Ξύλινος λόγος = Απομόνωση

[filtor]

Στην Εκκλησία μπήκα πριν λίγους μήνες στα 36.
Είχα πάντα κάποιο σεβασμό αλλά πάντα με απωθούσε η ξύλινη γλώσσα των ιερέων και γενικότερα των ανθρώπων της εκκλησίας - αυτών που γνώρισα - οι οποίοι ανεξαρτήτως του τι έλεγες αυτή απαγγέλαν την κασσέτα τους αγνοώντας σε...

Αυτό το βλέπουμε και σήμερα πολύ συχνά!

Έχουν βγει κάποια "πρέπει" και κάποια "πιστεύω" και αδιάκριτα τα χρησιμοποιεί ο καθένας αγνοώντας τις πολλές παραμέτρους και την πολυπλοκότητα που παρουσιάζει το κάθε φλέγον ζήτημα της εποχής.
Έχουμε εξιδανικεύσει κάποιες ιδέες και σκέψεις και από εκεί και πέρα ...τίποτα!
Δεν συζητάμε, γινόμαστε - το λιγότερο - αγενείς απέναντι στους άλλους, συμπεριφερόμαστε με αλαζονεία νομίζοντας πως τα ξέρουμε όλα εμείς που είμαστε οι του Θεού και οι άλλοι δεν είναι άξιοι για τίποτα.

Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς νομίζω πως είναι επιεικώς αντιχριστιανικός!Μας απομονώνει από όλους αυτούς οι οποίοι δεν είχαν την τύχη να κληθούν ακόμη από τον Χριστό και μας κάνει αποκρουστικούς.
Γιατί δεν μας βοηθάει να μπούμε στην θέση του άλλου, να προσπαθήσουμε να τον καταλάβουμε και κυρίως να τον συμπονέσουμε.

Ψιλά γράμματα ε;