Το πρόβλημα της αλλαγής του ημερολογίου

[justin]

Ο Justin έγραψε :

η αγ. Ταρσώ, ως κατά Χριστόν σαλή, επιστρατεύτηκε στον αγώνα από την Κυρία Θεοτόκο και τοποθετήθηκε δίπλα σε παλαιοημερολογίτικο μοναστήρι.

Αδελφέ, πως γνωρίζεις ότι επιστρατεύτηκε η ""'αγ. Ταρσώ""" από την Κυρία Θεοτόκο; από προσωπική συνομιλία σου, με την Κυρία Θεοτόκο, ή ερευνάς τα αρχεία του ουρανού;

Ο Jystin έγραψε:

Μήπως λοιπόν με τoν τρόπο της ήθελε να δείξει κάτι ως προς την εγκυρότητα των μυστηρίων των παλαιοημερολογητών;

Σε αυτή την πρότασή σου, παρουσιάζεσαι με ελλιπή πληροφόρηση, πως έτσι ;


Ο Justin έγραψε :

Άρα ήταν πρόνοια της ιδίας της Υπεραγίας Θεοτόκου για τον χώρο αυτόν των παλαιοημερολογητών, που θέλει να επιστρέψουν εν μετανοία όλοι στην μία ,αγία καθολική εκκλησία

Εδώ πλέον διαφαίνεται καθαρά, ότι αφού πέρασες το στάδιο της καθάρσεως, που απαιτεί ο φωτισμός, μπορείς πλέον να αποφαίνεσαι εκ του ασφαλούς : Άρα ήταν πρόνοια της ιδίας της Υπεραγίας Θεοτόκου!


Ο Justin έγραψε :

Βέβαια η παραβίαση των Αποστολικών κανόνων από τον Πατριάρχη και τους λοιπούς ιεράρχες ενεργοποιεί τον πνευματικό νόμο, επειδή η ιεραρχία παύει να είναι , ως πρός την σωτηρία της, όχι ως πρός τα μυστήριά της, Αποστολική και Αγία.

Αυτό δεν θα το σχολιάσω, αν δεν γίνεις πιο σαφής, γιατί αν εννοείς αυτό που καταλαβαίνω εγώ, τότε είμαστε ….για δέσιμο.

Επί πλέον να σημειωθεί : Είσθε τρείς : ο Micha, o PATIENT και o Jystin, γράφετε για το ίδιο πρόσωπο και έχετε τρία διαφορετικά πιστεύω !!!


=============

Aδελφέ, όλα τα ερεθίσματα και όλες οι προσβολές από τον εξωτερικό κόσμο, πρέπει να υφίστανται την αναπόφευκτη κριτική διεργασία υπό το πρίσμα των εμπειριών σου και της ορθόδοξης γνωσιολογίας σου, και ό,τι αντέχει στα ηθικοπνευματικά σου κριτήρια, που είναι σύμφωνο με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας και τις αγνές ελληνοχριστιανικές παραδόσεις να το αποδέχεσαι και να το αφομοιώνει η ορθόδοξη ψυχή σου. Ό,τι είναι, ξένο, οθνείο, αλλότριο, πέταξέ το σαν άχρηστο. Αυτός ο μηχανισμός επιλογής, αποδοχής και απορρίψεως, να λειτουργεί ασταμάτητα στη ζωή σου.

Αγαπητότατέ μου SILVER,
την φράση "επιστράτευση στον αγώνα" την δανείστηκα από το βιβλίο του Ι. Κορναράκη. Η πρόνοια να επιστρέψουν τα απολωλότα έχει όπως ξέρεις ασφαλώς, δοθεί στη Υπέρμαχο Στρατηγό, άρα και η επιστροφή τους γίνεται μυστικά με την προσωπική καθοδήγηση της Υπεραγίας Θεοτόκου...

Η παραβίαση των πνευματικών νόμων , κατά τον Άγιο Παίσιο, έχει την εξής συνέπεια: φουσκώνεις , φουσκώνεις και μετά σωριάζεσαι είτε κάτω, σαν σακί, είτε από την άλλη πλευρά, της εωσφορικής υπερηφάνειας... Οπότε παύεις να είσαι Αποστολικός, γίνεσαι δαιμονικός, και αντί για άγιος καταλήγεις πυρίκαυστος...

Τώρα για τις διαφωνίες, εσύ τι λές, θα είχε ενδιαφέρον το σάϊτ, αν όλοι συμφωνούσαμε;

[PATIENT]

Γιά την μη καταδίκη του οικουμενισμού ακόμη.
Περιμένουν τηνκατάλληλη στιγμή, όταν δηλαδή η καταδίκη τους δεν θα προκαλέσει ανήκεστες παρενέργειες. Τώρα καλό είναι να μην λέμε πολλά.... Πάντως για ακαδημαϊκούς λόγους, αναφέρω πως οι Άγιοι Πατέρες διέταζαν έξοδο από τις εκκλησίες ΚΑΙ ακοινωνησία ΜΟΝΟ όταν υπήρχε ΒΙΑ των αιρετικών. Ιστορικά δλδ έχει αποδειχθή ότι τον κονιορτό τον ετίναζαν ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ εξασκείτο βία και χύνονταν αίμα... Όπως βλέπεις η ποιμαντική προϋποθέτει και καλή γνώση των ιστορικών συνθηκών, πριν εφαρμόσουμε το πονάει κεφάλι- κόψει κεφάλι. Οτσέυ;

Για τα υπέροχα χωρία των Αγίων Πατέρων.
Ευχαριστώ γιά την παράθεση τόσο χρήσιμων αγίων χωρίων, βεβαίως και συμφωνώ , αλλά η διαφωνία μας , αν πρόσεξες, είναι στο ΠΟΤΕ εφαρμόζονται αυτά. Π.χ ο ιατρός κόβει το πόδι του αρρώστου, όταν και μόνον υπάρχει νέκρωση της κυκλοφορίας . Ο κομπογιαννίτης θα κόψει το πόδι ,ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ότι είναι νεκρωμένο, ενώ αυτό σώζεται ακόμη, κατάλαβες;.

Επειδή έχω μάθει να αναζητώ από τους Πατέρες και την Εκκλησία το τι πρέπει και τι δεν πρέπει , είμαι ξέρεις αρκετά δύσπιστος, θα ήθελα να μου το αποδείκνυες και με τα σχετικά χωρία. Γιατί μπορεί να λές ότι ιστορικά γινόταν ακοινωνησία μόνο όταν υπήρχε βία , αλλά στα δύο τουλάχιστον παραπάνω χωρία των αγίων Θεοδώρου και Αθανασίου (που είναι πλήρες και όχι αποσπασματικό) δεν γίνεται αναφορά στους διωγμούς, αλλά η συμβουλή τους είναι γενική και απόλυτη. Kαι μπορώ να βρώ πλήθος πολλών περισσότερων χωρίων. Τα δύο συγκεκριμένα αναφέρουν επιπλέον τη διακοπή κοινωνίας όχι μόνο με τους ίδιους τους αιρετικούς (δηλ. τους διώκτες) αλλά και με τους κοινωνούντες με τους αιρετικούς!!! Αυτοί οι τελευταίοι προφανώς δεν ήταν διώκτες των ορθοδόξων, σωστά;
Ισως εσύ δεν αντιλαμβάνεσαι την χρονική αλληλουχία των γεγονότων:
Προηγείτο η διακοπή κοινωνίας με τον κηρύσσοντα αίρεση επίσκοπο και έπειτα ακολουθούσε ο διωγμός. Ποιός θα καταδίωκε κάποιον (και γιατί άλλωστε) που εξακολουθούσε να τον μνημονεύει στις ακολουθίες του;;
Σκέψου το λίγο και θα καταλάβεις ...

Και για να γίνουμε και λίγο επίκαιροι.
Ποιό μοναστήρι πνευματικής δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου διέκοψε το μνημόσυνο του πατριάρχη ; Η Μονή Εσφιγμένου.
Δεν κινητοποιήθηκαν αμέσως οι διωκτικοί μηχανισμοί; Όλες οι υπόλοιπες μονές που μνημονεύουν ακόμη, και μενουν σε κάποιες χλιαρές διαμαρτυρίες δεν έχουν καμία επίπτωση φυσικά. Αλλά και δεν πρόκειταοι ναφέρουν κανένα αποτέλεσμα , όπως έχει φανεί εδώ και 40 χρόνια αφου η κοινωνία των οικουμενιστών του Φαναρίου με την αίρεση ολοένα και εδραιώνεται.
Οσο γι αυτά που λές για την αγία Ταρσώ , αδυνατώ να τα κατανοήσω . Ισως και να φτάιει η αποσπασματική μορφή του διαλόγου μέσω του ίντερνετ.
Για το αντίδωρο δεν υπήρξε κανένας έλεγχος απο την πλευρά μου. Δηλαδή δεν πήγα πρώτα να δω αν μουχλιάζει το αντίδωρο ή όχι και μετα να γυρίσω με το παλαιό. Απλά το παρατήρησα στην πορεία του χρόνου.
Aλλά δεν κατάλαβα, ενώ μας λές κάντε το τέστ του αντίδωρου για να δείτε αν υπάρχει χάρη , τωρα μας λές για οικουμενιστικό αντίδωρο που δεν αλλοιώθηκε;; Αρα που καταλήγεις, υπάρχει χάρη στους οικουμενιστές ή όχι ; Γιατί παραπάνω έλεγες ότι δεν έχουν κοινωνία έγκυρη. Πολύ μου τα μπερδεύεις.
Χαίρε.

[silver]

Ο Jystin έγραψε :

Τώρα για τις διαφωνίες, εσύ τι λές, θα είχε ενδιαφέρον το σάϊτ, αν όλοι συμφωνούσαμε;

Αδελφέ συμφωνώ για τις διαφωνίες. Νομίζω πολλές φορές, αν όχι όλες, ειναι εποικοδομητικές. Προσωπικά τις απολαμβάνω.
Στήν περίπτωση όμως της """""αγ. Ταρσώς """"""" δεν με βοηθάει να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα. Όπως καλώς γνωρίζεις, τιμή στόν άγιο σημαίνει μίμηση του αγίου. Επομένως για έναν απλούν στη σκέψη, (η αγιοποίηση της μακ. Ταρσώς), δεν εκλαμβάνεται ότι ο Θεός δέχεται την εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκκλησία των Ματθαιικών, ως Εκκλησία, αφού ένα μέλος της εκκλησίας των Ματθαιικών αγίασε ;


===================

Σαν Ορθόδοξος πρέπει να είσαι θεοσεβής, κατανυκτικός, ζώσα εν Κυρίω ψυχή, πιστός που αγωνίζεσαι διά την δόξαν του Θεού, διά την φανέρωσιν της Ορθοδοξίας και διά την οικοδομή της Εκκλησίας.

[justin]

Γιά την μη καταδίκη του οικουμενισμού ακόμη.
Περιμένουν τηνκατάλληλη στιγμή, όταν δηλαδή η καταδίκη τους δεν θα προκαλέσει ανήκεστες παρενέργειες. Τώρα καλό είναι να μην λέμε πολλά.... Πάντως για ακαδημαϊκούς λόγους, αναφέρω πως οι Άγιοι Πατέρες διέταζαν έξοδο από τις εκκλησίες ΚΑΙ ακοινωνησία ΜΟΝΟ όταν υπήρχε ΒΙΑ των αιρετικών. Ιστορικά δλδ έχει αποδειχθή ότι τον κονιορτό τον ετίναζαν ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ εξασκείτο βία και χύνονταν αίμα... Όπως βλέπεις η ποιμαντική προϋποθέτει και καλή γνώση των ιστορικών συνθηκών, πριν εφαρμόσουμε το πονάει κεφάλι- κόψει κεφάλι. Οτσέυ;

Για τα υπέροχα χωρία των Αγίων Πατέρων.
Ευχαριστώ γιά την παράθεση τόσο χρήσιμων αγίων χωρίων, βεβαίως και συμφωνώ , αλλά η διαφωνία μας , αν πρόσεξες, είναι στο ΠΟΤΕ εφαρμόζονται αυτά. Π.χ ο ιατρός κόβει το πόδι του αρρώστου, όταν και μόνον υπάρχει νέκρωση της κυκλοφορίας . Ο κομπογιαννίτης θα κόψει το πόδι ,ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ότι είναι νεκρωμένο, ενώ αυτό σώζεται ακόμη, κατάλαβες;.

Επειδή έχω μάθει να αναζητώ από τους Πατέρες και την Εκκλησία το τι πρέπει και τι δεν πρέπει , είμαι ξέρεις αρκετά δύσπιστος, θα ήθελα να μου το αποδείκνυες και με τα σχετικά χωρία. Γιατί μπορεί να λές ότι ιστορικά γινόταν ακοινωνησία μόνο όταν υπήρχε βία , αλλά στα δύο τουλάχιστον παραπάνω χωρία των αγίων Θεοδώρου και Αθανασίου (που είναι πλήρες και όχι αποσπασματικό) δεν γίνεται αναφορά στους διωγμούς, αλλά η συμβουλή τους είναι γενική και απόλυτη. Kαι μπορώ να βρώ πλήθος πολλών περισσότερων χωρίων. Τα δύο συγκεκριμένα αναφέρουν επιπλέον τη διακοπή κοινωνίας όχι μόνο με τους ίδιους τους αιρετικούς (δηλ. τους διώκτες) αλλά και με τους κοινωνούντες με τους αιρετικούς!!! Αυτοί οι τελευταίοι προφανώς δεν ήταν διώκτες των ορθοδόξων, σωστά;
Ισως εσύ δεν αντιλαμβάνεσαι την χρονική αλληλουχία των γεγονότων:
Προηγείτο η διακοπή κοινωνίας με τον κηρύσσοντα αίρεση επίσκοπο και έπειτα ακολουθούσε ο διωγμός. Ποιός θα καταδίωκε κάποιον (και γιατί άλλωστε) που εξακολουθούσε να τον μνημονεύει στις ακολουθίες του;;
Σκέψου το λίγο και θα καταλάβεις ...

Και για να γίνουμε και λίγο επίκαιροι.
Ποιό μοναστήρι πνευματικής δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου διέκοψε το μνημόσυνο του πατριάρχη ; Η Μονή Εσφιγμένου.
Δεν κινητοποιήθηκαν αμέσως οι διωκτικοί μηχανισμοί; Όλες οι υπόλοιπες μονές που μνημονεύουν ακόμη, και μενουν σε κάποιες χλιαρές διαμαρτυρίες δεν έχουν καμία επίπτωση φυσικά. Αλλά και δεν πρόκειταοι ναφέρουν κανένα αποτέλεσμα , όπως έχει φανεί εδώ και 40 χρόνια αφου η κοινωνία των οικουμενιστών του Φαναρίου με την αίρεση ολοένα και εδραιώνεται.
Οσο γι αυτά που λές για την αγία Ταρσώ , αδυνατώ να τα κατανοήσω . Ισως και να φτάιει η αποσπασματική μορφή του διαλόγου μέσω του ίντερνετ.
Για το αντίδωρο δεν υπήρξε κανένας έλεγχος απο την πλευρά μου. Δηλαδή δεν πήγα πρώτα να δω αν μουχλιάζει το αντίδωρο ή όχι και μετα να γυρίσω με το παλαιό. Απλά το παρατήρησα στην πορεία του χρόνου.
Aλλά δεν κατάλαβα, ενώ μας λές κάντε το τέστ του αντίδωρου για να δείτε αν υπάρχει χάρη , τωρα μας λές για οικουμενιστικό αντίδωρο που δεν αλλοιώθηκε;; Αρα που καταλήγεις, υπάρχει χάρη στους οικουμενιστές ή όχι ; Γιατί παραπάνω έλεγες ότι δεν έχουν κοινωνία έγκυρη. Πολύ μου τα μπερδεύεις.
Χαίρε.

Γιά την βίαιη επιβολή της αιρέσεως , ως προϋπόθεση διακοπής της κοινωνίας μεταξύ των πιστών, ίδε εκκλησιαστική ιστορία δηλαδή το πνεύμα και όχι μόνο το ρήμα των διαταχθέντων υπό των Πατέρων. Και μνημονευόμενος ο αιρετικός νοιώθει την δαιμονική επίδραση σε έξαρση, επειδή η αίρεση είναι δαιμόνιο και η προσευχή της εκκλησίας το συνταράσσει.... Γι' αυτό ο αιρετικός ποτέ του δεν ικανοποιείται μονο με την μνημόνευση. Προχωράει υποχρεωτικά πάντοτε στη βία, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ. Τσέκαρέ το...

Για αγ. Ταρσώ , το εξής: αν κάποιος είναι κατά Χριστόν σαλός, ποτέ του δεν θα κάνει σαλότητες μπροστά στα Άγια (Άγ. Παϊσιος). Η Αγία έκανε σαλότητες μπροστά στα Άγια στο μοναστήρι. Άρα ένα από τα δύο : είτε δεν είναι Αγία-πράγμα που φυσικά δεν ισχύει-, είτε τα μυστήρια που συμμετείχε....

Γιά τον ιερό Καβάσιλα: ας υποθέσουμε ότι κοινωνεί κάποιος αιρετικός μαζί με κάποιον πιστό σε λειτουργία που κάνει κάποιος αιρετικός ιερέας, που όμως δεν έχει καθαιρεθεί, τότε αφ' ενός μέν το μυστήριο είναι έγκυρο γιά τον πιστό, που κοινωνεί από χείρας αιρετικού μέν - πλην μή καθαιρεθέντος ακόμη ιερέως- αφ' ετέρου ο αιρετικός κοινωνεί σκέτο ψωμί και κρασί, όχι σώμα και αίμα Κυρίου. Δλδ τα μυστήρια των μη καθαιρεθέντων αιρετικών ιερέων είναι έγκυρα, αλλά μόνο για τους πιστούς, όχι για τους εαυτούς τους. Καλό έ;

Για τον έλεγχο: πρέπει να γίνεται έλεγχος, το συνιστά ο Άγιος Πορφύριος, όταν τον ρώτησαν πώς ξέρει ότι το διορατικό του χάρισμα στα ιατρικά είναι αγιοπνευματικό δώρημα και όχι εκ του πονηρού , είπε : το τσέκαρα!
Σε εναντία περίπτωση πιάνεσαι κορόϊδο...

[justin]

Ο Jystin έγραψε :

Τώρα για τις διαφωνίες, εσύ τι λές, θα είχε ενδιαφέρον το σάϊτ, αν όλοι συμφωνούσαμε;

Αδελφέ συμφωνώ για τις διαφωνίες. Νομίζω πολλές φορές, αν όχι όλες, ειναι εποικοδομητικές. Προσωπικά τις απολαμβάνω.
Στήν περίπτωση όμως της """""αγ. Ταρσώς """"""" δεν με βοηθάει να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα. Όπως καλώς γνωρίζεις, τιμή στόν άγιο σημαίνει μίμηση του αγίου. Επομένως για έναν απλούν στη σκέψη, (η αγιοποίηση της μακ. Ταρσώς), δεν εκλαμβάνεται ότι ο Θεός δέχεται την εκτός Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκκλησία των Ματθαιικών, ως Εκκλησία, αφού ένα μέλος της εκκλησίας των Ματθαιικών αγίασε ;


===================

Σαν Ορθόδοξος πρέπει να είσαι θεοσεβής, κατανυκτικός, ζώσα εν Κυρίω ψυχή, πιστός που αγωνίζεσαι διά την δόξαν του Θεού, διά την φανέρωσιν της Ορθοδοξίας και διά την οικοδομή της Εκκλησίας.

Λίαν αγαπητέ μου περισπούδαστε αδελφέ Silver έχεις δίκαιο , αλλά λάβε υπ' όψη σου ότι όσα γράφω αναιρούν την άποψη ότι η όντως Αγία Ταρσώ ήταν μέλος της "εκκλησίας" που αναφέρεις.

[Misha]

Για αγ. Ταρσώ , το εξής: αν κάποιος είναι κατά Χριστόν σαλός, ποτέ του δεν θα κάνει σαλότητες μπροστά στα Άγια (Άγ. Παϊσιος). Η Αγία έκανε σαλότητες μπροστά στα Άγια στο μοναστήρι. Άρα ένα από τα δύο : είτε δεν είναι Αγία-πράγμα που φυσικά δεν ισχύει-, είτε τα μυστήρια που συμμετείχε....

φίλε Ιουστίνε δεν είμαι ζηλωτης και δεν σκοπεύω να γίνω...αλλά η ερμηνεία που δίνεις στην συγκεκριμενη συμπεριφορά της οσιας είναι αυθαιρετη.

η μακαρία γερόντισσα Ταρσώ ΔΕΝ αμφισβητούσε τα μυστηρια της μονής στην οποία εγκαταβιούσε...στο λέω γιατί την γνωρισα από κοντα(απο πολύ κοντα για να είμαι ακριβής) και έχω ιδιαν αντίληψη επί του θέματος...

αν διαβάσεις τον βίο του οσιου Συμεων του σαλού θα δεις πως έκανε κι εκεινος σαλότητες κατα την διαρκεια της λειτουργίας,χωρις αυτο να σημαινει οτι αμφισβητει τα αγια μυστηρια....

επίσης μπορω να διαβεβαιωσω πως δεν αμφισβητουσε την υπαρξη ιερωσυνης και μυστηριων στο νεο ημερολογιο,όπως εκαναν οι προισταμενοι και η πλειοψηφια της Ματθαικης παραταξεως στην οποια ανηκει το μοναστηρι οπου εζησε και εκοιμηθη.

[PATIENT]

Γιά την βίαιη επιβολή της αιρέσεως , ως προϋπόθεση διακοπής της κοινωνίας μεταξύ των πιστών, ίδε εκκλησιαστική ιστορία δηλαδή το πνεύμα και όχι μόνο το ρήμα των διαταχθέντων υπό των Πατέρων. Και μνημονευόμενος ο αιρετικός νοιώθει την δαιμονική επίδραση σε έξαρση, επειδή η αίρεση είναι δαιμόνιο και η προσευχή της εκκλησίας το συνταράσσει.... Γι' αυτό ο αιρετικός ποτέ του δεν ικανοποιείται μονο με την μνημόνευση. Προχωράει υποχρεωτικά πάντοτε στη βία, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ. Τσέκαρέ το...

Εν πρώτοις παρατηρώ ότι συμφωνείς στο ότι "το ρήμα των διαταχθέντων υπό των Πατέρων" είναι διακοπή κοινωνίας με την αίρεση άνευ προυποθέσεων.
Αλλά όχι "τσέκαρέ το". Aν θέλεις να κάνουμε σοβαρή συζήτηση εδώ να καταθέσεις τα επιχειρήματά σου.
Εγώ σε ρώτησα να μου πείς που στην ιστορία συνάντησες κάτι τέτοιο.
Και αν συνάντησες θα πρέπει να δούμε αν είναι ο κανόνας ή η εξαίρεση.
Και η κοινή λογική αλλά και όσα παραδείγματα έχω στο νού μου δείχνουν ότι μας τα λές περίεργα.
Δεν γίνεται κάποιος που τον μνημονεύουμε, που είμαστε μαζί του δηλαδή , και δηλώνουμε κατ' αυτόν τον τρόπο ότι έχουμε κοινή πίστη , δεν γίνεται να μας ΔΙΏΞΕΙ. Πόιός να το πιστεύσει αυτό;
Ενα παράδειγμα μονο, γιατί θα μπορούσα να φέρω πάμπολλα, αλλά θα γίνω κουραστικός:
Οταν επί λατινόφρονος Πατριάρχη Βέκκου κάποιοι Αγιορείτες Πατέρες διέκοψαν το μνημόσυνό του , στάλθηκε στρατός και τους σκότωσαν , ενώ όσοι τον αποδέχτηκαν δεν έπαθαν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ .
Aρα τι θεωρίες είναι αυτές που μας λές τώρα ;

Για αγ. Ταρσώ , το εξής: αν κάποιος είναι κατά Χριστόν σαλός, ποτέ του δεν θα κάνει σαλότητες μπροστά στα Άγια (Άγ. Παϊσιος). Η Αγία έκανε σαλότητες μπροστά στα Άγια στο μοναστήρι. Άρα ένα από τα δύο : είτε δεν είναι Αγία-πράγμα που φυσικά δεν ισχύει-, είτε τα μυστήρια που συμμετείχε....

Η απάντηση του misha τα λέει όλα , τέλος απο μενα σε αυτό το θέμα.

Γιά τον ιερό Καβάσιλα: ας υποθέσουμε ότι κοινωνεί κάποιος αιρετικός μαζί με κάποιον πιστό σε λειτουργία που κάνει κάποιος αιρετικός ιερέας, που όμως δεν έχει καθαιρεθεί, τότε αφ' ενός μέν το μυστήριο είναι έγκυρο γιά τον πιστό, που κοινωνεί από χείρας αιρετικού μέν - πλην μή καθαιρεθέντος ακόμη ιερέως- αφ' ετέρου ο αιρετικός κοινωνεί σκέτο ψωμί και κρασί, όχι σώμα και αίμα Κυρίου. Δλδ τα μυστήρια των μη καθαιρεθέντων αιρετικών ιερέων είναι έγκυρα, αλλά μόνο για τους πιστούς, όχι για τους εαυτούς τους. Καλό έ;

Λοιπόν επειδή απο αλλού ξεκινήσαμε και το πήγες μακριά (σε τετ α τετ συζήτηση αποφεύγονται αυτά) σε είχα ρωτήσει σχετικά με τους λαικούς και πιστούς που δεν κοινωνούσαν με τους εικονομάχους:

"Εκείνοι δεν κοινώνησαν με την αίρεση. Mαζί με τους επισκόπους τους θεωρείς ότι ήταν ξεχωριστή εκκλησία;
Εμείς αντίστοιχα σήμερα , δεν οφείλουμε να ακολουθούμε το παράδειγμά τους και να μην έχουμε κοινό ποτήριο με τον οικουμενισμό; NAI ή ΟΥ;"

Αυτό που λές του Καβάσιλα , σωστό μεν αλλά...
Τι προτείνεις ; Nα κοινωνούμε από τους Οικουμενιστές επειδή θεωρητικά έχουν έγκυρα μυστήρια λόγω της μη καταδίκης τους;
Δεν μπορώ να διαφωνήσω φυσικά με τον ιερό Καβάσιλα , αλλά σε ερωτώ, αυτο που λέει , ισχύει για όλους τους πιστούς;
Πρόσεξε τι έγινε με τους αγιορείτες στην περίπτωση που αναφέρθηκα ανωτέρω. Θα μπορούσαν να πούν ότι αφού δεν καταδικάστηκε ο Πατριάρχης απο καμια Σύνοδο, ειναι έγκυρα τα μυστήριά του , άρα τι μας πειράζει να κοινωνήσουμε μαζί του;
ANT' AYTOY λοιπόν αρνήθηκαν να κοινωνήσουν –πρόσεξε- όχι με τους καταδικασμένους παπικούς , αλλά με τους ορθόδοξους επισκόπους που κοινωνούσαν με παπικούς λόγω της ψευδοσυνόδου της Λυών. Aρνήθηκαν λοιπόν την έμμεση κοινωνία με την αίρεση και έδωσαν και την ζωή τους γι αυτό.
Στην επιστολή τους πρός τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο αναφέρουν: «Καί πως ταύτα ανέξεται ορθοδόξου ψυχή καί ουκ αποστήσεται της κοινωνίας των μνημονευσάντων αυτίκα . . . ΟΤΙ ΜΟΛΥΣΜΟΝ ΕΧΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΕΚ ΜΟΝΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΝ ΑΥΤΟΝ, ΚΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΙΗ Ο ΑΝΑΦΕΡΩΝ». (V. Laurent - J. Darrouzes, Dossier Grec De L’Union De Lyon (1273-1277), Παρίσι, 1976, σ. 399).

Και για να μην μένει η απορία σε ποιούς λοιπόν μπορεί να εφαρμοστούν τα του Καβάσιλα, απαντώ:
Στους κοινωνούντας με τους αιρετικούς εξ αγνοίας τους.
Ζ' Οικ. Σύνοδος: «Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει τοις υβρίζουσι καί ατιμάζουσι τάς σεπτάς εικόνας, ανάθεμα». (Πρακτικά των Αγ. καί Οικ. Συνόδων,Γ, σ. 230 ). Αναθεματίζονται εκείνοι που κοινωνούν προς τους εικονομάχους εν γνώσει τους (γνωρίζοντας δηλ. ότι εκείνοι είναι αιρετικοί).
Σύνοδος του 1351: «Τούς κοινωνούντας τούτοις (τοις παπικοις) εν γνώσει ακοινωνήτους έχομεν» (Πρακτικά των Αγ. καί Οικ. Συνόδων,Γ, σ. 572).
Αυτό το "εν γνώσει" έχει μεγάλη σημασία .
Γι αυτό και όσοι αντιλαμβάνονται ότι είναι αίρεση ο Οικουμενισμός οφείλουν να μην συμμετέχουν στο οικουμενιστικό ποτήριο συνειδητά.
Εστω και αν δεν έχει καταδικαστεί επίσημα ως αίρεση. Εστω και αν για κάποιες ψυχές που βρίσκονται εκεί από άγνοια, τα μυστήρια είναι όντως Μυστήρια.

[NIKOSZ]

Μεγαλο προβλημα αυτο
της αλλαγης του ημερολογιου τελικα!!!

[PATIENT]

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΙ, ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΙ, ΚΟΠΤΟΑΡΜΕΝΙΟΙ ΚΑΙ ΑΙΘΙΟΠΕΣ, ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

«ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΓΙΝΑΜΕΝ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ»...

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΙ, ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΙ, ΚΟΠΤΟΑΡΜΕΝΙΟΙ ΚΑΙ ΑΙΘΙΟΠΕΣ, ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΑΙ»
(Aθηναγόρα Κοκκινάκη Αρχιεπισκόπου Θυειατείρων, Η πίστις και η προσευχή του λαού του Θεού «Η Ομολογία των Θυειατείρων» 1975)

«Ελήφθη εν καιρώ και εν συνεδρία της Άγιας και Ίερας Συνόδου ασμένως άνεγνώσθη το άπό ζ' Φεβρουαρίου του παριππεύσαντος έτους γράμμα της υμετέρας αγαπητής Ίερότητος, δι' ου υπέβαλλε μελέτην αυτής υπό τον τίτλον «Ή πίστις και ή προσευχή του λαού του Θεού», αιτουμένη τήν εύλογίαν τής Εκκλησίας προς έκδοσιν αυτής δια τας ανάγκας του χριστωνύμου πληρώματος τής κατ' αυτήν Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας.
Τής μελέτης ταύτης εξετασθεί σης υπό τής εν τοις Πατριαρχείοις οικείας Συνοδικής Επιτροπής και ευρεθείσης καταλλήλου εις θεραπείαν τών πνευματικών αναγκών του τη συνέσει τής υμετέρας Ίερότητος πεπιστευμένου λογικού ποιμνίου, ιδιαιτέρως δε κριθείσης και ως δοκίμου βοηθήματος διά τε τους ημετέρους Κατηχητάς και δια τους εκ τών ετερόδοξων εφιεμένους πληροφορηθήναι εν γενικαίς γραμμαίς περί τής καθ' ημάς ‘Ορθοδόξου Εκκλησίας, ασμένως δια του παρόντος παρέχομεν, εξ αποφάσεως Συνοδικής, την άφ' ημών ευλογίαν προς έκδοσιν τύποις του εκλεκτού τούτου πονήματος της ποιμαντορικής φιλοτιμίας και πευματικής φερεπονίας της υμετέρας Ίερότητος, εγκαρδίως συγχαίροντες αύτη έπι τη συγγραφή αυτού και τα κράτιστα αιτούμενοι παρά Θεού, Ού ή χάρις και το άπειρον έλεος είη μετ' αυτής.»

Ο Κων/πολεως Δημήτριος 1975

Η μελέτη του αλήστου μνήμης Αθηναγόρα Κοκκινάκη, αρχιεπισκόπου Θυατείρων, γνωστή ως "Ομολογία των Θυατείρων" είναι ένα απαράδεκτο από ορθόδοξη σκοπιά κείμενο, ένα υποπροϊόν οικουμενιστικής "θεολογίας" που η θέση του, αν το δούμε με μία προοπτική ετών, είναι στον σκουπιδοτενεκέ της εκκλησιαστικής γραμματείας, όπως τόσα και τόσα άλλα. Άλλωστε και τον Κοκκινάκη σε μερικά χρόνια δεν θα τον θυμάται κανείς πια, ένας κοσμικός θεολόγος του συρμού ήταν και παραγιός του άλλου Αθηναγόρα. Νομίζω ότι το σπουδαιοφανές πόνημά του, μετά την τεκμηριωμένη κριτική που έχει δεχτεί, έχει ήδη μπει στον σκουπιδοτενεκέ και ανασύρεται από εκεί από καιρό σε καιρό ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου που - κακώς, κάκιστα - το ενέκρινε (φαντάζομαι θα είχε βάλει το χεράκι του και ο επίσης αλήστου μνήμης Μελίτων Χατζής, μητροπολίτης Χαλκηδόνος), δεν είναι παρά μία απόφαση Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Άρα και αυτή, ελάχιστη ή και καθόλου σημασία δεν έχει για το πλήρωμα της Εκκλησίας. Θέλω να πω, δεν είναι καθόλου δεσμευτική για την Ορθοδοξία, αφού μάλιστα στην πράξη η "Ομολογία των Θυατείρων" δεν έγινε αποδεκτή από το σύνολο των Ορθοδόξων Εκκλησιών, ούτε καν από το μεγαλύτερο μέρος του κλήρου και του λαού που υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο (συμπεριλαμβανομένου του Αγίου Όρους και άλλων μονών).

Ναι μεν δεν είναι δεσμευτικό το κείμενο του Αθηναγόρα Κοκκινάκη , αλλά αυτά που γράφει εκεί μέσα τα βλέπουμε ή δεν τα βλέπουμε να επαληθεύονται σήμερα συχνά πυκνά;
Aρα πως λές ότι δεν έγινε αποδεκτό απο τις Ορθόδοξες Εκκλησίες;
- Τοσο ο Πατριάρχης όσο και ο Αρχιεπ. Αθηνών όταν προσφωνούν τον Πάπα , τον αποκαλούν ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΑΔΕΛΦΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΡΩΜΗΣ.
Και ενώ μάλιστα υπάρχει ορθόδοξος επίσκοπος της πόλεως της Ρώμης !!!
Δεν είναι αυτό το απλό πράγμα μια αναγνώριση της ιερωσύνης εκείνου;
- Yπεγράφη στο Ballamand και στη Ρώμη ότι αποκλείεται ο αναβαπτισμός των μελών της μιας εκκλησίας απο την άλλη.
- ΣΥΝΥπογράφουν και αλληλοπροσφωνούνται ΔΙΑΡΚΏΣ ΩΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.
- Κάνουν μικτούς γάμους δεχόμενοι ως έγκυρο το βάπτισμα που ετελέσθη αφού ως μόνη προυπόθεση για τον γάμο είναι ο ετερόδοξος να έχει βαφτιστεί στο όνομα της Αγίας Τριάδος (για το παπικό ράντισμα ούτε λόγος).
- Το Πατριαρχείο Αντιοχείας έχει ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ (κοινό ποτήριο).
- Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας δέχεται το βάπτισμα και το γάμο που τελέσθηκαν σε αιρετική εκκλησία (μονοφυσιτική) ΩΣ ΕΓΚΥΡΑ!!!
Ολα αυτά με συνοδικες αποφάσεις .
- Και φυσικά συμπροσεύχονται με την παραμικρή ευκαιρία σαν να μην υπάρχει κώλυμα απο τους ιερούς κανόνες.
- Τέλος ολοι οι υπόλοιποι ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΗ ΟΔΟ.
Επαναπαύονται στο καβούκι τους και δεν συγκαλούν Πανορθόδοξη Σύνοδο για να καταδικάσει όλα αυτά.
Επιμένεις ότι όλα αυτά που αντέγραψα απο την Ομολογία Θυειατείρων δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές ορθόδοξες εκκλησίες;;

Για τους φανατισμούς απο όπου και αν προέρχονται τους καταδικάζω και το έχω πεί πολλές φορές.
Και όσο για το αν επανέλθει η διοικούσα εκκλησία στο νεο ημερολόγιο , σαφ΄ώς και δεν λύνεται το πρόβλημα. Δεν θα επέλθει ένωση με τους νύν παλ/τες αν δεν καταδικαστεί ταυτόχρονα ο Οικουμενισμός. Αν και μετα απο αυτό δεν επέλθει ένωση τοτε θα μιλάμε για καταδικαστέο σχίσμα.

[Melpomeni]

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΙ, ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΙ, ΚΟΠΤΟΑΡΜΕΝΙΟΙ ΚΑΙ ΑΙΘΙΟΠΕΣ, ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ»

«ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΓΙΝΑΜΕΝ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ»...

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΙ, ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΙ, ΚΟΠΤΟΑΡΜΕΝΙΟΙ ΚΑΙ ΑΙΘΙΟΠΕΣ, ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΑΙ»
(Aθηναγόρα Κοκκινάκη Αρχιεπισκόπου Θυειατείρων, Η πίστις και η προσευχή του λαού του Θεού «Η Ομολογία των Θυειατείρων» 1975)

«Ελήφθη εν καιρώ και εν συνεδρία της Άγιας και Ίερας Συνόδου ασμένως άνεγνώσθη το άπό ζ' Φεβρουαρίου του παριππεύσαντος έτους γράμμα της υμετέρας αγαπητής Ίερότητος, δι' ου υπέβαλλε μελέτην αυτής υπό τον τίτλον «Ή πίστις και ή προσευχή του λαού του Θεού», αιτουμένη τήν εύλογίαν τής Εκκλησίας προς έκδοσιν αυτής δια τας ανάγκας του χριστωνύμου πληρώματος τής κατ' αυτήν Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας.
Τής μελέτης ταύτης εξετασθεί σης υπό τής εν τοις Πατριαρχείοις οικείας Συνοδικής Επιτροπής και ευρεθείσης καταλλήλου εις θεραπείαν τών πνευματικών αναγκών του τη συνέσει τής υμετέρας Ίερότητος πεπιστευμένου λογικού ποιμνίου, ιδιαιτέρως δε κριθείσης και ως δοκίμου βοηθήματος διά τε τους ημετέρους Κατηχητάς και δια τους εκ τών ετερόδοξων εφιεμένους πληροφορηθήναι εν γενικαίς γραμμαίς περί τής καθ' ημάς ‘Ορθοδόξου Εκκλησίας, ασμένως δια του παρόντος παρέχομεν, εξ αποφάσεως Συνοδικής, την άφ' ημών ευλογίαν προς έκδοσιν τύποις του εκλεκτού τούτου πονήματος της ποιμαντορικής φιλοτιμίας και πευματικής φερεπονίας της υμετέρας Ίερότητος, εγκαρδίως συγχαίροντες αύτη έπι τη συγγραφή αυτού και τα κράτιστα αιτούμενοι παρά Θεού, Ού ή χάρις και το άπειρον έλεος είη μετ' αυτής.»

Ο Κων/πολεως Δημήτριος 1975

Η μελέτη του αλήστου μνήμης Αθηναγόρα Κοκκινάκη, αρχιεπισκόπου Θυατείρων, γνωστή ως "Ομολογία των Θυατείρων" είναι ένα απαράδεκτο από ορθόδοξη σκοπιά κείμενο, ένα υποπροϊόν οικουμενιστικής "θεολογίας" που η θέση του, αν το δούμε με μία προοπτική ετών, είναι στον σκουπιδοτενεκέ της εκκλησιαστικής γραμματείας, όπως τόσα και τόσα άλλα. Άλλωστε και τον Κοκκινάκη σε μερικά χρόνια δεν θα τον θυμάται κανείς πια, ένας κοσμικός θεολόγος του συρμού ήταν και παραγιός του άλλου Αθηναγόρα. Νομίζω ότι το σπουδαιοφανές πόνημά του, μετά την τεκμηριωμένη κριτική που έχει δεχτεί, έχει ήδη μπει στον σκουπιδοτενεκέ και ανασύρεται από εκεί από καιρό σε καιρό ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου που - κακώς, κάκιστα - το ενέκρινε (φαντάζομαι θα είχε βάλει το χεράκι του και ο επίσης αλήστου μνήμης Μελίτων Χατζής, μητροπολίτης Χαλκηδόνος), δεν είναι παρά μία απόφαση Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Άρα και αυτή, ελάχιστη ή και καθόλου σημασία δεν έχει για το πλήρωμα της Εκκλησίας. Θέλω να πω, δεν είναι καθόλου δεσμευτική για την Ορθοδοξία, αφού μάλιστα στην πράξη η "Ομολογία των Θυατείρων" δεν έγινε αποδεκτή από το σύνολο των Ορθοδόξων Εκκλησιών, ούτε καν από το μεγαλύτερο μέρος του κλήρου και του λαού που υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο (συμπεριλαμβανομένου του Αγίου Όρους και άλλων μονών).

Ναι μεν δεν είναι δεσμευτικό το κείμενο του Αθηναγόρα Κοκκινάκη , αλλά αυτά που γράφει εκεί μέσα τα βλέπουμε ή δεν τα βλέπουμε να επαληθεύονται σήμερα συχνά πυκνά;
Aρα πως λές ότι δεν έγινε αποδεκτό απο τις Ορθόδοξες Εκκλησίες;
- Τοσο ο Πατριάρχης όσο και ο Αρχιεπ. Αθηνών όταν προσφωνούν τον Πάπα , τον αποκαλούν ΑΓΙΩΤΑΤΟ ΑΔΕΛΦΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΡΩΜΗΣ.
Και ενώ μάλιστα υπάρχει ορθόδοξος επίσκοπος της πόλεως της Ρώμης !!!
Δεν είναι αυτό το απλό πράγμα μια αναγνώριση της ιερωσύνης εκείνου;
- Yπεγράφη στο Ballamand και στη Ρώμη ότι αποκλείεται ο αναβαπτισμός των μελών της μιας εκκλησίας απο την άλλη.
- ΣΥΝΥπογράφουν και αλληλοπροσφωνούνται ΔΙΑΡΚΏΣ ΩΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.
- Κάνουν μικτούς γάμους δεχόμενοι ως έγκυρο το βάπτισμα που ετελέσθη αφού ως μόνη προυπόθεση για τον γάμο είναι ο ετερόδοξος να έχει βαφτιστεί στο όνομα της Αγίας Τριάδος (για το παπικό ράντισμα ούτε λόγος).
- Το Πατριαρχείο Αντιοχείας έχει ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ (κοινό ποτήριο).
- Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας δέχεται το βάπτισμα και το γάμο που τελέσθηκαν σε αιρετική εκκλησία (μονοφυσιτική) ΩΣ ΕΓΚΥΡΑ!!!
Ολα αυτά με συνοδικες αποφάσεις .
- Και φυσικά συμπροσεύχονται με την παραμικρή ευκαιρία σαν να μην υπάρχει κώλυμα απο τους ιερούς κανόνες.
- Τέλος ολοι οι υπόλοιποι ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΗ ΟΔΟ.
Επαναπαύονται στο καβούκι τους και δεν συγκαλούν Πανορθόδοξη Σύνοδο για να καταδικάσει όλα αυτά.
Επιμένεις ότι όλα αυτά που αντέγραψα απο την Ομολογία Θυειατείρων δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές ορθόδοξες εκκλησίες;;

Για τους φανατισμούς απο όπου και αν προέρχονται τους καταδικάζω και το έχω πεί πολλές φορές.
Και όσο για το αν επανέλθει η διοικούσα εκκλησία στο νεο ημερολόγιο , σαφ΄ώς και δεν λύνεται το πρόβλημα. Δεν θα επέλθει ένωση με τους νύν παλ/τες αν δεν καταδικαστεί ταυτόχρονα ο Οικουμενισμός. Αν και μετα απο αυτό δεν επέλθει ένωση τοτε θα μιλάμε για καταδικαστέο σχίσμα.

Παιδια ! αυτες οι συζητησεις δεν εχουν τελειωμο !
Αν δεν κανω λαθος ,η αρχικη ερωτηση ηταν αν και τι πρεπει να γινει για να λυθει αυτο το αισχος του διχασμου Ορθοδοξων.
Συμφωνουμε ολοι οτι πρεπει?
Συμφωνουμε ολοι για συγκληση τοπικης Συνοδου?
Μπορουμε να κανουμε κατι προς αυτη την κατευθυνση?
Θελετε να αρχισουμε να μαζευουμε υπογραφες να τις στειλουμε στους Ιεραρχες μας?
Τωρα αν θελησουν αυτοι να αρχισουν καμμια συζητηση σαν και αυτη που κανουμε εμεις τωρα εδω,αλλο θεμα...
Εμεις παντως κινηση Αγαπης Χριστου θα εχουμε κανει.