Η προσωπική πεντηκοστή

[NIKOSZ]

Θα ήταν η πιο άκαιρη φιλολογία και αδολεσχία κάθε ενασχόλησή μας γύρω απʼ το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, αν δεν προσπαθούσαμε νʼ αγωνιζόμαστε πάντα, για νʼ αξιωθούμε τη χάρη και τις άκτιστες ενέργειες του Παναγίου Πνεύματος, όπως οι άγιοι Απόστολοι την Πεντηκοστή. Αλλά γιʼ αυτό χρειάζεται να καταφρονέσουμε μερικά απʼ τα πράγματα του κόσμου, που μας δένουν με την αμαρτία και τη φθορά, και να επιστρέψουμε, με καθαρή καρδιά και εξαγιασμένο το νου, στο «ιερό» μας ο καθένας. Χρειάζεται νʼ ανέβουμε οπωσδήποτε κι εμείς στο υπερώο, όπως οι Απόστολοι, για να κατέβει πάνω μας το ΄Αγιο Πνεύμα. Κι αυτό θα πει πως πρέπει νʼ ανέβουμε πάνω απʼ τα γήινα, πάνω από κάθε φιληδονία, φιλαργυρία, φιλοδοξία, κι από κάθε άλλο πάθος, που μας κατεβάζει στη λάσπη, στο σκοτεινό βυθό της αβύσσου. ΄

Οταν ανέβουμε σʼ αυτό το υπερώο και σηκωθούμε πάνω απʼ τα γήινα, που σφίγγουν θανατερά την ψυχή του ανθρώπου, τότε κατεβαίνει και το Άγιο Πνεύμα σʼ εμάς. Γιʼ αυτό πρέπει να νεκρώσουμε «το φρόνημα της σαρκός», που είναι θάνατος, και νʼ αποκτήσουμε «το φρόνημα του Πνεύματος», που είναι ζωή και ειρήνη. Και το φρόνημα και η χάρη του Αγίου Πνεύματος θα έρθει ανάλογα με την καθαρότητά μας. Είναι αδύνατο να δεχτούμε τη θεία χάρη σε ψυχικό χώρο ακάθαρτο, γεμάτο από δολιότητες, γήινα σωματικά πάθη και αισχρούς λογισμούς. Πρέπει η ψυχή του ανθρώπου να ξεπλύνει καλά το χώρο της, ακόμα κι απʼ τους λογισμούς της αμαρτίας και των παθών, να ειρηνέψει απόλυτα, για να δεχτεί σαν «πνοή βιαία» ή σαν «αύρα λεπτή» τη δρόσο και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.


Καθηγητής Π.Β. Πάσχος