Παράδεισος και κόλαση

[lovethink]

Παράδεισος και κόλαση δεν είναι δυο διαφορετικοί τόποι. Αυτή η εκδοχή είναι ειδωλολατρική. Είναι δύο διαφορετικές καταστάσεις (τρόποι), που προκύπτουν από την ίδια άκτιστη πηγή και βιώνονται ως δυο διαφορετικές εμπειρίες. Ή μάλλον είναι η ίδια εμπειρία, βιούμενη διαφορετικά από τον άνθρωπο, ανάλογα με τις εσωτερικές προϋποθέσεις του. Η εμπειρία αυτή είναι η θέα του Χριστού μέσα στο άκτιστο φως της θεότητάς Του, μέσα στη «δόξα» Του. Από τη Β’ Παρουσία και σ’ όλη την ατελεύτητη αιωνιότητα, όλοι οι άνθρωποι θα βλέπουν τον Χριστό στο άκτιστο φως Του. Και τότε «εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάσταστιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιω.5.29). Ενώπιον του Χριστού χωρίζονται οι άνθρωποι («πρόβατα» και «ερίφια», δεξιά και αριστερά Του). Διακρίνονται δηλαδή σε δύο ομάδες. Αυτούς που βλέπουν τον Χριστό ως παράδεισο («υπέρκαλον αγλαΐαν») και αυτούς που Τον βλέπουν ως κόλαση («πυρ καταναλίσκον», Εβρ.12,29).

Παράδεισος και κόλαση είναι η ίδια πραγματικότητα. Αυτό δείχνει ο εικονισμός της Β΄ Παρουσίας. Από τον Χριστό απορρέει ένας ποταμός, φωτεινός ως χρυσίζον φως, στο άνω μέρος, όπου βρίσκονται οι άγιοι και ποταμός πύρινος στο κάτω μέρος, όπου βρίσκονται οι δαίμονες και οι αμετανόητοι («οι μηδέποτε μετανοήσαντες», όπως λέγει ένα τροπάριον των Αίνων της ημέρας). Γι’ αυτό στο Λουκ. 2,34 λέγεται περί του Χριστού ότι «κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών». Ο Χριστός γίνεται σε άλλους μεν, όσους Τον δέχθηκαν και ακολούθησαν την προτεινόμενη από Αυτόν θεραπεία της καρδιάς, ανάστασις στην αιώνια ζωή Του και σ’ όλους που Τον απέρριψαν, πτώση και κόλαση.

Πατερικές μαρτυρίες: Ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης (Κλίμαξ) λέγει, ότι το άκτιστο φως του Χριστού είναι «πυρ καταναλίσκον και φωτίζον φως». Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (Ε.Π.Ε 11,498) παρατηρεί: «Ούτος, φησί, βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι Αγίω και πυρί· τω φωτιστικώ δηλονότι και κολαστικώ, κατ’ αξίαν εκάστου της εαυτού διαθέσεως κομιζομένου το κατάλληλον». Και αλλού (Συγγράμματα, εκδ. Χρήστου, Β’ σ.145): Το φως του Χριστού «ει δ’ εν ον, τοις πάσιν μεθεκτόν, ου ενιαίως, αλλά διαφόρως μετέχεται…».

Συνεπώς, παράδεισος και κόλαση δεν είναι απλώς ανταμοιβή και τιμωρία (καταδίκη), αλλά ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε καθένας μας τη θέα του Χριστού, ανάλογα με την κατάσταση της καρδιάς μας. Ο Θεός ουσιαστικά, δεν τιμωρεί, μολονότι για παιδαγωγικούς λόγους και στη Γραφή γίνεται λόγος για τιμωρία. Όσο πνευματικότερος γίνεται κανείς, τόσο ορθότερα κατανοεί τη γλώσσα της Γραφής και της παραδόσεώς μας. Η κατάσταση του ανθρώπου (καθαρός-ακάθαρτος, μετανοημένος-αμετανόητος) συντελεί στο να δεχόμεθα το Φως του ως παράδεισο ή κόλαση.

Πηγή oode

[nkope]

Για ρίχτε μια ματιά και σ΄αυτό το παλιό θέμα για τη μετά θάνατον ζωή:

http://www.athos.edo.gr/modules.php?nam ... 07&start=0

[sakis_]

Είναι άτοπο να σκέπτεται κανείς οτι οι αμαρτωλοί στη γέεννα στερούνται της αγάπης του Θεού. Η αγάπη του Θεού ενεργεί με τη δύναμή της με διπλό τρόπο: Τους μεν αμαρτωλούς κολάζει , αυτούς όμως που έχουν τηρήσει όλα όσα τους παραγγέλλει ο θεός , τους ευφραίνει.Και αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η κόλαση, η μεταμέλεια, η αναγνώριση δηλαδή των αμαρτιών μας και ο θρήνος γιαυτές.

Αγ. Ισαάκ ο Σύρος

Ο θεός δεν ενεργεί για τους σωζόμενους με αγάπη και για τους κολαζόμενους με μίσος και εκδίκηση.
Μία είναι η ενέργεια του Θεού, αγάπη και φώς
Η φωτιστική αυτή και Θεωτική άκτιστη ενέργεια του Θεού είναι μία και απλή. Αλλά μερίζεται κατά την αξία των μετεχόντων. Όλοι θα φθάσουν στην επίγνωση της αλήθειας, αλλά δε θα μετέχουν όλοι ομοιοτρόπως.
Οι μεν θα δοξάζονται από τη θέα του ακτίστου φωτός, οι δε θα κολάζονται και θα βαζανίζονται από τη θέα του ακτίστου πυρός. Και αυτό φυσικά συνδέεται με τη φύση και την κατάσταση του κάθε ανθρώπου και όχι με τη φύση και ενέργεια του Θεού.

πηγή:βιβλίο "Θάνατος ανάσταση και αιώνια ζωή" εκδ. "Ετοιμασία"

[stratos]

και θα βαζανίζονται από τη θέα του ακτίστου πυρός. Και αυτό φυσικά

Και το πυρ ειναι ακτιστο;

[sakis_]

Ρώτα το συγγραφέα
etoimasia@imaik.gr

[stratos]

σιγα να μην παω και να τον βρω

Παντως καταλαβα τι εννοει
Μιλαει για το ιδιο Πυρ
Το πυρ της Θεοτητος
Που αλλοι θα το αισθανονται σαν φλογα που καιει [κολασμενοι]
Αρα Ακτιστο

[sakis_]

Το άκτιστο φως εμφανίζεται σ΄αυτούς που έχουν σκλήρυνση και πώρωση της καρδιάς ως
"πυρ καταναλίσκον", ως "σκότος εξώτερον" και ως τόπος βασάνων, ενώ στους αγίους ως
φως καθαρτικό και φωτιστικό.
Για να καταλάβουμε κάπως αυτό το σημείο μπορούμε να πάρουμε ως παράδειγμα το θέμα της Θείας Κοινωνίας η οποία ενεργεί ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση.
Αν είμαστε σε κατάσταση καθάρσεως μας καθαρίζει.
Αν είμαστε σε κατάσταση ελλάμψεως μας θεώνει.
Αν είμαστε ακάθαρτοι και αμετανόητοι μας κατακείει.

Από την ίδια πηγή....

[stratos]

Καταλαβα....
Τοτε θα ειναι απιστευτα τρομερο για τους κολασμενους ;
8O

[sakis_]

Η βασιλεία των ουρανών είναι μια ζωή απραξίας, αχρωμάτιστη, χωρίς ποικιλία, μονότονη;

Αιωνιότητα σημαίνει ατέλειωτη πνευματική πρόοδο, ασταμάτητη πορεία προς τα εμπρός. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Σιναϊτης λέει πως στο μέλλοντα αιώνα δε θα υπάρχει ύφεση και κατέβασμα από την αρετή στην κακία. αλλά θα υπάρχει προσθήκη χαρισμάτων και προκοπή.
Εκεί δε θα σταματήσουν ποτέ οι Άγιοι και οι Άγγελοι να προκόπτουν αποκτώντας περισσότερα χαρίσματα και να αποκτούν μεγαλύτερα αγαθά.

Από την ίδια πηγή....

[sakis_]

Η παραδείσια ζωή είναι ακόρεστη , ατέλευτη και αέναη.
Η ύπαρξή μας σαν διψασμένη έλαφος αναζητά συνεχώς το Θεό. Διότι ο Θεός είναι άπειρος.
Η ψυχή κατέχει το Θεό κι όμως ακόμα ψάχνει γιαυτόν.
Η χαρά της είναι απόλυτη όμως ολοένα γίνεται και πιο έντονη.
Ο Θεός όλο και πλησιάζει κι όμως παραμένει ο άλλος.
Τον ατενίζουμε πρόσωπο με πρόσωπο κι όμως ακόμα συνεχίζουμε να προχωράμε όλο και πιο βαθιά μέσα στο Θείο μυστήριο.
Αν και δεν είμαστε πια ξένοι δεν παύουμε να είμαστε οδοιπόροι