Γιατί δε μου εξήγησες ποτέ ;

[NIKOSZ]

Πάσχισα θεέ μου να σ΄απορρίψω από τη ζωή μου γιατί δε μου εξήγησες ποτέ…

… για αυτές τις στιγμές που λιώνει η ύπαρξή μου στην ασφυξία του αδιεξόδου, που δε με παίρνει να κάνω καμία κίνηση ούτε μπροστά ούτε πίσω

…για τις στιγμές που χρειάζεται να βάλω το κεφάλι κάτω και να δοξάσω την ξεφτίλα μου, τότε που ως έσχατη πρέπει να πάρω φόρα για να γίνω πρώτη

…για τις στιγμές που ανακαλύπτω πως όσοι εμπιστεύτηκα με πρόδωσαν , τότε που με βαριά καρδιά παύω να ψάχνω τη λύση στους γύρω μου, στο πλάι μου, απέναντί μου, στα λόγια των άλλων, στα μάτια των άλλων…

…για τις στιγμές που έπαψα ν΄αντέχω, ν΄αγαπώ ,να Σ΄έχω…

ώσπου τόλμησα να δοκιμάσω ν΄αγαπήσω τις στιγμές μου…και τότε…

πάσχισα Θεέ μου να σε κρατήσω στη ζωή μου γιατί δε μου εξήγησες ποτέ!

έβαλες χρώματα στην ψυχή μου, αλλά δε με συμβούλεψες τι να τα κάνω, τι να βάψω μ΄αυτά.

Κι εγώ πήρα φόρα κι έβαψα πορφυρές τις θάλασσες μου, βιολετί τους ουρανούς μου και μπλε τους ήλιους μου…

Γιατί δε μου εξήγησες ποτέ το χώρο που θες να κατοικείς. Κι εγώ έβαλα όχθες στον ορίζοντά μου και ξεκίνησα ένα ατέλειωτο ταξίδι…

Γιατί δε μου εξήγησες ποτέ τι θα πει ελευθερία… μόνο με κάλεσες να΄ρθώ να μ΄αγαπήσεις…

Α.Γ.