Με τον φόβο της Κολάσεως

[Harrys1934]

Για το φόβο της μελλούσης Κολάσεως
Γιατί εκεί οι ψυχές θυμούνται όλα όσα τους συνέβησαν εδώ, όπως λένε οι Πατέρες και τα λόγια και τα έργα και τους λογισμούς και δεν μπορούν τίποτα απ’ αυτά να ξεχάσουν τότε. Μ’ εκείνο δε που λέει στον ψαλμό: Εκείνη την ημέρα θα χαθούν όλοι οι διαλογισμοί τους<<(ψαλμός, 145,4 -) εννοεί τους διαλογισμούς αυτής της ζωής, δηλαδή για σπίτια, για τόπους, γονείς, για τα παιδιά και γενικά κάθε δοσοληψία. Αυτά χάνονται όταν χωρίσει η ψυχή από το σώμα, τίποτα από αυτά δεν θυμάται και δεν φροντίζει. Όσα δε έπραξε σύμφωνα με την αρετή ¨η ακολουθώντας ένα πάθος αυτά θυμάται και τίποτα από αυτά δεν ξεχνάει. Αλλά αν ένας ωφέλησε κάποιον ¨η ωφελήθηκε από κάποιον πάντοτε θυμάται και εκείνον που ο ίδιος ωφέλησε και εκείνον από τον οποίον ωφελήθηκε. Παρόμοια, αν έπαθε κακό από κάποιον ¨η αν ο ίδιος έβλαψε κάποιον, παντοτε θυμάται και εκείνον που έβλαψε, και αυτόν που βλάφτηκε εξαιτίας του.
Τίποτα όπως είπα, απ’ όσα έπραξε σ’αυτόν τον κόσμο δεν ξεχνάει η ψυχή. Αντίθετα όλα τα θυμάται, μετά το χωρισμό της από το σώμα, πιο έντονα και πιο ξεκάθαρα, επειδή είναι απαλλαγμένη από το γήινο αυτό σώμα. Έλεγε ένας γέροντας ότι η ψυχή θυμάται, μετά την έξοδο της από το σώμα, το πάθος που το έκανε πράξη και την αμαρτία και το πρόσωπο με το οποίο την έκανε. Ο Γέροντας επέμενε σε συζήτηση ότι θυμάται και τον τόπο ακόμα και το πρόσωπο που αμάρτησε μαζί του. Και αν πραγματικά είναι έτσι, τόσο το χειρότερο για μας αν δεν προσέχουμε τον εαυτό μας. Γι’ αυτό πάντα σας λέω, να φροντίστε να καλλιεργείται καλούς λογισμούς για να τους βρείτε εκεί. Γιατί, ότι έχει κανείς εδώ, αυτό θα τον συνοδεύει και αυτό θα έχει και εκεί. Ας φροντίσουμε να γλιτώσουμε από μια τέτοια οδυνηρή κατάντια, αδελφοί μου, ας αγωνιστούμε, και ο Θεός θα μας ελεήσει. Γιατί αυτός είναι, όπως λέει και ο ψαλμός: <Η ελπίδα ολόκληρης της Γης και αυτών που βρίσκονται μακριά στη θάλασσα> (ψαλμός 64, 6. ) Εκείνοι που βρίσκονται στα πιο μακρινά σημεία της γης, είναι όσοι βρίσκονται σε τέλεια κακία και εκείνοι που βρίσκονται μακριά στη θάλασσα είναι όσοι παραμένουν σε τέλεια άγνοια. Και όμως και όλων αυτών ελπίδα είναι ο Χριστός. Πρέπει να καταβάλουμε λίγο κόπο, ας μοχθήσουμε λοιπόν για να βρούμε έλεος. Αν έχει κανείς ένα χωράφι και το παραμελήσει και χερσωθεί, όσο το παραμελεί τόσο γεμίζει αγκάθια και τριβόλια.όταν όμως έρθει να το καθαρίσει, ανάλογα με το πόσο γεμάτο είναι, τόσο θα ματώσουν τα χέρια του, προσπαθώντας να ξεριζώσει τα αγριόχορτα εκείνα, που άφησε να μεγαλώσουν τον καιρό της αμελείας του. Γιατί, είναι αδύνατον να μη θερίσει κανείς ότι έσπειρε. Πρέπει να δε εκείνος που θέλει να καθαρίσει το χωράφι του πρώτα-πρώτα να ξεριζώσει καλά όλα τα’ αγριόχορτα. Γιατί αν δεν ξεριζώσει καλά όλες τις ρίζες τους αλλά τα κόψει μόνον από πάνω, θα φυτρώσουν πάλι. Πρέπει λοιπόν κανείς να βγάλει, όπως είπα, και τις ίδιες τις ρίζες τους και αφού το καθαρίσει καλά από τα αγριόχορτα και τα’ αγκάθια και τα όμοια τους, να το ισοπεδώσει και να σπάσει τους σβόλους και έτσι να οργώσει. Και αφού πρώτα το περιποιηθεί τότε να σπείρει τον καλό σπόρο. Γιατί αν μετά από τόση περιποίηση το αφήσει άσπαρτο, φυτρώνουν πάλι τα’ αγριόχορτα και βρίσκουν το χώμα μαλακό και πρόσφορο από την περιποίηση, και ριζώνουν βαθιά και μεγαλώνουν και πολλαπλασιάζονται περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή. Πρώτα πρέπει να κόψει κάθε παλαιά εμπαθή προσκόλληση και τις κακές συνήθειες που έχει, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την κακή συνήθεια. Ο Άγιος Βασίλειος λέει: <δεν είναι μικρός ο αγώνας που χρειάζεται να κάνει κανείς για να απαλλαγεί από τη συνήθεια. Γιατί η συνήθεια που με το χρόνο εδραιώνεται, παίρνει κατά κανόνα δύναμη δεύτερης φύσεως>. Πρέπει λοιπόν ν’ αγωνιστεί κανείς όπως είπα, όχι μόνο ενάντια στις κακές συνήθειες και τα πάθη, αλλά και ενάντια στις αιτίες που τα προκαλούν και που είναι οι ρίζες τους. Αν δεν βγούν οι ρίζες, θα ξανα φυτρώσουν τα’ αγκάθια. Γιατί υπάρχουν μερικά πάθη που, αν κόψει κανείς τις αιτίες τους τα’ αποδυναμώνει. Όπως ο φθόνος. Από μόνος του δεν είναι τίποτα, αλλά έχει πολλές αιτίες. Μια απ’ αυτές είναι η φιλοδοξία, γιατί θέλοντας να δοξαστεί κανείς, φθονεί όποιον δοξάζεται ¨η όποιον προτιμάται. Παρόμοια και η οργή προέρχεται και από πολλά άλλα αίτια αλλά περισσότερο από τη φιληδονία. Αυτό αναφέρει και ο Ευάγριος και διηγείται για κάποιον άγιο ΄΄ότι έλεγε:<Γιαυτό αρνούμαι τις ηδονές, για να κόψω τις αιτίες του θυμού>. Και όλοι οι Πατέρες λένε ότι κάθε πάθος γεννιέται απ’ αυτά τα τρία βασικά πάθη, της φιλοδοξίας, της φιλαργυρίας και της φιληδονίας, όπως με διάφορους τρόπους σας έχω πει. Χάρης

[Harrys1934]

Για το φόβο της μελλούσης Κολάσεως
Γιατί εκεί οι ψυχές θυμούνται όλα όσα τους συνέβησαν εδώ, όπως λένε οι Πατέρες και τα λόγια και τα έργα και τους λογισμούς και δεν μπορούν τίποτα απ’ αυτά να ξεχάσουν τότε. Μ’ εκείνο δε που λέει στον ψαλμό: Εκείνη την ημέρα θα χαθούν όλοι οι διαλογισμοί τους<<(ψαλμός, 145,4 -) εννοεί τους διαλογισμούς αυτής της ζωής, δηλαδή για σπίτια, για τόπους, γονείς, για τα παιδιά και γενικά κάθε δοσοληψία. Αυτά χάνονται όταν χωρίσει η ψυχή από το σώμα, τίποτα από αυτά δεν θυμάται και δεν φροντίζει. Όσα δε έπραξε σύμφωνα με την αρετή ¨η ακολουθώντας ένα πάθος αυτά θυμάται και τίποτα από αυτά δεν ξεχνάει. Αλλά αν ένας ωφέλησε κάποιον ¨η ωφελήθηκε από κάποιον πάντοτε θυμάται και εκείνον που ο ίδιος ωφέλησε και εκείνον από τον οποίον ωφελήθηκε. Παρόμοια, αν έπαθε κακό από κάποιον ¨η αν ο ίδιος έβλαψε κάποιον, παντοτε θυμάται και εκείνον που έβλαψε, και αυτόν που βλάφτηκε εξαιτίας του.
Τίποτα όπως είπα, απ’ όσα έπραξε σ’αυτόν τον κόσμο δεν ξεχνάει η ψυχή. Αντίθετα όλα τα θυμάται, μετά το χωρισμό της από το σώμα, πιο έντονα και πιο ξεκάθαρα, επειδή είναι απαλλαγμένη από το γήινο αυτό σώμα. Έλεγε ένας γέροντας ότι η ψυχή θυμάται, μετά την έξοδο της από το σώμα, το πάθος που το έκανε πράξη και την αμαρτία και το πρόσωπο με το οποίο την έκανε. Ο Γέροντας επέμενε σε συζήτηση ότι θυμάται και τον τόπο ακόμα και το πρόσωπο που αμάρτησε μαζί του. Και αν πραγματικά είναι έτσι, τόσο το χειρότερο για μας αν δεν προσέχουμε τον εαυτό μας. Γι’ αυτό πάντα σας λέω, να φροντίστε να καλλιεργείται καλούς λογισμούς για να τους βρείτε εκεί. Γιατί, ότι έχει κανείς εδώ, αυτό θα τον συνοδεύει και αυτό θα έχει και εκεί. Ας φροντίσουμε να γλιτώσουμε από μια τέτοια οδυνηρή κατάντια, αδελφοί μου, ας αγωνιστούμε, και ο Θεός θα μας ελεήσει. Γιατί αυτός είναι, όπως λέει και ο ψαλμός: <Η ελπίδα ολόκληρης της Γης και αυτών που βρίσκονται μακριά στη θάλασσα> (ψαλμός 64, 6. ) Εκείνοι που βρίσκονται στα πιο μακρινά σημεία της γης, είναι όσοι βρίσκονται σε τέλεια κακία και εκείνοι που βρίσκονται μακριά στη θάλασσα είναι όσοι παραμένουν σε τέλεια άγνοια. Και όμως και όλων αυτών ελπίδα είναι ο Χριστός. Πρέπει να καταβάλουμε λίγο κόπο, ας μοχθήσουμε λοιπόν για να βρούμε έλεος. Αν έχει κανείς ένα χωράφι και το παραμελήσει και χερσωθεί, όσο το παραμελεί τόσο γεμίζει αγκάθια και τριβόλια.όταν όμως έρθει να το καθαρίσει, ανάλογα με το πόσο γεμάτο είναι, τόσο θα ματώσουν τα χέρια του, προσπαθώντας να ξεριζώσει τα αγριόχορτα εκείνα, που άφησε να μεγαλώσουν τον καιρό της αμελείας του. Γιατί, είναι αδύνατον να μη θερίσει κανείς ότι έσπειρε. Πρέπει να δε εκείνος που θέλει να καθαρίσει το χωράφι του πρώτα-πρώτα να ξεριζώσει καλά όλα τα’ αγριόχορτα. Γιατί αν δεν ξεριζώσει καλά όλες τις ρίζες τους αλλά τα κόψει μόνον από πάνω, θα φυτρώσουν πάλι. Πρέπει λοιπόν κανείς να βγάλει, όπως είπα, και τις ίδιες τις ρίζες τους και αφού το καθαρίσει καλά από τα αγριόχορτα και τα’ αγκάθια και τα όμοια τους, να το ισοπεδώσει και να σπάσει τους σβόλους και έτσι να οργώσει. Και αφού πρώτα το περιποιηθεί τότε να σπείρει τον καλό σπόρο. Γιατί αν μετά από τόση περιποίηση το αφήσει άσπαρτο, φυτρώνουν πάλι τα’ αγριόχορτα και βρίσκουν το χώμα μαλακό και πρόσφορο από την περιποίηση, και ριζώνουν βαθιά και μεγαλώνουν και πολλαπλασιάζονται περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή. Πρώτα πρέπει να κόψει κάθε παλαιά εμπαθή προσκόλληση και τις κακές συνήθειες που έχει, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την κακή συνήθεια. Ο Άγιος Βασίλειος λέει: <δεν είναι μικρός ο αγώνας που χρειάζεται να κάνει κανείς για να απαλλαγεί από τη συνήθεια. Γιατί η συνήθεια που με το χρόνο εδραιώνεται, παίρνει κατά κανόνα δύναμη δεύτερης φύσεως>. Πρέπει λοιπόν ν’ αγωνιστεί κανείς όπως είπα, όχι μόνο ενάντια στις κακές συνήθειες και τα πάθη, αλλά και ενάντια στις αιτίες που τα προκαλούν και που είναι οι ρίζες τους. Αν δεν βγούν οι ρίζες, θα ξανα φυτρώσουν τα’ αγκάθια. Γιατί υπάρχουν μερικά πάθη που, αν κόψει κανείς τις αιτίες τους τα’ αποδυναμώνει. Όπως ο φθόνος. Από μόνος του δεν είναι τίποτα, αλλά έχει πολλές αιτίες. Μια απ’ αυτές είναι η φιλοδοξία, γιατί θέλοντας να δοξαστεί κανείς, φθονεί όποιον δοξάζεται ¨η όποιον προτιμάται. Παρόμοια και η οργή προέρχεται και από πολλά άλλα αίτια αλλά περισσότερο από τη φιληδονία. Αυτό αναφέρει και ο Ευάγριος και διηγείται για κάποιον άγιο ΄΄ότι έλεγε:<Γιαυτό αρνούμαι τις ηδονές, για να κόψω τις αιτίες του θυμού>. Και όλοι οι Πατέρες λένε ότι κάθε πάθος γεννιέται απ’ αυτά τα τρία βασικά πάθη, της φιλοδοξίας, της φιλαργυρίας και της φιληδονίας, όπως με διάφορους τρόπους σας έχω πει. Χάρης

Το κλέψιμο είναι αμαρτία πάντοτε; Δεν έχει ελαφρυντικά; Το ΄ψέμα το ίδιο; Και πως αγίασαν κάποιοι άγιοι γιατί είπαν ψέματα. Τα λέω αυτά γιατί δεν είναι δικό μου αυτό το γραφτό, το έκλεψα από αυτόν που τα είχε πολλά, αυτο μου θυμίζει την περίπτωση. Πριν κάποια χρόνια μου έδωσε η γυναικούλα μου λουλούδια που είχε κόψει από τον κήπο να πάω να τα βάλω στην εικόνα του Χριστού. Αφού ξανά γύρισα κοντά της λέω δεν τα έβαλα στον Χριστό αλλά στην Παναγίτσα μας. Άρχισε κατά κάποιον τρόπο να με παρατηρεί ότι δεν έκανα καλά, όχι λέω καλή μου έκανα πολύ καλά γιατί τα λουλούδια προσφέρονται στις γυναίκες όχι στους άνδρες. Καλμάρισε πολύ και από τότε το έχουμε μάθει όλοι μας λουλούδια για την Παναγίτσα μας Δεν πειράζει τι ώρα θα έρθει κανείς στο σπίτι μου λουλούδια υπάρχουν πάντοτε έστω και μαραμένα. μια άλλη φορά πάλι λιγούρεβα της γειτονησας μου την τριανταφυλλιά γιατί και αρκετά από τα λουλούδια πέφτουν στην δική μου πλευρά. Λέω γυναίκα θα κόψω μερικά τριαντάφυλλα για την Πααναγίτσα μας. Άρχισε πάλι να φωνάζει , και να λέει ότι δεν κάνει είναι κλεψιά. Για την Παναγίτσα μας αγάπη μου και κλέφτης θα γίνω
Γιάσας ρε παλιόφιλοι Χάρης