Για να θυμόμαστε...

[Μ.Δ.Κ.]

Το 1986 μαζί με κάποια βιβλία που είχα αγοράσει μου δόθηκε σαν δώρο και ένα βιβλίο που ευχαρίστως το διάβασα, και αναφερόταν στον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη γραμμένο από κάποιον παντελώς άγνωστο τότε σε εμένα μοναχό Παϊσιο Αγιορείτη.
Ο άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης -αναφέρεται στον βίο του- πριν ξεκινήσουν οι ξεριζωμένοι Έλληνες από την πατρίδα τους τα Φάρασα της Καππαδοκίας (αρχαία Βαρασός), βάφτισε όλα τα αβάπτιστα ακόμα και τα πιο μωρά…Γιατί;
Η Δέσποινα Προδρομίδου – που μας είπαν ότι ήταν και συγγενής του γέροντα Παϊσίου, χωρίς να μάθουμε ποτέ το βαθμό και το είδος συγγένειας – γιαγιά της συμβίας μου, τότε περίπου 20 ετών από τα Φάρασα, μαζί με τον σύζυγό της και το ασαράντιστο αλλά βαπτισμένο από τον άγιο Αρσένιο μωρό της, επιβιβάστηκε στο πλοίο μαζί με όσους Φαρασιώτες κατόρθωσαν να φτάσουν εκεί, κατόπιν τεραστίας για την εποχή και τους κινδύνους πορείας, με προορισμό τον Πειραιά. Μαζί στο ίδιο πλοίο ήταν και άγιος Αρσένιος, ιερέας τότε του χωριού.
Ο σύζυγος της κρατούσε στην αγκαλιά του το μωρό – είχαν να φάνε ημέρες-, εκείνη όμως μέσα στην αναμπουμπούλα και τη βία του να μπούνε στο καράβι τους έχασε, και ήταν τόσο το πλήθος που δεν μπορούσε να μετακινηθεί ούτε μέσα στο πλοίο για να τους βρεί, το μωρό επίσης από την πείνα και τις κακουχίες κοιμόταν συνέχεια, προφανώς ούτε να κλάψει δεν μπορούσε. Στο πλοίο όσοι πέθαιναν τους πέταγαν απλώς στη θάλασσα. Εκεί μετά μια – δυό μέρες ο σύζυγός της πέθανε. Κάποιοι νόμισαν ότι και το παιδί έχει πεθάνει, τους άρπαξαν και τους πέταξαν στη θάλασσα, όμως μόλις έπεσε στο νερό το μωρό και πριν το καταπιεί η θάλασσα ακούστηκε να κλαίει….
Η Δέσποινα Προδρομίδου στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Αρχαγγελίδη Π. από το Κιουρουμτζιέ σήμερα Καππαδοκίας, που είχε επίσης χάσει την γυναίκα του με το που έφτασαν στην Ελλάδα, και εγκαταστάθηκαν αρχικά στη Κοζάνη (Κοσκινιά – Ανθότοπος) και τελικά στον Νέο Μυλότοπο Πέλλης, απέκτησαν πολλά παιδιά, ένα εκ των οποίων ήταν ο πατέρας της συμβίας μου.
Συγγενείς από αυτή την οικογένεια και λοιποί χωριανοί επισκέφτηκαν το χωριό τους στην Καππαδοκία, τα υπόλοιπα στο βίντεο που ακολουθεί…

https://www.facebook.com/video.php?v=10 ... =2&theater

[Μ.Δ.Κ.]

Επανέρχομαι για να προσθέσω ότι όσοι δεν μπορούσαν ή δεν πρόλαβαν ή δεν ήθελαν να φύγουν τελικά κατέληξαν μέσα στην τότε Εκκλησία - που αν είδατε έχει γίνει τώρα παράπηγμα της κοινότητος - όπου τους έκαψαν ζωντανούς.
Ο αφηγητής το αναφέρει με τις φράσεις," εδώ μαρτύρησαν οι πρόγονοί μας''
Επίσης πάρα πολλοί μεγάλοι και πολλά μικρά παιδιά δεν έφτασαν ποτέ στον Πειραιά, αλλά και πολλοί που έφτασαν απο τις ταλαιπωρίες δεν άντεξαν για πολύ, συμπεριλαμβανομένου του αγίου Αρσενίου. Αυτά για την ιστορία του Μικρασιατικού Ελληνισμού που δυστυχώς πολλοί απο εμάς δεν γνωρίζουμε.

[ΜΙΧΣ]

ευχαριστούμε πολύ για την ευλογία!

[Μ.Δ.Κ.]

Kαι εγώ ευχαριστώ πολύ εσένα για την ευγενική σου παρουσία εδώ.

Επίσης εκεί που είδατε τον περήφανο Κέδρο και την περίφραξη ευρίσκονται ότι απέμεινε απο αυτούς που έκαψαν και έσφαξαν .......

Μάλιστα το αλέτρι του Π. Αρχαγγελίδη ευρίσκεται ακόμα εκεί, και οι Τούρκοι ζήτησαν να το πάρουν φεύγοντας πίσω στην Ελλάδα. Φυσικά δεν το πήραν......

[Μ.Δ.Κ.]

Επανέρχομαι μόνο για να αναφέρω το εξής:
Πρόσφατα γνωστό μου πρόσωπο θεώρησε το λιγότερο παράξενη και ακατανόητη τη διήγηση του ιδίου του αγίου Παϊσίου, όσον αφορά το ταξίδι του όταν ήταν μωρό απο την Μικρά Ασία και τα Φάρασα, με το πλοίο στον Πειραιά. Πράγματι είχε αναφέρει ότι λόγω του συνωστισμού στο πλοίο κάποιος τον πάτησε και παραλίγο να πεθάνει '' πράγμα που ο ίδιος θα το προτιμούσε αφού θα τον έριχναν στη θάλασσα, θα γινόταν τροφή για τα ψαράκια και θα κέρδιζε τον Παράδεισο....κ.λ.π.''
Και απλώς σκέπτομαι ότι σίγουρα η μητέρα του και ο πατέρας του θα του είχαν διηγηθεί αργότερα διάφορα περιστατικά απο το ταξίδι αυτό, σαν αυτό που σας περιέγραψα στην αρχή, και ένας λόγος παραπάνω αφού ήταν και συγγενείς με την Δέσποινα Προδρομίδου ( αγνώστου σε εμάς βαθμού όπως σας έγραψα). Γι'αυτό λοιπόν πιθανώς αναφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο στο περιστατικό που αφορούσε τον ίδιο.

[Μ.Δ.Κ.]

ΚΙΟΥΡΟΥΜΤΖΕ ( ΟΥΡΟΥΜΚΙΟΙ)

Είναι παραφθορά της λέξης Ουρούμκιοι δηλαδή Ρωμιοχώρι.

Το χωριό Κιουρούμτζε,της επαρχίας Φαράσων της Καππαδοκίας χρονολογείται επίσημα από το 1710.

H Κουρούμζα (Gurumze), Γαριπτσάς στα Φαρασιώτικα, βρίσκεται 84 χλμ. NA της Καισάρειας και 31,5 χλμ. A-BA των Φαράσων, στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Τσος νταγ, πρόβουνου του Ελμάνταγ (Αντίταυρος σε υψόμετρο 1600μ.). Οι κάτοικοί της το 1924 ήταν Έλληνες τουρκόφωνοι (128 οικογένειες - 554 άτομα). H Κουρούμζα ήταν μουχταρλίκι και υπαγόταν στο μουδουρλίκι της Κίσκας, στο καϊμακαμλίκι της Φέκε, στο μουτεσαριφλίκι του Κοζάν και στο βαλελίκι των Αδάνων. Εκκλησιαστικά ανήκε στη μητρόπόλη Καισάρειας. Είχε σχέσεις και συναλλαγές με ελληνικούς και τουρκικούς οικισμούς, μερικοί από τους οποίους βρίσκονταν έξω από τα σύνορα της Καππαδοκίας. Μητροπολιτικά ανήκε στην Μητροπόλη Κασαρείας. Λειτουργούσε εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ήταν Άγιος εξαιρετικά δημοφιλής σε ολόκληρη την περιοχή, δεδομένου μάλιστα ότι καταγόταν από την παραπάνω επαρχία. Στο χωριό λειτουργούσε και Ευαγγελική εκκλησία. Είχε οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές με την πόλη Άδανα της Κιλικίας. Ήταν Αγροτοποιμενικό χωριό. Ασχολούνταν με την γεωργία και τα αμπέλια καθώς παρήγαγαν εξαιρετικής ποιότητας κρασί και σταφίδα. Το δάσος τους παρείχε άφθονη ξυλεία και έφτιαχναν σκεπές. Ήταν πολύ καλοί στο ζουρνά και στο νταούλι.

Η κουζίνα τους είναι πλούσια και περιλαμβάνει φαγητά με βάση το πλιγούρι. Τα πιο δημοφιλή της φαγητά είναι το Ιρι- κιοφτέ (Μεγάλος κεφτές), Σιχμά – κιοφτέ, μαντί, τραχανάς γιουφκάδες κ.α Πολλά γλυκά με βάση το πετιμέζι ( πουλαματς, σουτζουκ λοκούμ) κ.α

Η Σφαγή στην Κουρούμζα. 22/2/1923

Τους άντρες όλους τους πετσόκοψαν (Μαρτυρία πολλών) O Γαριπτσάς ήταν ελληνικό χωριό, αλλά τουρκόφωνο. Είχε εβδομήντα οικογένειες. Εβδομήντα ανθρώπους έκαψαν μέσα στην εκκλησία τους. Ένας έφυγε απ' τον Γαριπτσά κατά την Ελλάδα και είχε πολλά χρήματα μαζί του, ο Παΐσιος. Αυτός φεύγοντας είχε πάρει έναν Τούρκο μαζί του για να τον φυλάει. Αυτός όμως πρόδωσε στην κυβέρνηση ότι αυτοί που φεύγουν παίρνουν μαζί τους και θησαυρούς.

Στις 22 Φεβρουαρίου συνέβη ένα αποτρόπαιο, απάνθρωπο βάρβαρο περιστατικό. Οι Νεότουρκοι ήρθαν σε ανίερη συμφωνία με ορισμένους τσέτες και προχώρησαν στην υλοποίηση ενός καλά οργανωμένου σχεδίου.

Ο καϊμακάμης κάλεσε τον πλουσιότερο του Γαριπτσά, τον Χρίστο Κεχά, και λέει: - Να μας δώσεις δύο χιλιάδες χρυσές λίρες και θα σας πάμε στην Ελάδα.

Αυτός λέει: - Αν είναι για να φύγομε, γιατί να σας δώσουμε τα λεπτά; Αν πάλι δεν έχεις καμιά διαταγή για να φύγομε, και τότε δεν εννοώ γιατί να φύγομε.

Θυμώνει τότε αυτός και μαζεύει εξήντα Τσέτες και λέει: - Να πάτε να πατήσετε τον Γαριπτσά και να μην αφήσετε κανένα ζωντανό.

Οι Τσέτες ήρθαν το βράδυ βράδυ. Έπιασαν τους προύχοντες και τους είπαν: «Όσα λεπτά έχετε, να μας τα δώσετε. Αλλιώς θα σας σφάξουμε».

Ο Χρίστος Κεχάς είπε: - Μην τους πειράζετε τους χωριανούς κι εγώ μπορώ να σας δώσω όσα λεπτά θέλετε.

Τότε αυτοί είπαν: - Μάζεψε το χωριό όλο στην εκκλησία, να 'ρθούμε κι εμείς εκεί να ιδούμε πόσα λεπτά μαζεύονται όλα όλα. Εκεί θα διαβάσουμε και τη διαταγή που ήρθε (τάχα) για να πάτε στον πατέρα σας, στο Γιουνάνι*.

Τι να κάμουν οι άνθρωποι, μαζεύτηκαν όλοι οι Γαριπτσιώτες και μπήκαν στην εκκλησία μέσα. Οι Τσέτες τούς περικύκλωσαν. Μπήκαν, έστρωσαν ένα χαλί κάτω και τους είπαν να ρίξουν πάνω στο χαλί ό,τι μονέδα** χρηματικό είχε ο καθένας για να μετρηθεί. Ο Χρίστος ο Κεχάς έφερε δυο ταγάρια λίρες· τις έριξε στο χαλί πάνω, επίσης και πολλές χιλιάδες παγκανότες.

- Θα φέρεις κι άλλα.

- Θα φέρω κι άλλα, είπε, αλλά μην πειράζετε κανέναν.

Του είπαν: Γιατί δεν μας έφερες και τα άλλα τα χρήματα; Γιατί μας γέλασες;

Εκεί μπροστά τότε έριξαν και τον σκότωσαν τον άνθρωπο. Έπεσε η γυναίκα του απάνω του κι έκλαιε απαρηγόρητα. Της έριξαν κι αυτής και τη σκότωσαν. Κλαίοντας έπεσαν τα παιδιά τους για να φιλήσουν τους γονείς του, τα σκότωσαν κι αυτά. Επίσης σκότωσαν και τις νυφάδες του και τρεις παπάδες.

Τα γυναικόπαιδα τα άλλα τα έκλεισαν μέσα στην εκκλησία. Έριξαν χορτάρια μέσα και στα χορτάρια έβαλαν φωτιά. Ωστόσο δεν πήρε καλά φωτιά η εκκλησία, το χόρτο δεν άναψε όλο.

Μερικοί εκεί μέσα έσκασαν από τον καπνό, άλλοι τρύπωσαν από κάτω από το πάτωμα, δίχως να τους καταλάβουν και, έχοντας το στόμα προς το χώμα, δεν έσκασαν. Έτσι μόνο λίγα παιδιά και γυναίκες γλίτωσαν, τους άντρες όλους τους πετσόκοψαν. Αυτό το χωριό, ο Γαριπτσάς, ήταν εκατόν πενήντα - εκατόν εβδομήντα οικογένειες, όλες ελληνικές, κι από κάθε οικογένεια πρέπει να σκοτώθηκαν δύο τουλάχιστον κείνη την ημέρα. Απ' όλον τον πληθυσμό του ζήτημα είναι αν έμειναν διακόσιες ψυχές όλες όλες.

Ανάμεσα στα τραγικά θύματα ήταν ο μουχτάρης του χωριού Χρυσόστομος Κιοσόγλου και οι 3 ιερείς της ενορίας όπως ο π. Ευστάθιος Καραογλανίδης που τον κατακρεούργησαν, του έκοψαν με τσεκούρι τα χέρια και έπειτα κομμάτιασαν το άψυχο κορμί του. Κάποιοι πέθαναν το επόμενο διάστημα από τα βαριά τραύματα που υπέστησαν και ελάχιστοι από τους επιζώντες της φωτιάς μπόρεσαν και ήρθαν στην Ελλάδα με την ανταλλαγή.

Η Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου σωριάστηκε σε καπνίζοντα ερείπια, ενώ ο Ευαγγελικός ναός μετατράπηκε σε τζαμί. Όσοι απέμειναν ζωντανοί ρακένδυτοι εγκατέλειψαν τρομαγμένοι την πατρώα γη και κατέφυγαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Αφού έφθασαν στον Πειραιά, περιπλανηθήκαν για αρκετό καιρό σε διάφορα μέρη της Ελλάδος ( Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη, Ανθότοπο Κοζάνης και Π.Μυλοτόπο) τέλος έχτισαν το χωριό Ν.Μυλότoπος Γιαννιτσών.

Στο Κέντρο του χωριού υπάρχει ένας Κέδρος του Λιβάνου και από κάτω του είναι οι τάφοι των προγόνων μας, με βάση την επιγραφή που έχει επάνω στον κορμό του από το έτος 1948, το Ύψος ήταν 30 μέτρα, 184 η διάμετρος; και ήταν, 630 ετών.

Παλιά το είχαν ως χώρο αναψυχής, μόλις άρχισαν να πηγαίνουν οι δικοί μας το σεβάστηκαν, το περίφραξαν και σταμάτησαν να πατάνε εκεί.

[Μ.Δ.Κ.]

Τέλος πρόσφατες πληροφορίες βεβαίωσαν ότι ο άγιος Παίσιος ήταν ανεψιός της Δέσποινας Προδρομίδου, η οποία όμως δεν καταγόταν από το ανωτέρω χωριό, αλλά από άλλο χωριό των Φαράσων, πιθανώς από αυτό του αγίου Παισίου, ούτε έζησε εκεί (Το Κιουρουμτζε, ήταν το χωριό του δεύτερου συζύγου της ) Τα Φάρασα δεν είναι ένα χωριό αλλά περισσότερα.
Παρακαλούμε όποιον γνωρίζει περιστατικά η γεγονότα σχετικά με την περιοχή αυτή των Φαράσων να τα αναφέρει

[Μ.Δ.Κ.]

Τα πάθη του Μικρασιατικού Ελληνισμού.


https://www.dogma.gr/ellada/mario-o-agi ... so/133938/