Περί πνευματικών νόμων

[Hmarton]

Πατέρα Αντώνιο ευλογείτε!
Γνωρίζουμε πως με την μετάνοιά μας, ο Θεός συγχωρεί τα αμαρτήματά μας και δεν υφιστάμεθα τις συνέπειες του πνευματικού νόμου.

Όταν υφιστάμεθα με υπομονή δύσκολες καταστάσεις και αδικούμαστε, ξέρουμε πως με αυτόν τον τρόπο "καταθέτουμε" στο πνευματικό ταμείο όπως έλεγε ο γέροντας Παΐσιος.
Κάτι τέτοιο μπορεί να "κατοχυρώνει" δικαίωμα βοήθειας από τον Θεό στον άνθρωπο σε μια δύσκολη στιγμή;
Αν με την μετάνοια καταργούνται οι συνέπειες του πνευματικού νόμου μήπως με την αμαρτωλότητά μας μπορεί να καταργείται - αντίστροφα"- και το δικαίωμα βοήθειας από τον Θεό, όταν όντως έχουμε "καταθέσεις" στο πνευματικό ταμείο;

[pAntonios]

Κάπως έτσι είναι αλλά είναι δύσκολο να υπολογίζει κανείς σε πιστωτικά υπόλοιπα που μπορεί να είναι και χρεωστικά...
Γι αυτό χρειάζεται διαρκής αγώνας και φώτιση από το Θεό να καταλαβαίνουμε πως πρεπει να ενεργούμε κάθε στιγμή.

Βέβαια στην πράξη είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα διότι δεν ειμαστε μόνοι μας στον πλανήτη αλλά υπάρχουν κι άλλοι δίπλα μας που μας επηρεάζουν με τις ενέργειές τους και τις προσευχές τους, μέσα στα πλάισια της ελευθερίας του Θεού.

ΜΟυ ήρθε τώρα στο νου ένα περιστατικό από τη Βυζαντινή περίοδο όπου ένας πατρίκιος είχε διαφθείρει μια νέα και μετά την παράτησε. Η μάνα της συνέχεια έκαμνε δεήσεις προς το Θεό να αποδώσει δικαιοσύνη...
Τότε πήρε απάντηση από τον προστάτη Άγιό της που έλεγε <<δεν μπορώ να του κάμω τίποτε, διότι έχει ανοιχτά τα χέρια του και δίνει συνέχεια>>. Βλέπουμε λοιπόν πως η ελεημοσύνη (=αγάπη) είναι ένα πολύ ισχυρό κεφάλαιο που μπορεί να αδρανοποιήσει ακόμη και αμαρτίες!!!
Μεγάλες οι βουλές του Πανάγαθου Θεού!