Στο βιβλίο "Επιστολές" όπου υπάρχουν γραπτά του γ. ΠαΙσίου, μου έκαναν εντύπωση κάποιες πρακτικές συμβουλές που δίνει. Αν και αυτά αναφέρονται σε μοναχούς, μπορούν να βοηθήσουν και 'μας. Το παραθέτω:
Εκτός από αυτές τις αιτίες που ανέφερα για τον μη φυσιολογικό πόλεμο της σαρκός, θα πρέπει να προσέχουμε και άλλα πράγματα που γίνονται και αυτά αιτία για να αυξηθεί ο πόλεμος, π.χ. το θέμα της διαίτης μας.
Κατ' αρχάς το τηγάνι θέλει πέταγμα, για να μην τηγανίζει πια την σάρκα μας, και να γλυτώσει και το στομάχι μας από το έλκος.
Όλα τα βραστά ωφελούν με ωμό λάδι. Από τα χορταρικά θα πρέπει να αποφεύγουμε τα σινάπια, που δημιουργούν πύρωση στην σάρκα.
Όταν πολεμήται κανείς από τον ύπνο, θα πρέπει να αποφεύγει από τα χορταρικά τα μαρούλια, τα πολλά ζοχιά και πιο πολύ τις παπαρούνες και την ήρα από το σιτάρι (όταν αλεσθεί για ψωμί) και τα σκόρδα.
Πόλεμο επίσης σαρκικό προξενεί το γάλα του κουτιού (ιδίως όταν συνηθίζεται τακτικά και πίνεται πηχτό). Ωφέλιμο είναι το φυσικό γάλα, που φέρνει ύπνο, όταν πάσχουμε από αυπνίες. Όπως και το φλαμούρι φέρνει ύπνο σ' αυτές τις περιπτώσεις.
Το τσάϊ το Ευρωπαϊκό (που βγαίνει στην Κίνα) διώχνει τον ύπνο, όταν θέλουμε να αγρυπνήσουμε, όπως και ο καφές. Εκτός δε που βοηθάει για την αγρυπνία ο καφές, πολύ βοηθάει και στους νέους, όταν καμιά φορά περνούν κανένα φυσιολογικό σαρκικό μπουρίνι.
Τυγχάνει δηλαδή καμιά φορά να μας έρχεται ένα σαρκικό σύννεφο, και να σκοτίζεται ο νους και να παραλύει το σώμα κλπ. και, ενώ σ' αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται αγώνας, είναι αφοπλισμένος ο άνθρωποςτόσο από τον νου, που βρίσκεται σαν μεθυσμένος, όσο και από την σάρκα, που είναι παραλυ΄μένη και ζητάει ύπνο, φαγητό κλπ. (όλα τα ενάντια). Σ' αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις (που προέρχονται από προηγούμενη αμέλεια πνευματική), πολύ βοηθάει ένας καφές - και δυο στην ανάγκη - που αμέσως του διώχνει με την τόνωση όλη εκείνη την μέθη την σαρκική, παράλληλα την υπνηλία και την παράλυση, καθώς και την λιγούρα, και του δίνει όλες τις προϋποθέσεις πια για να αγωνισθεί στην ηστεία, την αγρυπνία και προσευχή, με μετάνοιες και άλλους πνευματικούς αγώνες, και έτσι λαμβάνει την διπλή υγεία του.
Το μέλι είναι πολύ ωφέλιμο, αλλά πολλή πύρωση δημιουργεί, και καλά είναι οι νέοι να το αποφεύγουν το πολύ, όπως το πολύ βούτηρο, ακόμη και το πολύ τυρί. Μέλι μπορεί να χρησιμοποιεί κανείς το πρωί, μια κουταλιά του γλυκού σ' ένα ποτήρι χλιαρό νερό, να το διαλύει και να το πίνει, εάν θέλει καλό και ωφέλιμο ρόφημα, το οποίο πολύ βοηθάει για την πέψη και στους δυσκοίλιους. Επίσης, γι' αυτήν την περίπτωση πολύ βοηθούν τα βραστά σύκα, τα ψητά ή βραστά κρεμμύδια και περισσότερο τα αγριόπρασα, ιδίως όταν τα χρησιμοποιούμε και με ωμό λάδι.
Τα ωμά κρεμμύδια ως τροφή, όταν είναι φρέσκα, ή όταν τα παλι΄΄α τα αφήνουμε στην παγωνιά, για να φύγει το φαρμάκι, ή όταν αργότερα αρχίσουν να φυτρώνουν, μόνον τότε δεν βλάπτουν και δεν δημιουργούν ανωμαλίες στα έντερα, στα οποία, όταν έχουν βλάβη, πολύ βλάπτει και το βρόχινο νερό, ιδίως όταν είναι άδειο από φαγητό το στομάχι.
Στο φαγητό σου το κρασί να το αποφεύγεις (εάν είσαι νέος ιδίως), διότι προξενεί πύρωση και πόλεμο σαρκικό μαζί με την ζάλη, και τότε είναι οπλισμένος ο εχθρός από τα όπλα που του έδωσες.
Εάν είσαι γέρος, ή νέος αλλά φιλάσθενος, τότε χρησιμοποίησε λίγο κρασί, το οποίο συμπληρώνει κάπως την λιτή τροφή σου. Το κρασί πολύ βοηθάει τα εξαντλημένα γεροντάκια και τους εξαντλημένους νέους που παρουσιάζουν ακράτεια ούρων, και τονώνει τα νεφρά τους. Επίσης βοηθάει το κρασί και σ' αυτούς που έχουν αδύνατο στομάχι, και δεν επιδέχεται το νερό (μόλις το πίνουν, το πετάνε πάλι αμέσως το νερό). Πολύ βοηθάει σ' αυτές τις περιπτώσεις να βάζουμε δυο πόντους κρασί στο ποτήρι και μετά να το γεμίζουμε νερό και να πίνουμε το θολωμένο αυτό κρασί, διότι δεν κάνει να το κάψουμε τελείως το νερό, επειδή είναι απαραίτητο για τα νεφρά.
Όταν καμιά γορά φράξουν τα ούρα, πολύ αποτελεσματική είναι η ρόκα (το χορταρικό), και περισσότερο βοηθάνε τα γκαμηλόχορτα, που βγαίνουν στην έρημο του Σινά, τα οποία να τα φάει κανείς ωμά ή με λίγο λάδι ωμό (σαλάτα σκέτη).
Και τα πολλά νερά δεν ωφελούν, διότι και αυτά δημιουργούν φουσκωμάρα και πόλεμο, ιδίως το βράδυ, εκτός που μας εμποδίζει το φούσκωμα αυτό στην αναπνοή για την αδιάλειπτη προσευχή. Γι' αυτό καλό είναι να αποφεύγει κανείς όλα τα αρμυρά, τα οποία βλάπτουν, όπως και τα πολλά γλυκά, που φέρνουν δίψα, καθώς και τους πολλούς ξηρούς καρπούς, που φέρνουν δίψα αλλά και πόλεμο, και να χρησιμοποιεί κανείς ελαφρές και λιτές τροφές, για να βοηθηθεί στο Πνευματικό του πέταγμα της προσευχής.
Όσο μπορεί κανείς να αποφεύγει γενικά όλες τις λιπαρές τροφές και τις σάλτσες, που γλιτσιάζουν την ψυχή, καθώς και παστά και τις κονσέρβες, γιατί όλα αυτά, εκτός που είναι ανθυγιεινά στο σώμα, είναι ανθυγιεινά και στην ψυχή με τις πυρώσεις και τους ιδρώτες κλπ που βγάζει η σάρκα, και αναγκάζουν τον άνθρωπο όλο να πλένεται, γιατί αλλιώς βρωμάει σαν Τούρκος που δεν έχει Άγιο Μύρο. Ενώ με την ασκητική ζωή εξαϋλώνεται κατά κάποιον τρόπ ο άνθρωπος και, ενώ δεν πλένεται, εν τούτοις γυαλίζει και ευωδιάζει.
Εκτός όμως από τις τροφές που θα πρέπει να προσέχουμε, θα πρέπει να προσέχουμε και τις κανονικές ώρες, για να μας βοηθάνε στον πνευματικό μας αγώνα, διότι έχει και αυτό μεγάλη σημασία. Καλά είναι το πρωί στις 3 βυζαντινή (9 με το κοσμικό) να τρώει κανείς για μεσημέρι και το απόγευμα στις 10 βυζαντινή (4 με το κοσμικό) να τρώει το βραδινό του, το οποίο να είναι συνύθως λίγο ανάλατο, καθώς ανέφερα, για να μην πίνει πολλά νερά ούτε την ώρα του φαγητού αλλά ούτε και την ώρα της χψνέψεως, που βλάπτουν, παρά μετά από τρεις ώρες. Έτσι θα έχει και το στομάχι ελαφρό από φουσκωμάρες, που δεν αραίωσε τα υγρά του με πολλά νερά, και έκαναν την χώνεψη καλά, και αποφεύγει όλες τις ξινίλες και πικρίλες.
Καλά είναι να αποφεύγει κανείς και την ποικιλία των φαγητών, διότι εκτός που είναι και καλογερικό, η ποικιλία δημιουργεί πάντα και ανωμαλίες, γιατί δεν ταιριάζει πολλές φορές η μία τροφή με την άλλη.
