Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: ''Το ρήγμα από την Ουκρανία στην Αφρική''

[filotas]

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: ''Το ρήγμα από την Ουκρανία στην Αφρική''
08/01/2021



† Ἀναστάσιος

Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας

Από την έναρξη της εκκλησιαστικής κρίσεως στην Ουκρανία, προφορικώς και γραπτώς έχουμε επισημάνει ότι τα εκκλησιαστικά ρήγματα και σχίσματα δεν τα επουλώνει ο χρόνος. Αντιθέτως τα βαθαίνει και τα σκληραίνει.

Η πρόσφατη απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας να ιδρύσει εξαρχία στην αφρικανική ήπειρο επιβεβαιώνει τους αρχικούς φόβους.

Παράλληλα με το σχίσμα μεταξύ εκατομμύριων Ουκρανών Ορθοδόξων, δημιουργείται και νέα ρωγμή στην ευαίσθητη Αφρικανική Ήπειρο, όπου τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσεται η ορθόδοξη εξωτερική ιεραποστολή.

Στα αφρικανικά κράτη διάφορες χριστιανικές ομολογίες είναι εδραιωμένες από καιρό καθώς και το επεκτατικό Ισλάμ.

Στο εξής οι απλοί Αφρικανοί θα καλούνται να προσέλθουν στην Ορθοδοξία από δύο Ορθόδοξα Πατριαρχεία, χωρίς να έχουν μυστηριακή κοινωνία μεταξύ τους.

Ο σκανδαλισμός και η εξασθένηση της ορθοδόξου μαρτυρίας από τη διχαστική αυτή δραστηριότητα είναι ολοφάνερα. Πρόκειται για οδυνηρή εξέλιξη.

Ο ισχυρισμός ότι δεν υφίσταται σχίσμα στην Ορθοδοξία αλλά απλώς διαφωνίες μοιάζει με τη θεωρία ότι δεν υπάρχει κορονοϊός.

Το σχίσμα, με ποικίλες μεταλλάξεις, είναι προφανές και επείγει να αναζητηθεί θεραπευτική αγωγή και χρήση του εμβολίου, που η αποστολική παράδοση έχει καθορίσει: συμφιλίωση, καταλλαγή.

Τον Νοέμβριο του 2019 είχαμε αποστείλει σε όλους τους Ορθοδόξους Προκαθημένους το κείμενο -που δημοσιεύτηκε και στον Τύπο- «Έκκληση-Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως», στο οποίο τονίσαμε την απόλυτη προτεραιότητα του χρέους της ενότητος, την ανάγκη αξιοποιήσεως του διαλόγου, την αποφυγή εθνοφυλετικών συσπειρώσεων, την επείγουσα ενεργοποίηση της αρχής της Συνοδικότητος, στην οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Επιμείναμε με σαφήνεια ότι: «Συνηγμένοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, με αλληλοσεβασμό και αποκλειστικό σκοπό την ανεύρεση μιας ειρηνικής ρυθμίσεως, έχουμε τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε μια λύση κοινώς αποδεκτή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία».

Η αγωνιώδης αυτή έκκληση παραμένει απολύτως επίκαιρη και σήμερα. Προς διευκόλυνση του αναγνώστη αναδημοσιεύεται και επισυνάπτεται:

"† Ἀναστάσιος
Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας

Ἐν ἀναμονῇ τῶν Χριστουγέννων 2019

Έκκληση -Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως

1.Πολλά γράφονται και λέγονται, μήνες τώρα, σχετικά με το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα. Το πιο κρίσιμο και αναγκαίο, όμως, είναι να τονισθεί το χρέος της ενότητος της Ορθοδοξίας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκφράζοντας την πατερική πνευματική εμπειρία και εκκλησιαστική παράδοση διακήρυξε: «Τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα οὐ χωρισμοῦ, ἀλλά ἑνώσεως καί συμφωνίας ὄνομα. Ἐκκλησία γέγονε οὐχ ἵνα διῃρημένοι ὦμεν, ἀλλά συνημμένοι». Και αλλού: «Οὐδέν οὕτω παροξύνει τόν Θεόν ὡς το Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι». Οποιαδήποτε, λοιπόν, ενέργεια οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη βασική αυτή αλήθεια: Η ενότητα της Εκκλησίας είναι πριν και πάνω από όλα.

2.Τα εκκλησιαστικά γεγονότα του έτους που πέρασε, δημιούργησαν μία νέα πραγματικότητα, με την προφανή ανάμειξη και γεωπολιτικών ενδιαφερόντων και σκοπιμοτήτων. Η νέα αυτή κατάσταση δεν είναι δυνατόν εμμέσως ή αμέσως να αγνοείται. Η παραχώρηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ουκρανίας δεν έφερε την ποθητή ενότητα των Ορθοδόξων ούτε την ειρήνη, όπως είχε συμβεί με όλες τις προηγούμενες παραχωρήσεις Αυτοκεφαλίας. Το κεντρικό πρόσωπο του Ουκρανικού προβλήματος, ο αυτοαποκαλούμενος «Πατριάρχης» κ. Φιλάρετος, τελικά αρνήθηκε τον Τόμο, κατηγορώντας το περιεχόμενο και τον σκοπό του. Οι διχασμοί έχουν επεκταθεί και σε άλλες περιοχές και γενικότερα στον Ορθόδοξο κόσμο. Παράλληλα, το κατεξοχήν μυστήριον της ενότητος και της συγγνώμης -η Θεία Ευχαριστία- χρησιμοποιήθηκε από το Πατριαρχείο Μόσχας κατά την αντιπαράθεση ως μοχλός πιέσεως. Δεκάδες εκατομμύρια Ορθοδόξων έχουν διακόψει την ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και την Εκκλησία της Ελλάδος. Εξάλλου το ζήτημα της εγκυρότητος των χειροτονιών που ετέλεσε ο αυτοαποκαλούμενος «Πατριάρχης» κ. Φιλάρετος, ενώ ήταν αφορισμένος και αναθεματισμένος, εξακολουθεί να διχάζει. Τα επώδυνα αποτελέσματα της γενομένης εγχειρήσεως είναι πασίγνωστα όχι μόνο στους Ορθοδόξους κύκλους, αλλά γενικότερα σε όλο τον χριστιανικό κόσμο.

3.Προς το παρόν, στις περισσότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες επικρατεί μία ανησυχητική σιωπή.Oι διαφαινόμενες εκατέρωθεν πολιτικές πιέσεις τραυματίζουν το πνευματικό κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ενώ η κινητοποίηση ανεύθυνων προσώπων, για να λοιδορούν εκείνους που διατυπώνουν διαφορετικές εκτιμήσεις, κολακεύοντας συγχρόνως όσους υποστηρίζουν, ευτελίζει τον διορθόδοξο διάλογο σε μία κρίσιμη για την Ορθοδοξία εποχή. Ορισμένοι εκκλησιαστικοί κύκλοι εκφράζουν την προσδοκία ότι σιγά-σιγά όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα αναγνωρίσουν τον παραλαβόντα τον Τόμο. Όμως, κι αν ακόμη ορισμένες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες τoν αναγνωρίσουν, αρκετές άλλες, όπως δηλώνουν στις μέχρι τούδε δημόσιες τοποθετήσεις τους, θα παραμείνουν στην άρνηση. Με αποτέλεσμα μια εθνοφυλετική διάσπαση (σε Έλληνες, Σλάβους και όσους επιθυμούν αρμονικές σχέσεις με όλους), η οποία ακυρώνει τον πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Ορθοδοξίας και την οικουμενικότητά της. Τα εκκλησιαστικά σχίσματα δεν τα διορθώνει αυτομάτως ο χρόνος ούτε τα επουλώνει˙ αντιθέτως τα παγιώνει και τα βαθαίνει.

4.Επείγει πλέον να αναζητηθούν δρόμοι υπερβάσεως της εκκλησιαστικής πολώσεως. Για την αντιμετώπιση των ποικίλων συγκρούσεων στον κόσμο το πρώτο στάδιο ενεργειών είναι η αποκλιμάκωση. Είναι ευρύτατα αποδεκτό και συχνά επαναλαμβάνεται διεθνώς ότι μόνον με σοβαρό διάλογο είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν οι εντάσεις. Ας επιδιωχθεί το συντομότερο εκ νέου επικοινωνία και ανταλλαγή δημιουργικών προτάσεων μεταξύ των βασικών παραγόντων της κρίσεως. Υπάρχουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία πρόσωπα που μπορούν να συμβάλουν στην άμεση έναρξη διαβουλεύσεων.

5.Καιρός να τεθούν ως βάσεις των νέων προσπαθειών αλήθειες της Ορθοδόξου Παραδόσεως, οι οποίες στηρίζονται στην Αγία Γραφή. Πχ:«Τί δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;» (Λουκ. 6:46, πρβλ. Ματθ.7:21)˙ «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς…» (Ματθ. 5:44)˙«ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…»(Ματθ. 6:12)˙«…σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Εφεσ.4:3, βλέπε και Γαλ.5:15). Ακολουθώντας πιστά τις εντολές του Κυρίου θα διακρίνουμε νέους δρόμους για την υπέρβαση της κρίσεως.

6.Υπάρχουν λύσεις. Θα μας φωτίσει ο Θεός να τις προσδιορίσουμε. Οι λύσεις βεβαίως δεν θα επιτευχθούν με την ανταλλαγή προσβλητικών και απειλητικών κειμένων ή με εξωεκκλησιαστικές παρεμβάσεις˙ ούτε είναι δυνατόν να επιβληθούν μονομερώς ή αυτομάτως με το πέρασμα του χρόνου. Κάθε καθυστέρηση επιδεινώνει την ήδη οδυνηρή κατάσταση. Και αν «στο τέλος», «στο μέλλον», βρεθεί κάποια λύση, θα έχουν πλέον συσσωρευθεί στην ιστορία της Ορθοδοξίας πολλές δυσάρεστες σελίδες. Η βασική αρχή της Συνοδικότητος, στην οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι η μόνη τελικά που μπορεί να ανοίξει διέξοδο στην υφισταμένη κρίση. Συνηγμένοι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, με αλληλοσεβασμό και αποκλειστικό σκοπό την ανεύρεση μιας ειρηνικής ρυθμίσεως, έχουμε τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε μια λύση κοινώς αποδεκτή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όσο αναβάλλεται η αξιοποίηση της Συνοδικότητος σε Πανορθόδοξο επίπεδο, οι πολυμερείς διασπάσεις στην Ορθόδοξη Οικουμένη θα γίνονται πολλαπλά επικίνδυνες. Η σημερινή τεχνολογία επιτείνει τον θόρυβο,τη σύγχυση και την αναταραχή μεταξύ των Ορθοδόξων˙ και τελικά μειώνεται η αξιοπιστία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.

7.Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η μεγάλη εορτή της ελεύσεως στην ανθρωπότητα του Υιού και Λόγου του Θεού, της εκπληκτικής πρωτοβουλίας του Πατρός για τη συμφιλίωση με το ανθρώπινο γένος, εντείνουμε ταπεινά τη δέησή μας όπως επιταχυνθούν τα βήματα προς συμφιλίωση, προς καταλλαγή. Ώστε να δικαιούμεθα να συμψάλουμε όλοι οι Ορθόδοξοι το «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ και ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2:14). «Τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς». (Όλα δε προέρχονται από τον Θεό, ο οποίος μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του δια του Ιησού Χριστού και μας ανέθεσε το έργο της συμφιλιώσεως) (Β΄Κορ. 5:18).

Η πρωτοβουλία για τη θεραπευτική αγωγή της νέας πραγματικότητος ανήκει αναμφιβόλως στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αλλά και όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, όλοι ανεξαιρέτως οι Ορθόδοξοι, έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε στη συμφιλίωση.

Με την καταλλαγή θα ειρηνεύσουν εκατομμύρια πιστών ανθρώπων. Συγχρόνως η Ορθοδοξία θα επιβεβαιώσει την πνευματική της ικανότητα να επουλώνει τις πληγές, με οδηγό τον Λόγο του Θεού και την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Επιβεβαιώνοντας την αλήθεια ότι είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η οποία έχει Κεφαλήν τον Χριστόν, τον σαρκωθέντα Υιόν του Θεού, «δι’ ὅν τά πάντα και δι’οὗ τά πάντα» (Ἑβρ. 2:10), «…τοῦ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς» (Β΄Κορ. 5:18).

Τίρανα, 20 Νοεμβρίου 2019"

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

ΥΓ: Επιστρέφω στο forum μετά από πολύ καιρό, επειδή πιστεύω, ότι η κατάσταση για την Ορθοδοξία είναι εξαιρετικά δυσοίωνη. Φοβάμαι, ότι επίκειται σχίσμα, που μόνο ο Θεός μπορεί να αποτρέψει. Είναι μεγάλη ανάγκη να προσευχηθούμε γι αυτό.

[Μ.Δ.Κ.]

Καλή χρονιά εν Χριστώ, Νίκο, αν θυμάμαι καλά. Το ότι σε απασχολεί η ενότητα της Εκκλησίας, μόνο από χριστιανούς που αγαπούν Τον Χριστό και την Εκκλησία Του μπορείς να ακούσεις κάποιους ψιθύρους.Όντως σημαντική τοποθέτηση του Σεβασμιότατου.

ΥΓ

Αυτά και πολλά άλλα ίσως λυθούν στην επερχόμενη φωτιά της καμίνου, που αν δεν κάνω λάθος αναφέρθηκε ήδη απο τότε.....τώρα που τα ξαναλέμε ήδη ο καυστήρας έχει ανάψει, δεν νομίζεις;

[filotas]

Αν καταλαβαίνω καλά εννοείς ότι έρχεται το τέλος του κόσμου και η Δευτέρα Παρουσία. Θα συμφωνήσω, ότι τα σημάδια αυτό δείχνουν. Είχα μια συζήτηση με τον Πνευματικό μου πάνω σ' αυτό και έχει κι αυτός την ίδια άποψη. Αν δεν υπάρξει κάποια σημαντική αλλαγή στην πνευματική εγρήγορση των Χριστιανών ο κατήφορος που έχουμε πάρει οδηγεί στον γκρεμό. Μέχρι και το Άγιο Όρος παρασύρθηκε στη δίνει της τελευταίας δοκιμασίας. Έχουμε αρχίσει να ξεμένουμε από πνευματικές σταθερές. Ο Αναστάσιος είναι μια απ' αυτές, αλλά είναι "φωνή βοώντος εν τη ερήμω".

[filotas]

Πειραιώς Σεραφείμ:”Άμεση Σύγκληση της Πανορθοδόξου Συνόδου”
11/01/2022



ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: “Ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται…” τόνισε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ για την κίνηση στην οποία προέβη η Ρωσική Εκκλησία με την Εξαρχία στην Αφρική – Αναλυτικά τι ανέφερε:

“Η απόδοση Αυτοκεφαλίας σε αναθεματισμένους, καθηρημένους και σχισματικούς ανθρώπους, χωρίς μετάνοια και η αποκατάσταση τους χωρίς την νόμιμη δωσιδικία που προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες, δυστυχώς οδηγούν την Ορθόδοξη Εκκλησία σε επικίνδυνες ατραπούς.

Γι΄ αυτό αισθανόμεθα μεγάλη οδύνη για την τραγωδία αυτή που υφίσταται το Σώμα της Εκκλησίας σε παγκόσμια κλίμακα. Η Εξαρχία της Ρωσικής Εκκλησίας που προαναγγέλθη στηρίζεται πάνω στην εσφαλμένη άποψη ότι το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχει αποβεί σχισματικόν με την μνημόνευση του ως Μητροπολίτου της “Αυτοκεφάλου” Εκκλησίας της Ουκρανίας Επιφανίου.

Σχισματικός δεν ανακηρύσσεται κάποιος από οποιονδήποτε Πρωθιεράρχη ή οποιαδήποτε Σύνοδο αλλά από την Πανορθόδοξη Σύνοδο η οποία πρέπει να συγκληθεί όπως προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες.

Συνεπώς, η ενέργεια της Εκκλησίας της Ρωσίας στηρίζεται πάνω σε εσφαλμένη προϋπόθεση, διότι δεν μπορείς να θεωρείς κάποιον και να τον κηρύξεις σχισματικό χωρίς την διαπίστωση και κανονική ποινή που μπορεί να την επιβάλλει το αρμόδιο Συνοδικό όργανο.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία αυτή την αρμοδιότητα την έχει μια Πανορθόδοξη Οικουμενική Σύνοδος και όχι μεμονωμένες εκκλησιαστικές οντότητες. Όμως, οφείλω να πω ότι το αίτημα για την Σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου, όπως πολύ σοφά τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος στην εμπνευσμένη του δήλωση, καθίσταται αναγκαία υπέρ ποτέ άλλοτε. Είναι άμεση ανάγκη για να υπερβαθεί αυτή η κρίση μεταξύ των Εκκλησιών και για να επανέλθει η ηρεμία στο Σώμα της Ορθοδοξίας, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης με την σοφία που τον διακρίνει και την νουνεχή και βαθυνούστατη αντίληψη των πραγμάτων να υπερβεί εαυτόν και να συγκαλέσει άμεσα Πανορθόδοξη Σύνοδο για να ρυθμιστεί το ζήτημα και να επέλθει η ειρήνη στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Επαναλαμβάνω και πάλι, έχουμε δηλώσει εξ υπαρχής του θέματος ότι το Σεπτό Οικουμενικό μας Πατριαρχείο εσφαλμένως και ακύρως χωρίς αρμοδιότητα και χωρίς δωσιδικία απεκατέστησε καθηρημένους κληρικούς της Ρωσικής Εκκλησίας χωρίς να έχει μια τέτοια δυνατότητα. Διότι αυτό δεν προβλέπεται από τους Ιερούς Κανόνες. Η ταυτότης των ποινών που ισχυεί ως ένα από τα ενοποιητικά στοιχεία της Ορθοδοξίας, δυστυχώς, στην περίπτωση αυτή παρεβιάστη προδήλως. Δεν υφίσταται ζήτημα για το εαν είχε το δικαίωμα ή όχι το Οικουμενικό Πατριαρχείο να απονείμει Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας – ασφαλώς και είχε το δικαίωμα αυτό- διότι είναι η Πρωτόθρονος Εκκλησία και μέχρι να συναποφασιστεί άλλος τρόπος αποδόσεως της Αυτοκεφαλίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει αυτό το δικαίωμα.

Υπο τις κανονικές προϋποθέσεις βέβαια, δηλαδή:
-Αίτηση ενός εκκλησιαστικού σώματος
-συγκατάθεση της Εκκλησίας και
-την απονομή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν τίθεται θέμα εαν καλώς ή κακώς έδωσε την Αυτοκεφαλία το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά το θέμα είναι σε ποιους την έδωσε. Την έδωσε όχι στην Κανονική Εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο που όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αναγνώριζαν μέχρι της ημέρας εκείνης, αλλά σε έναν εσμό καθηρημένων, απατεώνων, αχειροτονήτων και αναθεματισμένων ανθρώπων οι οποίοι μέχρι και σήμερα εμφανίζονται ως ανάξιοι της υψίστης σκηνής.

Υπενθυμίζω, ότι ο ψευδο-Πατριάρχης Φιλάρετος Ντενισένκο, ο οποίος καθαιρέθηκε και για πορνεία γιατί έχει τέσσερα τέκνα. Αυτός ο αθλιότατος άνθρωπος ο οποίος δήθεν τώρα έχει αποκατασταθεί δυστυχώς, προέβη προ λίγων ημερών σε δύο Χειροτονίες Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών ψευδοκληρικών τους οποίους έκανε και Επισκόπους. Αρα, λοιπόν το θέμα είναι σοβαρότατο και είναι πολυεπίπεδο.

Πρέπει να υπερβαθεί αυτή η κρίσις άμεσα με την Σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου. Είναι ένα αίτημα πολύ ώριμο πλέον και πολύ επάναγκες.

Με την Χάρη, την Ευλογία και τον Φωτισμό του Κυρίου να ευλογήσει τον Μακαριώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη, τον οποίο αγαπούμε, σεβόμεθα και τιμώμεν διότι είναι ο Πατριάρχης του Γένους μας, αλλά και τους Μακαριωτάτους Προέδρους και Πατριάρχας και Αρχιεπισκόπους των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών να συγκροτήσουν άμεσα Πανορθόδοξη Σύνοδο με την συμμετοχή όλων των διαποιμαινόντων Αρχιερέων και Μητροπολιτών με υπερβαθή επί την βάση των Θείων και Ιερών Κανόνων της Εκκλησία μας, για το πολύ σοβαρό ζήτημα το οποίο έχει προκύψει”.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Μ.Δ.Κ.]

Δεν υπονοούσα ότι η ημέρα Του Κυρίου - το τέλος του παρόντος κόσμου, η Δευτέρα παρουσία - είναι σήμερα ή αύριο ή τέλος πάντων πλησιάζει επί των ημερών μας. Οι ημέρες μας και τα σημεία των καιρών που ζούμε, σχετίζονται με εποχή και χρόνους που μάλλον εκτενώς περιγράφηκαν και απο πλήθος αγίων απο παλαιότερα -αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός- μεχρι και από τους πρόσφατα μεγάλους αγίους μας Πορφύριο, Παίσιο, Ιάκωβο και άλλους.


Και για να εκφράσω εδώ στο θέμα την κουτσή και ανάπηρη γνώμη μου,με περισσότερο σαφή τρόπο, νομίζω ότι η ανθρωπότητα όλη, η γή όλη, στενάζει απο το κακό, το οποίο έχει κατορθώσει να έχει, ή τουλάχιστον δείχνει σαν να έχει δύναμη και ισχύ που ίσως ποτέ άλλοτε δεν είχε.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό βλέπω και γεγονότα και συμπεριφορές που εξελίσσονται και εκφράζονται με πράξεις ή παραλείψεις σε επίπεδο κληρικών μέσα στο σώμα της Εκκλησίας, όπως το θέμα που πτυχές του διαβάζουμε εδώ.

Το ''καθαρτικό ''καμίνι που είχα αναφερθεί σχετίζεται με γεγονότα που ήδη ζούμε, η κάποιοι άλλοι θα ζήσουν στο μέλλον (αν εμείς δεν προ φτάσουμε), και δεν χρειάζονται περισσότερα να περιγράψουν την υπάρχουσα κατάσταση, η οποία όμως εν δυνάμει Θεού και μόνον δύναται να ανατραπεί.

[filotas]

Αποφάσεις του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας για την εισπήδηση από τους Ρώσους
12/01/2022



ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ: Για “προσπάθεια αλλοίωσης της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας και βάναυση παραβίαση της Ορθοδόξου ημών πίστεως εις το ευαίσθητον πεδίον της εν Αφρική Ιεραποστολής…”, κάνει λόγο στο ανακοινωθέν που εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας μετά την ολοκλήρωση των εργασιών, ενώ αποφασίστηκε να εφαρμοστούν οι προβλεπόμενες ενέργειες “προς τους παραβάτας”.
Για αντικανονική και αήθη εισβολή και εισπήδηση της Ρωσικής Εκκλησίας κάνει λόγο το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας μετά το πέρας της συνεδρίασης της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, που ολοκληρώθηκε σήμερα

Αναλυτικά το ανακοινωθέν:

Εν ονόματι τού Τριαδικού Θεού συνήχθημεν εν τή Μεγάλη Πόλει τής Αλεξανδρείας προσκλήσει τής Α.Θ.Μ. τού Πάπα καί Πατριάρχου Αλεξανδρείας καί πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄ καί μετ αισθήματος ευθύνης πρός τό ποίμνιόν της καί τήν μακραίωνην ιστορικήν αυτής Αποστολικήν πορείαν, η Ιεραρχία τού Παλαιφάτου καί Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, κατόπιν συνεδριάσεως αυτής, εξετασαμένης πολλαπλώς καί πολυτρόπως τάς κανονικάς παραμέτρους τής αντικανονικής καί αντιεκκλησιαστικής εισπηδήσεως τού Πατριαρχείου τής Ρωσσίας πρός δημιουργίαν καινοφανών «εκκλησιαστικών μορφωμάτων εν Αφρική», ανακοινώνει τά εξής:

Ήδη τά δύο τελευταία έτη, εκ τού γεγονότος τής αναγνωρίσεως εκ μέρους τού Μακαριωτάτου Πάπα καί Πατριάρχου Αλεξανδρείας καί πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β, τού Αυτοκεφάλου τής Ορθοδόξου Ουκρανικής Εκκλησίας, εδέχθημεν αιφνιδιαστικώς τήν αντικανονικήν καί αήθη εισβολήν καί εισπήδησιν τής Ρωσσικής Εκκλησίας διά μεθόδων απαδουσών τή εκκλησιαστική πράξει καί παραδόσει, ήν εσεβάσθησαν πάντες οι αοίδιμοι προκάτοχοι τού Πατριάρχου Ρωσσίας κ. Κυρίλλου, πρός εξαγοράν ιθαγενών Κληρικών τού Πατριαρχείου ημών, ως άμεσον επιβολήν αντιποίνων καί κατ επέκτασιν εκβιασμού ή εκδικήσεως ημών. Ήδη, μετά από τής 29ης Δεκεμβρίου 2021 εξαγγελίας τού Πατριαρχείου Μόσχας, έχομεν πλέον τάς επισήμους αποφάσεις καί εξ αυτών δηλώσεις τής Εκκλησίας τής Ρωσσίας καί συνεντεύξεις στελεχών αυτής, περί όλως αντικανονικής ιδρύσεως «Εξαρχίας», βάσει εσωτερικών αυτής «καταστατικών» καί ουχί κανονικών διατάξεων, εντός τών ορίων τού Πατριαρχείου ημών, αποτελουμένης υπό κληρικών αυτοαπομακρυνθέντων, είτε εν επιτιμίοις διατελούντων καί λοιπών αγνώστου προελεύσεως αυτοχαρακτηριζομένων μέν ως Ορθοδόξων, αλλ ουδέποτε ανηκόντων εις τό Πατριαρχείον Αλεξανδρείας.

Διά τών ενεργειών αυτών διαπιστούται προσπάθεια αλλοιώσεως τής Ορθοδόξου εκκλησιολογίας εις πολλάς επιμέρους παραμέτρους αυτής, αλλά κυρίως εις τό ζήτημα τών ορίων τής διοικητικής διαρθρώσεως τών δομών τής Εκκλησίας τού Χριστού, μέ αφετηρίαν κίνητρα μακράν τής Ορθοδόξου Παραδόσεως. Μετά λύπης κατανοούμεν ότι ταύτα πάντα προέρχονται από λόγους εμπαθείς, καί μεμολυσμένους εκ τού καταδικασθέντος εκ τής Συνόδου τού 1872 «ιού τού εθνοφυλετισμού».

Δέν απουσιάζει βεβαίως καί εξ αυτών τών αποφάσεων τό κοσμικόν πνεύμα, παραπέμπον ακόμη εις παραμέτρους «νεο-αποικιοκρατίας» καί διεκδικήσεως παγκοσμίου πρωτοκαθεδρίας, γνωρίμους παλαιόθεν εις τήν ταλαίπωρον τής Αφρικής Ήπειρον, μή συμφωνουσών μέ τό θυσιαστικόν εν τή διακονία πνεύμα τής Ορθοδόξου ημών καθαγιασμένης Παραδόσεως.

Η Σύνοδος τής Ιεραρχίας τού Αλεξανδρινού Θρόνου, μετ εμπόνου εκπλήξεως διαμαρτύρεται πρός τόν Πατριάρχην Ρωσσίας καί τήν περί αυτόν Σύνοδον. Εκπλήξεως μέν διότι δι ημάς «επομένους τοίς Αγίοις Πατράσιν ημών», τά όρια τής κάθε αδελφής τοπικής Εκκλησίας είναι σαφή, γεωγραφικά καί χαρτογραφημένα υπό Οικουμενικών Συνόδων καί αξιοσέβαστα. Διαδηλούμεν δέ ότι εν τή πράξει ουδέποτε ενεπλάκημεν εις τά όρια οιασδήποτε τοπικής αδελφής Εκκλησίας, πολλώ δέ μάλλον εις τά τής Ρωσσικής Εκκλησίας. Τούτο δέ, όχι μόνον διότι αλλοιώνεται τοιουτοτρόπως τό μήνυμα τής ευαγγελικής αγάπης, αλλά καί διότι αγωνιζόμενοι επί αιώνας καί συμβιούντες μετά διαφόρων ομολογιών καί Θρησκειών εν πνεύματι αλληλοσεβασμού καί κατανοήσεως, δεχόμεθα ανάδελφον κτύπημα υπό τών ομοδόξων Ρώσσων.

Θεωρούμεν ότι δι αυτών τών μεθόδων παραβιάζεται βαναύσως έτι άπαξ η ουσία τής Ορθοδόξου ημών πίστεως καί δή εις τό ευαίσθητον πεδίον τής εν Αφρική Ιεραποστολής, τό οποίον «τρέφεται» υφ ημών «ως νήπιον διά γάλακτος καί ουχί διά στερεάς θεολογικής τροφής», κατά τήν Παύλειον έκφρασιν, ήτις αποτελεί δι ημάς γνώμονα καί μέτρον, διέπον τό Αποστολικόν ημών έργον.

Πρός τούτο απεφασίσθη όπως:

Α) Ενημερωθώσιν τό Σεπτόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον καί αι κατά τόπους Εκκλησίαι διά τών Προκαθημένων αυτών, διά παραδοθησομένων Πατριαρχικών Γραμμάτων, άτινα θά περιγράφουν τήν επιπεσούσαν «λοιμικήν» σύγχυσιν εις «τά εξ ημών εν Χριστώ γεννηθέντα τέκνα», τούς πιστούς Αφρικανούς, συνεπεία τών εμφανών καί αφανών δράσεων εντεταλμένων προσώπων τής Ρωσσικής Εκκλησίας, καί

Β) Η πιστή καί άμεσος εφαρμογή τών προβλεπομένων, παρά τών Θείων καί Ιερών Κανόνων Εκκλησιαστικών ποινών, πρός τούς παραβάτας.

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[filotas]

Εκκλησία εκκοσμικευμένη και Ιεραρχία πολιτευομένη
18/01/2021



γράφει ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος

Οι τελευταίες εξελίξεις, με αφορμή την αντικανονική και αντιεκκλησιαστική εισπήδηση του Πατριαρχείου της Μόσχας στην Αφρική, κανονικό και αδιαπραγμάτευτο όριο της δικαιοδοσίας του Πρεσβυγενούς και Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ανέδειξε για άλλη μία φορά την εκκλησιολογική παθογένεια του Πατριαρχείου Μόσχας, το οποίο από τον 16ο αιώνα απολαμβάνει μεν των αγαθών της Αυτοκεφαλίας και της Πατριαρχικής Τιμής και Αξίας δεν παύει όμως, πέντε αιώνες τώρα, να διεκδικεί την εκκλησιαστική διοίκηση είτε στο χώρο της Βαλκανικής, με ζώνες επιρροής και εκκλησιαστικούς και πολιτικούς δορυφόρους, είτε στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο της Μεσογείου και να δεικνύει τις επεκτατικές του διαθέσεις σε περιοχές, οι οποίες έχουν ιδιαίτερο γεωπολιτικό και γεωφυσικό ενδιαφέρον.

Με την διαχρονική αυτή τακτική του το Πατριαρχείο Μόσχας επιβεβαιώνει ότι, αφενός μεν ποτέ δεν αποδέχθηκε τα κανονικά όρια της εδαφικής του κανονικότητας, ως επαρκή για να δραστηριοποιηθεί ποιμαντικά και πάντοτε προσπαθούσε να τα ξεπεράσει, αφετέρου δε, με όχημα την εκκλησιαστικότητά του, προσπάθησε κατά καιρούς να εξυπηρετήσει είτε πολιτικές και κοσμικές σκοπιμότητες, είτε να ικανοποιήσει τις παλαιές αυτοκρατορικές του βλέψεις και να υλοποιήσει το ανιστόρητο εκκλησιολογικά ιδεολόγημά του περί «Τρίτης» Ρώμης.

Αυτή η συνάλληλη συνεργασία κοσμικότητας και εκκλησιαστικότητας αποτελεί την διαχρονική μέθοδο δράσης της Ρωσικής Εκκλησίας και της Πολιτείας, τόσο σε πολιτικές ζώνες επιρροής, όσο και σε εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, κυρίως υπό τον τύπο διαφόρων αποιοκρατικών εκκλησιαστικών μορφωμάτων.

Η συνάλληλη αυτή συνεργασία αποτυπώνεται στον τελευταίο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ρωσίας και επιβεβαιώνεται με την εκκοσμικευμένη δραστηριοποίηση της Εκκλησίας της Μόσχας, η οποία μπορεί και επιστηρίζει κάθε κοσμική επιδίωξη ενώ με την παρουσία της κοσμικής εξουσίας, μπορεί να ικανοποιεί τις οποιεσδήποτε σκοπιμότητες της.

Φορείς αυτής της εκκοσμικευμένης λειτουργίας της συγκεκριμένης Εκκλησίας είναι μέλη της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας της Μόσχας, τα οποία δρούν ως όργανα της εκάστοτε κοσμικής εξουσίας και με το ιερατικό τους ρόλο πολιτεύονται την αποτύπωση του έργου της.

Όλα αυτά έχουν εκφραστεί χαρακτηριστικά και στις τελευταίες δηλώσεις κάποιων Ιεραρχών του Πατριαρχείου Μόσχας, οι οποίοι με απειλές, εκδικητικές αποφάσεις, διεκδικήσεις, υπονομεύσεις, αντικανονικές μεθοδεύσεις και αντιεκκλησιαστική επιχειρηματολογία επιβεβαιώνουν την πολιτικοποιημένη και εκκοσμικευμένη βουλητική διάθεσή τους για το χώρο της Αφρικής, προβάλλοντας ως επιχείρημα δήθεν την αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας από το Πατριαρχείο Αλεξαν-δρείας. Η αλήθεια όμως είναι αλλού. Η Ρωσική Εκκλησία έχει άλλα κίνητρα και εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες.

Θα ήταν αφελές εκ μέρους μας να πιστεύψουμε ότι με τον αντικανονικό αυτό τρόπο της εισπήδησης στον εκκλησιαστικό χώρο του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας θα «επελύετο» μία άλλη, κατά την γνώμη τους, εκκλησιαστική και κανονική «αταξία»!!!

Λάθος δρόμο, τακτική και μέθοδο, γιατί οι Εκκλησίες δεν εκβιάζονται, δεν εκδικούνται, δεν επιλύουν τα διμερή τους προβλήματα με την μέθοδο «πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται» ή με το επιχείρημα «οδόντα αντί οδόντος», αλλά με όρους κανονικότητας.

Επιπλέον μία τέτοιας έκτασης έλλειψη γνώσης της κανονικής παράδοσης για τη δημιουργία μιάς εκκλησιαστικής Εξαρχίας στην Αφρική από μέρους του Πατριαρχείου της Μόσχας δεν δικαιολογείται από καταξιωμένους θεολόγους Ιεράρχες. Και ο πρωτοετής φοιτητής της Θεολογικής Σχολής γνωρίζει και μπορεί να διακρίνει τους κανονικούς και αδιαπραγμάτευτους όρους στο επίπεδο των διεκκλησιαστικών σχέσεων και της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας.

Μήπως λοιπόν και στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπως και κατά το παρελθόν, η εκκοσμικευμένη στον τρόπο δράσης Εκκλησία της Μόσχας μέσω μιάς πολιτευομένης Ιεραρχίας, προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα, μέσα από εκκλησιαστικούς θύλακες, στο χώρο της Αφρικής, αγνοώντας τα δικαιοδοσιακά όρια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, με σκοπό να εξυπηρετήσει και πάλι κοσμικές σκοπιμότητες μιάς εξωτερικής πολιτικής προσανατολισμένης πλέον και στο χώρο της Αφρικανικής Ηπείρου;

Μήπως οι εκκοσμικευμένοι αυτοί εκκλησιαστικοί θύλακες εξυπηρετούν επεκτατικές πολιτικές βλέψεις και η πολιτευόμενη Ιεραρχία χρησιμοποιείται ως μέσο προκειμένου να επηρεάσει, να διεισδύσει και να εδραιώσε πολιτικά δεδομένα στο χώρο της Αφρικής και για ικανοποίηση της προπαγανδιστικής εξάπλωσης γενικότερων γεωπολιτικών και γεωφυσικών ενδιαφερόντων τόσο της Ρωσικής Εκκλησίας όσο και της Πολιτείας;

O μακαριστός Πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος, πολλά χρόνια πριν, τόνιζε με έμφαση, ότι η Αφρική είναι ο χώρος του μέλλοντος, εξαιτίας της γεωφυσικής και γεωπολιτικής της ιδιαιτερότητας και του φυσικού της πλούτου.

Ο αυθάδης, αντιεκκλησιαστικός και αντικανονικός τρόπος με τον οποίον αποφασίζουν να επιβληθούν οι ιθύνοντες του Πατριαρχείου Μόσχας στο χώρο της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας δεν δικαιολογείται μόνο ως εκδίκηση έναντι της θετικής στάσης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Αυτό είναι η αφορμή, τα αίτια και οι σκοποί είναι άλλοι, βαθύτεροι και ουσιαστικότεροι, και οι οποίοι θα πρέπει να προβληματίσουν όχι μόνο τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες της Μεσογείου αλλά και τον ευρύτερο πολιτικό παράγοντα, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο δραστηριοποιείται με κοσμικό τρόπο η Εκκλησία της Μόσχας και πολιτεύονται οι Ιεράρχες της, ενδεχομένως με απώτερο σκοπό την αλλαγή της όποιας μέχρι σήμερα γεωπολιτικής ισορροπίας στην ευρύτερη περιοχή.

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν συμφωνώ με την άποψη του Μητροπολίτη Μεσσηνίας. Το φταίξιμο δεν είναι μονόπλευρο. Ούτε οι παράλογες έστω διεκδικήσεις του Πατριαρχείου Μόσχας δικαιολογούσαν την παράβαση των Κανόνων της Εκκλησίας στην Ουκρανία. Η ανταλλαγή παρόμοιων πυρών από τους υποστηρικτές των δύο πλευρών, μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα. Αν δεν υπάρξει καταλλαγή, το μέλλον είναι πολύ σκοτεινό.

[filotas]

Ι.Μ. Πειραιώς: Δραματικές εξελίξεις τορπιλίζουν την ενότητα της Ορθοδοξίας
18/01/2022



Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: “Μετά την Πατριαρχική Εξαρχία της Αφρικής, φαίνεται ότι σειρά έχει η Τουρκία και μετά από αυτήν, γιατί όχι, και της Ελλάδος”, αυτό αναφέρει στην νέα παρέμβαση του το Γραφείο επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς με αφορμή τις εξελίξεις στο ουκρανικό και στην ενότητα της Ορθοδοξίας.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Με πόνο ψυχής και μεγάλη ανησυχία παρακολουθούμε νέες δραματικές εκκλησιαστικές εξελίξεις παγκοσμίων διαστάσεων, που ανάγουν τα βαθύτερα αίτιά τους, στο περιλάλητο ουκρανικό Αυτοκέφαλο.

Εξελίξεις που για μια ακόμη φορά προκαλούν ισχυρούς κραδασμούς στην παγκόσμια Ορθοδοξία, απειλώντας την ενότητά της, εξ’ αιτίας κυρίως των αυθαίρετων και αντικανονικών ενεργειών του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην απόδοση του ουκρανικού Αυτοκεφάλου.

Πριν από λίγες ημέρες, τη στιγμή που το ο πιστός λαός του Θεού εόρταζε τα Άγια Χριστούγεννα, το Πατριαρχείο της Ρωσίας ανακοίνωσε μια πολύ σοβαρή συνοδική απόφαση, που συγκλόνισε όλες τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες: Να ιδρύσει ρωσική Πατριαρχική Εξαρχία στην Αφρική, δηλαδή να αποσπάσει Επισκοπές και Ενορίες που ανήκαν μέχρι τώρα στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και να τις θέσει υπό την ιδική της εκκλησιαστική δικαιοδοσία.

Σύμφωνα με το ιστολόγιο «Ρομφαία»: «Στη δικαιοδοσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, έγιναν σήμερα, Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2021 δεκτοί 102 κληρικοί του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας από οκτώ αφρικανικές χώρες. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας, δήλωσε αδυναμία περαιτέρω άρνησης σε κληρικούς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, οι οποίοι υπέβαλαν αιτήσεις για να υπαχθούν στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Επίσης οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η Εκκλησία της Ρωσίας, αποφάσισε την δημιουργία Πατριαρχικής Εξαρχίας στην Αφρική με τον τίτλο “Κλίνσκι”.

Μητροπολίτης Κλιν και Πατριαρχικός Έξαρχος Αφρικής, διορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ερεβάν και Αρμενίας Λεωνίδας, μέχρι πρότινος Αντιπρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας. ….Τέλος να αναφερθεί ότι ο Μητροπολίτης της Επισκοπής Νοτίου Αφρικής θα φέρει τον τίτλο: “Γιοχάνεσμπουργκ και Νοτίας Αφρικής”»

Όπως δείχνουν τα πράγματα, η ως άνω πατριαρχική Εξαρχία δεν θα είναι η μοναδική, διότι το Πατριαρχείο της Ρωσίας δρομολογεί την ίδρυση και άλλων. Μετά από αυτήν της Αφρικής, φαίνεται ότι σειρά έχει η Πατριαρχική Εξαρχία της Τουρκίας και μετά από αυτήν, γιατί όχι, και της Ελλάδος. Όπως αποκαλύπτει πρόσφατη είδηση: «Λίγες μόλις ημέρες ύστερα από την απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας να ιδρύσει “Ρωσική Εξαρχία στην Αφρική”, πράξη η οποία προκάλεσε τη θλίψη του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρου, το Πατριαρχείο Μόσχας, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ίδρυσης “Ρωσικής Εξαρχίας” και στην Τουρκία.

Με συνέντευξη του στο Ria Novosti, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ και πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων (ΤΕΕΣ) του Πατριαρχείου Μόσχας Ιλαρίωνας, δήλωσε πως: ‘Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να αρνηθεί το να θρέψει τους Ορθόδοξους πιστούς στην Τουρκία’. Αναφερόμενος στην πρόσφατη ίδρυση “Ρωσικής Εξαρχίας στην Αφρική” ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας την αιτιολόγησε, λέγοντας πως: ‘Το 2019, ο Θεόδωρος Β’, Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, αναγνώρισε τη σχισματική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Μιλώντας για τις συνέπειες αυτής της απόφασης, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, είχε σημειώσει πως αυτή μπορεί να επηρεάσουν τη φροντίδα των πιστών συμπατριωτών μας στην Αφρική, οι οποίοι ζουν στην κανονική επικράτεια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, [….] Δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε τους κληρικούς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας οι οποίοι αντιλήφθηκαν τη λανθασμένη θέση του Πατριάρχη τους και να τους αποδεχθούμε στο μαντρί της εκκλησίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καθώς και στην ποιμαντική σε συνθήκες κατά τις οποίες ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πήρε το μέρος του σχίσματος’»

Αναμφίβολα η παρά πάνω συνοδική απόφαση φανερώνει τρόπον τινά, «αντίποινα», για την αντικανονική εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την εκδίκαση τελεσιδίκων δικαστικών αποφάσεων κληρικών της Ρωσικής Εκκλησίας, ανεκκλήτων κανονικώς, εις βάρος του πρώην Μητροπολίτου Κιέβου Μοναχού Φιλαρέτου και του πρώην πρεσβυτέρου Νικολάου – Μακαρίου Μάλετιτς, τους οποίους αποκατέστησε εκκλησιαστικώς και ανεγνώρισε τας υπ’ αυτών γενομένας «χειροτονίας», ενώ ήσαν καθηρημένοι και αναθεματισμένοι.

Οι 102 κληρικοί από την Αφρική ζήτησαν να ενταχθούν στο Πατριαρχείο της Ρωσίας, όχι για άλλους λόγους, αλλά διότι δεν θέλουν να έχουν καμία εκκλησιαστική κοινωνία με το σχισματικό εκκλησιαστικό μόρφωμα του Επιφανίου. Σημειωτέον ότι στην προκειμένη περίπτωση η συντριπτική πλειοψηφία των δέκα από τις δεκατέσσερις Ορθόδοξες Τοπικές Εκκλησίες, δεν αναγνωρίζουν το ουκρανικό Αυτοκέφαλο και δεν έχουν καμιά εκκλησιαστική κοινωνία, ούτε μνημονεύουν στα Δίπτυχα τον Επιφάνιο.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος εξέδωσε δραματική ανακοίνωση με αφορμή τα τελευταία τραγικά γεγονότα: «Από την έναρξη της εκκλησιαστικής κρίσεως στην Ουκρανία, προφορικώς και γραπτώς έχουμε επισημάνει ότι τα εκκλησιαστικά ρήγματα και σχίσματα δεν τα επουλώνει ο χρόνος. Αντιθέτως τα βαθαίνει και τα σκληραίνει.

Η πρόσφατη απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας να ιδρύσει εξαρχία στην αφρικανική ήπειρο επιβεβαιώνει τους αρχικούς φόβους. Παράλληλα με το σχίσμα μεταξύ εκατομμύριων Ουκρανών Ορθοδόξων, δημιουργείται και νέα ρωγμή στην ευαίσθητη Αφρικανική Ήπειρο, όπου τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσεται η ορθόδοξη εξωτερική ιεραποστολή. […] Ο σκανδαλισμός και η εξασθένηση της ορθοδόξου μαρτυρίας από τη διχαστική αυτή δραστηριότητα είναι ολοφάνερα.

Πρόκειται για οδυνηρή εξέλιξη. Ο ισχυρισμός ότι δεν υφίσταται σχίσμα στην Ορθοδοξία, αλλά απλώς διαφωνίες μοιάζει με τη θεωρία ότι δεν υπάρχει κορονοϊός. […] Τον Νοέμβριο του 2019 είχαμε αποστείλει σε όλους τους Ορθοδόξους Προκαθημένους το κείμενο -που δημοσιεύτηκε και στον Τύπο- ‘Έκκληση-Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως’, στο οποίο τονίσαμε την απόλυτη προτεραιότητα του χρέους της ενότητος, την ανάγκη αξιοποιήσεως του διαλόγου, την αποφυγή εθνοφυλετικών συσπειρώσεων, την επείγουσα ενεργοποίηση της αρχής της Συνοδικότητος, στην οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Επιμείναμε με σαφήνεια ότι: ‘Συνηγμένοι εν Αγίῳ Πνεύματι, με αλληλοσεβασμό και αποκλειστικό σκοπό την ανεύρεση μιας ειρηνικής ρυθμίσεως, έχουμε τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε μια λύση κοινώς αποδεκτή για όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία’. Η αγωνιώδης αυτή έκκληση παραμένει απολύτως επίκαιρη και σήμερα. Προς διευκόλυνση του αναγνώστη αναδημοσιεύεται και επισυνάπτεται»

Συμφωνούμε απόλυτα με τις επισημάνσεις του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αλβανίας και ευχόμεθα να τύχουν της προσοχής όλων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και ιδιαιτέρως του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η αναγκαιότητα συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου καθίσταται τώρα ακόμη πιο επιτακτική, όχι μόνον εξ’ αιτίας των προσφάτων οδυνηρών εξελίξεων, αλλά και διότι στις σχέσεις εκκλησιαστικής κοινωνίας μεταξύ των Τοπικών Εκκλησιών τείνει να επικρατήσει μια χαώδης κατάσταση.

Σήμερα παρατηρείται το εξής τραγελαφικό φαινόμενο: Το Πατριαρχείο Μόσχας διέκοψε μεν την εκκλησιαστική κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, την Εκκλησία της Ελλάδος και Κύπρου, εξακολουθεί όμως να έχει κοινωνία με τις άλλες Εκκλησίες, οι οποίες έχουν κοινωνία, δηλαδή εξακολουθούν να μνημονεύουν στα Δίπτυχα, τις παραπάνω Εκκλησίες! Το συμπέρασμα είναι ότι η παρούσα εκκλησιαστική κρίση, με αφορμή του ουκρανικό Αυτοκέφαλο, όσο περνάει ο καιρός, περιπλέκεται όλο και περισσότερο και εάν δεν συγκληθεί επειγόντως Πανορθόδοξη Σύνοδος, θα φθάσουμε σε ακόμη χειρότερες καταστάσεις με απρόβλεπτες μελλοντικές συνέπειες για την παγκόσμια Ορθοδοξία.

Το Πατριαρχείο Ρωσίας μας «δείχνει τα δόντια του», φαίνεται πολύ οργισμένο και αποφασισμένο για όλα, ακόμη και για τα πιο ακραία σενάρια. Καιρός να ξυπνήσουν όλες οι εκκλησιαστικές ηγεσίες, πριν είναι πολύ αργά! Όποιος Προκαθήμενος αδυνατεί να αντιληφθεί την σημερινή τραγική πραγματικότητα, το καλύτερο θα ήταν, να παραιτηθεί.

Ο «ψευδοπροκαθήμενος» της «Ουκρανικής Εκκλησίας», Επιφάνιος αντέδρασε ως εξής στο γερμανικό δίκτυο DW: «Τώρα βλέπουμε μια ξεκάθαρη εισβολή της Ρωσικής Εκκλησίας στην Κανονική επικράτεια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, το οποίο αναγνώρισε την Ουκρανική Εκκλησία. Και αυτό είναι ενός είδους εκδίκηση της Ρωσικής Εκκλησίας στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας […..] Τέτοιες πράξεις της ρωσικής Εκκλησίας θα έπρεπε να επηρεάσουν άλλες Εκκλησίες όσον αφορά την αναγνώριση της Ουκρανικής Εκκλησίας. Τέτοιες ανομίες δεν μπορούν να υποστηριχθούν από άλλες Εκκλησίες.

Καθώς πρόκειται για παραβίαση της κανονικής τάξης της Εκκλησίας» (Πηγή: Πνευματικό Μέτωπο Ουκρανίας)! Τολμάει να ασκεί κριτική και να κάνει λόγο «για παραβίαση της κανονικής τάξης της Εκκλησίας», εκείνος που έχει καταπατήσει βάναυσα κάθε έννοια κανονικής τάξης και πλήθος ιερών κανόνων της Εκκλησίας!

****

Γύρω από το ουκρανικό Αυτοκέφαλο έχουμε ήδη αναφερθεί σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας, (6 σύντομες και μια εκτενή 17σέλιδη μελέτη), όπου εκθέσαμε τις κυριότερες παραμέτρους του και τονίσαμε την αντικανονικότητα της χορηγήσεως της εν λόγω Αυτοκεφαλίας με βάση τους Ιερούς Κανόνες και τα ολέθρια επακόλουθά του με κυριότερο την δημιουργία σχίσματος πανορθοδόξων διαστάσεων.

Υπογραμμίσαμε ότι ο Τόμος Αυτοκεφαλίας ο οποίος δόθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο στο νέο σχισματικό μόρφωμα, υπό τον «Μητροπολίτη» Επιφάνιο, είναι άκυρος και συνιστά κατάφωρη παραβίαση του Συνοδικού Συστήματος, των Ιερών Κανόνων και της διαχρονικής εκκλησιαστικής πράξεως. Γι’ αυτό και δεν έγινε αποδεκτή από την συντριπτική πλειοψηφία των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίες αναγνωρίζουν ως μόνον κανονικό Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Ουκρανίας τον κ. Ονούφριο.

Σε παρόμοια συμπεράσματα καταλήγει και η εξαίρετη επιστολή – μελέτη των τεσσάρων Μητροπολιτών: Δρυϊνουπόλεως και Κονίτσης κ. Ανδρέα, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Αιτωλοακαρνανίας κυρού Κοσμά, η οποία αποδεικνύει με αδιάσειστες ιεροκανονικές και ιστορικές μαρτυρίες και με άριστα επιχειρήματα, ότι το εν λόγω Αυτοκέφαλο είναι άκυρο.

Επισημάναμε ακόμη ότι μια σημαντική παράμετρος του θέματος αποτελεί το γεγονός ότι το ουκρανικό Αυτοκέφαλο προωθήθηκε και επιβλήθηκε για να εξυπηρετηθούν γεωπολιτικοί και στρατηγικοί στόχοι των δυτικών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η οποία επιδιώκει να αποσπάσει ολοκληρωτικά, (πολιτικά, οικονομικά και εκκλησιαστικά), την Ουκρανία από την σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Η αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας χωρίς πανορθόδοξη απόφαση όχι μόνο δεν συνέβαλε στην αποκατάσταση της ενότητος της οικουμενικής Ορθοδοξίας, αλλά βάθυνε ακόμη περισσότερο το υφιστάμενο σχίσμα και την διαίρεση.

Το Φανάρι και κάποιοι «ειδικοί» είχαν προβλέψει πως το σχίσμα αυτό, το μεγαλύτερο μετά το μεγάλο σχίσμα του 1054, θα είχε σύντομα ημερομηνία λήξεως. Ότι σύντομα οι υπόλοιπες δέκα τοπικές Εκκλησίες θα αναγνώριζαν το εκκλησιαστικό μόρφωμα του Κιέβου και το Πατριαρχείο της Ρωσίας θα αναγκαζόταν να άρει το σχίσμα και να αναγνωρίσει την νέα κατάσταση στην Ουκρανία.

Όμως οι νέες τραγικές εξελίξεις τους διαψεύδουν πανηγυρικά και αποδεικνύουν εμφαντικά ότι καταπατήσεις των Ιερών Κανόνων και αυθαιρεσίες, απ’ όπου και αν αυτές προέρχονται, δεν θεραπεύονται, ούτε νομιμοποιούνται με τον χρόνο, αλλά με την επάνοδο στην τήρηση των Ιερών Κανόνων, τους οποίους θεοπνεύστως θεσμοθέτησαν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες και στην κανονική τάξη της Εκκλησίας.

Περαίνοντας εκφράζουμε την ανησυχία μας και τους προβληματισμούς μας, διότι θεωρούμε πολύ πιθανό να προχωρήσει το Πατριαρχείο της Ρωσίας στο εγγύς μέλλον στην ίδρυση ανάλογης πατριαρχικής Εξαρχίας και στην Εκκλησία της Ελλάδος με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ενότητα κλήρου και λαού της Ελλαδικής Εκκλησίας. Θεωρούμε αναγκαίο να επαναλάβουμε ότι το μεγάλο σχίσμα, που προκλήθηκε εξ’ αιτίας του ουκρανικού Αυτοκεφάλου, δεν θα θεραπευτεί, αν μείνει στην «θεραπεία του χρόνου».

Η μόνη ενδεδειγμένη θεραπεία είναι η άμεση σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου. Είναι εξόχως λυπηρό το γεγονός ότι μέχρι σήμερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξακολουθεί να μην λαμβάνει υπ’ όψη του τις θερμές παρακλήσεις της πλειονότητος των Ορθοδόξων Τοπικών Εκκλησιών για σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου. Μακάρι τώρα τουλάχιστον να το πράξει.

Γιατί άραγε φοβάται να συγκαλέσει Σύνοδο; Αν πιστεύει ότι έχει το δίκαιο με το μέρος του, αυτό θα φανεί στη Σύνοδο και επομένως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Το ότι αρνείται πεισματικά να συγκαλέσει Σύνοδο, δείχνει άραγε σεβασμό προς τον Συνοδικό Θεσμό της Εκκλησίας, ή μάλλον μια παπίζουσα νοοτροπία;

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[filotas]

Δυστυχώς η ανακοίνωση του Γραφείου Παραθρησκειών και Αιρέσεων της Ι.Μ. Πειραιώς συμφωνεί με τις προβλέψεις που εξέφρασα προ ημερών, ότι το Πατριαρχείο Μόσχας κλιμακώνοντας την ένταση μέσα στην Ορθοδοξία, θα επιχειρήσει εισπήδηση και σε άλλες τοπικές Εκκλησίες που αναγνώρισαν την Ουκρανική αυτοκεφαλία, όπως είναι η Ελλάδα, η Κύπρος και η ίδια η Κωνσταντινούπολη. Το Πατριαρχείο Μόσχας δε θα διστάσει να μετατρέψει τα μετόχια που διαθέτει σε Αθήνα, Λευκωσία και Κωνσταντινούπολη σε Εξαρχίες και να ξεκινήσει προσπάθεια προσηλυτισμού πιστών ή ομάδων που αντιτίθενται στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ή στις αντίστοιχες τοπικές Εκκλησίες. Στην Ελλάδα π.χ. θα μπορούσε να συνάψει σχέσεις με τους παλιοημερολογίτες (εδώ το έκανε ήδη ο Ντενισένκο).

Επαναλαμβάνω, λοιπόν, το "στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου". Ο Απόστολος Παύλος λέει: "10 Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, διά τού ονόματος τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοί και εν τή αυτή γνώμη. 11 εδηλώθη γάρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισι. 12 λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει· εγώ μέν ειμι Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. 13 μεμέρισται ο Χριστός; μη Παύλος εσταυρώθη υπέρ υμών; ή εις το όνομα Παύλου εβαπτίσθητε;" (Α Κορινθ. α' 10-13).

Η πίστη μας δεν είναι στον Βαρθολομαίο, τον Ιερώνυμο ή τον Κύριλλο, αλλά στον Χριστό και στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, κομμάτι της οποίας είναι και η Εκκλησία της Ελλάδος, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα, που καλώς ή κακώς την εκπροσωπούν.

[filotas]

Πειραιώς Σεραφείμ: ''Άμεση ανάγκη να συνέλθει Πανορθόδοξη Σύνοδος''
20/01/2022



Στον ραδιοφωνικό σταθμό 989 ALPHA RADIO και στην εκπομπή του δημοσιογράφου κ.Δήμου Βερύκιου «Γεωπολιτικά παίγνια», μίλησε χθες Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2022 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ.

«Η Εκκλησία πρέπει πάρα πολύ να προσέχει τις κινήσεις της και να μην εμπλέκεται σε γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά παίγνια των ισχυρών παικτών του κόσμου αυτού», επεσήμανε εξ αρχής ο Σεβασμιώτατος, ενώ ερωτώμενος για την ανακοίνωση της Εκκλησίας της Ρωσίας για εξαρχία στην Αφρική και σε κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, υπογράμμισε ότι επειδή το θέμα είναι οξύτατο γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά «η Εκκλησία θα έπρεπε να τηρήσει αποκλειστικότατα τους Θείους και Ιερούς Κανόνες και να μην εμπλακεί σε έναν τέτοιο δόλιχο και σε μια τέτοια διελκυστίνδα η οποία οδηγεί σε χαοτικά προβλήματα».

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο Σεβασμιώτατος έκανε ιστορικές αναφορές αλλά και βαθιές αναλύσεις σημαντικών γεγονότων αναφέροντας πως «έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο θέμα, διότι έχουν παραβιαστεί οι Ιεροί Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας». «Έχουμε Συνοδικό σύστημα γιατί η Εκκλησία μας δεν είναι Επισκοποκεντρική, αλλά Χριστοκεντρική» συμπλήρωσε.

«Χίλια χρόνια Οικουμενικών Συνόδων δεν παραγράφονται από οποιαδήποτε κοσμική δύναμη. Η Εκκλησία είναι σώμα αιώνιο, δεν είναι σώμα που προσαρμόζεται στα γεωπολιτικά δρώμενα και στις γεωπολιτικές πραγματικότητες» είπε σε άλλο σημείο της συζητήσεως ο Σεβασμιώτατος ερωτώμενος για το σχέδιο της Μόσχας ως λεγομένης ‘’Τρίτης Ρώμης΄΄.

Σημειώνοντας πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο απέδωσε την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας σε δύο σχισματικές ομάδες, τόνισε πως είναι εύλογη η διαμαρτυρία της ρωσικής Εκκλησίας «αλλά όχι όμως όπως τίθεται» συμπληρώνοντας παράλληλα πως «η Μόσχα έχει τεράστιες ευθύνες. Και η Εκκλησία της και η πολιτεία της» γιατί άφησε τον ισλαμισμό να θεριέψει και να καταπνίξει το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

«Η ευθύνη επιμερίζεται διότι αυτή τη στιγμή η Ορθοδοξία βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο διασαλεύσεως της ειρηνικής της συναρθρώσεως» είπε, υπογραμμίζοντας με έμφαση την «άμεση ανάγκη να συνέλθει Πανορθόδοξη Σύνοδος. Όχι Σύνοδος Προκαθημένων», «αλλά όλοι οι διαποιμένοντες Μητροπολίτες επαρχίας να συνέλθουμε εν Πνεύματι Αγίω και εκεί να διαφανεί και να αποδειχθεί η ιστορική, δογματική, κανονική αλήθεια των πραγμάτων και να λήξει αυτή η τραγωδία» που απειλεί την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

«Η Ρωσική Εκκλησία αυτή τη στιγμή διαπράττει ένα κακούργημα, διότι μόνη της, αυθαίρετα, ενώ έχει όλο το δίκιο με τον μέρος της το χάνει με τις κινήσεις που κάνει», ανέφερε ο Σεβασμιώτατος και υπογραμμίζοντας πως «η Εκκλησία μας είναι Εκκλησία τάξεως» εξέφρασε επίμονα την ανάγκη άμεσης σύγκλισης Πανορθοδόξου Συνόδου «διότι είναι η μόνη λύση του προβλήματος», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ