Ο ρόλος του πατέρα...

[NIKOSZ]

Ο ρόλος του πατέρα στο σπίτι

Στις περισσότερες ελληνικές οικογένειες θεωρούν ότι η σημαντικότερη βοήθεια των γονιών στην αγωγή των παιδιών τους είναι η φροντίδα για τη σωστή σωματική ανάπτυξη και υγεία και η βοήθεια να πάνε καλά στα μαθήματά τους. Τη φροντίδα αυτή την αναλαμβάνουν σε σημαντικότατο ποσοστό οι μητέρες. Συνήθως οι πατεράδες αρκούνται σε μία παρακολούθηση της όλης προσπάθειας, έχοντας εμπιστοσύνη στη μητέρα των παιδιών τους.

Ο ρόλος του πατέρα όμως στο σπίτι είναι πολύ πιο σημαντικός από όσο εκτιμάται από την παραπάνω αντίληψη. Είναι εξίσου απαραίτητος, όπως και της μητέρας, και αναντικατάστατος. Η πολύ σωστή και αναμφισβήτητη αντίληψη για την ισότητα των δύο φύλων δεν πρέπει να οδηγεί στη σκέψη της ομοιότητάς τους. Υπάρχουν ανδρικά και γυναικεία πρότυπα. Και είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Για τη σωστή αγωγή των παιδιών στην οικογένεια χρειάζεται και το ανδρικό και το γυναικείο πρότυπο. Και έχει το κάθε πρότυπο τα δικά του χαρακτηριστικά. Και είναι λάθος η αντίληψη ότι η κόρη χρειάζεται το γυναικείο πρότυπο και ο γιός το ανδρικό.

Ο πατέρας θα δώσει σ όλη την οικογένεια το πρότυπο της δύναμης του χαρακτήρα, της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας κάποιων αξιών, της δημιουργικότητας και αποτελεσματικότητας των ενεργειών, της αντοχής στις δυσκολίες, της σιωπηλής παραδοχής, της εμπιστοσύνης στις ατομικές δυνάμεις, των λίγων λόγων, της σοβαρότητας. Αυτός θα δώσει το σωστό ανδρικό πρότυπο για έγκριση και μίμηση στο γιο και για θαυμασμό και σωστή επιλογή μελλοντικού συντρόφου στην κόρη. Η αυτοπεποίθηση της ατομικότητας του δυνατού πατέρα είναι εκείνη που θα οδηγήσει τα παιδιά στην ανεξαρτητοποίηση και απελευθέρωση. Η αυθεντικότητά του δεν θα γοητεύει δεσμευτικά και σαγηνευτικά και δεν θα παραλύει γοητευτικά τη δημιουργία ανεξαρτήτων και διαφορετικών ατομικοτήτων. Από τον πατέρα θα μάθουν να μη διστάζουν να διαφωνούν και να αμφισβητούν τις επιλογές των άλλων, όσο κι αν αυτοί οι άλλοι επικρατούν μέσα στην κοινωνία, αν οι ίδιοι δεν συμφωνούν.

Ο πατέρας θα οδηγεί και θα καθοδηγεί με τη ζωη του, με το παράδειγμά του. Δεν θα διδάσκει με λόγια. Δεν θα κάνει κήρυγμα. Δεν θα κουράζει νουθετώντας. Δεν θα πουλάει σοφία. Θα ακτινοβολεί ωριμότητα, θα εκπέμπει ανδρισμό, γενναιότητα, εμπιστοσύνη. Δε θα κάνει βίαιες και ανακλαστικές ενέργειες. Θα είναι η ήρεμη δύναμη του ασάλευτου βράχου.

Ο ρόλος του πατέρα είναι διαφορετικός από της μητέρας. Ο πατέρας διδάσκει όχι κυρίως με λόγια. Διδάσκει με έργα, διδάσκει με την παρουσία του στο σπίτι, διδάσκει με όσα κάνει αλλά και με όσα αποφεύγει να κάνει, αν και τα μπορεί, ακριβώς γιατί είναι ο πατέρας στο σπίτι. Γιατί έτσι είναι σίγουρος ότι κάποτε και ο γιός του και η κόρη του θα του πούνε όσα έγραψε σε εφημερίδα σε ένα ποίημά του με τον παράξενο τίτλο «Σ ευχαριστώ, πατέρα, για εκείνα που δεν έκανες» ένα αμερικανόπουλο, σαν μνημόσυνο του πατέρα του, που σκοτώθηκε στον πόλεμο της Κορέας·

«Θυμάσαι τη μέρα που έβρεχε και μου έλεγες να μην βγω γιατί θα αρρωστήσω; Εγώ βγήκα και αρρώστησα. Περίμενα να με μαλώσεις, μα δεν το έκανες. Θυμάσαι που έπαιζα ως το βράδυ κι ας με φώναζες πολλές φορές να διαβάσω και μηδενίστηκα στο διαγώνισμα της άλλης μέρας; Νομιζα πως θα με μάλωνες και θα μου έλεγες· Σου το είχα πει. Μα δεν το είπες. Θυμάσαι όταν μου είπες να μην τρέχω στο σπίτι, γιατί θα σπάσω τα κρυστάλλινα που ήταν στο τραπέζι; Δε σ ?κουσα και έτρεχα και έπεσα στο τραπέζι και τα έσπασα όλα. Νομιζα πως θα με έδερνες αλύπητα. Μα δεν το έκανες. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια πράγματα, μπαμπά μου, που δεν τα έκανες. Περίμενα να γυρίσεις από τον πόλεμο να σου τα πω. Μα δε γύρισες».

ΤΟΥ ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΚΩΝ. ΚΟΝΤΟΝΑΤΣΙΟΥ, τ. ΣΧΟΛ. ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ Π. Ε

[Melpomeni]

Ο ρόλος του πατέρα στο σπίτι

Στις περισσότερες ελληνικές οικογένειες θεωρούν ότι η σημαντικότερη βοήθεια των γονιών στην αγωγή των παιδιών τους είναι η φροντίδα για τη σωστή σωματική ανάπτυξη και υγεία και η βοήθεια να πάνε καλά στα μαθήματά τους. Τη φροντίδα αυτή την αναλαμβάνουν σε σημαντικότατο ποσοστό οι μητέρες. Συνήθως οι πατεράδες αρκούνται σε μία παρακολούθηση της όλης προσπάθειας, έχοντας εμπιστοσύνη στη μητέρα των παιδιών τους.

Ο ρόλος του πατέρα όμως στο σπίτι είναι πολύ πιο σημαντικός από όσο εκτιμάται από την παραπάνω αντίληψη. Είναι εξίσου απαραίτητος, όπως και της μητέρας, και αναντικατάστατος. Η πολύ σωστή και αναμφισβήτητη αντίληψη για την ισότητα των δύο φύλων δεν πρέπει να οδηγεί στη σκέψη της ομοιότητάς τους. Υπάρχουν ανδρικά και γυναικεία πρότυπα. Και είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Για τη σωστή αγωγή των παιδιών στην οικογένεια χρειάζεται και το ανδρικό και το γυναικείο πρότυπο. Και έχει το κάθε πρότυπο τα δικά του χαρακτηριστικά. Και είναι λάθος η αντίληψη ότι η κόρη χρειάζεται το γυναικείο πρότυπο και ο γιός το ανδρικό.

Ο πατέρας θα δώσει σ όλη την οικογένεια το πρότυπο της δύναμης του χαρακτήρα, της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας κάποιων αξιών, της δημιουργικότητας και αποτελεσματικότητας των ενεργειών, της αντοχής στις δυσκολίες, της σιωπηλής παραδοχής, της εμπιστοσύνης στις ατομικές δυνάμεις, των λίγων λόγων, της σοβαρότητας. Αυτός θα δώσει το σωστό ανδρικό πρότυπο για έγκριση και μίμηση στο γιο και για θαυμασμό και σωστή επιλογή μελλοντικού συντρόφου στην κόρη. Η αυτοπεποίθηση της ατομικότητας του δυνατού πατέρα είναι εκείνη που θα οδηγήσει τα παιδιά στην ανεξαρτητοποίηση και απελευθέρωση. Η αυθεντικότητά του δεν θα γοητεύει δεσμευτικά και σαγηνευτικά και δεν θα παραλύει γοητευτικά τη δημιουργία ανεξαρτήτων και διαφορετικών ατομικοτήτων. Από τον πατέρα θα μάθουν να μη διστάζουν να διαφωνούν και να αμφισβητούν τις επιλογές των άλλων, όσο κι αν αυτοί οι άλλοι επικρατούν μέσα στην κοινωνία, αν οι ίδιοι δεν συμφωνούν.

Ο πατέρας θα οδηγεί και θα καθοδηγεί με τη ζωη του, με το παράδειγμά του. Δεν θα διδάσκει με λόγια. Δεν θα κάνει κήρυγμα. Δεν θα κουράζει νουθετώντας. Δεν θα πουλάει σοφία. Θα ακτινοβολεί ωριμότητα, θα εκπέμπει ανδρισμό, γενναιότητα, εμπιστοσύνη. Δε θα κάνει βίαιες και ανακλαστικές ενέργειες. Θα είναι η ήρεμη δύναμη του ασάλευτου βράχου.

Ο ρόλος του πατέρα είναι διαφορετικός από της μητέρας. Ο πατέρας διδάσκει όχι κυρίως με λόγια. Διδάσκει με έργα, διδάσκει με την παρουσία του στο σπίτι, διδάσκει με όσα κάνει αλλά και με όσα αποφεύγει να κάνει, αν και τα μπορεί, ακριβώς γιατί είναι ο πατέρας στο σπίτι. Γιατί έτσι είναι σίγουρος ότι κάποτε και ο γιός του και η κόρη του θα του πούνε όσα έγραψε σε εφημερίδα σε ένα ποίημά του με τον παράξενο τίτλο «Σ ευχαριστώ, πατέρα, για εκείνα που δεν έκανες» ένα αμερικανόπουλο, σαν μνημόσυνο του πατέρα του, που σκοτώθηκε στον πόλεμο της Κορέας·

«Θυμάσαι τη μέρα που έβρεχε και μου έλεγες να μην βγω γιατί θα αρρωστήσω; Εγώ βγήκα και αρρώστησα. Περίμενα να με μαλώσεις, μα δεν το έκανες. Θυμάσαι που έπαιζα ως το βράδυ κι ας με φώναζες πολλές φορές να διαβάσω και μηδενίστηκα στο διαγώνισμα της άλλης μέρας; Νομιζα πως θα με μάλωνες και θα μου έλεγες· Σου το είχα πει. Μα δεν το είπες. Θυμάσαι όταν μου είπες να μην τρέχω στο σπίτι, γιατί θα σπάσω τα κρυστάλλινα που ήταν στο τραπέζι; Δε σ ?κουσα και έτρεχα και έπεσα στο τραπέζι και τα έσπασα όλα. Νομιζα πως θα με έδερνες αλύπητα. Μα δεν το έκανες. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια πράγματα, μπαμπά μου, που δεν τα έκανες. Περίμενα να γυρίσεις από τον πόλεμο να σου τα πω. Μα δε γύρισες».

ΤΟΥ ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΚΩΝ. ΚΟΝΤΟΝΑΤΣΙΟΥ, τ. ΣΧΟΛ. ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ Π. Ε

Πολυ ωραιο αρθρο Νικο !
Και ο ρολος του πατερα και ο ρολος της μητερας ειναι πολυτιμος και αναντικαταστατος.