Στη νέα αιώνια ζωή ο Θεός θά είναι το πάν γιά τα πλάσματά Του, όχι μόνο στους καλούς αλλά και στους κακούς, όχι μόνο σ’ αυτούς που τον αγαπούν αλλά και σε κείνους που τον μισούν. Πώς όμως, εκείνοι που τον μισούν, θά υποφέρουν να δέχονται τα πάντα από τα χέρια Εκείνου που απεχθάνονται; ‘Ω, τι αιώνιο βάσανο είναι αυτό, τι αιώνια φωτιά, τι τρυγμός των οδόντων!
“Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι” στην αιώνια εσωτερική φωτιά του μίσους, είπε ο Κύριος, γιατί διψούσα γιά την αγάπη σας και δε μου τη δώσατε, πεινούσα γιά την ευτυχία σας και δε μου την προσφέρατε, φυλακίστηκα στην ανθρώπινη φύση μου και δε με επισκεφθήκατε στην Εκκλησία μου. Είστε ελεύθεροι να πάτε όπου επιθυμεί η κακή σας προαίρεση, μακριά από μένα, στό βασανιστικό μίσος της καρδιάς σας, που είναι ξένο στη δική μου καρδιά, που αγαπάει και δε γνωρίζει μίσος γιά κανένα. Πορεύεσθε ελεύθερα από την αγάπη, στην αιώνια κόλαση του μίσους, άγνωστη και ξένη σε μένα και σε κείνους που είναι μαζί μου, προετοιμασμένη από την ελευθερία γιά το διάβολο, από την ημέρα που δημιούργησα τα ελεύθερα, λογικά πλάσματά μου. Αλλά οπουδήποτε και αν πάτε, στό σκοτάδι των γεμάτων μίσος καρδιών σας, η αγάπη μου θά σάς ακολουθεί σαν πύρινος ποταμός, γιατί ό,τι και αν έχει εκλέξει η καρδιά σας, είστε και θά συνεχίσετε αιώνια να είστε παιδιά μου.
Αλέξανδρος Καλόμοιρος
Παράδεισος - Κόλαση
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
-
silver
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3145
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 29, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Κων/νος@Μόντρεαλ-Καναδά.
- Επικοινωνία:
O gas έγραψε :
Η πασχαλιά, το γιασεμί, η αμυγδαλιά, η γαρδένια, τ' αγιόκλημα, η λεμονιά,
δίνουν το καλωσόρισμα, και ο Silver o αιμοχαρής με την Τουρκιά, και συ με τους καταραμένους της αιώνιας φωτιάς του μίσους, δεν αντιλαμβάνεσθε ότι αυτός ο ταλαίπωρος ο Lovethink δεν θα μπορέσει να κάνει Πάσχα φέτος ; Έλεος αδελφοί !
==========
Κανείς μας δεν δικαιούται να ξεχνά την τεράστια συμβολή της Ελληνίδας στους εθνικούς αγώνες. Σε χρόνια δύσκολα, η απελευθέρωση της πατρίδας και η διάσωση της ελληνικής φυλής, υπήρξε η μόνη της μέριμνα. Οι Ελληνίδες με κάθε τρόπο, στην πόλη ή στο βουνό, στα χωριά, στα χαρακώματα ή τα μετόπισθεν επετέλεσαν το καθήκον τους και δείχνοντας απαράμιλλο ηρωισμό κατέγραψαν τις δικές τους σελίδες δόξας και μεγαλείου.
Καλά βρε αδελφέ, δεν καταλαβαίνω τι σας συμβαίνει τέτοια ώρα. Η Άνοιξη ήρθε, το Πάσχα σιμά είναι και αυτό, τα λουλούδια ανθίζουν, τα πουλάκια τιτιβίζουν χαρούμενα, ο κάμπος ανθοβόλησε, παράδεισος ο κήπος!“Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι” στην αιώνια εσωτερική φωτιά του μίσους, είπε ο Κύριος,
Η πασχαλιά, το γιασεμί, η αμυγδαλιά, η γαρδένια, τ' αγιόκλημα, η λεμονιά,
δίνουν το καλωσόρισμα, και ο Silver o αιμοχαρής με την Τουρκιά, και συ με τους καταραμένους της αιώνιας φωτιάς του μίσους, δεν αντιλαμβάνεσθε ότι αυτός ο ταλαίπωρος ο Lovethink δεν θα μπορέσει να κάνει Πάσχα φέτος ; Έλεος αδελφοί !
==========
Κανείς μας δεν δικαιούται να ξεχνά την τεράστια συμβολή της Ελληνίδας στους εθνικούς αγώνες. Σε χρόνια δύσκολα, η απελευθέρωση της πατρίδας και η διάσωση της ελληνικής φυλής, υπήρξε η μόνη της μέριμνα. Οι Ελληνίδες με κάθε τρόπο, στην πόλη ή στο βουνό, στα χωριά, στα χαρακώματα ή τα μετόπισθεν επετέλεσαν το καθήκον τους και δείχνοντας απαράμιλλο ηρωισμό κατέγραψαν τις δικές τους σελίδες δόξας και μεγαλείου.
Oτι είμαι ταλαίπωρος είμαι . Δυό ώρες έχω κοιμηθεί από χθεςsilver έγραψε:O gas έγραψε :
Καλά βρε αδελφέ, δεν καταλαβαίνω τι σας συμβαίνει τέτοια ώρα. Η Άνοιξη ήρθε, το Πάσχα σιμά είναι και αυτό, τα λουλούδια ανθίζουν, τα πουλάκια τιτιβίζουν χαρούμενα, ο κάμπος ανθοβόλησε, παράδεισος ο κήπος!“Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι” στην αιώνια εσωτερική φωτιά του μίσους, είπε ο Κύριος,
Η πασχαλιά, το γιασεμί, η αμυγδαλιά, η γαρδένια, τ' αγιόκλημα, η λεμονιά,
δίνουν το καλωσόρισμα, και ο Silver o αιμοχαρής με την Τουρκιά, και συ με τους καταραμένους της αιώνιας φωτιάς του μίσους, δεν αντιλαμβάνεσθε ότι αυτός ο ταλαίπωρος ο Lovethink δεν θα μπορέσει να κάνει Πάσχα φέτος ; Έλεος αδελφοί !
b]
Ειρωνεύεσαι επειδή είμαι ρομαντικός ? δεν πειράζει
Εσύ απολαύσε τα αίματα και τις κραυγές των σφαγμένων νηπίων και γυναικών
Εγώ προτιμώ να ξεκουράζω την ψυχή μου στον Θεό της αγάπης και όχι στο Θεό του πολέμου
Ο Καθένας επιλέγει να πλησιάσει Το Θεό από τον ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟ αυτόν που η δική του ψυχή του ορίζει
Αλλος φτάνει κοντά στο Θεό ενώ έχει περάσει από τη κλεψιά
Αλλος από τη πορνεία
Αλλος από την ειδωλολατρεία
Αλλος από το μίσος
Αλλος από την πλάνη
Αλλος από τη πολιτική
Αλλος από τη μουσική
Αλλος από το θέατρο
Αλλος γνωρίζει Το Θεό μέσα από τη θλίψη του
Αλλος μέσα από τη χαρά του
Αλλος τον βιώνει μέσα από τα αναπάντεχα
Και άλλος από τα προγραμματισμένα
Αρκεί να τον ζητήσει ο καθένας να είναι κοντά του
Εσύ υπερασπίζεις τον δικό σου τρόπο προσέγγισης
Αυτόν του πολέμου και του σπαθιού
Πορεύεσθε . Δεν στέλνει ο Θεός εξεπίτηδες κάποιον εκεί , ούτε νιώθει χαρά για αυτό“Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι” στην αιώνια εσωτερική φωτιά του μίσους, είπε ο Κύριος,
Πορεύεσθε , ανακοίνωση ...... πηγαίνετε ..... η πραγματικότητα
Στην αιώνια ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ φωτιά του μίσους
Του ΜΙΣΟΥΣ
Οποιος έχει μέσα του μίσος μόνος του διάλεξε να ζει την κόλαση και κανένας Θεός δεν έκανε την κόλαση για να παίζει με τους ανθρώπους όπως παίζουμε εμείς σκάκι
Κάτι άλλο ? κάποια άλλη ειρωνεία ? έχεις εύκαιρη ?
-
Misha
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3872
- Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
- Επικοινωνία:
ο πατηρ Πορφύριος ελεγε :“για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. "Χοντρές" ψυχές κοντά Του ο Χριστός δεν θέλει. Ο χριστιανός, έστω και μόνο όταν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μες στην ποίηση”.lovethink έγραψε: Ειρωνεύεσαι επειδή είμαι ρομαντικός ? δεν πειράζει
Εσύ απολαύσε τα αίματα και τις κραυγές των σφαγμένων νηπίων και γυναικών
Εγώ προτιμώ να ξεκουράζω την ψυχή μου στον Θεό της αγάπης και όχι στο Θεό του πολέμου
Στην συνέχεια λέγει:
“Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί να δείτε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεστε· όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στην μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό”.
<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />
-
nkope
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1347
- Εγγραφή: Σάβ Απρ 08, 2006 5:00 am
- Τοποθεσία: Κοζάνη
- Επικοινωνία:
"19 Yπήρχε κάποτε ένας πλούσιος, που ντυνόταν με πορφύρα και λινά ρούχα, απολαμβάνοντας κάθε μέρα τη ζωή του μεγαλόπρεπα. 20 Yπήρχε κι ένας φτωχός που ονομαζόταν Λάζαρος, ο οποίος ήταν εγκαταλειμμένος κοντά στην αυλόπορτα του πλουσίου, με το σώμα του γεμάτο πληγές, 21 και λαχταρούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Παράλληλα έρχονταν και τα σκυλιά και έγλειφαν τις πληγές του. 22 Kάποτε, λοιπόν, πέθανε ο φτωχός και τον μετέφεραν οι άγγελοι στην αγκαλιά του Aβραάμ. Πέθανε επίσης κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. 23 Kαι στον άδη, καθώς βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και βλέπει τον Aβραάμ από μακριά και στην αγκαλιά του το Λάζαρο! 24 Φώναξε τότε και είπε: Πατέρα μου Aβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει την άκρη του δαχτύλου του στο νερό και να δροσίσει τη γλώσσα μου, γιατί υποφέρω μέσα σ' αυτή τη φλόγα! 25 Kι ο Aβραάμ απάντησε: Παιδί μου, θυμήσου ότι απόλαυσες εσύ τα αγαθά σου στη ζωή σου και παρόμοια ο Λάζαρος τα κακά. Tώρα, λοιπόν, αυτός ανακουφίζεται εδώ κι εσύ υποφέρεις. 26 Kι εκτός απ' όλα αυτά, ανάμεσα σε μας και σε σας υπάρχει μεγάλο χάσμα, έτσι που όσοι θέλουν να περάσουν από εδώ σε σας, να μην μπορούν, κι ούτε οι από εκεί μπορούν να περάσουν σε μας. 27 Kι εκείνος είπε: Tότε, σε παρακαλώ, πατέρα, να τον στείλεις στο πατρικό μου σπίτι, 28 γιατί έχω πέντε αδέλφια, για να τους προειδοποιήσει, ώστε να μην έρθουν κι αυτοί στον τόπο αυτόν του βασανισμού. 29 Tου λέει ο Aβραάμ: Έχουν το Mωυσή και τους προφήτες. Aς ακούσουν αυτούς. 30 Kι εκείνος είπε: Όχι, πατέρα Aβραάμ, αλλά αν πάει σ' αυτούς κάποιος από τους νεκρούς, θα μετανοήσουν. 31 Tότε ο Aβραάμ του είπε: Aν το Mωυσή και τους προφήτες δεν ακούνε, ούτε κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς δεν πρόκειται να πειστούν." (Λουκ. Κεφ.16, 19-31)
Το κείμενο είναι πράγματι εκπληκτικό, γιατί εκτός από την αντιδιαστολή της εφήμερης επίγειας ζωής με την αιώνια, δηλαδή όποιος περνάει καλά στη ζωή αυτή χωρίς κόπους και θυσίες για την αγάπη του Θεού θα υποφέρει στην άλλη την αιώνια ζωή, ενώ όποιος υποφέρει αγόγγυστα τα βάσανα της ζωής αυτής για την αγάπη του Θεού θα απολαύση "την αγκαλιά του Αβραάμ" (ο Αβραάμ στην Παλιά διαθήκη προτύπωσε τον Χριστό).
«Εσύ είσʼ ο δάσκαλος του Ισραήλ», του αποκρίθηκε ο Ιησούς, «κι αυτά τα πράγματα δεν τα ξέρεις; Αληθινά σου λέω, πως για ʽκείνο που γνωρίζουμε μιλάμε και για ʽκείνο που είδαμε δίνουμε τη μαρτυρία μας, κι όμως τη μαρτυρία μας δεν τη δέχεστε. Αν με τα γήινα που σας είπα δεν πιστεύετε, πώς θα πιστέψετε αν σας πω για τα ουράνια; Αφού στον ουρανό δεν ανέβηκε κανένας, παρά μόνο αυτός που κατέβηκε απʼ τον ουρανό, ο Υιός του Ανθρώπου, που κατοικεί στον ουρανό. Κι όπως ύψωσε ο Μωυσής το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε να μη χαθεί ο καθένας που πιστεύει σʼ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε το Υιό του το Μονογενή, για να μη χαθεί ο καθένας που πιστεύει σʼ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί τον Υιό του ο Θεός δεν τον έστειλε στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μέσω αυτού. Έτσι, όποιος πιστεύει σʼ Αυτόν δεν καταδικάζεται, αλλʼ όποιος δεν πιστεύει είναι ήδη καταδικασμένος, γιατί δεν έχει πιστέψει στο όνομα του Μονογενή Υιού του Θεού. Κι η καταδίκη είναι, ότι ενώ ήρθε το φως στον κόσμο, οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο απʼ το φως, επειδή τα έργα τους ήταν πονηρά. Γιατί όποιος πράττει το κακό, μισεί το φως και δεν πλησιάζει στο φως, για να μην μπορεί κανείς να ελέγξει τα έργα του. Όποιος όμως ζει την αλήθεια, έρχεται στο φως για να φανερωθούν τα έργα του, γιατί έχουν γίνει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού». (Ιωάν. Κεφ 3, 10-21)
Τι προσδοκούμε, λοιπόν, να βρούμε στην άλλη ζωή;
Αγάπη. Αυτή με την οποία αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε πρόσφερε το Υιό του το Μονογενή, για να μη χαθεί ο καθένας που πιστεύει σʼ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.
Πως προσδοκούμε να το βρούμε;
Αν πιστέψουμε σ' Αυτόν. Γιατί η πίστη μας και η υπακοή στο θέλημά του θα κρίνει αν θα μείνουμε αιώνια κοντά στην Αγάπη και το Φως,
Τι θα συμβεί αν δεν αγαπήσουμε το Φως γιατί τα έργα μας είναι πονηρά;
Θα καταδικαστούμε να συνεχίσουμε να ζούμε στο σκοτάδι που διαλέξαμε, μακριά απ' την Αγάπη και το Φως. (Μή γενοιτο Κύριε).
Όπως λέει κι ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άνθρωπος ελκύεται στην πνευματική ζωή, πρώτα απ' το φόβο της Κόλασης, έπειτα απ' την ελπίδα του Παραδείσου και στη συνέχεια μένει από αγάπη προς τον Θεό. Για να συμβούν όλα αυτά πρέπει να ξέρει τι είναι ο Παράδεισος και τι είναι η Κόλαση, για να ξέρει τι να προσδοκά ότι θα συμβεί μετά το τέλος της επίγειας ζωής του, εφόσον σ΄ αυτή τη ζωή πορευθεί με οδηγό την αγάπη στα γήινα ή με οδηγό την αγάπη του στο Χριστό.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να πω πως φαντάζομαι εγώ την Κόλαση.
Νομίζω λοιπόν ότι η «γέενα του πυρός» το «μεγάλο σκουλήκι» και οι άλλες παρόμοιες εκφράσεις τόσο του ίδιου του Κυρίου όσο και τον Πατέρων της Εκκλησίας, είναι εκφράσεις μεταφορικές, που προσπαθούν να περιγράψουν παραστατικά το μέγεθος του πόνου που θα αισθάνεται η ψυχή του κεκοιμημένου, και μετά τη Δευτέρα Παρουσία και το αναστημένο σώμα, επειδή θα βρίσκεται μακριά απʼ την αγκαλιά του Θεού.
Ο τρόπος με τον οποίο προσπαθώ να κατανοήσω το μέγεθος του πόνου του ανθρώπου, που αφού θα γνωρίσει κατά το βιολογικό θάνατό του το μέγεθος της απέραντης Αγάπης του Θεού στη συνέχεια θα τη χάση οριστικά, είναι να τον παρομοιάσω με τον πόνο που νιώθει ο άνθρωπος όταν χάσει για διάφορους λόγους ένα πολυαγαπημένο του πρόσωπο. Ας πούμε όταν ένας ερωτευμένος νέος άνθρωπος για κάποιο λόγο χάσει ξαφνικά για πάντα το πρόσωπο που αγαπά. Το ξέσκισμα της καρδιάς του, που νοιώθει εκείνη τη στιγμή και η αίσθηση του θανάτου και της απώλειας των πάντων πολλαπλασιασμένα πολλές φορές, μπορούν πιστεύω να περιγράψουν, αυτό που θα αισθανθεί η ψυχή που δεν θα μπορέσει να ενωθεί με το Χριστό στη άλλη, την πραγματική ζωή.. Όμοιος είναι και ο πόνος που νοιώθει ένα παιδί που χάνει σε τρυφερή ηλικία τους γονείς του.
Αντίθετα η χαρά κι η απέραντη ευτυχία του Παράδεισου νομίζω μπορούν να παρασταθούν, με την απέραντη ευτυχία που νοιώθει ο ερωτευμένος άνθρωπος, όταν μετά από μακρόχρονη προσπάθεια, κατά τη διάρκεια της οποίας η αγάπη του κι ο πόθος του για το αγαπημένο πρόσωπο μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο, επιτέλους καταφέρει να αποσπάσει το οριστικό ναι απʼ το πρόσωπο που αγάπά . Χίλιες φορές μεγαλύτερη ευτυχία θα νοιώσει η ψυχή, που, αφού αγαπήσει το Χριστό κι αγωνιστεί να κερδίσει την αγάπη αυτή, και ποθήσει κάθε μέρα της επίγειας ζωής ολοένα και περισσότερο την ένωση μαζί Του, τερματίσει την προσπάθεια και γίνει ένα με τον Αιώνιο Βασιλιά της καρδίας του.
Το κείμενο είναι πράγματι εκπληκτικό, γιατί εκτός από την αντιδιαστολή της εφήμερης επίγειας ζωής με την αιώνια, δηλαδή όποιος περνάει καλά στη ζωή αυτή χωρίς κόπους και θυσίες για την αγάπη του Θεού θα υποφέρει στην άλλη την αιώνια ζωή, ενώ όποιος υποφέρει αγόγγυστα τα βάσανα της ζωής αυτής για την αγάπη του Θεού θα απολαύση "την αγκαλιά του Αβραάμ" (ο Αβραάμ στην Παλιά διαθήκη προτύπωσε τον Χριστό).
«Εσύ είσʼ ο δάσκαλος του Ισραήλ», του αποκρίθηκε ο Ιησούς, «κι αυτά τα πράγματα δεν τα ξέρεις; Αληθινά σου λέω, πως για ʽκείνο που γνωρίζουμε μιλάμε και για ʽκείνο που είδαμε δίνουμε τη μαρτυρία μας, κι όμως τη μαρτυρία μας δεν τη δέχεστε. Αν με τα γήινα που σας είπα δεν πιστεύετε, πώς θα πιστέψετε αν σας πω για τα ουράνια; Αφού στον ουρανό δεν ανέβηκε κανένας, παρά μόνο αυτός που κατέβηκε απʼ τον ουρανό, ο Υιός του Ανθρώπου, που κατοικεί στον ουρανό. Κι όπως ύψωσε ο Μωυσής το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε να μη χαθεί ο καθένας που πιστεύει σʼ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε το Υιό του το Μονογενή, για να μη χαθεί ο καθένας που πιστεύει σʼ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Γιατί τον Υιό του ο Θεός δεν τον έστειλε στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μέσω αυτού. Έτσι, όποιος πιστεύει σʼ Αυτόν δεν καταδικάζεται, αλλʼ όποιος δεν πιστεύει είναι ήδη καταδικασμένος, γιατί δεν έχει πιστέψει στο όνομα του Μονογενή Υιού του Θεού. Κι η καταδίκη είναι, ότι ενώ ήρθε το φως στον κόσμο, οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο απʼ το φως, επειδή τα έργα τους ήταν πονηρά. Γιατί όποιος πράττει το κακό, μισεί το φως και δεν πλησιάζει στο φως, για να μην μπορεί κανείς να ελέγξει τα έργα του. Όποιος όμως ζει την αλήθεια, έρχεται στο φως για να φανερωθούν τα έργα του, γιατί έχουν γίνει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού». (Ιωάν. Κεφ 3, 10-21)
Τι προσδοκούμε, λοιπόν, να βρούμε στην άλλη ζωή;
Αγάπη. Αυτή με την οποία αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε πρόσφερε το Υιό του το Μονογενή, για να μη χαθεί ο καθένας που πιστεύει σʼ Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.
Πως προσδοκούμε να το βρούμε;
Αν πιστέψουμε σ' Αυτόν. Γιατί η πίστη μας και η υπακοή στο θέλημά του θα κρίνει αν θα μείνουμε αιώνια κοντά στην Αγάπη και το Φως,
Τι θα συμβεί αν δεν αγαπήσουμε το Φως γιατί τα έργα μας είναι πονηρά;
Θα καταδικαστούμε να συνεχίσουμε να ζούμε στο σκοτάδι που διαλέξαμε, μακριά απ' την Αγάπη και το Φως. (Μή γενοιτο Κύριε).
Όπως λέει κι ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άνθρωπος ελκύεται στην πνευματική ζωή, πρώτα απ' το φόβο της Κόλασης, έπειτα απ' την ελπίδα του Παραδείσου και στη συνέχεια μένει από αγάπη προς τον Θεό. Για να συμβούν όλα αυτά πρέπει να ξέρει τι είναι ο Παράδεισος και τι είναι η Κόλαση, για να ξέρει τι να προσδοκά ότι θα συμβεί μετά το τέλος της επίγειας ζωής του, εφόσον σ΄ αυτή τη ζωή πορευθεί με οδηγό την αγάπη στα γήινα ή με οδηγό την αγάπη του στο Χριστό.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να πω πως φαντάζομαι εγώ την Κόλαση.
Νομίζω λοιπόν ότι η «γέενα του πυρός» το «μεγάλο σκουλήκι» και οι άλλες παρόμοιες εκφράσεις τόσο του ίδιου του Κυρίου όσο και τον Πατέρων της Εκκλησίας, είναι εκφράσεις μεταφορικές, που προσπαθούν να περιγράψουν παραστατικά το μέγεθος του πόνου που θα αισθάνεται η ψυχή του κεκοιμημένου, και μετά τη Δευτέρα Παρουσία και το αναστημένο σώμα, επειδή θα βρίσκεται μακριά απʼ την αγκαλιά του Θεού.
Ο τρόπος με τον οποίο προσπαθώ να κατανοήσω το μέγεθος του πόνου του ανθρώπου, που αφού θα γνωρίσει κατά το βιολογικό θάνατό του το μέγεθος της απέραντης Αγάπης του Θεού στη συνέχεια θα τη χάση οριστικά, είναι να τον παρομοιάσω με τον πόνο που νιώθει ο άνθρωπος όταν χάσει για διάφορους λόγους ένα πολυαγαπημένο του πρόσωπο. Ας πούμε όταν ένας ερωτευμένος νέος άνθρωπος για κάποιο λόγο χάσει ξαφνικά για πάντα το πρόσωπο που αγαπά. Το ξέσκισμα της καρδιάς του, που νοιώθει εκείνη τη στιγμή και η αίσθηση του θανάτου και της απώλειας των πάντων πολλαπλασιασμένα πολλές φορές, μπορούν πιστεύω να περιγράψουν, αυτό που θα αισθανθεί η ψυχή που δεν θα μπορέσει να ενωθεί με το Χριστό στη άλλη, την πραγματική ζωή.. Όμοιος είναι και ο πόνος που νοιώθει ένα παιδί που χάνει σε τρυφερή ηλικία τους γονείς του.
Αντίθετα η χαρά κι η απέραντη ευτυχία του Παράδεισου νομίζω μπορούν να παρασταθούν, με την απέραντη ευτυχία που νοιώθει ο ερωτευμένος άνθρωπος, όταν μετά από μακρόχρονη προσπάθεια, κατά τη διάρκεια της οποίας η αγάπη του κι ο πόθος του για το αγαπημένο πρόσωπο μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο, επιτέλους καταφέρει να αποσπάσει το οριστικό ναι απʼ το πρόσωπο που αγάπά . Χίλιες φορές μεγαλύτερη ευτυχία θα νοιώσει η ψυχή, που, αφού αγαπήσει το Χριστό κι αγωνιστεί να κερδίσει την αγάπη αυτή, και ποθήσει κάθε μέρα της επίγειας ζωής ολοένα και περισσότερο την ένωση μαζί Του, τερματίσει την προσπάθεια και γίνει ένα με τον Αιώνιο Βασιλιά της καρδίας του.
Εγώ δεν ξέρω πως είναι το σωστότερο να προσεγγίσω στο νου μου την κόλαση ή τον παράδεισο
Οσο κι αν φανεί αστείο έχει τύχει να βγω από το μπάνιο και να κρυώνω τόσο που να τρέμω ότι η κόλαση θα είναι κρύα
Γιατί για μένα το ΚΡΥΟ αυτό είναι κόλαση
Κόλαση για μένα είναι η μοναξιά
Κόλαση είναι η απουσία αγαπημένου σου προσώπου
Αν και είμαι ρομαντικός όμως μπορώ να αποστασιοποιηθώ από την ρομαντική άποψη που δίνουμε και να σκεφτώ πιο .... επιστημονικά πιο μεταφυσικά πιο .... νεοεποχίτικα ? δε ξέρω πως θα το πει κάποιος
Σκέφτομαι ότι ο Θεός μας έδωσε να καταλάβουμε στο περίπου τι μπορεί να είναι η κόλαση και τι ο παράδεισος
Σκέφτομαι όμως ότι μπορεί να είναι ένα ΔΡΑΜΑ που ούτε καν περνάει από το μυαλό μας
Αμέτρητοι δαίμονες να μας ξεσκίζουν την ενέργειά μας την αύρα μας την ψυχή μας και να μην έχει τελειωμό
Η να είναι το απόλυτο σκοτάδι
Οσο απλό κι αν μοιάζει
Μπείτε στο δωμάτιο κλείστε ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα φώτα ακόμα και τις γρίλιες και τα πιο μικρά φωτάκια
Να μη βλέπετε τίποτα να μην ακούτε τίποτα . Να ακούτε μόνο την ανάσα σας
ΠΑΝΙΚΟΣ θα σας πιάσει
Και μόνο ένα σκοτάδι να είναι η ζωή μακριά από Θεό , αρκεί για να σκεφτώ ότι δεν αντέχει κανείς την κόλαση
Μα αλήθεια , ο σατανάς θα ζει για πάντα ? ο Θεός δεν τον έφτιαξε ? μπορεί άμα θέλει να τον εξαφανίσει
Εχασε ο Θεός την δυνατότητά του να εξαφανίσει τον σατανά μετά ?
Πόσα δεν ξέρουμε , πόσα δεν πρέπει να μάθουμε γιατί δεν βοηθάνε σε κάτι στη τελική τον τωρινό μας αγώνα
Εγώ από τώρα στεναχωριέμαι
Αν σκεφτώ ότι θα χάσω την μνημη μου στο παράδεισο και θα θυμάμαι ΜΟΝΟ όσους βλέπω εκεί για να μη στεναχωριέμαι για τους άλλους
Δεν θέλω να χάσω τους άλλους
Γιατί αυτούς τους άλλους πχ την χ Πόρνη που όλοι λένε πως θα πάει στη κόλαση εγώ πχ ξέρω ότι έχει καλή καρδιά και πονεμένη ζωή και μου συμπαραστάθηκε πχ σε μια δύσκολη στιγμή
Δεν θέλω να την ξεχάσω και δεν θέλω να χαθεί
Μα είναι δυνατόν να το θέλει αυτό ο Θεός ?
Οχι βέβαια
Αρα ο Θεός μας θέλει ΟΛΟΥΣ να σωθούμε
Γιατί αν ο Θεός δεν θέλει να σωθούμε όλοι και το θέλουμε εμείς τι θα πούμε ? ότι ο άνθρωπος είναι πιο φιλέυσπλαχνος από τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ?
Ω ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ !!!!!!! Τέτοια Βλασφημία και ανιδεότητα
Αρα ο ΘΕΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΕ
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕ
ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΣ ΠΡΟΟΡΙΖΕΙ
και η ΓΗ ΜΑΣ αυτή η ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΓΗ ΜΑΣ ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ( κόσμημα ) για ΜΑΣ τα έκανε και από ΑΓΑΠΗ
Την γη αυτή την κάναμε κόλαση , την χαλάμε λίγο λίγο με την αναισθησία μας και τα έργα μας
Μας τιμωρεί ο ΘΕΟΣ ?
Οχι , εμείς αυτοτιμωρούμαστε και απλά βιώνουμε τα αποτελέσματα των ενεργειών μας
Ο ΘΕΟΣ δηλαδή είναι ένα ΣΤΑΤΙΚΟ ΟΝ που δεν κάνει τίποτα ?
ΟΧΙ . Δεν θέλω να πιστεύω κάτι τέτοιο . Είναι ο προσωπικός βοηθός ο φίλος ο εραστής ο αγαπημένος ο αδελφός ο γονιός
Τους αγαπάμε τους Αγίους μας και τους φίλους Του Χριστού
Προσπαθούμε να ερωτευθούμε ΑΥΤΟΝ που ερωτεύθηκαν
Δεν θέλω να νιώθω πως εκτός από τον σατανά που θέλει να μας σκοτώσει από μίσος , υπάρχει ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ που θέλει να μας τιμωρήσει στο όνομα της "δικαιοσύνης"
Μα η δικαιοσύνη Του Θεού είναι άλλη από αυτή των ανθρώπων
Δεν έχει μέτρα και σταθμά
Δεν θέλει μάρτυρες χείλη ανθρώπων αλλά καρδιά με ελπίδα
Ναι με τρομάζει πολύ τι θα γίνει μετά το θάνατό μου
Οχι επειδή δεν έχω εμπιστοσύνη Στο Θεό ότι θέλει να σωθώ
Αλλά επειδή ξέρω ότι ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ να το Θέλει ο ΘΕΟΣ
Πρέπει να το ΑΝΤΕΞΩ κι εγώ . Δεν λέω να το Θέλω γιατί είναι δεδομένο ότι όλοι θέλουμε να σωθούμε
Ακόμα και όσοι δηλώνουν άπιστοι είναι γιατί έχουν στο μυαλό τους έναν άλλο Θεό από αυτόν που Υπάρχει
Δεν ξέρω τι είναι κόλαση και τι παράδεισος
Ξέρω ένα ποιήμα του Ελύτη που λέει ....
Για σένα μόνος θα πενθώ στον παράδεισο
Η ψυχή ανοίγει σαν γαρδένια που μοσχοβολά
Γρήγορα κιτρινίζει όμως από τα πολλά αγγίγματα που επιπόλαια την τραυματίζουν
Δεν ξέρω τι είναι κόλαση και τι παράδεισος
Ξέρω ένα τραγούδι της Μοσχολιού που λέει
"Ξενύχτησα στη πόρτα σου και σιγοτραγουδώ εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ"
Κόλαση για μένα είναι η ανησυχία μη δεν πάνε στο παράδεισο αυτοί που αγαπώ
Παράδεισος είναι να πάνε παράδεισο αυτοί που αγαπώ
Για μένα πολλές φορές έχω πει ότι είμαι καταδικασμένο χαρτί
Και μη μου αρχίσετε τα κυρήγματα και τα αποφθέγματα για να πάρω θάρρος
Δεν ξύπνησα ένα πρωί στο ξεκάρφωτο για να το πω
Ξέρεις τι σκέφτομαι ? ....... μιλάω στον ενικό στον καθένα σας
Σε αυτούς που τσακώθηκα και σε αυτούς που αγαπήθηκα
Πως όταν κάποιος είναι άρρωστος και δεν μπορεί να γίνει καλά το επόμενο στάδιο της προσευχής του είναι να μην χειροτερέψει η ασθένειά του και να μην πονέσει πιο πολύ
Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ
Δεν είμαι για παράδεισο , όχι γιατί ο Θεός δεν θέλει ή δεν μπορεί ,αλλά επειδή δεν αντέχει η ψυχή μου τόσο ΦΩΣ , δεν μπορεί να το αποκωδικοποιήσει ίσως
Ετσι κι εγώ νομίζω ότι θα έπρεπε ναπροσεύχομαι όχι για καλό παράδεισο , αλλά ........ όσο το δυνατόν για λιγότερο επώδυνη κόλαση
Εγώ ο ρομαντικός ..... επαναστάτης που σας κάνω τα νεύρα τσατάλια
Εγώ που είπα πως δεν θα ξανανοίξω τη καρδιά μου δημόσια
Εγώ ο Μέγας Υβριστής για κάποιους εδώ κλείνω αυτό το μεγάλο μου μήνυμα με λίγους στίχους από αυτούς που ακούω
Γιατί τώρα είναι σπάνιο
να ξοφλήσω το δάνειο
που είχα πάρει απ'το χθες για να ελπίζω
Σε ένα αγώνα ΤΙΤΑΝΙΟ
σαν υπερωκεάνιο
μες στην ομίχλη στεριά να σφυρίζω
Παναγιά μου εσύ του νοτία
της καρδιάς μου γη Ξενητειά
Της καρδιάς μου η γη
μια βαθειά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά
Οσο κι αν φανεί αστείο έχει τύχει να βγω από το μπάνιο και να κρυώνω τόσο που να τρέμω ότι η κόλαση θα είναι κρύα
Γιατί για μένα το ΚΡΥΟ αυτό είναι κόλαση
Κόλαση για μένα είναι η μοναξιά
Κόλαση είναι η απουσία αγαπημένου σου προσώπου
Αν και είμαι ρομαντικός όμως μπορώ να αποστασιοποιηθώ από την ρομαντική άποψη που δίνουμε και να σκεφτώ πιο .... επιστημονικά πιο μεταφυσικά πιο .... νεοεποχίτικα ? δε ξέρω πως θα το πει κάποιος
Σκέφτομαι ότι ο Θεός μας έδωσε να καταλάβουμε στο περίπου τι μπορεί να είναι η κόλαση και τι ο παράδεισος
Σκέφτομαι όμως ότι μπορεί να είναι ένα ΔΡΑΜΑ που ούτε καν περνάει από το μυαλό μας
Αμέτρητοι δαίμονες να μας ξεσκίζουν την ενέργειά μας την αύρα μας την ψυχή μας και να μην έχει τελειωμό
Η να είναι το απόλυτο σκοτάδι
Οσο απλό κι αν μοιάζει
Μπείτε στο δωμάτιο κλείστε ΟΛΑ μα ΟΛΑ τα φώτα ακόμα και τις γρίλιες και τα πιο μικρά φωτάκια
Να μη βλέπετε τίποτα να μην ακούτε τίποτα . Να ακούτε μόνο την ανάσα σας
ΠΑΝΙΚΟΣ θα σας πιάσει
Και μόνο ένα σκοτάδι να είναι η ζωή μακριά από Θεό , αρκεί για να σκεφτώ ότι δεν αντέχει κανείς την κόλαση
Μα αλήθεια , ο σατανάς θα ζει για πάντα ? ο Θεός δεν τον έφτιαξε ? μπορεί άμα θέλει να τον εξαφανίσει
Εχασε ο Θεός την δυνατότητά του να εξαφανίσει τον σατανά μετά ?
Πόσα δεν ξέρουμε , πόσα δεν πρέπει να μάθουμε γιατί δεν βοηθάνε σε κάτι στη τελική τον τωρινό μας αγώνα
Εγώ από τώρα στεναχωριέμαι
Αν σκεφτώ ότι θα χάσω την μνημη μου στο παράδεισο και θα θυμάμαι ΜΟΝΟ όσους βλέπω εκεί για να μη στεναχωριέμαι για τους άλλους
Δεν θέλω να χάσω τους άλλους
Γιατί αυτούς τους άλλους πχ την χ Πόρνη που όλοι λένε πως θα πάει στη κόλαση εγώ πχ ξέρω ότι έχει καλή καρδιά και πονεμένη ζωή και μου συμπαραστάθηκε πχ σε μια δύσκολη στιγμή
Δεν θέλω να την ξεχάσω και δεν θέλω να χαθεί
Μα είναι δυνατόν να το θέλει αυτό ο Θεός ?
Οχι βέβαια
Αρα ο Θεός μας θέλει ΟΛΟΥΣ να σωθούμε
Γιατί αν ο Θεός δεν θέλει να σωθούμε όλοι και το θέλουμε εμείς τι θα πούμε ? ότι ο άνθρωπος είναι πιο φιλέυσπλαχνος από τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ?
Ω ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ !!!!!!! Τέτοια Βλασφημία και ανιδεότητα
Αρα ο ΘΕΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΕ
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕ
ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΣ ΠΡΟΟΡΙΖΕΙ
και η ΓΗ ΜΑΣ αυτή η ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΓΗ ΜΑΣ ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ( κόσμημα ) για ΜΑΣ τα έκανε και από ΑΓΑΠΗ
Την γη αυτή την κάναμε κόλαση , την χαλάμε λίγο λίγο με την αναισθησία μας και τα έργα μας
Μας τιμωρεί ο ΘΕΟΣ ?
Οχι , εμείς αυτοτιμωρούμαστε και απλά βιώνουμε τα αποτελέσματα των ενεργειών μας
Ο ΘΕΟΣ δηλαδή είναι ένα ΣΤΑΤΙΚΟ ΟΝ που δεν κάνει τίποτα ?
ΟΧΙ . Δεν θέλω να πιστεύω κάτι τέτοιο . Είναι ο προσωπικός βοηθός ο φίλος ο εραστής ο αγαπημένος ο αδελφός ο γονιός
Τους αγαπάμε τους Αγίους μας και τους φίλους Του Χριστού
Προσπαθούμε να ερωτευθούμε ΑΥΤΟΝ που ερωτεύθηκαν
Δεν θέλω να νιώθω πως εκτός από τον σατανά που θέλει να μας σκοτώσει από μίσος , υπάρχει ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ που θέλει να μας τιμωρήσει στο όνομα της "δικαιοσύνης"
Μα η δικαιοσύνη Του Θεού είναι άλλη από αυτή των ανθρώπων
Δεν έχει μέτρα και σταθμά
Δεν θέλει μάρτυρες χείλη ανθρώπων αλλά καρδιά με ελπίδα
Ναι με τρομάζει πολύ τι θα γίνει μετά το θάνατό μου
Οχι επειδή δεν έχω εμπιστοσύνη Στο Θεό ότι θέλει να σωθώ
Αλλά επειδή ξέρω ότι ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ να το Θέλει ο ΘΕΟΣ
Πρέπει να το ΑΝΤΕΞΩ κι εγώ . Δεν λέω να το Θέλω γιατί είναι δεδομένο ότι όλοι θέλουμε να σωθούμε
Ακόμα και όσοι δηλώνουν άπιστοι είναι γιατί έχουν στο μυαλό τους έναν άλλο Θεό από αυτόν που Υπάρχει
Δεν ξέρω τι είναι κόλαση και τι παράδεισος
Ξέρω ένα ποιήμα του Ελύτη που λέει ....
Για σένα μόνος θα πενθώ στον παράδεισο
Η ψυχή ανοίγει σαν γαρδένια που μοσχοβολά
Γρήγορα κιτρινίζει όμως από τα πολλά αγγίγματα που επιπόλαια την τραυματίζουν
Δεν ξέρω τι είναι κόλαση και τι παράδεισος
Ξέρω ένα τραγούδι της Μοσχολιού που λέει
"Ξενύχτησα στη πόρτα σου και σιγοτραγουδώ εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ"
Κόλαση για μένα είναι η ανησυχία μη δεν πάνε στο παράδεισο αυτοί που αγαπώ
Παράδεισος είναι να πάνε παράδεισο αυτοί που αγαπώ
Για μένα πολλές φορές έχω πει ότι είμαι καταδικασμένο χαρτί
Και μη μου αρχίσετε τα κυρήγματα και τα αποφθέγματα για να πάρω θάρρος
Δεν ξύπνησα ένα πρωί στο ξεκάρφωτο για να το πω
Ξέρεις τι σκέφτομαι ? ....... μιλάω στον ενικό στον καθένα σας
Σε αυτούς που τσακώθηκα και σε αυτούς που αγαπήθηκα
Πως όταν κάποιος είναι άρρωστος και δεν μπορεί να γίνει καλά το επόμενο στάδιο της προσευχής του είναι να μην χειροτερέψει η ασθένειά του και να μην πονέσει πιο πολύ
Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ
Δεν είμαι για παράδεισο , όχι γιατί ο Θεός δεν θέλει ή δεν μπορεί ,αλλά επειδή δεν αντέχει η ψυχή μου τόσο ΦΩΣ , δεν μπορεί να το αποκωδικοποιήσει ίσως
Ετσι κι εγώ νομίζω ότι θα έπρεπε ναπροσεύχομαι όχι για καλό παράδεισο , αλλά ........ όσο το δυνατόν για λιγότερο επώδυνη κόλαση
Εγώ ο ρομαντικός ..... επαναστάτης που σας κάνω τα νεύρα τσατάλια
Εγώ που είπα πως δεν θα ξανανοίξω τη καρδιά μου δημόσια
Εγώ ο Μέγας Υβριστής για κάποιους εδώ κλείνω αυτό το μεγάλο μου μήνυμα με λίγους στίχους από αυτούς που ακούω
Γιατί τώρα είναι σπάνιο
να ξοφλήσω το δάνειο
που είχα πάρει απ'το χθες για να ελπίζω
Σε ένα αγώνα ΤΙΤΑΝΙΟ
σαν υπερωκεάνιο
μες στην ομίχλη στεριά να σφυρίζω
Παναγιά μου εσύ του νοτία
της καρδιάς μου γη Ξενητειά
Της καρδιάς μου η γη
μια βαθειά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά