Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

"Ψυχοσάββατο του Αγίου Δημητρίου, το ψυχοσάββατο της Μακεδονίας"
Η εκκλησιαστική παράδοση στη Μακεδονία θέλει το Σάββατο προ του Αγίου Δημητρίου, δηλαδή αύριο, να είναι Ψυχοσάββατο.
Το Σάββατο αυτό τελούνται μνημόσυνα υπέρ αναπαύσεως όλων των κεκοιμημένων, όπως και τα άλλα δυο Ψυχοσάββατα που έχει ορίσει η Εκκλησία μας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει στους κεκοιμημένους της.
Είναι τα μεγάλα Ψυχοσάββατα, το ένα πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.
Γιατί ονομάζεται έτσι;
Βέβαια η αγάπη των ανθρώπων σε Μακεδονία και Θράκη δημιούργησε ένα ακόμη ψυχοσάββατο:
Αυτό του Αγίου Δημητρίου.
Ονομάζεται έτσι γιατί τελείται το Σάββατο πριν από την εορτή του Αγίου Δημητρίου.
Ας μη ξεχνάμε ότι ο Άγιος Δημήτριος είναι πολιούχος και προστάτης όλης της Μακεδονίας.
Πως δημιουργήθηκε αυτό το ψυχοσάββατο;
Όπως σημειώνει ο μακαριστός καθηγητής της λειτουργικής Ι. Φουντούλης, η εορτή του Αγίου Δημητρίου είναι το χρονικό σημείο όπου οι κτηνοτρόφοι κατεβάζουν τα ζωντανά από τα ψηλά βουνά στις περιοχές που θα ξεχειμωνιάσουν.
Συνήθως κτηνοτρόφοι και γεωργοί εξαιτίας της απασχόλησης τους δεν προλάβαιναν τα δυο άλλα ψυχοσάββατα.
Έτσι αναζητούσαν χρονική στιγμή και ευκαιρία να προσευχηθούν στην Εκκλησία για τους κεκοιμημένους τους.
Λίγες ημέρες πριν την μεγάλη εορτή του Αγίου Δημητρίου ήταν το καλύτερο χρονικό διάστημα. Έτσι σιγά σιγά επεκτάθηκε και καθιερώθηκε σε Μακεδονία και Θράκη.
Είναι απαραίτητο;
Είναι προσευχή της Εκκλησίας για τους κεκοιμημένους.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ωφελεί τις ψυχές των ανθρώπων μας που αναχώρησαν από τη ζωή αυτή. Κάθε ευκαιρία που μας προσφέρει η μάνα μας Εκκλησία μόνο καλό μπορεί να είναι.
Άλλη μια ευκαιρία για προσευχή.
Άλλη μια ευκαιρία για επικοινωνία με τον Πατέρα μας.
Άλλη μια ευκαιρία να δείξουμε αγάπη στους ανθρώπους μας.

[toula]

'Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε να αγαπάμε και να εκτιμούμε ο ένας τον άλλο.
Χάσαμε τη φρόνηση μας.
Χρειάζεται να αντέξει κανείς λίγο τον αδελφό του, όταν είναι θυμωμένος ή στεναχωρημένος. Γιατί μετά απο λίγο θα συνέλθει εκείνος και αντιλαμβανόμενος πως τον άντεξε, θα είναι έτοιμος και την ίδια του τη ζωή να δώσει για χάρη του."
Αββάς Ζωσιμάς

[toula]

Όσοι εξακολουθούμε την Κυριακή να πηγαίνουμε στην εκκλησία νιώθουμε ότι η εβδομάδα μας τελειώνει ή και αρχίζει με έναν ξεχωριστό τρόπο. Συμμετέχουμε σε ένα μυστήριο γνώσης της αλήθειας, που είναι ο Αναστημένος Χριστός, ο Θεός που έγινε άνθρωπος για να μας δωρίσει τη θέωση.
Συμμετέχουμε σε μία συνάντηση κοινωνίας του Χριστού, αλλά και δικής μας κοινωνίας με τους συνανθρώπους μας, με τους οποίους μοιραζόμαστε τη γιορτή της θείας λειτουργίας. Συμμετέχουμε στο μυστήριο της αγάπης που γίνεται προσευχή για ζώντες και κεκοιμημένους. Αναφέρουμε τη ζωή μας στον Θεό, ακολουθώντας μια παράδοση αιώνων, που θέλει την Κυριακή, την ημέρα του Κυρίου, να είναι η υπόμνηση της αγάπης που ο Θεός έδειξε δημιουργώντας μας και ανακαινίζοντάς μας με την ενανθρώπηση του Υιού Του και οδηγώντας στην υπέρβαση του θανάτου, διά της Αναστάσεως Του.
Η Κυριακή τα τελευταία χρόνια τείνει να μετατραπεί σε ημέρα ύπνου.
Οι άνθρωποι, ιδίως οι νεώτεροι, ξενυχτούν το Σαββατόβραδο, με αποτέλεσμα την Κυριακή να επιλέγουν να μην εκκλησιαστούν.
Από την άλλη, προτιμούν να κοιμηθούν και να ξεκουραστούν, καθώς όλη η εβδομάδα είναι προσανατολισμένη στο πρόγραμμα της ζωής και απομένει μόνο η Κυριακή, για να ηρεμήσουν, όπως πιστεύουν.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η Κυριακή γίνεται και ημέρα κατανάλωσης, καθώς κάποιες φορές τον χρόνο, στα τουριστικά μέρη όλο το καλοκαίρι, τα εμπορικά καταστήματα είναι ανοιχτά, ώστε να γίνουν οι αγορές που δεν είναι πάντοτε εφικτό να πραγματοποιηθούν τις καθημερινές.
Να μην πούμε για τις καφετέριες, τα ζαχαροπλαστεία, τις ταβέρνες και τα εστιατόρια, που μέχρι το απόγευμα της Κυριακής κάνουν ίσως τον μεγαλύτερο τζίρο της εβδομάδας.
Σημεία των καιρών.
Αν μέσα μας δεν ξαναβρούμε το νόημα της Κυριακής, που περνά από την αίσθηση της γιορτής, τότε δύσκολα θα μπορέσουμε να βρούμε κίνητρα και για μας, κυρίως όμως για τα παιδιά μας, για να τοποθετήσουμε τον εκκλησιασμό ως κλειδί για το τέλος της προηγούμενης και την αρχή της επόμενης εβδομάδας.
Αν δεν νιώσουμε την ενορία σπίτι μας, κι εδώ είναι ευθύνη και των ιερέων, αλλά και του κάθε πιστού, που δεν πρέπει να θεωρεί τον εκκλησιασμό ως τήρηση ατομικού θρησκευτικού καθήκοντος, αλλά ως έκφραση της αγάπης που ο Θεός δίνει, αλλά και της επίγνωσης ότι ο χριστιανός υπάρχει για το «εμείς» και όχι για το «μόνο εγώ».
Το «εμείς» το βρίσκουμε στη Θεία Λειτουργία.
Γι’ αυτό και χρειάζεται και η λειτουργία μετά τη λειτουργία.
Ο καφές και το κέρασμα στο Πνευματικό κέντρο της ενορίας.
Η συζήτηση και η χαρά του «μαζί».
Η συμπλήρωση της πνευματικής χαράς.
Η διάσωση του ήθους της κοινότητας.
Η αίσθηση ότι η Κυριακή είναι όντως η ξεχωριστή ημέρα της εβδομάδας και της ζωής.
Ο Χριστός ως παρών τελικά στις καρδιές.
Γιατί είναι δώρο η Κυριακή και όχι κατασκεύασμα. Ακόμη και όσοι έχουν υψωθεί πιο πάνω από τους λογισμούς, όπως λέει ο ασκητικός λόγος, δεν μπορούνε να νιώσουν το μυστήριο.
Μόνο χαρίζεται σε όσους πιστεύουν.
Σε όσους αγαπούνε.
Σε όσους χαίρονται για το νόημα της σχέσης με τον Θεό και τον πλησίον, που κάνει την Κυριακή αληθινή ομορφιά.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

[toula]

" Ὁ ἔγγαμος βίος δέν κλείνει τήν πόρτα τοῦ οὐρανοῦ.
Δέ δημιουργεῖ ἐμπόδια στήν πνευματική τελείωση.
Ἡ τελείωση δέν ἔγκειται σέ ἐξωτερικές καταστάσεις, ἀλλά στίς ἐσωτερικές διαθέσεις, στά αἰσθήματα καί τίς προθέσεις.
Προσπάθησε νά τά ἐμφυτεύσεις στήν καρδιά σου αὐτά.
Διάβασε τά εὐαγγέλια καί τίς ἐπιστολές τῆς Καινῆς Διαθήκης, συνειδητοποίησε πῶς πρέπει νά ζεῖ ὁ χριστιανός καί κάνε κι ἐσύ τό ἴδιο."
Ἅγιος Θεοφάνης o Έγκλειστος

[toula]

"Που είναι ο Θεός σε τόσους θανάτους, αδικίες, καταστροφές; γιατί τα επιτρέπει όλα αυτά;"
ρώτησαν κάποτε τον Μακαριστό Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλο...Και εκείνος με τον όμορφο γλαφυρό τρόπο του απάντησε: " μα φυσικά εκει που τον βάλαμε, ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ!"

[toula]

https://www.facebook.com/petrinahronia/ ... 3235936870

Πώς ο Άγριος Παΐσιος «επιδιόρθωσε» διαστημόπλοιο της NASA !
Ο Γεώργιος Τάουϊλ είναι Σύρος ελληνορθόδοξος, βαπτισμένος στην Λαοδικεία, είναι ψυχίατρος των αστροναυτών στη NASA, ακαδημαϊκός στην Νέα Υόρκη.
Σπούδασε ιατρική στην Ελλάδα, αλλά όταν επισκέφθηκε το Αγιο Ορος πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός.
Οπως αφηγείται ο ίδιος, λίγες ώρες πριν την κουρά του ο γέρων Παΐσιος του είπε:
«Δεν πρέπει να γίνεις μοναχός, σπούδασες γιατρός και η αποστολή σου είναι να παίρνεις τον πόνο από τους ανθρώπους.
Σήμερα κιόλας θα κατέβεις στην Αθήνα. Τα έχω τακτοποιήσει όλα, που θα μείνεις κ.λπ.
Αν υπακούσεις θα είμαι πνευματικός σου, αλλά να ξέρεις είμαι αυστηρός».
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του του ζήτησε να φύγει για την Αθήνα την επόμενη αλλά ο γέροντας ήταν κάθετος:
«Σήμερα θα φύγεις αλλιώς κάνε ότι καταλαβαίνεις, αν μείνεις δεν θα είσαι τίποτε, ούτε γιατρός ούτε μοναχός».
Ο Γ. Τάουϊλ ο ψυχίατρος της NASA και πνευματικό παιδί του π. Παϊσίου, μιλάει στο παρακάτω βίντεο για την θεραπευτική της Ορθοδοξίας που είναι ίδια με την ψυχιατρική και για την απώλεια ενέργειας όταν μισούμε.
Επίσης μιλάει για το πώς τον ακολούθησαν στο Άγιον Όρος δύο καθηγητές της NASA, όπου ο γέροντας Παΐσιος τους έλυσε ένα πρόβλημα που τους απασχολούσε επί δύο χρόνια σχετικά με κάποιο διατημόπλοιο, μιλώντας τους Ελληνικά.
Μιλάει ακόμη για έναν άθεο κοσμοναύτη που τον είδε ο Γ. Τάουϊλ ως ψυχίατρος μετά από 8μηνη παραμονή του στον διαστημικό σταθμό.
Ενώ ήταν μόνος του επί οκτώ μήνες δεν βίωσε μοναξιά διότι ένοιωθε όπως είπε, την παρουσία του Θεού.
Ένα βίντεο που αξίζει να θυμηθούμε γιατί είναι επίκαιρο και αποδεικνύει ότι οι Άγιοι της Ορθοδοξίας μας , όταν είναι θέλημα Του Θεού, με την Θεία Φώτιση Του Αγίου Πνεύματος μπορούν να δώσουν λύσεις σε οποιοδήποτε πρόβλημα ακόμη και σε εκείνα που αδυνατούν οι καλύτεροι σύγχρονοι επιστήμονες !
Σημείωση: Στο βίντεο γίνεται και αναφορά από τον Γεώργιο Ταουίλ ψυχίατρο της NASA για την τεχνολογία (Haarp και όχι μόνο ) που κατέχουν η Αμερικανοί ( και όχι μόνο αυτοί ) με την οποία προκαλούν ακραία καιρικά φαινόμενα σεισμούς, τσουνάμι, πλημμύρες, φωτιές κεραυνούς, πολύ ζεστή, πολύ κρύο, ξηρασία τα πάντα ..όπως λέει...

[toula]

+Σύναξη της Παναγίας της Βασίλισσας στο Μουζάκι Καρδίτσας..
.Δεῦτε Βασιλίσσης τὴν ἱεράν, Εἰκόνα ἐν πίστει, ἀσπασώμεθα ἀδελφοί˙ βρύει γὰρ θαυμάτων, τὰ ῥεῖθρα ἀενάως, παθῶν τὰς βορβορώδεις,.
Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας Βασίλισσας είναι μοναδική στον Ελλαδικό χώρο και το θέμα της αναφέρεται στην κατάσταση της Παναγίας μας μετά την Κοίμησή της. Η Κυρία Θεοτόκος, μετά την Κοίμηση και Μετάστασή της στους ουρανούς, δέχεται τιμές μοναδικές από τον Κύριο και Θεό Της, Ιησού Χριστό. Την στέφει Βασίλισσα των Ουρανών και της αποδίδει θρόνο υψηλό στα δεξιά Της. Γι’ αυτό όπως λέγει και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός η Παναγία μας κατέχει τα «Δευτερεία τῆς Ἁγίας Τριάδος» και γι’ αυτό υμνείται περισσότερο από κάθε άλλον Άγιο κατά την προφητεία και αποκάλυψη «ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριούσι μὲ πᾶσαι αἳ γενεαί…». Ονομάστηκε Βασίλισσα από την Προφητεία του ψαλμωδού Δαυίδ «Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῶ, διαχρύσω, περιβεβλημένη, πεποικιλμένη…». Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας μας κατασκευάστηκε για την κόγχη του Ιερού Βήματος του Ι. Ν. Αγίου Γεωργείου Αγίων Αναργύρων Μουζακίου Καρδίτσας, καθότι ο Ιερεύς έχει ιδιαίτερη σχέση με τη Θεομήτορα. Οι Αγιορείτες Πατέρες, καθώς πολύ περισσότερο ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, προτρέπουν τους Ιερείς να παρακαλούν πολύ την Παναγία μας, διότι όλοι οι Άγιοι παρακάλεσαν την Παναγία. «Δε δίνεται ένα χάρισμα από το Θεό εις τον άνθρωπο, λέγει ο Γέροντας, ει μή διά μέσου της Παναγίας. Η Παναγία μοιράζει τα χαρίσματα στον κόσμο».
Η Εικόνα έγινε κατά θαυμαστό τρόπο, και ως προς την ανεύρεση των χρημάτων και ως προς την κατασκευή και ιστόρηση της Εικόνος. Ο Αγιογράφος, μας απεκάλυψε κατά την παραλαβή της Εικόνος, ότι στο πρόσωπο δεν τράβηξε καμία λάθος γραμμή, αλλά ένιωθε την παρουσία κάποιου να είναι δίπλα του κατά τη στιγμή της ιστορήσεως του προσώπου της Παναγίας μας. Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας μας, μετά την ενθρόνισή της, έχει επιτελέσει πολλά θαύματα σε ανθρώπους που ήλθαν στην χάρη της και ζήτησαν τη βοήθειά της. Αυτό δείχνει ότι η Κυρία Θεοτόκος ήθελε να ιστορηθεί και ως Βασίλισσα για να βοηθήσει των κόσμο. Το μαφόριό Της είναι σε χρώμα μωβ και εσωτερικά κόκκινο, όχι τυχαία φυσικά. Το μωβ χρώμα συμβολίζει το πένθος, ενώ το κόκκινο χρώμα τη θυσία και το θάνατο. Με αυτό τον τρόπο, η Κυρία Θεοτόκος, η οποία γεύθηκε τη θυσία του Υιού Της, τον πόνο της απωλείας και του θανάτου, δίνει σε όλους εμάς που την ασπαζόμαστε το θυσιαστικό πνεύμα για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Μας παρηγορεί, και ιδίως τους ανθρώπους που χάνουν αιφνιδίως τα παιδιά τους, ότι ο χωρισμός είναι προσωρινός, όπως κι Εκείνη προσωρινά χωρίστηκε από τον Υιόν Της και τώρα είναι κοντά Του αιωνίως. Μας δίνει θάρρος, διότι Εκείνη γέννησε τον Αρχηγόν της Ζωής και όσοι πιστεύσουν στον Υιόν Της δε θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταβούν στην αιώνιον ζωήν.
Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας Βασίλισσας εορτάζει και πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου, ημέρα της Κοιμήσεως και μεταστάσεως της Θεοτόκου και η Σύναξη της Παναγίας Βασίλισσας θα πανηγυρίζεται και θα εορτάζεται την ημέρα που έγινε η ενθρόνισή της, 18-19 Οκτωβρίου κάθε χρόνο.Αμην.:⁠-⁠*:⁠-⁠*:⁠-⁠*:..

[toula]

Να κά­νεις μόνο εκεί­νο που μπο­ρείς.
Αυτό θέ­λει ο Θεός.
Τα άλλα θα τα ανα­πλη­ρώ­σει
ο ίδιος με την Χάρη Του.
Γιατί υπάρ­χει και ο φό­βος να απελ­πι­στείς,
δια­βά­ζον­τας τις υψη­λές κα­τα­στά­σεις
που έφτα­σαν οι Άγιοι.
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

[toula]

https://www.youtube.com/shorts/kaFHTAWEbQw

[toula]

Το κακό που κάνεις μένει μαζί σου, το καλό που κάνεις επιστρέφει..
Μια γυναίκα έψησε ψωμί για την οικογένειά της, και άφησε ένα κομμάτι στο περβάζι, για όποιον πεινασμένο περνούσε. Κάθε μέρα το έπαιρνε ένας καμπούρης και, αντί να της εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, καθώς έφευγε, πρόφερε αυτά τα λόγια: «Το κακό που κάνεις μένει μαζί σου, το καλό που κάνεις επιστρέφει».
Αυτό συνεχίστηκε μέρα με τη μέρα. Κάποια στιγμή η γυναίκα θύμωσε και ψέλλισε: «Ούτε μια λέξη ευγνωμοσύνης, ούτε ένα ευχαριστώ». Γι’ αυτό μια μέρα αποφάσισε εξοργισμένη, να το τελειώσει μαζί του. Και τι έκανε; Πρόσθεσε δηλητήριο στο ψωμί που είχε προετοιμάσει γι’ αυτόν.
Καθώς ήταν έτοιμη να το βάλει στο περβάζι του παραθύρου, τα χέρια της έτρεμαν. «Τι κάνω;» ρώτησε τον εαυτό της. Έριξε αμέσως αυτό το ψωμί στη φωτιά και ετοίμασε ένα άλλο κι έβαλε στο περβάζι.
Όπως κάθε μέρα πέρασε ο καμπούρης, πήρε το ψωμί και είπε τα συνηθισμένα λόγια: «Το κακό που κάνεις μένει μαζί σου, το καλό που κάνεις επιστρέφει». Κάποια μέρα, όταν η γυναίκα έβαζε το ψωμί στο περβάζι, προσευχήθηκε για τον γιο της, που είχε φύγει μακριά για να αναζητήσει την τύχη του, ώστε να επιστρέψει σώος και αβλαβής αφού δεν είχε νέα του για μήνες.
Εκείνο το βράδυ άκουσε ένα χτύπημα στην πόρτα. Όταν άνοιξε, με έκπληξη είδε τον γιο της μπροστά της. Είχε γίνει αδύνατος, πεινούσε. Της είπε: «Μαμά είναι θαύμα που είμαι εδώ. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει, αλλά πέρασε ένας καμπούρης και του ζήτησα λίγο φαγητό. Είχε την καλοσύνη να μου δώσει ένα ολόκληρο καρβέλι ψωμί, λέγοντάς μου: «Αυτό τρώω κάθε μέρα. Σήμερα σου το δίνω, γιατί το χρειάζεσαι περισσότερο από εμένα».
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, η μητέρα χλόμιασε, θυμούμενη το δηλητηριασμένο ψωμί που είχε φτιάξει εκείνο το πρωί. Αν δεν το είχε ρίξει στη φωτιά, θα το έτρωγε ο γιος της και θα είχε πεθάνει. Τότε κατάλαβε τη σημασία των λέξεων: «Το κακό που κάνεις μένει μαζί σου, το καλό που κάνεις επιστρέφει».
ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Κάνε το καλό και μην σταματήσεις να το κάνεις, ακόμα κι αν δεν εκτιμάται εκείνη τη στιγμή