Του Ασώτου αύριο - Χρόνια πολλά για τη γιορτή μας...
Συντονιστής: Συντονιστές
Στην δική μου περίπτωση πάντως αδελφοί μου που επανελλειμένα έχω φύγει από την Πατρική αγκαλιά και επιστρέφω ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ με την ουρά στα σκέλια καταντροπιασμένος για την αχαριστία μου ΣΕΚΕΙΝΟΝ τι να περιμένω?Νοιώθω πραγματικά τόσο άσχημα που τόσες φορές Σε πρόδωσα Χριστέ μου!!!!!!!!!!!!!Δώσε δύναμη και υπομονή στον Πνευματικό μου πατέρα να με ανεχτεί για χάρη Σου και όχι για χάρη μου γιατί πραγματικά δεν αξίζω τέτοιο έλεος απο Σένα.Πως να Σου ζητήσω να με σώσεις Θεέ μου αφού εγω δεν εννοώ να καταλάβω πόσο μεγάλη ήταν η θυσία Σου για μας.Θα τολμήσω να πω όμως εκείνο που κάποιος κάποτε Σου είπε.΄΄..........ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΣΩΣΕ ΜΕ ΚΥΡΙΕ.........΄΄
''Γίνου πιστός άχρι θανάτου,και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής'' ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ κεφ.β' 10
-
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 197
- Εγγραφή: Κυρ Νοέμ 26, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: και τώρα ... Ιωάννινα (πάλι)
Εύγε αδελφέ,Xpnstos έγραψε:Γειά και χαρά σε όλους!
Δεν νομίζετε ότι οι άνθρωποι της εκκλησίας πάσχουμε περισσότερο από την ασθένεια του μεγάλου αδελφού της παραβολής?
...........................................................................................................Θα ήταν χρήσιμο στις εκκλησίες μας αύριο, μια και οι εκκλησιαζόμενοι δεν έχουμε την πολυτέλεια να μοιάζουμε στον μικρό γιό, να μας μιλήσουν οι παπάδες μας για τον μεγάλο, τον ζηλιάρη και μικρόψυχο. Και να προσπαθήσουμε όλοι οι θρησκευτικοί άνθρωποι να γίνουμε εκκλησιαστικοί αντί θρησκευτικοί, δηλαδή ανοιχτοί στην κοινωνία και την αποδοχή των αδελφών μας. Αμήν
Υ.Γ. Μερικές φορές αστειεύομαι με φίλους μου: καλά και φυλάει ο Αγιος Πέτρος την πόρτα του Παραδείσου. Αν την φυλάγαμε εμείς δεν θα αφήναμε κανένα να μπεί μέσα.
πιο εύστοχα δεν θα μπορούσε να ειπωθεί...
Η Εκκλησία μας, μας εισαγάγει στη μεγάλη Σαρακοστή, προετοιμάζοντάς μας για τη πορεία προς την αυτογνωσία και ακολούθως τη μετάνοια, με παραβολές που ο Κύριος δεν μας λέει απλώς τι να κάνουμε αλλά και από τι πρέπει να προφυλαχτούμε.
Δυστυχώς για μας, αποφασίζουμε ότι μας "πάει" ο ρόλος του Τελώνη ή του Ασώτου (οι οποίοι τελικά δικαιώνονται...) και μας διαφεύγει το γεγονός ότι οι δεύτεροι ρόλοι, του φαρισαίου και του μεγάλου αδελφού, έχουν μια εκπληκτική ομοιότητα με τη ζωή και τη δράση μας, στο θέατρο της ζωής.