Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

«Τοῦτο τὸ γραΐδιο ποὺ κάνει τὸν σταυρό του καὶ στέκεται σὰν κουρούνα μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα, εἶναι ψυχὴ χιλιάδων χρονῶν καὶ ξέρει ἀπὸ ποῦ βαστᾶ καὶ ποῦ πάει, καλίτερα ἀπὸ τὸν κάθε λιμοκοντόρο ποὺ σπουδάζει στὰ Παρίσια»
κυρ. Φώτης Κόντογλου

[toula]

. Όποιος μένει εκούσια καθαρός από την φθορά της αμαρτίας, φθείρει την φθορά εκείνων που έχουν στην φύσι τους να φθείρουν.
Η αφθαρσία, δηλαδή της προαιρέσεως είναι φυσικό να συντηρή άφθαρτη την φθορά της φύσεως, μη επιτρέποντας προνοητικά με την χάρι του Πνεύματος, που έχει, να την δυναστεύουν οι αντίθετες δυνάμεις.
(Προς Θαλάσσιον, Περί αποριών, Ερώτησις ΛΖ’, ΕΠΕ 14Β,239. PG 90,388)
Αγίου Μαξίμου Ομολογητού
«Μαξιμιανόν Ταμείον – Α'»

[toula]

Tὸ πρῶτο παιδὶ τῆς ταπεινώσεως εἶναι ἡ ἁπλότητα. Καὶ ὅταν ὑπάρχη στὸν ἄνθρωπο ἁπλότητα, ὑπάρχει καὶ ἀγάπη, θυσία, καλωσύνη, φιλότιμο, εὐλάβεια. Ὁ ἁπλὸς ἄνθρωπος ἔχει καθαρότητα ψυχῆς καὶ μιὰ ἀπερίεργη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Ἡ ἁπλότητα ἦταν ἡ κατάσταση τοῦ Ἀδὰμ πρὸ τῆς πτώσεως, ποὺ τὰ ἔβλεπε ὅλα ἁγνὰ καὶ καθαρά, γιατὶ ἦταν ντυμένος μὲ τὴν Xάρη τοῦ Θεοῦ.
– Γέροντα, ὅταν λένε: «ἐν τῇ ἁπλότητι ἡ χάρις», ἐννοοῦν τὴν θεία Xάρη;
– Φυσικά. Ὁ ἁπλὸς καὶ ἀπονήρευτος ἄνθρωπος, ἐπειδὴ ἔχει ταπείνωση, δέχεται τὴν Χάρη ἀπὸ τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἁπλὸς καὶ φύσει ἀγαθός.
– Γέροντα, μπορεῖ κανεὶς νὰ κινῆται ἁπλὰ καὶ νὰ ἔχη ὑπερηφάνεια;
– Αὐτὸ δὲν γίνεται. Στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει πραγματικὴ ἁπλότητα δὲν ὑπάρχει ὑπερηφάνεια.
– Μπορεῖ, Γέροντα, κάποιος νὰ μιμῆται μερικὲς ἐκδηλώσεις τοῦ ἁπλοῦ ἀνθρώπου, χωρὶς νὰ ἔχη πραγματικὴ ἁπλότητα;
– Ναί, καὶ κάνοντας τὸν ἁπλό, νὰ πετυχαίνη αὐτὸ ποὺ θέλει! Ὅποιος παριστάνει τὸν ἁπλό, γιὰ νὰ πετύχη κάτι, μέσα σ᾿ αὐτὴν τὴν ἁπλότητα ὑπάρχει ἡ πιὸ χονδρὴ πονηριά. Εἶναι σὰν νὰ φοράη ἕνας γέρος καλτσάκια μικροῦ παιδιοῦ, γιὰ νὰ τοῦ κάνουν τὰ χατίρια ποὺ κάνουν σ᾿ ἕνα παιδί! Ἐνῶ, ὅποιος ἔχει πραγματικὴ ἁπλότητα, ἔχει καὶ εὐθύτητα καὶ διάκριση.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
«Λόγοι Ε’ – Πάθη και αρετές»

[toula]

Τίποτε άλλο δεν προκαλεί τόση σύγχυση, όσο η πολυλογία. και τίποτε δεν είναι φαυλότερο από την ακράτητη γλώσσα, που μπορεί να αφανίσει την καλή κατάσταση της ψυχής.
Ό,τι οικοδομούμε κάθε μέρα, το γκρεμίζει και ό,τι με κόπο μαζεύομε, η ψυχή το σκορπίζει με την πολυλογία. Τι είναι
χειρότερο από τη γλώσσα; Είναι ασυγκράτητο κακό (Ιακ. 3,8).
Πρέπει λοιπόν να της βάλομε όρια, να της επιβληθούμε δια της βίας και να την πιέσομε, για να πω έτσι, ώστε να λέει μόνο τα
απαραίτητα. Ποιος μπορεί να πει πόση ψυχική ζημιά προκαλείται από τη γλώσσα;
Οσίου Φιλοθέου Σιναΐτη
«Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών – Γ'»

[toula]

Αν βρει την δύναμη ο αμαρτωλός να αντικρύσει κατάματα και με ειλικρίνεια τις τρομερές και συνάμα θαυμαστές υποσχέσεις που έδωσε στη βάπτισή του, τότε σίγουρα θα μετανοήσει και θα κλάψει, διαπιστώνοντας την αναξιοπιστία του. […]
30. Στο λουτρό της παλιγγενεσίας ενεργείται η συμμετοχή του ανθρώπου στην ανακαίνισή του, αλλά μένει και πάλι θνητός και παθητός, για να υποδεχθεί την αφθαρσία και την θέωση ελεύθερα, με αγώνα και προσπάθεια. Γι΄ αυτό, καίτοι δια του αγίου βαπτίσματος ο Ιησούς αναγέννησε τον άνθρωπο και τον σφράγισε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, και την ενέργεια του διαβόλου, του εφευρέτη της κακίας, την έβγαλε έξω από την ψυχή, όμως άφησε τον διάβολο να πολεμά τον άνθρωπο απ΄ έξω, μέχρι να ετοιμαστεί ο άνθρωπος προς υποδοχή της αθανασίας. Γιατί αν και έλαβε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος στο βάπτισμα, όμως πρέπει να την κρατήσει μέσα του και ν΄ αφήσει το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει μέσα του. Σκοπός της ζωής του βαπτισμένου ανθρώπου είναι η οικείωση του Αγίου Πνεύματος. […]
Ιερομονάχου Διονυσίου Βογλού
«Για την μετάνοια, την αγάπη και την προσευχή»

[toula]

117. Συμβαίνει πολλές φορές να σου μιλά κατά φαντασίαν μέσα στην καρδιά σου ο σατανάς και να σου λέει: «Κοίταξε πόσα κακά έργα έχεις κάνει. Η ψυχή σου είναι γεμάτη ανομίες, βαρύνεσαι με πολλές και βαρύτατες αμαρτίες.»
Μη σε ξεγελά λοιπόν με αυτά ο σατανάς και με πρόφαση ταπεινώσεως σε σπρώχνει στην απελπισία. Γιατί από τον καιρό που με την παράβαση μπήκε στον άνθρωπο η κακία, ο σατανάς απέκτησε δυνατότητα να μιλά κατά κάποιο τρόπο καθημερινά στην ψυχή, σαν άνθρωπος με άνθρωπο, και να της υποβάλλει τα άτοπα. Εσύ λοιπόν αποκρίσου του: «Ναι, αλλά έχω γραπτές τις διαβεβαιώσεις του Θεού που λέει «Δεν επιθυμώ το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψει με τη μετάνοια και να έχει ζωή (Ιεζ. 18, 23· 33,11)». Γιατί τότε τι ήθελε να κατεβεί ο Θεός στη γη, αν όχι για να σώσει τους αμαρτωλούς και να φωτίσει αυτούς που ζουν στο σκοτάδι και να δώσει ζωή στους νεκρούς από την αμαρτία;»
Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου
«Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών – Γ'»

[toula]

Θετόκος – Τί ομολογούμε
Ομολογούμε και την αγία και πανένδοξη Παρθένο γνήσια και αληθινά Θεοτόκο, διότι δεν έγινε μητέρα ενός απλού ανθρώπου, που σε ριπή οφθαλμού προδιπλασιάσθηκε χωρίς την ένωσί του με τον Λόγο και από την προκοπή του στα έργα και την άκρα αρετή που θεώθηκε, αλλά επειδή όντως αυτός ο Λόγος του Θεού, ο ένας από την αγία Τριάδα, έλαβε σάρκα από αυτήν με σύλληψι απερίγραπτη και έγινε τέλειος ανθρωπος.
Αγίου Μαξίμου Ομολογητού
«Μαξιμιανόν Ταμείον – Α'»

[toula]

Ομολογούμε συνένωσι κατά φυσική ένωσι, δηλαδή, αληθινή και πραγματική, σύμφωνα με τον Άγιο Κύριλλο, και πρεσβεύουμε αληθινά και πραγματικά Θεοτόκο την Παναγία Παρθένο, όχι έτσι απλά, αλλά επειδή κυοφόρησε αληθινά τον Θεό Λόγο, που γεννήθηκε πριν από τους αιώνες από τον Θεό Πατέρα, και με άρρητο τρόπο τον γέννησε, αφού του έδωσε την σάρκα της.
Αγίου Μαξίμου Ομολογητού
«Μαξιμιανόν Ταμείον – Α'»

[toula]

Εδώ και μερικά χρόνια, ένας φιλομόναχος νέος είχε παρακολουθήσει μια ολονυκτία σε μια Μονή του Αγίου Όρους με πολλή ευλάβεια. Ήταν η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου και, επειδή ήθελε και αυτός να αφιερωθή στον Θεό, σε όλη την αγρυπνία στεκόταν όρθιος και προσευχόταν με κατάνυξη.
Όταν έφθασαν στους Αίνους, ο Ιερεύς έχριε τους Πατέρες και τους προσκυνητάς από το λαδάκι της κανδήλας της Παναγίας. Ο νέος όμως από πολλή ευλάβεια και υπερευαισθησία δεν πλησίασε για να χρισθή, διότι θεωρούσε ανάξιο τον εαυτό του. Όταν πια τελείωσαν όλοι, και έφυγε ο Ιερεύς, αισθάνθηκε την ανάγκη μέσα από την καρδιά του να πάη να προσκυνήση τουλάχιστον την Εικόνα της
Παναγίας, για να πάρη κι αυτός λίγη Χάρη. Ενώ λοιπόν προσκυνούσε με ευλάβεια την εικόνα της Παναγίας, έγειρε όμορφα η κανδήλα της και έχυσε λάδι στο κεφάλι του νεαρού, χωρίς να στάξη ούτε κάτω αλλ’ ούτε και στα ρούχα του, παρά μόνο στην κορυφή της κεφαλής του. Ένιωσε δε παράλληλα και μια ανέκφραστη πνευματική αγαλλίαση, τέτοια που δεν είχε νιώσει ποτέ στην ζωή του.
Όταν είδα από μακριά τον νέο, πριν μου διηγηθή ο ίδιος το περιστατικό, επειδή φαινόταν από το αλλοιωμένο του πρόσωπο το θείο γεγονός, τον ρώτησα τί του συνέβη, και εκείνος μου το διηγήθηκε με πολλή απλότητα.
Βλέπει λοιπόν κανείς ότι τους πολύ ευλαβείς και ταπεινούς τους χρίει μόνη της η Παναγία και τους αλλοιώνει πνευματικά.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
«Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»

[toula]

Άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης: "Ο αρχάγγελος Μιχαήλ βγήκε από την εικόνα του...".
Λίγες ημέρες πριν την γιορτή των Ταξιαρχών του 2000 ο π. Ιωάννης μου είχε πει ότι θα λειτουργήσει την ημέρα εκείνη στο παρεκκλήσιο των Αγίων, που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού (Μπέλες). Μαζί με τον πνευματικό μου αδερφό Γεώργιο Σιώτο, ιεροψάλτη, που ήταν συνέχεια κοντά στον Παππούλη, ανεβήκαμε με ένα τζιπ γιατί ο δρόμος ήταν αρκετά δύσβατος! Ο π. Ιωάννης είχε πάει πιο πριν με άλλους προσκυνητές. Η θεία λειτουργία ήταν κατανυκτική και μόλις τελείωσε, ο άγιος Πατήρ μάς διηγήθηκε ένα μεγάλο θαύμα που έγινε στο παρεκκλήσιο αυτό πριν από χρόνια! Μας είπε: " Τα προηγούμενα χρόνια ,οι ηλικιωμένες κυρίως γυναίκες, συνήθιζαν να ξενυχτούν από το βράδυ της παραμονής της γιορτής και μέχρι το πρωί που άρχιζε η θεία λειτουργία, μέσα στον ιερό ναό! Μια χρονιά, τα ξημερώματα, βγήκε ο Αρχάγγελος από την εικόνα του τέμπλου και πέταξε επάνω από τις προσκυνήτριες! Μετά ξαναγύρισε στην εικόνα του τέμπλου "! Τότε όλοι συγκινηθήκαμε που ακούσαμε από το στόμα του το μεγάλο αυτό θαύμα και του ευχηθήκαμε τα " χρόνια πολλά ". Ο Παππούλης χαμογελώντας με πολλή αγάπη, είπε: " Δέκα χρόνια παιδιά μου ακόμη να μου δώσει ο Θεός ". Έζησε ακόμη εννιά χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής του, παρ' όλες τις πολλές του ασθένειες, δεν έπαψε να δέχεται και να βοηθάει τους χριστιανούς, συμβουλεύοντας, παρηγορώντας και θεραπεύοντας με θαυματουργικό τρόπο, όσους είχαν ανάγκη! Σε προηγούμενη ανάρτησή μου, ένας πνευματικός μου αδερφός ο Πασχάλης Χ. μου
έστειλε ένα σχόλιο και μου αποκάλυψε ότι σε μια επίσκεψή τους ο π. Ιωάννης είπε σε μια γυναίκα που είχε βαφτιστεί με το παλιό ημερολόγιο (ζηλωτές), :" Εσύ παιδί μου δεν είσαι βαφτισμένη "! Την έβλεπε δε για πρώτη φορά! Η γυναίκα αυτή είπε μετά στον πνευματικό της αυτό που συνέβη και έγινε κανονική βάφτιση, σε ναό των Σερρών! Αναρωτήθηκα μετά από αυτό, άραγε πόσα ακόμη θαυμαστά θα μάθουμε στο μέλλον, για τον βίο του αγίου Πατρός, θαυμαστά που ο πατήρ Ιωάννης τα έκρυβε επιμελώς ; Έζησε κρύβοντας την μεγάλη του αγιοσύνη και σήμερα ο Κύριος τον αποκαλύπτει στα μάτια των ανθρώπων! Η αγία ευχή του να μας σκεπάζει πάντοτε!
Μιλτιάδης Τσεσμετζής - Εκπαιδευτικός