Αφιέρωση για τις 390 μέρες στο φόρουμ...

[Misha]

Αφιέρωση

Ξεκίνησα να γράφω αυτές τις γραμμές στα τέλη του Γενάρη του 2006. Μετά από μια κουβέντα στο Μοναστηράκι. Μετά από πολλές κουβέντες σε σπίτια, σε δρόμους, σε σκαλιά, σε παγκάκια, σε εκκλησίες, σε ταβέρνες, σε πορείες, σε τρένα, σε συναυλίες και παραλίες. Με ανθρώπους διαφορετικούς, που υπήρξαν δώρο για μένα. Μεθυσμένος και ξεμέθυστος. Χαρούμενος και κλαμένος. ήρεμος και θυμωμένος.


Ωστόσο πάντα ερωτευμένος και παθιασμένος. έτσι η προσπάθεια αυτή τελικά έγινε:

Γ ιʼ αυτούς που μπορούν να υπάρξουν μονάχα ολόκληροι: χωρίς την ψυχή τους είναι πτώματα, ενώ χωρίς το κορμί τους φαντάσματα.

Π ου αγαπούν ολόκληροι: πάει να πεί σωματικά: μʼ ένα άγγιγμα που θεραπεύει κι ένα ζεστό πιάτο φαΐ.

Π ου ρίχονται στη ζωή χωρίς καβάτζες, όπως σε κάθε μεγάλο έρωτα, δίχως να νοιάζονται για την εξασφάλισή τους.

Γ ιʼ αυτούς που ελπίζουν σαν την πόρνη και το ληστή: χωρίς καμιά βεβαιότητα, καμιά θωράκιση, ανοιχτοί.

Π ου γνωρίζουν ότι δεν είναι τίποτα από μόνοι τους: υπήρξαν πάντοτε γιοί και κόρες, φίλοι και αδελφοί, εραστές κι αν κάτι είχε αλλάξει δεν θα ήταν αυτοί που είναι.

Π ου προσεύχονται την ώρα που σφουγγαρίζουν ή κάνουν έρωτα γιατί η Αγάπη είναι ο τρόπος που υπάρχουν.

Γ ια τους εφήβους όλων των ηλικιών, γιατί εφηβεία είναι όταν όλα παίζονται κι όλα μπορούν να συμβούν αφού τίποτα δεν έχει βαλτώσει ακόμα στη συνήθεια. Είναι τότε που συμβαίνουν τα θαύματα.

Γ ια τους απλούς που ζούν μές στην πρωτόκτιστη αθωότητα.

Γ ιʼαυτούς που δεν φοβούνται να γυμνωθούν και να εκτεθούν, γιατί τίποτα δεν πόθησαν παραπάνω από αυτό: λίγη ειλικρίνεια.

Π ου δεν φοβούνται να μαλώσουν με το Θεό, όπως με κάθε Αγαπημένο, γιατί δεν έχουν μάθει να κρύβονται.

Π ου δεν φοβούνται τίποτα γιατί «η αγάπη έξω βάλλει τον φόβο».

Π ια τους παππούδες και τις γιαγιάδες με τα ρυτιδωμένα μέτωπα και τα ροζιασμένα χέρια που μοιάζουν παλιωμένα κουκούλια απ? όπου θα βγεί η μεταμορφωμένη πεταλούδα.

Γ ια όσους ξέρουν ότι το δύσκολο δεν είναι να στείλεις SMS για τους σεισμοπαθείς στην Ινδία, αλλά το νʼ αντέξεις τον διπλανό σου με σάρκα και αίμα, πάνω στη δική σου σάρκα, στα δικά σου νεύρα^ κι εκεί ζυγίζεται η αλήθεια του ανθρώπου.

Ό σους μπορούν να δεχτούν ότι δεν τους αγαπούν επειδή το αξίζουν.

Γ ια εκείνους που αγαπούν χωρίς υποχρέωση, χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση αφού πιστεύουν πώς όλα τελειώνουν εδώ. Κι όμως δεν μπορούν να υπάρξουν αλλιώς.

Π ου τους αρκεί το να ναι κανείς άνθρωπος για να κινήσουν γή και ουρανό για χάρη του.

Γ ια όσους έχουν κάνει τις πιο μεγάλες κουβέντες με το Θεό πέντε η ώρα το πρωΐ στο Θησείο κλωτσώντας άδεια μπουκάλια μπύρες.

Γ ια το πρεζόνι που μου δωσε την ευχή «τη γλύκα του Χριστού να χεις» για μισό χαμόγελο κι ένα τσιγάρο.

Γ ιʼ αυτούς που δεν μπορούν νʼ αποδεχτούν έναν Θεό που καταλαβαίνουν. Μπορούν μονάχα να ζήσουν έναν Θεό που τους φλερτάρει σε κάθε βήμα.

Π ου αδυνατούν να κλειστούν αυτιστικά στις ενοχές που τους χωρίζουν απ τους άλλους.

Γ ια τους ελεύθερους, που δεν τους ενδιαφέρει να επιβάλλονται, αλλά δεν μπορούν και να τους επιβληθούν.

Γ ια όσους «τι κρίμα, παντού περισσεύουν» για τα μέτρα του κόσμου.

Γ ια εκείνους που ζούν μʼ έναν Θεό Νυμφίο και μανικό Εραστή αφού την ομορφιά της ζωής την έμαθαν με τον έρωτα: τα ηλιοβασιλέματα και τʼ αστέρια της νύχτας.

Γ ια τους ταπεινούς που τα δέχονται όλα όπως η γή: χωρίς να διαμαρτύρονται τα κάνουν δέντρα και λουλούδια.

Γ ιʼ αυτούς που δεν συμβιβάζονται με ό,τι μειώνει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Π ου μάτωσαν στις εξεγέρσεις προτού καταλάβουν ότι ο κόσμος αλλάζει μόνο αν αφήσεις να σού σταυρώσουν ό,τι σε χωρίζει από όλους και όλα.

Γ ια εκείνους που είδαν τους φίλους τους νʼ αυτοκαταστρέφονται μές το αλκοόλ και τις ουσίες, αρνούμενοι να επιβιώσουν επειδή λαχταρούσαν να ζήσουν.

Ε κείνους που προτίμησαν να χαθούν μέσα στο πάθος τους για τη ζωή παρά να χάσουν το πάθος τους.

Γ ια όσους συντριμμένα χαρίζουν τα κομματάκια τους στο Θεό να τους τα ενώσει: να τους σώσει, να τους φτιάξει ολόκληρους, αυτό που όντως είναι.

Ό σους ζούν με τη λαχτάρα να γίνει ο Χριστός «τα πάντα τοις πάσι», νʼαναστηθούν «ίνα ώσι έν», χωρίς περιορισμούς, χωρίς να νοιάζονται για τα πότε και τα πώς.

Γ ιʼ αυτούς που μπήκαν στην εκκλησία με το αίτημα: «
το απρόσληπτον και αθεράπευτον», που σημαίνει: ή θα μʼ αντέξει γιατί εγώ ο ίδιος δεν αντέχω τον εαυτό μου, ή θα με χωρέσει γιατί δεν χωράω πουθενά ή τίποτα.

Π ου τις στιγμές της τρέλας τους φωνάζουν: «ή κι οι τρίχες του κεφαλιού μου είναι μετρημένες ή τίποτα δεν βγάζει νόημα».

Π ου σηκώνουν τη γροθιά στον ουρανό: «άς με κολάσεις χίλιες φορές, φτάνει να υπάρχεις».

Γ ι αυτούς που Του λένε:"ή θα Σε αγαπήσω τρελά κι άνευ όρων ή θα σε μισήσω...Μισή ζωή με παζαρέματα και φοβίες δεν θέλω πια να ζω..."

Γ ιʼ αυτούς που ζούν τον Παράδεισο και την Κόλαση εδώ και τώρα γιατί έτσι παίζεται το παιχνίδι.

Γ ια όσους ζούν σαν δώρο το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού, ένα ποτήρι νερό, το πρώτο φύλλο της μουριάς, έναν χορό όπου κανείς δεν φυλάει τον εαυτό του.

Ό σους δεν μπερδεύονται με το τι σημαίνει καλό και τι κακό αφού όλα είναι Αγάπη και άρνησή της.

Γ ια εκείνους που είμαι καρφιά στα μάτια τους αφού δεν ξέρουν που να με κατατάξουν για να ηρεμήσουν.

Γ ιʼ αυτούς που μʼ αγκαλιάζουν και με κρατούν. Αυτούς που μʼ εμπιστεύονται.

Α υτούς που δεν ντρέπονται για μένα. Αυτούς που κάνουν όπως ο Χριστός.

[Misha]

το κείμενο δεν είναι δικό μου...

βρίσκεται στην διαδικτυακη "Επίγνωση" του καλοκαιριου του 2006.

το τροποποιησα ελαφρά και το καταθέτω ως καρδιακή αφιέρωση σε όλους τις φίλες και φιλους του φόρουμ με τους οποίους συμφωνήσαμε και διαφωνήσαμε,,συμπροσευχηθήκαμε και μαλώσαμε ,βριστήκαμε και συχωρεθήκαμε αυτές τις 390 μέρες που συναντιόμαστε στα διαδικτυακά δωμάτια του athos.edo...

θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ....ευτυχώς που κάποιοι έχουν τάλαντο λόγου και γραφίδας κι εκφράζουν κι εμάς τους ατάλαντους...

Δόξα σοι ο Θεός!

[123]

Είμαι σίγουρη πως όλοι (μα...ΟΛΟΙ) θα βρουν τον εαυτό τους κάπου εκεί μέσα...όπως τον είδα κι εγώ τον δικό μου...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

[raxil]

Μετά απο μια τρομερή φόρτιση ( πάλι εγώ φταίω ) πέφτω πάνω στο κείμενο σου Μιχαήλ .
δάκρυσε η ψυχή μου .αλλά δάκρυ βάλσαμο .
Να είσαι καλά και ευλογημένος

[prentzaeleni]

Eyxaristoume Misha.

Ego afto to keimeno tha to valo sta favori ,gia na to diavazo kathe fora pou mporo.

Na eise kala

[andronikos]

Misha σ' ευχαριστώ.......

[plou73]

Μας έστειλες Μιχάλη!Να 'σαι καλά παλικάρι!Μας συγκίνησες!

[vasilis_m21]

Ωραία η αφιέρωση Μisha. Περιμένω όμως και μία απάντηση σε ένα πμ για ένα απόσπασμα. Όσο περιμένω λέω να σου αφιερώσω το παραδοσιακό αμερικάνικο τραγούδι Michael row the boat ashore allelujah


Εγώ πάλι είμαι Πάτρα, απόψε είναι η έναρξη του καρναβαλιού. Θα άρεσε στο αγιορείτικο κλαμπάκι να αφιερώσω κανένα καρναβαλικό άσμα;

Προς το παρον στον φίλτατο Μisha


Michael row the boat ashore, hallelujah
Michael row the boat ashore, hallelujah
Sister help to trim the sail, hallelujah
Sister help to trim the sail, hallelujah


The river is deep and the river is wide, hallelujah
Green pastures on the other side, hallelujah


Michael row the boat ashore, hallelujah
Michael row the boat ashore, hallelujah
Sister help to trim the sail, hallelujah
Sister help to trim the sail, hallelujah


Jordan's river is chilly and cold, hallelujah
Chills the body but not the soul, hallelujah


Michael row the boat ashore, hallelujah
Michael row the boat ashore, hallelujah
Sister help to trim the sail, hallelujah
Sister help to trim the sail, hallelujah


The river is deep and the river is wide, hallelujah
Milk and honey on the other side, hallelujah


Michael row the boat ashore, hallelujah
Michael row the boat ashore, hallelujah
Sister help to trim the sail, hallelujah
Sister help to trim the sail, hallelujah

[vasilis_m21]

Λοιπόν σε λίγο φεύγω απτο ιντερνετ καφέ πάω στην έναρξη του πατρινού καρναβαλιού οπότε πρέπει να αφιερώσω κάτι σχετικό στο γκρουπ.

Έλα κι εσύ στο καρναβάλι
Έλα να δεις πως ξκεφαντώνουμε
Ζούμε του έρωτα τη ζάλη
Γι' αυτό κι εμείς...

Καρναβαλώνουμε
Και τα προβλήματα σε άλλους τα φορτώνουμε

Καρναβαλώνουμε
Τι μας κοιτάτε, δε δαγκώνουμε

Έλα να γίνει καλοκαίρι
Απ' τον ιδρώτα να μουσκεύουμε
Να γίνει η νύχτα μεσημέρι
Γιατί εδώ...

Καρναβαλεύουμε
Σας κοροϊδεύουμε

Καρναβαλεύουμε
Το λέμε πάλι, σας κοροϊδεύουμε

Καρναβαλέρια
Καρναβαλέρια
Καρναβαλέρια
Καρναβαλέρια

Τις στεναχώριες δεν τις πάμε
Γι' αυτό κι εμείς σας τις χαρίζουμε
Εδώ χορεύουμε γελάμε
Κι όλοι μαζί...

Καρναβαλίζουμε
Την Καθαρά Δευτέρα, καθαρίζουμε

[sakis_]

Φίλε Βασίλη οι καιροί είναι δύσκολοι. Σίγουρα όχι για καρναβαλισμούς και ξεφαντώματα.