Η ψυχή πιο σημαντική από το σώμα

[toula]

Στοχασμοί Του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Η ψυχή πιο σημαντική από το σώμα

Ο άνθρωπος είναι σαν το πουλί , που ο καιρός το στολίζει με πολύχρωμα πούπουλα. ¨Όμως, σαν έρθει θα μαδήσει τα πούπουλά σου. Άμα δέσεις υπερβολικά την ψυχή σου με τα πούπουλα , ο καιρός μαζί με τα πούπουλα θα μαδήσει και την ψυχή σου. Ω, πόσο άσχημη θα είναι τότε η γύμνια σου!
Ο άθεος είναι δήμιος του εαυτού του.

Όταν ο άνθρωπος στρέψει το πρόσωπό του στον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ’ Αυτόν. Όταν ο άνθρωπος αποστρέψει το πρόσωπό του από τον Θεό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην καταστροφή.
Όποιος αρνηθεί τον Θεό, με τον λόγο και την καρδιά, τίποτα δεν μπορεί να κάνει στη ζωή, που να μην οδηγεί στην ολοκληρωτική ερήμωση του σώματος και της ψυχής.
Γι’ αυτό μην βιάζεσαι να ψάξεις δήμιο για τον άθεο. Τον βρήκε μόνος του στον εαυτό του, πιο αξιόπιστο, απ’ όσο όλος ο κόσμος μπορούσε να του προσφέρει.

Τα δυνατά πνεύματα
Δεν φθάνει μόνο η δύναμη της θέλησης, ούτε μόνο η δύναμη της αίσθησης, ούτε μόνο η δύναμη του νου. Ούτε όλα αυτά μαζί φθάνουν χωρίς τον φωτεινό στόχο.
Ως προς τι αξίζει η ταχύτητα των ποδιών και η δύναμη των πνευμόνων στον αθλητή, εάν ο καθένας απομακρύνεται από αυτόν με φόβο και εάν κανείς δεν θέλει τη βοήθειά του;
Όλα τα ισχυρά και θυελλώδη στοιχεία της φύσης, ντυμένα στο σκοτάδι της νύχτας, γεμίζουν τον ταξιδιώτη με φόβο. Όμως, όταν ο πρωινός ήλιος τα φωτίσει, ο ταξιδιώτης γίνεται φίλος μ’ αυτά.
Τέτοια είναι και τα λεγόμενα δυνατά πνεύματα. Ντυμένα στο σκοτάδι του εγωισμού και της ματαιοδοξίας είναι σκιάχτρα και για τους ανθρώπους και για τη φύση γύρω τους. Όμως, όταν φωτιστούν με θεϊκό φως, γίνονται ανατολής χαρά για όλα γύρω τους.
Το χαλάζι είναι πιο δυνατό από τη βροχή, αλλά γι’ αυτό δεν έχει φίλους στη γη.

Η σιωπή
Περί τριών πραγμάτων μην βιάζεσαι να μιλάς: Περί του Θεού- μέχρι να στερεώσεις την πίστη σ’ Αυτόν. Περί της αμαρτίας του άλλου- μέχρι να θυμηθείς τη δική σου- και περί της επόμενης ημέρας- μέχρι την αυγή της.

Από το περιοδικό : «πειραϊκή εκκλησία»
ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΤΟΣ 22Ο ΤΕΥΧΟΣ 240
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012

[filotas]

Μεγάλη συζήτηση θέλει η σχέση του σώματος και της ψυχής μέσα από το πρίσμα της Πατερικής Θεολογίας. Ο άνθρωπος είναι ένα σύνολο, ψυχή (πνεύμα) και σώμα. Με αυτά γεννήθηκε και με αυτά θα ζήσει (ή θα πεθάνει) στην αιωνιότητα. Ακόμη κι αν το σώμα και η ψυχή αποχωρίζονται προσωρινά με το θάνατο του σώματος, θα ενωθούν ξανά με την κοινή Ανάσταση για να δικαιωθούν ή να κριθούν από τη στιγμή εκείνη και για όλη την αιωνιότητα. Δε γίνεται να σωθεί η ψυχή χωρίς το σώμα ούτε το σώμα έχει ζωή χωρίς την ψυχή.

Η σχέση σώματος και ψυχής θα μπορούσε να περιγραφεί αδρά (όχι με μεγάλη ακρίβεια) με την εικόνα του αλόγου και του αναβάτη. Σίγουρα το σώμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει δική του θέληση, αλλά ακολουθεί τις επιλογές της ψυχής, στις οποίες όμως συμμετέχει ενεργά. Δηλαδή η ψυχή προσεύχεται και το σώμα γονατίζει ή κάνει μετάνοιες, η ψυχή καθαρίζεται με την εξομολόγηση και νηστεύει πνευματικά και το σώμα νηστεύει από τροφές και εγκρατεύεται. Έτσι ο άνθρωπος πορεύεται σαν σύνολο προς τη Βασιλεία των Ουρανών ή κατρακυλά προς το θάνατο.

[Captain Yiannis]

Πολύ ωραίο θέμα.
Και ωραία τοποθέτηση του Νίκου.

Τωρα βέβαια δεν συνάγετε από πουθενά ότι ο Αγιος ομιλεί περί της ψυχής και του σώματος ,
-τουλάχιστον στό παραπάνω κείμενο, ..πλήν των πούπουλων και πάλι αληγορικά

Τι άλλο;;