Οι Σχέσεις και τα προβλήματα τους έως το Γάμο

[konstantinoupolitis]

Elpizo εγραψε: "Γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος για σύντροφος....γιατί πολύ απλά και μεις ίδιοι δεν είμαστε τέλειοι αλλά έχουμε ελαττώματα...."

Εδώ υπάρχουν δύο σχετικές "ερμηνευτικές σχολές", αναφορικά με το κεφάλαιο ψάχνω και δεν ερωτεύομαι.

Η πρώτη λέει ότι η ουσία στον Έρωτα είναι το να δίνεις και άρα το ψάξιμο για τον επικείμενο ιππότη και ειδικά στο στυλ του ιδανικού κατα περίσταση, υποδηλώνει ότι δεν αγαπάς ή δεν θέλεις να αγαπήσεις. Μοιραία οδηγούμενος στο τί θα πάρεις και όχι στο τί θα δώσεις. Ή αλλιώς όταν επιλέγεις, σημαίνει ότι μάλλον δεν ερωτεύεσαι. Γιατί ο Έρωτας σε πάει εκεί που θέλει αυτός.

Η δευτέρα πάλι "σχολή", υποστηρίζει ότι όταν δίνεις, έχεις σε μεγάλο ποσοστό υπογράψει την αποτυχία του δεσμού σου. Ειδικά η εκ μέρους του άνδρα δοτικότητα κάνει την σύντροφο να σε θεωρεί δεδομένο, επιπόλαιο και όχι πιστευτό για τις προθέσεις σου, όχι δυναμικό και εν τέλει προβλέψιμο. Και τελικά ενώ προσπαθείς να δώσεις πολλά, αυτό λογίζεται ως αδυναμία και καταντάς στα μάτια της λίγος. Τί γίνεται όμως αν ανήκεις στην κατηγορία του τύπου "Συγνώμη που σ΄αγάπησα πολύ δεν ξέρω ν΄αγαπώ, όμως, πιο λίγο(νομίζω ότι ο στίχος εδώ είναι του Πυθαγόρα)".

Τελικά αγαπάμε ή νομίζουμε ότι αγαπάμε; Είναι δύναμη η αγάπη ή η αδυναμία μας που εξωτερικεύουμαι γιατί δεν μπορούμε ως άλλοι Αδάμ να είμαστε μόνοι; Πόση δύναμη σου δίνει ένας λιτός λόγος, ένα "δεν είσαι μόνος έχεις εμένα". Ηχεί ως άλλο "Ωσαννά Υιέ Δαυίδ" στο δρόμο για την είσοδο στην προσωπική μας Ιερουσαλήμ ! Και πόσο μόνος και λίγος αισθάνεσαι λίγες ημέρες μετά, απο φράσεις/προφάσεις του τύπου "εσύ δεν φταις σε τίποτε", "μου φαίρεσαι τέλεια εγώ έχω το πρόβλημα" και άλλα παρόμοια. Θυμίζουν αναμφίβολα το σπόρο που φύτρωσε χωρίς βαθειά ρίζα και στην πρώτη θέρμη ξεράθηκε απότομα. Κατ΄αντιστοιχία, ένα "Άρον-Άρον σταύρωσον αυτόν". Μόνο που για σένα δεν ξέρεις αν θα υπάρχει Ανάσταση να σε λυτρώσει.

Εν κατακλείδι θα ήταν η εύκολη λύση στον να καταλήγεις σε συμπεράσματα του τύπου "Ανόητες Αγάπες, Ανόητα φιλιά λόγια, λόγια, λόγια, λόγια ψεύτικα". Συμπεράσματα που απαξιώνουν τον Έρωτα και οδηγούν στη σιγουριά των υλικών αγαθών. Προτιμώ αναμφίβολα ένα άλλο τραγούδι των Αφων Κατσιμίχα ή καλύτερα κάποιους σκόρπιους στίχους απο μια μελοποίησή τους σε ένα ποίημα της Λένας Παππά:

"Τίποτα, τίποτα δεν χάθηκε στ΄αλήθεια, όλα είναι εδώ, όλα είναι εδώ"

"Μια σπίθα, μόνο, ανάβει πυρκαγιές",

"η μνήμη τρέφει το παρόν, το παρελθόν σου δικαιώνοντας"

"Γιατί ότι υπήρξε μια φορά δεν γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει".

Όχι, η αγάπη όσο κι΄αν πονάει, δεν πρέπει να μας καταβάλει και να πάψει να αποτελεί το πρώτο κριτήριο επιλογής συντρόφου. Αν αυτό εννοούμαι όταν λέμε ότι πρέπει να υπερισχύει η λογική, ναι η αγάπη είναι το πιο λογικό κριτήριο, αν θέλεις να έχεις ελπίδες να σωθείς. Μόνο που κάποιες φορές πιέζουμε τους εαυτούς μας να νιώσουμε τέτοια συναισθήματα άμεσα, γρήγορα. Παραμερίζοντας το γεγονός πως οι κεραυνοβόλοι έρωτες, ότα συμβαίνουν, στηρίζονται κατα κανόνα στο φαίνεσθαι. Άρα εύκολα ελλοχεύει ο κίνδυνος του να κρίνουμε κατ΄όψιν και όχι κατα τη δικαία κρίση.

[anny]

Οι σχολές που προαναφέρθηκαν από τον φίλο Κωνσταντίνο δεν είναι δύο,αλλά πολύ περισσότερες,και υποδηλώνουν τις κατευθυντήριες γραμμές της σημερινής εκπτωτικής πραγματικότητας.Υπάρχει για παράδειγμα και η "σχολή" του "λαμβάνειν"μόνον!!Για να συζητάμε όμως εμείς τόσες μέρες το θέμα σημαίνει ευτυχώς οτι δεν ανήκουμε σε καμμιά από αυτές.Οταν υπάρχει γόνιμος προβληματισμός, τότε υπάρχει και ευαίσθητο κριτήριο.Και...φίλε Κωνσταντίνε στον έρωτα δεν περιμένουμε ανταποδοτικότητα.Ο καθένας από τους δύο δίνει ό,τι έχει να προσφέρει.Οταν εμείς παρορμητικά κρίνοντας από τα δικά μας συναισθήματα,πλάθουμε μια πλασματική εικόνα για το ταίρι μας,τότε η αποτυχία είναι δεδομένη.Το μονοπάτι που οδηγεί στην ψυχή του άλλου,πρέπει να το διαβαίνουμε ψηλαφητά,απαλά,και να προσευχόμαστε με διάκριση να αντιλαμβανόμαστε το γαλάζιο του ουρανού του,ή το ερεβώδες της καρδιάς του.

[konstantinoupolitis]

Anny έγραψε: "Το μονοπάτι που οδηγεί στην ψυχή του άλλου,πρέπει να το διαβαίνουμε ψηλαφητά,απαλά,και να προσευχόμαστε με διάκριση να αντιλαμβανόμαστε το γαλάζιο του ουρανού του,ή το ερεβώδες της καρδιάς του".

Μου άρεσε πολύ, σχεδόν ποιητικό. Μπαίνω λοιπόν στον πειρασμό του να "ποστάρω" λίγη ποίηση:

Εν προκειμένω, λοιπόν, στίχοι απο ποιήματα που μελοποιήθηκαν στον "Μεγάλο Ερωτικό":

"Πολλά τα λόγια που είχαν μοναδικό προορισμό εσένα...."

"Πριν απ΄τα μάτια μου ήσουν φως/
πριν απ΄τον έρωτα έρωτας κι΄όταν σε πήρε το φιλί γυναίκα".(Οδυσσέα Ελύτη "Με την πρώτη σταγόνα της βροχής{;}")

"Να΄χα το σύννεφο άλογο και τ΄αστρο χαλινάρι/
το φεγγαράκι της αυγής να΄ρχόμουν κάθε βράδυ/
Αν μ΄αγαπάς κι΄ειν΄ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω/
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω".(Λιανογράγουδο)

[lovethink]

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες
και μου άπλωσες τα χέρια
κ’ είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα
- μια αγάπη πλέρια,
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

[vasilis_m21]

Lovethink , άκου να γελάσεις- πριν 8-9 χρόνια που ήμουν πολύ θεούσος (δεν είχα γίνει αιρετικός ακόμα! ) ήμουν με δύο παιδιά 27-28 χρονών , τον Α. και την Φ. που είχαν σχέση χρόνια. Οπότε πάνω στη συζήτηση τους λέω ''παιδιά πρέπει να παντρευτείτε, δεν κάνει να είστε έτσι ζευγάρι χωρίς στεφάνι΄΄.

Δεν θα ξεχάσω το τρελό γέλιο που ρίξανε και τις μούτζες που έφαγα. Ηθικό δίδαγμα- μην διανοηθείτε να πείτε σε φυσιολογικό κόσμο επιχειρήματα της εκκλησίας. Πώς το λέει η Καιτούλα: ''σώπα σώπα- θα γίνουμε ρόμπα-ρόμπα''

[vfilip]

Lovethink , άκου να γελάσεις- πριν 8-9 χρόνια που ήμουν πολύ θεούσος (δεν είχα γίνει αιρετικός ακόμα! ) ήμουν με δύο παιδιά 27-28 χρονών , τον Α. και την Φ. που είχαν σχέση χρόνια. Οπότε πάνω στη συζήτηση τους λέω ''παιδιά πρέπει να παντρευτείτε, δεν κάνει να είστε έτσι ζευγάρι χωρίς στεφάνι΄΄.

Αυτο το ζευγάρι είναι ακόμα μαζί ?

[Misha]

"Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι

Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές

Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Κατά πού θʼ απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια

ο καιρός

Κατά πού θʼ αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα

Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας

Κι είμαστε – σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη –

Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απʼ τις νεκρές εικόνες σου.



Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούρια οδύνη

Δεν είναι ο θάνατος που θα μας ρίξει κάτω μια που Εσύ υπάρχεις

Μια που υπάρχει αλλού ένας άνεμος για να σε ζήσει ολάκερη

Να σε ντύσει από κοντά όπως σε ντύνει από μακριά η ελπίδα μας

Μια που υπάρχει αλλού

Καταπράσινη πεδιάδα πέρʼ από το γέλιο σου ως τον ήλιο

Λέγοντας του εμπιστευτικά πώς θα ξανασυνατηθούμε πάλι

Όχι δεν είναι ο θάνατός που θʼ αντιμετωπίσουμε

Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής

Ένα θολό συναίσθημα

Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μες στις ψυχές μας που όσο παν

Κι απομακρύνονται



Κι αν δεν είναι το χέρι σου στο χέρι μας

Κι αν δεν είναι το αίμα μας στις φλέβες των ονείρων σου

Το φως στον άσπιλο ουρανό

Κι η μουσική αθέατη μέσα μας ω! μελαγχολική

Διαβάτισσα όσων μας κρατάν στον κόσμο ακόμα

Είναι ο υγρός αέρας η ώρα του φθινοπωρινού ο χωρισμός

Το πικρό στήριγμα του αγκώνα στη ανάμνηση

Που βγαίνει όταν η νύχτα πάει να μας χωρίσει από το φως

Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη

Που δε βλέπει τίποτε

Γιατί έγινε κιόλας μουσική αθέατη φλόγα στο τζάκι χτύπημα

Του μεγάλου ρολογιού στον τοίχο

Γιατί έγινε κιόλας

Ποίημα στίχος μʼ άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα

Και λόγια

Λόγια όχι σαν ταʼ άλλα μα κι αυτά μʼ ένα μοναδικό τους προορισμόν:

Εσένα!"

Ελύτης: Του Αιγαίου-Σποράδες-Ελένη



Για τους μικρους και μεγαλους αποχωρισμους..για τις αγάπες και τις Αγάπες ,τις μικρές και τις μεγάλες,τις Θείες και τις ανθρώπινες,για όσα δε θα λησμονήσουμε ποτέ πια, "νυν και αει" και σ όλη την αιωνιότητα γιατί καταγράφηκαν με τη σμίλη του πόνου στο DNA της ψυχής μας...

[lovethink]

Lovethink , άκου να γελάσεις- πριν 8-9 χρόνια που ήμουν πολύ θεούσος (δεν είχα γίνει αιρετικός ακόμα! ) ήμουν με δύο παιδιά 27-28 χρονών , τον Α. και την Φ. που είχαν σχέση χρόνια. Οπότε πάνω στη συζήτηση τους λέω ''παιδιά πρέπει να παντρευτείτε, δεν κάνει να είστε έτσι ζευγάρι χωρίς στεφάνι΄΄.

Δεν θα ξεχάσω το τρελό γέλιο που ρίξανε και τις μούτζες που έφαγα. Ηθικό δίδαγμα- μην διανοηθείτε να πείτε σε φυσιολογικό κόσμο επιχειρήματα της εκκλησίας. Πώς το λέει η Καιτούλα: ''σώπα σώπα- θα γίνουμε ρόμπα-ρόμπα''

Θέτεις ως δεδομένο ότι ο φυσιολογικός κόσμος είναι αυτός που κοροιδεύει το θεσμό του γάμου ? εγώ όχι
Θεωρώ όμως αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να θέλει ή όχι να παντρευτεί
Το θεωρώ επίσης ανοησία αν πράγματι αγαπάς τον άνθρωπό σου γιατί να μη παντρευτείτε
Αν δεν είσαι σίγουρος ότι ο δεσμός αξίζει τότε γιατί τα έχεις ?
Δε ξέρω
Εγώ θα έλεγα να μη κρίνουμε
Ούτε όσους θέλουν να παντρευτούν ούτε όσους δεν θέλουν
Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους που κρύβει μια άρνηση απέναντι στο κάθε θέμα
Ο Γάμος δεν θεωρώ ότι γεννάει την αγάπη αλλά την επικυρώνει
Δεν θεωρώ δηλαδή πως δύο άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν απίστευτη αγάπη μεταξύ τους αν δεν έχουν παντρευτεί
Θεωρώ όμως πως είναι υπέροχο να πας και να πεις στο Θεό
ΘΕΕ ΜΟΥ ΝΑ Ο Ανθρωπος που ΑΓΑΠΑΩ και ο πιο όμορφος τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να παντρευτείς εφόσον μπορείς

[lovethink]

Ακουστά σ'έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

Πάντα εσύ τ'αστεράκι
καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι
κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο
καί η λάμψη επάνω στά κουπιά


Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα
καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,
ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ'αγαπώ καί σ'αγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα
καί εγώ η λατρεία πού τό Εξαργυρώνει:


Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική

Καμάρα τ'ουρανού με τ'άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα

Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν'αγριεύουν οί άνθρωποι

Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ'αλλού φερμένο
Δέν τ'αντέχουν οί άνθρωποι
κι είναι νωρίς,μ'ακούς

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα. Κι είναι ο χρόνος μιά μεγάλη εκκλησία,μ'ακούς

Όπου κάποτε οί φιγούρες Τών Αγίων βγάζουν δάκρυ αληθινό,μ'ακούς

Οί καμπάνες ανοίγουν αψηλά,μ'ακούς

Ένα πέρασμα βαθύ νά περάσω

Περιμένουν οί άγγελοι μέ κεριά καί νεκρώσιμους ψαλμούς

Πουθενά δέν πάω

,μ'ακους

Ή κανείς ή κι οί δύο μαζί,μ'ακούς;

Το Μονόγραμμα του Ελύτη

[Melpomeni]

Lovethink , άκου να γελάσεις- πριν 8-9 χρόνια που ήμουν πολύ θεούσος (δεν είχα γίνει αιρετικός ακόμα! ) ήμουν με δύο παιδιά 27-28 χρονών , τον Α. και την Φ. που είχαν σχέση χρόνια. Οπότε πάνω στη συζήτηση τους λέω ''παιδιά πρέπει να παντρευτείτε, δεν κάνει να είστε έτσι ζευγάρι χωρίς στεφάνι΄΄.

Αυτο το ζευγάρι είναι ακόμα μαζί ?

Μπορει ναι ,μπορει και οχι ,με πεντε'εξι εκτρωσεις εν τω μεταξυ .