Από το βιβλίο « Χαίρε Κεχαριτωμένη »
Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης
Αʼ Έκδοση 1997
1. « ΑΝΟΙΞΩ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ»
Α. « Ψυχικός άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος»
( Αʼ Κορινθ. 2: 14 )
α. Το 1990 επισκέφθηκαν τον αγιορείτη χαρισματούχο μοναχό Παϊσιο ( + 1994 ) 3-4 νεαροί ,για να δουν αν πραγματικά ο Γέροντας ήταν άγιος . Του έκαναν διάφορες ερωτήσεις ,και διάφορα … « νούμερα »! Ένας μάλιστα νεαρός ξάπλωσε ανάσκελα στο έδαφος, να δει πως θα αντιδράσει ο μακαριστός Παϊσιος. Τελείωσαν την εξέταση. Και έφυγαν. Είπαν καθοδόν:
- Δεν αξίζει τίποτε! Τζάμπα ήρθαμε!...
β. Άλλα περίμεναν να δουν και άλλα είδαν. Περίμεναν να δουν ένα γέροντα φανταχτερό. Να πετά στον αέρα( ! ) Να κάνει δηλαδή εφέ ( όπως θα κάνει και ο αντίχριστος… ) . Και είδαν ένα ήσυχο, αδύνατο και κοκκαλιάρικο γεροντάκι …
« Τι ξέρει ο γάιδαρος από χρυσάφι; » λέει η παροιμία . Ο γάιδαρος ξέρει μόνο από χρυσάφι. Δεν ξέρει από χρυσάφι. Το ίδιο ισχύει και για τους κοσμικούς. Δεν ξέρουν από άυλο χρυσάφι ( = αρετές ) . Για αυτό αδυνατούν να αξιολογήσουν και να ζυγίσουν πνευματικά τους ανθρώπους. Μπορεί έναν άγιο να τον βγάλουν πλανεμένο! Και έναν πλανεμένο να τον ανακηρύξουν μέγα άγιο!
Ο χαζός δεν καταλαβαίνει την σοφία του σοφού. Ο σοφός καταλαβαίνει τον σοφό. « Ο μωρός μωρά λαλήσει » ( Ης. 32: 6 ) .
Συμπέρασμα: Πρέπει να είσαι άγιος για να μιλήσεις για τον άγιο.
Β. « Το πρόσωπό σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι του λαού σου » ( Ψαλμ. 44:13)
Πλούσιοι του λαού είναι οι πλούσιοι από την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί « λιτανεύσουσιν το πρόσωπον » της Παρθένου. Είναι ικανοί να ομιλούν για Αυτή. Να την δοξολογούν. Να καταλάβουν εις βάθος τα μεγαλεία της. Αναλυτικώτερα:
Ο Άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης το πρώτο τροπάριο των « Καταβασιών » της Θεοτόκου, « Ανοίξω το στόμα μου », το ερμηνεύει ως ακολούθως ( βλ. ερμηνεία εις την αʼ ωδή κανόνος του Ευαγγελισμού) :
α. « Ανοίξω το στόμα μου »
Στόμα είναι ο νους. Το στόμα της ψυχής. Και ανοίγει (= καθαρίζει) με την άσκηση, την νηστεία και την προσευχή.
β. « Και πληρωθήσεται πνεύματος »
Όταν « ανοίξει » ( = καθαρθεί ) ο νους, τότε θα γεμίσει από Άγιο Πνεύμα. « Το στόμα μου ήνοιξα , και είλκυσα πνεύμα » ( ψαλμ. 118:13 ) .
γ. « Και λόγον ερεύξομαι τη βασιλίδι μητρί »
Ο ιερός υμνωδός δεν λέει « λόγον ερώ » , αλλά « ερεύξομαι ». Δηλαδή : ο λόγος « τη βασιλίδι μητρί » από τον πνευματοφόρο νου θα τρέχει , θα αναβλύζει όπως το νερό από την πηγή.
δ. « Και οφθήσομαι φαιδρώς πανηγυρίζων ».
Η κεκαθαρμένη όραση του νου αντίκρυσε το κάλλος της Πανάγνου! Αυτό που είδε , κάνει τον υμνωδό να χαίρεται τόσο πολύ , ώστε να πανηγυρίζει φαιδρώς. Και να ψέλνει χαρμοσύνως τα μεγαλεία της Παρθένου. « Και άσω γηθόμενος ταύτης τα θαύματα »
Χαίρε Κεχαριτωμένη...
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
Χαίρε Κεχαριτωμένη...
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Γ. « Χαίρε βάθος δυσθεώρητον και αγγέλων οφθαλμοίς »
( Α ʽ Στάση Χαιρετισμών )
Στην πνευματική ζωή υπάρχει ο ακόλουθος νόμος. Ο καθένας διαβάζει ,αξιολογεί πνευματικά ή τον ισάξιό του ή τον κατώτερό του. Ένας άγιος αξιολογεί πνευματικά, αυτόν που βρίσκεται σε χαμηλώτερο από αυτόν πνευματικό επίπεδο ή εκείνον που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο , δηλ. τον ισάξιό του. Αυτόν που βρίσκεται ψηλώτερα δυσκολεύεται να τον διαβάσει. Αν μάλιστα βρίσκεται πολύ ψηλά , τότε ζαλίζεται να τον κοιτάξει.
Η Παρθένος είναι υπεράνω των αγίων! Είναι « βάθος αμέτρητον » !!! Οι άγιοι φοβούνται και να την ατενίσουν.
« Η ψυχή μου ( γράφει ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης ( + 1938 ) γεμίζει από φόβο και τρόμο , όταν αναλογίζομαι τη δόξα της Θεομήτορος » ( Αρχ. Σωφρονίου ο Γέρων Σιλουανός , σελ. 427 ) .
Η Παρθένος είναι και υπεράνω των αγγέλων! « Χαίρε βάθος δυσθεώρητον και αγγέλων οφθαλμοίς » . Και αυτοί οι άγγελοι ζαλίζονται να την ατενίσουν! « Ιλιγγιά δε νους και υπερκόσμιος » .
Δ. Τι πρέπει να κάνουμε
Ο νους μας , το στόμα της ψυχής μας είναι « καπνισμένος » από την μαυρίλα των παθών . Τέτοιο στόμα είναι ακατάλληλο να ομιλεί για την Παρθένο. Και αν από θράσος ομιλήσομε, θα πούμε άλλα αντί άλλων . Θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε ένα από τα δύο:
a. Ή « να πλύνουμε το στόμα μας με αγιασμό » ως λέει η παροιμία. Με άλλα λόγια : Να ανοίξομε να καθαρίσουμε το νου « φρένα καθάραντες και νου » ( δόξα εσπερινού Βʼ Ιουλίου ) , και τότε ας ομιλήσομε για τη Μητέρα του Κυρίου.
β. Ή να εγκολπωθούμε τις διδασκαλίες των κεκαθαρμένων και πεπληρωμένων Πνεύματος Αγίου Θεοφόρων μας πατέρων.
Αυτό, ( το δεύτερο ) ακολουθούμε στην πορεία της παρούσης εργασίας μας.
( Α ʽ Στάση Χαιρετισμών )
Στην πνευματική ζωή υπάρχει ο ακόλουθος νόμος. Ο καθένας διαβάζει ,αξιολογεί πνευματικά ή τον ισάξιό του ή τον κατώτερό του. Ένας άγιος αξιολογεί πνευματικά, αυτόν που βρίσκεται σε χαμηλώτερο από αυτόν πνευματικό επίπεδο ή εκείνον που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο , δηλ. τον ισάξιό του. Αυτόν που βρίσκεται ψηλώτερα δυσκολεύεται να τον διαβάσει. Αν μάλιστα βρίσκεται πολύ ψηλά , τότε ζαλίζεται να τον κοιτάξει.
Η Παρθένος είναι υπεράνω των αγίων! Είναι « βάθος αμέτρητον » !!! Οι άγιοι φοβούνται και να την ατενίσουν.
« Η ψυχή μου ( γράφει ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης ( + 1938 ) γεμίζει από φόβο και τρόμο , όταν αναλογίζομαι τη δόξα της Θεομήτορος » ( Αρχ. Σωφρονίου ο Γέρων Σιλουανός , σελ. 427 ) .
Η Παρθένος είναι και υπεράνω των αγγέλων! « Χαίρε βάθος δυσθεώρητον και αγγέλων οφθαλμοίς » . Και αυτοί οι άγγελοι ζαλίζονται να την ατενίσουν! « Ιλιγγιά δε νους και υπερκόσμιος » .
Δ. Τι πρέπει να κάνουμε
Ο νους μας , το στόμα της ψυχής μας είναι « καπνισμένος » από την μαυρίλα των παθών . Τέτοιο στόμα είναι ακατάλληλο να ομιλεί για την Παρθένο. Και αν από θράσος ομιλήσομε, θα πούμε άλλα αντί άλλων . Θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε ένα από τα δύο:
a. Ή « να πλύνουμε το στόμα μας με αγιασμό » ως λέει η παροιμία. Με άλλα λόγια : Να ανοίξομε να καθαρίσουμε το νου « φρένα καθάραντες και νου » ( δόξα εσπερινού Βʼ Ιουλίου ) , και τότε ας ομιλήσομε για τη Μητέρα του Κυρίου.
β. Ή να εγκολπωθούμε τις διδασκαλίες των κεκαθαρμένων και πεπληρωμένων Πνεύματος Αγίου Θεοφόρων μας πατέρων.
Αυτό, ( το δεύτερο ) ακολουθούμε στην πορεία της παρούσης εργασίας μας.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
2. Ο ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ Η ΑΝΝΑ
Α.Ήταν άτεκνοι
Ο Ιωακείμ καταγόταν από την Βηθλεέμ , από το γένος Δαυίβ, φυλής Ιούδα. Και η Άννα καταγόταν από το ίδιο γένος και φυλή. Ήταν κόρη του ιερέως Ματθάν και της Μαρίας.
Ο τότε τριαντάχρονος Ιωακείμ παντρεύτηκε την τότε εικοσάχρονη Άννα. Και το νιόπαντρο ζεύγος εγκαταστάθηκε στην Ναζαρέτ. Και με λαχτάρα περίμεναν παιδί. Πέρασαν δύο-τρία χρόνια, δεν απέκτησαν.
Τότε, προ Χριστού η ατεκνία θεωρείτο όνειδος , εξευτελισμός. Οι άτεκνοι παντού περιφρονούντο. Στις φιλικές συζητήσεις και συναναστροφές, στις δημόσιες υπηρεσίες, ακόμα και στο ναό! Καταλαβαίνομε, λοιπόν ,τον καημό του Ιωακείμ και της Άννας να κάνουνε παιδί.
Πέρασαν δέκα, είκοσι χρόνια και το παιδί δεν ήρθε. Τι ντροπή! « Ιωακείμ και Άννα ονειδισμού ατεκνίας » ( κοντάκιο Ηʼ Σεμπ. β ) . Όμως ποτέ δεν απελπίζοντο. Γιατί πάντοτε προσευχόνταν. Πέρασαν άλλα δέκα, άλλα είκοσι χρόνια και τελικά παιδί δεν ήρθε.
Η Άννα έγινε ήδη εξήντα ετών και ο Ιωακείμ εβδομήντα.
Β.Η δημόσια προσβολή.
Οι Ιουδαίοι είχαν ένα μόνο ναό, του Σολομώντος, στα Ιεροσόλυμα. Ήταν το μοναδικό κέντρο της λατρείας τους. Και σε κάθε μεγάλη γιορτή οι πιστοί μαζεύονταν στα Ιεροσόλυμα.
Τον Οκτώβριο γιορτάζετο η γιορτή της Σκηνοπαναγίας. Τον μήνα αυτό ( 16 π.Χ. ) ,ο Ιωακείμ ξεκίνησε από την Ναζαρέτ στα Ιεροσόλυμα για να γιορτάσει την μεγάλη αυτή γιορτή. Πήρε μαζί του και πλούσια δώρα, μήπως και τον λυπηθεί ο Θεός και κάνει το θαύμα του. Η Ναζαρέτ απείχε από τα Ιεροσόλυμα , δυο-τρεις μέρες ποδαρόδρομο.
Μετά από ένα κοπιαστικό ταξίδι έφθασε πρώτος –πρώτος στο ναό. Πίσω του έρχονταν και άλλοι προσκυνητές με δώρα στα χέρια τους. Σχηματίστηκε μια μεγάλη « ουρά ». Ήρθε και ο αρμόδιος ιερέας, ο Ρουβείμ να παραλάβει τα δώρα τους. Πρώτος στην σειρά ο γερο- Ιωακείμ.
- Στοπ! Του είπε ο Ρουβείμ. Εσύ δεν έκανες παιδιά. Για αυτό δεν σου επιτρέπεται να προσφέρεις πρώτος τα δώρα σου στο Θεό. Πήγαινε πίσω.
Τελευταίος στη σειρά ! ...
Πόνος στον πόνο ! ...
Ο καταπληγωμένος Ιωακείμ υπάκουσε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, από πρώτος πήγε τελευταίος στη σειρά μπροστά στα μάτια όλων…
Γ.Αφορμή αγώνων
Συντετριμμένος γύρισε στη Ναζαρέτ. Αποφασισμένος τώρα να παρακαλέσει πιο θερμά τον Θεό για το αίτημά του.
- Βαρύς, βαρύτατος σταυρός η ατεκνία, είπε στην Άννα. Πρέπει να επιμείνουμε μέχρι θανάτου στην νηστεία και στην προσευχή , μήπως και μας εισακούσει ο Κύριος. Εσύ θα μείνεις εδώ στο σπίτι. Εδώ θα κάνεις τον αγώνα σου. Εγώ θα ανέβω στο βουνό. Εκεί θα αγωνιστώ. Και αν ο Κύριος μας χαρίσει παιδί, δεν θα το κρατήσουμε δικό μας. Θα του το προσφέρουμε . Δικό του θα είναι.
Ο Ιωακείμ παρά τα εβδομήντα χρόνια του ανέβηκε στο βουνό. Έστησε την σκηνή του. και είπε στον εαυτό του:
- Δεν θα φάω, και δεν θα πιω ,αν δεν με ακούσει ο Κύριος. Τροφή μου και ποτό μου θα είναι η προσευχή μου. Το είπε και το έκανε.
Είναι εκπληκτικό! Η δημόσια προσβολή που υπέστη στο ναό από τον ιερέα, αντί να γίνει αφορμή να στραφεί εναντίον του Θεού, ( και του ιερέως … ) τον έφερε πιο κοντά στο Θεό! Πιο κοντά όμως προς τον Θεό ήρθε και η σύζυγός του Άννα. Και αυτή προσευχόταν στο σπίτι της στη Ναζαρέτ.
-Κύριε! Έλεγε στην προσευχή της. Και η γη φέρνει καρπούς! Και τα πουλάκια γεννούν! Και τα θηρία γεννούν! Με τι μοιάζω Κύριε, εγώ;
Δ.Είχαν πίστη
Είπαμε ,πως η Άννα ήταν 60 ετών και ο Ιωακείμ 70. Σε τέτοια ηλικία παρακαλούσαν τον Θεό να κάνουν παιδί !!! Φανταστείτε στη γειτονιά σας ένα ανδρόγυνο χωρίς παιδιά. Ο άνδρας να είναι 70 ετών και η γυναίκα 60! Να ακούτε την σύζυγο να παρακαλεί τον Κύριο να της χαρίσει παιδί !!!
Για τους ολιγόπιστους αυτό είναι … τρέλλα! Γιατί δεν έχουν πίστη. Και όμως αυτό είναι πίστη. Πίστη λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ,δεν είναι όταν λες: « Πιστεύω πως για τον Κύριο είναι όλα δυνατά » . Αλλά όταν λες: « πιστεύω πως ό,τι ζητώ θα το λάβω » ( Λόγος 27, Β. 33 πρβλ. Ματθ. 21 : 21 - 22 ) .
Ο Ιωακείμ και η Άννα πίστευαν και έλεγαν : « μπορεί πια ανθρωπίνως να είναι φύσει αδύνατο για μας να κάνουμε παιδί. Και τι μας νοιάζει αυτό; Ανθρωπίνως είναι αδύνατο. Για το Θεό όμως είναι δυνατό. Και αυτό έχει σημασία. Όπου γαρ βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις » . Σε αυτή την πίστη στηρίχθηκαν και ζητούσαν πράγματα στην προσευχή τους ανθρωπίνως αδύνατα πράγματα. Και φούντωσε η προσευχή τους. . ( Εμείς και στα ανθρωπίνως δυνατά λυγίζουμε …. ) .
Είπεν ο Κύριος:
« Αμήν λέγω υμίν , εάν έχητε πίστιν και μη διακριθείτε πάντα όσα εάν αιτήσετε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε » ( Ματθ. 21 : 21 -22 ) . Δηλαδή: Εάν έχετε πίστη , εάν δεν αμφιβάλλετε, ό,τι ζητήσετε στην προσευχή σας με τέτοια πίστη , θα το λάβετε.
Α.Ήταν άτεκνοι
Ο Ιωακείμ καταγόταν από την Βηθλεέμ , από το γένος Δαυίβ, φυλής Ιούδα. Και η Άννα καταγόταν από το ίδιο γένος και φυλή. Ήταν κόρη του ιερέως Ματθάν και της Μαρίας.
Ο τότε τριαντάχρονος Ιωακείμ παντρεύτηκε την τότε εικοσάχρονη Άννα. Και το νιόπαντρο ζεύγος εγκαταστάθηκε στην Ναζαρέτ. Και με λαχτάρα περίμεναν παιδί. Πέρασαν δύο-τρία χρόνια, δεν απέκτησαν.
Τότε, προ Χριστού η ατεκνία θεωρείτο όνειδος , εξευτελισμός. Οι άτεκνοι παντού περιφρονούντο. Στις φιλικές συζητήσεις και συναναστροφές, στις δημόσιες υπηρεσίες, ακόμα και στο ναό! Καταλαβαίνομε, λοιπόν ,τον καημό του Ιωακείμ και της Άννας να κάνουνε παιδί.
Πέρασαν δέκα, είκοσι χρόνια και το παιδί δεν ήρθε. Τι ντροπή! « Ιωακείμ και Άννα ονειδισμού ατεκνίας » ( κοντάκιο Ηʼ Σεμπ. β ) . Όμως ποτέ δεν απελπίζοντο. Γιατί πάντοτε προσευχόνταν. Πέρασαν άλλα δέκα, άλλα είκοσι χρόνια και τελικά παιδί δεν ήρθε.
Η Άννα έγινε ήδη εξήντα ετών και ο Ιωακείμ εβδομήντα.
Β.Η δημόσια προσβολή.
Οι Ιουδαίοι είχαν ένα μόνο ναό, του Σολομώντος, στα Ιεροσόλυμα. Ήταν το μοναδικό κέντρο της λατρείας τους. Και σε κάθε μεγάλη γιορτή οι πιστοί μαζεύονταν στα Ιεροσόλυμα.
Τον Οκτώβριο γιορτάζετο η γιορτή της Σκηνοπαναγίας. Τον μήνα αυτό ( 16 π.Χ. ) ,ο Ιωακείμ ξεκίνησε από την Ναζαρέτ στα Ιεροσόλυμα για να γιορτάσει την μεγάλη αυτή γιορτή. Πήρε μαζί του και πλούσια δώρα, μήπως και τον λυπηθεί ο Θεός και κάνει το θαύμα του. Η Ναζαρέτ απείχε από τα Ιεροσόλυμα , δυο-τρεις μέρες ποδαρόδρομο.
Μετά από ένα κοπιαστικό ταξίδι έφθασε πρώτος –πρώτος στο ναό. Πίσω του έρχονταν και άλλοι προσκυνητές με δώρα στα χέρια τους. Σχηματίστηκε μια μεγάλη « ουρά ». Ήρθε και ο αρμόδιος ιερέας, ο Ρουβείμ να παραλάβει τα δώρα τους. Πρώτος στην σειρά ο γερο- Ιωακείμ.
- Στοπ! Του είπε ο Ρουβείμ. Εσύ δεν έκανες παιδιά. Για αυτό δεν σου επιτρέπεται να προσφέρεις πρώτος τα δώρα σου στο Θεό. Πήγαινε πίσω.
Τελευταίος στη σειρά ! ...
Πόνος στον πόνο ! ...
Ο καταπληγωμένος Ιωακείμ υπάκουσε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, από πρώτος πήγε τελευταίος στη σειρά μπροστά στα μάτια όλων…
Γ.Αφορμή αγώνων
Συντετριμμένος γύρισε στη Ναζαρέτ. Αποφασισμένος τώρα να παρακαλέσει πιο θερμά τον Θεό για το αίτημά του.
- Βαρύς, βαρύτατος σταυρός η ατεκνία, είπε στην Άννα. Πρέπει να επιμείνουμε μέχρι θανάτου στην νηστεία και στην προσευχή , μήπως και μας εισακούσει ο Κύριος. Εσύ θα μείνεις εδώ στο σπίτι. Εδώ θα κάνεις τον αγώνα σου. Εγώ θα ανέβω στο βουνό. Εκεί θα αγωνιστώ. Και αν ο Κύριος μας χαρίσει παιδί, δεν θα το κρατήσουμε δικό μας. Θα του το προσφέρουμε . Δικό του θα είναι.
Ο Ιωακείμ παρά τα εβδομήντα χρόνια του ανέβηκε στο βουνό. Έστησε την σκηνή του. και είπε στον εαυτό του:
- Δεν θα φάω, και δεν θα πιω ,αν δεν με ακούσει ο Κύριος. Τροφή μου και ποτό μου θα είναι η προσευχή μου. Το είπε και το έκανε.
Είναι εκπληκτικό! Η δημόσια προσβολή που υπέστη στο ναό από τον ιερέα, αντί να γίνει αφορμή να στραφεί εναντίον του Θεού, ( και του ιερέως … ) τον έφερε πιο κοντά στο Θεό! Πιο κοντά όμως προς τον Θεό ήρθε και η σύζυγός του Άννα. Και αυτή προσευχόταν στο σπίτι της στη Ναζαρέτ.
-Κύριε! Έλεγε στην προσευχή της. Και η γη φέρνει καρπούς! Και τα πουλάκια γεννούν! Και τα θηρία γεννούν! Με τι μοιάζω Κύριε, εγώ;
Δ.Είχαν πίστη
Είπαμε ,πως η Άννα ήταν 60 ετών και ο Ιωακείμ 70. Σε τέτοια ηλικία παρακαλούσαν τον Θεό να κάνουν παιδί !!! Φανταστείτε στη γειτονιά σας ένα ανδρόγυνο χωρίς παιδιά. Ο άνδρας να είναι 70 ετών και η γυναίκα 60! Να ακούτε την σύζυγο να παρακαλεί τον Κύριο να της χαρίσει παιδί !!!
Για τους ολιγόπιστους αυτό είναι … τρέλλα! Γιατί δεν έχουν πίστη. Και όμως αυτό είναι πίστη. Πίστη λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ,δεν είναι όταν λες: « Πιστεύω πως για τον Κύριο είναι όλα δυνατά » . Αλλά όταν λες: « πιστεύω πως ό,τι ζητώ θα το λάβω » ( Λόγος 27, Β. 33 πρβλ. Ματθ. 21 : 21 - 22 ) .
Ο Ιωακείμ και η Άννα πίστευαν και έλεγαν : « μπορεί πια ανθρωπίνως να είναι φύσει αδύνατο για μας να κάνουμε παιδί. Και τι μας νοιάζει αυτό; Ανθρωπίνως είναι αδύνατο. Για το Θεό όμως είναι δυνατό. Και αυτό έχει σημασία. Όπου γαρ βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις » . Σε αυτή την πίστη στηρίχθηκαν και ζητούσαν πράγματα στην προσευχή τους ανθρωπίνως αδύνατα πράγματα. Και φούντωσε η προσευχή τους. . ( Εμείς και στα ανθρωπίνως δυνατά λυγίζουμε …. ) .
Είπεν ο Κύριος:
« Αμήν λέγω υμίν , εάν έχητε πίστιν και μη διακριθείτε πάντα όσα εάν αιτήσετε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε » ( Ματθ. 21 : 21 -22 ) . Δηλαδή: Εάν έχετε πίστη , εάν δεν αμφιβάλλετε, ό,τι ζητήσετε στην προσευχή σας με τέτοια πίστη , θα το λάβετε.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Ε. Η πίστη έκανε το θαύμα
Πέρασαν ήδη σαράντα μέρες έντονης προσευχής νηστείας και πολλών γονυκλισιών. Ο αγαθότατος Κύριος βλέποντας από τον ουρανό τα γεροντάκια να έχουν:
* Αγαθότητα μικρού παιδιού
* Πίστη ακλόνητη σε Αυτόν
* Αυστηρότατη νηστεία
* Προσευχή με κόπο και με πόνο
συγκινήθηκε! Υπάκουσε στο παράλογο αίτημά τους . Και μάλιστα με τρόπο μεγαλοπρεπή. Έστειλε αγγέλους και τους προειδοποίησε. Ένας άγγελος επισκέφθηκε στο σπίτι της την Άννα και της είπε:
- Χαίρε! Ο Κύριος άκουσε την προσευχή σου . Και θα γεννήσεις παιδί ,που θα δοξαστεί σε όλη την γη. Σε λίγο θα έρθει και ο άνδρας σου Ιωακείμ. « Πάλαι προσευχόμενη πιστώς ,Άννα η σώφρων , και Θεώ ικετεύουσα, Αγγέλου φωνής ακούει , προσβεβαιούντος αυτή την των αιτουμένων Θείαν έκβασιν , προς ην η ασώματος , εμφανώς διελέγετο. Η δέησίς σου , προς τον Κύριον ήγγισε » ( εσπερινός Θ ʼ Δεκεμβρίου ) .
Άλλος άγγελος επισκέφθηκε τον Ιωακείμ πάνω στο βουνό.
- Χαίρε Ιωακείμ, του είπε. Ο Θεός άκουσε την προσευχή σου. Σήκω. Πήγαινε σπίτι σου.
Ο γερο- Ιωακείμ έβγαλε φτερά και πέταξε χαρούμενος στο σπίτι του. Η Άννα τον περίμενε στην πόρτα. Έτρεξε ώρμησε στην αγκαλιά του.
- Ο Κύριος μας ευλόγησε ,του είπε. Η στείρα θα γεννήσει. Δόξα σοι ο Θεός.
Η προσευχή θέλει επιμονή
Κάποιος ασθενής από ορεινό χωριό κατέβηκε στην πόλη στο γιατρό. Ο γιατρός, αφού τον εξέτασε, του είπε:
- Θα πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε είκοσι μπάνια στη θάλασσα.
Ο άρρωστος δεν ήθελε να αφήσει το χωριό του , το σπίτι του, την « σειρά » του. Ήθελε όμως και την υγεία του. Βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Τελικά βρήκε λύση.
Κατέβηκε στην θάλασσα και σε μία στιγμή μπήκε και βγήκε είκοσι φορές! Γύρισε στο χωριό του. Περίμενε να γιατρευτεί. Αλλά δεν γιατρεύτηκε… Και τα έβαλε με τον γιατρό! …
Ίδια « τακτική » ακολουθούμε κι εμείς. Αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα , προσευχόμαστε δυο-τρεις φορές και αμέσως περιμένουμε θαύματα! Και θαύματα δεν γίνονται. Και αντί να τα βάλουμε με τον οκνηρό εαυτό μας, τα βάζουμε με τον πολυέλαιο Θεό! …
Ο Κύριος προκειμένου να μας δώσει θάρρος να προσευχόμαστε επιμόνως και να μην αποκάμνουμε, είπε την εξής παραβολή:
Σε κάποια πόλη κάποιος δικαστής ούτε άνθρωπο υπολόγιζε, ούτε Θεό. Μία χήρα κτυπούσε συνεχώς την πόρτα του, και τον παρακαλούσε:
- Λυπήσου με από αυτόν που με κατατρέχει.
Αλλά ο σκληρόκαρδος δικαστής αδιαφορούσε. Όμως κάποια στιγμή είπε μέσα του.
- Αν και δεν φοβάμαι ούτε άνθρωπο, ούτε Θεό, επειδή και μόνο με ενοχλεί θα της κάνω το χατήρι, για να μην με ταλαιπωρεί.
Και ο Κύριος πρόσθεσε:
- Τι λέτε; Ο Θεός δεν θα κάνει το χατήρι στους εκλεκτούς του που τον παρακαλάνε νύκτα- μέρα; ( Λουκ. 18 , 1 – 7 ) .
Υπενθυμίζουμε:
Η Άννα παντρεύτηκε σε ηλικία είκοσι ετών. Απέκτησε παιδί στα εξήντα της. Μετά από σαράντα χρόνια ( ! ) χρόνια ! Δηλαδή τόσα χρόνια ( σαράντα ! … ) προσευχόταν στον Θεό για να της χαρίσει παιδί! …
Το ίδιο έγινε και με την γερόντισσα … Σάρρα , γυναίκα του Αβραάμ.
Το ίδιο έγινε και με την γερόντισσα Ελισάβετ μητέρα του Προδρόμου.
Ο Θεός αργεί, αλλά δεν λησμονεί, για όσους επιμένουν.
Πέρασαν ήδη σαράντα μέρες έντονης προσευχής νηστείας και πολλών γονυκλισιών. Ο αγαθότατος Κύριος βλέποντας από τον ουρανό τα γεροντάκια να έχουν:
* Αγαθότητα μικρού παιδιού
* Πίστη ακλόνητη σε Αυτόν
* Αυστηρότατη νηστεία
* Προσευχή με κόπο και με πόνο
συγκινήθηκε! Υπάκουσε στο παράλογο αίτημά τους . Και μάλιστα με τρόπο μεγαλοπρεπή. Έστειλε αγγέλους και τους προειδοποίησε. Ένας άγγελος επισκέφθηκε στο σπίτι της την Άννα και της είπε:
- Χαίρε! Ο Κύριος άκουσε την προσευχή σου . Και θα γεννήσεις παιδί ,που θα δοξαστεί σε όλη την γη. Σε λίγο θα έρθει και ο άνδρας σου Ιωακείμ. « Πάλαι προσευχόμενη πιστώς ,Άννα η σώφρων , και Θεώ ικετεύουσα, Αγγέλου φωνής ακούει , προσβεβαιούντος αυτή την των αιτουμένων Θείαν έκβασιν , προς ην η ασώματος , εμφανώς διελέγετο. Η δέησίς σου , προς τον Κύριον ήγγισε » ( εσπερινός Θ ʼ Δεκεμβρίου ) .
Άλλος άγγελος επισκέφθηκε τον Ιωακείμ πάνω στο βουνό.
- Χαίρε Ιωακείμ, του είπε. Ο Θεός άκουσε την προσευχή σου. Σήκω. Πήγαινε σπίτι σου.
Ο γερο- Ιωακείμ έβγαλε φτερά και πέταξε χαρούμενος στο σπίτι του. Η Άννα τον περίμενε στην πόρτα. Έτρεξε ώρμησε στην αγκαλιά του.
- Ο Κύριος μας ευλόγησε ,του είπε. Η στείρα θα γεννήσει. Δόξα σοι ο Θεός.
Η προσευχή θέλει επιμονή
Κάποιος ασθενής από ορεινό χωριό κατέβηκε στην πόλη στο γιατρό. Ο γιατρός, αφού τον εξέτασε, του είπε:
- Θα πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε είκοσι μπάνια στη θάλασσα.
Ο άρρωστος δεν ήθελε να αφήσει το χωριό του , το σπίτι του, την « σειρά » του. Ήθελε όμως και την υγεία του. Βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Τελικά βρήκε λύση.
Κατέβηκε στην θάλασσα και σε μία στιγμή μπήκε και βγήκε είκοσι φορές! Γύρισε στο χωριό του. Περίμενε να γιατρευτεί. Αλλά δεν γιατρεύτηκε… Και τα έβαλε με τον γιατρό! …
Ίδια « τακτική » ακολουθούμε κι εμείς. Αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα , προσευχόμαστε δυο-τρεις φορές και αμέσως περιμένουμε θαύματα! Και θαύματα δεν γίνονται. Και αντί να τα βάλουμε με τον οκνηρό εαυτό μας, τα βάζουμε με τον πολυέλαιο Θεό! …
Ο Κύριος προκειμένου να μας δώσει θάρρος να προσευχόμαστε επιμόνως και να μην αποκάμνουμε, είπε την εξής παραβολή:
Σε κάποια πόλη κάποιος δικαστής ούτε άνθρωπο υπολόγιζε, ούτε Θεό. Μία χήρα κτυπούσε συνεχώς την πόρτα του, και τον παρακαλούσε:
- Λυπήσου με από αυτόν που με κατατρέχει.
Αλλά ο σκληρόκαρδος δικαστής αδιαφορούσε. Όμως κάποια στιγμή είπε μέσα του.
- Αν και δεν φοβάμαι ούτε άνθρωπο, ούτε Θεό, επειδή και μόνο με ενοχλεί θα της κάνω το χατήρι, για να μην με ταλαιπωρεί.
Και ο Κύριος πρόσθεσε:
- Τι λέτε; Ο Θεός δεν θα κάνει το χατήρι στους εκλεκτούς του που τον παρακαλάνε νύκτα- μέρα; ( Λουκ. 18 , 1 – 7 ) .
Υπενθυμίζουμε:
Η Άννα παντρεύτηκε σε ηλικία είκοσι ετών. Απέκτησε παιδί στα εξήντα της. Μετά από σαράντα χρόνια ( ! ) χρόνια ! Δηλαδή τόσα χρόνια ( σαράντα ! … ) προσευχόταν στον Θεό για να της χαρίσει παιδί! …
Το ίδιο έγινε και με την γερόντισσα … Σάρρα , γυναίκα του Αβραάμ.
Το ίδιο έγινε και με την γερόντισσα Ελισάβετ μητέρα του Προδρόμου.
Ο Θεός αργεί, αλλά δεν λησμονεί, για όσους επιμένουν.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
3. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ
Α.Η Σύλληψη
Στις 9 Δεκεμβρίου στην κοιλιά της αγ. Άννης, έγινε μετά από μίξη του ανδρογύνου , η « σύλληψη » του βρέφους. Η Εκκλησία μας το γεγονός αυτό, επειδή έφερε γλυκύτατο καρπό ,το έκανε γιορτή. « Τη Θ ʼ του αυτού μηνός ( Δεκεμβρίου ) η σύλληψις της αγ. Άννης μητρός της υπεραγίας Θεοτόκου » .
« Εορτάζει σήμερον η Οικουμένη
την της Άννης σύλληψιν ,
γεγενημένης εν Θεώ,
και γαρ αυτή απεκύησε,
την υπέρ λόγον, τον Λόγον κυήσασαν »
( Κοντάκιον της εορτής )
Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης η Άννα και ο Ιωακείμ ανέπεμπον δοξολογίες και ευχαριστίες στο Θεό. Ταυτόχρονα ετοίμασαν ξεχωριστό, ειδικό δωμάτιο, για να μείνει το νεογέννητο βρέφος.
Β.« Η Γέννηση σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη » .
Το έμβρυο στην κοιλιά της Άννας μεγάλωνε. Τον Μάρτιο έγινε τριών μηνών ,τον Μάιο πέντε. Τον Σεπτέμβριο μπήκε στον ένατο μήνα. Ήρθε η μεγάλη στιγμή της γεννήσεώς του.
Και στις 8 του αυτού μηνός ,ημέρα Δευτέρα του έτους 15 π.Χ. η Άννα γέννησε το βρέφος προς χαράν της οικουμένης. « Δόξα σοι τω δοξάσαντι την στείραν σήμερον. Έτεκε γαρ την ράβδον την αειθαλή ,εξ επαγγελίας ,εξ ης ανεβλάστησε Χριστός ,το άνθος της ζωής ημών » ( ωδή ε ʼ , β ʼ κανόν. Η ʼ Σεπτεμβρίου ) .
Γ.Η ονομασία
Πέρασαν οκτώ ημέρες. Κατά την εβραϊκή συνήθεια έπρεπε το νεογέννητο να λάβει το όνομά του. Οι άγιοι γονείς της ,κάλεσαν στο σπίτι τους τους ιερείς και συγγενείς. Και το κοριτσάκι έλαβε το όνομα « Μαρία » , το όνομα της μητέρας της αγ. Άννης ,που ήταν σύζυγος, πρεσβυτέρα του ιερέως Ματθάν. Δηλαδή η μικρή « Μαρία » είχε παππού ιερέα και γιαγιά πρεσβυτέρα.
Δ.Η ανατροφή
Οι άγιοι γονείς έβαλαν το μωρό στο « αγίασμα » που είχαν ετοιμάσει. Εκεί ακούγονταν μόνο ψαλμωδίες και προσευχές και έμπαιναν μόνο αγνές παρθένες κοπελίτσες.
Το βρέφος είχε ήδη αποκοπεί από τον κόσμο.
Η μικρή Μαρία τρεφόταν μόνο από το γάλα της αγίας Άννης. Όλο και μεγάλωνε. Έγινε έξι μηνών και πάνω. Η μητέρα της δοκίμασε να δει αν η μικρή θα τα καταφέρει από τώρα στο περπάτημα. Και τα κατάφερε ! Στάθηκε στα πόδια της ! Έκανε 5-6 βήματα και έτρεξε στην αγκαλιά της!
- Όχι, της είπε η μάνα. Από τώρα και στο εξής δεν θα ξαναπερπατήσεις. Τα πρώτα σου βήματα θα τα κάνεις καθώς θα πηγαίνεις στο ναό.
Και η Άννα δεν ξανακαμάρωσε την χαριτωμένη κορούλα της. Στερήθηκε εκούσια και την χαρά αυτή.
Έγινε ενός έτους . Γιόρτασαν τα πρώτα γενέθλια. Κάλεσαν στο σπίτι τους ιερείς , κάλεσαν και τους άρχοντες της Ναζαρέτ. Έκαναν επίσημο τραπέζι. Η Άννα έβγαλε την μικρή από το αγίασμα , την έφερε στους ιερείς να την ευλογήσουν. Και την έφερε ξανά στην ευλογημένη κατοικία της.
Και μεγάλωσε με ψαλμωδίες, προσευχές, θυμιάματα και λαμπάδες αναμμένες .
«Ω των υπέρ έννοιαν
θαυμάτων σου Πανάχραντε !
ξένη σου η γέννησις υπάρχει
ξένος ο τρόπος ο της αυξήσεως
ξένα και παράδοξα τα σα πάντα Θεονύμφευτε,
και βροτοίς ανερμήνευτα.».
( ε ʼ ωδή , ΚΑ ʼ Νοεμβρίου )
Α.Η Σύλληψη
Στις 9 Δεκεμβρίου στην κοιλιά της αγ. Άννης, έγινε μετά από μίξη του ανδρογύνου , η « σύλληψη » του βρέφους. Η Εκκλησία μας το γεγονός αυτό, επειδή έφερε γλυκύτατο καρπό ,το έκανε γιορτή. « Τη Θ ʼ του αυτού μηνός ( Δεκεμβρίου ) η σύλληψις της αγ. Άννης μητρός της υπεραγίας Θεοτόκου » .
« Εορτάζει σήμερον η Οικουμένη
την της Άννης σύλληψιν ,
γεγενημένης εν Θεώ,
και γαρ αυτή απεκύησε,
την υπέρ λόγον, τον Λόγον κυήσασαν »
( Κοντάκιον της εορτής )
Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης η Άννα και ο Ιωακείμ ανέπεμπον δοξολογίες και ευχαριστίες στο Θεό. Ταυτόχρονα ετοίμασαν ξεχωριστό, ειδικό δωμάτιο, για να μείνει το νεογέννητο βρέφος.
Β.« Η Γέννηση σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη » .
Το έμβρυο στην κοιλιά της Άννας μεγάλωνε. Τον Μάρτιο έγινε τριών μηνών ,τον Μάιο πέντε. Τον Σεπτέμβριο μπήκε στον ένατο μήνα. Ήρθε η μεγάλη στιγμή της γεννήσεώς του.
Και στις 8 του αυτού μηνός ,ημέρα Δευτέρα του έτους 15 π.Χ. η Άννα γέννησε το βρέφος προς χαράν της οικουμένης. « Δόξα σοι τω δοξάσαντι την στείραν σήμερον. Έτεκε γαρ την ράβδον την αειθαλή ,εξ επαγγελίας ,εξ ης ανεβλάστησε Χριστός ,το άνθος της ζωής ημών » ( ωδή ε ʼ , β ʼ κανόν. Η ʼ Σεπτεμβρίου ) .
Γ.Η ονομασία
Πέρασαν οκτώ ημέρες. Κατά την εβραϊκή συνήθεια έπρεπε το νεογέννητο να λάβει το όνομά του. Οι άγιοι γονείς της ,κάλεσαν στο σπίτι τους τους ιερείς και συγγενείς. Και το κοριτσάκι έλαβε το όνομα « Μαρία » , το όνομα της μητέρας της αγ. Άννης ,που ήταν σύζυγος, πρεσβυτέρα του ιερέως Ματθάν. Δηλαδή η μικρή « Μαρία » είχε παππού ιερέα και γιαγιά πρεσβυτέρα.
Δ.Η ανατροφή
Οι άγιοι γονείς έβαλαν το μωρό στο « αγίασμα » που είχαν ετοιμάσει. Εκεί ακούγονταν μόνο ψαλμωδίες και προσευχές και έμπαιναν μόνο αγνές παρθένες κοπελίτσες.
Το βρέφος είχε ήδη αποκοπεί από τον κόσμο.
Η μικρή Μαρία τρεφόταν μόνο από το γάλα της αγίας Άννης. Όλο και μεγάλωνε. Έγινε έξι μηνών και πάνω. Η μητέρα της δοκίμασε να δει αν η μικρή θα τα καταφέρει από τώρα στο περπάτημα. Και τα κατάφερε ! Στάθηκε στα πόδια της ! Έκανε 5-6 βήματα και έτρεξε στην αγκαλιά της!
- Όχι, της είπε η μάνα. Από τώρα και στο εξής δεν θα ξαναπερπατήσεις. Τα πρώτα σου βήματα θα τα κάνεις καθώς θα πηγαίνεις στο ναό.
Και η Άννα δεν ξανακαμάρωσε την χαριτωμένη κορούλα της. Στερήθηκε εκούσια και την χαρά αυτή.
Έγινε ενός έτους . Γιόρτασαν τα πρώτα γενέθλια. Κάλεσαν στο σπίτι τους ιερείς , κάλεσαν και τους άρχοντες της Ναζαρέτ. Έκαναν επίσημο τραπέζι. Η Άννα έβγαλε την μικρή από το αγίασμα , την έφερε στους ιερείς να την ευλογήσουν. Και την έφερε ξανά στην ευλογημένη κατοικία της.
Και μεγάλωσε με ψαλμωδίες, προσευχές, θυμιάματα και λαμπάδες αναμμένες .
«Ω των υπέρ έννοιαν
θαυμάτων σου Πανάχραντε !
ξένη σου η γέννησις υπάρχει
ξένος ο τρόπος ο της αυξήσεως
ξένα και παράδοξα τα σα πάντα Θεονύμφευτε,
και βροτοίς ανερμήνευτα.».
( ε ʼ ωδή , ΚΑ ʼ Νοεμβρίου )
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
4. ΣΤΟ ΝΑΟ
Α.Η υπόσχεση
Ο Ιωακείμ και η Άννα δεν ξεχνούσαν την υπόσχεση που είχαν δώσει στο Θεό. Αν τους χαρίσει παιδί, να το αφιερώσουν στο ναό. Να το αποχωριστούν δηλαδή μια για πάντα! Και ήδη βιάζονται για αυτό! …
- Ας την αφιερώσουμε από τώρα ( λέει ο γερο Ιωακείμ στην Άννα, όταν η μικρή Μαρία ήταν ακόμα δύο ετών ) . Μήπως τυχόν καθυστερήσουμε και πικράνουμε τον Κύριό μας.
Πάνω από όλα ο Θεός.
- Ας περιμένουμε λίγο, λέει η Άννα. Είναι ακόμη πολύ μικρή. Ίσως μας αναζητήσει.
Και ο Ιωακείμ συμφώνησε.
Πέρασε από τότε ένας χρόνος. Η μικρή έγινε τριών ετών. Και οι γονείς της έκριναν πως ήρθε η μεγάλη στιγμή να την αφιερώσουν στο ναό.
Β.Στο ναό.
Η κόρη τους πρώτη φορά θα κατέβαινε στα Ιεροσόλυμα , πρώτη φορά θα πήγαινε στο ναό. Τα πάντα ήταν άγνωστα για αυτήν. Και η πόλη και ο ναός και οι ιερείς , και ο άγιος αρχιερέας Ζαχαρίας.
- Μήπως δεν αντέξει το ξένο περιβάλλον ,μήπως νοιώσει μοναξιά και νοσταλγήσει το πατρικό της σπίτι, έλεγαν προβληματισμένοι οι γονείς της. Κάτι πρέπει να κάνομε για να την « ξεγελάσουμε » .
Προκειμένου να την εντυπωσιάσουν , να την κάνουν να ξεχάσει την οικογενειακή ατμόσφαιρα , πήραν μαζί τους παρθένες κοπελίτσες, θυγατέρες των Εβραίων που πήγαιναν ψέλνοντας μπροστά, κρατώντας λαμπάδες αναμμένες. « Σήμερον ψαλμικώς τα στίφη των παρθένων ανάψαντα λαμπάδας φαιδρώς οδοποιούσι την μόνην Παναμώμητον » ( εσπερινός ΚΒ ʼ Νοεμβρίου ) .
21 Νοεμβρίου έφθασαν στα Ιεροσόλυμα. Ο αρχιερέας Ζαχαρίας έλαβε από τον Θεό πληροφορία , ότι σε λίγο καταφθάνει στο ναό η μέλλουσα μητέρα του Κυρίου και βγήκε να την προϋπαντήσει.
Ο άγιος Δημήτριος του Ροστώβ , από πληροφορίες , που συνέλεξε από μεταποστολικούς πατέρες , μας λέει πως έγινε η υποδοχή.
Στην είσοδο του ναού την περίμεναν με δώρα οι ιερείς και ο αρχιερέας Ζαχαρίας. Τους χώριζαν από την τρίχρονη Μαρία δεκαπέντε σκαλοπάτια. Σε κάθε σκαλοπάτι που θα ανέβαινε η Μαρία βοηθούμενη από τους γονείς της ,θα έψελναν και ένα ψαλμό κατά τον τύπο των « αναβαθμών » . ʽΌμως η μικρή τους χάλασε τα σχέδια…
Μόλις πάτησε το πρώτο μεγάλο σκαλοπάτι, ανέβηκε μόνη της ( ! ) χοροπηδώντας ( ! ) τα υπόλοιπα δεκατέσσερα σκαλοπάτια. Και χωρίς καν να κοιτάξει προς τα πίσω τους βρέθηκε, στην κορυφή !!! Εκεί την ασπάστηκε και την υποδέχθηκε ο άγιος αρχιερέας Ζαχαρίας « ην ο θείος ιερεύς ενηγκαλίσατο χαίρων » ( εξαποστειλάριον ΚΒ ʼ Νοεμβρίου ) .
Ήρθαν και οι γονείς της.
Γράφει ο άγιος Γερμανός Πατριάρχης Κων/πόλεως :
Ω ! πρόξενοι της σωτηρίας μου ( τους προσφωνεί ο αρχιερέας Ζαχαρίας ) . Πώς να σας καλωσορίσω; Τι να πρωτοπώ για σας; Είστε μακάριοι που γίνατε γονείς μιας τέτοιας κόρης. Είστε ευλογημένοι που προσφέρατε ένα τέτοιο δώρο προς τον Κύριο.
Και στην θυγατέρα τους :
- Έλα και συ παιδί! Υψηλοτέρα των ουρανών! Έλα στα πρόθυρα του « Βήματος » . Συ που συνέθλιψες τα πρόθυρα του θανάτου. Ανάβηθι ! Ανάβηθι! ( P. G. τ. 300 – 4 ) .
Άνοιξαν οι πύλες του ναού. Ο ναός φωταγωγήθηκε . Προπορεύτηκαν οι παρθένες με τις λαμπάδες αναμμένες και οι άγιοι θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα. Ακολούθησε ο αρχιερέας Ζαχαρίας , κρατώντας από το χέρι την μικρή Μαρία. « Η δε παις σκιρτώσα και αγαλλώμενη , καθάπερ εν θαλάμω εν τω ναώ του Θεού εβάδιζε » ( αυτόθι σελ 316 ) .
Α.Η υπόσχεση
Ο Ιωακείμ και η Άννα δεν ξεχνούσαν την υπόσχεση που είχαν δώσει στο Θεό. Αν τους χαρίσει παιδί, να το αφιερώσουν στο ναό. Να το αποχωριστούν δηλαδή μια για πάντα! Και ήδη βιάζονται για αυτό! …
- Ας την αφιερώσουμε από τώρα ( λέει ο γερο Ιωακείμ στην Άννα, όταν η μικρή Μαρία ήταν ακόμα δύο ετών ) . Μήπως τυχόν καθυστερήσουμε και πικράνουμε τον Κύριό μας.
Πάνω από όλα ο Θεός.
- Ας περιμένουμε λίγο, λέει η Άννα. Είναι ακόμη πολύ μικρή. Ίσως μας αναζητήσει.
Και ο Ιωακείμ συμφώνησε.
Πέρασε από τότε ένας χρόνος. Η μικρή έγινε τριών ετών. Και οι γονείς της έκριναν πως ήρθε η μεγάλη στιγμή να την αφιερώσουν στο ναό.
Β.Στο ναό.
Η κόρη τους πρώτη φορά θα κατέβαινε στα Ιεροσόλυμα , πρώτη φορά θα πήγαινε στο ναό. Τα πάντα ήταν άγνωστα για αυτήν. Και η πόλη και ο ναός και οι ιερείς , και ο άγιος αρχιερέας Ζαχαρίας.
- Μήπως δεν αντέξει το ξένο περιβάλλον ,μήπως νοιώσει μοναξιά και νοσταλγήσει το πατρικό της σπίτι, έλεγαν προβληματισμένοι οι γονείς της. Κάτι πρέπει να κάνομε για να την « ξεγελάσουμε » .
Προκειμένου να την εντυπωσιάσουν , να την κάνουν να ξεχάσει την οικογενειακή ατμόσφαιρα , πήραν μαζί τους παρθένες κοπελίτσες, θυγατέρες των Εβραίων που πήγαιναν ψέλνοντας μπροστά, κρατώντας λαμπάδες αναμμένες. « Σήμερον ψαλμικώς τα στίφη των παρθένων ανάψαντα λαμπάδας φαιδρώς οδοποιούσι την μόνην Παναμώμητον » ( εσπερινός ΚΒ ʼ Νοεμβρίου ) .
21 Νοεμβρίου έφθασαν στα Ιεροσόλυμα. Ο αρχιερέας Ζαχαρίας έλαβε από τον Θεό πληροφορία , ότι σε λίγο καταφθάνει στο ναό η μέλλουσα μητέρα του Κυρίου και βγήκε να την προϋπαντήσει.
Ο άγιος Δημήτριος του Ροστώβ , από πληροφορίες , που συνέλεξε από μεταποστολικούς πατέρες , μας λέει πως έγινε η υποδοχή.
Στην είσοδο του ναού την περίμεναν με δώρα οι ιερείς και ο αρχιερέας Ζαχαρίας. Τους χώριζαν από την τρίχρονη Μαρία δεκαπέντε σκαλοπάτια. Σε κάθε σκαλοπάτι που θα ανέβαινε η Μαρία βοηθούμενη από τους γονείς της ,θα έψελναν και ένα ψαλμό κατά τον τύπο των « αναβαθμών » . ʽΌμως η μικρή τους χάλασε τα σχέδια…
Μόλις πάτησε το πρώτο μεγάλο σκαλοπάτι, ανέβηκε μόνη της ( ! ) χοροπηδώντας ( ! ) τα υπόλοιπα δεκατέσσερα σκαλοπάτια. Και χωρίς καν να κοιτάξει προς τα πίσω τους βρέθηκε, στην κορυφή !!! Εκεί την ασπάστηκε και την υποδέχθηκε ο άγιος αρχιερέας Ζαχαρίας « ην ο θείος ιερεύς ενηγκαλίσατο χαίρων » ( εξαποστειλάριον ΚΒ ʼ Νοεμβρίου ) .
Ήρθαν και οι γονείς της.
Γράφει ο άγιος Γερμανός Πατριάρχης Κων/πόλεως :
Ω ! πρόξενοι της σωτηρίας μου ( τους προσφωνεί ο αρχιερέας Ζαχαρίας ) . Πώς να σας καλωσορίσω; Τι να πρωτοπώ για σας; Είστε μακάριοι που γίνατε γονείς μιας τέτοιας κόρης. Είστε ευλογημένοι που προσφέρατε ένα τέτοιο δώρο προς τον Κύριο.
Και στην θυγατέρα τους :
- Έλα και συ παιδί! Υψηλοτέρα των ουρανών! Έλα στα πρόθυρα του « Βήματος » . Συ που συνέθλιψες τα πρόθυρα του θανάτου. Ανάβηθι ! Ανάβηθι! ( P. G. τ. 300 – 4 ) .
Άνοιξαν οι πύλες του ναού. Ο ναός φωταγωγήθηκε . Προπορεύτηκαν οι παρθένες με τις λαμπάδες αναμμένες και οι άγιοι θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα. Ακολούθησε ο αρχιερέας Ζαχαρίας , κρατώντας από το χέρι την μικρή Μαρία. « Η δε παις σκιρτώσα και αγαλλώμενη , καθάπερ εν θαλάμω εν τω ναώ του Θεού εβάδιζε » ( αυτόθι σελ 316 ) .
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Γ. Στα Άγια των Αγίων
Ένα ύφασμα ( το καταπέτασμα ) χώριζε τα άγια των αγίων από τον κυρίως ναό. Ήταν ο πιο ιερός χώρος του ναού. Εκεί μέσα φυλάσσετο η κιβωτός της Διαθήκης που περιείχε τις πλάκες με τις δέκα εντολές , την ράβδο του Ααρών και το μάννα.
Απαγορεύονταν να εισέρχονται σε αυτό ,όχι μόνο οι λαϊκοί αλλά και οι ιερείς. Η είσοδος επιτρεπόταν μόνο στον Αρχιερέα. Και όχι πάντοτε. Αλλά μία φορά τον χρόνο. Και όχι όπως- όπως . Όφειλε πριν να αγνιστεί , να εγκρατευθεί ,να ενδυθεί την αρχιερατική του στολή για να μην καταφλεχθεί. Κατόπιν πρόσφερε θυσία στο Θεό προς συγχώρησιν των δικών του αμαρτιών και των μελών της οικογενείας του. Ύστερα θυσίαζε, και τότε εισήρχετο. ( Λευϊτ. 16 : 1 - 13 ) . Ολόκληρη δηλαδή ιεροτελεστία προκειμένου να εισέλθει μία φορά το χρόνο στα Άγια των Αγίων.
Ο άγιος αρχιερέας Ζαχαρίας μόλις υπεδέχθη την τρίχρονη Μαρία την οδήγησε αμέσως και χαρούμενος στα άγια των Αγίων , « περιχαρώς κατέχων ταύτην εις τα των αγίων εισφέρει προθύμως άγια » ( άγιος Γερμανός P. G . τ. 98 σελ. 316 ) . Κάτι που έκανε και τους αγγέλους να εκπλαγούν ! « Άγγελοι την είσοδον της παρθένου ορώντες εξεπλήττοντο πως παραδόξως εισήλθεν εις τα άγια των αγίων » ( Θ ʼ ωδή, ΚΑ ʼ Νοεμβρίου ) .
Πως ο άγιος αρχιερέας Ζαχαρίας τόλμησε και εισήγαγε την Μαριάμ στα Άγια των Αγίων;
Η κιβωτός της Διαθήκης , που φυλάσσετο εδώ προεικόνιζε την Θεοτόκο. Και ο πλήρης αγίου πνεύματος Ζαχαρίας αυτό το ήξερε. Συμπέρανε, ότι ο χώρος που ταίριαζε στην Παρθένο ήταν τα Άγια των Αγίων. Για να την εισαγάγει όμως στον ιερότατο αυτό χώρο, έπρεπε να έχει την έγκριση του Θεού. Και έκανε χρήση του « λογείου ».
Ήταν , το λογείο, ένα περίτεχνο χρυσοΰφαντο ύφασμα , μεγέθους μιας σπιθαμής, στη μέση είχε ένα ολόχρυσο αστερίσκο, κάτω δύο σμάραγδοι που απεικόνιζαν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ και ανάμεσα στους σμαράγδους ήταν ένα διαμάντι. Όταν ο αρχιερέας ήθελε να μάθει το θέλημα του Θεού σε κάποιο σπουδαίο θέμα, κρεμούσε το λογείο στο στήθος του. Το σκέπαζε με τα χέρια του. Κοιτούσε το Θεό. Αν άστραπτε ο αστερίσκος ,απαντούσε « Ναι » ο Θεός.
Το λογείο αυτό το φορούσε ο Αρχιερέας Ζαχαρίας. « Τω κρίσεων λογείω κοσμηθείς » . ( ωδή ΣΤ ʼ κανόνας Ε ʼ Σεπτεμβρίου , μνήμη προφήτου Ζαχαρίου ) . Έτσι πριν εισάγει την Μαρία στα Άγια των Αγίων έκανε χρήση του λογείου. Και έλαβε την συγκατάθεση του Θεού.
Ένα ύφασμα ( το καταπέτασμα ) χώριζε τα άγια των αγίων από τον κυρίως ναό. Ήταν ο πιο ιερός χώρος του ναού. Εκεί μέσα φυλάσσετο η κιβωτός της Διαθήκης που περιείχε τις πλάκες με τις δέκα εντολές , την ράβδο του Ααρών και το μάννα.
Απαγορεύονταν να εισέρχονται σε αυτό ,όχι μόνο οι λαϊκοί αλλά και οι ιερείς. Η είσοδος επιτρεπόταν μόνο στον Αρχιερέα. Και όχι πάντοτε. Αλλά μία φορά τον χρόνο. Και όχι όπως- όπως . Όφειλε πριν να αγνιστεί , να εγκρατευθεί ,να ενδυθεί την αρχιερατική του στολή για να μην καταφλεχθεί. Κατόπιν πρόσφερε θυσία στο Θεό προς συγχώρησιν των δικών του αμαρτιών και των μελών της οικογενείας του. Ύστερα θυσίαζε, και τότε εισήρχετο. ( Λευϊτ. 16 : 1 - 13 ) . Ολόκληρη δηλαδή ιεροτελεστία προκειμένου να εισέλθει μία φορά το χρόνο στα Άγια των Αγίων.
Ο άγιος αρχιερέας Ζαχαρίας μόλις υπεδέχθη την τρίχρονη Μαρία την οδήγησε αμέσως και χαρούμενος στα άγια των Αγίων , « περιχαρώς κατέχων ταύτην εις τα των αγίων εισφέρει προθύμως άγια » ( άγιος Γερμανός P. G . τ. 98 σελ. 316 ) . Κάτι που έκανε και τους αγγέλους να εκπλαγούν ! « Άγγελοι την είσοδον της παρθένου ορώντες εξεπλήττοντο πως παραδόξως εισήλθεν εις τα άγια των αγίων » ( Θ ʼ ωδή, ΚΑ ʼ Νοεμβρίου ) .
Πως ο άγιος αρχιερέας Ζαχαρίας τόλμησε και εισήγαγε την Μαριάμ στα Άγια των Αγίων;
Η κιβωτός της Διαθήκης , που φυλάσσετο εδώ προεικόνιζε την Θεοτόκο. Και ο πλήρης αγίου πνεύματος Ζαχαρίας αυτό το ήξερε. Συμπέρανε, ότι ο χώρος που ταίριαζε στην Παρθένο ήταν τα Άγια των Αγίων. Για να την εισαγάγει όμως στον ιερότατο αυτό χώρο, έπρεπε να έχει την έγκριση του Θεού. Και έκανε χρήση του « λογείου ».
Ήταν , το λογείο, ένα περίτεχνο χρυσοΰφαντο ύφασμα , μεγέθους μιας σπιθαμής, στη μέση είχε ένα ολόχρυσο αστερίσκο, κάτω δύο σμάραγδοι που απεικόνιζαν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ και ανάμεσα στους σμαράγδους ήταν ένα διαμάντι. Όταν ο αρχιερέας ήθελε να μάθει το θέλημα του Θεού σε κάποιο σπουδαίο θέμα, κρεμούσε το λογείο στο στήθος του. Το σκέπαζε με τα χέρια του. Κοιτούσε το Θεό. Αν άστραπτε ο αστερίσκος ,απαντούσε « Ναι » ο Θεός.
Το λογείο αυτό το φορούσε ο Αρχιερέας Ζαχαρίας. « Τω κρίσεων λογείω κοσμηθείς » . ( ωδή ΣΤ ʼ κανόνας Ε ʼ Σεπτεμβρίου , μνήμη προφήτου Ζαχαρίου ) . Έτσι πριν εισάγει την Μαρία στα Άγια των Αγίων έκανε χρήση του λογείου. Και έλαβε την συγκατάθεση του Θεού.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Δ. Γιατί;
Στο σπίτι της στη Ναζαρέτ η μικρή Μαρία ούτε γκρίνιες είχε ούτε καταπίεση. Ένοιωθε άνετα και ευχάριστα. Το καινούργιο της σπίτι όμως ο Ναός, ήταν για αυτήν τελείως άγνωστο. Δεν ήξερε τι την περιμένει. Φυσιολογικά θα έπρεπε να μην θέλει να αφήσει την ζεστή αγκαλιά του πατέρα και της μάνας της. Να την αποσπάνε , και αυτή να κλαίει, να οδύρεται , να κλωτσάει ,όπως κάνουν τα παιδάκια. Και όμως εξέπληξε τους πάντες!
Γιατί; « Τριετίζουσα μεν τω χρόνω της ηλικίας , υπερτελή δε την χάριτι τη θεία » ( άγιος Γερμανός P. G. T. 98 σελ. 316 ) . Ήταν Κεχαριτωμένη !
Κι αυτό το μεγαλείο οφείλεται στους γονείς της.
• Την απέκτησαν με προσευχή.
• Κυοφορήθη με προσευχή.
• Ανετράφη με προσευχή.
• Φύτεψαν στην καρδιά τους το Θεό και το Ναό!
Πρώτα ο Θεός μετά εμείς, της έλεγαν. Πρώτα ο Ναός ,μετά το σπίτι σου. Πατέρας σου είναι ο Θεός. Σπίτι σου είναι ο Ναός. Έτσι έγινε το θαύμα. Η Παναγία.
Ε.Μιμητές του Αβραάμ.
Οι άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα βλέποντες με τα ίδια τους τα μάτια, πως το μοναχοπαίδι τους , ούτε καν γύρισε να τους κοιτάξει, ανεχώρησαν για την Ναζαρέτ.
Τι καημό είχαν που δεν είχαν παιδί! Τι χαρά, όταν το απέκτησαν. Και πόση χαρά όταν το σφιχταγκάλιαζαν ή όταν έβλεπαν το αγγελικό της χαμόγελο. Όταν άκουγαν την γλυκιά λέξη « μαμά μου » , και « πατέρα μου » !
Και όμως τώρα στην τρυφερή αυτή ηλικία που το σπλάχνο τους τους γέμιζε χαρά , βιάζονται να το αποχωριστούν. Και αγωνιούν μήπως δεν τα καταφέρουν. Και όταν είδαν, πως όλα πήγαν καλά, ευχαριστήθηκαν με την καρδιά τους. Και δόξασαν τον Κύριο. Γύρισαν στο χωριό τους. Κάλεσαν τους συγγενείς και φίλους και έκαναν τραπέζι για την μεγάλη τους χαρά.
Μα δεν πονούσαν σαν γονείς; Και βέβαια πονούσαν. Όμως πάνω ( όχι κάτω ) από τα συναισθήματά τους είχαν βάλει τον Θεό, όπως έκανε ο Αβραάμ , που θυσίασε τον υιό του Ισαάκ.
ΣΤ. Το τέλος τους.
Τέσσερα χρόνια μετά την αφιέρωσή της στο Ναό, και σε ηλικία 80 ετών πέθανε ο άγιος Ιωακείμ. Η μικρή Μαρία σε ηλικία επτά ετών έμεινε ορφανή από πατέρα. Κατόπιν αυτού η χήρα μητέρα Άννα, έφυγε από την Ναζαρέτ και εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα , κοντά στην κόρη της . Έζησε εκεί άλλα δύο χρόνια. Πέθανε σε ηλικία 72 ετών.
Η Μαρία σε ηλικία 9 ετών έμεινε ορφανή και από μητέρα.
Στο σπίτι της στη Ναζαρέτ η μικρή Μαρία ούτε γκρίνιες είχε ούτε καταπίεση. Ένοιωθε άνετα και ευχάριστα. Το καινούργιο της σπίτι όμως ο Ναός, ήταν για αυτήν τελείως άγνωστο. Δεν ήξερε τι την περιμένει. Φυσιολογικά θα έπρεπε να μην θέλει να αφήσει την ζεστή αγκαλιά του πατέρα και της μάνας της. Να την αποσπάνε , και αυτή να κλαίει, να οδύρεται , να κλωτσάει ,όπως κάνουν τα παιδάκια. Και όμως εξέπληξε τους πάντες!
Γιατί; « Τριετίζουσα μεν τω χρόνω της ηλικίας , υπερτελή δε την χάριτι τη θεία » ( άγιος Γερμανός P. G. T. 98 σελ. 316 ) . Ήταν Κεχαριτωμένη !
Κι αυτό το μεγαλείο οφείλεται στους γονείς της.
• Την απέκτησαν με προσευχή.
• Κυοφορήθη με προσευχή.
• Ανετράφη με προσευχή.
• Φύτεψαν στην καρδιά τους το Θεό και το Ναό!
Πρώτα ο Θεός μετά εμείς, της έλεγαν. Πρώτα ο Ναός ,μετά το σπίτι σου. Πατέρας σου είναι ο Θεός. Σπίτι σου είναι ο Ναός. Έτσι έγινε το θαύμα. Η Παναγία.
Ε.Μιμητές του Αβραάμ.
Οι άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα βλέποντες με τα ίδια τους τα μάτια, πως το μοναχοπαίδι τους , ούτε καν γύρισε να τους κοιτάξει, ανεχώρησαν για την Ναζαρέτ.
Τι καημό είχαν που δεν είχαν παιδί! Τι χαρά, όταν το απέκτησαν. Και πόση χαρά όταν το σφιχταγκάλιαζαν ή όταν έβλεπαν το αγγελικό της χαμόγελο. Όταν άκουγαν την γλυκιά λέξη « μαμά μου » , και « πατέρα μου » !
Και όμως τώρα στην τρυφερή αυτή ηλικία που το σπλάχνο τους τους γέμιζε χαρά , βιάζονται να το αποχωριστούν. Και αγωνιούν μήπως δεν τα καταφέρουν. Και όταν είδαν, πως όλα πήγαν καλά, ευχαριστήθηκαν με την καρδιά τους. Και δόξασαν τον Κύριο. Γύρισαν στο χωριό τους. Κάλεσαν τους συγγενείς και φίλους και έκαναν τραπέζι για την μεγάλη τους χαρά.
Μα δεν πονούσαν σαν γονείς; Και βέβαια πονούσαν. Όμως πάνω ( όχι κάτω ) από τα συναισθήματά τους είχαν βάλει τον Θεό, όπως έκανε ο Αβραάμ , που θυσίασε τον υιό του Ισαάκ.
ΣΤ. Το τέλος τους.
Τέσσερα χρόνια μετά την αφιέρωσή της στο Ναό, και σε ηλικία 80 ετών πέθανε ο άγιος Ιωακείμ. Η μικρή Μαρία σε ηλικία επτά ετών έμεινε ορφανή από πατέρα. Κατόπιν αυτού η χήρα μητέρα Άννα, έφυγε από την Ναζαρέτ και εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα , κοντά στην κόρη της . Έζησε εκεί άλλα δύο χρόνια. Πέθανε σε ηλικία 72 ετών.
Η Μαρία σε ηλικία 9 ετών έμεινε ορφανή και από μητέρα.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
Β. « Ξένη η ένδον του ιερού αγωγή »
( ωδή ε΄ Κ΄ Νοεμβρίου )
Η Μαρία εισήλθε στο ναό « κατατρυφήσαι της θείας χάριτος » ( Στ ʼ ωδή ΚΑ ΄ Νοεμβρίου ) . Είχε να εκτελέσει ένα μοναδικό ,ιερό και απώτερο σκοπό. Να ετοιμάσει τον εαυτό της να γίνει μητέρα του Θεού. « εν τω ναώ του Θεού ανατίθεσαι ετοιμασθήναι εις Θείαν κατοίκησιν, της Παρουσίας αυτού » ( α ΄ ωδή ΚΑ ΄ Νοεμβρίου ) . Και αυτό θα γινόταν με την κατά Θεόν άσκηση. Είναι εκπληκτικό! Η μικρή Μαρία ( όπως μας πληροφορεί ο άγιος Δημήτριος του Ροστώβ ) πέρασε τα παιδικά της χρόνια με νηστεία! Με αγρυπνία! Με προσευχή! Παρόλο που ήταν μικρή, λέει ο άγιος Ιερώνυμος ,ζούσε την πιο ασκητική και πειθαρχημένη ζωή!! Λες και ήταν ασπρομάλλης χαρισματούχος στάρετς ! « Ξένη η ένδον του ιερού αγωγή ξένα και παράδοξα τα σα, υπερβαίνουσαν και διάνοιαν Άχραντε » ( ε ʼ ωδή Κ ʼ Νοεμβρίου ) .
Ας δούμε αναλυτικότερα το παράδοξο πρόγραμμά της.
α. Ξυπνούσε κατά τις έξι το πρωί. Επί τρεις ώρες έψελνε και προσεύχονταν όρθια στα Άγια των Αγίων.
β. Κατόπιν επί έξι ώρες ( 9 π.μ. – 3 .π.μ. ) ασχολούνταν με εργόχειρο. Οι μεγαλύτερες στην ηλικία παρθένες , και πιο πεπειραμένες την μάθαιναν να ράβει , να κεντά, να υφαίνει. Έμαθα τόσο γρήγορα την τέχνη ώστε όλες την εθαύμασαν.
Οι ιερείς του ναού από σεβασμό στο πρόσωπό της ,της ανέθεσαν να φτιάχνη ό,τι χρειάζονταν ο ναός ( καλύμματα « άμφια » κ.α. ) .
γ. Παράλληλα με τα εργόχειρα και στο ίδιο χρονικό διάστημα ασχολούνταν με την εκμάθηση της εβραϊκής γλώσσης. Της έλεγαν διηγήσεις από την Π.Δ. και άλλες διδασκαλίες. Έτσι όταν κάποια μέρα άκουσε πως θα γεννηθεί ο Χριστός εκ Παρθένου, παρακάλεσε τον Θεό: « Θεέ μου! Αξίωσέ με να τον υπηρετήσω! » .
Πολύ γρήγορα έμαθε να γράφει και να μελετά. Είχε βάλει την Γραφή σαν κύριο ανάγνωσμά της.
δ. Κατά το μεσημέρι ( 3μ.μ. ) γίνονταν « σύναξη » . Οι παρθένες συγκεντρώνονταν και συνέτρωγαν. Κατόπιν πήγαιναν στο κελί τους για να αναπαυθούν. Η Μαρία πήγαινε στα Άγια των Αγίων. Και μέχρι το βράδυ προσευχόταν.
Εδώ στα Άγια των Αγίων , την επισκεπτόταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ και της έφερνε τροφή.
Εδώ ο Αρχιερέας Ζαχαρίας την είδε κάποτε να συνομιλεί με αγγέλους του Θεού. Αυτό ( η συνομιλία με αγγέλους ) ήταν για την Παναγία σύνηθες φαινόμενο.
Θα ήταν δώδεκα ετών, όταν μία νύκτα προσευχόταν στον ιερότατο αυτό χώρο και άστραψε ολόκληρος! Ταυτόχρονα άκουσε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: « Τέξη τον υιόν μου » . Ήταν το προμήνυμα του Ευαγγελισμού.
( ωδή ε΄ Κ΄ Νοεμβρίου )
Η Μαρία εισήλθε στο ναό « κατατρυφήσαι της θείας χάριτος » ( Στ ʼ ωδή ΚΑ ΄ Νοεμβρίου ) . Είχε να εκτελέσει ένα μοναδικό ,ιερό και απώτερο σκοπό. Να ετοιμάσει τον εαυτό της να γίνει μητέρα του Θεού. « εν τω ναώ του Θεού ανατίθεσαι ετοιμασθήναι εις Θείαν κατοίκησιν, της Παρουσίας αυτού » ( α ΄ ωδή ΚΑ ΄ Νοεμβρίου ) . Και αυτό θα γινόταν με την κατά Θεόν άσκηση. Είναι εκπληκτικό! Η μικρή Μαρία ( όπως μας πληροφορεί ο άγιος Δημήτριος του Ροστώβ ) πέρασε τα παιδικά της χρόνια με νηστεία! Με αγρυπνία! Με προσευχή! Παρόλο που ήταν μικρή, λέει ο άγιος Ιερώνυμος ,ζούσε την πιο ασκητική και πειθαρχημένη ζωή!! Λες και ήταν ασπρομάλλης χαρισματούχος στάρετς ! « Ξένη η ένδον του ιερού αγωγή ξένα και παράδοξα τα σα, υπερβαίνουσαν και διάνοιαν Άχραντε » ( ε ʼ ωδή Κ ʼ Νοεμβρίου ) .
Ας δούμε αναλυτικότερα το παράδοξο πρόγραμμά της.
α. Ξυπνούσε κατά τις έξι το πρωί. Επί τρεις ώρες έψελνε και προσεύχονταν όρθια στα Άγια των Αγίων.
β. Κατόπιν επί έξι ώρες ( 9 π.μ. – 3 .π.μ. ) ασχολούνταν με εργόχειρο. Οι μεγαλύτερες στην ηλικία παρθένες , και πιο πεπειραμένες την μάθαιναν να ράβει , να κεντά, να υφαίνει. Έμαθα τόσο γρήγορα την τέχνη ώστε όλες την εθαύμασαν.
Οι ιερείς του ναού από σεβασμό στο πρόσωπό της ,της ανέθεσαν να φτιάχνη ό,τι χρειάζονταν ο ναός ( καλύμματα « άμφια » κ.α. ) .
γ. Παράλληλα με τα εργόχειρα και στο ίδιο χρονικό διάστημα ασχολούνταν με την εκμάθηση της εβραϊκής γλώσσης. Της έλεγαν διηγήσεις από την Π.Δ. και άλλες διδασκαλίες. Έτσι όταν κάποια μέρα άκουσε πως θα γεννηθεί ο Χριστός εκ Παρθένου, παρακάλεσε τον Θεό: « Θεέ μου! Αξίωσέ με να τον υπηρετήσω! » .
Πολύ γρήγορα έμαθε να γράφει και να μελετά. Είχε βάλει την Γραφή σαν κύριο ανάγνωσμά της.
δ. Κατά το μεσημέρι ( 3μ.μ. ) γίνονταν « σύναξη » . Οι παρθένες συγκεντρώνονταν και συνέτρωγαν. Κατόπιν πήγαιναν στο κελί τους για να αναπαυθούν. Η Μαρία πήγαινε στα Άγια των Αγίων. Και μέχρι το βράδυ προσευχόταν.
Εδώ στα Άγια των Αγίων , την επισκεπτόταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ και της έφερνε τροφή.
Εδώ ο Αρχιερέας Ζαχαρίας την είδε κάποτε να συνομιλεί με αγγέλους του Θεού. Αυτό ( η συνομιλία με αγγέλους ) ήταν για την Παναγία σύνηθες φαινόμενο.
Θα ήταν δώδεκα ετών, όταν μία νύκτα προσευχόταν στον ιερότατο αυτό χώρο και άστραψε ολόκληρος! Ταυτόχρονα άκουσε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: « Τέξη τον υιόν μου » . Ήταν το προμήνυμα του Ευαγγελισμού.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
6. Η ΕΞΟΔΟΣ
Α.Η αγωνία των ιερέων
Η Μαρία έγινε ήδη κοπελίτσα 14-15 ετών. « Της ηλικίας ακμή κατελάμβανε , και μένειν των ανακτόρων ένδον νομίμως απείργετο » ,λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ( λόγος Α ʼ εις την Κοίμησιν κεφ. 6 ) . Για αυτό οι ιερείς προβληματίσθηκαν , αν από τώρα και στο εξής είναι πρέπον η Παρθένος να μένει στο ναό και προπαντός να εισέρχεται στα Άγια των Αγίων.
Έκαναν σύναξη . Αποφάσισαν πως ήρθε πια η στιγμή η αγνή Παρθένος να εξέλθει του Ναού. Οι γονείς της είχαν αποθάνει. Αδέλφια δεν είχε, ούτε και αδελφές. Ήταν ολομόναχη.
Μεγάλωσε στο ναό. Από κόσμο δεν ήξερε. Και έπρεπε να βγει στον κόσμο. Που να πάει; Πώς να ζήσει μόνη της; Πώς θα διαφυλάξει την παρθενία της σε κόσμο πονηρό και διεφθαρμένο;
Αυτά και άλλα απασχολούσαν έντονα τους ιερείς. Αποφάσισαν να μη βγει μόνη της στον κόσμο. Αλλά να της δώσουν κάποιον ως προστάτην , με την μορφή « μνηστήρος » . Αλλά σε ποιον να εμπιστευθούν μια παρθένο κοπελίτσα;
Κατά το νόμο έπρεπε να την παραλάβει κάποιος συγγενής . Συγγενείς και μάλιστα μακρινούς , η Μαρία είχε πολλούς. Ποιος όμως ήταν ο κατάλληλος για αυτή;
Ο αρχιερέας Ζαχαρίας έκανε επί αυτού την προσευχή του. Ήρθε άγγελος Κυρίου και του είπε:
- Κάλεσε στο ναό τους χήρους του λαού. Καθένας που έρχεται, θα φέρνει και μία ράβδο και σε όποιον ο Κύριος δείξει « σημείον » , θα παραλάβει την πανέμορφη Μαρία.
Οι υπηρέτες του ναού βγήκαν σε όλη την Ιουδαία και κάλεσαν τους χήρους. Ήρθε και ο Ιωσήφ ο ξυλουργός.
Α.Η αγωνία των ιερέων
Η Μαρία έγινε ήδη κοπελίτσα 14-15 ετών. « Της ηλικίας ακμή κατελάμβανε , και μένειν των ανακτόρων ένδον νομίμως απείργετο » ,λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ( λόγος Α ʼ εις την Κοίμησιν κεφ. 6 ) . Για αυτό οι ιερείς προβληματίσθηκαν , αν από τώρα και στο εξής είναι πρέπον η Παρθένος να μένει στο ναό και προπαντός να εισέρχεται στα Άγια των Αγίων.
Έκαναν σύναξη . Αποφάσισαν πως ήρθε πια η στιγμή η αγνή Παρθένος να εξέλθει του Ναού. Οι γονείς της είχαν αποθάνει. Αδέλφια δεν είχε, ούτε και αδελφές. Ήταν ολομόναχη.
Μεγάλωσε στο ναό. Από κόσμο δεν ήξερε. Και έπρεπε να βγει στον κόσμο. Που να πάει; Πώς να ζήσει μόνη της; Πώς θα διαφυλάξει την παρθενία της σε κόσμο πονηρό και διεφθαρμένο;
Αυτά και άλλα απασχολούσαν έντονα τους ιερείς. Αποφάσισαν να μη βγει μόνη της στον κόσμο. Αλλά να της δώσουν κάποιον ως προστάτην , με την μορφή « μνηστήρος » . Αλλά σε ποιον να εμπιστευθούν μια παρθένο κοπελίτσα;
Κατά το νόμο έπρεπε να την παραλάβει κάποιος συγγενής . Συγγενείς και μάλιστα μακρινούς , η Μαρία είχε πολλούς. Ποιος όμως ήταν ο κατάλληλος για αυτή;
Ο αρχιερέας Ζαχαρίας έκανε επί αυτού την προσευχή του. Ήρθε άγγελος Κυρίου και του είπε:
- Κάλεσε στο ναό τους χήρους του λαού. Καθένας που έρχεται, θα φέρνει και μία ράβδο και σε όποιον ο Κύριος δείξει « σημείον » , θα παραλάβει την πανέμορφη Μαρία.
Οι υπηρέτες του ναού βγήκαν σε όλη την Ιουδαία και κάλεσαν τους χήρους. Ήρθε και ο Ιωσήφ ο ξυλουργός.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό