Ο φόβος του φόβου

[NIKOSZ]

Το συναίσθημα του φόβου είναι ένα απʼ τα ισχυρότερα συναισθήματα στον άνθρωπο. Σαν ψυχοβιολογικό φαινόμενο, «είναι ένα δυσάρεστο συναίσθημα, μια αρνητική μορφή συμπεριφοράς του ανθρώπου μπροστά σʼ ένα πραγματικό ή αναμενόμενο βέβαιο κίνδυνο», γράφει ο Καθηγητής Γεώργιος Κρασανάκης.

Ο παθολογικός φόβος, η «φοβία», γίνεται ιδεοληψία, με σοβαρότερες νευρωτικές καταστάσεις. Η «φοβική νεύρωση» χαρακτηρίζεται από ένα έντονο, επίμονο και παράλογο φόβο και κάποιο αντικείμενο, χώρο ή κατάσταση.

Τα αντικείμενα του φόβου είναι τόσα πολλά, ώστε δεν ταξινομούνται. Χωρίς αμφιβολία, ο φόβος του θανάτου είναι ένα κοινό ανθρώπινο αίσθημα. Οι περισσότεροι στέκονται με δέος και μόνο στη σκέψη του θανάτου. Τον βλέπουμε σαν τον πιο τρομερό εφιάλτη. Κατά τον αββά Ισαάκ τον Σύρο: «ο φόβος του θανάτου λυπεί άνδρα καταγινωσκόμενον υπό της συνειδήσεως αυτού, ο δε έχων μαρτυρίαν αγαθήν εν εαυτώ, ούτος εφίεται του θανάτου ώσπερ ζωής». Φοβάται, δηλαδή, περισσότερο ο άνθρωπος με την ένοχη συνείδηση, σε αντίθεση με τον άνθρωπο που τα ΄χει καλά με τη συνείδηση του και το Θεό.

Κατά τον ποιητή (Γ. Πετούση):

«Στο λεξιλόγιό μου
έπαψε πια να υπάρχει η λέξη θάνατος.
Τη θέση πήρε η ελπίδα»

Ο πιστός άνθρωπος παραμένει ειρηνικός και άτρομος, έτοιμος να δεχτεί αναπάντεχες και ανεπιθύμητες συμφορές. Γνωρίζει ότι, «εάν τε ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου εσμέν» ( Ρωμ.ΙΔ΄8 ). ΄Ολοι οδεύομε προς την άνω Ιερουσαλήμ, την αιώνια και ασάλευτη βασιλεία του Θεού.

Οι χριστιανοί, δίχως συμπλέγματα κατωτερότητας, είναι για πάντα οι γενναίοι της ιστορίας. ΄Ένα πράγμα μονάχα φοβούνται: «το προσκρούσαι των Θεώ», καθώς λέγει ο ιερός Χρυσόστομος. Εκείνος που βιώνει αυθεντικά τις αρχές του ευαγγελίου και τη γνησιότητα της πνευματικής ζωής μειώνει στο ελάχιστο κάθε αίσθημα φοβίας και κάθε άλλη νευρωτική κατάσταση. ΄Οποιος αγαπά δε φοβάται, γιατί φόβος ουκ εστιν εν τη αγάπη, αλλʼ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον, ότι ο φόβος κόλασιν έχει, ο δε φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη» ( Α΄Ιω.Δ΄18 ).

Αγάπα το Θεό και τον άνθρωπο και μη φοβάσαι. Θα΄σαι για πάντα ειρηνικός και χαρούμενος.

Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης