Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Πορεία προς τη Θέωση
Κυριακή Β' Λουκά
Ὑπήρξαν στήν ἀρχαιότητα πολλοί σοφοί πού εἶπαν: «Μὴν κάνεις ὅ,τι δὲν θέλεις νὰ σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι». Σ’ αὐτὴν τὴν ἀρχὴ εἶχαν δεῖ τὸ κλειδὶ γιὰ μιὰ ἁρμονικὴ κοινωνικὴ ζωὴ. Ὁ Χριστὸς μὲ τὴ διδασκαλία Του ἄνοιξε νέους ὁρίζοντες καὶ ἔδωσε νέες διαστάσεις στὸν παλαιὸ τοῦτο κανόνα συμπεριφορᾶς. Ἀντὶ γιὰ τὸ ἀρνητικὸ «μὴν κάνεις» τόνισε τὸ θετικό: «Αὐτὸ ποὺ θέλετε νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι σὲ σᾶς, αὐτὸ νὰ κάνετε καὶ σεῖς σ’ ἐκείνους».
Ἐπιθυμεῖς οἱ ἄλλοι νὰ σοῦ δείχνουν κατανόηση; Δεῖξε τους πρῶτα ἐσύ. Θέλεις οἱ συνεργάτες σου νὰ εἶναι εἰλικρινεῖς καὶ ἀληθινοί; Ἔτσι πρέπει νὰ εἶσαι ἀπέναντί τους πρῶτος ἐσύ. Ποθεῖς νὰ κυριαρχήσει ἡ δικαιοσύνη; Ἀγωνίσου καὶ σὺ νὰ εἶσαι δίκαιος στὶς συναλλαγὲς καὶ γενικὰ στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις σου. Θέλεις, ὅταν σφάλεις νὰ σὲ συγχωροῦν; Νὰ συγχωρεῖς ὁλόψυχα. Ποθεῖς νὰ σὲ ἐξυπηρετοῦν, νὰ σὲ ἀγαποῦν; Βοήθα ἐσὺ πρῶτος, ἀγάπα ὅσο μπορεῖς πιὸ πολύ.
Κι ὅταν οἱ ἄλλοι δὲν ἀνταποκρίνονται; Μπορεῖ νὰ πεῖ κανείς. Μὰ δὲν τὸ κάνεις μὲ τὸν ὅρο ὅτι ὁ ἄλλος θὰ συγκινηθεῖ. Κινεῖσαι ἐντελῶς ἐλεύθερα∙ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ τί θὰ κάνει ὁ ἄλλος.
Μέτρο δὲν εἶναι ἡ ἀμφίδρομη συμπεριφορά, ἡ ἐλπίδα ὅτι θὰ προσφέρω μέν, ἀλλὰ καὶ θὰ πάρω. Μέτρο συγκρίσεως γιὰ τὸ χριστιανὸ δὲν εἶναι πῶς ἐνεργοῦν ἢ ἀντιδροῦν οἱ ἄλλοι, ἀλλὰ τί ζητεῖ ὁ Θεός, τί κάνει Ἐκεῖνος. Τό χριστιανικό ίδανικό εἶναι ἀσφαλῶς πολύ ὑψηλό. Αὐτό πού ἔχει σημασία εἶναι νά μήν πάψουμε νά προσβλέπουμε σ’ αὐτό τό ἰδανικό, νά μήν τό ἀντικαθιστοῦμε αὐθαίρετα μέ ἡμίμετρα ἤ μέ δικά μας νέα μέτρα. Ἔτσι θά ξέρουμε τουλάχιστον ὅτι ἔχουμε πολύ δρόμο ἀκόμη γιά νά τό προσεγγίσουμε. Δέν μπορεῖτε λέγει ὁ Χριστός νά ἀγαπᾶτε μόνο αὐτούς πού σᾶς ἀγαποῦν, νά εὐεργετεῖτε αὐτούς πού σᾶς εὐεργετοῦν.
Ἡ μεταμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ πορεία πρὸς τὴν ἀλλαγή, πρὸς τὴ θέωση, στὴν ὁποία μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία, δὲν συνίσταται σὲ μιὰ μυστικιστικὴ φυγὴ σὲ εἰδυλλιακὰ περιβάλλοντα, ἀλλὰ περνάει μέσα ἀπὸ τοὺς σκονισμένους καὶ γεμάτους ἀναθυμιάσεις πονηρίας καὶ ἀχαριστίας δρόμους τοῦ καθημερινοῦ βίου.
Τό πρόβλημα δέν εἶναι πῶς θά τούς ἀποφύγουμε, ἀλλά πῶς μέσα σ’ αὐτούς θά γινόμαστε «υἱοί Ὑψίστου». Τό βασικό δέ μυστικό γι΄ αὐτό τό ἔργο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί».
Ἔτσι ἡ σκληρὴ πραγματικότητα τῆς καθημερινότητας γίνεται τὸ ἀσκητήριό μας, ὁ στίβος γιὰ καλύτερες ἐπιδόσεις. Τά σκληρά καί δύσκολα μεταβάλλονται σὲ εὐκαιρίες γιὰ νὰ πραγματοποιήσουμε τὸν προορισμό μας.

[toula]

ΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ
π. Δημητρίου Μπόκου
Πρότυπο του ανθρώπου, αιώνιο και αμετάβλητο, αποτελεί ο Θεός. Όταν ο Χριστός μας παρακινεί σε κάτι, το κάνει για να μας φέρει πιο κοντά στο «καθ’ ομοίωσιν». Κυρίως και κατά εξαίρετο τρόπο ο Θεός προβάλλεται ως η τέλεια εικόνα της αγάπης, προς την οποία καλείται να συμμορφώσει εαυτόν και ο άνθρωπος. «Έσεσθε υιοί του Υψίστου, (δι)ότι αυτός χρηστός εστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς» (Κυριακή Β΄ Λουκά).
Ο Χριστός μιλάει για μια αγάπη που δεν είναι επιλεκτική, όπως συνήθως συμβαίνει σε μας. Εμείς αγαπάμε τους φίλους και μισούμε τους εχθρούς μας. Στην καλύτερη περίπτωση, λέμε συνήθως ότι δεν μισούμε, αλλά αγνοούμε όσους δεν μας αρέσουν. Και μάλιστα αυτό το τελευταίο, η υπεροπτική μας αδιαφορία γι’ αυτούς, θεωρείται και πνευματική κατάσταση, αφού έχουμε την «ανωτερότητα» να μην προβαίνουμε απέναντί τους σε εχθρικές ενέργειες, αντίστοιχες προς τις τυχόν δικές τους προς εμάς.
Το να μην ανταποδίδουμε όμως το κακό είναι μια λειψή, μια παθητική αρετή. Το μισό από αυτό που μας ζητάει ο Χριστός. Το άλλο μισό είναι να αγαπήσουμε τον εχθρό μας και μάλιστα να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας, να του κάνουμε καλό. Η αγάπη είναι μια ενεργητική κατάσταση, η ουσιαστική ολοκλήρωση της εντολής του Θεού.
Πρότυπο για μας ο Θεός είναι κυρίως στο σημείο αυτό, γιατί είναι χρηστός απέναντι στους εχθρούς του. Μπορεί να εχθρεύονται πολλοί τον Θεό, αλλά ο Θεός δεν βλέπει πουθενά εχθρούς. Ευεργετεί και ωφελεί πονηρούς και αγαθούς. Η φιλανθρωπία του αγκαλιάζει αδιακρίτως τους πάντες. Με την απλόχερη προσφορά του «τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος». Είναι γεμάτος χρηστότητα, δηλαδή καλοσύνη, αγάπη, αγαθότητα για όλους. Καμμιά κακία για κανένα πλάσμα του δεν βρίσκει έδαφος μέσα του. Η αγάπη του εκχέεται σε όλα τα έργα του. «Χρηστός Κύριος τοις σύμπασι και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα έργα αυτού» (Ψαλμ. 103, 28. 144, 9). Μας θέλει όλους κοντά του. Το αν θα απωλεσθούν διαπαντός κάποια από τα πλάσματά του, θα οφείλεται σε δική τους ελεύθερη και αμετάκλητη επιλογή. Όχι σε κάποια κακία ή τιμωρία του Θεού.
Κατά το πρότυπο λοιπόν αυτό του ουράνιου Πατέρα μας οφείλουμε να γινόμαστε κι εμείς χρηστοί. Γεμάτοι αγαθότητα και αγάπη, χρήσιμοι για όλους, ιδιαίτερα για τους εχθρούς μας. Να μεταφέρουμε στους ανθρώπους τον τρόπο του Θεού. Την εικόνα της παράξενης και ανεξήγητης αυτής αγάπης, που εκτείνεται χωρίς διάκριση σε φίλους και εχθρούς, χωρίς να ζητάει ανταπόδοση. Να γίνουμε ονήσιμοι, ευεργετικοί δηλαδή και ωφέλιμοι. Σκεύη εκλογής, όπως ο Παύλος, γεμάτοι με τη χάρη της αγάπης του Θεού, εύχρηστοι στο έργο της σωτηρίας όλων. Χωρίς την αγάπη αυτή καταντούμε άχρηστοι για τον Χριστό, όσες άλλες αρετές και αν έχουμε.
Ο Φιλήμων, μαθητής του Παύλου, είχε δούλο τον Ονήσιμο. Αυτὀς, παρά το όνομά του, κατάντησε ένας άχρηστος δούλος. Έκλεψε από τον κύριό του χρήματα και εξαφανίστηκε. Όμως η ανεξιχνίαστη βουλή του Θεού τον έφερε στη Ρώμη, στα πόδια του φυλακισμένου Παύλου. Κοντά του ο Ονήσιμος ανέκτησε την αξία του ονόματός του. Έγινε Χριστιανός. Κατανόησε τη σημασία της αγάπης του Θεού. Μετανόησε και επέστρεψε στο αφεντικό του. Ο Παύλος έγραψε στον Φιλήμονα: «Δέξου αυτόν που κάποτε σου ήταν άχρηστος, αλλά τώρα έγινε εύχρηστος και σε σένα και σε μένα… Που από δούλος έγινε αδελφός αγαπητός» (Φιλήμ. 11. 16).
Μας γοητεύει καθόλου εμάς αυτή η αλλαγή; Από άχρηστοι να γινόμαστε χρηστοί;

[toula]

Η αγάπη έχει πάντα μέσα της κίνδυνο, διότι έχει ρίσκο και ξεβόλεμα.
Όταν αγαπάς σφόδρα δεν σε ενδιαφέρει τίποτα, ούτε η ζωή σου, ούτε το βόλεμα σου, μέσα σου ήδη κατοικεί το αγαπημένο πρόσωπο που ποθείς και θα κάνεις τα πάντα για αυτό όσο και επικίνδυνα αν είναι. Δεν έχει λογικές , κουτάκια, και μαθηματικές πράξεις διότι δεν μπορείς να την κλείσεις πουθενά. Σπάει τα δεσμά για αυτό και ο θάνατος δεν μπόρεσε να αντέξει τη δική της ορμή ως Πρόσωπο. Έρχεται ο Θεός ως μανιακός εραστής, λαμβάνει σάρκα και μας ανοίγει τις πύλες της Βασιλείας των Ουρανών. Μας σοκάρει όλο αυτό. Όταν ο άλλος σου λέει ότι είναι τρελά ερωτευμένος μαζί σου σε σοκάρει. Δεν ξέρεις τι να κάνεις, τρελαίνεσαι ,φοβάσαι, νιώθεις κίνδυνο να σε τυλίγει ολόκληρο.Και πας να κάνεις ένα βήμα και αναρωτιέσαι «Και αν πληγωθώ; Και αν κάνω λάθος;». Γίνεται σεισμός μέσα στην καρδιά διότι έρχεται μια πρόσκληση ώστε να κάνει την υπερβαση. Να αφήσει όλες τις σταθερές και να αρχίζει να σχοινοβατεί για να περάσει στην απέναντι όχθη, στην μεγάλη συνάντηση. Όλα αυτά γιατί; Πολύ απλά διότι δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε μια ολοκληρωτική αγάπη και δεν είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε την αγάπη μας στον άλλον άνευ όρων. Μόνο με την τόλμη ξεπερνάς κινδύνους αλλά για να γίνει αυτό ο πόθος για να δοθείς πρέπει να υπερβαίνει τον φόβο μήπως χάσεις κατι. Φοβόμαστε να αγαπήσουμε διότι ο εγωϊσμός σου φωνάζει "Κράτα ! μην τα δίνεις όλα". Η τολμηρή καρδιά όμως απαντά "Όχι θα τα δώσω όλα , ακόμα και ο θάνατος δεν θα σταθεί εμπόδιο!".
Και ξαφνικά ο Χριστός γίνεται «σημείο αντιλεγόμενο» για τη ζωή του καθενός. Ανάλογα με το κατά πόσο θέλεις να μπεις σε αυτή την σχέση αγάπης. Μας φοβίζει η αγάπη του Χριστού διότι δεν μας θέλει χλιαρούς, θέλει αποφάσεις ζωής και δεν είμαστε έτοιμοι να τις πάρουμε. Για να μπούμε στην αγάπη του Χριστού χρειάζεται ο Χριστός να γίνει η ζωή μας με πράξεις ζωής και όχι με μισόλογα του στυλ «Θα δούμε, λίγο , ίσως, μπορεί, δεν χρειάζεται τόσο, δεν μπορώ έτσι». Στην αγάπη ή δίνεις τα πάντα ή δεν προχωράς καθόλου. Μια αγάπη που δεν σου υπόσχεται ροδοπέταλα αλλά δοκιμασίες για να μπορέσεις να αξιωθείς τους καρπούς της (Λουκ. 21:12) «πρό δέ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ' ὑμᾶς τάς χεῖρας αὑτῶν καί διωξουσιν παραδιδόντες εἰς τάς συναγωγάς καί φύλακας ἀπαγομένους ἐπί βασιλεῖς καί ἡγεμόνας ἕνεκεν του ὀνόματος μου».
Ο Ιωσήφ από Αριμαθαίας, ο Νικόδημος και οι Μυροφόρες τόλμησαν να πάνε να βρουν τον αγαπημένο. Το εφόδιο τους ; Μια εσωτερική τολμηρή αγάπη για τον Χριστό. Μέσα στο σκοτάδι της αβεβαιότητας, της θλίψης και του κινδύνου εκείνοι ήθελαν το ποθούμενο. Μέσα στον κίνδυνο ο Ιωσήφ να χάσει τη δημόσια θέση του και από την άλλη οι Μυροφόρες απλές και αδύναμες γυναίκες που ζουν μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία να κινδυνεύσουν να τις κυνηγήσουν.
Ο πόθος της αγάπης στα καλύτερα του. Μέσα στα σκοτάδια και τους κινδύνους έρχεται η σφοδρότητα της τόλμης για το αγαπημένο πρόσωπο.
Αυτοί οι κίνδυνοι μπροστά στην αγάπη μοιάζουν σαν τσίμπημα κουνουπιού. Μην ξεχνάμε το κεντρί του θανάτου δεν μπόρεσε να αγγίξει την ενσαρκωμένη Αγάπη.
Ο Χριστός δεν θέλει κάτι από εμάς , κάτι από τη ζωή μας. Θέλει ΕΜΑΣ ολόκληρους όπως και εκείνος έλαβε όλο τον άνθρωπο και προσφέρεται ο Ίδιος. Μην ξεχνάμε (Ματθ 19:29) «καὶ πᾶς ὅστις ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου ἑκατονταπλασίονα λήμψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει».
Το ρίσκο της τόλμης έχει έναν όμορφο θάνατο «Να πεθάνω εγώ για να ζήσεις εσύ» και αυτός ο πόθος μυρίζει Ανάσταση.
π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr
Επικίνδυνη Αγάπη - ΕΥΧΗ.gr
euxh.gr

[toula]

Όσοι πηγαίνετε στην εκκλησία αισθανόμενοι ότι ανήκετε σε ένα κλαμπ τελείων απλά μην πηγαίνετε. Και όσοι πιστεύετε ότι θα έπρεπε η εκκλησία να είναι ένας χώρος για "καλούς" και "ηθικούς" ανθρώπους τότε κάνατε λάθος πόρτα.
Στην εκκλησία δεν πάμε να γίνουμε καλοί άνθρωποι, δεν πάμε να μας θάψουν με το κουστούμι, την γραβάτα ή το ταγιέρ μας. Αυτό μπορεί να μας το προσφέρουν δεκάδες άλλοι σύλλογοι και σωματεία χρηστών ηθών.
Στην εκκλησία πάμε να γευθούμε την Ανάσταση.
Πάμε να νικήσουμε την απειλή του μηδενός.
Πάμε να ενώσουμε την τεμαχισμένη μας καρδιά.
Πάμε να συναντήσουμε ότι χάσαμε, ότι πενθήσαμε και αποχωριστήκαμε.
Πάμε για να μας πει Κάποιος με γλώσσα σιωπής μα τόσο δυνατή, εάν θα ξαναδώ ποτέ ότι αγάπησα πολύ.
Εάν μπορώ αιώνια να την φωνάζω αγάπη μου.
Πάμε για να μην πεθάνουμε ποτέ.
Να γίνουμε άνθρωποι της Ανάστασης.
Να μάθουμε έναν τρόπο ζωής που νικάει τον θάνατο.
Η εκκλησία του Χριστού, του Αγίου Ισαάκ Σύρου και Πορφυρίου Καυσοκαλιβίτου, Ντοστογιέφσκι και Παπαδιαμάντη, της Πόρνης και του Ληστή, ήταν και θα παραμείνει έως το τέλος του κόσμου ένας χώρος για τους αναγκεμένους της ζωής, τα ταλαιπωράκια του Θεού, τις πληγωμένες και τραυματισμένες ψυχές που δεν πίστεψαν ποτέ στα κατορθώματα τους και ουδέποτε καβάλησαν το καλάμι των αρετών τους.
Στην εκκλησία δεν σώζεσαι γιατί είσαι κάποιος αλλά γιατί σ αγαπάει Κάποιος κι αυτός είναι ο Χριστός. Κι επειδή σ αγαπάει Αυτός δε μπορεί να σε καταπιεί ο θάνατος. Γιατί η αγάπη του Θεού δεν είναι απλά ένα συναίσθημα αλλά μια Πνοή ζωής.

[toula]

«Ο Θεός εξέλεξε το ευτελέστερον, το χώμα, διά να κατασκευάση εξ αυτού το ανθρώπινον σώμα.
Και τούτο όχι ασκόπως.
Ως φιλοσοφεί ο Γρηγόριος Νύσσης, η θέα και μόνον της γης, εκ της οποίας προήλθε το ανθρώπινον σώμα, αρκεί διά να διδάξει τη ματαιότητα της επιγείου ζωής».
Πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης.

[toula]

Εμείς οι Χριστιανοί ζητάμε επίσης την τέλεια γνώση του όντος στη βαθύτερη και ευρύτερη έννοια.
Ο κόσμος της ύλης δεν προσανατολίζεται ακόμα προς την πληρότητα του όντος. Χωρίς να μειώσουμε τη σπουδαιότητα της πειραματικής επιστήμης, ουσιώδους αναγκαιότητας ίσως στον αγώνα για την ύπαρξη, δεν μπορούμε όμως να δούμε πέρα από τα όριά της.
Μια φορά άκουσα την πιό κάτω ιστορία ενός καθηγητή της αστρονομίας που μιλούσε με ενθουσιασμό για τα νεφελωματα σ’ ένα πλανητάριο και τα θεωρούσε σαν θαύματα.
Παρατηρώντας έναν απλό Ιερέα πού συνόδευε μιά ομάδα μαθητών τον ρωτησε:
–Τι λένε οι Γραφές σας για το κοσμικό διάστημα και τις μυριάδες των αστέρων;
Αντί να του δώσει αμέσως απάντηση ο ιερέας αντερώτησε:
–Πέστε μου, κύριε καθηγητά, νομίζετε ότι η επιστήμη είναι δυνατόν ν’ ανακαλύψει πιο δυνατά τηλεσκόπια για να δει ακόμα πιο βαθιά στο στερέωμα;
–Βέβαια η πρόοδος είναι δυνατή και η επιστήμη πάντοτε θα παρέχει τα απαραίτητα μέσα για την έρευνα του διαστήματος, απάντησε ο αστρονόμος.
–Υπάρχει τότε η ελπίδα ότι μιά μέρα θα έχετε τηλεσκόπια να σας δείξουν όλα οσα υπάρχουν στον κόσμο , μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια;
–Αυτό είναι αδύνατο, γιατί ο κόσμος είναι απέραντος, απάντησε ο επιστήμονας.
–Ώστε υπάρχει όριο στην επιστήμη;
–Μάλιστα, με αυτή την έννοια ναι.
–Λοιπόν , κύριε καθηγητά, είπε ο ιερέας , εκεί πού η επιστήμη σας σταματά, αρχίζει η δική μας, και αυτό είναι εκείνο που λένε οι Γραφές μας….
(Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, «Η ζωή Του, ζωή μου»)

[toula]

ΆΓΙΟΣ ΝΕΚΤΆΡΙΟΣ ΠΕΝΤΑΠΌΛΕΩΣ..
Θεία Μετάληψη.
Στο μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως κρύβεται όχι μόνο η Θεότητα αλλά και
η Ανθρωπότητα του Χριστού..
Είναι Μυστήριο των Μυστηρίων·το, από κάθε άποψη Απόκρυφο,που υπερβαίνει όλους τους όρους της φυσικής γνώσεως..
Εκείνος που μεταλαμβάνει εξέρχεται από τον ναό, όλος ανακαινισμένος..
Το πυρ της θεότητος: κατέφλεξε τις αμαρτίες ,αγίασε τη διάνοια,ενίσχυσε τις δυνάμεις της ψυχής,φώτισε τον νου, καθήλωσε την καρδιά με τον φόβο του Θεού και την ανέδειξε κατοικία του Αγίου Πνεύματος ..
Εκείνος που μεταλαμβάνει γεμίζει από άφατη χαρά και ανείπωτη αγαλλίαση..
Μόνο αυτός αισθάνεται την αλλοίωση.. Ευφραίνεται για τον ανακαινισμό του..
Όλες οι αρετές στολίζουν την καρδιά του.. Πόθος του είναι η ένωση με τον Κύριο..
Ψυχική γαλήνη, και ουράνια ειρήνη βασιλεύει μέσα του.:⁠-⁠*:⁠-⁠+*:⁠-⁠+*-

[toula]

Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση.
Αυτός που δεν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δεν θέλει να του κόψεις το θέλημα, να τον θίξεις, να του κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τον κυριεύει η κατάθλιψη.
Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται με τη χάρη. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το ν’ αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα. Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν την κατάθλιψη σε χαρά με την αγάπη προς τον Χριστό.
Παίρνανε δηλαδή την ψυχική δύναμη, που ήθελε να τη συντρίψει ο διάβολος, και τη δίνανε στον Θεό και τη μεταβάλλανε σε χαρά και αγαλλίαση.
Η προσευχή, η λατρεία του Θεού μεταβάλλει σιγά σιγά την κατάθλιψη και τη γυρίζει σε χαρά, διότι επιδρά η χάρις του Θεού.
Εδώ χρειάζεται να έχεις τη δύναμη, ώστε ν’ αποσπάσεις τη χάρη του Θεού, που θα σε βοηθάει να ενωθείς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη.
Όταν δοθείς στον Θεό και γίνεις ένα μαζί του, θα ξεχάσεις το κακό πνεύμα, που σε τραβούσε από πίσω, κι εκείνο έτσι περιφρονημένο θα φύγει.
~ Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

[toula]

"Η συκοφαντία, η προσβολή και η περιφρόνηση ,
με έμαθαν ν΄ αγαπώ, απαλλαγμένος από την αγωνία να αρέσω, να γοητεύω, να τιμώμαι.
Με έμαθαν να στρέφω το βλέμμα
στους ταπεινούς και καταφρονημένους,
στους απλούς, καθημερινούς και ανώνυμους ανθρώπους, στο χρυσάφι της γης."
Άγιος Νεκτάριος

[toula]

Από: vimaorthodoxias.gr
Θαῦμα στὴν Αἴγυπτο ποῦ προκαλεῖ ρῖγος…!!!!!!
Ἕνας Μουσουλμᾶνος στὴν Αἴγυπτο σκότωσε τὴ γυναῖκα του καὶ τὴν ἔθαψε μὲ τὰ δύο κοριτσάκια τους, ποῦ τὸ ἕνα ἦταν μωρὸ καὶ τὸ ἄλλο 8 ἐτῶν.
Τὰ κορίτσια τὰ ἔθαψε ζωντανά!!!!!!
Ὕστερα κατήγγειλε στὴν ἀστυνομία ὅτι τὰ κορίτσια τὰ σκότωσε ἕνας θεῖος τους.
Μετὰ ἀπὸ 15 μέρες πέθανε ἕνα ἄλλο μέλος ἀπὸ τὸ σόϊ τους.
Οἱ δικοί του ἀποφάσισαν νὰ τοποθετήσουν τὴ σορὸ στὸν τάφο ὅπου βρισκόταν ἡ μητέρα καὶ τὰ δύο κοριτσάκια.
Ὅταν ἄνοιξαν τὸν τάφο γιὰ τὴν κηδεία, οἱ παρευρισκόμενοι δὲν πίστευαν στὰ μάτια καὶ στὰ αὐτιά τους.
Βρῆκαν κάτω ἀπὸ τὸ χῶμα τὰ δύο κοριτσάκια ζωντανά!!!!!!
Τὸ ἐκπληκτικὸ γεγονὸς διαδόθηκε σὰν ἀστραπὴ σ’ ὅλη τὴ χώρα καὶ ὁ πατέρας τῶν παιδιῶν ἑτοιμάστηκε γιὰ τὴ θανατικὴ ποινή. Ὅπως ἦταν φυσικό, οἱ ἐρωτήσεις ἔπεσαν βροχὴ πάνω στὸ μεγαλύτερο παιδί, προκειμένου νὰ τοὺς διαφωτίσει γιὰ τὸ πῶς ἐπέζησαν.
«Ἕνας ἄνδρας, ὁ ὁποῖος φοροῦσε λευκὰ ροῦχα ποὺ ἔλαμπαν σὰν τὸν ἥλιο, μὲ χέρια ματωμένα ἀπὸ πληγές, ἐρχόταν καὶ μᾶς ἔδινε φαγητό», ἦταν ἡ ἀπάντηση τῆς μικρῆς. «Ἀκόμη, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ξυπνοῦσε καὶ τὴ μαμά μου γιὰ νὰ περιποιηθεῖ τὴν ἀδελφή μου».
Τὸ ἐθνικὸ αἰγυπτιακὸ κανάλι, τὸ ὁποῖο πῆρε τὴ συνέντευξη, μετέδωσε μέσῳ τῆς (μουσουλμάνας) δημοσιογράφου:
«Ὁ ἄνδρας αὐτὸς δὲ μπορεῖ νὰ ἦταν ἄλλος ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ, διότι κανεὶς ἄλλος δὲν κάνει τέτοιου εἴδους πράγματα»!!!!!!!
Μπορεῖ μὲν οἱ μουσουλμᾶνοι νὰ δέχονται ὅτι ὁ «ΙΣΑ» (ὁ Ἰησοῦς) τὰ ἔκανε ὅλα αὐτά, ἀλλὰ οἱ πληγὲς δείχνουν ὅτι πραγματικὰ σταυρώθηκε, ὅπως ἐπίσης εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ὁ Ἰησοῦς ζεῖ. Ἐξάλλου, κανεὶς δὲν διανοήθηκε νὰ μὴ βασιστεῖ στὰ λόγια τοῦ κοριτσιοῦ, γιατί οὔτε αὐτὴ οὔτε ἡ ἀδελφούλα του θὰ ἦταν δυνατὸ νὰ ἐπιζήσουν, ἂν δὲ συνέβαινε ἕνα πραγματικὸ θαῦμα.
Οἱ ἡγέτες τῶν μουσουλμάνων βρίσκονται ἀντιμέτωποι μὲ ἕνα ἀδιέξοδο, καθὼς οὔτε τὴν αὐθεντικότητα τοῦ θαύματος μποροῦν νὰ ἀμφισβητήσουν, οὔτε καὶ νὰ περιορίσουν τὴν ἔκταση ποὺ πῆρε ἡ δημοσιότητα τῆς ὅλης ἱστορίας.