Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Νέα εκπομπή “Ορθόδοξη λατρεία στην πράξη”

Ορθόδοξη λατρεία στην πράξη, μία νέα ενδιαφέρουσα εκπομπή που έχει ως θέμα τη λειτουργική τάξη της Εκκλησίας, θα παρουσιάζει κάθε Τρίτη το κανάλι 4Ε.

[toula]

Εἶπε ὁ Μέγας Ἀντώνιος: «Οὐδεὶς ἀπείραστος δυνήσεται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἔπαρον γὰρ, φησί, τοὺς πειρασμοὺς, καὶ οὐδεὶς ὁ σω­ζόμενος».

[toula]

ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΧΕΙΛΗ ΠΟΛΥ ΣΠΑΝΙΑ Θ' ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΟ ΛΟΓΟ ΘΕΟΥ!
..Σέ τέτοια κατάσταση σκοτισμοῦ καί συγχύσεως βλέπουμε σήμερα πολλούς πού θεωροῦνται χριστιανοί καί μάλιστα διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀπ' αὐτούς ἄλλος ἀμφισβητεῖ τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα ἀναφέρονται στό Εὐαγγέλιο, ἄλλος ἀποδέχεται ἕνα τμήμα της διδασκαλίας τοῦ Κυρίου, απορρίπτοντας τήν ὑπόλοιπη, ἄλλος δέν πιστεύει στήν ὕπαρξη τῶν δαιμόνων καί ἄλλος, αδυνατώντας νά ξεχωρίσει τά ἔργα τῆς πίστεως ἀπό τά ἔργα τῆς πεσμένης ἀνθρωπίνης φύσεως, νομίζει πώς ὅλοι θά σωθοῦν γιά τίς καλές τους πράξεις...
Ἔτσι, ἀπό ἀνθρώπινα χείλη πολύ σπάνια θ' ἀκούσεις αληθινό λόγο Θεοῦ καί πολύ συχνά παραποιημένο λόγο Θεοῦ.
Νά ποιά εἶναι ἡ πιό βαριά άπ' ὅλες τίς συμφορές πού βρῆκαν τούς χριστιανούς στο πέρασμα τῶν αἰώνων: ἡ ἀλλοίωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
~ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ Ἐπίσκοπος Σταυρουπόλεως
[Πηγή: Ἅπαντα τά Ἔργα Τόμος 11 σελ. 275 Επιστολές - Απάνθισμα, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1η έκδοση 2024]

[toula]

Γι' αυτό, αν και κρύβονται οι άγιοι, τους φανερώνει ο Θεός, ώστε άλλοι να γίνουν ζηλωτές τους, και άλλοι να μη έχουν δικαιολογία..
~ Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
(Κατηχητικός Λόγος Κβ')

[toula]

Ἐλεημοσύνη δέν εἶναι μόνο τό νά δίνουμε χρήματα ἀλλά κυρίως ἡ πνευματική ἐλεημοσύνη.. ἡ βοήθεια γιά τήν σωτηρία τοῦ πλησίον, καί ἡ ἀληθινή ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί εὐσπλαχνία....
~ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
Τά εὑρισκόμενα, Λόγος ἑβδομηκοστός

[toula]

Ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἀντιχρίστου!
( Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς)
Εἶναι ἀναρίθμητοι οἱ πρόδρομοι, οἱ ὁμολογητὲς καὶ οἱ πιστοὶ τοῦ Ἀντιχρίστου στὸν ἀνθρώπινο κόσμο ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.
«Πᾶν πνεῦμα»· καὶ πνεῦμα μπορεῖ νὰ εἶναι εἴτε προσωπικότητα, εἴτε διδασκαλία, εἴτε ἰδέα, εἴτε σκέψη, εἴτε ἄνθρωπος.
Καὶ κάθε προσωπικότητα, διδασκαλία, ἰδέα, σκέψη, ἄνθρωπος, ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεὸς καὶ Σωτήρας, ἐνσαρκωθεὶς Θεὸς καὶ Θεάνθρωπος, προέρχεται ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο, εἶναι τοῦ Ἀντιχρίστου.
Τέτοιες προσωπικότητες, ἰδέες καὶ διδασκαλίες ὑπάρχουν ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἴδιας τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, γι' αὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος, ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὰ μυστήρια, λέγει γιὰ τὸν Ἀντίχριστο:
«νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη». Κάθε ἄνθρωπος, κάθε ἰδέα στὸν κόσμο, ποὺ ἀρνεῖται τὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, εἶναι ἐκ τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὁ δημιουργὸς ὁποιασδήποτε ἀντιχριστιανικῆς ἰδεολογίας εἶναι, ἔμμεσα ἢ ἄμεσα, ὁ Ἀντίχριστος.
Στὴν πραγματικότητα, ὅλες οἱ ἰδεολογίες μποροῦν νὰ χωρισθοῦν σὲ δύο εἴδη: σὲ αὐτὲς ποὺ τάσσονται ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ καὶ σὲ αὐτὲς ποὺ τάσσονται ὑπὲρ τοῦ Ἀντιχρίστου.
Σὲ τελευταία ἀνάλυση, ὁ ἄνθρωπος σὲ τοῦτον τὸν κόσμο καλεῖται νὰ ἀπαντήσει σὲ ἕνα ἐρώτημα: ἂν εἶναι μὲ τὸν Χριστὸ ἢ κατὰ τοῦ Χριστοῦ.
Καὶ κάθε ἄνθρωπος, θέλοντας καὶ μή, δίνει ἀπάντηση σὲ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, σὲ αὐτὸ τὸ ἀπόλυτο πρόβλημά του.
Καθένας ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι εἴτε φιλόχριστος εἴτε χριστομάχος· τρίτη ὁδὸς δὲν ὑπάρχει...
[Δογματική: Ορθόδοξη Φιλοσοφία της Αλήθειας σελ. 267-268]

[toula]

Όταν η σόμπα είναι ζεστή και πυρακτωμένη από τα ξύλα που καίγονται, δεν μπορεί κάποιος να την κλέψει.
Πρέπει να σβήσει η φωτιά και μετά..
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την ψυχή, που έχει Χάρη μετανοίας, όταν ζει με την ευχή του Χριστού και κάνει έργα μετανοίας.
Την ψυχή αυτή, ο διάβολος δεν μπορεί να την πλησιάσει, διότι θα κατακαεί.
Αυτήν την Χάρη μετανοίας να μας χαρίζει ο Κύριος σε όλους, μέχρι το τέλος της ζωής μας, ώστε να παραδώσουμε την ψυχή μας στα χέρια του Χριστού.
Αμήν.
+ Γέροντας Εφραίμ
Δικαίος Σκήτης Αγίου Ανδρέα Αγ. Όρους.

[toula]

" Ὁ ἔγγαμος βίος δέν κλείνει τήν πόρτα τοῦ οὐρανοῦ.
Δέ δημιουργεῖ ἐμπόδια στήν πνευματική τελείωση.
Ἡ τελείωση δέν ἔγκειται σέ ἐξωτερικές καταστάσεις, ἀλλά στίς ἐσωτερικές διαθέσεις, στά αἰσθήματα καί τίς προθέσεις.
Προσπάθησε νά τά ἐμφυτεύσεις στήν καρδιά σου αὐτά.
Διάβασε τά εὐαγγέλια καί τίς ἐπιστολές τῆς Καινῆς Διαθήκης, συνειδητοποίησε πῶς πρέπει νά ζεῖ ὁ χριστιανός καί κάνε κι ἐσύ τό ἴδιο."
Ἅγιος Θεοφάνης o Έγκλειστος

[toula]

https://www.youtube.com/watch?v=Iv2wKlM ... E%AF%CE%B1

«Εν υπομονή» - π. Γεώργιος Σχοινάς

[toula]

Ποιός είναι ο αιρετικός άνθρωπος, για τον οποίο πολύς λόγος γίνεται στη ζωή της Εκκλησίας; Προφανώς είναι αυτός που με τη διδασκαλία του διαλέγει να ερμηνεύσει κάποιο ή κάποια σημεία της πίστης ως εμπειρίας του εκκλησιαστικού σώματος με δικό του τρόπο, που δεν συμφωνεί με την πίστη, και που αν ακολουθηθεί αυτός ο τρόπος ερμηνείας ως αυθεντικός, εγείρεται ζήτημα τόσο αλήθειας στην πίστη, όσο και σωτηρίας του ανθρώπου, διότι ο αιρετικός και όσοι τον ακολουθούν έχει δυσκολία ή αδυναμία να αναγνωρίσει ποιος είναι ο Χριστός, αλλά και ποια είναι στην πραγματικότητα η Εκκλησία στην οποία είναι ενταγμένος.
Αντί να ακολουθεί την Εκκλησία, ζητά από την Εκκλησία να τον ακολουθήσει.
Αντί να πορεύεται θέτοντας τις θέσεις ή τις απόψεις του στην κρίση της Εκκλησίας, ζητά από την Εκκλησία να πορευτεί κατά τις δικές του θέσεις ή απόψεις.
Είναι προφανές ότι αιρετικός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αδιάκριτα κάποιος ο οποίος έχει σκέψη, άποψη, αναζήτηση για την αλήθεια της πίστης.
Είναι σύνηθες, ιδίως στους καιρούς της διαδικτυακής τοξικότητας, ο χαρακτηρισμός να αποδίδεται με υπεροψία και ελαφρά τη καρδία, με μια αίσθηση ότι η πίστη χρειάζεται σωματοφύλακες, από ανθρώπους που δεν είναι εντεταλμένοι γι’ αυτό.
Από ανθρώπους φοβικούς.
Από εκείνους που οχυρώνονται πίσω από ένα γράμμα παράδοσης, αγνοώντας το πνεύμα της. Από αυτούς που θεωρούν θέματα άσχετα με τη σωτηρία του ανθρώπου, ζητήματα πίστης.
Που λησμονούν ότι η Εκκλησία έχει την δική της πορεία εν τω χρόνω.
Από μία επηρμένη οφρύ, που αγνοεί ότι την Εκκλησία την προστατεύει ο Θεός, ο Οποίος στέλνει πρόσωπα με φώτιση, γνώση, επίγνωση, καλλιέργεια, κυρίως όμως εμπειρία για να δώσουν μαρτυρία περί της αληθείας, όταν χρειαστεί, για να διακρίνουν πότε μια άποψη γίνεται επικίνδυνη για τη σωτηρία και πότε διατυπώνεται στα πλαίσια των ανθρώπινων χαρισμάτων που μπορεί και να λαθεύουν, χωρίς όμως να διαστρέφουν την αλήθεια.
Οι αυτοαναγορευμένοι ως «προστάτες» της πίστης, κληρικοί και λαϊκοί, θεωρούν ότι μπορούν να αποφαίνονται δίκην αγίων για το ποιος είναι αιρετικός.
Οι Άγιοι αποφαίνονται με τον τρόπο της Εκκλησίας, που είναι η Σύνοδος.
Σύνοδος σημαίνει συνοδοιπορία σε έναν δρόμο που φωτίζει το Άγιο Πνεύμα.
Όταν η Εκκλησία είχε και έχει θέματα που έχουν να κάνουν με την πίστη συγκαλεί την Σύνοδο των Επισκόπων κατά τόπους και την Οικουμενική ή την Πανορθόδοξη Σύνοδο, ώστε να αποφασίσει για θέματα και ερμηνείες που απειλούν τη σωτηρία των πιστών ή που χρειάζονται ρύθμιση.
Πριν τις Συνόδους η ιστορία της Εκκλησίας είναι γεμάτη από διαφορετικές ερμηνείες των Πατέρων στα ίδια θέματα.
Δεν έχει σημασία αν είναι μεγάλες ή μικρές οι διαφορές, καθότι συνήθως πήγαζαν από τον τρόπο που οι Πατέρες έβλεπαν τον κόσμο και τη ζωή, ανάλογα με τον χαρακτήρα και την μόρφωσή τους.
Όταν όμως η Σύνοδος αποφαίνονταν, όλοι ακολουθούσαν αυτόν τον δρόμο.
Σήμερα είναι εύκολη η απόδοση του χαρακτηρισμού «αιρετικός», σε όποιον ή όποια δεν ακολουθεί συνήθως τον υπερσυντηρητικό τρόπο προσέγγισης της πίστης στην πράξη.
Σε όποιον ή όποια ζητά να επικαιροποιηθεί το μήνυμα της πίστης και της ζωής της Εκκλησίας. Είναι άλλο η αλλαγή και άλλο η επικαιροποίηση. Είναι άλλο ο διάλογος με τον κόσμο, τα ρεύματά του, τις προκλήσεις του και άλλο η εκκοσμίκευση, ο συσχηματισμός, η αίσθηση ότι στον κόσμο βρίσκεται η αλήθεια και ότι πρέπει να αλλάξουμε τις διδασκαλίες της πίστης, για να είμαστε ευάρεστοι.
Είναι άλλο ο εντοπισμός της αμαρτίας και άλλο η κατάκριση του αμαρτωλού.
Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στον Επίσκοπο της Κρήτης και μαθητή του απόστολο Τίτο, του ζητά ο ίδιος να έχει την ευθύνη για να αντιμετωπίσει τον αιρετικό άνθρωπο, αυτόν που ακολουθεί πλανεμενες διδασκαλίες.
Να τον συμβουλεύσει μία και δύο φορές, αφού πρώτα εντοπίσει τις πλάνες του.
Διότι σήμερα πολλοί θεωρούν ό,τι δεν καταλαβαίνουν "πλάνη".
Αφού ο Τίτος συμβουλέψει τον πλανώμενο, αν εκείνος δεν τον ακούσει, ο Παύλος τον προτρέπει να τον αφήσει, διότι ο αιρετικός έχει καταδικάσει ο ίδιος τον εαυτό του, αφού δεν ακούει τον Επίσκοπο, δηλαδή την Εκκλησία, διότι όπου ο Επίσκοπος, εκεί και η Εκκλησία.
Όπου η Σύνοδος, εκεί και η Εκκλησία.
Κι ακόμη κι αν η Σύνοδος ή ο Επίσκοπος σφάλλουν, δεν μπορούμε να φεύγουμε από την Εκκλησία ή από τον Επίσκοπο, αλλά να περιμένουμε.
Η ιστορία της Εκκλησίας έχει δείξει διορθώσεις στις διδασκαλίες και Επισκόπων και συνόδων. Αυτός όμως που φεύγει από την Εκκλησία ή χρησιμοποιεί, ελαφρά τη καρδία και με έπαρση τον όρο «αιρετικός», χωρίς να γνωρίζει πραγματικά αν όντως ισχύει για τα πρόσωπα στα οποία απευθύνεται, χωρίζει την Εκκλησία, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται, για να δικαιώσει τον εαυτό του.
Και η αυτοδικαίωση, όπως και η διάσπαση είναι έργα του διαβόλου.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός