Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι σου φέρθηκαν λάθος, σε αποφεύγουν.
Σε αποφεύγουν πάντοτε με μία δικαιολογία.
Πάντοτε θα έχουν τρέξιμο.
Πάντοτε θα είναι κουρασμένοι.
Πάντοτε θα τυχαίνει κάτι απρόοπτο.
Πάντοτε θα φταίει και κάτι άλλο.
Υπάρχει μία πολύ ωραία φράση, που λέει το εξής:
"Η αγάπη βρίσκει πάντα ένα τρόπο.
Η ένοχη αδιαφορία αναζητά πάντα μία δικαιολογία."
Σε αποφεύγουν επειδή: Δεν θέλουν την διόρθωση.
Δεν θέλουν την αλλαγή.
Δεν αντέχουν την αλήθεια.
Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι σε εκμεταλλεύτηκαν.
Σήμερα για να κρατήσεις ανθρώπους κοντά σου πρέπει να τους λες αυτά που θέλουν να ακούσουν.
Να τους δώσεις αυτά που ζητάνε.
Οι αλήθειες δεν γίνονται πλέον αποδεκτές.
Επειδή οι αλήθειες κρύβουν πόνο που δεν αντέχουν άνθρωποι εγωιστές, υπερήφανοι, ισχυρογνώμονες.
Άνθρωποι που λένε: εγώ έτσι είμαι δεν αλλάζω.
Δεν γνωρίζουν όμως ότι: μέτρο της νοημοσύνης, είναι η ικανότητα της αλλαγής.
Ο έξυπνος αλλάζει.
Ο ανόητος δεν αλλάζει, επιμένει στο θέλημα του.
Διόρθωσε έναν έξυπνο και θα σε ευγνωμονεί.
Διόρθωσε έναν ανόητο και θα σε μισήσει.
Ο ανόητος θα διαγράψει μονομιάς κάθε καλό που είδε από εσένα, και θα αρχίσει να σε συκοφαντεί ψάχνοντας την κάθε λεπτομέρεια για να σε βγάλει λάθος σε τρίτους.
Θα προσπαθήσει να σε ρίξει στο επίπεδό του, επειδή εκείνος ούτε μπορεί αλλά ούτε καν προσπαθεί να ανέβει στο δικό σου.
Πολλές φορές υπερηφανεύεται κιόλας επειδή δεν ακούει κανέναν και προσπαθεί να πείσει και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Ταυτόχρονα όμως παραπονιέται κιόλας επειδή όλα του πάνε στραβά.
Τσακώνεται με τον/την σύζυγο, τσακώνεται με τα παιδιά, τσακώνεται με συγγενείς με γνωστούς και αγνώστους.
Παραπονιέται ότι δεν έχει φίλους αλλά δεν παραδέχεται ότι ο ίδιος φταίει για αυτό.
Θέλει να αλλάξει όλους τους υπόλοιπους εκτός από τον εαυτό του.
Έχει μία επιφανειακή αγάπη για όλους και για όλα όμως δεν είναι αληθινός.
Και όταν λέω αληθινός, εννοώ να είσαι το ίδιο άτομο ιδιωτικά, δημόσια και προσωπικά.
Όχι να συμπεριφέρεσαι σαν δαιμονισμένος εντός της οικίας σου, ενώ έξω από αυτήν να παριστάνεις το γλυκομίλητο, και ευλαβεστατο Χριστιανό.
Εάν ούτε καν προσπαθείς να συμβαδίζουν τα λόγια με τις πράξεις σου, και επαναπαύεσαι λέγοντας ότι "εμένα έτσι με έκανε η μάνα μου", τότε είσαι ένας υποκριτής.
Πατήρ Χερουβείμ

[toula]

Η πίστη της Παπικής εκκλησίας στηρίζεται στις εξής οριοθετήσεις:
Α) Στο Σύμβολο της Πίστεως, οι Καθολικοί έχουν την φράση «και εκ του Υιού εκπορευόμενον» , διδασκαλία που δεν υπάρχει στο Ευαγγέλιο.
Β) Οι Καθολικοί υποστηρίζουν πως ο Πάπας έχει το αλάθητο.
Η Αίρεση των Καθολικών, το 1870, κατά την πρώτη Βατικάνιο Σύνοδο, ανεγνώρισε το αλάθητο. Δηλαδή, πως όταν μιλάει ο εκάστοτε Πάπας περί πίστεως από καθέδρας, δεν κάνει δογματικά λάθη.
Γ) Οι Καθολικοί επέβαλαν στους κληρικούς τους την υποχρεωτική αγαμία.
Δ) Οι Καθολικοί διδάσκουν ότι υπάρχει το καθαρτήριο πυρ, γεγονός που δεν αναφέρεται πουθενά, ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε και στην Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση, δηλαδή ότι οι ψυχές μετά τον θάνατο, καθαρίζονται από κηλίδες αμαρτιών, που δεν είχαν καθαριστεί όταν ζούσαν με το σώμα στη Γη.
Ε) Διδάσκουν τα περί αξιομισθίας των Αγίων, κάτι που δεν αναφέρεται ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε και στην Ιερά Εκκλησιαστική Παράδοση. Αξιομισθία των Αγίων σημαίνει, πως τα καλά έργα της Θεοτόκου και των Αγίων, είναι περισσότερα από όσα χρειάζονται για να σωθούν αυτοί και επομένως περισσεύουν και για τους άλλους ανθρώπους, που δεν έχουν τέτοια έργα.
Τα καλά λοιπόν έργα που περισσεύουν από τους Αγίους, ο Πάπας τα διαθέτει για την συγχώρηση αμαρτιών άλλων ανθρώπων, που υστέρησαν σε έργα αρετής ή πέθαναν αμαρτάνοντες.
ΣΤ) Οι Καθολικοί διδάσκουν ότι η Θεοτόκος γεννήθηκε χωρίς το προπατορικό αμάρτημα, με τη λεγόμενη «άσπιλη σύλληψη».
Ζ) Οι Καθολικοί πιστεύουν ότι η Θεοτόκος ανελήφθη όπως ο Χριστός στους Ουρανούς με Σώμα άφθαρτο και πνευματικό και την λατρεύουν σαν θεά, "η λεγόμενη Μαριολατρεια".
Η) Οι Καθολικοί δεν βαπτίζουν όπως οι Ορθόδοξοι, αλλά ραντίζουν.
Βαπτίζω σημαίνει βυθίζω, βουτάω εξ ολοκλήρου στο νερό.
Αντιθέτως, οι Καθολικοί κατήργησαν την τριπλή κατάδυση και ραντίζουν απλώς και μόνο τον βαπτιζόμενο.
Επίσης τελούν το Χρίσμα στα αγόρια στην ηλικία των (14) ετών και στα κορίτσια στην ηλικία των (12) ετών.
Θ) Στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, οι Καθολικοί χρησιμοποιούν άζυμο άρτο, ενώ κάποια στιγμή μετά από το (1200), έπαψαν να μεταδίδουν στους πιστούς το Σώμα και το Αίμα, αλλά μεταδίδουν μόνο αγιασμένο άρτο.
Ι) Τέλος, το Ιερό Ευχέλαιο οι Καθολικοί το τελούν μόνο προ του θανάτου ως εφόδιο.

[toula]

Σε ποιόν λοιπόν πρέπει να πείθεται κανείς;
Στη θεία Γραφή ή σε ανθρώπους φιλήδονους και στερημένους από την αλήθεια;
Διότι οι φιλήδονοι με αδιάντροπο πρόσωπο θα πουν ο ένας στον άλλο· «Ο Θεός δε θα τα κρίνει αυτά, διότι είναι σωματικά».
Και τα προφασί­ζονται αυτά, για να αφαιρέσουν από την καρδιά του πλησίον τους το φόβο της δίκαιας κρίσης του Θεού, ώστε έτσι να διαπράττουν άφοβα και ανεμπόδιστα τις ορέξεις τους, και να μην υπάρχει εκείνος που θα τους ελέγχει.
Πόσους εξαπάτησαν τα λόγια αυτά;
Πόσους διέφθειραν;
Πό­σους κατέστρεψαν;
Και πως από τη μια αυτός που αμάρτησε προξε­νεί τον κίνδυνο στον εαυτό του, από την άλλη εκείνος που εξαπατά και άλλους και τους αποσπά από την ευσέβεια και τους οδηγεί στον γκρεμό, θα κριθεί χωρίς έλεος, σύμφωνα μ’ αυτό που έχει γραφεί; Αυτοί τους αληθινούς και αψευδείς λόγους του Κυρίου τολ­μούν να τους παρουσιάζουν σαν ψευδείς, κατηγορώντας τους εξαιτίας των επιθυμιών τους.
Διότι αν αυτούς που έχουν συλληφθεί στη διάπραξη αυτής της αισχρότητας, και δε μετανόησαν, δε θα τους κρίνει ο Θεός (σύμφωνα με τη φλυαρία εκείνων), θα σταματήσει ύστερα απ’ αυτά όλη η δίκαια κρίση του Θεού.
Δεν είναι όμως έτσι, δεν είναι έτσι!
Ποτέ κάτι τέτοιο!
Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

[toula]

«Τίποτε δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπ’ τὴν καθαρὴ καρδιά, γιατί μία τέτοια καρδιὰ γίνεται θρόνος τοῦ Θεοῦ.
Καὶ τί εἶναι ἐνδοξότερο ἀπὸ τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτε.
Λέει ὁ Θεὸς γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά:«Ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονται μοὶ λαὸς» (Β’ Κόρ. 6,16).
Ποιοὶ λοιπὸν εἶναι εὐτυχέστεροι ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους;
Καὶ ἀπὸ ποιὸ ἀγαθὸ μπορεῖ νὰ μείνουν στερημένοι; Δὲν βρίσκονται ὅλα τ’ ἀγαθὰ καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς μακάριες ψυχές τους;
Τί περισσότερο χρειάζονται;
Τίποτε, στ’ ἀλήθεια, τίποτε!
Γιατί ἔχουν στὴν καρδιὰ τοὺς τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό: τὸν ἴδιο τὸ Θεό!
Πόσο πλανιοῦνται οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀναζητοῦν τὴν εὐτυχία μακριὰ ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, στὶς ξένες χῶρες καὶ τὰ ταξίδια, στὸν πλοῦτο καὶ στὴ δόξα, στὶς μεγάλες περιουσίες καὶ στὶς ἀπολαύσεις, στὶς ἡδονὲς καὶ σ’ ὅλες τὶς χλιδὲς καὶ ματαιότητες ποὺ κατάληξή τους ἔχουν τὴν πίκρα.
Ἡ ἀνέγερση τοῦ πύργου τῆς εὐτυχίας ἔξω ἀπὸ τὴν καρδιά μας, μοιάζει μὲ οἰκοδομῆ ποὺ χτίζεται σὲ ἔδαφος ποὺ σαλεύεται ἀπὸ συνεχεῖς σεισμούς. Σύντομα ἕνα τέτοιο οἰκοδόμημα θὰ σωριαστεῖ στὴ γῆ.
Ἀδελφοί μου, η εὐτυχία βρίσκεται μέσα στὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτό, καὶ μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ τὸ κατάλαβε αὐτό.
Ἐξετάστε τὴν καρδιά σας καὶ δεῖτε τὴν πνευματική της κατάσταση».
Άγιος Νεκτάριος

[toula]

Άμα θέλεις να φιλοσοφήσεις, όλα θα τα ρίχνεις στον κακό εαυτό σου και θα ταπεινώνεσαι πάντοτε.
Είναι ταπείνωση να πιστεύεις ότι όλοι είναι καλοί. Κι αν ακούσεις κάτι αρνητικό, να μη το πιστεύεις. Όλους να τους αγαπάς και να μη σκέφτεσαι για κανένα κακό και για όλους να προσεύχεσαι.
Μην περιστρέφετε τα πάντα γύρω από τον εαυτό σας.
Βγείτε από τον εαυτό σας για να συναντήσετε τον άλλο, να νοιώσετε την ψυχή του.
Όλα είναι στην πρόνοια του Θεού.
Είναι πολύ μυστικός ο Θεός.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις ενέργειές του. Όταν ο Θεός μας δωρίσει το χάρισμα της ταπείνωσης, τότε όλα τα βλέπουμε, όλα τα αισθανόμαστε.
Άγιος Πορφύριος

[toula]

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια κατάσταση χάριτος, η ψυχή είναι ήσυχη και μειλίχια.
Αργότερα, αυτός ο άνθρωπος πρέπει να απορρίψει συνειδητά το κακό και να νικήσει όλους τους εχθρούς της ψυχής του, όσο είναι ακόμα σ’ αυτήν εδώ τη ζωή.
Οι εχθροί μας δεν είναι καμωμένοι από σάρκα και αίμα.
Άμα ήταν θα μπορούσαμε να τους κρυφτούμε ή να τους ξεφύγουμε.
Όμως οι πνευματικοί μας εχθροί είναι παντού.
+Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

[toula]

Για εκείνον που ζει όπως αρέσει στους ανθρώπους και κινείται από το πνεύμα της οιήσεως, ο βίος και η παρούσα ζωή γίνεται θάλασσα κακών, η οποία κατακλύζει τη νοερή ψυχή του με την αλμύρα των ηδονών, και με τα άγρια κύματα των παθών καταχτυπά τα τρία μέρη της ψυχής του καθώς εξαγριώνεται από τα πνεύματα της πονηρίας.
Αυτός αντιμετωπίζει φοβερή αμηχανία και μεγάλη αθυμία όταν το πλοίο του και το πηδάλιο της ψυχής συντρίβονται από τις ηδονές της σάρκας και ο κυβερνήτης νους σκεπάζεται κάτω από το βυθό της αμαρτίας και το νοητό θάνατο, μέχρις ότου η θάλασσα των κακών καταπραΰνει τα κύματά της και γίνει άβυσσος ταπεινώσεως και γαλήνη, και η αλμύρα των ηδονών μεταστρέψει τα ρεύματα σε πηγές δακρύων και μεταβληθεί σε ηδονή φωτεινής κατανύξεως.
Όσιος Νικήτας ο Στηθάτος

[toula]

Μία νύχτα πήγαν ληστές σε κάποιον Ερημίτη.
– Ήλθαμε να πάρουμε τα πράγματά σου, του είπαν άγρια.
– Κοπιάστε και πάρετε ό,τι σας αρέσει, αποκρίθηκε εκείνος, χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του.
Άδειασαν στη στιγμή τη φτωχική του καλύβη κι έφυγαν βιαστικοί.
Λησμόνησαν όμως να πάρουν ένα μικρό φλασκί, που ήταν κρεμασμένο από το δοκάρι της στέγης.
Ο Ερημίτης το ξεκρέμασε και, τρέχοντας πίσω από τους ληστές, φώναζε για να τον ακούσουν να σταματήσουν: – Γυρίστε πίσω, αδελφοί, να πάρετε και τούτο αν διψάσετε και τους έδειχνε από μακριά το μικρό φλασκί.
Εθαύμασαν την ανεξικακία του κι εγύρισαν, όχι για να πάρουν το φλασκί, αλλά για να του βάλουν μετάνοια και να του δώσουν πίσω, όλα του τα πράγματα.
– Αυτός μάλιστα, είναι πραγματικά άνθρωπος του Θεού, έλεγαν μεταξύ τους.

[toula]

«Είναι μακρύς ο δρόμος του Χριστού, επεκτείνεται έως το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας.
Εάν βιαζόταν, θα κουραζόταν, θα έπεφτε στη μέση του δρόμου και θα έμενε εκεί.
Ενώ όταν βαδίζει αργά, βαδίζει αξιόπιστα.
Είναι μακρύς ο δρόμος του, γι'αυτό τα βήματα του είναι αργά.
Και δύσκολος είναι ο δρόμος του.
Γι'αυτό βαδίζει αργά.
Μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών Εκείνος πορεύεται.
Είναι στενός ο δρόμος του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου του.
Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω του και να περπατά προς τα μπρος.
Γι' αυτό βαδίζει αργά.
Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμά του είναι μακριά. Το πλήρωμά του εκτείνεται στα πέρατα τής ιστορίας και η θέση του είναι στα έσχατα.
Ο Χριστός δεν κηρύττει ένα πλήρωμα που επιτυγχάνεται σε εικοσιτέσσερις ώρες.
Όχι· το πλήρωμά Του απαιτεί ολόκληρο αιώνα ενός ανθρώπου και ολόκληρο αιώνα της ανθρωπότητας.
Ένας άνθρωπος μπορεί να φθάσει το πλήρωμα του Χριστού όσο ζει, όμως η ανθρωπότητα είναι ακόμα μακριά από το τέλος της.
Γι' αυτό είναι ακόμα μακριά από το πλήρωμα τού Χριστού. (Εφ. 4, 13).
"Εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού" φθάσανε οι Απόστολοι και οι μάρτυρες και όλοι εκείνοι οι ήρωες που έθεσαν το πνεύμα τους και την καρδιά τους στην υπηρεσία του Θεού για την ευτυχία των ανθρώπων.
Όμως, πόσοι είναι αυτοί; εκατοντάδες, χιλιάδες , όχι παραπάνω.
Και αυτό σημαίνει ότι εκείνοι είναι ακόμα μειοψηφία στον κόσμο.
Γι' αυτό ακόμα πλεονεκτεί το μίσος πάνω στην αγάπη και η αφροσύνη πάνω στη λογική.
Γι'αυτό και το βάδισμα του Χριστού δεν είναι ορατό.
Όταν όμως η μειοψηφία του Χριστού γίνει πλειοψηφία, τότε στη ζυγαριά της ζωής θα πλεονεκτεί η αγάπη, και η επαγγελία του θα έχει πραγματοποιηθεί».
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

[toula]

«Είναι μακρύς ο δρόμος του Χριστού, επεκτείνεται έως το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας.
Εάν βιαζόταν, θα κουραζόταν, θα έπεφτε στη μέση του δρόμου και θα έμενε εκεί.
Ενώ όταν βαδίζει αργά, βαδίζει αξιόπιστα.
Είναι μακρύς ο δρόμος του, γι'αυτό τα βήματα του είναι αργά.
Και δύσκολος είναι ο δρόμος του.
Γι'αυτό βαδίζει αργά.
Μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών Εκείνος πορεύεται.
Είναι στενός ο δρόμος του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου του.
Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω του και να περπατά προς τα μπρος.
Γι' αυτό βαδίζει αργά.
Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμά του είναι μακριά. Το πλήρωμά του εκτείνεται στα πέρατα τής ιστορίας και η θέση του είναι στα έσχατα.
Ο Χριστός δεν κηρύττει ένα πλήρωμα που επιτυγχάνεται σε εικοσιτέσσερις ώρες.
Όχι· το πλήρωμά Του απαιτεί ολόκληρο αιώνα ενός ανθρώπου και ολόκληρο αιώνα της ανθρωπότητας.
Ένας άνθρωπος μπορεί να φθάσει το πλήρωμα του Χριστού όσο ζει, όμως η ανθρωπότητα είναι ακόμα μακριά από το τέλος της.
Γι' αυτό είναι ακόμα μακριά από το πλήρωμα τού Χριστού. (Εφ. 4, 13).
"Εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού" φθάσανε οι Απόστολοι και οι μάρτυρες και όλοι εκείνοι οι ήρωες που έθεσαν το πνεύμα τους και την καρδιά τους στην υπηρεσία του Θεού για την ευτυχία των ανθρώπων.
Όμως, πόσοι είναι αυτοί; εκατοντάδες, χιλιάδες , όχι παραπάνω.
Και αυτό σημαίνει ότι εκείνοι είναι ακόμα μειοψηφία στον κόσμο.
Γι' αυτό ακόμα πλεονεκτεί το μίσος πάνω στην αγάπη και η αφροσύνη πάνω στη λογική.
Γι'αυτό και το βάδισμα του Χριστού δεν είναι ορατό.
Όταν όμως η μειοψηφία του Χριστού γίνει πλειοψηφία, τότε στη ζυγαριά της ζωής θα πλεονεκτεί η αγάπη, και η επαγγελία του θα έχει πραγματοποιηθεί».
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς