Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής (θα ανανεώνεται κάθε Κυ

[g_aggelos]

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου

Α’ Κορινθίους η’ 8 - θ’ 2

Πρόνοια διά την ασθενή συνείδησιν αδελφού

Βρώμα δε ημάς ου παρίστησι τω Θεώ, ούτε γάρ εάν φάγωμεν περισσεύωμεν, ούτε εάν μη φάγωμεν υστερούμεθα. Βλέπετε δε μήπως η εξουσία υμών αύτη πρόσκομμα γένηται τοις ασθενούσιν. Εάν γάρ τις ίδη σε, τον έχοντα γνώσιν, εν ειδωλείω κατακείμενον, ουχί η συνείδησις αυτού ασθενούς όντος οικοδομηθήσεται εις το τα ειδωλόθυτα εσθίειν; Και απολείται ο ασθενών αδελφός επί τη ση γνώσει, δι ον Χριστός απέθανεν. Ούτω δε αμαρτάνοντες εις τους αδελφούς και τύπτοντες αυτών την συνείδησιν ασθενούσαν εις Χριστόν αμαρτάνετε. Διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω. Ουκ ειμί απόστολος; ουκ ειμί ελεύθερος; ουχί Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών εώρακα; ου το έργον μου υμείς εστε εν Κυρίω; Ει άλλοις ουκ ειμί απόστολος, αλλά γε υμίν ειμι, η γάρ σφραγίς της εμής αποστολής υμείς εστε εν Κυρίω.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εμάς δεν μας συνιστά το φαγητό εις τον Θεό, διότι ούτε εάν φάγωμεν, έχουμε κανένα πλεονέκτημα, ούτε εάν δεν φάγωμεν, χάνουμε τίποτα. Προσέχετε όμως, μήπως η ελευθερία σας αυτή γίνει αιτία να πέσουν ασθενείς κατά την πίστη. Εάν κάποιος δει εσένα που έχεις γνώσιν, να κάθεσαι εις το τραπέζι ενός ναού ειδώλων, δεν θα ενθαρρυνθεί, η συνείδησή του, επειδή είναι αδύνατος εις την πίστη, εις το να τρώγει κρέατα των θυσιών που προσφέρονται εις τα είδωλα; Και εξ’ αιτίας της γνώσεώς σου θα χαθεί ο αδύνατος αδελφός διά τον οποίον πέθανε ο Χριστός. Αμαρτάνοντες δε με αυτόν τον τρόπον εις τους αδελφούς και πληγώνοντες την συνείδησή τους που είναι αδύνατη, αμαρτάνετε εις τον Χριστόν. Δι’ αυτόν τον λόγο, εάν φαγητό κάνη τον αδελφό μου να πέσει, δε θα φάγω κρέας ποτέ, δια να μη γίνω αιτία να πέσει ο αδελφός μου. Δεν είμαι Απόστολος; Δεν είμαι ελεύθερος; Δεν είδα τον Ιησού Χριστόν τον Κύριό μας; Δεν είσθε σεις το έργον μου εν Κυρίω; Εάν δι’ άλλους δεν είμαι Απόστολος, είμαι τουλάχιστον για σας, διότι σεις είσθε η σφραγίδα της αποστολής μου εν Κυρίω.

[g_aggelos]

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου

Ρωμαίους ιγ’ 11 – ιδ’ 4

Η ημέρα του Χριστού είναι πλησίον

Και τούτο, ειδότες τον καιρόν, ότι ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι, νυν γάρ εγγύτερον ημών η σωτηρία η ότε επιστεύσαμεν. Η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός. Ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίτας και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας. Τον δε ασθενούντα τη πίστει προσλαμβάνεσθε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών. Ος μεν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δε ασθενών λάχανα εσθίει. Ο εσθίων τον μη εσθίοντα μη εξουθενείτω, και ο μη εσθίων τον εσθίοντα μη κρινέτω, ο Θεός γάρ αυτόν προσελάβετο. Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; Τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει, σταθήσεται δε, δυνατός γάρ εστιν ο Θεός στήσαι αυτόν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αυτά να κάνετε, τοσούτω μάλλον καθ’ όσον γνωρίζετε σε τι καιρόν ζούμε: ότι είναι πλέον η ώρα να ξυπνήσετε από τον ύπνο, διότι τώρα είναι πλησιέστερα σε εμάς η σωτηρία παρά τότε που επιστέψαμε. Η νύχτα προχώρησε , η ημέρα πλησίασε. Ας πετάξουμε λοιπόν τα έργα του σκότους και ας οπλισθούμε με τα όπλα του φωτός. Ας είναι η συμπεριφορά μας σεμνή, όπως όταν είναι ημέρα, όχι συμπόσια και μεθύσια, όχι ακολασίες και ασέλγειες, όχι έριδες και ζηλοτυπίες, αλλά ενδυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό και μη φροντίζετε δια την σάρκα δια να ικανοποιήσετε τας επιθυμίας της. Εκείνον που είναι ασθενής κατά την πίστη, να τον δέχεσθε, αλλά όχι δια συζητήσεις γνωμών. Ο ένας πιστεύει ότι επιτρέπετε να φάγει απ’ όλα, αλλά ο ασθενής τρώγει λάχανα. Εκείνος που τρώγει, ας μη περιφρονεί εκείνον που δεν τρώγει, και εκείνος που δεν τρώγει, ας μην κρίνει εκείνον που τρώγει, διότι ο Θεός τον έχει δεχθεί. Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις ξένον υπηρέτη ; Το αν θα σταθεί ή θα πέσει αφορά τον δικόν του κύριο, θα σταθεί όμως, διότι ο Θεός έχει τη δύναμιν να τον κάνη να σταθεί.

[g_aggelos]

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου

Εβρ. ια’ 24-26, 32-40

Ήρωες της πίστεως

Πίστει Μωυσής μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού η πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν, μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρών τον ονειδισμόν του Χριστού, απέβλεπε γάρ εις την μισθαποδοσίαν. Και τί έτι λέγω; Επιλείψει γάρ με διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ιεφθάε, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και των προφητών, οι διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων, έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών, άλλοι δέ ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν, έτεροι δε εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής, ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ο κόσμος, εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης. Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Με την πίστη ο Μωυσής, όταν μεγάλωσε, αρνήθηκε να ονομάζεται υιός της θυγατέρας του Φαραώ, διότι προτίμησε μάλλον να υποφέρει μαζί με τον λαό του Θεού, παρά να έχει την πρόσκαιρη απόλαυση αμαρτωλών πραγμάτων. Θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τον εξευτελισμό του Χριστού, καθ’ όσον απέβλεπε εις την ανταπόδοση. Και τι ακόμη να πω; Δεν μου επιτρέπει ο χρόνος να σας διηγηθώ δια τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαυίδ και Σαμουήλ και τους προφήτες, οι οποίοι με την πίστη ανέτρεψαν βασίλεια, έκαναν έργα δικαιοσύνης, επέτυχαν την πραγματοποίηση υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν την δύναμιν φωτιάς, διέφυγαν την σφαγή, έγιναν από αδύνατοι δυνατοί, έγιναν ισχυροί σε καιρό πολέμου, έτρεψαν σε φυγή παρατάξεις των εχθρών. Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς των δι’ αναστάσεως, άλλοι δε βασανίσθηκαν και δεν δέχθηκαν να αφεθούν ελεύθεροι, δια να επιτύχουν μίαν άλλην καλύτερη κατάσταση. Άλλοι δοκιμάστηκαν με εμπαιγμούς και μαστίγωση, ακόμη δε και με δεσμά και φυλακή. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, υπέστησαν πολλές δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μάχαιρα, περιπλανούνταν φορώντας δέρματα προβάτων και δέρματα αιγών, στερούντο, υπέφεραν θλίψεις και κακουχίας, (άνθρωποι δια τους οποίους δε ήτο άξιος ο κόσμος), περιπλανιόνταν σε ερήμους και σε βουνά, σε σπήλαια και σε τρύπες της γης. Όλοι αυτοί, αν και είχαν καλή μαρτυρία δια την πίστη τους, δεν έλαβαν ότι είχε υποσχεθεί ο Θεός, διότι είχε ο Θεός προβλέψει κάτι καλύτερον αναφορικώς μ’ εμάς δια να μη φθάσουν εκείνοι εις την τελειότητα χωρίς εμάς.

[g_aggelos]

Κυριακή 4 Μαρτίου

Εβρ. α’ 10 - β’ 3

Ο Υιός του Θεού είναι ανώτερος από τους αγγέλους

Και συ κατ' αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου εισιν οι ουρανοί, αυτοί απολούνται, συ δε διαμένεις και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, και αλλαγήσονται, συ δε ο αυτός ει, και τα έτη σου ουκ εκλείψουσι. Προς τίνα δε των αγγέλων ειρηκέ ποτε, κάθου εκ δεξιών μου έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; Ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν; Δια τούτο δει περισσοτέρως ημάς προσέχειν τοις ακουσθείσι, μη ποτε παραρρυώμεν. Ει γάρ ο δι' αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πως ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι διά του Κυρίου, υπό των ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Και εσύ Κύριε εις την αρχήν την γη θεμελίωσες και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θα καταστραφούν, αλλά συ παραμένεις, όλοι θα παλιώσουν σαν ένδυμα, σαν μανδύα και θα τους τυλίξεις και θα αλλαγούν. Συ όμως είσαι ο ίδιος και τα έτη σου δεν θα τελειώσουν. Σε ποιον δε από τους αγγέλους είπε ποτέ ο Θεός, Κάθισε εις τα δεξιά μου, έως ότου κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιο των ποδιών σου ; Δεν είναι όλοι πνεύματα που υπηρετούν και αποστέλλονται για υπηρεσία χάριν εκείνων, που μέλλουν να κληρονομήσουν σωτηρία; Δια τούτο πρέπει εμείς να προσέχουμε περισσότερο εις όσα ακούσαμε, μη τυχόν απομακρυνθούμε από αυτά. Διότι εάν ο λόγος, ο οποίος κηρύχθηκε διά αγγέλων, είχε κύρος και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δικαία ανταπόδοση, πως θα ξεφύγουμε εμείς, εάν δείξουμε αμέλεια δια μία τόσο μεγάλη σωτηρία; Η σωτηρία αυτή άρχισε να κηρύττεται από τον Κύριο, έπειτα μας βεβαιώθηκε από εκείνους που την άκουσαν.

[g_aggelos]

Κυριακή 11 Μαρτίου

Εβρ. δ’ 14 – ε’ 6

Ο Ιησούς ο μέγας αρχιερεύς, ανώτερος από τον Ααρών
Εχοντες ουν αρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τους ουρανούς, Ιησούν τον υιόν του Θεού, κρατώμεν της ομολογίας. Ου γάρ έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον συμπαθήσαι ταις ασθενείαις ημών, πεπειραμένον δε κατά πάντα καθ' ομοιότητα χωρίς αμαρτίας. Προσερχώμεθα ουν μετά παρρησίας τω θρόνω της χάριτος, ίνα λάβωμεν έλεον και χάριν εύρωμεν εις εύκαιρον βοήθειαν. Πας γάρ αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος υπέρ ανθρώπων καθίσταται τα προς τον Θεόν, ίνα προσφέρη δώρά τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών, μετριοπαθείν δυνάμενος τοις αγνοούσι και πλανωμένοις, επεί και αυτός περίκειται ασθένειαν και διά ταύτην οφείλει, καθώς περί του λαού, ούτω και περί εαυτού προσφέρειν υπέρ αμαρτιών. Και ουχ εαυτώ τις λαμβάνει την τιμήν, αλλά καλούμενος υπό του Θεού, καθάπερ και Ααρών. Ούτω και ο Χριστός ουχ εαυτόν εδόξασε γενηθήναι αρχιερέα, αλλ' ο λαλήσας προς αυτόν, υιός μου ει συ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε, καθώς και εν ετέρω λέγει, συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αφού λοιπόν έχουμε αρχιερέα μέγα, ο οποίος έχει διέλθει τους ουρανούς, τον Ιησού τον Υιό του Θεού, ας κρατάμε στερεά την πίστη που ομολογούμε. Διότι δεν έχουμε αρχιερέα, που να μη μπορεί να συμπαθήσει εις τας αδυναμίας μας, αλλά έχουμε ένα που έχει δοκιμασθεί καθ’ όλα, σύμφωνα με την ομοιότητά του με εμάς, χωρίς να αμαρτήσει. Ας προσερχόμαστε λοιπόν με πεποίθηση ενώπιον του θρόνου της χάριτος, δια να λάβουμε έλεος και να βρούμε χάριν όταν θα έχουμε ανάγκη δια βοήθεια. Διότι κάθε αρχιερέας λαμβάνεται από ανθρώπους και εγκαθίσταται αρχιερέας χάριν των ανθρώπων, δια να υπηρετεί ενώπιον του Θεού, δια να προσφέρει δώρα και θυσίας για τις αμαρτίες. Μπορεί να είναι υπομονητικός προς εκείνους οι οποίοι βρίσκονται εις άγνοια και πλάνη, διότι και αυτός περιβάλλεται από αδυναμία, λόγω της οποίας είναι υποχρεωμένος να προσφέρει θυσίες περί αμαρτιών και δια τον εαυτόν του όπως κάνει δια τον λαό. Και κανείς δεν παίρνει μόνος του την τιμήν αυτήν, αλλά μόνο όταν καλείται από τον Θεό, καθώς ακριβώς και ο Ααρών. Έτσι και ο Χριστός, δεν επήρε μόνος δια τον εαυτόν του την δόξα να γίνει αρχιερέας, αλλά έγινε αρχιερέας από εκείνον που του είπε, Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερα σε γέννησα, όπως και εις άλλο μέρος λέγει, Συ είσαι αιώνιος ιερεύς κατά την τάξη του Μελχισεδέκ.

[agiooros]

Κυριακή 18 Μαρτίου

Εβρ. στ’ 13-20
Αι υποσχέσεις του Θεού εμπνέουν ελπίδα

Τω γάρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός, επεί κατ' ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού, λέγων, ή μην ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ σε και ούτω μακροθυμήσας επέτυχε της επαγγελίας. Άνθρωποι μεν γάρ κατά του μείζονος ομνύουσι, και πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας εις βεβαίωσιν ο όρκος, εν ώ περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοις κληρονόμοις της επαγγελίας το αμετάθετον της βουλής αυτού, εμεσίτευσεν όρκω, ίνα διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οις αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες κρατήσαι της προκειμένης ελπίδος, ην ως άγκυραν έχομεν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσώτερον του καταπετάσματος, όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά την τάξιν Μελχισεδέκ αρχιερεύς γενόμενος εις τον αιώνα.


Απόδοση στη Νεοελληνική

Διότι όταν ο Θεός έδωσε υπόσχεση στον Αβραάμ, ορκίστηκε στον εαυτόν του, αφού δεν είχε άλλον μεγαλύτερο εις τον οποίον να ορκισθεί, και είπε, Αλήθεια, θα σε υπερευλογήσω και θα σε υπερπληθύνω, και έτσι ο Αβραάμ, με την υπομονή του, έλαβε την υπόσχεση. Οι άνθρωποι ορκίζονται εις κάποιον που είναι μεγαλύτερος και ο όρκος θέτει δι’ αυτούς τέρμα εις κάθε αμφισβήτηση και δίνει επιβεβαίωση. Έτσι και όταν ο Θεός ήθελε να δείξει σαφέστερα εις τους κληρονόμους της υποσχέσεως το αμετάβλητο της αποφάσεώς του, την εγγυήθηκε με όρκο, ώστε, δια δύο πραγμάτων αμεταβλήτων δια τα οποία είναι αδύνατον να αποδειχθεί ο Θεός ψεύτης, εμείς, που καταφύγαμε εις αυτόν, να έχουμε μεγάλη ενθάρρυνση να κρατήσουμε σφιχτά την ελπίδα που είναι ενώπιό μας. Την ελπίδα αυτήν την έχουμε σαν άγκυρα της ψυχής, ασφαλή και βεβαία, η οποία μπαίνει μέσα, πίσω από το καταπέτασμα, όπου μπήκε πρόδρομος προς χάριν μας ο Ιησούς, αφού έγινε αρχιερέας, αιώνιος κατά την τάξη Μελχισεδέκ.

[agiooros]

Το θέμα συνεχίζεται με τα κείμενα όπως μας τα δίνει ο Άγγελος.

Κυριακή 25 Μαρτίου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Εβραίους β’ 11-18

Ο τε γάρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες, δι' ην αιτίαν ουκ επαισχύνεται αδελφούς αυτούς καλείν, λέγων, απαγγελώ το όνομά σου τοις αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε. Και πάλιν, εγώ έσομαι πεποιθώς επ' αυτώ και πάλιν, ιδού εγώ και τα παιδία α μοι έδωκεν ο Θεός. Επεί ουν τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και αίματος, και αυτός παραπλησίως μετέσχε των αυτών, ίνα διά του θανάτου καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ' έστι τον διάβολον και απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διά παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας. Ου γαρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται. Όθεν ώφειλε κατά πάντα τοις αδελφοίς ομοιωθήναι, ίνα ελεήμων γένηται και πιστός αρχιερεύς τα προς τον Θεόν, εις το ιλάσκεσθαι τας αμαρτίας του λαού. Εν ώ γάρ πέπονθεν αυτός πειρασθείς, δύναται τοις πειραζομένοις βοηθήσαι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Διότι και εκείνος που αγιάζει και εκείνοι που αγιάζονται, έχουν όλοι την ίδια καταγωγή. Για τον λόγο αυτό, δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδελφούς, όταν λέει, «Θα αναγγείλω το όνομά σου στους αδελφούς μου, στο μέσω της συνάξεως θα σε υμνήσω», και πάλι, «Εγώ θα έχω την πεποίθησή μου εις αυτόν», και πάλι, «Ιδού εγώ και τα παιδιά τα οποία μου έδωσε ο Θεός». Επειδή λοιπόν τα παιδιά έχουν αίμα και σάρκα, διά τούτο και αυτός, κατά παρόμοιο τρόπο, έγινε μέτοχος των ιδίων, για να καταργήσει διά του θανάτου εκείνον που έχει την δύναμη του θανάτου, δηλαδή τον διάβολο, και να ελευθερώσει εκείνους που, από τον φόβο του θανάτου, ήταν υποδουλωμένοι καθ’ όλη την ζωή τους. Γιατί βέβαια, δεν έρχεται να βοηθήσει αγγέλους, αλλά έρχεται να βοηθήσει απόγονους του Αβραάμ. Διά τούτο έπρεπε να γίνει καθ’ όλα όμοιος με τους αδελφούς του, για να είναι εύσπλαχνος και πιστός αρχιερεύς στην υπηρεσία του Θεού, ώστε να μπορεί να εξιλεώνει τις αμαρτίες του λαού. Διότι, επειδή υπέφερε ο ίδιος με όσα δοκιμάσθηκε, είναι ικανός να βοηθήσει εκείνους που δοκιμάζονται.

[agiooros]

Το θέμα συνεχίζεται με τα κείμενα όπως μας τα δίνει ο Άγγελος.

Σάββατο 31 Μαρτίου

Εβραίους ιβ’ 28 – ιγ’ 8

Ηθικά παραγγέλματα

Διό βασιλείαν ασάλευτον παραλαμβάνοντες έχωμεν χάριν, δι' ης λατρεύωμεν ευαρέστως τω Θεώ μετά αιδούς και ευλαβείας και γάρ ο Θεός ημών πύρ καταναλίσκον. Η φιλαδελφία μενέτω, της φιλοξενίας μη επιλανθάνεσθε, διά ταύτης γάρ έλαθόν τινες ξενίσαντες αγγέλους. Μιμνήσκεσθε των δεσμίων ως συνδεδεμένοι, των κακουχουμένων ως και αυτοί όντες εν σώματι. Τίμιος ο γάμος εν πάσι και η κοίτη αμίαντος, πόρνους δε και μοιχούς κρινεί ο Θεός. Αφιλάργυρος ο τρόπος, αρκούμενοι τοις παρούσιν, αυτός γάρ είρηκεν, ου μη σε ανώ ουδ' ου μη σε εγκαταλίπω, ώστε θαρρούντας ημάς λέγειν, Κύριος εμοί βοηθός, και ου φοβηθήσομαι, τί ποιήσει μοι άνθρωπος; Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον του Θεού, ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν. Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Διά τούτο, επειδή μας δίνεται βασίλειο ασάλευτο, ας είμαστε ευγνώμονες και ας λατρεύουμε τον Θεό κατά τρόπο ευάρεστο με ευλάβεια και φόβο, διότι ο Θεός είναι φωτιά που κατακαίει. Η αγάπη προς τους αδελφούς αν μην παύει. Μην λησμονείτε την φιλοξενία, διότι με αυτή μερικοί, χωρίς να το ξέρουν, φιλοξένησαν αγγέλους. Να θυμάστε τους φυλακισμένους σαν να είστε και εσείς φυλακισμένοι, να θυμάστε όσους υποφέρουν διότι και εσείς έχετε σώμα. Ο γάμος να θεωρείται άξιος τιμής από όλους και η συζυγική κλίνη να είναι αμόλυντη. Διότι τους πόρνους και τους μιχούς θα κατακρίνει ο Θεός. Η συμπεριφορά σας να είναι απαλλαγμένη από αγάπη προς το χρήμα, να αρκείσθε σε όσα έχετε, διότι ο Θεός είπε, Δεν θα σε αφήσω έρημο, ούτε θα σε εγκαταλείψω. Και έτσι μπορούμε με εμπιστοσύνη να λέμε, Ο Κύριος είναι βοηθός μου, δεν θα φοβηθώ. Τι μπορεί να μου κάνει ο άνθρωπος; Να θυμάστε τους προϊσταμένους σας, οι οποίοι σας κήρυξαν τον λόγο του Θεού. Εξετάζετε την έκβαση της ζωής τους και μιμείσθε την πίστη τους. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χθες και σήμερα και αιωνίως.

[agiooros]

Το θέμα συνεχίζεται με τα κείμενα όπως μας τα δίνει ο Άγγελος.

Κυριακή 1 Απριλίου

Φιλιπ. δ’ 4-9

Προτροπαί

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ, χαίρετε. Το επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις. Ο Κύριος εγγύς. Μηδέν μεριμνάτε, αλλ' εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετά ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν. Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας υμών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού. Το λοιπόν, αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και ει τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε, α και εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε και ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ' υμών.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε! Επαναλαμβάνω, χαίρετε! Η επιείκειά σας ας γίνει γνωστή εις όλους τους ανθρώπους. Ο Κύριος είναι πλησίον. Μη μεριμνάτε για τίποτε, αλλά για κάθε τι ας γίνονται γνωστά τα αιτήματά σας εις τον Θεό δια προσευχής και δεήσεως με ευχαριστία. Και η ειρήνη του Θεού, που ξεπερνά κάθε σκέψη, θα φρουρήσει τις καρδιές σας και τις σκέψεις σας εν Χριστώ Ιησού. Τέλος, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα αγαπητά, όσα έχουν καλή φήμη, οιαδήποτε αρετή ή οιοσδήποτε έπαινος, αυτά να σκέπτεσθαι. Αυτά που μάθατε και παραλάβατε και ακούσατε και είδατε εις εμέ, αυτά να κάνετε και ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας.

[agiooros]

Το θέμα συνεχίζεται με τα κείμενα όπως μας τα δίνει ο Άγγελος.
Κυριακή 8 Απριλίου

Πράξεις α’ 1-8

Η ανάληψις του Χριστού

Τον μεν πρώτον λόγον εποιησάμην περί πάντων, ω Θεόφιλε, ων ήρξατο ο Ιησούς ποιείν τε και διδάσκειν άχρι ης ημέρας εντειλάμενος τοις αποστόλοις διά Πνεύματος Αγίου ους εξελέξατο ανελήφθη, οις και παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς και λέγων τα περί της βασιλείας του Θεού. Και συναλιζόμενος παρήγγειλεν αυτοίς από Ιεροσολύμων μη χωρίζεσθαι, αλλά περιμένειν την επαγγελίαν του πατρός ην ηκούσατέ μου, ότι Ιωάννης μεν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δε βαπτισθήσεσθε εν Πνεύματι Αγίω ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας. Οι μεν ουν συνελθόντες επηρώτων αυτόν λέγοντες· Κύριε, ει εν τώ χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ; Είπε δε πρός αυτούς, ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία, αλλά λήψεσθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος εφ υμάς, και έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εις το πρώτον βιβλίο, ω Θεόφιλε, μίλησα για όλα, όσα ο Ιησούς άρχισε να κάνει και να διδάσκει μέχρι της ημέρας που ανελήφθη, αφού έδωκε διά του Αγίου Πνεύματος εντολές στους αποστόλους, που είχε διαλέξει. Εις αυτούς παρουσιάσθηκε ζωντανός μετά τα πάθη του με πολλές αποδείξεις, διότι επί σαράντα ημέρας παρουσιαζόταν σ’ αυτούς και μιλούσε για την βασιλεία του Θεού. Και καθ’ ον χρόνο τους συναναστρεφόταν, τους παρήγγειλε να μη φύγουν από τα Ιεροσόλυμα αλλά να περιμένουν την υπόσχεση του Πατέρα, την οποίαν είπε, «Ακούσατε από εμέ, ότι ο μεν Ιωάννης βάπτισε με νερό, αλλά σεις θα βαπτισθείτε με Πνεύμα Άγιον, ύστερα από λίγες ημέρες». Όταν λοιπόν ήσαν συγκεντρωμένοι τον ερωτούσαν, «Κύριε, μήπως αυτός είναι ο καιρός που θα αποκαταστήσεις την βασιλεία του Ισραήλ;». Αυτός δε τους είπε, «Δεν είναι δική σας υπόθεση να ξέρετε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους όρισε ο Πατέρας κατά την δικήν του εξουσία, αλλά θα λάβετε δύναμιν, όταν έλθει το Άγιο Πνεύμα επάνω σας, και θα είσθε μάρτυρές μου εις την Ιερουσαλήμ και εις ολόκληρη την Ιουδαία και Σαμάρεια και μέχρι των περάτων της γης».