Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Όσο πιο σοφοί δείχνουμε μπροστά στους ανθρώπους, τόσο πιο χαζοί αισθανόμαστε προς τον εαυτό μας.
Όσο πιο πολύ εξαίρουμε τις αρετές μας μπροστά στους ανθρώπους, τόσο πιο δυνατά τονίζονται προς τους ίδιους μας τους εαυτούς ανάλογες αδυναμίες και ελαττώματα.
Ένας στρατιώτης εξομολογήθηκε στον φίλο του, ότι όποτε εξήρε στην παρέα και περιέγραφε τον ηρωισμό του στον πόλεμο, στη συνείδησή του ακαταμάχητα σπρώχνονταν εικόνες απ’ όλες τις ήττες και αθλιότητες της ζωής του.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

[toula]

Είπε ο Κύριος: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μάρκ. η’ 34). Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, πρέπει ν’ απαρνηθεί τον παλιό και αμαρτωλό εαυτό του, να πάρει πάνω του το σταυρό των θλίψεων και των δοκιμασιών και τότε ας με ακολουθήσει.
Ο Κύριος δεν οδηγεί τους ανθρώπους στο σταυρό πριν απ’ Αυτόν. Τους καλεί να τον ακολουθήσουν, αφού Εκείνος πρώτος κουβάλησε τον σταυρό.
Τί σημαίνει ν’ αναλάβουμε το σταυρό μας; Σημαίνει την από μέρους μας ελεύθερη αποδοχή κάθε μέσου θεραπείας που μας προσφέρει η πρόνοια του Θεού, έστω κι αν είναι πικρό. Σου έτυχαν μεγάλες καταστροφές; Κάνε υπακοή στο θέλημα του Θεού, όπως έκανε κι ο Νώε. Χρειάζεται να κάνεις θυσία; Παραδώσου στα χέρια του Θεού με την ίδια πίστη που είχε ο Αβραάμ όταν πορευόταν για να θυσιάσει το γιο του. Καταστράφηκε η περιουσία σου; Πέθαναν ξαφνικά τα παιδιά σου; Να τα υπομένεις όλα με καρτερία, με την καρδιά σου προσκολλημένη στο Θεό, όπως έκανε ο Ιώβ. Σ’ εγκαταλείπουν οι φίλοι σου και βρίσκεσαι ξαφνικά περικυκλωμένος από εχθρούς; Να τα υπομείνεις όλα χωρίς γογγυσμό, όπως έκαναν κι οι απόστολοι, με πίστη στο Θεό πως η βοήθειά Του είναι άμεση. Καταδικάστηκες να πεθάνεις για το Χριστό; Δόξασε το Θεό που αξιώθηκες τέτοια τιμή, όπως χιλιάδες χριστιανοί μάρτυρες.
«Ακολουθήτω μοι», λέει. Γιατί ο Κύριος κάνει την κλήση αυτή σ’ εκείνους που αναλαμβάνουν το σταυρό τους; Πρώτα για να μην πέσουν και τσακιστούν κάτω από το βάρος του. Η ανθρώπινη ράτσα είναι τόσο οδυνηρά αδύναμη, που κι ο ελαφρύτερος σταυρός φαίνεται βαρύς στο δυνατότερο άνθρωπο, αν τον φέρει χωρίς τη βοήθεια του ουρανού… Μόνο αν ακολουθούμε πίσω Του θα μπορούμε να κουβαλάμε το σταυρό μας. Σ’ Εκείνον θα βρούμε δύναμη, θάρρος και παρηγοριά. Θα γίνει σ’ εμάς φως στο σκοτεινό δρόμο μας, υγεία στην αρρώστια, σύντροφος στη μοναξιά, χαρά στους πειρασμούς και πλούτος στην ένδεια. Το ανεξάντλητο φως του Χριστού μας χρειάζεται για να σβήσει τον πόνο μας και να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα μας στο χάραμα της μέρας.
Εκείνος όμως που αναλαμβάνει το σταυρό του κι ακολουθεί το Χριστό, ελευθερώνεται από την έπαρση και την αλαζονεία, από τη φιλαυτία κι από κάθε επιθυμία για εγκόσμια δόξα και κέρδος.
«Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν• ος δ’ άν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν» (Μάρκ. η’ 35). Όποιος θέλει να σώσει την επίγεια ζωή του, αυτός θα χάσει την αιώνια και μακαρία ζωή. Όποιος όμως αψηφήσει και θυσιάσει τη ζωή του αυτή για μένα και το ευαγγέλιο, αυτός θα σώσει τη μέλλουσα ζωή και μακαριότητά του… Αυτά είναι σκληρά λόγια, αδυσώπητα. Αυτή είναι μια φωτιά που γυρεύει να κατακάψει τον παλιό άνθρωπο ως τις ρίζες του, ν’ αφανίσει τις ίδιες τις ρίζες. Ο Χριστός δεν ήρθε απλά για ν’ αναμορφώσει τον κόσμο, αλλά να τον ανακατασκευάσει, να φέρει καινούργια ζωή. Να ρίξει το παλιό σίδερο στη φωτιά και να το σφυρηλατήσει από την αρχή. Δεν είναι αναμορφωτής, αλλά ο Δημιουργός. Δεν είναι επιδιορθωτής, αλλά υφαντής.
Ευλογημένοι είναι εκείνοι που σ’ αυτή τη ζωή αγάπησαν το Χριστό κι έμαθαν να επικαλούνται το όνομά Του μέρα και νύχτα, μαζί με την ανάσα και το χτύπο της καρδιάς τους. Πάνω από την άβυσσο θα γνωρίζουν ποιον πρέπει να καλέσουν για βοήθεια. Θα ξέρουν ποιο όνομα να επικαλεστούν. Θα ξέρουν από ποιο άκρο ιματίου να πιαστούν. Εκείνοι θα βρίσκονται πραγματικά εκτός κινδύνου, θα καλύπτονται κάτω από τις φτερούγες του αγαπημένου τους Κυρίου.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΑΣ

[toula]

Είναι ωφέλιμο να προσέξουμε σήμερα μία λεπτομέρεια από το βίο της Αγίας Σοφίας.
Έδωσε στις θυγατέρες της ως ονόματα τα ονόματα τριών κορυφαίων χριστιανικών αρετών. Και τούτο διότι για αυτήν η ευσέβεια ήταν τρόπος ζωής!
Σήμερα, απορούμε και δεν το καταλαβαίνουμε διότι φθάσαμε στο σημείο να μιλάμε για ...ατομικά θρησκευτικά δικαιώματα... Η ευσέβεια έχει καταντήσει ιδεολόγημα και ο τρόπος ζωής του Σταυρού και της Ευχαριστίας χλευάζεται και απορρίπτεται.
Πόσοι από τους χριστιανούς γονείς έχουν διδάξει την ευσέβεια στα παιδιά τους σε τέτοιο βαθμό ώστε αν προκληθούν να αρνηθούν τον Χριστό για χρήματα, δόξα κι αξιώματα, αυτά να προτιμούν να θυσιάσουν την ζωή τους;
Πως θα χαρακτηρίζαμε σήμερα την Αγία Σοφία; Πρότυπο ευσεβείας και χριστιανικής βιοτής ή μία φονταμενταλίστρια και οπισθοδρομική που άφησε τα παιδιά της να σφαγούν μπροστά στα μάτια της;
Μητρ. Nektarios Tsilis

[toula]

Οἱ χριστιανοί, κάνοντας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ ζητοῦν τή δύναμη νά φερθοῦν μέ καθαρότητα ἀπέναντι στόν κόσμο. ᾿Ακόμη διαδηλώνουν τή θέλησή τους, νά ὑψωθοῦν μέ τήν προσπάθειά τους, ὡς τή συνάντηση αὐτῆς τῆς δύναμης· νά δοξάσουν τόν Θεό μέ ὅλες τους τίς πράξεις καί τίς ὀδύνες μέσα στόν κόσμο, ἀκόμη καί μέ τό θάνατό τους· νά ζήσουν καί νά πεθάνουν γιά τό Θεό, νά ἐκδηλώσουν μέ κάθε τρόπο, ὅτι θυσιάζονται σ᾿ ᾿Εκεῖνον. ῾Η ᾿Εκκλησία διά τοῦ σταυροῦ ἁγιάζει τά πάντα· τό νερό, μέ τό ὁποῖο ραντίζει τούς πιστούς, τίς τροφές, τά σπίτια, τά περιβόλια καί τά χωράφια μέ τούς καρπούς τους, τά δῶρα πού προσφέρονται στόν Θεό. ῾Ο σταυρός ὅλα τά ἁγιάζει, τά καθαίρει στό βαθμό πού καθαίρονται, καθιστώντας τόν Θεό διάφανο, Κύριό τους. ῾Ο σταυρός τά θέτει, μέσα ἀπό ὅλα τά πράγματα, σέ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Τά πάντα προσφέρονται ὡς δῶρα στόν Θεό. ῞Ολες οἱ λατρευτικές ἀκολουθίες ἀρχίζουν καί τελειώνουν μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, ὅλες οἱ κύριες χειρονομίες τῆς λατρείας συνοδεύονται ἀπό τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, γιατί ἡ ἴδια ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ κατέρχεται διά τοῦ σημείου τοῦ σταυροῦ στό βαθμό, πού κάνοντάς το, Τόν ἐπικαλούμαστε. Μ᾿ αὐτό τό σημεῖο οἱ πιστοί ἔρχονται νά συναντήσουν τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, ὑποσχόμενοι νά προσφερθοῦν καθαρή θυσία στόν Θεό, νά φερθοῦν μέ καθαρότητα σέ κάθε πράξη τους μέσα στόν κόσμο. Γι᾿ αὐτό, τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, συνοδεύεται πάντοτε ἀπό τήν ἐπίκληση τῆς ῾Αγίας Τριάδας. Γιατί αὐτή ἐνεργεῖ τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί ἀπό αὐτή κατέρχεται ἡ θεία δύναμη, πού ἐνεργεῖ μέσα στόν κόσμο, γιά νά τόν ἐξαγιάσει καί νά τόν μεταμορφώσει. Αὐτή φανερώνεται διά τοῦ σταυροῦ μέσα στόν κόσμο.
῾Η δύναμη τοῦ σταυροῦ καθαίρει ὄχι μόνο τούς πιστούς καί τή σχέση τους μέ τόν κόσμο, ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν κόσμο. Διά τοῦ σταυροῦ ἀποδιώχνονται οἱ δαίμονες, πού προξενοῦν τό κακό καί ἐκτοξεύουν τούς πειρασμούς μέσα ἀπό τό νερό, τό κρασί, τούς καρπούς, τά ἀνθρώπινα πρόσωπα.
Οἱ πιστοί πιστεύουν πώς, κάνοντας τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, σέ ὅλες τους τίς πράξεις καί ὅλους τούς δρόμους τῆς ζωῆς τους, σέ κάθε ἐπαφή τους μέ τή φύση καί τούς ἀνθρώπους, ἔχουν συναντιλήπτορα τό ῞Αγιο Πνεῦμα.
῾Υπάρχει μιά ἰδιαίτερη σχέση ἀνάμεσα στό σταυρό καί τό ῞Αγιο Πνεῦμα, γιατί ὁ σταυρός εἶναι ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια καθαρμοῦ, ἐνῶ τό ῞Αγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ἐξαγιάζουσα Θεία Δύναμη. Καί τά δύο χρειάζεται νά συμπορεύονται.
῾Ο σταυρός εἶναι ἡ καθαρτήρια δύναμη τοῦ σύμπαντος. Κι ὅταν κάνουμε τό σημεῖο του μέ πίστη καί θέληση, γιά μιά ζωή καθαρή μέσα στόν κόσμο, ἔρχεται ἡ δύναμη τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, πού ὑπῆρξε καθαρός μέσα στόν κόσμο, κι ἁγιάζει τό σῶμα Του μέ τή δύναμη τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Κι ἐμεῖς ἀποφεύγουμε τήν ἁμαρτία καί ὑπομένουμε τό θάνατο. ῾Ο σταυρός μᾶς δίνει αὐτή τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ γιατί, ἔχοντάς τον στή μνήμη μας, θέλουμε νά μιμηθοῦμε τό παράδειγμά Του καί νά φερόμαστε μέσα στόν κόσμο χωρίς πάθη ἐγωϊστικά, μέ πνεῦμα σωφροσύνης, εἰρήνης καί συμφωνίας μέ τούς ἄλλους.
π. Δημήτριος Στανιλοάε

[toula]

● Οδηγείται ο Χριστός στον Γολγοθά και καρφώνεται στον σταυρό. Από τον σταυρό ο Χριστός είπε επτά λόγους μεγάλης σημασίας και αξίας:
• α) «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τί ποιούσι». Δικαιολογεί ο Σταυρωμένος τους σταυρωτές Του. Δεν κακιώνει μαζί τους ούτε αυτή την ώρα του φρικτού μαρτυρίου Του. Ο πόνος ήταν βαθύς και μεγάλος. Πρόκειται για λόγο άφθαστου μεγαλείου. Μόνο ένας Θεός μπορούσε να τον πει. Η μεγαλειώδης ανεξικακία απέναντι στην αδικαιολόγητη ανθρώπινη θρασύτητα, αυθάδεια, κακία και μοχθηρία. Η μεγαλόστομη κι ανυπέρβλητη αγάπη της συγχωρητικότητας μπροστά στη βαρβαρότητα της πώρωσης. Η σταυρωμένη αγάπη αντίκρυ στον επηρμένο φθόνο. Λόγια με πνεύμα και αίμα μέσα από την άφατη οδύνη, που τα έλεγε πριν, αλλά τα λέγει και τώρα από το ύψος του σταυρού· αγάπη προς δόλους και προς τους εχθρούς, ακόμη και τους σταυρωτές, ορισμένοι από τους οποίους αργότερα θα μετανοήσουν.
• β) «Αμήν, λέγω σοι. σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω». Ο αναμάρτητος Χριστός σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο αμαρτωλούς, σε δύο ληστές. Ό,τι έβλεπε κι άκουγε ο ένας, έβλεπε κι άκουγε κι ο άλλος. Ληστές κι οι δύο, σταυρωμένοι κι οι δύο. Ο ένας προκαλεί, βλασφημεί, ειρωνεύεται, αυθαδιάζει. Ο άλλος κάμπτεται, λυγίζει, επανορθώνει, παρακαλεί, μετανοεί. Σαν να εκπροσωπούν οι δύο συσταυρούμενοι τη σύμπασα ανθρωπότητα, τους αμετανόητους και τους μετανοημένους. Ο λόγος του Χριστού στον εκ δεξιών Του ληστή είναι λίαν παραμυθητικός για όλους τους αμαρτωλούς. Ας μην απογοητεύεται κανένας πια. Η φράση αυτή χαρίζει φτερά, κουράγια, ελπίδες σε όλους τους πολλούς αμαρτωλούς. Με πολύ λίγα λόγια αυτός ο ληστής φανέρωσε την ειλικρινή του μετάνοια, παραδέ-χθηκε την αμαρτωλότητά του απροφάσιστα, θέλησε να διορθώσει ταπεινά και τον συναμαρτωλό του, έστω την τελευταία αυτή ώρα, ομολόγησε τον Χριστό αναμάρτητο, Τον παρακάλεσε να τον δεχθεί στην ουράνια βασιλεία Του. Με τη γεύση του καρπού του δένδρου της γνώσεως καλού και κακού, του ξύλου εκείνου, έκλεισε ο παράδεισος για τον πρώτο Αδάμ. Με το ξύλο του σταυρού άνοιξε ο παράδεισος και πρώτος του οικήτορας έγινε ένας μετανοημένος ληστής. Πόση ενίσχυση λαβαίνουν τώρα όλοι οι αμαρτωλοί.
• γ) Προς την Παναγία: «Γύναι, ιδού ο υιός σου». Και προς τον Ιωάννη: «ιδού η μήτηρ σου». Καταπληκτική, κατανυκτική και συγκινητική η στιγμή. Την ώρα του άφατου πόνου, παραμένει ατάραχος, δεν λησμονεί τη μητέρα Του, την Παναγία, την πάνω απ’ όλες τις αγίες, τη σεμνότερη, καθαρότερη, ταπεινότερη γυναίκα όλου του κόσμου, όλων των εποχών. Εκείνη που Του δάνεισε τη σάρκα και το αίμα της, Τον μεγάλωσε και Τον φρόντισε. Δεν την αφήνει μόνη, απροστάτευτη, έρημη. Της δίνει νέο υιό. Έναν εξαίρετο κι αγαπημένο μαθητή του, που τού λέει κι αυτού πως από τώρα έχει νέα μάνα, που τη συνοδεύει και τη φροντίζει έως της μακάριας κοιμήσεως και μεταστάσεώς της. Γίνεται αδελφόθεος. Αδελφόθεοι γινόμαστε και μείς παραμένοντας στη σκιά του Εσταυρωμένου.
• δ) «Θεέ μου. Θεέ μου ίνα τί με εγκατέλειπες;». Μερικοί θεώρησαν τον εκ βαθέων αυτό λόγο ως πικρό γογγυσμό και ως απελπιστική ικεσία. Πρόκειται για λόγο που περιέχει άμετρο βάθος θεολογίας. Ο σταυρωμένος Χριστός γίνεται την ώρα εκείνη ο «επικατάρατος κρεμάμενος επί ξύλου», η «κατάρα» για μας κατά τον θείο Παύλο. Ο Σταυρωθείς σηκώνει τις αμαρτίες όλου του κόσμου, του τότε, του πριν και του μετά, όλων των αιώνων, όλων των ανθρώπων. Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, μιλά για μας τους εγκαταλελειμμένους και παραθεωρημένους, που ο Θεός μάς προσέλαβε. Ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, κατά τον άριστο βιογράφο του Γέροντα Σωφρόνιο, όταν έχασε τη χάρη, αισθάνθηκε τη θεοεγκατάλειψη, τον πόνο του Αδάμ έξω του παραδείσου, τον πόνο του σταυρού, την απουσία της θεοκοινωνίας.
• ε) «Διψώ». Τα προηγηθέντα μαρτύρια, η άρση του σταυρού, η κοπιώδης ανάβαση στον Γολγοθά, η αγωνία του θανάτου, η οδύνη της σταυρώσεως, έφερε τη δίψα. Τον ξεδιψούν με ξύδι και χολή, πικρό κι απαίσιο κράμα. Πρόκειται για την ύψιστη έξαρση της ανθρώπινης αναξιοπρέπειας, αχαριστίας, αναισχυντίας κι ασέβειας. Ζητά νερό και του δίνουν ξύδι. Ορισμένοι ωραία θέλησαν να ερμηνεύσουν μεταφορικά το ρήμα αυτό λέγοντας πως διψούσε για τη σωτηρία των σταυρωτών Του, το είδαμε στον πρώτο Του λόγο να τους δικαιολογεί και να ζητά από τον ουράνιο πατέρα Του να τους συγχωρέσει. Λέγουν πως διψούσε για την εξάπλωση του ευαγγελίου σε όλη την οικουμένη, για την επικράτηση της ειρήνης, της αγάπης, της αλήθειας και της ελευθερίας.
• στ) «Τετέλεσται». Μια εύκολη ερμηνεία της λέξης αυτής θα σήμαινε ότι όλα πια τέλειωσαν. Στέρεψαν επιτέλους τα μαρτύρια Του. Τί άλλο μαρτύριο θα μπορούσαν ακόμη να σκεφθούν; Λέγοντας αυτό δεν αισθανόταν ανθρώπινη ανακούφιση, Το «τετέλεσται» σημαίνει την ολοκλήρωση του απολυτρωτικού έργου Του. Ο δαίμονας είχε κατατροπωθεί. Το πανάχραντο αίμα
Του μας είχε εξαγοράσει από την κατάρα του νόμου. Το προφητικό κήρυγμα είχε πλήρως εκπληρωθεί. Οι πύλες του παραδείσου ήταν ορθάνοιχτες για όλους τους μετανοημένους, με πρώτο οίκητορα τον μετανοημένο ληστή.
• ζ) «Πάτερ εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου». Παραδίδει τον εαυτό Του στον Θεό Πατέρα. Πεθαίνει σωματικά ως άνθρωπος, όχι μοναχά γιατί το θέλησαν οι εχθροί Του, αλλά και γιατί το ήθελε ο ίδιος.
Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο έγκλημα των ανθρώπων όλων των αιώνων είναι η σταύρωση του Χριστού, που έγινε όμως πηγή αγιασμού, σωτηρίας και λυτρώσεως. Δεν μπορούμε να μεταβούμε στο φως, τη χαρά και τη δόξα της Κυριακής του Πάσχα, αν απαραίτητα δεν διέλθουμε από τον λόφο της Μ. Παρασκευής, δεν αναπνεύσουμε το κλίμα που επικρατεί εκεί, δεν σκιασθούμε στον σταυρό, δεν προσκυνήσουμε ταπεινά, δεν προσλάβουμε γνήσιο ασκητικομαρτυρικό φρόνημα, δεν σταυρώσουμε πάθη κι επιθυμίες. Η μωρία, η αισχύνη, η ατίμωση, η ήττα του σταυρού, γίνεται για τους πιστούς καύχηση, τιμή, δόξα, νίκη. Το νεκρό ξύλο γίνεται ζωοπάροχο. Το σύμβολο του χριστιανισμού είναι ο απλός, λιτός, απέρριτος, μαρτυρικός σταυρός. Η Ορθοδοξία είναι σταυρωμένη, ταπεινή, αμόλυντη, αρυτίδωτη. Κόσμημα, έμβλημα, τρόπαιο της Εκκλησίας ο σταυρός. Αυτός είναι ο πλούτος της, το κάλλος της, η δύναμη της, η επιρροή της, η έμπνευσή της. Σταυρώσιμη η Εκκλησία, σταυροφόροι οι χριστιανοί. Στον σταυρό μετρούμεθα, ζυγιαζόμαστε, οριοθετούμεθα. καθρεφτιζόμαστε, καυχόμαστε με τον πρωτοκορυφαίο Παύλο. Ο ευλογημένος σταυρός του Χριστού διδάσκει, φρονηματίζει, χαριτώνει, ενισχύει, φυλάγει, παραμυθεί.
(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Η εύλαλη σιωπή», εκδ. Εν πλω, σ. 213-219)

[toula]

19 Σεπτεμβρίου, εορτή ανακομιδής
ιερών λειψάνων,
Αγίου Αμφιλοχίου του εν Πάτμο!!!
Ο γέροντας ήτο άνθρωπος φτασμένος όπως θα λέγαμε στη γλώσσα την πνευματική.
Ανέβαινε σε επίπεδα πνευματικής ανατάσεως και αναβάσεως, που δεν μπορούσαμε να τον συλλάβουμε και να τον καταλάβουμε.
Στο κουβάρι Ο γέροντας, είχε χτίσει ένα ησυχαστήριo για να διαμένουμε εμείς οι κληρικοί,
που θα είμεθα κοντά του, για να εξυπηρετούμε τις ανάγκες της μονής.
Ένα βράδυ καθόμασταν έξω.
Ήταν μία βραδιά με πολλά αστέρια και καθώς καθόμασταν λέει:
Παιδιά μου παρακολουθείτε κάτι;
Για παρακολουθείστε να δείτε τι μας αποκαλύπτει ο Θεός αυτή τη στιγμή>>
Μα δεν καταλαβαίνουμε γέροντα του είπαμε.
<< Για παρακολουθείστε τη θάλασσα, βλέπετε καθόλου θάλασσα;>>
<<Όχι λέμε, έναν ουρανό βλέπουμε γύρω γύρω>>.
Προσπαθούσαμε να διακρίνουμε θάλασσα και ουρανό και δεν τα καταφέρναμε.
Είχαμε δηλαδή εισέλθει σε έναν θείο γνόφο, τόσο ζωντανό, τόσο χαρούμενο, τόσο ειρηνικό, που ακούγαμε το γέροντα να λέει' << Κύριε ελέησον και δόξα σοι ο Θεός>>.
Μετά από λίγο μας είπε :
έ , καλά είναι τώρα, ας κάνουμε και την προσευχή μας>>
Κι αμέσως τα πάντα διαλύθηκαν.
Τό 1981,στις 19Σεπτεμβριου, κατόπιν πιέσεων πολλών ανθρώπων και των υπευθύνων της μεγάλης μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου πραγματοποιήθηκε η εκταφή των λειψάνων του γέροντος.
Όταν ανοίχθηκε ο τάφος ο οποίος βρίσκεται μέσα στα Πεύκα, όλη η γύρω περιοχή ευωδίασε,
με αποτέλεσμα οι παρευρισκόμενοι να αρχίσουν να αναρωτιούνται τι συμβαίνει.
Η ευωδιά διαρκούσε και μετά την πλύση των Αγίων λειψάνων.
Ο ηγούμενος της μονής του Θεολόγου κ. κ.Ισίδωρος _
ο και νυν Ηγούμενος και επίσκοπος Τραλλέων_ ο οποίος παρευρισκόταν στην εκταφή,
χρειάστηκε να απέλθει για λίγο, για κάποιες ανάγκες της μονής του Θεολόγου, δηλώνοντας ότι θα επιστρέψει.
Μετά από δύο-τρεις ώρες έρχεται και μου λέει:
<<μύρισε τα χέρια μου.
Ακόμη ευωδιάζουν τα χέρια μου μετά το άγγιγμα τής Κάρας του Γέροντα>>.
Ιερομόναχος Ηλίας Καλατζής.
Από το βιβλίο ο γέροντας της Πάτμου
ΙΓΝΑΤΊΟΥ ΤΡΙΑΝΤΗ
Μητροπολίτου Βερατίου Αυλώνος και
Κανινης.

[toula]

ΒΡΉΚΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟ ΕΚΕΊ ΠΑΙΔΊ ΜΟΥ.!!
«Αύριο το πρωί», άρχισε να λέει ο χειρούργος, «θα σου ανοίξω την καρδιά».
Ω γιατρέ, είπε ο μικρός ασθενής, θα βρεις το Χριστό εκεί!
Ο γιατρός έκανε πως δεν άκουσε και συνέχισε:
Θα ανοίξω την καρδιά σου για να δω τι ζημιά έχει γίνει…
Ναι γιατρέ, εκτός από αυτό θα βρεις και τον Χριστό μέσα στην καρδιά μου!…
Ο γιατρός κοίταξε τους γονείς του μικρού παιδιού που παρέμεναν σιωπηλοί, και συνέχισε:
Θα δω τι ζημιά έχει και θα δω τι μπορώ να κάνω για να τη διορθώσω...
Ο μικρός όμως επέμενε:
Αλλά θα βρεις, γιατρέ, και το Χριστό μέσα στην καρδιά μου. Η Αγία Γραφή λέει πως Εκείνος κατοικεί εκεί. Και οι ύμνοι που ψάλλουμε στην Εκκλησία λένε το ίδιο. Θα Τον βρεις μέσα στην καρδιά μου!
Ο γιατρός, λίγο εκνευρισμένος με την εμμονή του μικρού, του απάντησε:
Θα σου πω τι θα βρω μέσα στην καρδιά σου. Θα βρω κατεστραμμένους μυς, βουλωμένες αρτηρίες και χαμηλή πίεση αίματος. Να δω τι θα μπορέσω να κάνω…
Και ο μικρός όμως συνέχισε:
Θα βρεις και τον Ιησού επίσης. Αυτός ζει εκεί…
Ο γιατρός επέστρεψε στο γραφείο του αρκετά σκεφτικός και λίγο προβληματισμένος. Πήρε την καρτέλα του παιδιού στα χέρια του και την μελέτησε προσεκτικά. Όλες οι ιατρικές εξετάσεις που είχαν γίνει έδειχναν κατεστραμμένη αορτή, κατεστραμμένη βαλβίδα και μια γενικευμένη καταστροφή των μυών της καρδιάς. Με κόκκινο μολύβι είχε σημειώσει «Δεν υπάρχει ελπίδα για μεταμόσχευση. Θεραπευτική αγωγή: παυσίπονα και παραμονή στο κρεβάτι. Πρόγνωση: θάνατος μέσα σε ένα χρόνο».
Έβαλε το πρόσωπο του μέσα στα δυο του χέρια και έμεινε για πολύ ώρα έτσι σκεφτικός. Η κατάσταση του παιδιού ήταν τραγική. Εκείνο όμως πίστευε στο Θεό και στον Ιησού… Ένα σωρό «γιατί» τον βασάνιζαν.
Ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια είχε πάψει να ενδιαφέρεται για τα πράγματα του Θεού. Τώρα όμως άρχισε να λυγίζει. Κάποια στιγμή στράφηκε προς τα επάνω και φώναξε:
Γιατί; Γιατί το επέτρεψες αυτό; Γιατί να υποφέρει αυτό το παιδί; Γιατί να είναι καταδικασμένος να πεθάνει σε λίγο;
Και ο Κύριος του απάντησε:
Το αγόρι αυτό είναι το πρόβατό μου και θα επιστρέψει στο κοπάδι μου. Έχει φέρει εις πέραν την αποστολή του, που ήταν να φέρει πίσω άλλο ένα πρόβατο στο κοπάδι μου!!!
Τα μάτια του γιατρού γέμισαν δάκρυα…
Το μεσημέρι της επόμενης μέρας ο γιατρός στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι του μικρού παιδιού. Οι γονείς του βρίσκονταν όρθιοι μπροστά στα πόδια του. Η αγωνία ήταν έκδηλη στα πρόσωπα όλων. Κάποια στιγμή ο μικρός άρχισε να συνέρχεται από τη νάρκωση. Μόλις άνοιξε τα μάτια του και είδε το γιατρό ψέλλισε:
Γιατρέ άνοιξες την καρδιά μου;
Ναι παιδί μου, του απάντησε ο χειρούργος.
Τι βρήκες γιατρέ;
Βρήκα το Χριστό εκεί, παιδί μου… απάντησε ο γιατρός.
(Από το περιοδικό «Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

[toula]

Τζάμπα είναι η αγάπη.!!
Ούτε πληρώνουμε, ούτε να πάμε ταξίδι να την βρούμε, ούτε να κόψουμε εισιτήριο χρειάζεται..
Η αγάπη είναι τζάμπα.. Όπου να πάμε, ο Θεός είναι εκεί.. Η αγάπη είναι δωρεά.. Όποιος αγαπά τον Θεό διψά αχόρταγα να ομιλή με Αυτόν..
Δεν αγαπά τίποτε άλλο.. Αυτός που αγαπά Τον Θεό, αγαπά και ό,τι είναι του Θεού.. Τα δημιουργήματα του Θεού αγαπά και όλα αυτά, που αγαπά ο Θεός.:⁠+-⁠*:⁠+-⁠*
(* Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης *)

[toula]

Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης και ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας!
Εχθές το βράδυ, η πνευματική μου αδερφή, η Μαρία Χαλδούπη με ρώτησε αν σκέφτομαι να γράψω κάτι για τον π. Ιωάννη και το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού, μια που εορτάζουμε σήμερα την μεγάλη αυτή γιορτή της Ορθοδοξίας. Θεώρησα λοιπόν ότι δεν ήταν τυχαία αυτή η συνομιλία μας και θα ήθελα να καταθέσω στην αγάπη σας κάποιες σχετικές αναμνήσεις από τον Άγιο Πατέρα.
Ο π. Ιωάννης είχε υπερβολική αγάπη για τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου! Είχε πάντοτε μαζί του έναν απλό ξύλινο Σταυρό και με αυτόν σταύρωνε τους χριστιανούς. Μας έλεγε ότι πρέπει να κάνουμε συνέχεια τον Σταυρό μας, αλλά και ότι έχει μεγάλη σημασία το ποιος είναι αυτός που κάνει το σημείο του Σταυρού! Ακόμη και όταν τον καλούσαν στο τηλέφωνο, πριν σηκώσει το ακουστικό, το σταύρωνε! Κάποτε που ήταν στο νοσοκομείο, με κάποια προβλήματα υγείας, καθόμουν δίπλα του, μήπως και κάτι χρειαστεί και τον παρακάλεσα να με σταυρώσει με το χέρι του σε κάποιο σημείο που είχα ένα πρόβλημα. Επειδή όμως δεν μπορούσε να κινήσει το δεξί του χέρι τον παρακάλεσα να με σταυρώσει με το αριστερό. Τότε μου είπε:" Δεν επιτρέπεται αυτό παιδί μου"! Σε λίγο όμως σήκωσε με κόπο το δεξί του χέρι και με σταύρωσε λέγοντας: " Δεν άντεξα παιδί μου και σε σταύρωσα"! Όταν έγινε, από τον επίσκοπο Σιδηροκάστρου Μακάριο, σταυροφόρος, δεν είχε κάποιον ασημένιο Σταυρό να φορέσει και του έδωσαν εκείνη την στιγμή τον Σταυρό του π. Κωνσταντίνου Μαλάκου, από τις Σέρρες, για να γίνει η τελετή! ( Είναι αυτός που δημοσιεύεται στην φωτογραφία).
Ο νυν επίσκοπος Αργολίδος Νεκτάριος του είχε φέρει από την Ρωσία, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την θαυματουργική θεραπεία του, έναν ωραίο ασημένιο Σταυρό, αλλά επειδή ήταν πολύ εντυπωσιακός, τον είχε μέσα σε ένα κουτί και δεν τον φορούσε από ταπείνωση! Τον τιμούσε όμως και με αυτόν τον Σταυρό σταύρωνε πλέον τους ασθενείς!
Χαιρόταν πολύ, σαν μικρό παιδί, όταν επιστρέφαμε από το Άγιον Όρος και του πηγαίναμε Σταυρούς ως ευλογία! Την ημέρα του ενταφιασμού του έψαχναν να βρουν και να του φορέσουν εκείνη τη στιγμή έναν Σταυρό από την οικεία του, γιατί αυτός που φορούσε κατά την εξόδιο ακολουθία, ήταν το δώρο του επισκόπου Νεκταρίου και έπρεπε να κρατηθεί ως κειμήλιο από την οικογένειά του. Μετά από μέρες όταν είδα κάποιες φωτογραφίες από τον ενταφιασμό του Αγίου Πατρός, διαπίστωσα με πολλή συγκίνηση ότι του είχαν φορέσει τον Σταυρό που του είχα δωρίσει κάποτε με πολλή αγάπη.
Ας έχουμε πάντοτε την προστασία του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας, καθώς και την ευχή του αγίου Πατρός μας Ιωάννη! Αμήν!
Μιλτιάδης Τσεσμετζής- εκπαιδευτικός

[toula]

Εξομολογείσθε τω Κυρίω!!!!!!!!
Ψαλμός 135.
.........................................
Καυχάσθαι ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου!!!!!!!
Απόστολος Παύλος.
..........................................
"Η ομολογία της πίστεως είναι μεγάλο κατόρθωμα και θα πρέπει να έχουμε πάντα το θάρρος και την Αγία τόλμη, να ομολογούμε την πίστη μας και να μην φοβόμαστε κανέναν.
Μόνο τον Θεό να φοβόμαστε, στον Οποίο θα δώσουμε απολογία για την πίστη μας".
+Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας.
..........................................
Κάθε φορά που κάνουμε το Σταυρό μας, ρίχνουμε μια ατομική βόμβα στον εχθρό. Όποιος ντρέπεται να κάνει το σταυρό του μπροστά στους άλλους, δεν ομολογεί το Χριστό και το αμάρτημα τιμωρείται αυστηρά από τον Πνευματικό. Η ζημιά που γίνεται στην ψυχή είναι πολύ μεγάλη!
Πολλοί μάρτυρες, τους δένανε τα χέρια για να μην κάνουν το σταυρό τους και τους δίνανε δηλητήριο να πιούνε. Έκαναν όμως το σταυρό τους με τις κόρες των οφθαλμών τους ή με την γλώσσα τους και δεν πάθαιναν απολύτως τίποτα! Επομένως το σταυρό μας, μπορούμε να τον κάνουμε με πίστη και εσωτερικά μέσα μας, όταν δεν μπορούμε να τον κάνουμε με τα χέρια μας και θα είναι έγκυρος. Για να ενεργήσει βέβαια ο σταυρός πρέπει να τον κάνουμε με πίστη και να έψουμε την ανάλογη ζωή, διαφορετικά δεν ενεργεί.
Το Τίμιο Ξύλο δεν καίγεται και αν το βάλουμε σε ένα ποτήρι με νερό δεν επιπλέει, όπως τα άλλα ξύλα, αλλά βυθίζεται στον πάτο! Και μάλιστα χωρίς να κάνουμε κάποια ευχή ή το σημείο του σταυρού και το νερό αυτό, γίνεται Μέγας Αγιασμός!
Λίγο πριν τη Δευτέρα Παρουσία, όλα τα κομματάκια του Τιμίου Ξύλου που μοιράστηκαν σε όλο τον κόσμο θα ενωθούν, σχηματίζοντας το Τίμιο Ξύλο στην αρχική του μορφή και θα ανυψωθεί ψηλά στον ουρανό, οπότε θα λάμψει περισσότερο από μυρίους ηλίους. Θα είναι ένα σημάδι, ότι σε λίγο θα εμφανιστεί ο Βασιλιάς της Δόξας, ο Οποίος Σταυρώθηκε στο Ξύλο αυτό.
Επειδή πάνω στο Ξύλο στο οποίο Σταυρώθηκε ο Χριστός, χύθηκε το Αίμα του Χριστού, ο Τίμιος Σταυρός, από αντικείμενο έγινε πρόσωπο, ξέχωρο από την Αγία Τριάδα (Όταν λέμε: "Σταυρέ του Χριστού σώσε ημάς τη δυνάμει σου.." απευθυνόμαστε σε πρώτο ενικό πρόσωπο και όχι σε κάποιο αντικείνενο). Γι' αυτό και ο Σταυρός αυτενεργεί έχοντας παντοδυναμία και ανάλογα με την πίστη θεραπεύει ή κολάζει. Όση δύναμη έχει ο Θεός, τόση δύναμη έχει ο Τίμιος Σταυρός! Ο Θεός θέλησε να γίνεται αυτό, διότι περιέχει το Πανάγιο Αίμα Του, στο οποίο Αίμα περιέχεται και η Θεότητα του Χριστού.
Στον άλλο κόσμο, ο Τίμιος Σταυρός, θα έχει το ''διακόνημα'' του Ηλίου. Ό,τι ρόλο παίζει ο ήλιος σε τούτο τον κόσμο, θα το παίζει ο Τίμιος Σταυρός στον άλλο κόσμο.
+Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα.