Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης..
<<Κι όχι μία φωτογραφία να βγάλουμε, αλλά και δύο και τρείς>>
Πρεσβ. Χριστοδούλου Δημητρίου, Κύπρος
Ο Γέρων Ιάκωβος έκρυβε επιμελώς το διορατικό του χάρισμα, γι'αυτό και μιλούσε παραβολικός
Θα σας αφηγηθώ ένα χαρακτηριστικό περιστατικό.
Πήγα μια φορά στον γέροντα Ιάκωβο μαζί μ'ένα φοιτητή.
Στον δρόμο ο νέος αυτός έκανε κάποιες απροσεξίες και κοιτούσε πονηρά.
Αυτό, φυσικά, δεν το γνώριζα εγώ, μόνο ο ίδιος το ήξερε. Αργότερα, ενώ μιλούσαμε με τον Γέροντα Ιάκωβο, ο μακαριστός Γέρων στράφηκε προς το φοιτητή και του είπε:
- Παιδί μου, αυτό το μάτι μου είναι πολύ πονηρό.
Αρέσκεται να βλέπει σκηνές άπρεπες.
Πολλές φορές προσεύχομαι στον Όσιο Δαυίδ ν'απομακρύνει αυτή την πονηρία από τον οφθαλμό μου και να μου δώσει φρόνιμα.
Οπότε βλέπω τον φοιτητή να σηκώνεται, ενώ εμείς δεν είχαμε καταλάβει τίποτε, να πηγαίνει προς τον Γέροντα Ιάκωβο ήμαστε στην τραπεζαρία, και όταν μας μιλούσε - να παίρνει το χέρι του, να το ασπάζεται και να του λέει:
<<Συγχώρησέ με, πατέρα Ιάκωβε, γι'αυτό που έκανα, συγχώρησέ>>.
Του είπε τότε ο Γέρων Ιάκωβος:
<<Παιδί μου, ο Θεός, με τις ευλογίες του Οσίου Δαυίδ, συγχωρεί.
Να είσαι πιο προσεκτικός>>. Κι άρχισε να τον νουθετεί περί της προσοχής των οφθαλμών.
Το επόμενο, που θα σας αφηγηθώ, αφορά εμένα τον ίδιο προσωπικά.
Για μένα ο Γέρων Ιάκωβος ήταν πατέρας.
Ετσι δύο φορές του είχα ζήτησα να βγάλουμε μία φωτογραφία μαζί, ως ενθύμιο. Αλλά κάθε φορά μου έλεγε, λόγω της μεγάλης ταπείνωσής του:
<< Τι να την κάνεις τη φωτογραφία? Ποιός είμαι εγώ, για να βγάλεις φωτογραφία μαζί μου>>;
Την τρίτη φορά, που του διατύπωσα ξανά την ίδια επιθυμία - ήμαστε έξω στον κήπο της Μονής, τον οποίο υπεραγαπούσε - μου είπε πάλι:
<<Παιδί μου, ποιός είμαι εγώ ανάξιος που θέλεις να μ' έχεις στη φωτογραφία;
Είμαι και κουρασμένος τώρα. Θα βγάλουμε κάποτε μία φωτογραφία>>.
Εγώ πικράθηκα. Κι έκανα τις εξής σκέψεις:
<<Ποιός είσαι εσύ, που θα βγάλεις φωτογραφία μ' έναν άγιο;
Ποιός είσαι εσύ, που θα Καυχάσαι ίσως κάποτε ότι φωτογραφήθηκες μαζί μ' έναν άγιο>>;
Αυτές κι άλλες σκέψεις έκαμνα κι ήμουν πράγματι πικραμένος, τόσο πικραμένος, που δάκρυσαν.
Ο Γέρων Ιάκωβος, ο οποίος είχε ήδη αρχίσει ν'ανεβαίνει την σκάλα προς το κελί του, σταμάτησε, γύρισε πίσω και μου είπε:
- Πάτερ χριστόδουλε, αυτά που σκέφτεσαι είναι λάθος.
Έλα να βγάλουμε φωτογραφία, να μην επιστρέψεις πικραμένος στην Κύπρο και να λες ότι ο πατήρ Ιάκωβος δεν σε αγαπά.
Κι όχι μια φωτογραφία να βγάλουμε, αλλά και δυό και τρεις.
Έτσι βγάλαμε μαζί φωτογραφίες, οι οποίες τώρα είναι για μένα μία ευλογία. (...)
Όταν κάποτε μας περιέγραφε διάφορες ταλαιπωρίες που είχε από τις ασθένειές του, κάποιος απ' αυτούς που είμαστε εκεί, ένας νεαρός, έκανε την εξής σκέψη :
<<Αυτός που έχει τόση παρρησία στον Όσιο Δαυίδ, ο οποίος κάμνει τόσα θαύματα, πώς γίνεται να υποφέρει από τόσα ασθένειες;
Γιατί δεν τον θεραπεύει ο Όσιος >>;
Ο Γέρων Ιάκωβος, διορατικός, διάβασε αμέσως τη σκέψη εκείνου του νέου και του είπε:
<<Παιδί μου, ο Θεός επιτρέπει να ταλαιπωρηθεί το σαρκίον μου, το οποίο επί εβδομήντα τόσα χρόνια φέρω, για ένα και μόνο λόγο για να ταπεινωθώ>>.
Ποιος μιλούσε για ταπείνωση! Ο ταπεινός.
Σημειώστε δε ότι στις ασθένειές του πάντοτε έλεγε:
Ζη Κύριος ο Θεός μου.
Από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ: «Ένας σύγχρονος Άγιος Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)
Σελ. 265,266,267
Έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ του Γέροντος Λίμνη Ευβοίας 2018
<<Κι όχι μία φωτογραφία να βγάλουμε, αλλά και δύο και τρείς>> Πρεσβ. Χριστοδούλου Δημητρίου, Κύπρος
Συντονιστής: Συντονιστές