Σήμερα έγινα για δεύτερη πατέρας και να σας πω δυο λόγια κι εγώ, αν θέλετε.
Από την αρχή της εγκυμοσύνης εώς σήμερα που γέννησε η γυναίκα μου πάρα πολλές φορές πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη μήπως το παιδί δεν είναι καλά.
"Κι αν δεν είναι;"
Προσπάθησα να το καλλιεργήσω μέσα μου και με τον καιρό και με διάφορα που συνέβησαν στην οικογένειά μου για να μας βάλει ο Θεός στο κοπάδι του - αφού είμασταν απωλοτότα πρόβατα - έφτασα σε ένα σημείο όλον αυτόν τον καιρό να πιστεύω μέσα μου - ή έτσι τουλάχιστον να νομίζω - ότι κι αν ακόμα ο γιατρός μου έλεγε "κύριε, το παιδί σας έχει κάποιο πρόβλημα..."
να το αποδεχτώ όπως κι αν είναι!
Ο αδερφός του πεθερού μου, έχει παιδί με σύνδρομο ντάουν και ξέρω από κοντά τι θα πει να έχεις το πρόβλημα.
Τον καταλαβαίνω αλλά δεν τον δικαιολογώ γιατί καταφέρεται εναντίον της ύπαρξης του Θεού.
Ξέρω ότι πονάει, περνάει δύσκολα αλλά για σκεφτείται έναν άνθρωπο που δεν έκανε το κλικ το μυαλό του προς τον Θεό, πόσο μόνος και αδύναμος είναι να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο δεδομένο στην ζωή του;
Τέλος πάντων, η περίοδος από την σύλληψη μέχρι την γέννηση ενός παιδιού είναι μία πολύ δυνατή άσκηση για να δοκιμάσουμε την αξία των πιστεύω μας.
Η έκτρωση είναι πέρα για πέρα εγκληματική, απλά προσωπικά, καταλαβαίνω ορισμένους ανθρώπους που είναι άδειοι, χωρίς τον Θεό στην ζωή τους, αλλά δεν τους δικαιολογώ!
Τώρα για τα νεαρά κοριτσάκια που ξεκινάνε το sex από το Γυμνάσιο 8O πλακώνονται στα αντισυλλυπτικά - με τις χούφτες τα παίρνουνε μου έλεγε τις προάλλες ένας έμπορος φαρμάκων - και κάνουνε έρωτα όπως κάνουνε ένα μπάνιο τότε εκεί σηκώνω τα χέρια ψηλά...
Ο Θεός να βάλει το χέρι του!!
Ζούμε απίστευτη κατάσταση παρακμής και κάνουμε σαν να μην τρέχει τίποτα!
Θέλουμε μόνο να ξεχνιόμαστε και εξορίσαμε την σκέψη από το κεφάλι μας.
Όμως τι να πεις;
Οι περισσότεροι άνθρωποι τρέχουν τόσο πολύ για τον εαυτό τους και την οικογένειά τους που ούτε τους περνάει από το μυαλό να δράσουν σε κοινωνική διάσταση.
Σίγουρα όμως αν έπαιρνε π.χ. η εκκλησία μια πρωτοβουλία, το λιγότερο μία υπογραφή θα την βάζαμε όλοι μας.
Ας γίνει ότι έγινε για τις ταυτότητες για κάτι στο κάτω-κάτω που αξίζει!
(Προσωπικά θεώρησα το θέμα των ταυτοτήτων λίγο αστείο γιατί δεν κατάλαβα αν σε λέγανε Αμπντουλάχ σε τι θα σε ωφελούσε η μη αναγραφή του θρησκεύματος...
δηλ. κοιτούσαμε να βαρέσουμε το σαμάρι - την ταυτότητα - αντί για τον γάιδαρο - τις θρησκευτικές διακρίσεις).