Το πρόσωπο του Ιησού

[ntinoula]

Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, μέσα στον πλούτο των αναγνωσμάτων και των υπέροχων ύμνων που απολαμβάνουμε, ένα θέμα που αξίζει να προσέξουμε είναι, το πώς παρουσιάζεται το πρόσωπο του Ιησού Χριστού μέσα από τις αλεπάλληλες σκηνές που μας περιγράφουν οι ιεροί Ευαγγελιστές, και τις οποίες αναπτύσουν οι υμνογράφοι.

Μπορεί να έχουμε ακούσει πάρα πολλά περί Χριστού, αλλά αξίζει, με ιδιαίτερη προσοχή, να ατενίσουμε το πρόσωπό Του και να δούμε τα βασικά Του χαρακτηριστικά.

Πρώτον. Η στάση του Χριστού προς τον τελώνη, η απέραντη καλοσύνη Του προς τον μετανοούντα αμαρτωλό, προς κάθε πεσμένη ψυχή.

Δεύτερον. Η στάση Του προς τον άσωτο υιό. Η ανοιχτή αγκαλιά Του προς τον επιστρέφοντα άσωτο, τον βουτηγμένο στην αμαρτία και στα κουρέλια της διαφθοράς.

Τρίτον. Η στάση Του προς τον ληστή, οποίος είχε κάνει τόσα εγκλήματα. Με μια λέξη τον αποδέχεται και τον αγκαλιάζει.

Τέταρτον. Η στάση του Χριστού προς τον Πέτρο. Μετά από τρεις αρνήσεις δεν του λέει ούτε μια αυστηρή λέξη, τον κοιτάζει μόνο με ένα γλυκύτατο βλέμμα.

Πέμπτον. Η στάση του Χριστού προς αυτόν τον προδότη μαθητή, που παίρνει τα αργύρια για να προδώσει το διδάσκαλο. Τον ελέγχει τρυφερά.

Έκτον. Δέχεται ο Χριστός μας τα δάκρυα και το μύρο της αμαρτωλής εκείνης γυναικός. Τα δέχεται σαν να ήταν μια εκλεκτή ψυχή και της μιλάει με τόση απλότητα και φυσικότητα, αποδεχόμενος την προσφορά της.

Έβδομον. Δέχεται ο Ιησούς μας να κουβεντιάζει με την Σαμαρείτιδα κοντά στο φρέαρ, σαν να ήταν κι αυτή πιστή μαθήτρια. Και όχι απλώς κουβεντιάζει, αλλά της αποκαλύπτει την πιο βαθειά διδασκαλία Του.

Όγδοον. Ο Χριστός μπροστά στη γυναίκα που έπεσε στο αμάρτημα της μοιχείας. Ενώ όλοι οι γύρω Του είναι έτοιμοι να τη λιθοβολήσουν, Αυτός δεν την καταδικάζει.

Ένατον. Ο Ιησούς μπροστά στο νεκρό φίλο Του Λάζαρο. Ενώ ως Θεός γνωρίζει ότι σε λίγο θα τον αναστήσει, όμως δακρύζει από τον πόνο που προκαλεί ο θάνατος. Ο Θεός δακρύζει για ένα πλάσμα Του. Και στη στάση Του αυτή είναι αφάνταστα τρυφερός και στοργικός.

Δέκατον. Τέλος, όχι απλώς δακρύζει, αλλά κλαίει ο Ιησούς για την πόλη Ιερουσαλήμ. «Ιδών την πόλιν έκλαυσεν επ’αυτήν». Ο Θεός, ο Παντοδύναμος Κυβερνήτης του κόσμου κλαίει για μια πόλη. Πόσοι άραγε άνδρες, αλλά και γυναίκες κλαίνε, όχι για κάτι προσωπικό τους, αλλά για μια γενικότερη κατάσταση;

Ο σύντομος αυτός δεκάλογος μπορεί να γίνει αφορμή να πλησιάσουμε και να γνωρίσουμε καλύτερα το πρόσωπο του Χριστού μας. Το βλέπουμε βέβαια στην εικόνα, το προσκυνάμε, λέμε ότι πόνεσε πάρα πολύ, αλλά το γνωρίζουμε καλύτερα;


Αρχιμ. Η.Μ.
Από το Φυλλάδιο Πνευματικής Οικοδομής Ιεράς Μητροπόλεως Αργυροκάστρου «Η Eνορία μας», τεύχος Απριλίου 2006.

[Christos]

Ωραίο το ανάγνωσμα αυτό Ντινούλα! O:)

[Iosif]

Γιά μία φορά ακόμα, παραπέμπω στό βιβλίο «Χριστολογία» τού Αγίου Νεκταρίου Μητροπολίτου Πενταπόλεως τού θαυματουργού, εκδόσεις Νεκτάριου Παναγόπουλου στήν Αθήνα.