Περί του ηγέτου του Νεονικολαϊτισμού

[ΜΙΧΣ]

δράττομαι της ευκαιρίας που είδα σήμερα σε προφιλ Αδερφού που μάλλον δεν γνωριζε το παρακάτω, και έβαζε ανάρτηση υπερ του κ. Γιανναρά για κάτι κοινωνικο-φιλοσοφικό... και μας αναρτώ σχετικό άρθρο απο τον Οσιολογιότατο μακαριστό γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη, την ευχή του και τις πρεσβείες του ας έχουμε άπαντες.

Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης Άγιον Όρος
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος, 21 Σεπτεμβρίου 2001

...άριστα θα μπορούσε να εφαρμοσθεί στον κ. Γιανναρά, ο χαρακτηρισμός του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, περί του αιρετικού Βαρλαάμ:
"Δύναμαι να βεβαιώσω, ότι ο αρχέκακος όφις δεν θα εύρισκε, δια την δημιουργίαν ενός τόσον τρομερού σάλου εν τη Εκκλησία, άλλου ‘επιτηδείου τε και σοφού προς κακίαν οργάνου' από τον Βαρλαάμ...".
++++++++++++++++++++
Περί του ηγέτου του Νεονικολαϊτισμού
του Οσιολογ. Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου

Στα πλαίσια της οφειλομένης προσπαθείας να γνωσθεί ο κίνδυνος της εξαπλουμένης αιρέσεως,
αλλά και να εφελκύσω το ενδιαφέρον της διοικούσης και ποιμαινούσης Εκκλησίας, παρακάλεσα
σοφόν και άγιον Ερημίτην, να ειπή την γνώμην του. Καταθέτω την επιστολή του.
Αδελφέ π. Θεόκλητε,
χαίρε εν Κυρίω πάντοτε.
Ανέγνωσα την επιστολήν σου και φιλαδέλφως σπεύδω να δηλώσω, ότι σύμφωνα
με τις απόψεις σου, που αποτελούν διδασκαλίαν της Εκκλησίας.
Δέχομαι, ότι υπάρχει πολύς δαιμονισμός μέσα στις θεωρίες των νεορθοδόξων και
διακρίνω σαφή δαιμονικά στοιχεία στη ζωή και την σκέψη του αναβιώσαντος την
αίρεση των νικολαϊτών αξιοθρηνήτου Χρήστου Γιανναρά.
Εγνώρισα στην Αθήνα του '60 και στους πανεπιστημιακούς κύκλους τον
αξιοσυμπάθητον τότε θεολόγον και αργότερα έμαθα από το βιβλίον του "Καταφύγιο
ιδεών" την πορεία της σκέψεως και των συναισθημάτων του, που απολήγουν στις
άφρονες και αντιπατερικές θεωρίες του και στην αίρεση των νικολαϊτών, καθαρώς
πορνική.
Για να κατανοήσει κανείς πλήρως το κατάντημα του δυστυχούς Γιανναρά, θα
πρέπει να παρακολουθήσει την εξέλιξη των ιδεών του μέσα από το αυτοβιογραφικό
και αυτοψυχογραφικόν αυτό βιβλίον του, όπως ο ίδιος περιγράφει την εσωτερικήν
ζωήν του.
Λοιπόν, εν συντομία μπορεί να διαζωγραφηθεί το πορτραίτο του ως εξής: Ένας
νεαρός ορθόδοξος, με το ήθος και την πίστη, που αναλογούν στην μετεμφηβικήν
ηλικίαν, μετά το λύκειον, εγγράφεται στην Θεολογική Σχολή των Αθηνών.
Ευρισκόμενος δε σε διαρκή επαφή με τους κύκλους της Οργανώσεως "Ζωή" και
δεχόμενος την επιρροή της, τελικώς γίνεται μέλος της αδελφότητος, κατά την
διάρκειαν των σπουδών του.11/6/2014 Αντι αι ρετι κόνΕγκόλπι ον| Περί του ηγέτου του Νεονι κολαϊτισμού
http://www.egolpion.com/hgeths_neonikol ... nt.el.aspx 2/4
Η ένταξή του στην Οργάνωση είχε τον χαρακτήρα αφιερώσεως στον Θεόν, δια
λόγους ιεραποστολικούς, αφού προηγουμένως ασκηθεί καταλλήλως από τους
κοσμοκαλογήρους, όπως προκύπτει από την αυτοψυχογραφίαν του. Ήταν δε αρκετά
ευφυής, κατά κοινήν ομολογίαν, πράγμα που του δημιούργησε πνεύμα οιήσεως και
υπεροχής έναντι όλων των συναδέλφων του τόσον, ώστε υπερφρονών, να τους
βλέπει κατωτέρους του και να τους κατακρίνει.
Στη σελίδα 128 του βιβλίου του διαβάζει κανείς τα απίστευτα αυτά για ένα δόκιμο
μέσα στην χριστιανικήν αυτή οργάνωση: "...Με έπνιγε το παγερό, υπηρεσιακό ύφος
των ανθρώπων εκεί μέσα, η αφόρητη χωριατιά και η σκληράδα τους οι
αδικαιολόγητες κατσάδες τους... Μα πνιγόμουν προπάντων από την άγονη, μηχανική
και ψυχοκτόνο δουλειά του γραφιά... Ένοιωθα με το πέρασμα των χρόνων να
φτηναίνω σαν άνθρωπος.. το κλάμα μου μέσα στις τουαλέτες της Γραμματείας είναι
η εναργέστερη και πιο οδυνηρή ανάμνηση... Δεν ξέρω αν άλλοι άνθρωποι έχουν
ποτέ προσευχηθεί μέσα σε τουαλέτα, μα εγώ ούρλιαζα άφωνα την απελπισία μου
στον Θεό...".
Αυτά και άλλα σχετικά γράφει, ο ταλαίπωρος και διερωτάται κανείς, δεν είχε
Πνευματικό οδηγό, για να του πει ότι όλα αυτά εγεννώντο στην ψυχή του από την
αλαζονεία και την οίηση, συνεργούντων και των αναλόγων δαιμονίων, που είχαν
επισημάνει το ασθενές μέρος της ψυχής του;
Πάντως, σύμφωνα με την πλουσιωτάτην εμπειρίαν των Αγίων, για τις μεθοδείες
των δαιμόνων, ο φοιτητής της θεολογίας, φαίνεται, ότι είχε παραδώσει την βούλησή
του στα πονηρά πνεύματα της οιήσεως και υπερηφανείας, αφού σταδιακά τον είχαν
υποσκελίσει με την ιδέα της υπεροχής του έναντι όχι μόνον των εν Χριστώ αδελφών
του, αλλά και έναντι ολοκλήρου της Εκκλησίας, δηλαδή των Αγίων Πατέρων, όπως
θα το δηλώσει αργότερα με το βιβλίον του "Η ελευθερία του ήθους".
Στην ηλικία των 21 ετών, δηλαδή μετά διετίαν, όταν ακόμα ήταν τριτοετής
φοιτητής, χρειάσθηκε να εισαχθεί στο Θεραπευτήριον "Ευαγγελισμός" για μια
ασήμαντη εγχείριση κόκκυγος. Το ασήμαντον, όμως, αυτό γεγονός απετέλεσε
μοιραίον σταθμόν της ζωής του, αφού οι δαίμονες, μετά την άλωση του λογισμικού
μέρους της ψυχής του, δια της υπεροψίας, εισήλθαν, κατόπιν σχετικού πνευματικού
πολέμου, στον χώρο του επιθυμητικού της ψυχής, την οποίαν ετραυμάτισαν με τα
κλασικά βέλη του πανδήμου ετεροφύλλου έρωτος. Στοιχεία της αυτοψυχογραφίας
του, που μπορεί έκαστος να διαβάσει από την σελίδα 174 και εξής, αποτελούντα
απόδειξη, για την κυριαρχία των πονηρών πνευμάτων της ακολασίας επί της ψυχής
του Γιανναρά.
Όπως κι' εσύ γράφεις π. Θεόκλητε,
"Διαβάζοντας κανείς το κείμενον αυτό, έχει την εντύπωση ότι διαβάζει ένα από τους
ρομαντικούς του 19ου αιώνος, ξένους ή δικούς μας, που περιγράφουν ερωτικά
συναισθήματα, για τα μάτια τα φωτεινά, τις κυματιστές βλεφαρίδες, για διάφανη
επιδερμίδα, για γυναικεία χάρη και θηλυκότητα, για αβρά χέρια κρινοδάχτυλα...".
Και ο γράφων αυτά, ήταν αφιερωμένος ως παρθενεύων! Ήταν τόσον έντονη η
ερωτική εμπειρία του, ώστε να διαμορφώνει ανάλογες θεωρίες περί πνευματικής
ζωής, σαφώς αντίθετης με την παραδοσιακήν εν Χριστώ ζωήν.
Και ενώ ο κ. Γιανναράς περιγράφει τις σεισμικές δονήσεις της ψυχής του και τις
"θεοφάνειες" του 1956 από τις σχέσεις του τις ρομαντικές με τις νοσοκόμες, όμως,
αποσιωπάται ο τρόπος ζωής του και η ερωτική δραστηριότης του μέχρι το 1960, που
άρχισε να αρθρογραφεί στην "Ανάπλαση" υπό ψευδώνυμον Κεδρηνός,
εμφανιζόμενος ως αιρετικός.
Ο δαίμων της λαγνείας, μετά του αδελφού του της οιήσεως και υπερηφανείας,
είχαν τόσον σκοτίσει το λογικόν του, ώστε έφθασε στο σημείον να κατηγορεί την
Εκκλησίαν ως αιρετικήν - μανιχαΐζουσαν, να προκαλεί τον ενθουσιασμόν των
βενεδικτίνων μοναχών του Βελγίου και αυτός να μη αντιλαμβάνεται το όνειδος, αλλ'
αντιθέτως να επιχαίρει, όπως γράφει ο ίδιος.11/6/2014 Αντι αι ρετι κόνΕγκόλπι ον| Περί του ηγέτου του Νεονι κολαϊτισμού
http://www.egolpion.com/hgeths_neonikol ... nt.el.aspx 3/4
Σε μια σειρά άρθρων του αποτυπώνεται η ερωτοκεντρική θεωρία του, κατά την
οποίαν, "όταν πραγματωθεί η αμοιβαία γνωριμία και συμφωνία, μεταξύ των
ετεροφύλων εραστών, που έχουν φθάσει στην ‘κοινωνία προσώπων', τότε η
επακόλουθος σαρκική μίξη είναι ανένοχη, δεν αποτελεί αμαρτίαν, αλλά ανοίγεται ο
δρόμος του θείου έρωτος!".
Δηλαδή, καθαρός νικολαϊτισμός.
Αυτή η θεωρία κηρύσσεται μέχρι σήμερα και κάνει θραύση μεταξύ των νέων
ημιχριστιανών ή χριστιανοποιουμένων. Και έφτασε να γίνει αποδεκτή ως εθνική
διδασκαλία, αφού εισήλθε στις αίθουσες της Γ΄ Λυκείου, δια του γνωστού βιβλίου
των θρησκευτικών, που αποτελεί πιστή μεταγραφή των Γιανναρικών παραληρημάτων
και που τόσον επιτυχώς περιγράφεις στα δύο άρθρα σου.
Επομένως, αγαπητέ π. Θεόκλητε, είμαι απολύτως σύμφωνος με τους δημοσίους
ελέγχους της αιρέσεως αυτής, που οδηγεί κατ' ευθείαν στην θεόργιστη πορνεία των
νέων και φρονώ ότι, είναι απαραίτητη η κυκλοφορία ενός βιβλίου, που να εκθέτει
την δια μέσου των αιώνων ορθόδοξη ηθικοπνευματικήν διδασκαλίαν, δια των
μεγάλων Αγίων Πατέρων.
Και ταύτα, ως απάντηση στα ερωτήματά σου, δηλώνοντας ότι, άριστα θα μπορούσε
να εφαρμοσθεί στον κ. Γιανναρά, ο χαρακτηρισμός του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά,
περί του αιρετικού Βαρλαάμ: "Δύναμαι να βεβαιώσω, ότι ο αρχέκακος όφις δεν θα
εύρισκε, δια την δημιουργίαν ενός τόσον τρομερού σάλου εν τη Εκκλησία,
άλλου ‘επιτηδείου τε και σοφού προς κακίαν οργάνου' από τον Βαρλαάμ...".
Διατελώ υπό τις ευχές σου, Μ.
Επί των απόψεων του φίλου ησυχαστού θα ήθελα να κάμω ωρισμένες παρατηρήσεις, αρχίζοντας
από το τέλος.
1. Πράγματι ο εωσφόρος, για να περάσει τις νεκροποιές ενέργειές του, μεταξύ των
Χριστιανών, θα έπρεπε κάποιο «επιτήδειον και σοφόν προς κακίαν όργανον», ώστε να πείθει ότι, η
μεγάλη αμαρτία της πορνείας, που χωρίζει από τον Θεόν, νεκρώνει την ψυχή και διαστρέφει την
κρίση, δεν είναι αμαρτία, αλλά ανένοχος έρωτας, που οδηγεί στον θείον έρωτα! Είναι μία
«θεοφάνεια». Και ο νεαρός τότε Γιανναράς ασφαλώς, ως αρκετά ευφυής, εκάλυπτε τις δαιμονικές
προδιαγραφές. Και όχι μόνον τις εκάλυπτε, αλλά για να γίνεται πειστικός, ο αρχέκακος όφις, τον
επέλεξε, όχι από τις τάξεις των αδιαφθόρων θρησκευτικώς, αλλά των αδιαφθόρων ηθικώς, από
την τάξη των παρθενευόντων και, το σπουδαιότερον, μέσα από τον χώρον όπου σπουδάζεται η
θεολογία και το μυστήριον της εν Χριστώ Ζωής, ώστε να δύναται να στηρίζει ευαγγελικώς την
νεονικολαϊτικήν αίρεση!
Ως προς το έτερον σκέλος της Παλαμικής αποφάνσεως, δηλαδή «την δημιουργίαν ενός τόσον
τρομερού σάλου εν τη Εκκλησία», αυτό κατά γράμμα δεν αληθεύει, όπως όλοι διαπιστώνουμε.
Δηλαδή, «σάλος και τρομερός» μάλιστα δεν υπάρχει. Όλοι ζούμε μίαν κατάσταση νηνεμίας
επιφανειακής. Η σατανική αμαρτία συντελείται ιεροκρυφίως, αφανώς. Και αυτό αποτελεί την
επιτυχίαν του «μετασχηματιζομένου εις άγγελον φωτός». Από άκρου εις άκρον της Ορθοδόξου
Ελλάδος έχει εξαπλωθεί αθορύβως η ηδίστη αίρεση, μηδένα ενοχλούσα.
Και ας μη θεωρηθεί ως υπερβολή. Εγράφη δημοσίως, ότι το βιβλίον του κ. Γιανναρά «Αλφαβητάρι
της πίστης», έκανε θραύση στις παιδαγωγικές Ακαδημίες. Και το αποτέλεσμα; Θρίαμβος εκδοτικός.
Πέντε εκδόσεις σε τρία χρόνια! Τιράζ πολλών χιλιάδων αντιτύπων, αριθμός απίστευτος για τα
ελληνικά δεδομένα. Και τώρα σε άλλες εκατοντάδες χιλιάδες, η δαιμονική θεολογία του Γιανναρά,
με το βιβλίο θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου! Αυτός, λοιπόν, δεν είναι θρίαμβος του εωσφόρου και
μάλιστα εν σιγή, αφού ενεργείται μυστικά, κατά τον λόγον του θείου Παύλου: «Τα γαρ κρυφή
γινόμενα υπ' αυτών αισχρόν εστι και λέγειν»; (Εφ. ε΄ 12).11/6/2014 Αντι αι ρετι κόν Εγκόλπι ον| Περί του ηγέτου του Νεο- Νικολαϊτισμού
http://www.egolpion.com/hgeths_neonikol ... nt.el.aspx 4/4
2. Ευγνωμονώ τον φίλον μου ησυχαστή, που αναζητώντας τις αιτίες των δρωμένων, μας
θύμισε την λησμονηθείσαν, λόγω πτώσεως των κριτηρίων μας, πνευματικήν αλήθειαν, καθ' ην
πίσω από τους λογισμούς μας, δρουν οι δαίμονες όλων των «ειδικοτήτων» και φυσικά και των
αιρέσεων.
Ως προς την σιωπήν της ποιμαινούσης Εκκλησίας, επί της ενεργουμένης ακολασίας, θα πω: «Θου
Κύριε φυλακήν τω στόματί μου...».

Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης
Άγιον Όρος
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος, 21 Σεπτεμβρίου 2001

http://www.aegean.gr/agios-therapontas/ ... naras.html
http://www.egolpion.com/hgeths_neonikol ... nt.el.aspx

[Captain Yiannis]

Μαρία έχεις όρεξη γιά φασαρίες μου φαίνεται

Συμφωνώ .... με τον μακαριστό Γέροντα και όχι μόνο.-

[dionysisgr]

Οτι πιανει τα ακρα γινεται γραφικο στο τελος.
Δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα, και ουτε ποναει κεφαλι κοψει κεφαλι.

Ηταν μια περιφημη και μακροχρονη κοντρα, που πηρε τραγικες διαστασεις χωρις να τις αξιζει, επι της ουσιας.

Καποτε συναντηθηκαν κιολας, αλλα δυστυχως δεν τα βρηκαν.
Προσφεραν παρα πολλα, στην θεολογια και την σκεψη, οποιος εχει τα βιβλια τους το ξερει.

Κατα βαση σε πολλα θεματα ειχαν δικιο και οι δυο. Και οι δυο με τα λαθη τους.

Φυσικα ποτε ο Γιανναρας δεν εννοουσε τον σαρκικο ερωτα ως πανακεια και δρομο γνωσεως του Θεου. Αυτο ειναι αστειο.
Ομως εκανε καποιες υπερβολες τις οποιες τις διορθωσε στην πορεια καθως ωριμαζε η σκεψη και η θεολογια του.
Επισης ο π.Θεοκλητος θεωρουσε οτι μπορει καθε ανθρωπος να ακολουθησει την νηπτικη οδο στο μετρο των αγιορειτων πραγμα ατοπο,
και να πολιτευεται ως μοναχος ενω δεν εχει δωσει καμμια τετοια υποσχεση στον Θεο.

Ο Θεοκλητος εξανεστη, γιατι εγραφε ο Γιανναρας πολυ προχωρημενα πραγματα, που η εποχη τοτε δεν σηκωνε,
και θα μπορουσε ευκολα καποιος να τα παρεξηγησει και να υπαρξει ζημια.

Ο Γιανναρας γιατι αφετερου ο Θεοκλητος απο υπερβολικο ζηλο, το παρατραβηξε, με τους χαρακτηρισμους, και τις προσωπικες επιθεσεις,
και παραλιγο να τον βγαλει τον ανθρωπο κατι μεταξυ.. Αρειου, και Καλιγουλα.. Οχι για Ονομα του Θεου! Δεν ειναι ετσι τα πραγματα.

Εναν Γιανναρα που μετα απο δεκαετιες τα γραπτα του διαμορφωσαν μια σοβαρη και συγχρονη πατερικη θεολογικη ταση μαζι με τον π.Ι.Ρωμανιδη, τον Νελλα, τον Νησιωτη, τον Περγαμου Ζηζιουλα, τον Ματσουκα, τον Σιασο, τον Μαντζαριδη, και αλλους, που μας εβγαλε οριστικα απο την προτεσταντικη-ιδρυματικη νοοτροπια του: "τραλαλα-τραλαλο παμε χαρωποι μπροστα με τον σταυρο, τραλαλα τραλαλα τι καλα τι καλα, ανεβαινουμε τον γολγοθα..." και μας γυρισε πισω στην Ορθοδοξη ριζα μας.

Οταν εγραφε για Αγιο Ιωαννη της Κλιμακος, το 67 ο Γιανναρας, στην Μεταφυσικη του Σωματος,
οι περισσοτεροι στην Ελλαδα κανανε θεολογια με λογο που εμοιαζε σαν κατι μεταξυ.. Ρωμαιοκαθολικου Καρδιναλιου
και Προτεσταντη φιλελευθερου παστορα-θεολογου της απομυθευσης, και δεν ξερω ποιας αλλης κατευθυνσης.

Αλλα και ποσα εργα σπανια και πατερικα προσφερε ο π.Θεοκλητος, που "αναγκασε" την Ακαδημια Αθηνων, σε μια εποχη που το Αγιο Ορος φαινοταν στους πολλους,
σαν ζωντανο μουσειο, χωρις ιδιαιτερο μελλον, να τον βραβευσει και εβγαλε τον Ορθοδοξο Μοναχισμο σε πρωτο πλανο, συντελωντας καθοριστικα μαζι με τον οσιοτατο π.Γεωργιο Καψανη, και π.Βασιλειο Γοντικακη, και π.Αιμιλιανο Βαφειδη, να αναγεννηθει ο Μοναχισμος με εκπληκτικα αποτελεσματα προς πεισμα των εχθρων του.

Μεγαλα αναστηματα και ο Γιανναρας και ο Θεοκλητος, στον τομεα και στην θεση οπου κληθηκαν να υπηρετησουν.

Αυτα για οποιον καταλαβαινει, και εχει μελετησει, και τους δυο και δεν μιλαει με ευκολα με κλισε,
και ορμωμενος εξ'αντιγραφης ξενων σκεψεων, νου και κριτικης, χωρις να εχει κοπιασει ο ιδιος.

Πιστευω ακραδαντα οτι εαν τα ειχαν βρει και ειχαν συνδυασει τις δυναμεις τους, καθως ηταν οξυτατα και σπανια πνευματα και οι δυο,
θα ειχαν γραψει μαζι το απολυτο βιβλιο θεολογικης και πνευματικης οικοδομης.

Αλλα οι ανθρωποι, παντα εχουν το μερικο και το πεπερασμενο, και η τελειοτητα ειναι κατι ξενο σε αυτην την ζωη.
Ο Κυριος θα τους συγχωρεσει και τους δυο, γιατι πιστευω οτι ειχαν καλη προθεση, και αυτο φυσικα, δεν Του διαφευγει.

Για οποιον θελει, θα μπορουσε να αναλυθει το θεμα παραπανω,
καθως εχει ιδιαιτερο ενδιαφερον τοσο θεολογικα, οσο και εξ αποψεως στοχασμου.

[ΜΙΧΣ]

εξ αντιγραφής και πάλι, Διονύσιε και γιατί όχι, γιατί να μην δώσουμε credit εκεί που πρέπει, και εφόσων δεν είναι απαραίτητο to reinvent the wheel, μιας και άλλοι τα έχουν πει καλύτερα απ' ότι θα μπορούσαμε εμείς να τα διατυπώσουμε... ομιλώ για τον εαυτό μου

<< Εν έτει 1989 με πρωτοβουλία των τότε συνοδικών μητροπολιτών, μακαριστών πλέον, Φλωρίνης Αυγουστίνου, Σιδηροκάστρου Ιωάννη και Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Σεβαστιανού, ετέθη εν συνόδω το θέμα των κακοδοξιών του τότε καθηγητή της Παντείου και "πρυτάνεως" της λεγόμενης "νεοορθοδοξίας" Χρήστου Γιανναρά. Μάλιστα ο μακαριστός Φλωρίνης στη ΣΠΙΘΑ, φύλλο 444 έτος 1986, τόνισε τα εξής βαρυσήμαντα αναφορικά με την επικίνδυνη και ναρκοθετούσα τη σωτηρία μας γιανναρική διδαχή:
"Όσον το κατά σε, κ.Γιανναρά, λόγω του ψυχικού συμπλέγματος υπό του οποίου πάσχετε, συνετελέσατε ουκ ολίγον με την στείραν και άγονον κριτικήν σας να δυσφημισθεί και διαβληθεί το χριστιανικόν κίνημα. Με τας παραδόξους ιδέας που εκηρύξατε εγίνατε, ασυνειδήτως ή ενσυνειδήτως - ο Θεός οίδεν -, εμπνευστής ενός ιδεολογικού ρεύματος, ΣΥΝΟΘΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΕΚ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, κεκαλυμμένων με επίχρισμα ορθοδόξου παραδόσεως και καλογερισμού.
Εύγε σας! Και τώρα έρχεσθε να θρηνήσετε λέγοντες, ότι το τέλος της Ελλάδος ήγγικεν, υπενθυμίζων με την θρηνωδίαν σας τους φλυάρους εκείνους λογάδας του Βυζαντίου της παρακμής, οι οποίοι ουδέν πράττοντες ανέμενον μακαρίως την κατάρρευσιν της Βυζαντινής αυτοκρατορίας".

Ετέθη, λοιπόν, συνοδικώς το θέμα της καταδίκης των γιανναρικών κακοδοξιών αλλά, δυστυχώς, δεν έγινε τίποτε, υπαιτιότητι, κυρίως, του τότε μητροπολίτη Θηβών και νυν αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου που πρότεινε που "αλληθώρισε" προς το θέμα των ιεραποστολικών αδελφοτήτων και το κέντρο βάρους της όλης υποθέσεως μετατοπίστηκε αλλού. Εν τω μεταξή η γιανναρική αίρεση συνεχίζει ανεμπόδιστα το διαβρωτικό της "έργο" προς δόξαν του...αρχεκάκου όφεως που τέρπεται όταν ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανε απόλλυνται συνεπεία φρικαλέων ετεροδιδασκαλιών!
Λ.Ν. >>

---------

@captain Yiannis χαίρεται και σε εσένα καπετάνιε! Δεν νομίζω να έχω δώσει ποτέ την εντύπωση ότι είμαι φοβιτσιάρα..

[vasilisalt]

Ευχαριστώ και τη Μαρία και το Διονύση.
Τη Μαρία γιατί εβαλε το θεμα και το Διονύση
γιατί εδωσε τη δική του διάσταση.
Ο Γιανναρας μου ειναι γενικώς συμπαθής.
Δεν κοβω φλέβες, γιατί μου πέφτει λιγο συντηρητικός
αλλα τον εκτιμώ. Περισσότερο τον ξέρω από τα
πολιτικά του άρθρα και σχεδόν καθόλου από τα
θεολογικά του.
Για την αίρεση, ούτε που κατάλαβα τι εχει γίνει...
Αυτά όμως που λέει για τη συμμετοχή του σε χριστιανικές
οργανωσεις γιατί ειναι κατακριτέα;
Δεν το κατανοώ.
Έτσι ένιωθε, έτσι έγραψε.
Δηλ το ότι έκλαιγε στην τουαλέτα από την πίεση ειναι κατ' ανάγκη δαιμονικό;
Στα περί έρωτος και αιρέσεων έχω την αισθηση πως ο Γιανναρας λέει πως
ο αγνός ερωτας δυο ανθρώπων προσομοιάζει τη σχεση μας με το Θεό ή κάτι τέτοιο τελος πάντων.
Δεν έγραψε όμως ευαγγέλιο.
Συγγραφέας ειναι, πνευματικός ανθρωπος, έγραψε αυτό που έγραψε.
Παντως νομίζω πως ειναι βαθιά ορθόδοξος και όχι δαίμονας τελικά.
Πιθανόν και με τα λάθη του φυσικα

[ΜΙΧΣ]

επιρρεάζει και άλλους, Βασίλη, εκεί τίθεται θέμα, και όταν οι άλλοι είναι ποιμένες που έχουν ποίμνιο, τότε τίθεται μεγάλο θέμα

η παρακάτω φράση είναι quote γνωστού πνευματικού πατρός << Δυστυχως υπάρχουν και πνευματικοί πατέρες που έχουν δηλητηριαστεί από τις απόψεις Γιανναρά και γίνονται... οδηγοί τυφλών!!! >>

[dionysisgr]

Προσωπικα δεν ειμαι επιδοξος "δικηγορος", ουτε του π.Θεοκλητου, (του οποιου εχω προσκυνησει και τον ταφο στην Διονυσιου),
ουτε και του Χ.Γιανναρα τον οποιο δεν εχω δει καν απο κοντα.

Διαθετω ολη την συγγραφικη δουλεια και των δυο.
Τα πραγματα δεν ειναι ετσι οπως τα παρουσιαζουν καποιοι, και μαλιστα δεκαετιες αφου εχει ληξει η υποθεση.

Και ουτε φυσικα εχουν αναγκη απο υπερασπιση αμφοτεροι.
Ο πρωτος ειναι στα χερια του Κυριου του, και ο δευτερος ακομα αγωνιζεται.

Επειδη νομιζω καλυψα επαρκως, πλην εισαγωγικα, το θεμα, και επισης επειδη δεν με αναπαυουν, -οσο ωριμαζω με τον καιρο-,
η ετσι νομιζω τουλαχιστον, οι κορωνες και τα υστερικα αναθεματα, ουτε ο ρολος του αυτοκλητου ιεροεξεταστη των αποψεων του καθενος,
θα καταθεσω την αποψη του μακαριστου πρυτανεως του ΑΠΘ της δογματικης κ.Ν.Ματσουκα που ελεγε επανειλλημενως και ευκρινως,
στα βιβλια του και δη στην 3τομη δογματικη που εγραψε η οποια ειναι μακραν η καλυτερη τα τελευταια 50 χρονια:

"Τιποτα δεν ειναι απολυτα εξαχρειωμενο, και τιποτα απολυτα εξιδανικευμενο, σε καθε περιπτωση διαλεγει ο καθενας και παιρνει".

Αλλα επαναλαμβανω και τονιζω, οτι χωρις αναλυτικη προσωπικη μελετη της σκεψεως και των δυο,
δεν μπορει κανεις να εκφρασει γνωμη που να ειναι σοβαρη τουλαχιστον, παρα μονο εαν θελει να παριστανει τον παπαγαλο καποιων.

Και το ερωτημα ειναι ποιον παπαγαλο θα κανει.
Αυτον που υποστηριζει, η που εξουδενωνει τον εναν, η και τους δυο κατα περιπτωση;
Αρα και μονο τον παπαγαλο να θελει να κανει καποιος, παλι εν τινι μετρω θελει μελετη..

Αυτα βεβαια ισχυουν εαν θελουμε να ειμαστε λιαν σοβαροι, και να μιλαμε σοβαρα,
και οχι σαν αγουρα 17χρονα, η σαν επιπολαιοι αμαθεις, στο οποιοδηποτε social (και καλα..),
για να δειξουμε τον ορθοδοξο οιστρο μας, η τον χωρις επιγνωση υπερβαλλοντα ζηλο μας,
για πραγματα που δεν οφειλουμε να τον καταθεσουμε.

Χρειαζεται καλος λογισμος, διακριση, μελετη και σκεψη,
ωστε να φωτισει και ο Θεος, να βγει ορθη γνωμη, για καθε θεμα,
γιατι ο Θεος την αναμπουμπουλα, την επιπολαιοτητα, και την υστερια,
αμφοτερα τα απεχθανεται, και απομακρυνει το Πνευμα Του.

Αυτη ειναι η αποψη μου, εαν εχει καποιος συγκεκριμενο θεμα, επ'αυτου,
και επι της περιφημης "κοντρας"μπορουμε να το συζητησουμε.

[vasilisalt]

Για ενημερωτικούς λόγους και μόνο, παραθέτω αυτό που βρήκα στο ψαχτήρι
περί νεονικολαϊτισμού:

https://egolpio.wordpress.com/tag/%CE%B ... %BF%CF%82/

Χωρίς να θέλω να το πάω μακριά, αν και έχεις γιο, θα ήθελα να ξέρω τι θα έλεγες στην κόρη σου Μαρία...
Δύσκολα θέματα, που όσο και αν στη θεωρία φαίνεται να λυνονται, στην πράξη είναι αλλιώς...

[Μ.Δ.Κ.]

Ορθόδοξος Τύπος.......

27 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. 28 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας. 29 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, 30 καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. 31 ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. 32 καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν.

( Δεν τους αντέχω ρε παιδιά, δεν τους μπορώ.....)

[dionysisgr]

Αχ και βαχ Κυριακο, αστο μην ασχολεισαι, και μην το ψαχνεις,
αυτοι εχουν παρει το "μαγαζι" και το δουλευουν μονοι τους..

Εχουν αλλαξει και την ταμπελα: "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Α.Ε. & ΑΛΑΘΗΤΟΙ.. ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΕΣ".. αχ συγνωμη.. "ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ", ηθελα να πω.

Βλεπετε καμμια φορα αυτη η, ρημαδα η γλωσσα βιαζεται και σε εκθετει.

Δυστυχως σε μεγαλο βαθμο σε αυτον τον τοπο,
κινουμαστε αναμεσα στην απολυτη αδιαφορια,
και στην τραγικη γραφικοτητα σε θεματα Πιστεως.

Η Μεση Βασιλικη οδος εν ταπεινωσει και αγαπη, και εν διακρισει,
οσο παει και γινεται πιο στενη, και με πιο λιγους διαβατες.

Να μας φωτισει ο Κυριος, να ξεστραβωθουμε, Αμην!