Αγιορείτικες εμπειρίες

[aposal]

ΑΜΗΝ!

[nickzark]

Πωπω . Υπέροχα ολα

[stathis73]

Ήταν καλοκαίρι δεν θυμάμαι ακριβώς πότε- χρονιά και πήγα με έναν αγιορείτη μοναχό από την Συρία στην Νέα Σκήτη.
- Ο παππουλης που θα δούμε είναι επί χρόνια αλλουστος και παραμελημένος, δεν έχει κανέναν κοντά του.
- Πόσο χρονών είναι;
- 102 πρέπει να είναι

Φτασαμε και ο μοναχος λέει...." Δι ευχών των αγίων Πατέρων ημών......
-"Ποιος είναι;..........η φωνή του παππουλη
-Ο Πατερ Πα@@@@ς είμαι
-Περαστε με την ευχή της Παναγίας μας

Μπήκαμε μέσα του βάλαμε μετάνοια και κάτσαμε στο μικρό του "αρχονταρίκι", σε ένα σκονισμένο καναπέ εγω, απέναντι σε μου ο μοναχός και ήρθε ο παππουλης και κάθησε δίπλα μου, εγώ λουσμενος το πρωί που έφυγα από το σπίτι, αλλουστος αυτός εδώ και χρόνια, εγώ βρωμουσα αυτός μοσχομυριζε λιβάνη........και το πρόσωπο του έλαμπε.
Λέει στον μοναχο, πάτερ βάλε μας το Χριστός Ανέστη στα Συριακά...
-Να είναι ευλογημένο γέροντα
Άρχισε να ψάλει ο μοναχός και αφού τελείωσε λέει στον παππού
-Γεροντα θα μας ψάλλεις και συ κάτι;
-Παμε να κάτσουμε στο μπαλκόνακι

Και αφού καθησαμε σε κάτι παλιές καρέκλες άρχισε ο παππουλης να ψάλει από την κοίμηση της Παναγίας μας
-Αποστολοι εκ περρατων......

Σε λίγα δευτερόλεπτα είχαν κάτσει επάνω του στις κουπαστές στα πόδια του στα χέρια του κάτω στο πάτωμα δεκάδες πουλιά, κοιτάζω τον μοναχό μου κάνει νόημα χαμογελοντας να ηρεμήσω...
Μόλις τελείωσε ο παππουλης που από τα μάτια του όση ώρα έψαλλε έτρεχαν ποτάμια τα δάκρυα, τα πουλάκια έφυγαν σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Μετά το σοκ έβγαλε ο μοναχός κάτι αλοιφές για τα πόδια του και τους τίς άπλωσε στα πόδια του που κυριολεκτικά έφευγαν κομμάτια και αυτός ο άνθρωπος μύριζε λιβάνι......
Αφού καθησαμε λίγη ώρα, έφτασε η ώρα του γυρισμού μας στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου.
- Στο καλό να πάτε παιδιά μου και να πείτε στον Άγιο γέροντα (Παρθένιο) να εύχεται για μένα τον αμαρτωλο.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής και γεμάτος από ευλογία Θεού που έζησα αυτό το πράγμα γυρίσαμε στην Ιερά Μονή.
Όταν ήρθε η ώρα της εξομολόγησης στον γέροντα Παρθένιο πάω να του πω για τον παππουλη
Χωρίς να προλάβω να πω τίποτα μου λέει ο γέροντας.
-Ο άνθρωπος παιδί μου πριν την πτώση ήταν ένα Μ όλη την φύση, τα πουλιά τα ζωα, Μ όλα, ο πάτερ Γερ@@@@ς έζησε όλη την ζωή του με μετάνοια πραγματική και αγάπη για όλους, την ευχή του ν έχουμε.
Τέτοια και άλλα πολλά έχω δει μετά μάτια μου μέσα στο περιβόλι Της, την ευχή της κυρίας μας της Παναγιάς μας να έχουμε.

[nickzark]

Από που είναι αυτό Στάθη ;; Βιβλίο ;

[aposal]

Δεν το έγραψε ακόμη το βιβλίο.

[stathis73]

Από που είναι αυτό Στάθη ;; Βιβλίο ;

Αυτό το έζησα προσωπικά Νικολα

[stathis73]

Δεν το έγραψε ακόμη το βιβλίο.

ο Απόστολος το κατάλαβε, από την χάλια
αφήγηση ότι είναι δικό μου.

[nickzark]

Δεν το έγραψε ακόμη το βιβλίο.

ο Απόστολος το κατάλαβε, από την χάλια
αφήγηση ότι είναι δικό μου.

Χαμπάρι δεν πήρα . Μαρεσε πολύ λέω από βιβλίο θάναι χαχα

[stam-mag]

Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που σας περιέγραψα σε αυτό το νήμα την πρώτη επαφή μου με το Άγιο Όρος.
Στο μεσοδιάστημα αυτό είχα την ευλογία να πραγματοποιήσω και άλλα προσκυνήματα. Αυτό που επιβεβαίωσα είναι ότι αν είναι προς όφελός σου να επισκεφτείς το Όρος σίγουρα θα έρθουν έτσι να πράγματα και οι καταστάσεις που θα μπορέσεις τελικά να πας. Υπήρξαν φορές που λόγω υποχρεώσεων θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί ένα προσκύνημα και όμως έρχονταν έτσι τα πράγματα που σχεδόν από το πουθενά και την τελευταία στιγμή όλα τακτοποιούνταν και η είσοδος στο Όρος ήταν πλέον γεγονός. Το ίδιο ισχύει και αντίθετα, δηλαδή προέκυψαν φορές που ενώ μόλις είχα γυρίσει από το Όρος, τύχαινε η παρέα να κανονίζει νέο προσκύνημα στο οποίο με συμπεριλάμβανε, τακτοποιούσε τα σχετικά, διαμονητήρια και φιλοξενίες και όμως την τελευταία στιγμή γινόταν κάτι και δεν μπορούσα να συμμετάσχω. Προφανώς θα ήταν ένα προσκύνημα που δεν χρειαζόταν για το δικό μου καλό, ένα προσκύνημα που θα στερούταν κάποιος άλλος και έτσι “τηρούνταν” η τάξη.
Τυχαίο θα πεις κανείς, αν είναι ευλογημένο θα έλεγα εγώ.
Για αυτά τα “τυχαία” ήθελα να μιλήσω, που όταν τα βλέπεις από μακριά καταλαβαίνεις πως μόνο τυχαία δεν είναι.
Προς Δόξαν Θεού
Μάιος 2023
Τον Μάιο του 23 είχε μεταφερθεί στην Αθήνα προς προσκύνηση η εικόνα της Παναγίας Άξιον Εστί από το Πρωτάτο. Σκέφτηκα έτσι να ενημερώσω μία φίλη που μένει στην Αθήνα και αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και αρπάξει την ευκαιρία για να προσκυνήσει και να πάρει την ευλογία Της. Δυστυχώς έτυχε τις μέρες της παραμονής της εικόνας να κάνει εντατικές θεραπείες που απέκλειαν το ενδεχόμενο να μπορέσει να προσκυνήσει. Εγώ καθώς σχεδίαζα το δικό μου προσκύνημα στο Όρος σκέφτηκα ότι αυτό θα ήταν κατά ένα τρόπο αφιερωμένο σε αυτή και θα την συμπεριλάμβανα σε κάθε προσευχή και κάθε κομποσχοίνι. Για κάποιο λόγο στριφογυρνούσε στο μυαλό μου να προσκυνήσω και να ζητήσω την ευλογία της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας στην μονή Γρηγορίου που θεωρείται μεγάλη γιάτρισσα κάθε ασθένειας. Έστειλα λοιπόν αίτημα στην μονή για φιλοξενία αλλά καθώς ο καιρός περνούσε και δεν είχα απάντηση και με τον φόβο να μείνω ακάλυπτος αποφάσισα να αλλάξω σχέδιο και να ζητήσω φιλοξενία στο Σεράι.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να βρεθώ με δύο εγκρίσεις αφού με δέχτηκαν στο Σεράι αλλά μετά από μερικές μέρες μου απάντησαν θετικά και από την Γρηγορίου.
Προτίμησα να πάω στο Σεράι και απάντησα στην Γρηγορίου ώστε να μην με περιμένουν και να μπορέσουν να φιλοξενήσουν κάποιο άλλο αδελφό στην θέση μου.
Με αυτή μου την απόφαση συνειδητοποίησα ότι το προσκύνημα που θα πρότεινα στην φίλη μου θα πραγματοποιούνταν από μένα και μάλιστα μέσα στο σπίτι της Παναγίας μας, όπως και έγινε.
Φιλοξενήθηκα στον Άγιο Ανδρέα σε ένα μικρό μονόκλινο δωμάτιο που εκτός από το κρεβάτι υπήρχε ένα τραπέζι με πάνω του μια τεράστια εικόνα της Παναγιάς που ευωδίαζε. Τι καλύτερη παρέα θα μπορούσα να έχω την συγκεκριμένη νύχτα;
Τον εσπερινό τον απόλαυσα στο Πρωτάτο μαζί με τους λιγοστούς μοναχούς και προσκυνητές. Τι δώρο και αυτό, να είσαι μπροστά στην Παναγιά μας για όση ώρα θελήσεις παρέα με λιγοστά άτομα, σε αντίθεση με τις ουρές ανθρώπων που υπήρχαν πριν μερικές μέρες στην μητρόπολη της Αθήνας και περίμεναν υπομονετικά να πάρουν την ευλογία Της.
Τις επόμενες μέρες φιλοξενήθηκα στην Σιμωνόπετρα και το πρωί πριν φύγω μιλώντας με ένα μοναχό του λέω ότι θα κατέβω στον αρσανά για να πάρω το καράβι και να βγω προς Δάφνη. Εκείνος μου αντιπροτείνει αντί να χάσω το πρωινό μου περιμένοντας να πάω με τα πόδια στην Γρηγορίου και να φύγω από κει (χωρίς να γνωρίζει φυσικά ότι το αρχικό μου πλάνο ήταν να πάω στην Γρηγορίου).
Την συμβουλή του την ακολούθησα και έτσι βρέθηκα στην Γρηγορίου όπου ο αρχοντάρης άνοιξε την εκκλησία και έβγαλε τα ιερά λείψανα που φυλάσσονται στην μονή προς προσκύνηση, ανάμεσά τους και της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.
Μιλώντας με τον αρχοντάρη του αποκάλυψα ότι τυπικά είχα ζητήσει φιλοξενία για προηγούμενη μέρα αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα που τελικά ακυρώθηκε, για να μου αποκαλύψει ότι επειδή είχαν μια φιλοξενία ενός μητροπολίτη στην μονή και επειδή είναι σε εξέλιξη κάποια έργα, κανονικά δεν είχε δυνατότητα να με κρατήσει αλλά επειδή είχα στείλει το mail και ήμουν ένα άτομο δεν θεώρησε καλό να με απορρίψει και είπε το ναι πιστεύοντας ότι θα βρισκότανε μια λύση. Αυτή η λύση δόθηκε από άνωθεν τελικά και με τρόπο που όλοι έμειναν ικανοποιημένοι.
Οκτώβριος 2023
Αφού απολαύσαμε το καλοκαίρι και τις θάλασσές μας έκανα την επίσκεψή μου στον γιατρό για μια ελιά που είχα στην πλάτη. Γνωρίζοντας την ύπαρξή της αποφεύγω την έκθεση στο ήλιο και κάθε τέτοια εποχή κάνουμε τον απαραίτητο έλεγχο για τον φόβο των Ιουδαίων που λέμε. Αυτή την φορά όμως ο γιατρός έκρινε ότι υπήρξαν κάποιες αλλαγές σε σχέση με το μέγεθος, την υφή και το χρώμα. Φοβούμενος μήπως εξελιχθεί σε κάτι χειρότερο με προέτρεξε να απευθυνθώ σε ένα νοσοκομείο για να την βγάλω. Υπακούοντας έκλεισα ραντεβού και αφού ξαναεξετάστηκα αποφάσισαν όλοι ότι έπρεπε να κάνω μια επέμβαση ώστε να αφαιρεθεί. Κατά τα γνωστά για να πάρεις σειρά σε νοσοκομείο της χώρας μας θα πρέπει να περιμένεις στις γνωστές λίστες για αδιευκρίνιστο χρόνο. Πράγματι ενώ ήταν ακόμα Οκτώβριος και η νέα λίστα θα άνοιγε με την νέα χρονιά, ο γιατρός μου πρότεινε να μου κλείσει ένα ραντεβού και να επισκεφτώ το νοσοκομείο την ημέρα που εφημέρευε για να με αναλάμβανε ως έκτακτο περιστατικό, πράγμα στο οποίο συμφώνησα. Ποια μέρα όμως εφημέρευε το νοσοκομείο; Στις 29 Οκτωβρίου μου λέει, δεν ξέρω αν σε βολεύει γιατί εμείς εδώ στην Θεσσαλονίκη έχουμε για την αργία του Αγίου Δημητρίου και κολλώντας την με την 28η γίνεται μια ωραία μικρή άδεια κατά την οποία πολλοί εξαφανίζονται. Θα ήμουν αχάριστος να μην δεχτώ την πρόταση του γιατρού γνωρίζοντας ότι έτσι θα κέρδιζα τουλάχιστον ένα τρίμηνο αναμονής.
Την επέμβαση την έκανα τελικά και αν και ταλαιπωρήθηκα ψυχικά καθώς χρειάστηκαν επαναλήψεις της βιοψίας για να φτάσουμε σε ασφαλές συμπέρασμα, δόξα τον Θεό όλα πήγαν καλά.
Κοιτώντας το ημερολόγιο είδα ότι 29 Οκτωβρίου είναι της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Το γράφω και συγκινούμαι, την Αγία που χωρίς να το εξηγήσω θέλησα να προσκυνήσω κατά την είσοδό μου στο Όρος, ένα προσκύνημα που καταρχάς ακυρώθηκε και στην πορεία πραγματοποιήθηκε και που την ημέρα της γιορτής της απαλλάχθηκα από κάτι που θα μπορούσε να έχει άσχημη εξέλιξη.
Ιούνιος 2024
Σχεδιάζω το νέο μου προσκύνημα και αυτή την φορά ξεκινάω από την μονή Γρηγορίου για να καταλήξω στην αγαπημένη μου Σιμωνόπετρα.
Πράγματι βρέθηκα στην Γρηγορίου, προσκύνησα και ευχαρίστησα την Αγία και κατά τα γνωστά πιάνω συζήτηση με ένα γεροντάκι. Στην ερώτησή του πως βρέθηκα στην μονή του αφηγούμαι τα καθέκαστα και εκείνη την στιγμή βγάζει το σκουφάκι που φορούσε σκύβει και μου δείχνει στο κεφάλι του ένα μαύρο βαθούλωμα. Ξέρεις τι είναι αυτό μου λέει;
Είχα βγάλει μια ελιά που με τον καιρό όλο και μεγάλωνε. Σε κάποια στιγμή τον συμβούλεψε ο ηγούμενος να δει κάποιον γιατρό πράγμα που έκανε και τελικά κατέληξαν ότι δεν ήταν μια απλή ελιά αλλά ένα καρκίνωμα που όλο και μεγάλωνε. Η συμβουλή ήταν ότι θα έπρεπε να βγει από το όρος και να υποβληθεί σε εγχείρηση και στις απαραίτητες θεραπείες που γίνονται για αυτές τις περιπτώσεις. Εγώ μου λέει τον ρώτησα αν τα έκανα όλα αυτά αν θα μπορούσε να με βεβαιώσει ότι θα γινόμουν 100% καλά, πράγμα που δεν μπορούσε να το πει. Κατά τα γνωστά είπε θα κάνουμε αυτό που είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Ε τότε του λέω αν είναι να βγω από το όρος για να κάνω -ίσως- καλά το σώμα μου και να υπάρξει έστω μία πιθανότητα να πέσω σε καμιά πλάνη και να χάσω την ψυχή μου, θα προτιμήσω να πάω στην δική μου γιατρό που με βεβαιώνει σίγουρα ότι θα με σώσει. Και έτσι μου λέει το μόνο που έκανα ήταν να πάω στο παρεκκλήσι στης Αγίας Αναστασίας να προσεύχομαι και να αλείφω με λάδι από το καντηλάκι της την ελιά στο κεφάλι μου. Και το θαύμα έγινε και ο όγκος μαράθηκε και έπεσε και έμεινε αυτό το μαύρο βαθούλωμα που μου έδειχνε. Κοίτα να δεις άλλη μια σύμπτωση…
Τον χαιρέτησα και ξεκίνησα να φύγω, με ρώτησε που θα πήγαινα στην συνέχεια και του είπα πως θα έπαιρνα το καραβάκι για Δάφνη και από κει στην Σιμωνόπετρα με το βανάκι που έχει η μονή.
Εμείς μου λέει παιδί μου όταν μετακινούμασταν παλιά, πηγαίναμε παντού με τα πόδια, είναι ευλογημένα αυτά τα μονοπάτια. Ε τότε του λέω γέροντα θα κάνω υπακοή και θα πάω και γω με τα πόδια, πράγμα που έκανα.
Φτάνοντας στην Σιμωνόπετρα συναντώ τον αρχοντάρη που με τακτοποιεί και με ενημερώνει για την ημέρα της αναχώρησής μου να τακτοποιήσω την μετακίνησή μου καθώς το βανάκι της μονής είναι χαλασμένο και δεν κάνει την διαδρομή μέχρι την Δάφνη.
Κοίτα να δεις, αν δεν άκουγα τον γέροντα θα γυρνούσα στην Δάφνη και θα έπρεπε να βρω τρόπο να γυρίσω στην Σιμωνόπετρα. Τυχαίο…
Το κακό ήταν ότι ο γέροντας που ήθελα να συναντήσω στην Σιμωνόπετρα ήταν εκτός του Όρους, στεναχωρήθηκα αλλά δεν πειράζει.
Μετά από αρκετή ξεκούραση έψαξα τον αρχοντάρη για να τον ρωτήσω αν υπήρχε κάποιο διακόνημα που θα μπορούσα να βοηθήσω αλλά δυστυχώς δεν τον πέτυχα πουθενά.
Μετά την τράπεζα όμως και ενώ βγαίναμε όλοι μαζί αισθάνομαι ένα χέρι να με χτυπάει στον ώμο. Ήταν ο αρχοντάρης και με σταμάτησε για να με ρωτήσει αν ήθελα να βοηθήσω στο να μαζευτεί και να καθαριστεί η τράπεζα.
Για άλλη μια φορά άλαλος, έλα μωρέ μια σύμπτωση ακόμη ήταν, κάποιον θα διάλεγε και έτυχε να είμαι αυτός…
Έφτασε η μέρα της αναχώρησης και όπως πάντα δεν θέλω να φύγω, προσπαθώ να κερδίσω και το τελευταίο λεπτό μένοντας στην μονή. Γι’ αυτό τον λόγο δεν ακολούθησα τους υπόλοιπους προσκυνητές που έφυγαν σχετικά νωρίς με το ταξί που παρήγγειλαν να έρθει από την Δάφνη μιας και είπαμε το αμάξι της μονής ήταν χαλασμένο και τους είπα ότι θα κατέβαινα με τα πόδια στον αρσανά για να πάρω το καραβάκι.
Στεναχώρια λοιπόν, η ώρα έφθανε που έπρεπε να φύγω και δεν μπόρεσα να δω και τον αγαπημένο μου γέροντα.
Την μέρα εκείνη όμως θα έβγαιναν από το Όρος δύο μοναχοί της μονής για να μεταφέρουν προς προσκύνηση σε εκκλησία της Βέροιας ιερά λείψανα της μονής.
Βλέποντάς με μόνο ποια στο χώρο με πρότειναν να με πάρουν μαζί τους για να μην κουραστώ κατεβαίνοντας στον αρσανά.
Και κάπως έτσι βρέθηκα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου κρατώντας την λειψανοθήκη που περιείχε το χαριτόβρυτο χεράκι της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής και κομμάτι Τιμίου Ξύλου.
Τι ευλογία Θεέ μου, τι δώρο μου επιφύλαξες για το τέλος του προσκυνήματος. Πραγματικά ένιωθα ότι κάποια άλλη δύναμη με έπιανε από το χέρι και με έκανε βόλτες στους δρόμους του Αγίου Όρους.
Άλλη μια σύμπτωση λοιπόν, άλλο ένα τυχαίο γεγονός.
Εγώ πάντως είμαι πεπεισμένος ότι σε ότι έχει να κάνει με το Περιβόλι της Παναγίας μας, τυχαίο δεν υπάρχει, όλα γίνονται για κάποιο λόγο για το δικό μας καλό.
Εύχομαι να δώσει η Παναγιά και να βρεθώ και πάλι στα άγια ετούτα χώματα.
Μέχρι τότε
Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με
Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον με

[agiooros]

Σταμάτη με συγκίνησες. Ζει κύριος ο Θεός.
Περιμένουμε τα νέα σου προσκυνήματα εδώ.
Πρώτα ο Θεός ίσως να είμαι Οκτώβριο επάνω.