Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

David Balfour
«Η πιο αγαπητή και συγγενής ψυχή» του Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ.
Ο Μπάλφουρ αποτελεί, πραγματικά, μία τραγική φιγούρα.
Κάποτε θα ομολογήσει: «Η ζωή μου είναι μία θλιβερή αμφιταλάντευση».
Οι αμφιταλαντεύσεις του Μπάλφουρ φτάνουν στο αποκορύφωμα τους, όπως ο ίδιος μαρτυρεί:
«Έχασα την πίστη ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη που κατέχει την αλήθεια σε όλο το πλήρωμά της».
Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, ευρισκόμενος ο Μπάλφουρ στο Κάιρο βγάζει το ράσο του και διακόπτει κάθε σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τα χρόνια που ακολούθησαν τα χαρακτηρίζει ως «χρόνια τελείας αθεΐας».
Ο Γέροντας Σωφρόνιος κατεύθυνε πνευματικά τον Μπάλφουρ, χωρίς να απελπίζεται για τις πολλές του πτώσεις.
Ζούσε το δράμα του ως προσωπικό του δράμα, όπως τονίζει σχετικά: "Η εμπειρία της πνευματικής πατρότητος είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αλλά η άσκησή της, δηλαδή ο αγώνας στην καρδία του αδελφού ενάντια στο πάθος που τον βασανίζει, υπερβολικά δύσκολη. Με άλλα λόγια είναι ανάγκη να τον δεχθείς στην καρδιά σου και να ζήσεις τον πειρασμό του ως προσωπικά δικό σου".
Ο Γέροντας Σωφρόνιος τον ελέγχει με το χάδι της ειλικρινούς αγάπης, προσέχοντας με πολλή λεπτότητα και ευγένεια να μην τον πληγώσει, αλλά να τον βοηθήσει στη συνειδητοποίηση των ελλείψεων του και στη διόρθωση των σφαλμάτων του.
Θα του πεί χαρακτηριστικά: "Εγώ δεν είμαι για σας ούτε γέροντας ούτε πατέρας, αλλά αδελφός.
Νομίζω ότι στην ειλικρινή μου φροντίδα για σας, και αν πω κάτι δυσάρεστο, εσείς ως σοφός άνδρας, που γνωρίζει καλά ότι οι γνήσιες επιπλήξεις και επιτιμήσεις από κάποιον που μας αγαπά είναι καλύτερες από τους δολίους ασπασμούς του κόλακα (Βλ. Παροιμ. κζ΄, 6), θα αποκομίσετε όφελος από τον ταπεινό μου λόγο".
"Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Θα υπομείνουμε.
Τέτοια είναι η οδός μας.
Έπεσες, σήκω!
Ποτέ όμως δεν πρέπει να απελπίζεσαι".
Ο Μπάλφουρ εκοιμήθη την 11η Οκτωβρίου 1989 μετά από παρατεταμένη ασθένεια.
Από την αλληλογραφία του Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ

[toula]

"Όσοι άφησαν τον εαυτό τους στο θέλημα του Θεού, αυτούς τους καθοδηγεί ο Ίδιος ο Κύριος και με τη χάρη Του υπομένουν με ανδρεία τα πάντα.
Το θέλημα του Θεού συχνά οδηγεί στον Γολγοθά.
Η Θεία χάρη έρχεται μόνο στην ψυχή που έπαθε μέχρι τέλους".
Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

[toula]

Στους νέους έλεγε: ''Ξέρετε τί αξία έχει να κρατήσει κανείς την παρθενία του;
Πολύ μεγάλη!
Όταν πεθάνει αυτός ο άνθρωπος, Άγγελοι έρχονται και στολίζουν σαν νύμφη την ψυχή του και την πηγαίνουν με χαρά στον Ουρανό.
Δεν λέω να μήν παντρεύεσθε, αλλά αν τύχει και δεν μπορέσετε να παντρευτείτε, να μήν στενοχωριέστε γιατί η παρθενία είναι ανώτερη''.
Οσιος Γεώργιος Καρσλίδης

[toula]

"Βλέπετε, δεν καταστρέφει ο Θεός τους ανθρώπους, μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους και καταστρέφονται.
Δεν είναι δηλαδή ότι τους τιμωρεί ο θεός, αλλά την τιμωρία την δημιουργούν μόνοι τους με την αμαρτωλή ζωή τους."
"Οι ακρίδες, οι πόλεμοι, η ανομβρία, οι αρρώστιες είναι μάστιγα.
Όχι ότι ο Θεός θέλει να παιδαγωγήσει έτσι τον άνθρωπο, αλλά είναι συνέπεια της απομακρύνσεως του ανθρώπου από τον Θεό.
Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ο άνθρωπος από τον Θεό."
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Λέει κάποιος: "Ονειρευόμουν στη ζωή μου να κάνω οικογένεια και ήθελα με αυτόν τον τρόπο και τον δρόμο να σωθώ.
Όμως δεν επιτεύχθηκε αυτός ο σκοπός". "Παντρεύτηκα και ο γάμος μου απέτυχε". "Παντρεύτηκα και δεν έκανα παιδιά".
"Δεν παντρεύτηκα καθόλου".
Ή κάποιος με απάτησε, με πρόδωσε, με πλήγωσε.
"Ματαιώθηκαν τα σχέδιά μου".
"Δεν είναι έτσι που ήθελα τη ζωή μου!"
"Τι κάνω τώρα;"
Ωραία, βάζω τη λογική μου, την οποία μου έδωσε ο Θεός, και λέω: Κοίταξε, έχω μια πραγματικότητα.
Είμαι εδώ, σε αυτό τον τόπο, με αυτά τα δεδομένα, με αυτά τα πράγματα, με αυτά τα πρόσωπα, με αυτές τις δυνατότητες.
Εε, με αυτά θα φροντίσω να σωθώ.
Γιατί το θέλημα του Θεού δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, είναι η σωτηρία μου.
Θα πεις ονειρευόμουν κι εγώ ονειρευόμουν να έμενα στο Άγιο Όρος και να είχα ένα ωραίο καλυβάκι στη Νέα Σκήτη που ήμουν εκεί και να απολάμβανα το μέλι της ησυχίας του Αγίου Όρους.
Και βρέθηκα στη Λεμεσό, μέσα στο κέντρο της πόλης.
Ούτε σε καμία άκρη, ας πούμε.
Μέσα στο κέντρο της πόλης.
Και μάλιστα όταν πρωτοήρθα στη Λεμεσό, στη Μητρόπολη επειδή τότε το κτίριο που μέναμε εδώ είχε δυσκολίες, έμενα σε ένα πολύ μικρό δωματιάκι, πλάτος 1,5 μέτρο και μήκος 2 μέτρα. Υπάρχει μέχρι τώρα.
Και ήταν επάνω στο δρόμο.
Οπότε κάθε νύχτα δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε ιδιαίτερα Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή που όλα τα κέντρα εδώ έχουν "αγρυπνίες" και "προσεύχονται" όλη νύχτα.
Ιδίως τις μεγάλες εορτές έχουμε "ολονύκτιες αγρυπνίες" με μεγάλους "ψάλτες", "ιεροψάλτες" που ψάλλουν όλη νύχτα, οι οποίες καταλήγουν κατά τις 4:00 το πρωί σε ξύλο, βρισιές ό,τι μπορείτε να φανταστείτε μετά από μία τέτοια αγρυπνία!
Λοιπόν γίνεται χάος, βρισιές, κλωτσιές, ξύλο από νέα παιδιά.
Τους ακούμε κάθε βράδυ μέχρι τώρα αλλά τώρα συνηθίσαμε, τον πρώτο καιρό όμως ήταν δύσκολα.
Τι να πούμε, αυτός είναι ο κόσμος μας.
Κι εγώ το βλέπω στην προσωπική μου ζωή.
Δεν ήταν το όνειρο της ζωής μου να έρθω στη Λεμεσό να γίνω Μητροπολίτης.
Ούτε το σκέφτηκα ποτέ μου.
Σας ομολογώ ότι δεν το σκέφτηκα ούτε μία φορά! Ούτε σαν όνειρο δεν το είχα δει.
Είχα άλλο όραμα περί της ζωής μου.
Άλλαξε ο Θεός τα πράγματα, ήρθανε έτσι τα πράγματα.
Ανθρωπίνως βέβαια είναι φυσικό όταν αλλάζουν τα οράματα της ζωής σου να σε συνεπαίρνει, να πείς εγώ θα ήθελα να ήμουν εκεί, να ήμουν έτσι..
Όμως ποιο είναι το ζητούμενο;
Το ζητούμενο είναι το Άγιο Όρος;
Είναι ο μοναχισμός;
Η οικογένεια;
Τα παιδιά;
Το σπίτι;
Η δουλειά;
Η υγεία ακόμα;
Το ζητούμενο δεν είναι αυτά όλα.
Αυτά είναι τα μέσα που θα μας πάνε στο ζητούμενο.
Το ζητούμενο είναι ο Χριστός.
Λοιπόν άσε τις φαντασίες και τις ονειροπολήσεις και προσγειώσου εδώ που είσαι.
Είσαι σε αυτήν την πόλη, με αυτά τα δεδομένα, με αυτές τις δυνάμεις που έχεις, με αυτήν την ηλικία που έχεις, με αυτούς τους ανθρώπους που είσαι, με όλα όσα υπάρχουν τώρα στη ζωή σου και οφείλεις να κατεργαστείς τη σωτηρία σου.
+πατήρ Αθανάσιος
Μητροπολίτης Λεμεσού

[toula]

Το κουτσομπολιό στην εκκλησία είναι ένα φαινόμενο που, αν και δεν συνάδει με τις χριστιανικές αξίες, συχνά λαμβάνει χώρα στους κόλπους της ενορίας.
Αντί να επικεντρώνονται στο μήνυμα της αγάπης, της συγχώρεσης και της ταπεινοφροσύνης που διδάσκει ο Χριστός, κάποιοι πιστοί επιλέγουν να σχολιάζουν τις ζωές των άλλων, να διαδίδουν φήμες και να κρίνουν.
Το κουτσομπολιό διαταράσσει την πνευματική ενότητα, δηλητηριάζει τις σχέσεις και αποσπά τους πιστούς από τον κύριο στόχο τους, που είναι η προσευχή και η κοινωνία με τον Θεό.
Αυτό το είδος συμπεριφοράς όχι μόνο δεν ωφελεί την ψυχή, αλλά αντιθέτως δημιουργεί έριδες και φθόνο, υπονομεύοντας την ειρήνη και την αγάπη στην κοινότητα.
Η Εκκλησία οφείλει να είναι ένας τόπος όπου κυριαρχεί η κατανόηση, η αλληλοστήριξη και η αλήθεια.
Αν κάποιος εντοπίζει λάθη ή αδυναμίες στους συνανθρώπους του, η χριστιανική προσέγγιση είναι η προσευχή για αυτούς και όχι η καταδίκη τους.
Έτσι, μπορούμε όλοι να προχωρήσουμε προς την πνευματική τελειότητα, χωρίς την παγίδα του κουτσομπολιού που σπέρνει διχόνοια.
π. Δημήτριος Αργύρης

[toula]

Ο διάβολος έχει δύο όπλα, με τα οποία δίνει τη χαριστική βολή στον αμαρτωλό άνθρωπο.
Για τους ευαίσθητους έχει το όπλο της απογνώσεως και της απελπισίας και για τους αναίσθητους έχει το όπλο της ραθυμίας και της επαναστάσεως.
Ο διάβολος πλησιάζει τους ευαίσθητους ανθρώπους και τους σπέρνει λογισμούς του τύπου: Τι είναι αυτό που έκανες, τώρα δεν υπάρχει για σένα ελπίδα σωτηρίας, κανείς δεν μπορεί να σε σώσει!
Τους αναίσθητους αντίθετα τους λέει: Έλα καημένε, καλός είσαι!
Και τί έκανες στο κάτω-κάτω για να μετανιώσεις; Δεν σκότωσες και κανέναν!
Μακάρι να ήταν όλοι σαν και σένα.
Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

[toula]

Μου κάνει πραγματικά μεγάλη εντύπωση, ότι ενώ για τις αταξίες και τα αμαρτήματα των άλλων γινόμαστε ανάλγητοι δικαστές, παραβλέπουμε τα δικά μας παραπτώματα, που συχνά χρειάζονται μεγαλύτερη συγχώρηση.
Για τα δικά μας αμαρτήματα είμαστε τυφλοί, για των διπλανών μας όμως, έχουμε οξυτάτη όραση. Το αντίθετο ωστόσο συμβαίνει με τα κατορθώματα.
Τα δικά μας, έστω κι αν είναι μικρά και δεύτερα, φαίνονται μεγάλα.
Των διπλανών μας, έστω κι αν είναι μεγάλα και θαυμαστά, τα νομίζουμε μικρά και τιποτένια.
Οσίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου.

[toula]

Ἄν μπορούσαμε νά βλέπαμε τί γίνεται στόν ἀέρα γύρω μας, θά φρίτταμε!

Ἄν μπορούσαμε νά βλέπαμε τί γίνεται στόν ἀέρα γύρω μας, θά φρίτταμε! Κάθε στιγμή οἱ Δαίμονες προσπαθοῦν νά μᾶς κάνουν κακό καί οἱ Ἄγγελοι νά τούς ἀποτρέψουν. Γίνεται μάχη γύρω μας! Καί ὅταν κανείς ἐπικαλεῖται τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, βοηθάει τούς Ἁγίους Ἀγγέλους νά κατατροπώσουν τούς Δαίμονες πού μᾶς ἐπιτίθενται, γιατί οἱ Δαίμονες φρίττουν μέ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅταν αὐτό τό κάνεις ἀδιάλειπτα, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησέ με», καθαρίζει ἡ ἀτμόσφαιρα γύρω σου, καθαρίζει τό μυαλό σου, καθαρίζει ἡ ὕπαρξή σου ἀπό τίς δαιμονικές ἐνέργειες, γιατί ὁ Διάβολος φρίττει τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί φεύγει.
Νά τί σημασία ἔχει νά ἐπικαλούμαστε τόν Χριστό. Ἡ ἐπίκληση τοῦ Θείου ὀνόματος διώχνει τούς Δαίμονες, καθαρίζει τήν ψυχή καί τό σῶμα μας. Κατακαίει τούς Δαίμονες τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι μόνο τούς Δαίμονες, καί τούς ἀσεβεῖς ἀνθρώπους. Ὅταν κάποιος σᾶς ἐπιτίθεται, ἄν ἐκείνη τή στιγμή πεῖτε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ξέρετε; Τά μαζεύει καί φεύγει!
Δοκιμάστε καί θά δεῖτε. Εἶναι θυμωμένος καί θέλει νά σᾶς βρίσει, θέλει νά σᾶς χτυπήσει, ἄν πεῖς ἐσύ δυνατά: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ με», θά τά μαζέψει καί θά φύγει. Θά φύγει τό πονηρό πνεῦμα δηλαδή πού τόν κυριεύει καί αὐτόν, καί θά σ’ ἀφήσει ἥσυχο.
Ἀτομική βόμβα θά λέγαμε, καί πολύ περισσότερο, εἶναι τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό μᾶς εἶπε ὁ Κύριος «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε».
Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 28 – 10 – 2017)
https://hristospanagia3.blogspot.com/