Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

"Το φως ήρθε στον κόσμο και δεν το δέχτηκες."
Και ενώ εμείς αγωνιζόμαστε πραγματικά να ζήσωμε χριστιανική ζωή, ενώ παλεύομε να γίνωμε λαμπάδες εις τον Χριστόν αναμμένες, οι άλλοι άνθρωποι ζουν χωρίς ιδανικά στην ζωή τους, χωρίς οραματισμούς πνευματικούς, απησχολημένοι με τα μικρά και τα μάταια.
Και όμως μερικές φορές τους ανθρώπους αυτούς εμείς τους ζηλεύομε.
Να ζηλεύουν οι καλεσμένοι του ουρανού, οι διαλεγμένοι για να ζήσουν με τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους και τους αγίους, να ζηλεύουν τους ανθρώπους της γης!
Όχι, δεν πρέπει να είμαστε εμείς έτσι. Μέσα στο ψέμα κυλάει η ζωή τους.
Θυμάμαι εκείνον τον Γάλλο φιλόσοφο, που τον ρώτησαν τι σκέπτεται για την ζωή του. Και αυτός απήντησε ότι δεν σκέπτεται τίποτε. Τον ρώτησαν:
- Σε απασχόλησε ποτέ ο ουρανός;
Ο Θεός;
- Όχι, ποτέ, απήντησε εκείνος.
Και όμως, αυτός που δεν απησχολείτο ποτέ με τον Θεόν, κοιτάξτε με τι απησχολείτο στην ζωή του.
Κάποτε τον ρώτησαν:
- Έχεις δύσκολες στιγμές στην ζωή, αγωνίες, προβλήματα, στιγμές που σε πιάνει φόβος;
- Είναι πολλές οι στιγμές που μου δημιουργούν ένα ψυχικό άγχος, είπε ο φιλόσοφος, και τις στιγμές εκείνες, για να παρηγορηθώ, γυρίζω πίσω στα βατράχια μου.
Ο φιλόσοφος απαξιούσε να κοιτάξη τον Θεόν. Απησχολείτο με τα βατράχια του, που τα έτρεφε για να παρηγοριέται στις δύσκολες στιγμές της ζωής του.
Καημένε φιλόσοφε, θα έρθη μία ημέρα που και συ μαζί με τον Γερμανό συνάδελφό σου θα πης:
Αλλοίμονο, κουράστηκα από όλα αυτά. Προς τι όλοι οι πόθοι και οι στεναγμοί;
Εβδομήντα πέντε χρονών ήταν και ακόμη ζούσε μέσα στην αμαρτία.
Και όταν πεθάνης, θα ζήτησης όπως εκείνος: Φως, περισσότερο φως.
Το φως ήρθε στον κόσμο και δεν το δέχτηκες.
Γέρων Αιμιλιανος Σιμωνοπετρίτης.
Περί Θεού: Λόγος Αισθήσεως.

[toula]

Με λίγη υπομονή που θα κάνη ο άνθρωπος στις δύσκολες στιγμές μπορεί να αποκτήση την θεία Χάρη.
Ο Χριστός δεν μας έδειξε άλλον τρόπο σωτηρίας, παρά την υπομονή.
Την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή.
Βλέπεις τί είπε;
«Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» .
Δεν είπε «ο υπομείνας εις …θέρος!».
Μέχρι το καλοκαίρι εύκολο είναι να υπομείνης, αλλά μέχρι τέλους;…
Να προσέχουμε να μη χάνουμε την υπομονή μας, για να μη χάσουμε τελικά την ψυχή μας.
«Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» , λέει το Ευαγγέλιο.
Με την εμπιστοσύνη στον Θεό τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και πνευματικά.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

[toula]

Να έχετε όλοι σας υπομονή.
Δεν έχω τώρα τη δύναμη να σας εμπνεύσω για τη ζωή που ανοίγεται μπροστά μας.
Δεν ξέρω πως να εκφράσω αυτό το φαινόμενο:
κάποιοι, βλέποντας τον Χριστό «καθώς εστι», γίνονται αιχμάλωτοι Του και δεν μπορούν πλέον να Τον εγκαταλείψουν.
Βαδίζει προς τη Γεθσημανή, πρέπει να Τον ακολουθήσουν.
Ανεβαίνει στον Γολγοθά, πρέπει να Τον ακολουθήσουν.
Πρέπει να αναλογισθούμε από τη μια τη διαφορά και από την άλλη την ομοιότητα με τα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας.
Κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων αιώνων, αυτή η πάλη για να προσελκυσθεί ο κόσμος προς τον ουράνιο Πατέρα συνοδευόταν από θείες εκδηλώσεις και θαύματα.
Τώρα δεν γίνονται τέτοια θαύματα, αλλά κάποιες προφητείες των Πατέρων της ερήμου, που χρονολογούνται από τον τέταρτο αιώνα, διατηρούνται ακόμη και αναφέρονται στο μέλλον της ζωής των μοναχών.
Λένε ότι μεγάλες θλίψεις θα σταλούν στους μοναχούς των τελευταίων καιρών, κατά τους οποίους ο Θεός θα αποκρύψει την αληθινή αξία του κάθε πιστού Του και από τον κόσμο και από αυτούς τους ίδιους.
Λένε ακόμη ότι δεν θα μπορούμε να γνωρίζουμε που βρισκόμαστε, εξαιτίας της στάσεως του Θεού που θα φαίνεται σαν α μην ενδιαφέρεται για τις προσευχές μας.
Προσευχόμαστε, αλλά Εκείνος δεν απαντά.
Οι Πατέρες λένε ότι αυτοί που θα διατηρήσουν την πιστότητα τους στον Χριστό, θα είναι πιο μεγάλοι από εκείνους που ανάσταιναν νεκρούς κατά τους πρώτους αιώνες.
Αυτού του είδους οι προφητείες μας ενθαρρύνουν να υποφέρουμε όλες τις δυσκολίες της εποχής μας, που είναι πιο αποκαλυπτική από όλες τις προηγούμενες…
«Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Τόμος Α, σελ. 301-2, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 2014

[toula]

Πάντοτε λέω δόξα σοι ο Θεός.
Πάντοτε με την υπομονή μου, με την πίστη μου στον Θεό, ”είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον”!
Εκείνος ξέρει τι θα περάσω… έχω πολλές παθήσεις αλλά δεν τα λογαριάζω τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν.
Δεν τα υπολογίζω καθόλου…
Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες.
Να έχετε πίστη Θεού ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε ο Θεός θα σας το δώσει.
Υπάρχουν πολλοί πειρασμοί, πολλοί κίνδυνοι στον κόσμο, αλλά όλα διαλύονται με την Χάρη του Θεού· όταν προσευχώμεθα διαλύονται όλα τα κακά.
Να κάνετε πάντοτε προσευχή και υπομονή και να ‘χετε πάντα την ελπίδα στον Θεό.
Πάντα η προσευχή στηρίζει.
Να μη φοβόμαστε.
Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών.
Πίστη και προσευχή, τέκνον μου, πίστη και προσευχή!.
Αγιος Ιάκωβος Τσαλίκης της Ευβοίας.

[toula]

Το Άγιο Πνεύμα ερχόταν και πλημμύριζε με ουράνια χαρά τις ψυχές των μοναχών.
Και λέγοντας αυτά, μας άφησε ένα αφυπνιστικό μήνυμα:
Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές μας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την ελευθερία μας, δε θέλει να την παραβιάσει.
Περιμένει να του ανοίξουμε μόνοι μας την πόρτα και τότε θα μπει στην ψυχή μας και θα τη μεταμορφώσει.
Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω, εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού.
Ο Παντοδύναμος Θεός χτυπά διακριτικά την πόρτα της ψυχής του αδύναμου ανθρώπου και περιμένει υπομονητικά να του ανοίξει, για να τον κάνει αληθινά ευτυχή, κι αυτός τις πιο πολλές φορές, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας του, που Εκείνος του χάρισε, δεν του ανοίγει, μένοντας κλεισμένος στη δυστυχία του.
Πόσοι από εμάς άραγε έχουμε τη φρόνηση να κάνουμε πράξη την ικεσία:
«Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν»;
Πόσοι από μας, λέγοντας αυτή την προσευχή δεν αμπαρωνόμαστε στη μοναξιά της ανασφάλειάς μας;
Και ο Θεός σέβεται την αφροσύνη μας, γιατί κι αυτή αποτελεί έκφραση της ελευθερίας μας.
Ο Θεός σέβεται το θέλημά μας».
Ό,τι κάνεις να το κάνεις επειδή το θέλεις, ελεύθερα, υπεύθυνα και με ευχαρίστηση.
από το βιβλίο: «ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ» (ΚΟΖΑΝΗ ΜΑΡΤΙΟΣ 2006)

[toula]

«Αν δεν πέσεις, πώς θα σηκωθείς; Κι αν δεν ταπεινωθείς, πώς θα υψωθείς;
…Θέλω να θυμάστε καλά πως ό,τι και να συμβεί στη ζωή σας, να μη χάσετε ποτέ την ελπίδα σας στον Κύριο».
Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής.

[toula]

Εκείνο το «γιατί» και εκείνο το «εγώ» που έχομεν, αυτά είναι η καταστροφή μας.
Διά να λάβη κανείς την χάριν τον Αγίου Πνεύματος, πρέπει να υποφέρη πολύ, να κοπιάση, να αγωνισθή.
Μη νομίσωμεν ότι με τα αναπαυτικά, με τα χαρμόσυνα, με τα καλά φαγητά και με τα καλά φορέματα θα λάβωμεν την χάριν του Θεού.
Εγώ 65 χρόνια πολεμώ ο δυστυχής και γυρεύω να εύρω τον Χριστόν, να τον παραλάβω και δεν ημπορώ.
40-41 χρόνια είναι που είμαι ιερεύς και ποτέ, μα ποτέ. ούτε μια φορά δεν ελειτούργησα αξίως.
Δεν έλαμψε ποτέ μια θεϊκή χαρά μέσα στην καρδιά μου και λέγω ίσως εσείς αξιωθήτε να κυματίση το φως της χάριτος του Χριστού μέσα σας.
Αγίου Ανθίμου της Χίου, Διδαχές Πνευματικές – Άρτος Ζωής, Επιμέλεια: Αντωνίου Ν. Χαροκόπου, τόμος Τρίτος, Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας Χίου, Αθήναι 2007.

[toula]

«Αν Εσύ έπλασες όλα όσα υπάρχουν, αν χωρίς Εσένα τίποτε δεν μπορεί να γίνει (βλ. Ιωάν. 1,3), τότε όλοι αυτοί οι αποτρόπαιοι εγκληματίες – που είναι ικανοί να χύνουν το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την οικουμένη για χάρη λίγων ημερών διεστραμμένης ικανοποιήσης, για να βασιλεύουν πάνω στους πτωχούς και πάσχοντες – δεν είναι ένοχοι να κριθούν ούτε υπεύθυνοι…
Εσύ, ως Δημιουργός του παντός, είσαι ο μόνος ένοχος της αμέτρης θλίψης της γης…».
..Λοιπόν, τι να πούμε;
Το πρόβλημα του καλού και του κακού δεν λύνεται στα όρια της γης.
Όσοι πορεύθηκαν σε σφαγή ως πρόβατα, «μη ανθιστάμενοι τω πονηρώ» (πρβλ. Ματθ. 5,39), θα ομοιωθούν με τον Υιό του Πατρός (βλ. Ησ. 53,7) και θα συναναστηθούν μαζί Του σε άληκτη δόξα (Κολ. 3,4).
… Εδώ κρεμόμαστε πάνω σε σταυρό, έστω και αόρατο ακόμη.
Αλλά μόνο με το τρόπο αυτό μπορούμε να κατανοήσουμε το μεγαλείο του ανθρώπου και την ανεξιχνίαστη άβυσσο του Θείου Όντος.
Είναι αδύνατον να εκφράσουμε με τη γνώση μας τον πλούτο που μας στέλνει ο Θεός με τη σταυρική οδό.
Πολλές φορές αισθάνθηκα τον εαυτό μου σταυρωμένο πάνω σε αόρατο σταυρό….
Σε οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν πήγαινα, υπήρχε κάποιος που θα φώναζε από τον πόνο. .
Ανίσχυρος να αλλάξω τα κατ’ ουσίαν ανυπόφορα και όμως νόμιμα εγκλήματα της κοινωνικής ζωής των λαών, κατά την έξω από κάθε ορατή εικόνα προσευχή μου αισθάνθηκα την παρουσία του εσταυρωμένου Χριστού.
Ζούσα πνευματικά το Πάθος Του τόσο καθαρά, ώστε η φυσική όραση του ‘’υψουμένου εκ της γης’’ (Ιωαν. 12, 32) δεν θα ενίσχυε καθόλου τη συμμετοχή μου στον πόνο Του…..
Η εικόνα του «Μονογενούς και ομοουσίου τω Πατρί Υιού και Λόγου» ανάβει μέσα μας δυνατό πόθο να ομοιωθούμε με Αυτόν σε όλα.
Και βρισκόμαστε ξανά στη παράδοξη θέση:
Πάσχουμε, αλλά με άλλο πόνο, που πριν μας ήταν άγνωστος.
Είναι πόνος που μας εμπνέει, δεν σκοτώνει. Σ’ αυτόν συνυπάρχει άκτιστη δύναμη.
Μπαίνουμε στην θεία απειρότητα.
Μένουμε εκστατικοί με όσα γεγονότα μας συμβαίνουν.
Το μεγαλείο Του μας υπερβαίνει.
Σμικρυνόμαστε όταν το συνειδητοποιήσουμε, συγχρόνως δε έρχεται ο Θεός να μας αγκαλιάσει, όπως ο Πατέρας της ευαγγελικής περικοπής.
Ο φόβος και ο τρόμος αποχωρούν δίνοντας τη θέση τους στην παρουσία του Θεού.
Ο Πατέρας, μας ντύνει με πολύτιμα ρούχα, μας στολίζει με ουράνιες δωρεές, καλύτερη των οποίων είναι η αγάπη που όλα τα σκεπάζει. …
Πηγή: “Περί Προσευχής” Αγίου Σωφρονιου (Σαχάρωφ). Ι.Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας .

[toula]

«Ο ευγνώμων ληστής, είδε τον Χριστό σταυρωμένο ψηλά και όχι μόνο δεν σκανδαλίστηκε, αλλά πήρε μεγαλύτερη αφορμή να φιλοσοφήσει.
Και αφού ξεπέρασε όλα τα ανθρώπινα και ανέβηκε ψηλά με τα φτερά της πίστεως, σκεπτόταν για τα μελλοντικά.
Βλέποντας λοιπόν τον Χριστό στο Σταυρό και στα καρφιά και τον τόσο φρικτό χλευασμό από το διεφθαρμένο πλήθος, βάδιζε το σωστό δρόμο, λέγοντας το: ''Μνήσθητί μου''.
Και αποστόμωνε τον άλλον ληστή, που βλασφημούσε, ενώ εκείνος εξομολογείτο τα αμαρτήματά του και ομολογούσε την ανάσταση. Και όλα αυτά, χωρίς να έχει δει νεκρούς να ανασταίνονται, λεπρούς να καθαρίζονται, χωλούς να θεραπεύονται, την θάλασσα να τιθασεύεται, τα δαιμόνια να διώκονται, τα ψωμιά να πληθαίνουν και όλα τα άλλα θαυμαστά που είδαν οι Ιουδαίοι. Και παρότι τα είδαν, όμως Τον Σταύρωσαν».
Ιερός Χρυσόστομος

[toula]

Πίστη εἶναι νὰ πεθάνει κανεὶς γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ γιὰ χάρη τῆς ἐντολῆς Του, πιστεύοντας ὅτι ὁ θάνατος αὐτὸς θὰ τοῦ γίνει πρόξενος ζωῆς· νὰ θεωρεῖ τὴ φτώχεια σὰν πλοῦτο, τὴν εὐτέλεια καὶ τὴν ἀσημότητα σὰν ἀληθινὴ δόξα καὶ κοινωνικὴ λάμψη· καὶ νὰ πιστεύει ὅτι μὲ τὸ νὰ μὴν ἔχει τίποτε, κατέχει τὰ πάντα ἢ μᾶλλον ἀπέκτησε τὸν ἀνεξερεύνητο πλοῦτο τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅλα τὰ ὁρατὰ νὰ τὰ βλέπει σὰν λάσπη ἢ καπνό.
Ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος