Για την επιλογή τώρα της μοναχικής πολιτείας από τον κοσμικό βίο, το κριτήριο που έθεσε το arxontopoulo, είναι αρκετά ασφαλές...
με μια ίσως επισήμανση : να μην φαντάζει απλά, να είναι με σιγουριά μονόδρομος.arxontopoulo έγραψε: Να έλκεται η καρδιά του από τον Θεό σε τέτοιο βαθμό που η επιλογή αυτού του τρόπου ζωής να φαντάζει γι' αυτόν μονόδρομος.
Φαντάζει αλλόκοτη αυτή η σιγουριά σε εμάς τους ανθρώπους του κόσμου.
Μου το 'χε πει ωραία κάποτε ένας μοναχός : " είσαι τόσο σίγουρος, που και δυό ζωές να είχες, να μην μπορείς να θέλεις κάτι άλλο για τη μια από αυτές"
και κάποιος άλλος άλλοτε : "όταν έρχεται η κλήση, τα αφήνεις όλα, γιατί τίποτα άλλο δε έχει πλέον σημασία"
Βέβαια, δρόμο για τον Παράδεισο, θα βρούνε όλοι όσοι Τον ποθούνε, σε όποια πολιτεία κι αν βρίσκονται (Ευθαλία έφα -με άλλα λόγια-). Αλλοίμονο μόνο, σε εκείνους που θεωρήσουν το μοναχικό βίο καταφύγιο απογοητευμένων και κουρασμένων. Μόνο τέτοιος δεν είναι...
Χαίρετε άπαντες εν Κυρίω.
