Το αδέσποτο μουλάρι

[toula]

Το αδέσποτο μουλάρι

O Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μια θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του 1940:
«O λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιο του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν βάλαμε πρόνοια "διά την αύριον" και τις καταβροχθίσαμε.

Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όριά της. Με­ρικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι "υπέρ πίστεως και πατρίδος".

Τότε μια έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα! Έβγαλε απ' τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του:
- Παλληκάρια μου! είπε. Στην κρίσιμη αυτή περίσταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία, τη μητέρα του Θεανθρώπου, να μας βοηθήσει!

Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια, παρακαλέσαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα όπλα. Πήραμε θέση "επί σκοπόν".

Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, μ' ένα μέτρο χιόνι -το λιγότερο- ήταν εντελώς αφύσικο. Καταλάβαμε: Το οδη­γούσε η Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαριστήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σι­γανά, μα ολόκαρδα, το "Τη υπερμάχω" και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μια ολόκληρη επιμελητεία από τρό­φιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.

Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλεμο. Αλλά αυτή μου μένει αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».

Στο σημερινό σκληρό πόλεμο, στην παρατεινόμενη οικονομική κρίση που τσακίζει τους νέους και ώριμους και γέροντες, στη σύγχρονη σύγχυση που δείχνει το μαύρο άσπρο, μας χρειάζεται η «έμπνευση». Η «έμπνευση» της καταφυγής στη Μητέρα του Θεού! Η αγάπη της ποτέ δεν έπαψε να σώζει τον κόσμο που προσφεύγει στη δική της προστασία. Αυτή μπορεί και θέλει να αντέξουμε στα δεινά του βίου αυτού. Αυτή με όλη τη μητρική στοργή της επιθυμεί να βασιλέψουν αιώνια μαζί της όλοι όσοι πιστεύουν και υπακούουν στον Υιό της.

Ε. Βερονίκη

Από το περιοδικό "Η δράση μας", Οκτώβριος 2017

www.orthmad.gr

[stathisekp]

Ωραίο -και επίκαιρο λόγω της επετείου της 28ης Οκτωβρίου- κομμάτι Τούλα!!!
Παρεμπιπτόντως, όπως κάθε χρόνο το νυχτερινό ραδιόφωνο της Πειραϊκής εκκλησίας, από τις 10,30 το βράδυ έως το πρωί, κάνει ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στην επέτειο του ΟΧΙ.