Λόγοι Αγίου Θεοδώρου επισκόπου Εδέσσης Συρίας

[paroikos]

Όταν τηρούμε τις εντολές του Χριστού, δεν προσφέρομε τίποτε σ' Εκείνον, γιατί δεν έχει από τίποτε ανάγκη και είναι δωρεοδότης όλων των αγαθών. Αλλά τους εαυτούς μας ευεργετούμε με το να προξενούμε σ' εμάς την αιώνια ζωή και την απόλαυση των ανέκφραστων αρετών.

Φιλοκαλία, τ. Β'

[paroikos]

Ας ζώσομε σφικτά τους εαυτούς μας για να εργασθούμε τις εντολές του Κυρίου, για να μη δεθούμε σφικτά με αλυσίδες πονηρών επιθυμιών και ψυχοφθόρων ηδονών που δύσκολα λύνονται, και να μη βγει εναντίον μας η απόφαση για την άκαρπη συκιά, που έλεγε: "Κόψε την από τη ρίζα, για να μην πιάνει άδικα τόπο". Επειδή καθένα που δεν κάνει καρπό καλό, τον κόβουν και τον ρίχνουν στη φωτιά.
Φιλοκαλία, τ. Β'

[paroikos]

Εκείνος που νικιέται από επιθυμίες και ηδονές και περνά τη ζωή του μέσα στον κόσμο, θα πέσει σύντομα στα δίχτυα της αμαρτίας. Και η αμαρτία όταν γίνει μια φορά, είναι φωτιά σε ξερά χόρτα, πέτρα που κυλάει στην κατηφοριά, χαραμάδα που πλαταίνει τις ρεματιές και με κάθε τρόπο ετοιμάζει την απώλεια του αμαρτωλού.
Φιλοκαλία, τ. Β'

[paroikos]

Οι εορτές μη νομίζεις ότι γίνονται με οινοποσία, αλλά με την ανακαίνιση του νου και την καθαρότητα της ψυχής. Γιατί γεμίζοντας την κοιλιά και πίνοντας κρασί, θα παροργίσεις μάλλον αυτόν που θέλεις να τιμήσεις με την πανήγυρι.
Φιλοκαλία, τ. Β'

[paroikos]

Έχω ακούσει από πεπειραμένους και πρακτικούς γέροντεας ότι οι πονηροί λογισμοί γεννιούνται στην ψυχή από το στολισμό των ενδυμάτων, το χορτασμό της κοιλιάς και τις βλαβερές συναναστροφές.

Φιλοκαλία, τ. Β'

[paroikos]

Ο πατριάρχης Αβραάμ, έχοντας ως έργο τη φιλοξενία, καθόταν μπροστά στη σκηνή του και προσκαλούσε όσους περνούσαν και έστρωνε σε όλους τραπέζι, σε ασεβείς και βαρβάρους, χωρίς να κάνει διάκριση. Γι' αυτό και έγινε άξιος για το θαυμαστό εκείνο συμπόσιο, να φιλοξενήσει αγγέλους και τον Κύριο των όλών. Και εμείς λοιπόν, με μεγφάλη επιμέλεια και προθυμία ας φροντίζομε για τη φιλοξενία, να υποδεχθούμε όχι μόνον αγγέλους, αλλά και το Θεό. Γιατί λέει ο Κύριος: "Αφού κάνατε το καλό σ' έναν από αυτούς τους ελαχίστους, το κάνατε σ' εμένα". Καλό λοιπόν είναι να ευργετούμε όλους, και μάλιστα εκείνους που δεν μπορούν να μας το ανταποδώσουν.

Φιλοκαλία, τ.Β'

[paroikos]

Η φιλαυτία, η φιληδονία και η φιλοδοξία διώχνουν από την ψυχή τη μνήμη του Θεού. Η φιλαυτία γεννά αφάνταστα κακά, κι όταν λείψει η μνήμη του Θεού, τότε σηκώνεται μέσα μας η ταραχή των παθών.

Φιλοκαλία, τ. Β'

[paroikos]

Διώχνε μακρυά το πνεύμα της πολυλογίας. Γιατί σ' αυτή βρίσκονται φοβερά πάθη, το ψεύδος, η θρασύτητα, οι αστειότητες, η αισχρότητα, η μωρολογία και γενικώς όπως έχει λεχθεί: "Από την πολυλογία δεν θα ξεφύγεις την αμαρτία". Ο σιωπηλός όμως άνθρωπος είναι θρόνος της επιγνώσεως. Αλλά και λόγο θα δώσομε για κάθε λόγο περιττό και ανωφελή, είπε ο Κύριος. Επομένως η σιωπή είναι πολύ αναγκαία και ωφέλιμη.

Φιλοκαλία, τ. Β'