Η μοναξια του χριστιανου

[vasilisalt]

Νομιζα πως ηταν δικο μου βασικα ζητημα, αλλα τελευταια μιλωντας με καποιους γνωστους μου, καταλαβα πως μαλλον αφορα αρκετους.
Καθε μικρο η μεγαλο βημα κανεις πνευματικης ανυψωσης, τοσο και πιο μονος μενεις.
Σε ποιον να μιλησεις, ποιον ενδιαφερουν αυτα που εχεις να περιγραψεις, να πεις;
Ο κυκλος ολο και κλεινει...
Αντιστροφως οταν αποφασιζεις να ασχοληθεις με τον Μπαοκ, τον οσφπ κλπ και να κανεις διατριβη στο Φως των Σπορ (πχ) αυτοματα ανοιγει ο κυκλος πολλες φορες και υπερμετρα μαλιστα.

[nickzark]

Νομιζα πως ηταν δικο μου βασικα ζητημα, αλλα τελευταια μιλωντας με καποιους γνωστους μου, καταλαβα πως μαλλον αφορα αρκετους.
Καθε μικρο η μεγαλο βημα κανεις πνευματικης ανυψωσης, τοσο και πιο μονος μενεις.
Σε ποιον να μιλησεις, ποιον ενδιαφερουν αυτα που εχεις να περιγραψεις, να πεις;
Ο κυκλος ολο και κλεινει...
Αντιστροφως οταν αποφασιζεις να ασχοληθεις με τον Μπαοκ, τον οσφπ κλπ και να κανεις διατριβη στο Φως των Σπορ (πχ) αυτοματα ανοιγει ο κυκλος πολλες φορες και υπερμετρα μαλιστα.

Παοκ οχι μπαοκ οπως πχ οσφπ οχι γαυρος

[stam-mag]

Το δίκιο σου βουνο, από την στιγμή που έκανα την όποια στροφή μου, μόνο με 3 άτομα μπορώ να συζητήσω για τις καινούργιες εμπειρίες, όλοι οι υπόλοιποι από αδιάφοροι έως αρνητικοί

Πραγματικά πολύ στενός ο κύκλος

[stathisekp]

Η δική μου εμπειρία λέει το εξής.
Πολλοί ενδιαφέρονται να ακούσουν κάποια πράγματα σχετικά με τη θρησκεία, ιδίως για το Άγιο Όρος, ρωτάνε πως είναι εκεί, τι κάνουν, πως ζουν, αν αληθεύουν αυτά που ακούγονται για τους μοναχούς εκεί (καταλαβαίνετε τι εννοούν ε;) περί νηστείας και διάφορα άλλα light όμως πραγματάκια.
Επίσης παρατηρώ το εξής. Με τον ηλεκτρικό που χρησιμοποιώ για να πάω στη δουλειά περνάω από 5 εκκλησίες όπου και κάνω το σταυρό μου.
Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι αν κάνω εγώ (ή και κάποιος άλλος πρώτα) κάνουν και μερικοί άλλοι, το καταλαβαίνεις γιατί σε βλέπουν και μετά, διστακτικά είναι η αλήθεια, κάνουν κι αυτοί. Απ αυτά καταλαβαίνω ότι αν δοθεί κάποιο έναυσμα, ίσως ξεπεράσουν κάποιες αναστολές - ντροπές και ίσως αρχίσουν να ασχολούνται.

[dionysisgr]

Υπαρχει και η ευκολη λυση, Βασιλη και λοιποι αδελφοι.

Αρχιζεις την πνευματικη καταβαση-υποβαθμιση,
(downgrade το λεει η Microsoft..) οποτε απο εκει που ησουν μονος,
εχεις τοση παρεα,
που να μην ξερεις με ποιον να πρωτομιλησεις..

Περα απο την πλακα, ο Βασιλης με την επιφανειακη αφελεια, και την αριστα κρυπτομενη αρετη,
του φτασμενου παιδαριο-γεροντος, ξερει παντα λιτα και δωρικα, να θετει ουσιωδη θεματα.

Τι μπορουμε να πουμε;

Ο Χριστιανος, ζει τον τυπο της ζωης του Χριστου.
Ομοιωνεται με τον Ομοουσιο Αρχετυπο του.

Εφοσον καποιος αποφασισει να παρει στα σοβαρα την ιδιοτητα, την ζωη, την ευθυνη, του να ειναι καποιος Χριστιανος,
εν τω κοσμω και ειδικα σημερα, και οχι απλα να το κανει απο συνηθεια, η επειδη ετσι κανουν οι αλλοι, η επειδη τον βαπτισαν καποτε,
τοτε θα δει οτι μεσα στην πορεια του, θα περναει απο τα σταδια της προτυπωσης, που ειναι η Ζωη του Χριστου.

Ιδου τα περιεκτικα σταδια που θα κληθει να περασει.

Αρχικα θα σαρκωθει, ολοζωντανη μεσα του η επιθυμια, για τον Χριστο,
ητοι θα λαβει χωρα μια πρωτοφαντη Γεννηση στο σπηλαιο της καρδιας του.

Αυτη θα τρεφεται και θα αυξανει μερα την ημερα, επειτα θα τον κανει να καταφευγει σε μακρινους τοπους,
μακρια απο τον Ηρωδη των παθων του, και τα νηπιωδη κλαματα των μεχρι προτινος αναποδραστων επιλογων-αναγκων του.

Αφου νιωσει μακρια απο τους κινδυνους, οπλισμενος με την Χαρη, θα γυρισει στον πατρογονικο τοπο,
να εγκολπωθει και να ωριμασει το νηπιο, να περασουν τα χρονια μεχρι την ενηλικιωση, ησυχα και αφανως.
Εκει θα ειναι, αλλα κανεις δεν θα τον προσεχει.

"Μηπως αυτος δεν ειναι ο υϊος της Μαριας και του τεκτονα Ιωσηφ, που μας διδασκει τωρα, ως Ραββι",
δεν ελεγαν οι συντοπιτες του Κυριου, ουσιαστικα με περιπαικτικη και απαξιωτικη διαθεση, αρνουμενοι να Τον δεχθουν;

Το νηπιο θα μεγαλωσει και θα θελησει να βγει, να φανει να μοιραστει στον κοσμο.
Να δωσει απο το περισσευμα της καρδιας του. Οταν εχεις χαρα δεν θελεις να την μοιραστεις; Αδυνατον.

Πρωτα θα εχει μια παραμονη στην ερημο, οπου θα πειραστει, και θα φανει εαν εχει δυναμη, να κρατησει την αποστολη,
και το δωρο που του δοθηκε, σε δυσκολες ωρες. Καθε Χριστιανος, ειναι "εν δυνάμει" Αποστολος, και καλειται να γινει "ενεργεία" Αποστολος.

Εξαιρεται ο Αποστολος, (Aposal) που ηταν ανεκαθεν Αποστολος.. Αυτο θα πει να ξεκινας με bonus+..

Οταν λοιπον βγει δημοσια, να δωσει Λογο, τοτε Θα χλευαστει και θα λοιδωρηθει.

Αυτος ολοενα θα ανεβαινει, οχι γιατι η σκαλα ειναι δικη του, αλλα γιατι ο Κυριος θα τον περασει απο το Ορος Θαβωρ,
οπου στοργικα θα τον τυλιξει με την μεταμορφωτικη Νεφελη της Αγαπης, της Παρακλησεως και της Πατρικης Αποδοχης Του.

Θα περασει ωρες μοναξιας, και θα φθασει ως την εσχατια της Γεσθημανη, οπου θα τον παρατησουν ολοι μονο.

Λογισμοι και πονοι θα τον ωθησουν να τα παρατησει, να κοιταξει πισω, ως αλλη γυναικα του Λωτ, στην καιομενη Σοδομικη γη, και να παγωσει,
ωστε να γινει στηλη αλατος, παντοτινα κολλημενη στο Εδω, μακρια απο το οραμα της Βασιλειας του Θεου, να χασει πανω στο νημα την εσχατη μαχη των μαχων, για την ψυχη του.

Ξερετε, δεν εναποκειται σε εμας, να φτασουμε ως το τελος.
Εμεις τρεχουμε, περπαταμε, η σερνομαστε, αλλα ο Χριστος, θα μας φερει το τερμα,
που εμεις δεν εχουμε δυναμεις και φιλοτιμο να το αγγιξουμε.

Και καθε φορα, που κατι μας στοιχιζει η πορεια αυτη, η Χριστιανικη μας ζωη, ειτε το τιμημα ειναι μικρο, ειτε εναι μεγαλο,
απο γνωριμιες, παρεες, μεχρι απαξιωση, μοναξια, λοιδωρια, η οτι αλλο προκυψει, Θεος Οιδε, εμεις σαν τον Πετρο, εχουμε κατα νουν να προδωσουμε.

Αλλα δεν αφηνει ο Κυριος, εις τελος.
Γιατι οποιος Τον ερωτευθηκε αληθινα, αληθινα ομως, οχι "κινεζικα", εστω και για ενα νανοδευτερολεπτο,
σαν κι αυτο που μετραει τα bit, η πιο συγχρονη μνημη, τοτε δεν υπαρχει περιπτωση να τον αφησει στο μνημα ο Χριστος.

Θα μεινει στην κοιλια του κητους, σαν Ιωνας, θα μεινει στο ανηλιαγο μνημα ημερας τρεις, αλλα θα τον αναστησει ο Θεος,
κατα την αψευδη επαγγελια Του: οποιος ειναι μαζι Μου, και εγω θα ειμαι μαζι του, παντοτε.

Αυτη ειναι εν πολλοις η κινηση μας, που συναμα, με την βιολογικη πορεια μας, αυτο που ολοι λενε ζωη,
-και εννοουν απλως την ξερη καθημερινοτητα, μεχρι να μας χωσουν στο "κουτι"-, κινειται παραλληλα και συμβολικα,
ως δεικτης, ως φως πορειας, ως πυξιδα, ως ιχνωδες μονοπατι που ακολουθουμε, τα σωτηρια σημαδια που εχει αφησει ο Χριστος,
για να μην χαθουμε, να μην λοξοδρομησουμε, να μην μας παρουν αλλοι οδηγοι, και μας πανε εκει που θελουν αυτοι.

Οποτε κατι θα χασουμε, καποιους θα χασουμε, μπορει και ολα να τα χασουμε, αυτο ειναι των τελειων, οχι δικο μας,
αλλα εμεις δεν παμε για τα λιγα.

Παμε για τα πολλα, παμε για τα παντα, παμε για τον Χριστο, αφου Αυτος ειναι το Παν.

Οποτε σε τελικη αναλυση, και συμφωνα με το πτωτικο συμφεροντολογικο μυαλουδακι μας,
που εχει μαθει να λειτουργει υπολογιστικα, τι κερδιζω, και τι χανω, και αυτο ακομα το δεχεται ο Θεος, συγκαταβατικα,
παλι κερδισμενοι βγαινουμε, αφου λιγα η πολλα χαμενα εφημερα θα πανε εναντι των κερδισμενων παντων και για παντα.

Τι μενει λοιπον;

Ο καθενας μονος, και οποιος αντεξει. Οχι.

Γιατι εαν ειμαστε πραγματικα "μονοι" με τον Χριστο, μεσα στην καρδια μας, -που βεβαια δεν ειμαστε,
αφου εχουμε χωσει και οτι να'ναι μεσα, και σε καποιο ξεχασμενο συρταρι ειναι και Αυτος-,
τοτε θα ειμαστε πραγματικα εν κοινωνια με ολους.

Μπορει να εισαι αναμεσα σε εκατονταδες ανθρωπους, και να ειστε ολοι "νεκροι". Νεκροι που φλυαρουν.
Μπορει να εισαι μονος σου, και να εισαι ολοζωντανος, και να εχεις ολους ενωπιον σου, και να μιλας στην καρδια τους.

Το αληθινο Δια-δικτυο, μεσα απο το οποιο περνανε τα ουσιωδη "πακετα" της κοινωνιας και της αγαπης, ειναι ο Χριστος,
οχι αυτα που πληρωνουμε μηνιαια ως provider, για να γραφουμε τις βλακειες μας, και να περιφερουμε την αλαζονικη γυμνια μας.

Οποτε μοιαζουμε αλλα δεν ειμαστε μονοι.
Και πολλοι μοιαζουν να εχουν παρεα,
αλλα ειναι τοσο μονοι, οσο καποιος ξεχασμενος νεκρος εξωπλανητης.

Με βαρεθηκα, προσωρινα και σταματαω εδω..

Ακομα και εαν δεν βγαινει κανενα νοημα απο δαυτα,
ας τα προσλαβουμε ως απλα αμηχανα λογια, δοκιμης παρεας..

[vasilisalt]

Πόσο πίσω με πήγες σήμερα φίλε Διονύση.
Ίσως τελικά και τότε και τωρα να μας πηγαίνεις μπροστά, αλλά εννοώ στις αναμνήσεις...
Είμαι ενθουσιασμένος
Επί της ουσίας
Είναι σημαντικές έστω δύο κουβέντες στον κάθε λίγο ή πολύ αγωνιζόμενο.

[nickzark]

Με συνεπήρε ο γραπτός λόγος του Διονύση . Ποσο δίκιο είχε σε όλα . Υπέροχα . Ποσο λίγος ένιωσα . Τελικά μάλλον έχω δρόμο πολύ . Τόση μοναξιά δεν έχω νιώσει η αλήθεια είναι . Και μπορεί η παλιά μου παρέα να με κοροϊδεύει τρόπο Τίνα φιλικά όταν τους λέω ότι νηστευω κτλ καθότι ήξεραν έναν Νίκο που δεν είχε σχέση με πνευματικά κτλ αλλά γνώρισα και νέα άτομα ( όχι σε ηλικία ) μέσα στον χώρο της εκκλησίας με έναν άλλο τρόπο πνευματικής χριστιανικής ζωής . Γιαυτο λέω ίσως ότι μοναξιά τόσο σαν χριστιανός δεν ένιωσα . Παρέες ίσως άλλαξα