Δείγμα της σημερινής κατάντιας :
Σήμερα βάφτισα τον γιο μου και έμαθα ότι πολλοί που έχουν παντρευτεί με πολιτικό γάμο κάνουν τον θρησκευτικό τους γάμο μαζί με τα βαφτίσια του ...πρώτου τους παιδιού! 8O ](*,)
Το επόμενο που έμεινε να δούμε είναι να παντρεύονται δυο άντρες μία γυναίκα μαζί...
Το Ιερό Μυστήριο του Γάμου
Συντονιστής: Συντονιστές
-
aposal
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25439
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
1. ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ)
Δεν είναι αισχρός ο γάμος, αλλά η πορνεία. Μήπως αποτελεί εμπόδιο ο γάμος στην πνευματική ζωή; Η γυναίκα, σου δόθηκε για βοηθός και όχι για αντίπαλος. Παντρεμένοι ήσαν : ο προφήτης Ησαΐας, ο προφήτης Ιεζεκιήλ, ο Μωυσής, ο Αβραάμ, ο Απόστολος Πέτρος, ο Ακύλας με την γυναίκα του Πρίσκιλλα. Ο γάμος δεν αποτελεί εμπόδιο για να ανέβει κανείς στον ουρανό. Ας εισαγάγουμε στις πόλεις την φιλοσοφημένη πνευματική ζωή που βιώνεται στις ερημιές.
Ο γάμος δόθηκε βέβαια με σκοπό την τεκνοποιία, πολύ περισσότερο όμως δόθηκε για να σβήσει την φλόγα της σαρκικής επιθυμίας, που είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου. Μάρτυρας είναι ο Απόστολος Παύλος, που λέει : «Για τις σαρκικές ανάγκες, ας έχει ο καθένας την γυναίκα του» (Α΄ Κορ 7,2) και δεν είπε ας έχει τη γυναίκα του για την τεκνοποιία. Και παραγγέλλει : «να έχετε συζυγικές σχέσεις», όχι για να αποκτήσουν παιδιά, αλλά «για να μην σας πειράζει και σας παρακινεί στην πορνεία ο σατανάς» (Α΄ Κορ 7,5). Και προχωρώντας, δεν λέει αν επιθυμούν παιδιά, αλλά : «αν όμως δεν μπορούν να εγκρατευτούν, ας έλθουν σε γάμο» (Α΄ Κορ 7,9). Στην αρχή λοιπόν, ο γάμος είχε αυτούς τους δύο σκοπούς, την τεκνογονία και την ικανοποίηση της φιληδονίας. Ύστερα όμως, που γέμισε από ανθρώπους η γη, απομένει ένας σκοπός, η εξουδετέρωση της ακολασίας και της ασέλγειας.
Σχόλιο των συγγραφέων Βασιλείου Χαρώνη & Ουρανίας Λαναρά : Η γνώμη του Χρυσοστόμου ότι μετά την πλήρωση της γης από ανθρώπους μόνος σκοπός του γάμου είναι η ικανοποίηση της φιληδονίας, δεν αποκλείει την τεκνοποιία, την οποία στην παράγραφο λθ΄,3, χαρακτηρίζει ως την πιο αξιοσέβαστη αιτία του γάμου, αλλά είναι απάντηση σ’ εκείνους που κατηγορούσαν τη παρθενία, με το δικαιολογητικό ότι είναι δήθεν αντίθετη προς την εντολή του Θεού «αυξάνεστε και πληθύνεστε», ενώ το δικαιολογητικό τους ήταν να δικαιολογήσουν την ακράτειά τους.
Η ενάρετη σύζυγος σώζει άνδρα και παιδιά
Αν οι γάμοι γίνονται έτσι (με σεμνότητα), τότε θα μπορέσουμε με πολλή ευκολία να οδηγήσουμε και τα παιδιά στην αρετή. Γιατί, όταν η μητέρα είναι σεμνή και αγνή και έχει κάθε αρετή, οπωσδήποτε θα μπορέσει να κατακτήσει και τον άνδρα της και να τον αιχμαλωτίσει στην αγάπη της. Και, αφού τον κατακτήσει, θα τον έχει πολύ πρόθυμο βοηθό στην φροντίδα για τα παιδιά κι έτσι θα προσελκύσει και τον Θεό στην ίδια αυτή φροντίδα. Και όταν Εκείνος βοηθά στην καλή αυτή προσπάθεια και ασκεί τις ψυχές των παιδιών, δεν θα συμβεί τίποτε το δυσάρεστο, αλλά και τα πράγματα της οικογένειας θα πηγαίνουν καλά, αφού εκείνοι που την διευθύνουν αισθάνονται επίσης καλά.
Κριτήρια για την εκλογή συντρόφου
Αν θέλεις να περάσει η κόρη σου ευχάριστη ζωή, μην ζητάς γαμπρό με μεγάλη περιουσία, ούτε με ένδοξη καταγωγή, ούτε με μεγάλη πατρίδα, γιατί όλα αυτά είναι περιττά, αλλά να επιδιώκεις γαμπρό με ευλάβεια ψυχής, με καλοσύνη, με αληθινή σύνεση, με φόβο Θεού. Γιατί αν ζητάς πλουσιότερο από την κόρη σου, όχι μόνο δεν θα την ωφελήσεις, αλλά και θα την βλάψεις, αφού θα την κάνεις δούλη, αντί για ελεύθερη γυναίκα. Γιατί, αντί να απολαύσει ευχαρίστηση από τα χρυσά κοσμήματα, θα είναι δούλη στη ιδέα της φιλαρέσκειας. Μην ζητάς λοιπόν τέτοια, αλλά κυρίως άνδρα ισότιμο. Κι αν δεν είναι δυνατόν, καλύτερα φτωχότερο, παρά πλουσιότερο, αν βέβαια δεν θέλεις να δώσεις την κόρη σου σε δυνάστη, αλλά σε στοργικό άνδρα.
Όταν εξετάζεις με προσοχή την αρετή του άνδρα και πρόκειται να παραδώσεις τη κόρη σου, παρακάλεσε τον Χριστό να παρευρεθεί. Δεν θα ντραπεί να το κάνει, αφού ο γάμος είναι μυστήριο της παρουσίας Του. Προ παντός λοιπόν τότε να παρακαλείς, ώστε να στείλει τέτοιον μνηστήρα. Όταν περιεργάζεσαι και αναζητείς υποψήφιο γαμπρό, να προσεύχεσαι. Πες στον Θεό : «Όποιον θέλεις εσύ, στείλε». Ανάθεσε σ’ Αυτόν την υπόθεση και αφού Τον τίμησες με αυτή την τιμή, θα σε ανταμείψει. Δύο πράγματα πρέπει να κάνεις λοιπόν : και να αναθέτεις στον Χριστό το θέμα και να ζητάς τέτοιον γαμπρό που Αυτός θέλει, δηλαδή σεμνό, σώφρονα.
Τους προτρέπω να πάρουν σύζυγο ταιριαστή και γεμάτη από κάθε αρετή. Αν όμως συμβεί και αποτύχουν στην εκλογή και βάλουν στο σπίτι νύφη που δεν είναι ενάρετη ούτε ανεκτή, τότε λοιπόν, πρέπει να την καθοδηγούν σε όλα και να μην προτιμούν κανένα άλλο έργο περισσότερο από αυτό. Γιατί και ο έμπορος δεν ρίχνει το πλοίο στη θάλασσα, ούτε αρχίζει άλλη εμπορική επιχείρηση, αν προηγουμένως δεν καταλήξει σε συμφωνία με τον συνεταίρο του, ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρηνική συνεργασία τους.
Μια νέα κόρη που είναι συνετή, ελεύθερη και καλλιεργεί την ευσέβεια, αξίζει όσο όλη η οικουμένη.
Η προίκα φέρνει έπαρση
Εκείνος που νυμφεύθηκε πλούσια γυναίκα, πήρε περισσότερο κυρία του σπιτιού, παρά σύζυγο. Γιατί, αν οι γυναίκες και χωρίς τον πλούτο είναι γεμάτες περηφάνια και ρέπουν προς τη φιλοδοξία, αν πάρουν επιπλέον και πλούσια προίκα, πώς θα είναι υποφερτές από τους συζύγους τους; Αντίθετα εκείνος που πήρε γυναίκα του ίδιου οικονομικού επιπέδου, ή φτωχότερη, πήρε βοηθό και σύμμαχο και έβαλε στο σπίτι του όλα τα αγαθά. Γιατί η ανάγκη της φτώχειας την πείθει να περιποιείται τον άνδρα της με πολλή επιμέλεια και να υποχωρεί σε όλα και να υπακούει, εξαφανίζει κάθε πρόφαση να για διχόνοια και σύγκρουση και αλαζονεία και ύβρη και γίνεται πρόξενος ομόνοιας, αγάπης και συμφωνίας. Ας μην επιζητούμε λοιπόν να έχουμε χρήματα. Ο ιπλο9ύσιοι, αν και τους περιστοιχίζουν οι απολαύσεις από παντού, εξ αιτίας των γυναικών τους ευχήθηκαν πολλές φορές να πεθάνουν και να απαλλαγούν από την παρούσα ζωή. Επομένως, δεν ωφελούμαστε τίποτε από τα χρήματα, αν δεν επιτύχουμε αγαθή ψυχή.
Σας παρακαλώ, να μην ζητάτε χρήματα και περιουσία όταν πρόκειται να κάνετε γάμο, αλλά διαγωγή και αγαθότητα. Ζήτησε ευλαβή και καλλιεργημένη κόρη. Και αυτά θα είναι σε σένα ανώτερα από αμέτρητους θησαυρούς. Αν ζητάς αυτά που αρέσουν στον Θεό, θα ακολουθήσουν και τα άλλα. Αν όμως παραβλέψεις εκείνα και τρέχεις προς τα εγκόσμια, ούτε τα άλλα θα ακολουθήσουν. Τι αισχρότερο από το να θεωρείσαι επίσημος εξ αιτίας της προίκας και να λένε όλοι ότι ο τάδε έγινε πλούσιος από τη γυναίκα του;
Δεν αρκεί η ομορφιά του σώματος. Απαραίτητη και η ομορφιά της ψυχής
Η ομορφιά του σώματος όταν δεν συνοδεύεται από την αρετή της ψυχής, θα μπορέσει να σκλαβώσει τον άνδρα, για είκοσι και τριάντα ημέρες, δεν θα διαρκέσει όμως περισσότερο, αλλά αφού δείξει την κακία της θα διαλύσει όλη την αγάπη. Οι γυναίκες όμως που λάμπουν εξ αιτίας της ομορφιάς της ψυχής, όσο περνάει ο καιρός και φανερώνουν την ευγένεια της ψυχής τους, τόσο περισσότερο θερμό κάνουν τον έρωτα στους άνδρες τους και ανάβουν την αγάπη τους προς τον άνδρα τους.
Η αγνότητα πριν από το γάμο
Νομίζεις ότι συμβάλλει λίγο στην επιτυχία του γάμου το να νυμφευθεί ένας αγνός νέος μια παρθένο; Αυτό συμβάλλει πολύ στη διατήρηση της αγνότητας της γυναίκας και όχι μόνο του νέου. Και το συναίσθημά τους θα είναι τότε καθαρό. Το σπουδαιότερο από όλα είναι ότι τότε ο Θεός θα είναι περισσότερο σπλαχνικός και θα γεμίσει το γάμο εκείνο με άφθονες ευλογίες, όταν συζούν σύμφωνα με την εντολή Του. Και βοηθά, ώστε να μείνει άσβηστος αυτός ο έρωτας. Και όταν ο άνδρας αιχμαλωτιστεί από τον πόθο προς τη γυναίκα του, θα αδιαφορήσει για κάθε άλλη γυναίκα.
Το κέρδος του γάμου είναι να διαφυλάξουν καθαρό το σώμα τους. Εσείς όμως κάνετε το αντίθετο. Όταν γεμίσουν από αμέτρητες κηλίδες, τότε τους οδηγείτε στο γάμο, άσκοπα και μάταια. Γιατί πρέπει, ισχυρίζονται, να περιμένουμε πρώτα να προκόψει, να διαπρέψει στο δημόσιο βίο. Για την ψυχή του όμως δεν γίνεται κανένας λόγος από εσάς, αλλά την παραβλέπετε, ενώ είναι πεσμένη κάτω. Γι’ αυτό είναι όλα γεμάτα από σύγχυση, αταξία και ταραχή.
Οι άνδρες οφείλουν να αγαπούν και να ανέχονται τις γυναίκες τους
Όπως ακριβώς ο Χριστός οδήγησε κοντά Του εκείνη τη γυναίκα που Τον αποστρεφόταν και Τον μισούσε και Τον περιφρονούσε και έκλαιγε συντετριμμένη στα πόδια Του, με τη μεγάλη στοργή Του και όχι με απειλές, ούτε με ύβρεις, ούτε με εκφοβισμό, ούτε με κανέναν άλλο τρόπο, έτσι να συμπεριφέρεσαι και συ προς την γυναίκα σου. Ακόμη και αν την δεις να σε παραβλέπει, να ζει άσωτα, να σε περιφρονεί, θα μπορέσεις να την υποτάξεις με την πολλή φροντίδα, με την αγάπη, με τις φιλικές σχέσεις.
Ο άνδρας να μην βιαιοπραγεί, αλλά να νουθετεί την γυναίκα ως ατελέστερη
Ούτε ο άνδρας που τα ακούει αυτά (τα περί υποταγής της γυναίκας), επειδή έχει εξουσία, να βρίζει και να χτυπάει, αλλά να παρακινεί στο καλό, να συμβουλεύει και επειδή είναι περισσότερο από αυτόν ατελής, να προσπαθεί να την πείσει με συλλογισμούς. Χέρια ποτέ να μην απλώνει. Μακριά όλα αυτά από έναν άνθρωπο που είναι ψυχικά ελεύθερος. Να μην χρησιμοποιεί επίσης, ούτε ύβρεις, ούτε προσβολές, ούτε χλευασμούς, αλλά επειδή είναι περισσότερο επιπόλαια, να την κατευθύνει.
Να ανεχόμαστε την κακότροπη σύντροφο
Κι αν ακόμη η σύντροφός σου διαπράξει σε σένα, άπειρα σφάλματα, να τα συγχωρέσεις όλα και να τα παραβλέψεις. Κι αν ακόμη πάρεις δύστροπη γυναίκα, άλλαξε την συμπεριφορά της με την επιείκεια και την πραότητα, όπως και ο Χριστός την Εκκλησία. Όπως δηλαδή στην περίπτωση των σωμάτων μας, όταν τα προσβάλλει κάποια αρρώστια, δεν κόβουμε το άρρωστο μέλος, αλλά καταπολεμούμε την αρρώστια, έτσι ας κάνουμε και στην περίπτωση της δύστροπης γυναίκας. Αν παρουσιάσει κάποια κακία, μην διώξεις την γυναίκα, αλλά εξαφάνισε την κακία. Την γυναίκα, αν και είναι δυνατόν να τη διορθώσουμε, ένα ανάπηρο μέλος, πολλές φορές δεν μπορούμε να το διορθώσουμε. Παρ’ όλο όμως που γνωρίζουμε ότι η αναπηρία του είναι αθεράπευτη, δεν το αποκόπτουμε. Αν όμως λες ότι και αυτή είναι αθεράπευτη, και ότι παρ’ όλο που την φρόντισες πολύ, εξακολουθεί την ίδια συμπεριφορά, μην την διώξεις, γιατί και το μέλος που πάσχει από αθεράπευτη αρρώστια δεν κόβεται. Είναι κι αυτή δικό σου μέλος, γιατί, όπως λέει η Αγία Γραφή, «οι δύο, με τη συζυγία, θα γίνουν μία σάρκα» (Γεν 2,24). Και ενώ στην περίπτωση του μέλους του σώματος δεν θα έχουμε καμία ωφέλεια από την προσπάθεια να το θεραπεύσουμε, στην περίπτωση της γυναίκας κι αν ακόμη εξακολουθεί να μένει αθεράπευτη, θα μας επιφυλαχθεί μεγάλη αμοιβή, αν την διδάσκουμε και την παιδαγωγούμε. Κι αν ακόμη εκείνη δεν κερδίσει τίποτε από τη διδασκαλία μας, για την υπομονή μας θα πάρουμε μεγάλη αμοιβή από τον Θεό, γιατί από βαθύ σ’ Αυτόν σεβασμό, δείξαμε τόσο μεγάλη υπομονή υποφέραμε με πραότητα την κακία της και κρατήσαμε το μέλος μας. Γιατί η γυναίκα είναι αναγκαίο μέλος του σώματός μας και γι’ αυτό πρέπει να την αγαπάμε πολύ.
Γιατί ο άνδρας πρέπει να ανέχεται τα ελαττώματα της γυναίκας και να τη παρηγορεί στις αποτυχίες
Όταν σφάλει η γυναίκα σου, να την παρηγορείς και να μην μεγαλώνεις τη λύπη της. Γιατί, και αν ακόμη κόψεις όλα της τα ελαττώματα που φέρνουν στενοχώρια στο σπίτι, με την απότομη συμπεριφορά σου δεν κερδίζεις τίποτε, γιατί παραμένει το λυπηρότερο από όλα, το ότι δηλαδή δεν έχεις αγαθές σχέσεις με τη γυναίκα που συγκατοικεί μαζί σου. Οποιοδήποτε σφάλμα της και αν επικαλεσθείς σαν δικαιολογία, κανένα δεν πρέπει να θεωρήσεις οδυνηρότερο από το να βρίσκεσαι σε πόλεμο μαζί της. Γιατί αν πρέπει να βαστάζει ο ένας τα βάρη του άλλου, πολύ περισσότερο πρέπει να βαστάζεις τα βάρη της γυναίκας σου. Να μην οργίζεσαι από τα ελαττώματά της, αλλά να πονάς και να παρακαλείς τον Θεό και να την προτρέπεις και να την συμβουλεύεις και να κάνεις τα πάντα, ώστε να κόψεις τα πάθη της.
Λέγεται, ότι κάποιος ειδωλολάτρες φιλοσόφους, που είχε γυναίκα μοχθηρή και φλύαρη και μέθυση, όταν ρωτήθηκε γιατί ανέχεται την συμπεριφορά μια τέτοιας γυναίκας, απάντησε : την ανέχομαι για να έχω μέσα στο σπίτι μου γυμναστήριο και παλαίστρα, που θα με ασκήσουν στη φιλοσοφημένη και απαθή ζωή. Γιατί έτσι, είπε, θα είμαι και στους άλλους πραότερος, αφού θα ασκούμαι καθημερινά στην πραότητα μέσα στο σπίτι.
Ο άνδρας είναι η κεφαλή
«Η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» (Εφες 5,33) : Και η γυναίκα να σέβεται και να τιμάει τον άνδρα της. Δεν τίθεται μόνο το πρόβλημα της αγάπης. Η γυναίκα είναι η δεύτερη αρχή. Ας μην απαιτεί λοιπόν την ισοτιμία, γιατί είναι κάτω από την εξουσία του άνδρα, που είναι η κεφαλή. Αλλά και ο άνδρας να μην την περιφρονεί, με το δικαιολογητικό ότι είναι υποταγμένη σ’ αυτόν. Γιατί η γυναίκα είναι το σώμα του κι αν η κεφαλή περιφρονήσει το σώμα θα καταστραφεί κι αυτή μαζί του. Ας προσφέρει λοιπόν ο άνδρας την αγάπη του ως αντίρροπο της υπακοής της γυναίκας. Όπως ακριβώς η κεφαλή, έτσι ας συμπεριφέρεται και το σώμα. Το μεν σώμα ας προσφέρει για υπηρεσία τα χέρια, τα πόδια και όλα τα υπόλοιπα μέλη του. Η δε κεφαλή να φροντίσει το σώμα με όλες τις αισθήσεις που έχει επάνω της. Τίποτε δεν είναι καλύτερο από αυτήν την συζυγία. Και πως θα είναι δυνατή η αγάπη, θα πει κανείς, όταν η γυναίκα φοβάται τον άνδρα; Κι όμως, τότε θα είναι δυνατή η αγάπη, γιατί εκείνη που φοβάται, αγαπάει. Τον φοβάται επειδή είναι η κεφαλή της και τον αγαπάει επειδή είναι μέλος της, αφού και η κεφαλή αποτελεί μέλος του όλου σώματος. Γι’ αυτό ο Θεός, την μεν γυναίκα υπέταξε στον άνδρα, τον δε άνδρα όρισε ως κεφαλή της γυναίκας, για να υπάρχει ειρήνη. Γιατί, όπου υπάρχει ισοτιμία, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ ειρήνη. Ούτε όταν επικρατούν δημοκρατικές συνθήκες στην οικογένεια υπάρχει ειρήνη (σημ : εννοεί όταν όλοι είναι ίσοι, μέσα στην οικογένεια), ούτε όταν όλοι είναι αρχηγοί, αλλά είναι αναγκαίο να υπάρχει μια αρχή.
Η θέση των δύο συζύγων μέσα στην οικογένεια
Η γυναίκα είναι η δεύτερη αρχή μέσα στο σπίτι, έχει εξουσία και είναι πολύ ομότιμη με τον άνδρα. Αλλά ο άνδρας έχει κάτι περισσότερο. Αυτή η υπεροχή του άνδρα είναι μεγάλη σωτηρία για την οικογένεια.
Να επιδιώκεις την εφαρμογή των εντολών του Θεού και θα ακολουθήσει εύκολα η ικανοποίηση των ανθρωπίνων αναγκών. Να κατευθύνεις τη γυναίκα και τότε θα είναι συγκροτημένη η οικογένεια. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει : «Αν οι γυναίκες θέλουν να μάθουν κάτι, ας ερωτούν γι’ αυτό τους άνδρες τους, στο σπίτι» (Α΄ Κορ 14,35).
Η γυναίκα να υπομένει τον άνδρα και ο άνδρας να μην κακομεταχειρίζεται τη γυναίκα
Εσύ λοιπόν γυναίκα, να καταγίνεσαι με τα δικά σου καθήκοντα και να υπακούς πρόθυμα στον άνδρα σου. Αν υπομείνεις τον άνδρα σου, ενώ είναι φορτικός, θα λάβεις από τον Θεό λαμπρό στεφάνι. Αν όμως είναι ήμερος και πράος, για ποιο πράγμα θα σε ανταμείψει ο Θεός; Όταν η γυναίκα είναι προετοιμασμένη να υπομείνει τον άνδρα, ακόμη κι αν είναι απότομος, ακόμη κι αν ο ίδιος δεν την κακομεταχειρίζεται, αλλά είναι η γυναίκα δύστροπη, τότε επικρατεί πάντοτε γαλήνη και το σπίτι μοιάζει με λιμάνι απαλλαγμένο από τα κύματα.
Η αποτυχία της οικογένειας μπορεί να οφείλεται και σε λάθη του παρελθόντος
Σε πολεμάει η γυναίκα σου όταν έρχεσαι στο σπίτι, σε υποδέχεται σαν θηρίο, ακονίζει τη γλώσσα της σαν μαχαίρι; Είναι λυπηρό μεν το πράγμα, γιατί η βοηθός σου έγινε αντίπαλος, όμως ερεύνησε τον εαυτό σου, μήπως κατά την νεανική σου ηλικία έδειξες μοντέρνα και ελευθεριάζουσα συμπεριφορά απέναντι σε κάποια γυναίκα και το τραύμα που προξένησες σε γυναίκα θεραπεύεται με γυναίκα και αυτή η ίδια χειρουργεί την ξένη σαπισμένη πληγή. Κι αν ακόμη δεν το γνωρίζει η ίδια που χειρουργεί, το γνωρίζει όμως ο γιατρός Θεός. Γιατί Αυτός χρησιμοποίησε αυτήν εναντίον σου και σαν νυστέρι. Κι όπως ακριβώς το νυστέρι δεν ξέρει αυτό που κάνει, αλλά την θεραπεία την γνωρίζει μόνο ο γιατρός, έτσι και αν ακόμη δεν το
γνωρίζει η γυναίκα που πληγώνει, αλλά ούτε και ο άνδρας που πληγώνεται γνωρίζει την αιτία της πληγής, ο Θεός, σαν πνευματικός γιατρός που είναι, γνωρίζει το συμφέρον.
Η διχόνοια των γονέων οδηγεί την οικογένεια στον ναυάγιο
Όπως ακριβώς, όταν οι κυβερνήτες των πλοίων κάνουν στάση, οι συνταξιδιώτες συμμετέχουν στους κινδύνους και είναι μοιραίο να βυθισθεί το πλοίο μαζί με το πλήρωμα, έτσι λοιπόν κι εδώ, όταν ο άνδρας και η γυναίκα βρίσκονται σε διχόνοια είναι φυσικό να συμμετέχουν στα κακά (που συνεπάγεται η διχόνοια) και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Η γυναίκα που αρνείται τη συζυγική σχέση είναι βαθύτατα ένοχη
Η γυναίκα που απέχει από τη συζυγική σχέση, χωρίς τη θέληση του άνδρα της, όχι μόνο δεν θα λάβει αμοιβή για την εγκράτειά της, αλλά είναι αυτή η ίδια υπαίτια της μοιχείας του άνδρα και περισσότερο υπεύθυνη από εκείνον. Γιατί αυτή τον έσπρωξε προς το βάραθρο της ακολασίας, αφού τον στέρησε από τη νόμιμη σαρκική μίξη. Γιατί, αν χωρίς τη θέληση του άνδρα δεν επιτρέπεται ούτε προσωρινά να το κάνει αυτό, πως θα συγχωρεθεί εκείνη που στερεί τον άνδρα της μόνιμα από αυτήν την εκτόνωση; Αυτή την απόφαση να εγκρατεύεται δεν έπρεπε να την πάρει μετά το γάμο, αλλά πριν και να μείνει άγαμη.
Ο γάμος είναι περιττός για τους μοιχούς
Ο πραγματικός σκοπός του γάμου είναι η αποφυγή της πορνείας και γι’ αυτό το σκοπό θεσπίστηκε το φάρμακο αυτό του γάμου. Αν όμως πρόκειται κάποιος και μετά το γάμο να κάνει χρήση της πορνείας, ανώφελα ήλθε σε γάμο και άσκοπα και μάταια και για ζημιά του. Γιατί δεν είναι το ίδιο να πορνεύει κανείς όταν δεν έχει γυναίκα και να κάνει πάλι το ίδιο και μετά το γάμο. Κάτι τέτοιο δεν είναι πλέον πορνεία, αλλά μοιχεία.
Δεν είναι αισχρός ο γάμος, αλλά η πορνεία. Μήπως αποτελεί εμπόδιο ο γάμος στην πνευματική ζωή; Η γυναίκα, σου δόθηκε για βοηθός και όχι για αντίπαλος. Παντρεμένοι ήσαν : ο προφήτης Ησαΐας, ο προφήτης Ιεζεκιήλ, ο Μωυσής, ο Αβραάμ, ο Απόστολος Πέτρος, ο Ακύλας με την γυναίκα του Πρίσκιλλα. Ο γάμος δεν αποτελεί εμπόδιο για να ανέβει κανείς στον ουρανό. Ας εισαγάγουμε στις πόλεις την φιλοσοφημένη πνευματική ζωή που βιώνεται στις ερημιές.
Ο γάμος δόθηκε βέβαια με σκοπό την τεκνοποιία, πολύ περισσότερο όμως δόθηκε για να σβήσει την φλόγα της σαρκικής επιθυμίας, που είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου. Μάρτυρας είναι ο Απόστολος Παύλος, που λέει : «Για τις σαρκικές ανάγκες, ας έχει ο καθένας την γυναίκα του» (Α΄ Κορ 7,2) και δεν είπε ας έχει τη γυναίκα του για την τεκνοποιία. Και παραγγέλλει : «να έχετε συζυγικές σχέσεις», όχι για να αποκτήσουν παιδιά, αλλά «για να μην σας πειράζει και σας παρακινεί στην πορνεία ο σατανάς» (Α΄ Κορ 7,5). Και προχωρώντας, δεν λέει αν επιθυμούν παιδιά, αλλά : «αν όμως δεν μπορούν να εγκρατευτούν, ας έλθουν σε γάμο» (Α΄ Κορ 7,9). Στην αρχή λοιπόν, ο γάμος είχε αυτούς τους δύο σκοπούς, την τεκνογονία και την ικανοποίηση της φιληδονίας. Ύστερα όμως, που γέμισε από ανθρώπους η γη, απομένει ένας σκοπός, η εξουδετέρωση της ακολασίας και της ασέλγειας.
Σχόλιο των συγγραφέων Βασιλείου Χαρώνη & Ουρανίας Λαναρά : Η γνώμη του Χρυσοστόμου ότι μετά την πλήρωση της γης από ανθρώπους μόνος σκοπός του γάμου είναι η ικανοποίηση της φιληδονίας, δεν αποκλείει την τεκνοποιία, την οποία στην παράγραφο λθ΄,3, χαρακτηρίζει ως την πιο αξιοσέβαστη αιτία του γάμου, αλλά είναι απάντηση σ’ εκείνους που κατηγορούσαν τη παρθενία, με το δικαιολογητικό ότι είναι δήθεν αντίθετη προς την εντολή του Θεού «αυξάνεστε και πληθύνεστε», ενώ το δικαιολογητικό τους ήταν να δικαιολογήσουν την ακράτειά τους.
Η ενάρετη σύζυγος σώζει άνδρα και παιδιά
Αν οι γάμοι γίνονται έτσι (με σεμνότητα), τότε θα μπορέσουμε με πολλή ευκολία να οδηγήσουμε και τα παιδιά στην αρετή. Γιατί, όταν η μητέρα είναι σεμνή και αγνή και έχει κάθε αρετή, οπωσδήποτε θα μπορέσει να κατακτήσει και τον άνδρα της και να τον αιχμαλωτίσει στην αγάπη της. Και, αφού τον κατακτήσει, θα τον έχει πολύ πρόθυμο βοηθό στην φροντίδα για τα παιδιά κι έτσι θα προσελκύσει και τον Θεό στην ίδια αυτή φροντίδα. Και όταν Εκείνος βοηθά στην καλή αυτή προσπάθεια και ασκεί τις ψυχές των παιδιών, δεν θα συμβεί τίποτε το δυσάρεστο, αλλά και τα πράγματα της οικογένειας θα πηγαίνουν καλά, αφού εκείνοι που την διευθύνουν αισθάνονται επίσης καλά.
Κριτήρια για την εκλογή συντρόφου
Αν θέλεις να περάσει η κόρη σου ευχάριστη ζωή, μην ζητάς γαμπρό με μεγάλη περιουσία, ούτε με ένδοξη καταγωγή, ούτε με μεγάλη πατρίδα, γιατί όλα αυτά είναι περιττά, αλλά να επιδιώκεις γαμπρό με ευλάβεια ψυχής, με καλοσύνη, με αληθινή σύνεση, με φόβο Θεού. Γιατί αν ζητάς πλουσιότερο από την κόρη σου, όχι μόνο δεν θα την ωφελήσεις, αλλά και θα την βλάψεις, αφού θα την κάνεις δούλη, αντί για ελεύθερη γυναίκα. Γιατί, αντί να απολαύσει ευχαρίστηση από τα χρυσά κοσμήματα, θα είναι δούλη στη ιδέα της φιλαρέσκειας. Μην ζητάς λοιπόν τέτοια, αλλά κυρίως άνδρα ισότιμο. Κι αν δεν είναι δυνατόν, καλύτερα φτωχότερο, παρά πλουσιότερο, αν βέβαια δεν θέλεις να δώσεις την κόρη σου σε δυνάστη, αλλά σε στοργικό άνδρα.
Όταν εξετάζεις με προσοχή την αρετή του άνδρα και πρόκειται να παραδώσεις τη κόρη σου, παρακάλεσε τον Χριστό να παρευρεθεί. Δεν θα ντραπεί να το κάνει, αφού ο γάμος είναι μυστήριο της παρουσίας Του. Προ παντός λοιπόν τότε να παρακαλείς, ώστε να στείλει τέτοιον μνηστήρα. Όταν περιεργάζεσαι και αναζητείς υποψήφιο γαμπρό, να προσεύχεσαι. Πες στον Θεό : «Όποιον θέλεις εσύ, στείλε». Ανάθεσε σ’ Αυτόν την υπόθεση και αφού Τον τίμησες με αυτή την τιμή, θα σε ανταμείψει. Δύο πράγματα πρέπει να κάνεις λοιπόν : και να αναθέτεις στον Χριστό το θέμα και να ζητάς τέτοιον γαμπρό που Αυτός θέλει, δηλαδή σεμνό, σώφρονα.
Τους προτρέπω να πάρουν σύζυγο ταιριαστή και γεμάτη από κάθε αρετή. Αν όμως συμβεί και αποτύχουν στην εκλογή και βάλουν στο σπίτι νύφη που δεν είναι ενάρετη ούτε ανεκτή, τότε λοιπόν, πρέπει να την καθοδηγούν σε όλα και να μην προτιμούν κανένα άλλο έργο περισσότερο από αυτό. Γιατί και ο έμπορος δεν ρίχνει το πλοίο στη θάλασσα, ούτε αρχίζει άλλη εμπορική επιχείρηση, αν προηγουμένως δεν καταλήξει σε συμφωνία με τον συνεταίρο του, ώστε να μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρηνική συνεργασία τους.
Μια νέα κόρη που είναι συνετή, ελεύθερη και καλλιεργεί την ευσέβεια, αξίζει όσο όλη η οικουμένη.
Η προίκα φέρνει έπαρση
Εκείνος που νυμφεύθηκε πλούσια γυναίκα, πήρε περισσότερο κυρία του σπιτιού, παρά σύζυγο. Γιατί, αν οι γυναίκες και χωρίς τον πλούτο είναι γεμάτες περηφάνια και ρέπουν προς τη φιλοδοξία, αν πάρουν επιπλέον και πλούσια προίκα, πώς θα είναι υποφερτές από τους συζύγους τους; Αντίθετα εκείνος που πήρε γυναίκα του ίδιου οικονομικού επιπέδου, ή φτωχότερη, πήρε βοηθό και σύμμαχο και έβαλε στο σπίτι του όλα τα αγαθά. Γιατί η ανάγκη της φτώχειας την πείθει να περιποιείται τον άνδρα της με πολλή επιμέλεια και να υποχωρεί σε όλα και να υπακούει, εξαφανίζει κάθε πρόφαση να για διχόνοια και σύγκρουση και αλαζονεία και ύβρη και γίνεται πρόξενος ομόνοιας, αγάπης και συμφωνίας. Ας μην επιζητούμε λοιπόν να έχουμε χρήματα. Ο ιπλο9ύσιοι, αν και τους περιστοιχίζουν οι απολαύσεις από παντού, εξ αιτίας των γυναικών τους ευχήθηκαν πολλές φορές να πεθάνουν και να απαλλαγούν από την παρούσα ζωή. Επομένως, δεν ωφελούμαστε τίποτε από τα χρήματα, αν δεν επιτύχουμε αγαθή ψυχή.
Σας παρακαλώ, να μην ζητάτε χρήματα και περιουσία όταν πρόκειται να κάνετε γάμο, αλλά διαγωγή και αγαθότητα. Ζήτησε ευλαβή και καλλιεργημένη κόρη. Και αυτά θα είναι σε σένα ανώτερα από αμέτρητους θησαυρούς. Αν ζητάς αυτά που αρέσουν στον Θεό, θα ακολουθήσουν και τα άλλα. Αν όμως παραβλέψεις εκείνα και τρέχεις προς τα εγκόσμια, ούτε τα άλλα θα ακολουθήσουν. Τι αισχρότερο από το να θεωρείσαι επίσημος εξ αιτίας της προίκας και να λένε όλοι ότι ο τάδε έγινε πλούσιος από τη γυναίκα του;
Δεν αρκεί η ομορφιά του σώματος. Απαραίτητη και η ομορφιά της ψυχής
Η ομορφιά του σώματος όταν δεν συνοδεύεται από την αρετή της ψυχής, θα μπορέσει να σκλαβώσει τον άνδρα, για είκοσι και τριάντα ημέρες, δεν θα διαρκέσει όμως περισσότερο, αλλά αφού δείξει την κακία της θα διαλύσει όλη την αγάπη. Οι γυναίκες όμως που λάμπουν εξ αιτίας της ομορφιάς της ψυχής, όσο περνάει ο καιρός και φανερώνουν την ευγένεια της ψυχής τους, τόσο περισσότερο θερμό κάνουν τον έρωτα στους άνδρες τους και ανάβουν την αγάπη τους προς τον άνδρα τους.
Η αγνότητα πριν από το γάμο
Νομίζεις ότι συμβάλλει λίγο στην επιτυχία του γάμου το να νυμφευθεί ένας αγνός νέος μια παρθένο; Αυτό συμβάλλει πολύ στη διατήρηση της αγνότητας της γυναίκας και όχι μόνο του νέου. Και το συναίσθημά τους θα είναι τότε καθαρό. Το σπουδαιότερο από όλα είναι ότι τότε ο Θεός θα είναι περισσότερο σπλαχνικός και θα γεμίσει το γάμο εκείνο με άφθονες ευλογίες, όταν συζούν σύμφωνα με την εντολή Του. Και βοηθά, ώστε να μείνει άσβηστος αυτός ο έρωτας. Και όταν ο άνδρας αιχμαλωτιστεί από τον πόθο προς τη γυναίκα του, θα αδιαφορήσει για κάθε άλλη γυναίκα.
Το κέρδος του γάμου είναι να διαφυλάξουν καθαρό το σώμα τους. Εσείς όμως κάνετε το αντίθετο. Όταν γεμίσουν από αμέτρητες κηλίδες, τότε τους οδηγείτε στο γάμο, άσκοπα και μάταια. Γιατί πρέπει, ισχυρίζονται, να περιμένουμε πρώτα να προκόψει, να διαπρέψει στο δημόσιο βίο. Για την ψυχή του όμως δεν γίνεται κανένας λόγος από εσάς, αλλά την παραβλέπετε, ενώ είναι πεσμένη κάτω. Γι’ αυτό είναι όλα γεμάτα από σύγχυση, αταξία και ταραχή.
Οι άνδρες οφείλουν να αγαπούν και να ανέχονται τις γυναίκες τους
Όπως ακριβώς ο Χριστός οδήγησε κοντά Του εκείνη τη γυναίκα που Τον αποστρεφόταν και Τον μισούσε και Τον περιφρονούσε και έκλαιγε συντετριμμένη στα πόδια Του, με τη μεγάλη στοργή Του και όχι με απειλές, ούτε με ύβρεις, ούτε με εκφοβισμό, ούτε με κανέναν άλλο τρόπο, έτσι να συμπεριφέρεσαι και συ προς την γυναίκα σου. Ακόμη και αν την δεις να σε παραβλέπει, να ζει άσωτα, να σε περιφρονεί, θα μπορέσεις να την υποτάξεις με την πολλή φροντίδα, με την αγάπη, με τις φιλικές σχέσεις.
Ο άνδρας να μην βιαιοπραγεί, αλλά να νουθετεί την γυναίκα ως ατελέστερη
Ούτε ο άνδρας που τα ακούει αυτά (τα περί υποταγής της γυναίκας), επειδή έχει εξουσία, να βρίζει και να χτυπάει, αλλά να παρακινεί στο καλό, να συμβουλεύει και επειδή είναι περισσότερο από αυτόν ατελής, να προσπαθεί να την πείσει με συλλογισμούς. Χέρια ποτέ να μην απλώνει. Μακριά όλα αυτά από έναν άνθρωπο που είναι ψυχικά ελεύθερος. Να μην χρησιμοποιεί επίσης, ούτε ύβρεις, ούτε προσβολές, ούτε χλευασμούς, αλλά επειδή είναι περισσότερο επιπόλαια, να την κατευθύνει.
Να ανεχόμαστε την κακότροπη σύντροφο
Κι αν ακόμη η σύντροφός σου διαπράξει σε σένα, άπειρα σφάλματα, να τα συγχωρέσεις όλα και να τα παραβλέψεις. Κι αν ακόμη πάρεις δύστροπη γυναίκα, άλλαξε την συμπεριφορά της με την επιείκεια και την πραότητα, όπως και ο Χριστός την Εκκλησία. Όπως δηλαδή στην περίπτωση των σωμάτων μας, όταν τα προσβάλλει κάποια αρρώστια, δεν κόβουμε το άρρωστο μέλος, αλλά καταπολεμούμε την αρρώστια, έτσι ας κάνουμε και στην περίπτωση της δύστροπης γυναίκας. Αν παρουσιάσει κάποια κακία, μην διώξεις την γυναίκα, αλλά εξαφάνισε την κακία. Την γυναίκα, αν και είναι δυνατόν να τη διορθώσουμε, ένα ανάπηρο μέλος, πολλές φορές δεν μπορούμε να το διορθώσουμε. Παρ’ όλο όμως που γνωρίζουμε ότι η αναπηρία του είναι αθεράπευτη, δεν το αποκόπτουμε. Αν όμως λες ότι και αυτή είναι αθεράπευτη, και ότι παρ’ όλο που την φρόντισες πολύ, εξακολουθεί την ίδια συμπεριφορά, μην την διώξεις, γιατί και το μέλος που πάσχει από αθεράπευτη αρρώστια δεν κόβεται. Είναι κι αυτή δικό σου μέλος, γιατί, όπως λέει η Αγία Γραφή, «οι δύο, με τη συζυγία, θα γίνουν μία σάρκα» (Γεν 2,24). Και ενώ στην περίπτωση του μέλους του σώματος δεν θα έχουμε καμία ωφέλεια από την προσπάθεια να το θεραπεύσουμε, στην περίπτωση της γυναίκας κι αν ακόμη εξακολουθεί να μένει αθεράπευτη, θα μας επιφυλαχθεί μεγάλη αμοιβή, αν την διδάσκουμε και την παιδαγωγούμε. Κι αν ακόμη εκείνη δεν κερδίσει τίποτε από τη διδασκαλία μας, για την υπομονή μας θα πάρουμε μεγάλη αμοιβή από τον Θεό, γιατί από βαθύ σ’ Αυτόν σεβασμό, δείξαμε τόσο μεγάλη υπομονή υποφέραμε με πραότητα την κακία της και κρατήσαμε το μέλος μας. Γιατί η γυναίκα είναι αναγκαίο μέλος του σώματός μας και γι’ αυτό πρέπει να την αγαπάμε πολύ.
Γιατί ο άνδρας πρέπει να ανέχεται τα ελαττώματα της γυναίκας και να τη παρηγορεί στις αποτυχίες
Όταν σφάλει η γυναίκα σου, να την παρηγορείς και να μην μεγαλώνεις τη λύπη της. Γιατί, και αν ακόμη κόψεις όλα της τα ελαττώματα που φέρνουν στενοχώρια στο σπίτι, με την απότομη συμπεριφορά σου δεν κερδίζεις τίποτε, γιατί παραμένει το λυπηρότερο από όλα, το ότι δηλαδή δεν έχεις αγαθές σχέσεις με τη γυναίκα που συγκατοικεί μαζί σου. Οποιοδήποτε σφάλμα της και αν επικαλεσθείς σαν δικαιολογία, κανένα δεν πρέπει να θεωρήσεις οδυνηρότερο από το να βρίσκεσαι σε πόλεμο μαζί της. Γιατί αν πρέπει να βαστάζει ο ένας τα βάρη του άλλου, πολύ περισσότερο πρέπει να βαστάζεις τα βάρη της γυναίκας σου. Να μην οργίζεσαι από τα ελαττώματά της, αλλά να πονάς και να παρακαλείς τον Θεό και να την προτρέπεις και να την συμβουλεύεις και να κάνεις τα πάντα, ώστε να κόψεις τα πάθη της.
Λέγεται, ότι κάποιος ειδωλολάτρες φιλοσόφους, που είχε γυναίκα μοχθηρή και φλύαρη και μέθυση, όταν ρωτήθηκε γιατί ανέχεται την συμπεριφορά μια τέτοιας γυναίκας, απάντησε : την ανέχομαι για να έχω μέσα στο σπίτι μου γυμναστήριο και παλαίστρα, που θα με ασκήσουν στη φιλοσοφημένη και απαθή ζωή. Γιατί έτσι, είπε, θα είμαι και στους άλλους πραότερος, αφού θα ασκούμαι καθημερινά στην πραότητα μέσα στο σπίτι.
Ο άνδρας είναι η κεφαλή
«Η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» (Εφες 5,33) : Και η γυναίκα να σέβεται και να τιμάει τον άνδρα της. Δεν τίθεται μόνο το πρόβλημα της αγάπης. Η γυναίκα είναι η δεύτερη αρχή. Ας μην απαιτεί λοιπόν την ισοτιμία, γιατί είναι κάτω από την εξουσία του άνδρα, που είναι η κεφαλή. Αλλά και ο άνδρας να μην την περιφρονεί, με το δικαιολογητικό ότι είναι υποταγμένη σ’ αυτόν. Γιατί η γυναίκα είναι το σώμα του κι αν η κεφαλή περιφρονήσει το σώμα θα καταστραφεί κι αυτή μαζί του. Ας προσφέρει λοιπόν ο άνδρας την αγάπη του ως αντίρροπο της υπακοής της γυναίκας. Όπως ακριβώς η κεφαλή, έτσι ας συμπεριφέρεται και το σώμα. Το μεν σώμα ας προσφέρει για υπηρεσία τα χέρια, τα πόδια και όλα τα υπόλοιπα μέλη του. Η δε κεφαλή να φροντίσει το σώμα με όλες τις αισθήσεις που έχει επάνω της. Τίποτε δεν είναι καλύτερο από αυτήν την συζυγία. Και πως θα είναι δυνατή η αγάπη, θα πει κανείς, όταν η γυναίκα φοβάται τον άνδρα; Κι όμως, τότε θα είναι δυνατή η αγάπη, γιατί εκείνη που φοβάται, αγαπάει. Τον φοβάται επειδή είναι η κεφαλή της και τον αγαπάει επειδή είναι μέλος της, αφού και η κεφαλή αποτελεί μέλος του όλου σώματος. Γι’ αυτό ο Θεός, την μεν γυναίκα υπέταξε στον άνδρα, τον δε άνδρα όρισε ως κεφαλή της γυναίκας, για να υπάρχει ειρήνη. Γιατί, όπου υπάρχει ισοτιμία, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ ειρήνη. Ούτε όταν επικρατούν δημοκρατικές συνθήκες στην οικογένεια υπάρχει ειρήνη (σημ : εννοεί όταν όλοι είναι ίσοι, μέσα στην οικογένεια), ούτε όταν όλοι είναι αρχηγοί, αλλά είναι αναγκαίο να υπάρχει μια αρχή.
Η θέση των δύο συζύγων μέσα στην οικογένεια
Η γυναίκα είναι η δεύτερη αρχή μέσα στο σπίτι, έχει εξουσία και είναι πολύ ομότιμη με τον άνδρα. Αλλά ο άνδρας έχει κάτι περισσότερο. Αυτή η υπεροχή του άνδρα είναι μεγάλη σωτηρία για την οικογένεια.
Να επιδιώκεις την εφαρμογή των εντολών του Θεού και θα ακολουθήσει εύκολα η ικανοποίηση των ανθρωπίνων αναγκών. Να κατευθύνεις τη γυναίκα και τότε θα είναι συγκροτημένη η οικογένεια. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει : «Αν οι γυναίκες θέλουν να μάθουν κάτι, ας ερωτούν γι’ αυτό τους άνδρες τους, στο σπίτι» (Α΄ Κορ 14,35).
Η γυναίκα να υπομένει τον άνδρα και ο άνδρας να μην κακομεταχειρίζεται τη γυναίκα
Εσύ λοιπόν γυναίκα, να καταγίνεσαι με τα δικά σου καθήκοντα και να υπακούς πρόθυμα στον άνδρα σου. Αν υπομείνεις τον άνδρα σου, ενώ είναι φορτικός, θα λάβεις από τον Θεό λαμπρό στεφάνι. Αν όμως είναι ήμερος και πράος, για ποιο πράγμα θα σε ανταμείψει ο Θεός; Όταν η γυναίκα είναι προετοιμασμένη να υπομείνει τον άνδρα, ακόμη κι αν είναι απότομος, ακόμη κι αν ο ίδιος δεν την κακομεταχειρίζεται, αλλά είναι η γυναίκα δύστροπη, τότε επικρατεί πάντοτε γαλήνη και το σπίτι μοιάζει με λιμάνι απαλλαγμένο από τα κύματα.
Η αποτυχία της οικογένειας μπορεί να οφείλεται και σε λάθη του παρελθόντος
Σε πολεμάει η γυναίκα σου όταν έρχεσαι στο σπίτι, σε υποδέχεται σαν θηρίο, ακονίζει τη γλώσσα της σαν μαχαίρι; Είναι λυπηρό μεν το πράγμα, γιατί η βοηθός σου έγινε αντίπαλος, όμως ερεύνησε τον εαυτό σου, μήπως κατά την νεανική σου ηλικία έδειξες μοντέρνα και ελευθεριάζουσα συμπεριφορά απέναντι σε κάποια γυναίκα και το τραύμα που προξένησες σε γυναίκα θεραπεύεται με γυναίκα και αυτή η ίδια χειρουργεί την ξένη σαπισμένη πληγή. Κι αν ακόμη δεν το γνωρίζει η ίδια που χειρουργεί, το γνωρίζει όμως ο γιατρός Θεός. Γιατί Αυτός χρησιμοποίησε αυτήν εναντίον σου και σαν νυστέρι. Κι όπως ακριβώς το νυστέρι δεν ξέρει αυτό που κάνει, αλλά την θεραπεία την γνωρίζει μόνο ο γιατρός, έτσι και αν ακόμη δεν το
γνωρίζει η γυναίκα που πληγώνει, αλλά ούτε και ο άνδρας που πληγώνεται γνωρίζει την αιτία της πληγής, ο Θεός, σαν πνευματικός γιατρός που είναι, γνωρίζει το συμφέρον.
Η διχόνοια των γονέων οδηγεί την οικογένεια στον ναυάγιο
Όπως ακριβώς, όταν οι κυβερνήτες των πλοίων κάνουν στάση, οι συνταξιδιώτες συμμετέχουν στους κινδύνους και είναι μοιραίο να βυθισθεί το πλοίο μαζί με το πλήρωμα, έτσι λοιπόν κι εδώ, όταν ο άνδρας και η γυναίκα βρίσκονται σε διχόνοια είναι φυσικό να συμμετέχουν στα κακά (που συνεπάγεται η διχόνοια) και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Η γυναίκα που αρνείται τη συζυγική σχέση είναι βαθύτατα ένοχη
Η γυναίκα που απέχει από τη συζυγική σχέση, χωρίς τη θέληση του άνδρα της, όχι μόνο δεν θα λάβει αμοιβή για την εγκράτειά της, αλλά είναι αυτή η ίδια υπαίτια της μοιχείας του άνδρα και περισσότερο υπεύθυνη από εκείνον. Γιατί αυτή τον έσπρωξε προς το βάραθρο της ακολασίας, αφού τον στέρησε από τη νόμιμη σαρκική μίξη. Γιατί, αν χωρίς τη θέληση του άνδρα δεν επιτρέπεται ούτε προσωρινά να το κάνει αυτό, πως θα συγχωρεθεί εκείνη που στερεί τον άνδρα της μόνιμα από αυτήν την εκτόνωση; Αυτή την απόφαση να εγκρατεύεται δεν έπρεπε να την πάρει μετά το γάμο, αλλά πριν και να μείνει άγαμη.
Ο γάμος είναι περιττός για τους μοιχούς
Ο πραγματικός σκοπός του γάμου είναι η αποφυγή της πορνείας και γι’ αυτό το σκοπό θεσπίστηκε το φάρμακο αυτό του γάμου. Αν όμως πρόκειται κάποιος και μετά το γάμο να κάνει χρήση της πορνείας, ανώφελα ήλθε σε γάμο και άσκοπα και μάταια και για ζημιά του. Γιατί δεν είναι το ίδιο να πορνεύει κανείς όταν δεν έχει γυναίκα και να κάνει πάλι το ίδιο και μετά το γάμο. Κάτι τέτοιο δεν είναι πλέον πορνεία, αλλά μοιχεία.
-
aposal
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25439
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
4. Ο γάμος
(αποσπάσματα από έντυπο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου)
Ο γάμος είναι μεγάλο μυστήριο (ένα από τα επτά), κατά το οποίο δύο άνθρωποι ενώνονται σε μία σάρκα με ειδική ιερολογία, ευλογίες της Εκκλησίας και παρουσίας του Κυρίου και είναι ισόβιος δεσμός. Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα από την πλευρά του άνδρα, για να δείξει ότι αυτή και αυτός αλληλοσυμπληρώνονται και ο ένας ανήκει στον άλλον ως οστούν εξ οστέων και σάρξ εκ σαρκός.
Ο δεσμός του ανδρόγυνου είναι στενότερος από κάθε άλλο δεσμό αίματος, πιο στενός από το δεσμό μεταξύ γονέων και τέκνων ή τέκνων προς τους γονείς, ή μεταξύ αδελφών. Ο Θεός νομοθέτησε στο Σινά την υποχρέωση των τέκνων προς τους γονείς (Έξοδος, κ΄ 12). Νομοθετεί το σεβασμό και την τιμή προς του γεννήτορες (Λευιτικό, ιθ΄ 3). Όμως από τη χαραυγή της ανθρωπότητας, από την ημέρα που υπάρχουν δύο μόνο άνθρωποι επί της γης, ο Αδάμ και η Εύα, διδάσκει και νομοθετεί τον μεταξύ τους δεσμό που είναι ανώτερος από αυτόν προς τους γονείς.
Ο Θεός δεν θέλει με τη νομοθεσία του να φέρει τους ανθρώπους σε ρήξη, αλλά να τους εναρμονίσει. Επειδή γνώριζε ότι θα υπεισήρχοντο στο ανδρόγυνο διαφωνίες και πολλές φορές οι διαφορές αυτές θα προκαλούνταν από παρεμβάσεις τρίτων και κυρίως πεθερών, γι’ αυτό υπογράμμισε το ακατάλυτο και ισχυρό δεσμό του ανδρόγυνου, αλλά ταυτόχρονα νομοθετεί και τον οφειλόμενο σεβασμό προς τους γονείς. Προγνώριζε ο Θεός πόσο ανόητα θα σκεπτόντουσαν οι άνθρωποι. Λένε πολλοί, γυναίκα (ή άνδρα) ξαναβρίσκω, πατέρα όμως ή μητέρα δεν ξανακάνω. Αυτό όμως θα στραφεί εναντίον τους, διότι, αν χωρίσουν, θα πουν τα παιδιά τους (δικαίως) : όσες γυναίκες και να πάρει ο πατέρας μου, ή όσους άνδρες και να παντρευτεί η μητέρα μου, μάνα (ή πατέρα) άλλη δεν ξανακάνω. Και όταν τους επιβάλλουν στη θέση του φυσικού τους γονέα κάποιον άλλον, αυτός θα είναι πάντα ξένος και θα προκληθούν στη ψυχή τους τραύματα. Το φυσικό πατέρα και τη φυσική μάνα κανείς δεν μπορεί να τους αναπληρώσει, γι’ αυτό ο Θεός διέταξε το αδιάλυτο του γάμου.
Κατά την Αγία Γραφή οι έγγαμοι είναι δεμένοι δια νόμου Θεού με ισόβια δεσμά. Αλλά, εάν το κίνητρο του γάμου είναι μόνο η σάρκα, τα απατηλά σωματικά χαρίσματα και το συμφέρον και όχι η πνευματική σχέση και τα ψυχικά χαρίσματα, τότε τα πράγματα οδηγούνται σε ναυάγιο. Διότι σκοπός του γάμου είναι η αλληλοσυμπλήρωση και η αλληλοβοήθεια για την ηθική τελείωση και την απόκτηση της αιώνια βασιλείας του Θεού. Όταν όμως γνωρίζονται οι νέοι, δεν ενδιαφέρονται για το ηθικό ποιόν και τη σχέση με το Θεό, αλλά τα κίνητρα που τους δελεάζουν είναι τα κάλλη, το χρήμα, τα πτυχία, η καταγωγή κλπ, που από μόνα τους δεν εγγυώνται έναν πετυχημένο γάμο και μια ισόβια συζυγία.
Σήμερα που τα πάντα έχουν διαβρωθεί, τα συζυγικά ναυάγια πληθύνονται. Αν οι νέοι ξεκινούσαν το γάμο τους με την πίστη στο Θεό και την πεποίθηση ότι πρόκειται για ισόβια απόφαση, θα ήσαν πολύ πιο προσεκτικοί στην επιλογή του/της συζύγου.
Τον γάμο τον διαλύει μόνον ο θάνατος.
Ο Χριστός αναγνωρίζει σαν μοναδικό λόγω χωρισμού την μοιχεία : «Εγώ πάντως σας λέω ότι όποιος χωρίσει τη γυναίκα του για άλλο λόγο εκτός της μοιχείας, κάνει αυτήν να μοιχάται» (κατά Ματθαίον, έ 31-32).
Ο Χριστός λοιπόν δεν βλέπει άλλον λόγο διαζυγίου από αυτόν της μοιχείας και δίνει το δικαίωμα στο αθώο μέλος να ξαναπαντρεύεται αν θέλει.
Σύμβολα του Ιερού Μυστηρίου του γάμου
Το ζευγάρι πρέπει να προγραμματίζει την κατά Θεόν ζωή του και να μην αυτοσχεδιάζει ή να οδηγείται από ένστικτα. Η Εκκλησία για να διευκολύνει τα μέλη της συμβουλεύει πώς να υλοποιούνται οι προτροπές του Αποστόλου Παύλου. Έτσι, το ζευγάρι, ούτε τη Θεία Κοινωνία θα στερείται, ούτε τις χαρές και τις ευλογίες του γάμου.
ΣΤΕΦΑΝΑ : Σημαίνουν ότι και οι δύο έφτασαν στο γάμο αγνοί και παρθένοι και δεν νικήθηκαν από τη σάρκα, γι’ αυτό η Εκκλησία τους στεφανώνει σαν νικητές.
ΛΕΥΚΟ ΝΥΦΙΚΟ : Συμβολίζει την αγνότητα και την καθαρότητα της σάρκας και του πνεύματος.
ΡΥΖΙ : Στα αρχαία προ Χριστού χρόνια, έριχναν στους νεόνυμφους σησάμι και βρώμη, σύμβολα καλής ζωής, ευτεκνίας και πολυτεκνίας. Σήμερα ρίχνουν ρύζι, όπου, κατά παρετυμολογία της λέξεως, εύχονται να ριζώσουν οι νεόνυμφοι, να έχουν καλή ζωή και να αποκτήσουν πολλά παιδιά.
ΚΟΥΦΕΤΑ : Σημαίνουν να είναι η ζωή πάντα γλυκιά και χωρίς θλίψη.
ΟΙΝΟΣ : Το κοινό ποτήρι σημαίνει ότι το ζεύγος πρέπει να αντιμετωπίζει από κοινού τα καλά και τα δύσκολα του γάμου.
5. Πως θα επιτύχει ο γάμος
(αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο του † Αρχιμανδρίτου Χαράλαμπου Βασιλόπουλου)
Το μυστικό για να πετύχει ένας γάμος είναι η Θεία Χάρις. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που κρύβεται μέσα στο μυστήριο του γάμου.
Ο Γάμος, δεν είναι υπόθεση μόνο των δύο συζευγμένων. Είναι υπόθεση ιερή. Είναι υπόθεση του Θεού. Για το γάμο ενδιαφέρεται ο ίδιος ο Θεός, που μπορεί να δώσει τη Χάρη Του, τη δύναμή Του, την ευλογία Του, ώστε να πετύχει ο γάμος.
Ο σκοπός του γάμου είναι να φθάσει το πρότυπό του, που είναι ο γάμος του Χριστού και της Εκκλησίας. Γι’ αυτό αναφέρεται «Το μυστήριον τούτο μέγα εστί, …Και ώσπερ η Εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες, τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί. Οι άνδρες αγαπάτε τας εαυτόν γυναίκας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν. Και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής. (Εφες. Ε΄ 24-25).
Τέτοια πρέπει να είναι η υπακοή της Χριστιανής γυναίκας προς τον άνδρα της. Όπως δηλαδή υποτάσσεται η Εκκλησία στον Χριστό, έτσι να υποτάσσεται και αυτή στον άνδρα. Και αφού η υπακοή της Εκκλησίας στον Χριστό δεν είναι μια φυσική υπακοή, αλλά υπερφυσική, έτσι και η Χριστιανή γυναίκα πρέπει να έχει υπερφυσική υπακοή στον άνδρα. Το ίδιο και οι Χριστιανοί άνδρες πρέπει να αγαπούν τις γυναίκες τους μέχρι θανάτου, όπως και ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και πέθανε γι’ αυτήν.
Για να επιτευχθούν όμως αυτά τα υπερφυσικά πρότυπα των συζύγων, πρέπει να τους δοθεί και υπερφυσική δύναμη. Και αυτή είναι η Θεία Χάρις. Με την Θεία Χάρη αποκτά ο φυσικός αυτός δεσμός υπερφυσικό χαρακτήρα.
Το μυστικό λοιπόν της επιτυχία του γάμου είναι να εξασφαλίσουν οι νεόνυμφοι την Θεία Χάρη. Αυτή, η αόρατη πρόσθετη δύναμη, θα δώσει την υπερφυσική δύναμη στους συζύγους να περάσουν το φουρτουνιασμένο πέλαγος της παρούσας ζωής με αγάπη, υπομονή και ειρήνη και να πετύχουν τον μεγάλο σκοπό του γάμου, που είναι ο αγιασμός αμφοτέρων και η σωτηρία τους και να γίνει ο γάμος σαν το γάμο του Χριστού και της Εκκλησίας.
Για να βρει το αντρόγυνο το μυστικό της επιτυχίας του γάμου του, για να αποκτήσει δηλαδή την Θεία Χάρη, χρειάζεται προηγουμένως προετοιμασία. Η προετοιμασία έγκειται στον εσωτερικό στολισμό, στον κρυπτό της καρδίας, που είναι ενώπιον του Θεού πολυτελής. Οι αρετές αυτές είναι:
1. Ο σεβασμός και η υπακοή, πρώτα προς τους γονείς. Με την αρετή αυτή και με την πρόσθετη βοήθεια της Θείας Χάριτος θα μπορέσει κατόπιν η γυναίκα να υπακούει και στον άνδρα «εν παντί». Αυτό το «εν παντί» πόσο δύσκολο είναι να κατορθωθεί! Χρειάζεται η προετοιμασία προηγουμένως από τον πατέρα, για να μπορέσει στο γάμο με τη δύναμη της Θείας Χάριτος να επιτύχει τη υπακοή «εν παντί» στον άνδρα, που είναι υπερφυσικό κατόρθωμα. Εάν ο νέος δεν σέβεται τη μητέρα του, που τον γέννησε, πως θα σεβασθεί τη γυναίκα του, την οποία άλλωστε μπορεί να αλλάξει με άλλη;
2. Η νοικοκυροσύνη. Είναι επίσης αναγκαίο να μάθει η κοπέλα νοικοκυροσύνη πριν από το γάμο. Πηγαίνοντας η κοπέλα τα πρώτα χρόνια στα σχολεία και κατόπιν στη δουλειά, δεν φροντίζει παράλληλα να μάθει να πλένει, να σιδερώνει, να μαγειρεύει, για να ευχαριστήσει τον άνδρα της και να μπορέσει να τον κρατήσει κοντά της. Δεν σκέφτεται ότι υπάρχουν πολλές σειρήνες έξω, που του προσφέρουν και φαγητά και γλυκά, αλλά και πολλά γλυκόλογα.
3. Η αγνότητα. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας για τη διατήρηση της προ του γάμου αγνότητας. Μεγάλη η αρετή της αγνότητας και βαρύ το αμάρτημα της ανηθικότητας. Την πορνεία δυστυχώς σήμερα, πολλοί και πολλές δεν τ
ην θεωρούν αμάρτημα. Εργάστηκαν οι Εβραιομασώνοι, όπως είχαν προγραμματίσει στα «πρωτόκολλα των σοφών Σιών» για να διαφθείρουν την νεολαία. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι έχουν φτάσει να αμαρτάνουν ασύστολα. Δεν σκέπτονται την οργή του Θεού, δεν σκέπτονται ότι θα δώσουν φοβερό λόγο την ημέρα της Κρίσης για τις αμαρτίες της ανηθικότητας που έχουν κάνει προ του γάμου. Αφού δεν υπολογίζουν τον Θεό και τον εξοργίζουν με τις ανηθικότητές τους, πως περιμένουν μετά να τους δώσει την ευλογία Του;
Οι σημερινοί νέοι σκέπτονται επιπόλαια για τον γάμο. Δεν υπάρχει σπουδαιότερο πρόβλημα στη ζωή τους από τον γάμο. Από τη λύση του γάμου, καλή ή κακή, εξαρτάται όπως είπαμε η ευτυχία τους, όχι μόνον η επίγεια, αλλά και η παντοτινή. Όμως, το τόσο σπουδαίο αυτό πρόβλημα, πόσο επιπόλαια το λύνουν! Δεν πάει καλά το μαγαζί, η επιχείρηση, τα οικονομικά; Σανίδα σωτηρίας η προίκα, όσο ακόμη υπάρχει. Δεν ζητούνε καλή ψυχή, αλλά πολλή προίκα. Δεν ζητούνε χαρακτήρα, αλλά χρήμα. Και μπροστά στην λάμπουσα περιουσία παραβλέπονται οι ελεεινοί χαρακτήρες.
Κάλλος σώματος προτιμούνε σήμερα και όχι ωραιότητα ψυχής. Αλλά εάν έχει μόνο κάλλος και όχι χαρακτήρα (ευσέβεια, υπακοή, σεβασμό, πραότητα, αγνότητα) την παίρνει ο σατανάς και άντε να τη συμμαζέψεις. Το κάλλος εξατμίζεται και σου μένει μόνο ο σατανάς για να υποφέρεις ισόβια και να γίνεται η ζωή σου κόλαση.
Τα στέφανα. Το ιερότερο σημείο του γάμου είναι η στέψη με τα στέφανα. Στέφονται στο όνομα της Αγία Τριάδος και λέγει ο ιερέας : «Στέφεται ο δούλος του Θεού … την δούλην του Θεού …εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, Αμήν». Αυτό το επαναλαμβάνει τρεις φορές κάνοντας το σημείο του Σταυρού. Έπειτα στεφανώνει και τη νύφη, λέγοντας : «Στέφεται η δούλη του Θεού …τον δούλον του Θεού …εις το όνομα του Πατρός…Αμήν». Αυτό λέγεται εκ τρίτου και είναι η ιερότερη στιγμή του μυστηρίου, γιατί τότε κατέρχεται η Χάρη του Αγίου Πνεύματος στους νεόνυμφους.
«Το κοινόν ποτήριον». Τι ποτήρι περιέχει νάμα (γλυκό κρασί). Πολλοί νομίζουν ότι είναι Θεία Κοινωνία, αλλά το κρασί αυτό δεν είναι αίμα του Χριστού. Είναι το κοινό (ανταμικό) ποτήρι με κρασί, που σημαίνει ότι το αντρόγυνο θα περνάει μαζί τις πίκρες και τις χαρές. Δεν θα κοιτάζουν μόνο το ατομικό τους συμφέρον, αλλά και το συμφέρον του άλλου. Στα βάσανα δεν θα αποτραβηχτεί κάποιος από τους δύο, αλλά θα τα περάσουν μαζί.
Οι Ευχές. Όλοι δίνουν ευχές στους νεόνυμφους, αλλά αυτές δεν πιάνουν, ώστε να κάνουν το γάμο ευτυχισμένο και ανθόσπαρτο, γιατί οι ευχές των ανθρώπων είναι ανούσιες. Οι ευχές έχουν σημασία όταν αυτά, αντί να λέγονται απ’ ευθείας στους νεόνυμφους, λέγονται προς τον Θεό, υπό μορφή προσευχής, για να τους τα δώσει. Αλλά τι να δώσει ο Θεός, αφού τις ευχές τις λένε άνθρωποι άπιστοι ή αδιάφοροι! Ο Θεός δεν τις ακούει. Ακούει μόνο τις ευχές των αντιπροσώπων Του, των ιερέων. Και οι τελευταίοι όμως, πρέπει να τελούν όπως πρέπει το μυστήριο, και όχι γρήγορα, ή παραλείποντας τα μισά, επειδή ακολουθούν άλλοι γάμοι.
Οι στεφανούμενοι πρέπει να έχουν την προσοχή τους στο μυστήριο και να προσεύχονται ώστε να ελκύσουν τη Θεία Χάρη και να μην τους ενδιαφέρει μόνο ο φωτογράφος.
Οι προσκεκλημένοι πρέπει να δείχνουν κι αυτοί, την προσοχή που αρμόζει σε ένα μυστήριο. Δυστυχώς, αυτοί, φωνάζουν, θορυβούν, γελούν και κανείς δεν προσεύχεται. Αυτοί κάνουν το μεγαλύτερο κακό στους νεόνυμφους, λες και είναι οι χειρότεροι εχθροί τους, γιατί με τις αταξίες και τα χάχανά τους καταστρέφουν το μυστήριο και δεν κατεβαίνει η Θεία Χάρη στα κεφάλια των νεόνυμφων.
Ο δεσμός του γάμου είναι αιώνιος
Ο δεσμός του γάμου είναι αιώνιος και διατηρείται εις τους αιώνας των αιώνων. Γι’ αυτό άλλωστε ο γάμος είναι αδιάλυτος. Τα στέφανα φυλάσσονται στο πιο ιερό μέρος του σπιτιού, στο εικονοστάσι, ισόβια. Μερικοί τρέμουν μήπως τους πάρει κανείς τα φυτίλια από τις λαμπάδες και τους κάνουν μάγια! Μάταιος φόβος όμως, γιατί το ζευγάρι είναι θωρακισμένο από τη Θεία Χάρη και απρόσβλητο από κάθε είδους μαγεία. Γι’ αυτό χρειάζεται η δέουσα προσοχή και ευλάβεια την ώρα του μυστηρίου, ώστε να κατέβει η Θεία Χάρη στους νεόνυμφους. Η Θεία Χάρη, εξαγιάζει, ηθικοποιεί και εξυψώνει το αντρόγυνο. Κάνει πνευματικότερη την ένωση των συζύγων και τους ενισχύει ώστε να πετύχουν τους υψηλούς τους στόχους. Τους βοηθάει να είναι μια ψυχή, μια καρδιά, και ο γάμος τους αδιάλυτος. Τους βοηθάει, αλλά πρέπει και οι σύζυγοι να αγωνίζονται για να πετύχουν αυτό το υπεράνθρωπο και υπερφυσικό : το να αγαπούν οι άντρες τις γυναίκες τους «ως τα εαυτών σώματα» και οι γυναίκες «να υποτάσσονται τοις ανδράσιν εν παντί». Η βάση της οικογένειας πρέπει να είναι η αγάπη και όχι ο έρωτας. Γιατί ο έρωτας, σαν τον αχνό (ατμό) εξατμίζεται και φεύγει, ενώ η αγάπη μένει ισόβια και στην άλλη ζωή.
Διάλυση του γάμου
Ο Γάμος είναι αδιάλυτος. Ο Κύριος όμως όρισε και μία εξαίρεση κατά την οποία ο γάμος διαλύεται. Ο σύζυγος δηλαδή δικαιούται να ζητήσει διαζύγιο στην περίπτωση που η σύζυγος καταπατήσει τη συζυγική τιμή και εκδοθεί σε άλλον άνδρα. Το ίδιο και στη σύζυγο, εάν την απατήσει ο άνδρας. Η εγκληματική αυτή πράξη της μοιχείας προσβάλλει θανάσιμα όλη την ηθική ζωή που συνάφθηκε με το γάμο. Αυτός είναι ο μόνος λόγος διαζυγίου, διότι φέρει αίσχος και ατιμία στον άνδρα και την οικογένεια. Καταστρέφει την αμοιβαία τιμή και αγάπη και κάνει τη συζυγική ζωή αβίωτη.
Οι μαθητές του Κυρίου εξέφρασαν την απορία τους, που είναι και απορία πολλών Χριστιανών, όταν άκουσαν ότι ο γάμος είναι αδιάλυτος. Ισχυρίστηκαν, ότι εφ’ όσον ο γάμος δεν διαλύεται ποτέ (εκτός πορνείας) και θα πρέπει ο σύζυγος να ανέχεται όλες τις αμαρτίες του άλλου συζύγου, τότε συμφέρει να μείνει κάποιος άγαμος και να μάχεται με τις φυσικές του επιθυμίες, εναντίον του εαυτού του. Γιατί είναι πολύ βαρύ, λέγει ο Χρυσόστομος, να είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι ένα σύζυγο γεμάτο κακία. Είναι σαν να είσαι ισόβια κλεισμένος σε ένα κλουβί με ένα θηρίο! Ο Κύριος απαντώντας, τους είπε : «Ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ’ οις δέδοται» (Ματθ ιθ΄ 11). Το να μείνει δηλαδή κάποιος άγαμος σε όλη του τη ζωή, είναι πραγματικό κατόρθωμα, που δεν μπορούν να το κάνουν όλοι, παρά μόνον όσοι έχουν λάβει από τον Θεό τη χάρη και τη δύναμη να το κατορθώσουν. Και στο τέλος ο Κύριος λέγει : «Ο δυνάμενος χωρείν, χωρείτω». Όποιος δηλαδή μπορεί να προχωρήσει στο κατόρθωμα αυτό και να ζήσει ζωή πραγματικά άγαμη και κατά Χριστόν παρθενική, ας προχωρήσει. Με τα λόγια αυτά αφήνει την παρθενία στη θέληση και την εκλογή του ανθρώπου. Όταν λέγει «οις δέδοται» πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το δώρο δίνεται και σε όσους το ζητήσουν (όπως πρέπει, θερμά και επίμονα). «Παν ο αν αιτήσεται εν τη προσευχή υμών, λήψεσθαι» είπε ο Κύριος.
Το γνώρισμα εκείνων που πήραν το χάρισμα αυτό, της Παρθενίας από τον Θεό, είναι η δύναμη, που αποκτά η θέλησή τους, στην απόφαση να νεκρώσουν τα πάθη. Η Δύναμη αυτή φαίνεται στη δουλαγωγία και την άσκηση του σώματος. Μόνον όσοι παίρνουν το χάρισμα της παρθενίας από τον Θεό μπορούν να ζήσουν μια πραγματική χριστιανική και άγαμη ζωή. Αυτοί, ζουν άγαμοι για τη λατρεία και δόξα του Θεού και την ωφέλεια των ανθρώπων. Όχι για τον εαυτό τους.
Η αρετή αποκτάται με την υπακοή μέσα στο γάμο
Δέσμευση ή ελευθερία; Γιατί, λένε μερικοί, ο Θεός με το αδιάλυτο του γάμου δεσμεύει την ελευθερία του ανθρώπου; Την πραγματική ελευθερία τη χάσαμε όταν ο άνθρωπος αποστάτησε από τον Θεό και τράβηξε το δρόμο της αμαρτίας. Ο δύσκολος και δύστροπος χαρακτήρας είναι αποτέλεσμα της διαστροφής που δημιούργησε η αμαρτία. Η πραγματική ελευθερία είναι η εκούσια υπακοή στον Θείο Νόμο και η πρόθυμη συμμόρφωση στις απαιτήσεις του νόμου της αγάπης. Όπως με την παρακοή χάθηκε η ελευθερία, έτσι και με την υπακοή αποκτάται. Είναι άλλωστε γεγονός, ότι για πολλούς, ο γάμος με κάποιον δύστροπο σύζυγο, υπήρξε σπουδαίο παιδαγωγικό μέσο, παλαίστρα αρετής. Εκεί, με αγώνα, κέρδισαν την υπομονή, την πραότητα, την ανοχή, την ταπείνωση. Και μαζί με τις αρετές αυτές κέρδισαν στο τέλος και τον δύστροπο σύντρο
φο. Η οικογένεια είναι γυμναστήριο της αρετής, το εργαστήριο όπου διαμορφώνονται χαρακτήρες. Και όποιος δεν σφυροκοπείται εκεί, είτε σαν σύζυγος, είτε σαν γιος και μέλος της οικογένειας, πολύ δύσκολα θα αντέξει στην κοινωνική ζωή. Αυτοί που θέλουν να βρουν τον κατάλληλο σύντροφο της ζωής τους πρέπει να συμβουλευτούν, να προσευχηθούν – προ παντός να προσευχηθούν – διότι παρά Κυρίου αρμόζεται γυνή ανδρί». Να τους παρουσιάσει τον κατάλληλο σύντροφο.
Η αγαμία των Επισκόπων
Η αγαμία των Επισκόπων. Άγαμοι παραμένουν και όλοι οι Αρχιερείς, οι Ιερομόναχοι, όλοι οι μοναχοί και οι μοναχές, αλλά και πολλοί ιερείς και διάκονοι. Η αγαμία των Αρχιερέων καθωρίστηκε από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο (691 μΧ). Μέχρι τότε οι επίσκοποι ήταν έγγαμοι, όπως ο Άγιος Σπυρίδων, ο πατέρας του Αγ. Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης κλπ. Ο τελευταίος, σαν έγγαμος, έχασε τα αγαθά της παρθενίας και λέγει : «Τώρα είμαι σαν εκείνον τον διψασμένο, που βλέπει το γάργαρο νερό ψηλά στον απόκρημνο βράχο και δεν μπορεί να το πλησιάσει».
Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ακολουθήσει τον έγγαμο ή τον άγαμο βίο. Πρέπει όμως να τον ακολουθήσει με συνέπεια. Βέβαια, ο παρθενικός βίος δεν συγκρίνεται με τον έγγαμο. Είναι ανώτερος, όσο ο ουρανός από τη γη, η ψυχή από το σώμα και οι άγγελοι από τον άνθρωπο, όπως λένε οι πατέρες. Γι’ αυτό και λέγεται και αγγελικός βίος.
(αποσπάσματα από έντυπο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου)
Ο γάμος είναι μεγάλο μυστήριο (ένα από τα επτά), κατά το οποίο δύο άνθρωποι ενώνονται σε μία σάρκα με ειδική ιερολογία, ευλογίες της Εκκλησίας και παρουσίας του Κυρίου και είναι ισόβιος δεσμός. Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα από την πλευρά του άνδρα, για να δείξει ότι αυτή και αυτός αλληλοσυμπληρώνονται και ο ένας ανήκει στον άλλον ως οστούν εξ οστέων και σάρξ εκ σαρκός.
Ο δεσμός του ανδρόγυνου είναι στενότερος από κάθε άλλο δεσμό αίματος, πιο στενός από το δεσμό μεταξύ γονέων και τέκνων ή τέκνων προς τους γονείς, ή μεταξύ αδελφών. Ο Θεός νομοθέτησε στο Σινά την υποχρέωση των τέκνων προς τους γονείς (Έξοδος, κ΄ 12). Νομοθετεί το σεβασμό και την τιμή προς του γεννήτορες (Λευιτικό, ιθ΄ 3). Όμως από τη χαραυγή της ανθρωπότητας, από την ημέρα που υπάρχουν δύο μόνο άνθρωποι επί της γης, ο Αδάμ και η Εύα, διδάσκει και νομοθετεί τον μεταξύ τους δεσμό που είναι ανώτερος από αυτόν προς τους γονείς.
Ο Θεός δεν θέλει με τη νομοθεσία του να φέρει τους ανθρώπους σε ρήξη, αλλά να τους εναρμονίσει. Επειδή γνώριζε ότι θα υπεισήρχοντο στο ανδρόγυνο διαφωνίες και πολλές φορές οι διαφορές αυτές θα προκαλούνταν από παρεμβάσεις τρίτων και κυρίως πεθερών, γι’ αυτό υπογράμμισε το ακατάλυτο και ισχυρό δεσμό του ανδρόγυνου, αλλά ταυτόχρονα νομοθετεί και τον οφειλόμενο σεβασμό προς τους γονείς. Προγνώριζε ο Θεός πόσο ανόητα θα σκεπτόντουσαν οι άνθρωποι. Λένε πολλοί, γυναίκα (ή άνδρα) ξαναβρίσκω, πατέρα όμως ή μητέρα δεν ξανακάνω. Αυτό όμως θα στραφεί εναντίον τους, διότι, αν χωρίσουν, θα πουν τα παιδιά τους (δικαίως) : όσες γυναίκες και να πάρει ο πατέρας μου, ή όσους άνδρες και να παντρευτεί η μητέρα μου, μάνα (ή πατέρα) άλλη δεν ξανακάνω. Και όταν τους επιβάλλουν στη θέση του φυσικού τους γονέα κάποιον άλλον, αυτός θα είναι πάντα ξένος και θα προκληθούν στη ψυχή τους τραύματα. Το φυσικό πατέρα και τη φυσική μάνα κανείς δεν μπορεί να τους αναπληρώσει, γι’ αυτό ο Θεός διέταξε το αδιάλυτο του γάμου.
Κατά την Αγία Γραφή οι έγγαμοι είναι δεμένοι δια νόμου Θεού με ισόβια δεσμά. Αλλά, εάν το κίνητρο του γάμου είναι μόνο η σάρκα, τα απατηλά σωματικά χαρίσματα και το συμφέρον και όχι η πνευματική σχέση και τα ψυχικά χαρίσματα, τότε τα πράγματα οδηγούνται σε ναυάγιο. Διότι σκοπός του γάμου είναι η αλληλοσυμπλήρωση και η αλληλοβοήθεια για την ηθική τελείωση και την απόκτηση της αιώνια βασιλείας του Θεού. Όταν όμως γνωρίζονται οι νέοι, δεν ενδιαφέρονται για το ηθικό ποιόν και τη σχέση με το Θεό, αλλά τα κίνητρα που τους δελεάζουν είναι τα κάλλη, το χρήμα, τα πτυχία, η καταγωγή κλπ, που από μόνα τους δεν εγγυώνται έναν πετυχημένο γάμο και μια ισόβια συζυγία.
Σήμερα που τα πάντα έχουν διαβρωθεί, τα συζυγικά ναυάγια πληθύνονται. Αν οι νέοι ξεκινούσαν το γάμο τους με την πίστη στο Θεό και την πεποίθηση ότι πρόκειται για ισόβια απόφαση, θα ήσαν πολύ πιο προσεκτικοί στην επιλογή του/της συζύγου.
Τον γάμο τον διαλύει μόνον ο θάνατος.
Ο Χριστός αναγνωρίζει σαν μοναδικό λόγω χωρισμού την μοιχεία : «Εγώ πάντως σας λέω ότι όποιος χωρίσει τη γυναίκα του για άλλο λόγο εκτός της μοιχείας, κάνει αυτήν να μοιχάται» (κατά Ματθαίον, έ 31-32).
Ο Χριστός λοιπόν δεν βλέπει άλλον λόγο διαζυγίου από αυτόν της μοιχείας και δίνει το δικαίωμα στο αθώο μέλος να ξαναπαντρεύεται αν θέλει.
Σύμβολα του Ιερού Μυστηρίου του γάμου
Το ζευγάρι πρέπει να προγραμματίζει την κατά Θεόν ζωή του και να μην αυτοσχεδιάζει ή να οδηγείται από ένστικτα. Η Εκκλησία για να διευκολύνει τα μέλη της συμβουλεύει πώς να υλοποιούνται οι προτροπές του Αποστόλου Παύλου. Έτσι, το ζευγάρι, ούτε τη Θεία Κοινωνία θα στερείται, ούτε τις χαρές και τις ευλογίες του γάμου.
ΣΤΕΦΑΝΑ : Σημαίνουν ότι και οι δύο έφτασαν στο γάμο αγνοί και παρθένοι και δεν νικήθηκαν από τη σάρκα, γι’ αυτό η Εκκλησία τους στεφανώνει σαν νικητές.
ΛΕΥΚΟ ΝΥΦΙΚΟ : Συμβολίζει την αγνότητα και την καθαρότητα της σάρκας και του πνεύματος.
ΡΥΖΙ : Στα αρχαία προ Χριστού χρόνια, έριχναν στους νεόνυμφους σησάμι και βρώμη, σύμβολα καλής ζωής, ευτεκνίας και πολυτεκνίας. Σήμερα ρίχνουν ρύζι, όπου, κατά παρετυμολογία της λέξεως, εύχονται να ριζώσουν οι νεόνυμφοι, να έχουν καλή ζωή και να αποκτήσουν πολλά παιδιά.
ΚΟΥΦΕΤΑ : Σημαίνουν να είναι η ζωή πάντα γλυκιά και χωρίς θλίψη.
ΟΙΝΟΣ : Το κοινό ποτήρι σημαίνει ότι το ζεύγος πρέπει να αντιμετωπίζει από κοινού τα καλά και τα δύσκολα του γάμου.
5. Πως θα επιτύχει ο γάμος
(αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο του † Αρχιμανδρίτου Χαράλαμπου Βασιλόπουλου)
Το μυστικό για να πετύχει ένας γάμος είναι η Θεία Χάρις. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που κρύβεται μέσα στο μυστήριο του γάμου.
Ο Γάμος, δεν είναι υπόθεση μόνο των δύο συζευγμένων. Είναι υπόθεση ιερή. Είναι υπόθεση του Θεού. Για το γάμο ενδιαφέρεται ο ίδιος ο Θεός, που μπορεί να δώσει τη Χάρη Του, τη δύναμή Του, την ευλογία Του, ώστε να πετύχει ο γάμος.
Ο σκοπός του γάμου είναι να φθάσει το πρότυπό του, που είναι ο γάμος του Χριστού και της Εκκλησίας. Γι’ αυτό αναφέρεται «Το μυστήριον τούτο μέγα εστί, …Και ώσπερ η Εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες, τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί. Οι άνδρες αγαπάτε τας εαυτόν γυναίκας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν. Και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής. (Εφες. Ε΄ 24-25).
Τέτοια πρέπει να είναι η υπακοή της Χριστιανής γυναίκας προς τον άνδρα της. Όπως δηλαδή υποτάσσεται η Εκκλησία στον Χριστό, έτσι να υποτάσσεται και αυτή στον άνδρα. Και αφού η υπακοή της Εκκλησίας στον Χριστό δεν είναι μια φυσική υπακοή, αλλά υπερφυσική, έτσι και η Χριστιανή γυναίκα πρέπει να έχει υπερφυσική υπακοή στον άνδρα. Το ίδιο και οι Χριστιανοί άνδρες πρέπει να αγαπούν τις γυναίκες τους μέχρι θανάτου, όπως και ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και πέθανε γι’ αυτήν.
Για να επιτευχθούν όμως αυτά τα υπερφυσικά πρότυπα των συζύγων, πρέπει να τους δοθεί και υπερφυσική δύναμη. Και αυτή είναι η Θεία Χάρις. Με την Θεία Χάρη αποκτά ο φυσικός αυτός δεσμός υπερφυσικό χαρακτήρα.
Το μυστικό λοιπόν της επιτυχία του γάμου είναι να εξασφαλίσουν οι νεόνυμφοι την Θεία Χάρη. Αυτή, η αόρατη πρόσθετη δύναμη, θα δώσει την υπερφυσική δύναμη στους συζύγους να περάσουν το φουρτουνιασμένο πέλαγος της παρούσας ζωής με αγάπη, υπομονή και ειρήνη και να πετύχουν τον μεγάλο σκοπό του γάμου, που είναι ο αγιασμός αμφοτέρων και η σωτηρία τους και να γίνει ο γάμος σαν το γάμο του Χριστού και της Εκκλησίας.
Για να βρει το αντρόγυνο το μυστικό της επιτυχίας του γάμου του, για να αποκτήσει δηλαδή την Θεία Χάρη, χρειάζεται προηγουμένως προετοιμασία. Η προετοιμασία έγκειται στον εσωτερικό στολισμό, στον κρυπτό της καρδίας, που είναι ενώπιον του Θεού πολυτελής. Οι αρετές αυτές είναι:
1. Ο σεβασμός και η υπακοή, πρώτα προς τους γονείς. Με την αρετή αυτή και με την πρόσθετη βοήθεια της Θείας Χάριτος θα μπορέσει κατόπιν η γυναίκα να υπακούει και στον άνδρα «εν παντί». Αυτό το «εν παντί» πόσο δύσκολο είναι να κατορθωθεί! Χρειάζεται η προετοιμασία προηγουμένως από τον πατέρα, για να μπορέσει στο γάμο με τη δύναμη της Θείας Χάριτος να επιτύχει τη υπακοή «εν παντί» στον άνδρα, που είναι υπερφυσικό κατόρθωμα. Εάν ο νέος δεν σέβεται τη μητέρα του, που τον γέννησε, πως θα σεβασθεί τη γυναίκα του, την οποία άλλωστε μπορεί να αλλάξει με άλλη;
2. Η νοικοκυροσύνη. Είναι επίσης αναγκαίο να μάθει η κοπέλα νοικοκυροσύνη πριν από το γάμο. Πηγαίνοντας η κοπέλα τα πρώτα χρόνια στα σχολεία και κατόπιν στη δουλειά, δεν φροντίζει παράλληλα να μάθει να πλένει, να σιδερώνει, να μαγειρεύει, για να ευχαριστήσει τον άνδρα της και να μπορέσει να τον κρατήσει κοντά της. Δεν σκέφτεται ότι υπάρχουν πολλές σειρήνες έξω, που του προσφέρουν και φαγητά και γλυκά, αλλά και πολλά γλυκόλογα.
3. Η αγνότητα. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας για τη διατήρηση της προ του γάμου αγνότητας. Μεγάλη η αρετή της αγνότητας και βαρύ το αμάρτημα της ανηθικότητας. Την πορνεία δυστυχώς σήμερα, πολλοί και πολλές δεν τ
ην θεωρούν αμάρτημα. Εργάστηκαν οι Εβραιομασώνοι, όπως είχαν προγραμματίσει στα «πρωτόκολλα των σοφών Σιών» για να διαφθείρουν την νεολαία. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι έχουν φτάσει να αμαρτάνουν ασύστολα. Δεν σκέπτονται την οργή του Θεού, δεν σκέπτονται ότι θα δώσουν φοβερό λόγο την ημέρα της Κρίσης για τις αμαρτίες της ανηθικότητας που έχουν κάνει προ του γάμου. Αφού δεν υπολογίζουν τον Θεό και τον εξοργίζουν με τις ανηθικότητές τους, πως περιμένουν μετά να τους δώσει την ευλογία Του;
Οι σημερινοί νέοι σκέπτονται επιπόλαια για τον γάμο. Δεν υπάρχει σπουδαιότερο πρόβλημα στη ζωή τους από τον γάμο. Από τη λύση του γάμου, καλή ή κακή, εξαρτάται όπως είπαμε η ευτυχία τους, όχι μόνον η επίγεια, αλλά και η παντοτινή. Όμως, το τόσο σπουδαίο αυτό πρόβλημα, πόσο επιπόλαια το λύνουν! Δεν πάει καλά το μαγαζί, η επιχείρηση, τα οικονομικά; Σανίδα σωτηρίας η προίκα, όσο ακόμη υπάρχει. Δεν ζητούνε καλή ψυχή, αλλά πολλή προίκα. Δεν ζητούνε χαρακτήρα, αλλά χρήμα. Και μπροστά στην λάμπουσα περιουσία παραβλέπονται οι ελεεινοί χαρακτήρες.
Κάλλος σώματος προτιμούνε σήμερα και όχι ωραιότητα ψυχής. Αλλά εάν έχει μόνο κάλλος και όχι χαρακτήρα (ευσέβεια, υπακοή, σεβασμό, πραότητα, αγνότητα) την παίρνει ο σατανάς και άντε να τη συμμαζέψεις. Το κάλλος εξατμίζεται και σου μένει μόνο ο σατανάς για να υποφέρεις ισόβια και να γίνεται η ζωή σου κόλαση.
Τα στέφανα. Το ιερότερο σημείο του γάμου είναι η στέψη με τα στέφανα. Στέφονται στο όνομα της Αγία Τριάδος και λέγει ο ιερέας : «Στέφεται ο δούλος του Θεού … την δούλην του Θεού …εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, Αμήν». Αυτό το επαναλαμβάνει τρεις φορές κάνοντας το σημείο του Σταυρού. Έπειτα στεφανώνει και τη νύφη, λέγοντας : «Στέφεται η δούλη του Θεού …τον δούλον του Θεού …εις το όνομα του Πατρός…Αμήν». Αυτό λέγεται εκ τρίτου και είναι η ιερότερη στιγμή του μυστηρίου, γιατί τότε κατέρχεται η Χάρη του Αγίου Πνεύματος στους νεόνυμφους.
«Το κοινόν ποτήριον». Τι ποτήρι περιέχει νάμα (γλυκό κρασί). Πολλοί νομίζουν ότι είναι Θεία Κοινωνία, αλλά το κρασί αυτό δεν είναι αίμα του Χριστού. Είναι το κοινό (ανταμικό) ποτήρι με κρασί, που σημαίνει ότι το αντρόγυνο θα περνάει μαζί τις πίκρες και τις χαρές. Δεν θα κοιτάζουν μόνο το ατομικό τους συμφέρον, αλλά και το συμφέρον του άλλου. Στα βάσανα δεν θα αποτραβηχτεί κάποιος από τους δύο, αλλά θα τα περάσουν μαζί.
Οι Ευχές. Όλοι δίνουν ευχές στους νεόνυμφους, αλλά αυτές δεν πιάνουν, ώστε να κάνουν το γάμο ευτυχισμένο και ανθόσπαρτο, γιατί οι ευχές των ανθρώπων είναι ανούσιες. Οι ευχές έχουν σημασία όταν αυτά, αντί να λέγονται απ’ ευθείας στους νεόνυμφους, λέγονται προς τον Θεό, υπό μορφή προσευχής, για να τους τα δώσει. Αλλά τι να δώσει ο Θεός, αφού τις ευχές τις λένε άνθρωποι άπιστοι ή αδιάφοροι! Ο Θεός δεν τις ακούει. Ακούει μόνο τις ευχές των αντιπροσώπων Του, των ιερέων. Και οι τελευταίοι όμως, πρέπει να τελούν όπως πρέπει το μυστήριο, και όχι γρήγορα, ή παραλείποντας τα μισά, επειδή ακολουθούν άλλοι γάμοι.
Οι στεφανούμενοι πρέπει να έχουν την προσοχή τους στο μυστήριο και να προσεύχονται ώστε να ελκύσουν τη Θεία Χάρη και να μην τους ενδιαφέρει μόνο ο φωτογράφος.
Οι προσκεκλημένοι πρέπει να δείχνουν κι αυτοί, την προσοχή που αρμόζει σε ένα μυστήριο. Δυστυχώς, αυτοί, φωνάζουν, θορυβούν, γελούν και κανείς δεν προσεύχεται. Αυτοί κάνουν το μεγαλύτερο κακό στους νεόνυμφους, λες και είναι οι χειρότεροι εχθροί τους, γιατί με τις αταξίες και τα χάχανά τους καταστρέφουν το μυστήριο και δεν κατεβαίνει η Θεία Χάρη στα κεφάλια των νεόνυμφων.
Ο δεσμός του γάμου είναι αιώνιος
Ο δεσμός του γάμου είναι αιώνιος και διατηρείται εις τους αιώνας των αιώνων. Γι’ αυτό άλλωστε ο γάμος είναι αδιάλυτος. Τα στέφανα φυλάσσονται στο πιο ιερό μέρος του σπιτιού, στο εικονοστάσι, ισόβια. Μερικοί τρέμουν μήπως τους πάρει κανείς τα φυτίλια από τις λαμπάδες και τους κάνουν μάγια! Μάταιος φόβος όμως, γιατί το ζευγάρι είναι θωρακισμένο από τη Θεία Χάρη και απρόσβλητο από κάθε είδους μαγεία. Γι’ αυτό χρειάζεται η δέουσα προσοχή και ευλάβεια την ώρα του μυστηρίου, ώστε να κατέβει η Θεία Χάρη στους νεόνυμφους. Η Θεία Χάρη, εξαγιάζει, ηθικοποιεί και εξυψώνει το αντρόγυνο. Κάνει πνευματικότερη την ένωση των συζύγων και τους ενισχύει ώστε να πετύχουν τους υψηλούς τους στόχους. Τους βοηθάει να είναι μια ψυχή, μια καρδιά, και ο γάμος τους αδιάλυτος. Τους βοηθάει, αλλά πρέπει και οι σύζυγοι να αγωνίζονται για να πετύχουν αυτό το υπεράνθρωπο και υπερφυσικό : το να αγαπούν οι άντρες τις γυναίκες τους «ως τα εαυτών σώματα» και οι γυναίκες «να υποτάσσονται τοις ανδράσιν εν παντί». Η βάση της οικογένειας πρέπει να είναι η αγάπη και όχι ο έρωτας. Γιατί ο έρωτας, σαν τον αχνό (ατμό) εξατμίζεται και φεύγει, ενώ η αγάπη μένει ισόβια και στην άλλη ζωή.
Διάλυση του γάμου
Ο Γάμος είναι αδιάλυτος. Ο Κύριος όμως όρισε και μία εξαίρεση κατά την οποία ο γάμος διαλύεται. Ο σύζυγος δηλαδή δικαιούται να ζητήσει διαζύγιο στην περίπτωση που η σύζυγος καταπατήσει τη συζυγική τιμή και εκδοθεί σε άλλον άνδρα. Το ίδιο και στη σύζυγο, εάν την απατήσει ο άνδρας. Η εγκληματική αυτή πράξη της μοιχείας προσβάλλει θανάσιμα όλη την ηθική ζωή που συνάφθηκε με το γάμο. Αυτός είναι ο μόνος λόγος διαζυγίου, διότι φέρει αίσχος και ατιμία στον άνδρα και την οικογένεια. Καταστρέφει την αμοιβαία τιμή και αγάπη και κάνει τη συζυγική ζωή αβίωτη.
Οι μαθητές του Κυρίου εξέφρασαν την απορία τους, που είναι και απορία πολλών Χριστιανών, όταν άκουσαν ότι ο γάμος είναι αδιάλυτος. Ισχυρίστηκαν, ότι εφ’ όσον ο γάμος δεν διαλύεται ποτέ (εκτός πορνείας) και θα πρέπει ο σύζυγος να ανέχεται όλες τις αμαρτίες του άλλου συζύγου, τότε συμφέρει να μείνει κάποιος άγαμος και να μάχεται με τις φυσικές του επιθυμίες, εναντίον του εαυτού του. Γιατί είναι πολύ βαρύ, λέγει ο Χρυσόστομος, να είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι ένα σύζυγο γεμάτο κακία. Είναι σαν να είσαι ισόβια κλεισμένος σε ένα κλουβί με ένα θηρίο! Ο Κύριος απαντώντας, τους είπε : «Ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ’ οις δέδοται» (Ματθ ιθ΄ 11). Το να μείνει δηλαδή κάποιος άγαμος σε όλη του τη ζωή, είναι πραγματικό κατόρθωμα, που δεν μπορούν να το κάνουν όλοι, παρά μόνον όσοι έχουν λάβει από τον Θεό τη χάρη και τη δύναμη να το κατορθώσουν. Και στο τέλος ο Κύριος λέγει : «Ο δυνάμενος χωρείν, χωρείτω». Όποιος δηλαδή μπορεί να προχωρήσει στο κατόρθωμα αυτό και να ζήσει ζωή πραγματικά άγαμη και κατά Χριστόν παρθενική, ας προχωρήσει. Με τα λόγια αυτά αφήνει την παρθενία στη θέληση και την εκλογή του ανθρώπου. Όταν λέγει «οις δέδοται» πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το δώρο δίνεται και σε όσους το ζητήσουν (όπως πρέπει, θερμά και επίμονα). «Παν ο αν αιτήσεται εν τη προσευχή υμών, λήψεσθαι» είπε ο Κύριος.
Το γνώρισμα εκείνων που πήραν το χάρισμα αυτό, της Παρθενίας από τον Θεό, είναι η δύναμη, που αποκτά η θέλησή τους, στην απόφαση να νεκρώσουν τα πάθη. Η Δύναμη αυτή φαίνεται στη δουλαγωγία και την άσκηση του σώματος. Μόνον όσοι παίρνουν το χάρισμα της παρθενίας από τον Θεό μπορούν να ζήσουν μια πραγματική χριστιανική και άγαμη ζωή. Αυτοί, ζουν άγαμοι για τη λατρεία και δόξα του Θεού και την ωφέλεια των ανθρώπων. Όχι για τον εαυτό τους.
Η αρετή αποκτάται με την υπακοή μέσα στο γάμο
Δέσμευση ή ελευθερία; Γιατί, λένε μερικοί, ο Θεός με το αδιάλυτο του γάμου δεσμεύει την ελευθερία του ανθρώπου; Την πραγματική ελευθερία τη χάσαμε όταν ο άνθρωπος αποστάτησε από τον Θεό και τράβηξε το δρόμο της αμαρτίας. Ο δύσκολος και δύστροπος χαρακτήρας είναι αποτέλεσμα της διαστροφής που δημιούργησε η αμαρτία. Η πραγματική ελευθερία είναι η εκούσια υπακοή στον Θείο Νόμο και η πρόθυμη συμμόρφωση στις απαιτήσεις του νόμου της αγάπης. Όπως με την παρακοή χάθηκε η ελευθερία, έτσι και με την υπακοή αποκτάται. Είναι άλλωστε γεγονός, ότι για πολλούς, ο γάμος με κάποιον δύστροπο σύζυγο, υπήρξε σπουδαίο παιδαγωγικό μέσο, παλαίστρα αρετής. Εκεί, με αγώνα, κέρδισαν την υπομονή, την πραότητα, την ανοχή, την ταπείνωση. Και μαζί με τις αρετές αυτές κέρδισαν στο τέλος και τον δύστροπο σύντρο
φο. Η οικογένεια είναι γυμναστήριο της αρετής, το εργαστήριο όπου διαμορφώνονται χαρακτήρες. Και όποιος δεν σφυροκοπείται εκεί, είτε σαν σύζυγος, είτε σαν γιος και μέλος της οικογένειας, πολύ δύσκολα θα αντέξει στην κοινωνική ζωή. Αυτοί που θέλουν να βρουν τον κατάλληλο σύντροφο της ζωής τους πρέπει να συμβουλευτούν, να προσευχηθούν – προ παντός να προσευχηθούν – διότι παρά Κυρίου αρμόζεται γυνή ανδρί». Να τους παρουσιάσει τον κατάλληλο σύντροφο.
Η αγαμία των Επισκόπων
Η αγαμία των Επισκόπων. Άγαμοι παραμένουν και όλοι οι Αρχιερείς, οι Ιερομόναχοι, όλοι οι μοναχοί και οι μοναχές, αλλά και πολλοί ιερείς και διάκονοι. Η αγαμία των Αρχιερέων καθωρίστηκε από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο (691 μΧ). Μέχρι τότε οι επίσκοποι ήταν έγγαμοι, όπως ο Άγιος Σπυρίδων, ο πατέρας του Αγ. Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης κλπ. Ο τελευταίος, σαν έγγαμος, έχασε τα αγαθά της παρθενίας και λέγει : «Τώρα είμαι σαν εκείνον τον διψασμένο, που βλέπει το γάργαρο νερό ψηλά στον απόκρημνο βράχο και δεν μπορεί να το πλησιάσει».
Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ακολουθήσει τον έγγαμο ή τον άγαμο βίο. Πρέπει όμως να τον ακολουθήσει με συνέπεια. Βέβαια, ο παρθενικός βίος δεν συγκρίνεται με τον έγγαμο. Είναι ανώτερος, όσο ο ουρανός από τη γη, η ψυχή από το σώμα και οι άγγελοι από τον άνθρωπο, όπως λένε οι πατέρες. Γι’ αυτό και λέγεται και αγγελικός βίος.
-
aposal
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25439
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Ας δούμε τότε και τις απόψεις πιο σύγχρονων πατέρων όπως του Γέροντα Παϊσίου :lovethink έγραψε:Ο άνδρας να μην βιαιοπραγεί, αλλά να νουθετεί την γυναίκα ως ατελέστερη
Γιατί ο άνδρας πρέπει να ανέχεται τα ελαττώματα της γυναίκας
Γιατί ο άνδρας πρέπει να ανέχεται τα ελαττώματα της γυναίκας και να τη παρηγορεί στις αποτυχίες
Η γυναίκα που αρνείται τη συζυγική σχέση είναι βαθύτατα ένοχη
Σήμερα αν ακουσθεί αυτός ο λόγος από κάποιο άμβωνα θα ξυπνήσει αντιδράσεις διότι τα πράγματα είναι αλλιώς
Δεν θεωρούμε τη γυναίκα σήμερα "ατελέσθερη" , ούτε θεωρούμε ότι κατέχει τα "προνόμια" στις αποτυχίες
Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με την εποχή βέβαια που γράφτηκε ο θαυμάσιος λόγος , ή αν τότε ήταν "ορθότερα" τα πράγματα απ'ότι σήμερα
Δείχνω τον κατάλληλο σεβασμό σε αυτούς τους θαυμάσιους λόγους αναγνωρίζοντας ότι γράφτηκαν 1500 χρόνια πριν
Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Δ΄, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»
Η ισότητα άνδρα και γυναίκας (41-43)
«Ο ανήρ» λέει η Γραφή, «εστί κεφαλή της γυναικός» (Εφ. 5,23). Δηλαδή ο Θεός κανόνισε, ώστε ο άνδρας να αφεντεύει στην γυναίκα. Να αφεντεύει η γυναίκα στον άνδρα είναι ύβρις προς τον Θεό. Ο Θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και ο Αδάμ είπε για τη γυναίκα : «Τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου» (Γεν. 2,23). Η γυναίκα, λέει το Ευαγγέλιο πρέπει να φοβάται τον άνδρα, δηλαδή να τον σέβεται και ο άνδρας να αγαπάει την γυναίκα (Εφ. 5,33). Μέσα στην αγάπη είναι ο σεβασμός. Μέσα στον σεβασμό είναι η αγάπη. Αυτό το οποίο αγαπώ, το σέβομαι κιόλας. Και αυτό που σέβομαι, το αγαπώ. Δηλαδή δεν είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Ένα πράγμα είναι και τα δυο.
Η ισότητα που ζητούν οι γυναίκες με τους άνδρες μόνον ως ένα σημείο μπορεί να ισχύσει. Σήμερα στις γυναίκες, επειδή εργάζονται και ψηφίζουν, μπήκε ένα αρρωστημένο πνεύμα και νομίζουν ότι είναι ίσες με τους άνδρες. Φυσικά οι ψυχές ίδιες είναι. Αλλά, όταν ο άνδρας δεν αγαπά τη γυναίκα και η γυναίκα δεν σέβεται τον άνδρα δημιουργούνται σκηνές στην οικογένεια. Παλιά, το να αντιμιλήσει η γυναίκα στον άνδρα το θεωρούσαν πολύ βαρύ. Τώρα μπήκε ένα αλήτικο πνεύμα. Τότε τι όμορφα που ήταν! Είχα γνωρίσει ένα ανδρόγυνο που ο άνδρας ήταν πολύ κοντός και η γυναίκα, μια ανδρογυναίκα, ψηλή μέχρι εκεί πάνω. Αφού εκατόν ογδόντα οκάδες σιτάρι το ξεφόρτωνε από το κάρο μόνη της! Μια φορά ένας εργάτης – ψηλός κι εκείνος – πήγε να την πειράξει και εκείνη τον άρπαξε και τον πέταξε πέρα σαν σπιρτόξυλο! Αλλά να βλέπατε τι υπακοή έκανε στον άνδρα της, πώς τον σεβόταν! Έτσι κρατιέται η οικογένεια, αλλιώς δεν γίνεται.
Οι ρόλοι άνδρα και γυναίκας (43)
Με ρώτησε κάποιος : «Γέροντα τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με τη γυναίκα»; «Η ευγνωμοσύνη» του λέω. Ο ένας αγαπάει τον άλλον γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα τη σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.
-
aposal
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25439
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Δ΄, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»
Πόσα παιδιά να κάνουμε (64-66);
Πολλές φορές ανδρόγυνα μου εκφράζουν την ανησυχία τους για το θέμα της τεκνοποιίας και ζητούν τη γνώμη μου. Άλλα σκέφτονται να κάνουν ένα – δύο παιδιά και άλλα θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Αυτό όμως που τους συμφέρει είναι να αφήνουν το θέμα της τεκνοποιίας στον Θεό. Να εμπιστεύονται τη ζωή τους στην Θεία Πρόνοια και να μην βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει να πιστεύουν ότι ο Θεός που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού, πολύ περισσότερο θα φροντίσει για τα δικά τους παιδιά.
Μερικοί προσπαθούν πρώτα να τακτοποιήσουν όλα τα άλλα και ύστερα να σκεφτούν για τα παιδιά. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τον Θεό. Άλλοι πάλι λένε : «Σήμερα είναι δύσκολη η ζωή. Ένα παιδί φτάνει, γιατί κι αυτό με δυσκολία το μεγαλώνεις» και δεν κάνουν άλλα παιδιά. Δεν καταλαβαίνουν πόσο αμαρτάνουν μ’ αυτή την τοποθέτηση, γιατί δεν αφήνονται με εμπιστοσύνη στο Θεό. Ο Θεός έχει σπλάχνα. Μόλις δει ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν, δεν Του είναι δύσκολο να μην τους δώσει άλλα παιδιά.
Πόσα παιδιά να κάνουμε (64-66);
Πολλές φορές ανδρόγυνα μου εκφράζουν την ανησυχία τους για το θέμα της τεκνοποιίας και ζητούν τη γνώμη μου. Άλλα σκέφτονται να κάνουν ένα – δύο παιδιά και άλλα θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Αυτό όμως που τους συμφέρει είναι να αφήνουν το θέμα της τεκνοποιίας στον Θεό. Να εμπιστεύονται τη ζωή τους στην Θεία Πρόνοια και να μην βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει να πιστεύουν ότι ο Θεός που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού, πολύ περισσότερο θα φροντίσει για τα δικά τους παιδιά.
Μερικοί προσπαθούν πρώτα να τακτοποιήσουν όλα τα άλλα και ύστερα να σκεφτούν για τα παιδιά. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τον Θεό. Άλλοι πάλι λένε : «Σήμερα είναι δύσκολη η ζωή. Ένα παιδί φτάνει, γιατί κι αυτό με δυσκολία το μεγαλώνεις» και δεν κάνουν άλλα παιδιά. Δεν καταλαβαίνουν πόσο αμαρτάνουν μ’ αυτή την τοποθέτηση, γιατί δεν αφήνονται με εμπιστοσύνη στο Θεό. Ο Θεός έχει σπλάχνα. Μόλις δει ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν, δεν Του είναι δύσκολο να μην τους δώσει άλλα παιδιά.
-
aposal
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25439
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Συμβουλές του Γέροντα Πορφυρίου (1905 – 1991)
Α. Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη
Σε μια παντρεμένη, ο γέροντας της είπε :
-Να μην μιλάς καθόλου όταν ο άντρας σου βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση. Κάνε την προσευχή σου και ζήτα και από άλλους να προσεύχονται. Διαφορετικά, του δημιουργείται άσχημη κατάσταση, δεν βρίσκει χαρά και ζεστασιά κοντά σου και τότε αρχίζει να κοιτάει δεξιά και αριστερά.
Τα παιδιά που είχαν ψυχολογικά προβλήματα τα ονόμαζε μπερδεμένα. Μάλιστα, για διάφορα παιδιά που είχαν προβλήματα και που έτυχε εγώ ο ίδιος να πάω τους γονείς τους στον γέροντα, έλεγε, ότι ήδη από την κοιλιά της μητέρας του είχαν αυτό το πρόβλημα, γιατί, όταν η μητέρα τους ήταν έγκυος, δεν φρόντιζε να είναι τακτοποιημένη η ζωή της, να έχει ηρεμία, γαλήνη, να προσεύχεται και να συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας.
Στο μοναχό Νικόδημο Μπιλάλη είπε :
-Θα τους λες να μην αποφεύγουν τα παιδιά. Μέγα αμάρτημα το να αποφεύγουν να κάνουν παιδιά. Πολύ καλά κάνεις που ασχολείσαι με το έργο αυτό. Να συνεχίσεις να τους λες ότι δεν επιτρέπεται η αποφυγή τεκνοποιίας, γιατί είναι μέγα αμάρτημα.
Στην κυρία Χ.Χ. ο Γέροντας έλεγε :
-Ένας τρόπος υπάρχει για να μην έχουμε προβλήματα με τα παιδιά. Η αγιότητα. Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας!
-Και πως μπορούμε να γίνουμε άγιοι;
-Πολύ απλό. Όταν έρθει η Θεία Χάρις!
-Και πως έρχεται η Θεία Χάρις;
-Με την ταπείνωση και την προσευχή. Αλλά η προσευχή πρέπει να είναι δυνατή, ζωντανή. Όταν προσευχόμαστε με πίστη και επιμονή, πάντοτε έχουμε αποτελέσματα.
-Μην πιέζεις, μου έλεγε, τα παιδιά σου. Αυτά που θέλεις να τους πεις, να τα λες με την προσευχή σου. Τα παιδιά δεν ακούν από τα αυτιά, αλλά μόνον όταν έρχεται η Θεία Χάρις που τα φωτίζει, ακούν αυτά που θέλουν να τους πούμε. Όταν θέλεις να πεις κάτι στα παιδιά σου, πες το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σου αυτή θα γίνει σαν το πνευματικό χάδι που αγκαλιάζει τα παιδιά κι αυτό τα έλκει. Εμείς, βλέπεις κάνουμε μερικές φορές να τα χαϊδέψουμε κι αυτά αντιδρούν. Σ’ αυτό όμως, το πνευματικό χάδι, δεν αντιδρούν ποτέ.
Να σας πω πως το είδα αυτό να εφαρμόζεται στην πράξη. Την πρώτη φορά, από τότε που πέθανε ο άνδρας μου, που πήγα με τα παιδιά μου διακοπές, ο μεγάλος μου γιος βρήκε εκεί κάποιες παρέες και τον έχανα τα απογεύματα, χωρίς να ξέρω που πήγαιναν και τι έκαναν. Του έλεγα λοιπόν : «Έλα παιδί μου, μη φεύγει πάλι. Τι πας και κάνεις και χάνεσαι;». Όλα αυτά δηλαδή που λέμε συνήθως εμείς οι μητέρες. Εκείνος όμως δεν άκουγε. Μια μέρα λοιπόν, θυμήθηκα αυτά που μου είχε πει ο Γέροντας και μόλις έφυγε το παιδί, πήρα την Παράκληση στη Παναγία και άρχισα να τη διαβάζω. Πριν προλάβω να την τελειώσω, μπαίνει μέσα ο γιος μου και με ρωτά : «Μαμά, που είπες ότι ήθελες να πάμε μαζί το απόγευμα;». Ήταν τόσο άμεση η απάντηση της Παναγίας, που μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι εκείνα που μου έλεγε ο γέροντας ήταν η μόνη σωστή στάση απέναντι στα παιδιά.
-Τι να κάνουμε με το παιδί μας Γέροντα που είναι γεμάτο ανασφάλεια και φοβίες;
-Εσείς φέρετε εξ ολοκλήρου την ευθύνη γι’ αυτό. Εκ κοιλίας μητρός του δημιουργήσατε με τις κακές μεταξύ σας σχέσεις, όλα αυτά τα ψυχικά τραύματα που θα κουβαλά σ’ όλη του τη ζωή.
-Η κόρη μου Γέροντα ζει αμαρτωλή ζωή. Πως θα τη σώσω;
-Μόνο με τη δική σου αγιότητα. Η αγιότητα των γονιών σώζει τα παιδιά τους.
-Ούτε μια φορά δεν πρέπει να σας ακούσουν τα παιδιά σας να τσακώνεστε, ή έστω, να υψώνετε τον τόνο της φωνής σας ο ένας στον άλλον.
-Μα, είναι δυνατό αυτό Γέροντα;
-Και βέβαια είναι. Και μάλιστα έτσι, όπως σας το λέω. Ούτε μια φορά.
-Όλοι μου λένε τώρα που είμαι στην αρχή της εγκυμοσύνης, να κάνω την προγεννητική εξέταση για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα φέρω στον κόσμο ένα μογγολικό παιδί, ή με οποιαδήποτε άλλη αναπηρία.
-Κι ύστερα τι θα κάνεις; Έκτρωση; Άμα κάνεις τέτοιο πράγμα να μην μου ξαναζητήσεις συμβουλή, γιατί δεν θα έχω τίποτα πια να σου πω.
Β. Αποσπάσματα από το βιβλίο του μοναχού Αγάπιου
Έλεγε σ’ έναν παιδίατρο :
-Να λες στις μητέρες να το νοιώθουν πόσο πολύ τις τίμησε ο Θεός, που τις αξίωσε να γίνουν μητέρες. Από τη στιγμή που φέρουν μέσα τους το συλληφθέν έμβρυο, έχουν μια δεύτερη ζωή. Να μιλούν στο παιδί τους, να το χαϊδεύουν επάνω από την κοιλιά τους. Το έμβρυο τα αισθάνεται τα μυστικά αυτά. Τα άγια συναισθήματα της μάνας και η άγια ζωή της, αγιάζουν το παιδί της από την ώρα της συλλήψεώς του ακόμη. Τα ίδια ισχύουν και για τον πατέρα.
Γ. Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γεωργίου Κρουσταλλάκη, καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών
Μια άλλη φορά, ένα ζευγάρι ευσεβών γονέων, ο πατέρας μηχανικός και η μητέρα εκπαιδευτικός, επισκέφθηκαν τον γέροντα για να τον συμβουλευτούν για το παιδί τους που περνούσε εκρηκτική εφηβεία.
-Γέροντα, του είπαν, το παιδί μεγάλωσε πια. Έχουμε φοβερά προβλήματα! Αργεί τα βράδια, δεν μας ακούει, αυθαδιάζει και κάνει άσχημες παρέες! Και ο σοφός πνευματικός πατέρας απάντησε :
-Αυτή τη περίοδο να σιωπάτε. Να κρύβετε την «ευσέβειά» σας. Να μην τον προκαλείτε. Αυτή τη στιγμή είναι σαν να είστε εσείς «καλοντυμένοι», σαν να φοράτε τα καλά σας, ενώ εκείνος είναι λασπωμένος και κουρελιασμένος. Αυτή η «ευσεβής» παρουσία σας τον απωθεί και τον διεγείρει.
Προ ετών, μια κοπέλα ευσεβής, τελειόφοιτος του Παντείου, τον επισκέφθηκε για να την συμβουλεύσει και να την καθοδηγήσει σε μια κρίσιμη απόφαση για τη ζωή της. Η κοπέλα είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Αυτό ήταν έκδηλο την περίοδο εκείνη της ζωής της. Ο Γέροντας λοιπόν, παρ’ όλο που δεν είχε πάει ποτέ στο σπίτι της και δεν γνώριζε τους δικούς της, συμβουλεύοντάς την, της είπε :
-Παιδί μου να μην προκαλείς τη μητέρα σου με τις πολλές εικόνες που έχεις στο δωμάτιό σου. Ξεκρέμασε μερικές από τον τοίχο, δεν πειράζει!
Δ. Αποσπάσματα από το βιβλίο : Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου (έκδοση Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά, 2003).
Η αγωγή των παιδιών ξεκινάει από τη σύλληψη
Η αγωγή των παιδιών αρχίζει από τη στιγμή της σύλληψής τους. Το έμβρυο ακούει και αισθάνεται μέσα στη κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας του. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρ’ όλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα : λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κλπ, τα ζει και αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο, το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στη ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Το αντίθετο συμβαίνει με τα άγια συναισθήματα της μάνας. Όταν έχει χαρά, ειρήνη, αγάπη στο έμβρυο, τα μεταδίδει σ’ αυτό μυστικά, όπως συμβαίνει με τα γεννημένα παιδιά. Γι’ αυτό πρέπει η μητέρα να προσεύχεται πολύ κατά την περίοδο της κύησης και ν’ αγαπάει το έμβρυο, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς, να ψάλλει τροπάρια, να ζει μια ζωή άγια. Αυτό είναι και δική της ωφέλεια, αλλά κάνει θυσίες και για χάρη του εμβρύου, για να γίνει και το παιδί πιο άγιο, ν’ αποκτήσει από την αρχή άγιες καταβολές.
Η συμπεριφορά των γονιών μέσα στο σπίτι
Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονιών μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά, με την πραότητα και την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό και αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στ
α παιδιά τη χάρη.
Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών, φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζουν μια ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών. Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά.
Να προσεύχεστε οι γονείς σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς τον Χριστό και να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας μυστικά. Κι όταν κάνουν αταξίες, να παίρνετε κάποια παιδαγωγικά μέτρα, αλλά να μην τα πιέζετε. Κυρίως να προσεύχεστε.
Μια μητέρα με ρώτησε πώς να φέρεται στα παιδιά της. Της είπα :
Να προσεύχεσαι και μετά να μιλάς. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Αν τους δίνεις διαρκώς συμβουλές, θα γίνεις βαρετή και όταν θα μεγαλώσουν θα αισθάνονται ένα είδος καταπίεσης. Να προτιμάς λοιπόν την προσευχή. Να τα λες στον Θεό και ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Δηλαδή, δεν πρέπει να συμβουλεύεις τα παιδιά σου έτσι, με φωνή που να την ακούν τα αυτιά τους. Μπορείς να το κάνεις και αυτό, αλλά προπάντων να μιλάς για τα παιδιά σου στο Θεό. Να λες : «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ, σ’ Εσένα τα αναθέτω. Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω. Γι’ αυτό Σε παρακαλώ φώτισέ τα». Κι ο Θεός θα τους μιλάει και θα λένε : «Ωχ, δεν έπρεπε να στενοχωρήσω τη μαμά»! κι αυτό θα βγαίνει από μέσα τους, με τη Χάρη του Θεού.
Η υπερπροστασία
Πολλές μητέρες δίνουν αρνητική αγωγή στα παιδιά τους. Αυτές που κάθονται πάνω από τα παιδιά τους συνεχώς και τα καταπιέζουν, δηλαδή τα υπερπροστατεύουν, απέτυχαν στο έργο τους. Ενώ πρέπει να αφήσεις το παιδί να ενδιαφερθεί μόνο του για τη πρόοδό του. Τότε θα πετύχεις. Όταν κάθεσαι συνεχώς από πάνω τους, τα παιδιά αντιδρούν. Αποκτούν νωθρότητα, μαλθακότητα και συνήθως αποτυγχάνουν στη ζωή τους. Είναι ένα είδος υπερπροστασίας που αφήνει τα παιδιά ανώριμα.
Η ενθάρρυνση των παιδιών
Θέλει προσοχή όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά. Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε : «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος, είσαι τέλειος». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί. Μπορείτε όμως να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε : «Παιδί μου τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός τη Χάρη Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σε όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.
Ο έπαινος στα παιδιά – ο εγωισμός
Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό. Τι λέει ο λόγος του Θεού; «Λαός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και την τρίβον των ποδών μου ταράσσουσιν» (Ησαΐας, 3,12). Όποιος μας επαινεί, μας πλανάει, και χαλάει τους δρόμους της ζωής μας. Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Θεού! Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά για καμιά δυσκολία στη ζωή και βγαίνουν απροσάρμοστα και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν.
Με τον έπαινο, από μικρά, τα παιδιά μας τα οδηγούμε στον εγωισμό. Και τον εγωιστή μπορεί και να τον κοροϊδεύεις, αρκεί να του λες ότι είναι καλός, να του φουσκώνεις το εγώ του. Επειδή ο άνθρωπος μεγαλώνει με τον εγωισμό, αρχίζουν τα μπερδέματα μέσα του, υποφέρει, δεν ξέρει τι κάνει. Αιτία της ψυχικής ακαταστασίας είναι ο εγωισμός. Ο εγωιστής είναι άρρωστος. Αυτό, και ίδιοι οι ψυχίατροι αν το μελετήσουν, θα το πουν.
Μεγαλώνοντας το παιδί, με συνεχώς αυξανόμενο το υπερεγώ του, το απομακρύνουμε από όλες τις αξίες της ζωής. Ο εγωισμός είναι η αιτία που τα παιδιά χάνονται, που οι άνθρωποι γίνονται αντάρτες. Ο διάβολος είναι ο μέγας εγωιστής, ο μέγας εωσφόρος. Δηλαδή ζούμε τον εωσφόρο μέσα μας, τον διάβολο. Δεν ζούμε την ταπείνωση, που είναι απαραίτητη για τη ψυχή του ανθρώπου.
Ο διάβολος έκανε τη γη λαβύρινθο, για να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Καταντήσαμε τη γη μας σωστό ψυχιατρείο! Και δεν καταλαβαίνουμε τι μας φταίει! Όλοι απορούμε : «τι γίναμε, που πάμε, γιατί τα παιδιά μας πήρανε τους δρόμους, γιατί φύγανε από τα σπίτια τους, γιατί παρατήσανε τη ζωή, γιατί παρατήσανε τη μόρφωσή τους»;
Οι γιατροί, οι ψυχολόγοι, λένε συχνά, όταν ένας άνθρωπος πάσχει : «Α, νεύρωση έχεις! Α, άγχος έχεις!» και τα τοιαύτα. Δεν παραδέχονται ότι ο διάβολος υποκινεί και διεγείρει τον ανθρώπινο εγωισμό. Κι όμως ο διάβολος υπάρχει, είναι το πνεύμα του κακού.
Να μαθαίνουμε να αγαπάμε και όχι να ζητούμε να μας αγαπούνε. Να αγαπάμε ΟΛΟΥΣ και να κάνουμε θυσίες, όσο μπορούμε μεγάλες, για όλους τους εν Χριστώ αδελφούς, ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένουμε επαίνους, και αγάπη από αυτούς. Αυτοί θα κάνουν για μας ό,τι ο Θεός τους λέει. Αν είναι κι εκείνοι Χριστιανοί θα δώσουνε δόξα στον Χριστό, γιατί βρεθήκαμε και τους βοηθήσαμε, ή τους είπαμε έναν καλό λόγο.
E. Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γ. Κορή «Σύγχρονες Προφητείες και θαύματα»
Για τα παιδιά
Οι γονείς πρέπει να συμπεριφέρονται στα παιδιά με αγάπη και καλοσύνη και να προσεύχονται γι’ αυτά στο Θεό.
Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας.
Στη προσευχή, να προσεύχεστε απλά και ταπεινά, χωρίς να περιμένετε να σας απαντήσει ο Θεός, ή να σας αποκαλυφθεί. Απλά να πιστεύετε.
Δεν πρέπει να χαϊδεύουμε ένα παιδί μπροστά σε άλλο, γιατί ζηλεύουν.
Α. Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη
Σε μια παντρεμένη, ο γέροντας της είπε :
-Να μην μιλάς καθόλου όταν ο άντρας σου βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση. Κάνε την προσευχή σου και ζήτα και από άλλους να προσεύχονται. Διαφορετικά, του δημιουργείται άσχημη κατάσταση, δεν βρίσκει χαρά και ζεστασιά κοντά σου και τότε αρχίζει να κοιτάει δεξιά και αριστερά.
Τα παιδιά που είχαν ψυχολογικά προβλήματα τα ονόμαζε μπερδεμένα. Μάλιστα, για διάφορα παιδιά που είχαν προβλήματα και που έτυχε εγώ ο ίδιος να πάω τους γονείς τους στον γέροντα, έλεγε, ότι ήδη από την κοιλιά της μητέρας του είχαν αυτό το πρόβλημα, γιατί, όταν η μητέρα τους ήταν έγκυος, δεν φρόντιζε να είναι τακτοποιημένη η ζωή της, να έχει ηρεμία, γαλήνη, να προσεύχεται και να συμμετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας.
Στο μοναχό Νικόδημο Μπιλάλη είπε :
-Θα τους λες να μην αποφεύγουν τα παιδιά. Μέγα αμάρτημα το να αποφεύγουν να κάνουν παιδιά. Πολύ καλά κάνεις που ασχολείσαι με το έργο αυτό. Να συνεχίσεις να τους λες ότι δεν επιτρέπεται η αποφυγή τεκνοποιίας, γιατί είναι μέγα αμάρτημα.
Στην κυρία Χ.Χ. ο Γέροντας έλεγε :
-Ένας τρόπος υπάρχει για να μην έχουμε προβλήματα με τα παιδιά. Η αγιότητα. Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας!
-Και πως μπορούμε να γίνουμε άγιοι;
-Πολύ απλό. Όταν έρθει η Θεία Χάρις!
-Και πως έρχεται η Θεία Χάρις;
-Με την ταπείνωση και την προσευχή. Αλλά η προσευχή πρέπει να είναι δυνατή, ζωντανή. Όταν προσευχόμαστε με πίστη και επιμονή, πάντοτε έχουμε αποτελέσματα.
-Μην πιέζεις, μου έλεγε, τα παιδιά σου. Αυτά που θέλεις να τους πεις, να τα λες με την προσευχή σου. Τα παιδιά δεν ακούν από τα αυτιά, αλλά μόνον όταν έρχεται η Θεία Χάρις που τα φωτίζει, ακούν αυτά που θέλουν να τους πούμε. Όταν θέλεις να πεις κάτι στα παιδιά σου, πες το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σου αυτή θα γίνει σαν το πνευματικό χάδι που αγκαλιάζει τα παιδιά κι αυτό τα έλκει. Εμείς, βλέπεις κάνουμε μερικές φορές να τα χαϊδέψουμε κι αυτά αντιδρούν. Σ’ αυτό όμως, το πνευματικό χάδι, δεν αντιδρούν ποτέ.
Να σας πω πως το είδα αυτό να εφαρμόζεται στην πράξη. Την πρώτη φορά, από τότε που πέθανε ο άνδρας μου, που πήγα με τα παιδιά μου διακοπές, ο μεγάλος μου γιος βρήκε εκεί κάποιες παρέες και τον έχανα τα απογεύματα, χωρίς να ξέρω που πήγαιναν και τι έκαναν. Του έλεγα λοιπόν : «Έλα παιδί μου, μη φεύγει πάλι. Τι πας και κάνεις και χάνεσαι;». Όλα αυτά δηλαδή που λέμε συνήθως εμείς οι μητέρες. Εκείνος όμως δεν άκουγε. Μια μέρα λοιπόν, θυμήθηκα αυτά που μου είχε πει ο Γέροντας και μόλις έφυγε το παιδί, πήρα την Παράκληση στη Παναγία και άρχισα να τη διαβάζω. Πριν προλάβω να την τελειώσω, μπαίνει μέσα ο γιος μου και με ρωτά : «Μαμά, που είπες ότι ήθελες να πάμε μαζί το απόγευμα;». Ήταν τόσο άμεση η απάντηση της Παναγίας, που μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι εκείνα που μου έλεγε ο γέροντας ήταν η μόνη σωστή στάση απέναντι στα παιδιά.
-Τι να κάνουμε με το παιδί μας Γέροντα που είναι γεμάτο ανασφάλεια και φοβίες;
-Εσείς φέρετε εξ ολοκλήρου την ευθύνη γι’ αυτό. Εκ κοιλίας μητρός του δημιουργήσατε με τις κακές μεταξύ σας σχέσεις, όλα αυτά τα ψυχικά τραύματα που θα κουβαλά σ’ όλη του τη ζωή.
-Η κόρη μου Γέροντα ζει αμαρτωλή ζωή. Πως θα τη σώσω;
-Μόνο με τη δική σου αγιότητα. Η αγιότητα των γονιών σώζει τα παιδιά τους.
-Ούτε μια φορά δεν πρέπει να σας ακούσουν τα παιδιά σας να τσακώνεστε, ή έστω, να υψώνετε τον τόνο της φωνής σας ο ένας στον άλλον.
-Μα, είναι δυνατό αυτό Γέροντα;
-Και βέβαια είναι. Και μάλιστα έτσι, όπως σας το λέω. Ούτε μια φορά.
-Όλοι μου λένε τώρα που είμαι στην αρχή της εγκυμοσύνης, να κάνω την προγεννητική εξέταση για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα φέρω στον κόσμο ένα μογγολικό παιδί, ή με οποιαδήποτε άλλη αναπηρία.
-Κι ύστερα τι θα κάνεις; Έκτρωση; Άμα κάνεις τέτοιο πράγμα να μην μου ξαναζητήσεις συμβουλή, γιατί δεν θα έχω τίποτα πια να σου πω.
Β. Αποσπάσματα από το βιβλίο του μοναχού Αγάπιου
Έλεγε σ’ έναν παιδίατρο :
-Να λες στις μητέρες να το νοιώθουν πόσο πολύ τις τίμησε ο Θεός, που τις αξίωσε να γίνουν μητέρες. Από τη στιγμή που φέρουν μέσα τους το συλληφθέν έμβρυο, έχουν μια δεύτερη ζωή. Να μιλούν στο παιδί τους, να το χαϊδεύουν επάνω από την κοιλιά τους. Το έμβρυο τα αισθάνεται τα μυστικά αυτά. Τα άγια συναισθήματα της μάνας και η άγια ζωή της, αγιάζουν το παιδί της από την ώρα της συλλήψεώς του ακόμη. Τα ίδια ισχύουν και για τον πατέρα.
Γ. Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γεωργίου Κρουσταλλάκη, καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών
Μια άλλη φορά, ένα ζευγάρι ευσεβών γονέων, ο πατέρας μηχανικός και η μητέρα εκπαιδευτικός, επισκέφθηκαν τον γέροντα για να τον συμβουλευτούν για το παιδί τους που περνούσε εκρηκτική εφηβεία.
-Γέροντα, του είπαν, το παιδί μεγάλωσε πια. Έχουμε φοβερά προβλήματα! Αργεί τα βράδια, δεν μας ακούει, αυθαδιάζει και κάνει άσχημες παρέες! Και ο σοφός πνευματικός πατέρας απάντησε :
-Αυτή τη περίοδο να σιωπάτε. Να κρύβετε την «ευσέβειά» σας. Να μην τον προκαλείτε. Αυτή τη στιγμή είναι σαν να είστε εσείς «καλοντυμένοι», σαν να φοράτε τα καλά σας, ενώ εκείνος είναι λασπωμένος και κουρελιασμένος. Αυτή η «ευσεβής» παρουσία σας τον απωθεί και τον διεγείρει.
Προ ετών, μια κοπέλα ευσεβής, τελειόφοιτος του Παντείου, τον επισκέφθηκε για να την συμβουλεύσει και να την καθοδηγήσει σε μια κρίσιμη απόφαση για τη ζωή της. Η κοπέλα είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Αυτό ήταν έκδηλο την περίοδο εκείνη της ζωής της. Ο Γέροντας λοιπόν, παρ’ όλο που δεν είχε πάει ποτέ στο σπίτι της και δεν γνώριζε τους δικούς της, συμβουλεύοντάς την, της είπε :
-Παιδί μου να μην προκαλείς τη μητέρα σου με τις πολλές εικόνες που έχεις στο δωμάτιό σου. Ξεκρέμασε μερικές από τον τοίχο, δεν πειράζει!
Δ. Αποσπάσματα από το βιβλίο : Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου (έκδοση Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά, 2003).
Η αγωγή των παιδιών ξεκινάει από τη σύλληψη
Η αγωγή των παιδιών αρχίζει από τη στιγμή της σύλληψής τους. Το έμβρυο ακούει και αισθάνεται μέσα στη κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας του. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρ’ όλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα : λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κλπ, τα ζει και αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο, το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στη ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Το αντίθετο συμβαίνει με τα άγια συναισθήματα της μάνας. Όταν έχει χαρά, ειρήνη, αγάπη στο έμβρυο, τα μεταδίδει σ’ αυτό μυστικά, όπως συμβαίνει με τα γεννημένα παιδιά. Γι’ αυτό πρέπει η μητέρα να προσεύχεται πολύ κατά την περίοδο της κύησης και ν’ αγαπάει το έμβρυο, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς, να ψάλλει τροπάρια, να ζει μια ζωή άγια. Αυτό είναι και δική της ωφέλεια, αλλά κάνει θυσίες και για χάρη του εμβρύου, για να γίνει και το παιδί πιο άγιο, ν’ αποκτήσει από την αρχή άγιες καταβολές.
Η συμπεριφορά των γονιών μέσα στο σπίτι
Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονιών μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά, με την πραότητα και την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό και αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στ
α παιδιά τη χάρη.
Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών, φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζουν μια ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών. Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά.
Να προσεύχεστε οι γονείς σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς τον Χριστό και να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας μυστικά. Κι όταν κάνουν αταξίες, να παίρνετε κάποια παιδαγωγικά μέτρα, αλλά να μην τα πιέζετε. Κυρίως να προσεύχεστε.
Μια μητέρα με ρώτησε πώς να φέρεται στα παιδιά της. Της είπα :
Να προσεύχεσαι και μετά να μιλάς. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Αν τους δίνεις διαρκώς συμβουλές, θα γίνεις βαρετή και όταν θα μεγαλώσουν θα αισθάνονται ένα είδος καταπίεσης. Να προτιμάς λοιπόν την προσευχή. Να τα λες στον Θεό και ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Δηλαδή, δεν πρέπει να συμβουλεύεις τα παιδιά σου έτσι, με φωνή που να την ακούν τα αυτιά τους. Μπορείς να το κάνεις και αυτό, αλλά προπάντων να μιλάς για τα παιδιά σου στο Θεό. Να λες : «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ, σ’ Εσένα τα αναθέτω. Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω. Γι’ αυτό Σε παρακαλώ φώτισέ τα». Κι ο Θεός θα τους μιλάει και θα λένε : «Ωχ, δεν έπρεπε να στενοχωρήσω τη μαμά»! κι αυτό θα βγαίνει από μέσα τους, με τη Χάρη του Θεού.
Η υπερπροστασία
Πολλές μητέρες δίνουν αρνητική αγωγή στα παιδιά τους. Αυτές που κάθονται πάνω από τα παιδιά τους συνεχώς και τα καταπιέζουν, δηλαδή τα υπερπροστατεύουν, απέτυχαν στο έργο τους. Ενώ πρέπει να αφήσεις το παιδί να ενδιαφερθεί μόνο του για τη πρόοδό του. Τότε θα πετύχεις. Όταν κάθεσαι συνεχώς από πάνω τους, τα παιδιά αντιδρούν. Αποκτούν νωθρότητα, μαλθακότητα και συνήθως αποτυγχάνουν στη ζωή τους. Είναι ένα είδος υπερπροστασίας που αφήνει τα παιδιά ανώριμα.
Η ενθάρρυνση των παιδιών
Θέλει προσοχή όταν ενθαρρύνετε τα παιδιά. Στο παιδί δεν πρέπει να λέτε : «Εσύ θα τα καταφέρεις, εσύ είσαι σπουδαίος, είσαι νέος, είσαι ανδρείος, είσαι τέλειος». Δεν το ωφελείτε έτσι το παιδί. Μπορείτε όμως να του πείτε να κάνει προσευχή. Να του πείτε : «Παιδί μου τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός τη Χάρη Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σε όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού.
Ο έπαινος στα παιδιά – ο εγωισμός
Στα παιδιά ο έπαινος κάνει κακό. Τι λέει ο λόγος του Θεού; «Λαός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν υμάς και την τρίβον των ποδών μου ταράσσουσιν» (Ησαΐας, 3,12). Όποιος μας επαινεί, μας πλανάει, και χαλάει τους δρόμους της ζωής μας. Πόσο σοφά είναι τα λόγια του Θεού! Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά για καμιά δυσκολία στη ζωή και βγαίνουν απροσάρμοστα και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν.
Με τον έπαινο, από μικρά, τα παιδιά μας τα οδηγούμε στον εγωισμό. Και τον εγωιστή μπορεί και να τον κοροϊδεύεις, αρκεί να του λες ότι είναι καλός, να του φουσκώνεις το εγώ του. Επειδή ο άνθρωπος μεγαλώνει με τον εγωισμό, αρχίζουν τα μπερδέματα μέσα του, υποφέρει, δεν ξέρει τι κάνει. Αιτία της ψυχικής ακαταστασίας είναι ο εγωισμός. Ο εγωιστής είναι άρρωστος. Αυτό, και ίδιοι οι ψυχίατροι αν το μελετήσουν, θα το πουν.
Μεγαλώνοντας το παιδί, με συνεχώς αυξανόμενο το υπερεγώ του, το απομακρύνουμε από όλες τις αξίες της ζωής. Ο εγωισμός είναι η αιτία που τα παιδιά χάνονται, που οι άνθρωποι γίνονται αντάρτες. Ο διάβολος είναι ο μέγας εγωιστής, ο μέγας εωσφόρος. Δηλαδή ζούμε τον εωσφόρο μέσα μας, τον διάβολο. Δεν ζούμε την ταπείνωση, που είναι απαραίτητη για τη ψυχή του ανθρώπου.
Ο διάβολος έκανε τη γη λαβύρινθο, για να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Καταντήσαμε τη γη μας σωστό ψυχιατρείο! Και δεν καταλαβαίνουμε τι μας φταίει! Όλοι απορούμε : «τι γίναμε, που πάμε, γιατί τα παιδιά μας πήρανε τους δρόμους, γιατί φύγανε από τα σπίτια τους, γιατί παρατήσανε τη ζωή, γιατί παρατήσανε τη μόρφωσή τους»;
Οι γιατροί, οι ψυχολόγοι, λένε συχνά, όταν ένας άνθρωπος πάσχει : «Α, νεύρωση έχεις! Α, άγχος έχεις!» και τα τοιαύτα. Δεν παραδέχονται ότι ο διάβολος υποκινεί και διεγείρει τον ανθρώπινο εγωισμό. Κι όμως ο διάβολος υπάρχει, είναι το πνεύμα του κακού.
Να μαθαίνουμε να αγαπάμε και όχι να ζητούμε να μας αγαπούνε. Να αγαπάμε ΟΛΟΥΣ και να κάνουμε θυσίες, όσο μπορούμε μεγάλες, για όλους τους εν Χριστώ αδελφούς, ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένουμε επαίνους, και αγάπη από αυτούς. Αυτοί θα κάνουν για μας ό,τι ο Θεός τους λέει. Αν είναι κι εκείνοι Χριστιανοί θα δώσουνε δόξα στον Χριστό, γιατί βρεθήκαμε και τους βοηθήσαμε, ή τους είπαμε έναν καλό λόγο.
E. Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γ. Κορή «Σύγχρονες Προφητείες και θαύματα»
Για τα παιδιά
Οι γονείς πρέπει να συμπεριφέρονται στα παιδιά με αγάπη και καλοσύνη και να προσεύχονται γι’ αυτά στο Θεό.
Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας.
Στη προσευχή, να προσεύχεστε απλά και ταπεινά, χωρίς να περιμένετε να σας απαντήσει ο Θεός, ή να σας αποκαλυφθεί. Απλά να πιστεύετε.
Δεν πρέπει να χαϊδεύουμε ένα παιδί μπροστά σε άλλο, γιατί ζηλεύουν.
-
konstantinoupolitis
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1080
- Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
- Τοποθεσία: Μακεδονία
Λόγοι Χριστού περι Διαζυγίου
Λόγοι Χριστού Περι Διαζυγίου
«Πας ο απολύων την γυναίκα αυτού και γαμών ετέραν μοιχεύει, και πας ο απολελυμένην από ανδρός γαμών μοιχεύει(Λουκάς ΙΣΤ΄, 18)»
«3. Και προσήλθον αυτώ οι Φαρισαίοι πειράζοντες αυτόν και λέγοντες αυτώ· ει έξεστιν ανθρώπω απολύσαι την γυναίκα αυτού κατά πάσαν αιτίαν;
4. ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ΄ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και είπεν,
5. ένεκεν τούτου καταλήψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και κολληθήσεται τη γυναικί αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν;
6. ώστε ουκέτι εισί δύο, αλλά σαρξ μία. ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω.
7. λέγουσιν αυτώ· τι ουν Μωσής ενετείλατο δούναι βιβλίον αποστασίου και απολύσαι αυτήν;
8. λέγει αυτοίς· ότι Μωσής προς την σκληροκαρδίαν υμών επέτρεψεν υμίν απολύσαι τας γυναίκας υμών· απ΄ αρχής δε ου γέγονεν ούτω.
9. λέγω δε υμίν ότι ος αν απολύση την γυναίκα αυτού μη επί πορνεία και γαμήση άλλην, μοιχάται· και ο απολελυμένην γαμήσας μοιχάται.
10. λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού· ει ούτως εστίν η αιτία του ανθρώπου μετά της γυναικός, ου συμφέρει γαμήσαι.
11. ο δε είπεν αυτοίς· ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ΄ οις δέδοται·
12. εισί γαρ ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω. και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων, και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς δια την βασιλείαν των ουρανών. ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω(Ματθαίος ΙΘ΄, 3–12)»
«1. Και εκείθεν αναστάς έρχεται εις τα όρια της Ιουδαίας δια του πέραν του Ιορδάνου, και συμπορεύονται πάλιν όχλοι προς αυτόν, και ως ειώθει, πάλιν εδίδασκεν αυτούς.
2. και προσελθόντες οι Φαρισαίοι επηρώτων αυτόν ει έξεστιν ανδρί γυναίκα απολύσαι, πειράζοντες αυτόν.
3. ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· τι υμίν ενετείλατο Μωϋσής;
4. οι δε είπον· επέτρεψε Μωϋσής βιβλίον αποστασίου γράψαι και απολύσαι.
5. και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· προς την σκληροκαρδίαν υμών έγραψεν υμίν την εντολήν ταύτην·
6. από δε αρχής κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός·
7. ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και τη μητέρα και προσκοληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.
8. ώστε ουκ έτι εισί δύο, αλλά μία σαρξ·
9. ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω.
10. και εις την οικίαν πάλιν οι μαθηταί περί τούτου επηρώτων αυτόν,
11. και λέγει αυτοίς· ας αν απολύση την γυναίκα αυτού και γαμήση άλλην, μοιχάται επ΄ αυτήν·
12. και εάν γυνή απολύσασα τον άνδρα γαμηθή άλλω, μοιχάται(Μάρκος, Ι΄, 1–12)»
«Πας ο απολύων την γυναίκα αυτού και γαμών ετέραν μοιχεύει, και πας ο απολελυμένην από ανδρός γαμών μοιχεύει(Λουκάς ΙΣΤ΄, 18)»
«3. Και προσήλθον αυτώ οι Φαρισαίοι πειράζοντες αυτόν και λέγοντες αυτώ· ει έξεστιν ανθρώπω απολύσαι την γυναίκα αυτού κατά πάσαν αιτίαν;
4. ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ΄ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και είπεν,
5. ένεκεν τούτου καταλήψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και κολληθήσεται τη γυναικί αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν;
6. ώστε ουκέτι εισί δύο, αλλά σαρξ μία. ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω.
7. λέγουσιν αυτώ· τι ουν Μωσής ενετείλατο δούναι βιβλίον αποστασίου και απολύσαι αυτήν;
8. λέγει αυτοίς· ότι Μωσής προς την σκληροκαρδίαν υμών επέτρεψεν υμίν απολύσαι τας γυναίκας υμών· απ΄ αρχής δε ου γέγονεν ούτω.
9. λέγω δε υμίν ότι ος αν απολύση την γυναίκα αυτού μη επί πορνεία και γαμήση άλλην, μοιχάται· και ο απολελυμένην γαμήσας μοιχάται.
10. λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού· ει ούτως εστίν η αιτία του ανθρώπου μετά της γυναικός, ου συμφέρει γαμήσαι.
11. ο δε είπεν αυτοίς· ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ΄ οις δέδοται·
12. εισί γαρ ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω. και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων, και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς δια την βασιλείαν των ουρανών. ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω(Ματθαίος ΙΘ΄, 3–12)»
«1. Και εκείθεν αναστάς έρχεται εις τα όρια της Ιουδαίας δια του πέραν του Ιορδάνου, και συμπορεύονται πάλιν όχλοι προς αυτόν, και ως ειώθει, πάλιν εδίδασκεν αυτούς.
2. και προσελθόντες οι Φαρισαίοι επηρώτων αυτόν ει έξεστιν ανδρί γυναίκα απολύσαι, πειράζοντες αυτόν.
3. ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς· τι υμίν ενετείλατο Μωϋσής;
4. οι δε είπον· επέτρεψε Μωϋσής βιβλίον αποστασίου γράψαι και απολύσαι.
5. και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· προς την σκληροκαρδίαν υμών έγραψεν υμίν την εντολήν ταύτην·
6. από δε αρχής κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός·
7. ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και τη μητέρα και προσκοληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.
8. ώστε ουκ έτι εισί δύο, αλλά μία σαρξ·
9. ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω.
10. και εις την οικίαν πάλιν οι μαθηταί περί τούτου επηρώτων αυτόν,
11. και λέγει αυτοίς· ας αν απολύση την γυναίκα αυτού και γαμήση άλλην, μοιχάται επ΄ αυτήν·
12. και εάν γυνή απολύσασα τον άνδρα γαμηθή άλλω, μοιχάται(Μάρκος, Ι΄, 1–12)»
-
konstantinoupolitis
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1080
- Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
- Τοποθεσία: Μακεδονία
Ο εν Κανά Γάμος
Ο εν Κανά Γάμος
«1. Και τη ημέρα τη τρίτη γάμος εγένετο εν Κανά της Γαλιλαίας, και ην η μήτηρ του Ιησού εκεί·
2. εκλήθη δε και ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τον γάμον.
3. και υστερήσαντος οίνου λέγει η μήτηρ του Ιησού προς αυτόν· οίνον ουκ έχουσι.
4. λέγει αυτή ο Ιησούς· τι εμοί και σοι, γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου.
5. λέγει η μήτηρ αυτού τοις διακόνοις· ο,τι αν λέγη υμίν, ποιήσατε.
6. ήσαν δε εκεί υδρίαι λίθιναι εξ κείμεναι κατά τον καθαρισμόν των Ιουδαίων, χωρούσαι ανά μετρητάς δύο ή τρεις.
7. λέγει αυτοίς ο Ιησούς· γεμίσατε τας υδρίας ύδατος. και εγέμισαν αυτάς έως άνω.
8. και λέγει αυτοίς· ανλήσατε νυν και φέρετε τω αρχιτρικλίνω. και ήνεγκαν.
9. ως δε εγεύσατο ο αρχιτρίκλινος το ύδωρ οίνον γεγενημένον - και ουκ ήδει πόθεν εστίν· οι δε διάκονοι ήδεισαν οι αντλικότες το ύδωρ - φωνεί τον νυμφίον ο αρχιτρίκλινος
10. και λέγει αυτώ· πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι, και όταν μεθυσθώσι, τότε τον ελάσσω· συ τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι.
11. Ταύτην εποίησε την αρχήν των σημείων ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας και εφανέρωσε την δόξαν αυτού, και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί Αυτού(Ιωάννου, Β΄, 1–11)»
«1. Και τη ημέρα τη τρίτη γάμος εγένετο εν Κανά της Γαλιλαίας, και ην η μήτηρ του Ιησού εκεί·
2. εκλήθη δε και ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις τον γάμον.
3. και υστερήσαντος οίνου λέγει η μήτηρ του Ιησού προς αυτόν· οίνον ουκ έχουσι.
4. λέγει αυτή ο Ιησούς· τι εμοί και σοι, γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου.
5. λέγει η μήτηρ αυτού τοις διακόνοις· ο,τι αν λέγη υμίν, ποιήσατε.
6. ήσαν δε εκεί υδρίαι λίθιναι εξ κείμεναι κατά τον καθαρισμόν των Ιουδαίων, χωρούσαι ανά μετρητάς δύο ή τρεις.
7. λέγει αυτοίς ο Ιησούς· γεμίσατε τας υδρίας ύδατος. και εγέμισαν αυτάς έως άνω.
8. και λέγει αυτοίς· ανλήσατε νυν και φέρετε τω αρχιτρικλίνω. και ήνεγκαν.
9. ως δε εγεύσατο ο αρχιτρίκλινος το ύδωρ οίνον γεγενημένον - και ουκ ήδει πόθεν εστίν· οι δε διάκονοι ήδεισαν οι αντλικότες το ύδωρ - φωνεί τον νυμφίον ο αρχιτρίκλινος
10. και λέγει αυτώ· πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι, και όταν μεθυσθώσι, τότε τον ελάσσω· συ τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι.
11. Ταύτην εποίησε την αρχήν των σημείων ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας και εφανέρωσε την δόξαν αυτού, και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί Αυτού(Ιωάννου, Β΄, 1–11)»
-
konstantinoupolitis
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1080
- Εγγραφή: Τετ Ιαν 17, 2007 6:00 am
- Τοποθεσία: Μακεδονία
Η Παραβολή των Βασιλικών Γάμων
Η Παραβολή των Βασιλικών Γάμων
«1. Και αποκριθείς ο Ιησούς πάλιν είπεν αυτοίς εν παραβολαίς λέγων·
2. ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησε γάμους τω υιώ αυτού.
3. και απέστειλε τους δούλους αυτού καλέσαι τους κεκλημένους εις τους γάμους, και ουκ ήθελον ελθείν.
4. πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους λέγων· είπατε τοις κεκλημένοις· ιδού το άριστόν μου ητοίμασα, οι ταύροί μου και τα σιτιστά τεθυμένα, και πάντα έτοιμα· δεύτε εις τους γάμους·
5. οι δε αμελήσαντες απήλθον, ο μεν εις τον ίδιον αγρόν, ο δε εις την εμπορίαν αυτού·
6. οι δε λοιποί κρατήσαντες τους δούλους αυτού ύβρισαν και απέκτειναν.
7. ακούσας δε ο βασιλεύς εκείνος ωργίσθη, και πέμψας τα στρατεύματα αυτού απώλεσε τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ενέπρησε.
8. τότε λέγει τοις δούλοις αυτού· ο μεν γάμος έτοιμoς εστίν, οι δε κεκλημένοι ουκ ήσαν άξιοι·
9. πορεύεσθε ουν επί τας διεξόδους των οδών, και όσους εάν εύρητε καλέσατε εις τους γάμους.
10. και εξελθόντες οι δούλοι εκείνοι εις τας οδούς συνήγαγον πάντας όσους εύρον, πονηρούς τε και αγαθούς. και επλήσθη ο γάμος ανακειμένων.
11. εισελθών δε ο βασιλεύς θεάσασθαι τους ανακειμένους είδεν εκεί άνθρωπον ουκ ενδεδυμένον ένδυμα γάμου,
12. και λέγει αυτώ· εταίρε, πως εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου; ο δε εφιμώθη.
13. τότε είπεν ο βασιλεύς τοις διακόνοις· δήσαντες αυτού πόδας και χείρας άρατε αυτόν και εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.
14. πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί(Ματθαίος, ΚΒ΄, 1–14)»
«1. Και αποκριθείς ο Ιησούς πάλιν είπεν αυτοίς εν παραβολαίς λέγων·
2. ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησε γάμους τω υιώ αυτού.
3. και απέστειλε τους δούλους αυτού καλέσαι τους κεκλημένους εις τους γάμους, και ουκ ήθελον ελθείν.
4. πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους λέγων· είπατε τοις κεκλημένοις· ιδού το άριστόν μου ητοίμασα, οι ταύροί μου και τα σιτιστά τεθυμένα, και πάντα έτοιμα· δεύτε εις τους γάμους·
5. οι δε αμελήσαντες απήλθον, ο μεν εις τον ίδιον αγρόν, ο δε εις την εμπορίαν αυτού·
6. οι δε λοιποί κρατήσαντες τους δούλους αυτού ύβρισαν και απέκτειναν.
7. ακούσας δε ο βασιλεύς εκείνος ωργίσθη, και πέμψας τα στρατεύματα αυτού απώλεσε τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ενέπρησε.
8. τότε λέγει τοις δούλοις αυτού· ο μεν γάμος έτοιμoς εστίν, οι δε κεκλημένοι ουκ ήσαν άξιοι·
9. πορεύεσθε ουν επί τας διεξόδους των οδών, και όσους εάν εύρητε καλέσατε εις τους γάμους.
10. και εξελθόντες οι δούλοι εκείνοι εις τας οδούς συνήγαγον πάντας όσους εύρον, πονηρούς τε και αγαθούς. και επλήσθη ο γάμος ανακειμένων.
11. εισελθών δε ο βασιλεύς θεάσασθαι τους ανακειμένους είδεν εκεί άνθρωπον ουκ ενδεδυμένον ένδυμα γάμου,
12. και λέγει αυτώ· εταίρε, πως εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου; ο δε εφιμώθη.
13. τότε είπεν ο βασιλεύς τοις διακόνοις· δήσαντες αυτού πόδας και χείρας άρατε αυτόν και εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.
14. πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί(Ματθαίος, ΚΒ΄, 1–14)»