Σταμάτης Γονίδης: «Ο Χριστός δεν είναι μπαμπούλας, είναι αγάπη! Ο Θεός συγχωρεί! Η ζωή τιμωρεί!»

[Domna]

Σταμάτης Γονίδης: «Ο Χριστός δεν είναι μπαμπούλας, είναι αγάπη! Ο Θεός συγχωρεί! Η ζωή τιμωρεί!»

Ο Σταμάτης Γονίδης αποκαλύπτει πτυχές της θρησκευτικότητάς του, αναφέρεται σε προσωπικά του βιώματα, αλλά και στο περιστατικό που συνέβη σε επίσκεψή του στη Μονή του Αγ. Διονυσίου στον Αθωνα

Ενας ταλαντούχος και επιτυχημένος ερμηνευτής, στιχουργός αλλά και συνθέτης είναι ο Σταμάτης Γονίδης, ο οποίος έχει γράψει τη δική του ιστορία στο ελληνικό τραγούδι εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυθεντικός και βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος, ο κ. Γονίδης μέσα από αυτή τη συνέντευξη αποκαλύπτει πτυχές της θρησκευτικότητάς του, αναφέρεται στα προσωπικά του βιώματα, αλλά και σε ένα σημαντικό περιστατικό που έζησε στο Αγιον Ορος.


Η θρησκευτική σας πίστη έχει αποκτήσει βαθιές ρίζες από την περίοδο της παιδικής σας ηλικίας;

Οταν ήμουν μικρός, είχα δει ένα όραμα. Δεν θα ήθελα να το σχολιάσω, αλλά αυτό έμεινε στη μνήμη μου. Πέρασα διά πυρός και σιδήρου! Ημουν για πολλά χρόνια μακριά από την Εκκλησία, είχα αφοσιωθεί σε εκείνο που έκανα. Η νύχτα δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκευτική πίστη. Σε απομακρύνει. Γιατί, χωρίς «εγώ», δεν μπορείς να εμφανίζεσαι στην πίστα και να σε χειροκροτά ο κόσμος. Ας μην ξεχνάμε ότι οι χώροι όπου τραγουδάμε εμείς ναι μεν είναι χώροι διασκέδασης, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την ορθόδοξη πίστη. Το οινόπνευμα καίει το πνεύμα!


Ωστόσο η θρησκευτική πίστη σάς απασχολούσε και σας έδινε αφορμές για σκέψη...

Επειτα από αρκετά συμβάντα άρχισα να πιάνω τα σημάδια. Υπήρξαν γεγονότα τα οποία με επηρέασαν θετικά. Για παράδειγμα, η απώλεια αγαπημένων προσώπων. Εκεί γονατίζεις! Κατάλαβα ότι αυτό το «εγώ» που διατηρούσα ήταν υπερβολικό. Εμείς δεν είμαστε τίποτα. Το «εγώ» σταδιακά άρχιζε να γίνεται «εμείς», άρχισα να κατανοώ ότι τίποτα δεν έχει αξία μακριά από τον Θεό! Εμείς οι τραγουδιστές, όταν ξεκινάμε -και προτού ακόμη γίνουμε γνωστοί-, έχουμε ένα εικονισματάκι στο καμαρίνι μας. Οταν γινόμαστε γνωστοί, θα δεις ότι το καμαρίνι μας μοιάζει με εκκλησία!


Σε εσάς αυτό έχει συμβεί;

Ε, βέβαια, έγινε και σ' εμένα. Τώρα εγώ έχω δύο εικόνες. Ερχόταν ο κόσμος και μου έφερνε δώρο εικόνες στα εγκαίνια ενός κέντρου διασκέδασης. Και αυτές στόλιζαν το καμαρίνι. Αργότερα έβαλα και ένα καντηλάκι! Επιασα όμως τον εαυτό μου κάποια στιγμή να είναι θρησκόληπτος. Ο Θεός ωστόσο είναι παντού! Οταν έχεις μέσα σου τη φλόγα, δεν χρειάζεσαι πολλά πράγματα γύρω σου, ώστε να κρατάς την πίστη σου ζωντανή. Δεν χρειάζεσαι καντήλια ούτε πολλές εικόνες μέσα στο καμαρίνι!


Η διάκριση ανάμεσα σε έναν θρησκόληπτο και έναν συνειδητοποιημένο θρησκευόμενο ποια είναι;

Οταν κατανοήσεις ότι ο Θεός είναι παντού. Οταν κατανοείς πως, όποτε Του μιλάς από μέσα σου, ο Θεός σε ακούει και έρχεται! Οταν Τον επικαλείσαι και ζητάς τη βοήθειά Του, Εκείνος χαίρεται. Επειδή θέλει να Τον φωνάζεις όταν δεν είσαι καλά. Οταν κάνεις προσευχές χωρίς αυτές να έχουν συναίσθημα, είναι σαν να ζωγραφίζω έναν πίνακα και εσύ να με θαυμάζεις, χωρίς να έχεις δει αυτό τον πίνακα. Αυτό είναι θρησκοληψία! Πρέπει να καταλάβεις τι είναι πίστη, τι είναι αγάπη, τι είναι αλήθεια. Εάν δεν μπορείς να καταλάβεις αυτά, τότε να σε φωτίσει ο Θεός, ώστε να βρεις έναν πνευματικό ή να σου τον βρει ο Ιδιος. Και από κει και πέρα, να καλλιεργήσεις το πνεύμα σου, ώστε να κατανοείς την ουσία της ζωής.


Ποιες είναι οι αγαπημένες σας εικόνες που κοσμούν το καμαρίνι σας;

Είναι αυτή της Παναγίας, πάντα μαζί με τον Χριστό, και εκείνη του Αγίου Στεφάνου. Καμιά φορά έχω και μία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ από τον Μανταμάδο. Αυτά είναι τα σημάδια που έχω πάρει μέσα από όνειρα και γεγονότα.


Οι αγαπημένοι σας Άγιοι;

Είναι ο Αγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας - και δεν είναι τυχαίο αυτό, επειδή τον συνδέω με ένα όραμα που είχα δει μικρός. Η Παναγία Κανάλα από την Κύθνο, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, αλλά πάνω απ' όλους είναι ο Χριστός και η Παναγία!


Υπήρξαν στιγμές όπου αμφισβητήσατε τον Θεό και θυμώσατε νιώθοντας ότι είχατε υποστεί μια αδικία;

Εγώ έχω βρίσει τον Θεό! Αλλά ποιον Θεό έβρισα; Στην ουσία, μετά κατάλαβα ότι ο Θεός που έβρισα δεν ήταν ο αληθινός αλλά ο θεός της ύλης! Αυτός που με ταλαιπωρούσε. Κάτι πρέπει όμως να σου συμβεί, που θα σε αλλάξει. Και αυτό είναι είτε έπειτα από ασθένεια και σωθείς είτε αν έχεις τη χάρη και την ευλογία να σου συμβεί, χωρίς να περάσεις όλη αυτή τη διαδικασία. Και να το κατανοήσεις με την απώλεια ενός δικού σου ανθρώπου ή χάνοντας το έδαφος κάτω από τα πόδια σου σε κάτι που θα σου συμβεί.


Σε εσάς τι συνέβη; Πώς έγινε αυτό αντιληπτό;

Σοκαρίστηκα, αλλά ο δρόμος στον οποίο μπήκα είναι ο καλύτερος. Δόξα τω Θεώ! Δεν θέλω όμως να σου λέω και πολλά. Ο,τι έχει αξία δεν πληρώνεται! Η ζωή, η αγάπη, η πνευματική χαρά, όλα αυτά δεν μπορείς να τα πληρώσεις. Αρα ό,τι έχει πνευματική αξία στη ζωή δεν μπορεί να έχει κόστος.


Εσείς, είχατε συνηθίσει ως προσωπικότητα περισσότερο να εισπράττετε από τους άλλους παρά να προσφέρετε απλόχερα αγάπη;

Είχα συνηθίσει να εισπράττω αγάπη μέσα από τον θαυμασμό του κόσμου. Επειτα όμως κατάλαβα ότι πρέπει να εισπράξω την αγάπη μέσα από την αληθινή ουσία της ζωής. Το ταλέντο σε κάνει γνωστό, αυτό είναι το μέσο. Αλλά ο χαρακτήρας σε εδραιώνει! Ναι μεν τραγουδάω ερωτικά τραγούδια και μέσα από αυτά έγινα γνωστός, αλλά, όταν χάσεις τον Θεό, συνέχεια θα πληγώνεσαι! Και ο έρωτας έχει αποτέλεσμα να πληγωθείς.


Οι πιο αγαπημένοι σας προσκυνηματικοί τόποι ποιοι είναι;

Είναι το Αγιον Ορος αλλά και η Παναγία της Τήνου. Ακόμη και όταν κάθομαι στο πεζουλάκι έξω από την Παναγία της Τήνου, παθαίνω ταραχή! Με πιάνει μια συγκίνηση! Δέος! Στο Όρος επισκέπτομαι τη Μονή Διονυσίου, όπου εκεί μου συνέβη το εξής περιστατικό: Είδα έναν άνθρωπο που είχε περάσει το βουνό, αλλά δεν γινόταν να είχε συμβεί αυτό μέσα σε είκοσι λεπτά, επειδή εμείς προχωρούσαμε και τον είχαμε αφήσει πίσω μας, στην πρώτη στάση. Ήταν ένας λαϊκός με γένια, όμως στη συνέχεια κατάλαβα ότι ήταν αυτός ένας Άγιος! Μίλησα μαζί του και τον ρώτησα πώς είχε φτάσει εκεί. «Από το μονοπάτι» μου απάντησε. Κοίταξα, λοιπόν, από το αρχονταρίκι της μονής προς το βουνό και σκέφτηκα πως δεν ήταν αυτό δυνατό! Ποιο μονοπάτι, αναρωτήθηκα, δεν γίνεται, πρέπει να πετάς! Οταν μιλήσαμε μαζί του, μου είπε ότι θα συνέχιζε, αφού είχε ακόμα δρόμο να κάνει, ενώ δεν ανεβαίναμε μαζί στο μοναστήρι! Έπειτα από ώρα βρήκε ο αδελφός μου μία εικόνα στα σκουπίδια και εκείνη τη στιγμή ένιωσα ταραχή! Αναγνώρισα ότι αυτός ήταν ένας Άγιος, αλλά δεν θα σου πως ποιος! Επίσης, είναι και το όνειρο που είχα δει. Όταν κατέβηκα και είδα την εκκλησία, εκείνο που αντίκρισα -ο χώρος και όλα τα υπόλοιπα- ήταν ακριβώς το περιεχόμενο του ονείρου που είχα δει! Σε αυτό τον Αγιο είχα τάξει να αγοράσω παπούτσια -επειδή φορούσε σκισμένα- και δεν του τα πήγα. Όταν, μάλιστα, τον ρωτούσα πού μένει, μου απαντούσε: «Στην αδελφή μου!» Και μου ανέφερε μια τοποθεσία, όπου εκεί είναι αυτός πολιούχος. Όταν έλεγε για την αδελφή του, εννοούσε την εκκλησία! Δεν μου έλεγε διεύθυνση.


Έχετε βιώσει πολλές φορές το θαύμα;

Τελικά, θαύματα γίνονται εκεί όπου υπάρχει πάντα πρόβλημα. Οπως και ήρωες δεν γίνονται όταν δεν υπάρχει πόλεμος!

Θα γράφατε ένα τραγούδι για τον Θεό;

Έχω γράψει, αλλά δεν πουλάει! Δεν το έχω τραγουδήσει, το έχω πει μόνο μία φορά στο ίντερνετ και είχε μεγάλη απήχηση. Ο τίτλος του είναι «Μια τζούρα από τον Παράδεισο». Και μερικοί από τους στίχους είναι οι εξής: «Μια τζούρα από τον Παράδεισο πήρα μια Κυριακή. / Μην ψάχνεις μέσα στην άβυσσο, / Θεός δεν είναι εκεί. / Είναι έξω απ' τα γνώριμα και τα συνηθισμένα. / Δεν ρίχνει ο Θεός φωτιές, δεν τιμωρεί κανέναν».


Στον δικό σας χώρο, αυτόν των τραγουδιστών, πιστεύετε ότι κυριαρχεί η αθεΐα;

Οχι! Το μεγαλύτερο ποσοστό των καλλιτεχνών που γνωρίζω και με τους οποίους μιλάω είναι παιδιά του Χριστού. Είναι ένα θαύμα! Είμαστε κατάσκοποι του Θεού στα σπίτια του Σατανά! Με τον τρόπο μας μαρτυράμε Χριστό στο υποσυνείδητο των ανθρώπων. Μέσα σε αυτό το μεγαλείο του ταλέντου και του δούναι και λαβείν με το κοινό υπάρχει μια μυστική κατάσταση, που δεν την καταλαβαίνεις, αλλά τη βιώνεις. Και αυτό μέσα σου γίνεται Χριστός!


«Ο πνευματικός σου καθοδηγητής πρέπει με τις πράξεις του να σου λέει τι να κάνεις»


Η λατρεία του κόσμου δεν εμπεριέχει τον κίνδυνο να κυριευτεί κάποιος μονίμως από το στοιχείο της έπαρσης;

Μα αυτό έχει συμβεί σ' εμένα και συμβαίνει και σε πολλούς. Αυτό που με χαροποιεί όμως είναι ότι πολλοί καλλιτέχνες -που γνωρίζω εγώ-, περνώντας τα χρόνια, είναι κοντά στην αλήθεια. Γίνεται κάτι σαν θαύμα! Κοιμούνται και τους χαϊδεύουν ο Χριστός και οι άγγελοι! Ποιος είναι ο βασιλιάς της Δόξας; Είναι ο Χριστός! Οταν εσύ είσαι ξεχωριστός και σε χειροκροτά ο κόσμος επειδή τραγουδάς και του δίνεις χαρά, τότε σε πάει η αλήθεια κοντά της.


Νιώσατε κάποια στιγμή λόγω της λατρείας του κοινού ότι ήσασταν ένας μικρός Θεός;

Δεν νιώθεις μικρός Θεός, παρασύρεσαι και έχεις ξεχάσει τον Θεό! Οταν ωριμάζεις και βλέπεις την αλήθεια, πιάνεις τη λέξη «πιστεύω». Οταν σε ρωτήσουν εάν πιστεύεις, το πρώτο πράγμα που θα σου έρθει να πεις είναι: «Πιστεύω πιο πολύ από όλους!» Επειτα όμως θα καταλάβεις ότι δεν πιστεύεις, ότι είσαι στην αρχή. Η πίστη έχει τρομερή δύναμη.


Διαπράξατε σε κάποια φάση της ζωής σας κάποια μεγάλη αμαρτία, για την οποία έχετε μετανιώσει;

Πολλές είναι οι αμαρτίες για τις οποίες έχω μετανιώσει. Οταν η αγάπη είναι αγάπη, δεν φέρνει μίσος. Οταν ο έρωτας είναι έρωτας, φέρνει μετά μίσος. Η απώλεια ενός προσώπου με το οποίο είσαι ερωτευμένος εγωιστικά, θεωρείς αυτό το πρόσωπο κτήμα σου. Η αγάπη σημαίνει ότι δεν είναι τίποτα δικό μας.


Εχετε κάποιον ιερέα-πνευματικό με τον οποίο διατηρείτε τακτική επικοινωνία;

Ναι, και πρόκειται για ένα πολύ ταπεινό γεροντάκι. Εναν άνθρωπο του Θεού, με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι ο γέροντας Στέφανος και βρίσκεται στη Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Κοζάνη. Τον επισκέπτομαι αρκετά συχνά και, όταν έρχεται στην Αθήνα, κάνουμε παρέα. Είναι απόλαυση να μιλάς με έναν τέτοιο γέροντα. Παίρνεις από αυτόν τέτοια αγάπη, απλότητα και ταπεινότητα, ώστε καταλαβαίνεις ότι και εσύ πρέπει να είσαι απλός και ταπεινός! Ο τρόπος που σου μιλά και σε κοιτάζει, η ταπεινότητά του, αυτά είναι στοιχεία του μεγαλείου του. Ο πνευματικός καθοδηγητής σου δεν πρέπει να σου λέει, για παράδειγμα, ότι πρέπει να κάνεις τόσες μετάνοιες, επειδή έκανες μια αμαρτία. Ο Χριστός δεν είναι μπαμπούλας, είναι αγάπη! Ο Θεός συγχωρεί! Η ζωή τιμωρεί! Αυτά δεν χρειάζεται να σου τα λέει. Με τις πράξεις του καταλαβαίνεις ότι έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο του Θεού χωρίς εγωισμούς.


https://paraklisi.blogspot.com/2017/11/ ... st_62.html

[nickzark]

Δόξα το Θεό