Γέροντος Εφραίμ(του εν Αμερική)-- Επιστολαί.

[silver]

==============================================
Λόγος τρίτος

Περί Υπακοής

( Δ΄ μέρος )


Πολλές φορές σκέπτομαι και λέγω: ένας τέλειος υποτακτικός, πόσον θα τιμηθή από τον Χριστόν, τον πρώτο υποτακτικό! Και πως είναι δυνατόν, τους τελείους υποτακτικούς ο Χριστός να μη τους πάρη μαζί Του, στη συνοδεία Του, όπου θα βλέπουν το πρόσωπο Του αιωνίως, όπως ακριβώς το γράφει στην Αποκάλυψι ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής. Εμείς οι σημερινοί μοναχοί κρατούμε πολύ σφικτά και αδιάσπαστα το ίδιο θέλημα. Και έτσι δεν μπορούμε να προχωρήσωμε πιο πάνω. Δεν λέμε το «ευλόγησον» και το «να είναι ευλογημένον», αλλά λέμε: «Όχι αυτό, έτσι το άλλο κ.λ.π.», και έτσι ρίχνουμε δηλητήριο στον εαυτό μας, στη ζωή μας. Και γι’ αυτό δεν έχομε την πρόοδο των καλών μοναχών. Διαβάζομε στα βιβλία, στους Πατέρες, για ωρισμένους αγίους υποτακτικούς: Σκέψου, έβαλε ο ηγούμενος μέσα στο κελλί, του υποτακτικού το βόδι και του χαλούσε τα νήματα, τον αργαλειό, τόσα χρόνια! Και εκεί μέσα βέβαια, πόσα και πόσα δεν θα του έκανε το βόδι. Δεν θα είχε καθόλου ησυχία! Παρά ταύτα όμως, ουδέποτε του πέρασε λογισμός, όπως έλεγε στον αββά Παφνούτιο: «Ποτέ, αββά, δεν μου πέρασε λογισμός κακός για τον προεστώτα μου, γιατί έβαλε μέσα στο κελλί μου το βόδι. Αλλά μια και το έβαλε, ξέρει αυτός και τελείωσε η υπόθεσι». Ο ίδιος δεν είχε δικό του λογισμό. Ο λογισμός, του Γέροντος ήτο και δικός. Γι’ αυτό λέμε: Εάν δεν έχωμε πνευματική υπακοή, δεν έχομε κατορθώσει απολύτως τίποτε. Όταν δεν θέλωμε αυτό, που θέλει ο προεστώς, δεν είμεθα στην ουσία υποτακτικοί, δεν έχομε πνευματικήν υπακοή. Έστω και αν κάνωμε την κατά πράξι υπακοή, θα είναι σα να είμαστε άνθρωποι με σώμα χωρίς ψυχή. Αν είναι δυνατόν να λογισθή ποτέ άνθρωπος με οντότητα, μόνον με σώμα, πράγμα απαράδεκτο στη λογική. Ακριβώς και στην πνευματική λογική είναι απαράδεκτον να λέγεται υποτακτικός, μόνον ο κατά πράξι και κατά διακόνημα έχων υπακοή. Πρέπει πρωτίστως να έχη ψυχή, να έχη την πνευματική υπακοή. Να λέγη: Ό, τι ακριβώς πιστεύει, φρονεί, σκέπτεται, λογίζεται, αποφασίζει ο προεστώς, και εγώ σκέπτομαι, λογίζομαι και αποφασίζω.

==============================================

[silver]

===============================================
Λόγος τρίτος

Περί Υπακοής

( Ε΄ μέρος )

Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος δέχθηκε την άνωθεν ευλογία για την υπακοή και μόνον. Είναι ένα παράδειγμα τόσον πολύ δυνατό και φανερό. Εκείνος ο υποτακτικός, που είχε Γέροντα τον άγιο Παϊσιο, όταν του είπε μια μέρα: «Παιδί μου, πήγαινε να πιης νερό από εκείνη τη λεκάνη κ.λ.π.», είπε με το λογισμό του: «Αντί να μου ειπή ο Γέροντας, πήγαινε να πιης από το σταμνί, από τη βρύση, μια και ήρθα από το διακόνημα κουρασμένος, ιδρωμένος, μου λέγει να πιω από αυτό το απόπλυμα, που είναι μέσα στη λεκάνη!» Έβαλε το δικό του λογισμό και απέτυχε της μεγάλης επιτυχίας! Μετά εσκέφθη: «Δεν πάω να πιω;» αλλά δεν βρήκε καθόλου νερό. Του λέγει τότε ο αββάς Παϊσιος: «Ταλαίπωρε, ξέρεις εκείνο το απόπλυμα τι ήταν; Ήταν το απόπλυμα από τα πόδια του Χριστού!». Από τότε του ήρθε πνεύμα λύπης και προσπαθούσε να τον παρηγορήση ο αββάς Παϊσιος, αλλά που παρηγοριά. Έφθασε σε σημείο, να μην έχη καθόλου ειρήνη. Τότε του λέγει μια φορά ο άγιος, μια και δεν ημπορούσε να ειρηνεύση και να παραμείνη κοντά του: «Πήγαινε στο τάδε μέρος. Υπάρχουν εκεί τρεις τάφοι, και σ’ ένα από αυτούς ( του υπέδειξε κάποιον ), κάνε μια προσευχή και άκουσε τι θα σου ειπή…». Έτσι και έγινε, ακούει φωνή να του λέγη: «Να πας πίσω στο Γέροντάς σου και να κάνης υπακοή». Αλλά αυτός πλέον είχε ναυαγήσει εσωτερικά, είχε πάθει τέτοιες ρωγμές το σπίτι της ψυχής του, που δεν μπορούσε πλέον να τις ξανακλείση. Γι’ αυτό και μέχρι το τέλος της ζωής του πέρασε ταλαντευόμενος και κλυδωνιζόμενος στην υπακοή κοντά στον αββά Παϊσιο.
Ο μεν Συμεών ο νέος Θεολόγος θριαμβεύσας κατά του ιδίου θελήματος, πήρε την άνωθεν θεολογία για τη τελεία του υπακοή. Και ο άλλος κάνοντας το ίδιο θέλημα, έμεινε εκτός υπακοής και χάριτος.
Αυτά είναι ελάχιστα παραδείγματα βέβαια, διότι εάν γράφονταν όσα οι πατέρες εκείνοι, οι άριστοι υποτακτικοί, έκαναν, θα ημπορούσαν ολόκληροι τόμοι από βιβλία να γράφουν. Σαν καθρέφτες είναι αυτά τα παραδείγματα, που ημπορούμε να δούμε τον εαυτό μας μέσα και να δούμε εμείς τι μορφή έχομεν…
Ο Θεός να μας βοηθήση να συνέλθη έκαστος, να δούμε τον εαυτό μας, κατά πόσον έχουμε απαρνηθή το ίδιο θέλημα. Ας αγωνισθούμε να απογυμνωθούμε από αυτό το δηλητήριο, δια να μπορέσουμε να ζήσουμε κατά Θεόν και όπως ο Θεός θέλει και όπως το επάγγελμα το μοναχικό απαιτεί από μας.

==============================================

[silver]

==============================================

Β) Περί Πίστεως, Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα.

1η επιστολή.


Κρατείτε μετ’ επιστήμης και επιμελείας την πίστιν και την αγάπην προς τον πνευματικόν σας οδηγόν, διότι εδώ έγκειται η ζωή και ο θάνατος της ψυχής. Μη λυπήτε τον εν Χριστώ πατέρα σας, εάν θέλετε να ιδήτε πρόσωπον Θεού, εκείνος που τον λυπεί να ηξεύρη ότι λυπεί τον Χριστόν, και πως θα ίδη τον Χριστόν, όταν αποθάνη;

==============================================

[silver]

===============================================
Β) Περί Πίστεως, Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα.

2η επιστολή.

Πιστεύω, παιδί μου, ότι θα κάμνης περισσότερα από όσα σε συμβουλεύω και τότε θα ιδής πόσον καλά θα αισθάνεσαι! Ποτέ να μην επιτρέπης εις τον εχθρόν να σε προσβάλη με κακούς λογισμούς κατά του Γέροντός σου, διότι αυτοί είναι φίδια γεμάτα δηλητήριον. Έσο προσκεκολλημένος ολοκληρωτικώς προς τον Γέροντάς σου, αυτόν θα ακούς, ωσάν τα λόγιά του να είναι από τον Χριστόν λαλούμενα. Η αγάπη, ο σεβασμός και η τελεία υπακοή εις τον Γέροντα φέρνουν την ανάπαυσιν αυτού, αναπαύοντας τον Γέροντα αναπαύεις τον Θεόν, ό,τι κάμνεις εις τον Γέροντα, εις τον Θεόν το κάμνεις.

==============================================

[silver]

==============================================
Β) Περί Πίστεως, Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα.

3η επιστολή.

Δεν αμφιβάλλω, παιδί μου, δια τίποτε από ό,τι σου συμβαίνει. Ένα γνήσιον πνευματικόν τέκνον έτσι αγαπά τον πατέρα του, που πνευματικά το εγέννησε δια της χάριτος του Θεού. Εύχομαι ο Χριστός μας, να γεμίζη πάντα την καρδιά σου με την θεϊκήν αγάπην Του, που πραγματικά ανακαινίζει τον Χριστιανόν πιστόν.

http://www.stanthonysmonastery.org/

==============================================

[silver]

===============================================
Β) Περί Πίστεως, Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα.

4η επιστολή.

Τον υποτακτικόν τον βλάπτει θανάσιμα, όταν δεν φανερώνη καθαρά και ειλικρινά τον εαυτόν του εις τον Γέροντά του. Όπως ο άρρωστος, όταν δεν αποκαλύπτη πως έχει η πληγή του ή η αρρώστειά του εις τον ιατρόν, δεν θεραπεύετε, αλλά συνεχίζεται ο πόνος και ο πυρετός, τοιουτοτρόπως και ο υποτακτικός, όταν δεν φανερώνη εις τον πνευματικόν του ιατρόν τα ψυχικά του τραύματα. Αυτό που τον εμποδίζει όμως να μη δείχνη από τι υποφέρει είναι ο εγωϊσμός.
Λοιπόν τέκνα μου, ας τον ποδοπατήσωμεν τον δράκοντα τούτον και ας τον σφάξωμεν με την μάχαιραν της ιεράς εξομολογήσεως και την λήψιν των πνευματικών φαρμάκων, που θα μας δώση προς θεραπείαν μας ο πνευματικός ιατρός, ο Γέροντας.

http://www.stanthonysmonastery.org/

==============================================

[silver]

===============================================
Β) Περί Πίστεως, Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα.

5η επιστολή.

Ας γρηγορήσωμεν, τέκνα μου, ας βιασθώμεν, τι περιμένομεν; Το τέλος εγγίζει και πρόκειται να θορυβηθώμεν, τι θα μας βοηθήση; Εις την μεγάλην εκείνην ανάγκην θα μας βοηθήση η τωρινή βία εις τα καθήκοντά μας, η απόκτησις των αρετών, κυρίως η πνευματική ένωσις μετά των πνευματικών γονέων μας, με την ευάρεστον προς αυτούς ζωήν μας. Εάν είμεθα χωρισμένοι πνευματικώς από τον πνευματικόν πατέρα μας δια την παρακοήν μας και την κατάκρισίν μας, πως θα τειχισθώμεν έναντι των δαιμόνων την ώραν του θανάτου; Χωρίς την προστασίαν της αγίας ευχής του, πως θα ευρεθώμεν ενώπιον αυτού του Ιησού Χριστού; Όταν θα αναβαίνωμεν και θα συναντώμεν τα εναέρια τελώνια, τίνος αι ευχαί θα μας λυτρώσουν; Του προεστώτος; Μα αυταί έχουν αναχωρήσει από ημάς, διότι τον επικράναμεν εις την ζωήν και ούτως ουδεμίαν ισχύν έχουσιν εις την ανάγκην μας ταύτην.
Λοιπόν, τέκνα μου, ας φροντίσωμεν να ζήσωμεν κατά το θέλημα του Θεού, όπως ευαρεστήσωμεν Αυτώ, δια να μας αναπαύση εις τους κόλπους Του αιωνίως.

http://www.stanthonysmonastery.org/

==============================================

[silver]

===============================================



Β) Περί Πίστεως, Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα.

6η επιστολή.

Το θέμα σου, παιδί μου, είναι κυρίως θέμα Γέροντος. Σας έχω ειπή πολλάκις πως ο διάβολος φοβάται πολύ τους προεστώτας και η αγάπη και πίστις προς αυτούς είναι υπερασφάλεια δια κάθε υποτασσόμενον δια την αγάπην του Θεού. Εις όποιον όμως σφάλλει εις το θέμα των προεστώτων, αμέσως αίρεται η ασφάλεια και αρχίζει το κατεδάφισμα. Δια τούτο και ο διάβολος γνωρίζων αυτό, αρχίζει αμέσως τον πόλεμον από τους προεστώτας, προσπαθώντας τις αδυναμίες τους να τις εξογκώση εις τοιούτον βαθμόν, ώστε να πείση τον υποτασσόμενον, ότι εξ αυτών δεν θα προκύψη ουδεμία ωφέλεια και ότι δεν στέκονται καλά κ.λ.π. Και όταν τον πείση, τον κερδίζει. Όταν όμως τον εύρη θεμελιωμένον, φεύγει και ανοίγει άλλο μέτωπον. Σπάνια υποτακτικός να μη πολεμηθή με αυτόν τον πόλεμον.


http://www.stanthonysmonastery.org/

==============================================

[silver]

==============================================



Β) Περί Πίστεως, Τιμής και Αγάπης προς τον Γέροντα.

7η επιστολή.

Ο Γέροντας γράφει εις μοναχήν.

Έχε, κόρη μου, αγάπην και σεβασμόν εις την Γερόντισσαν, ποίος δεν έχει αδυναμίας; Όλοι είμεθα υπόδικοι δια τα πάθη μας, αλλά άλλο τούτο και άλλο το χρέος σου προς την πνευματικήν σου μητέρα. Εσύ βλέπε την, ως πρόσωπον χριστού! Και καθώς θα την εμπιστεύεσαι, θα σου λογίζεται τούτο ενώπιον Θεού. Δεν θέλω να υποκρίνεσαι, υπεραγαπώ την ειλικρίνειαν και την ευθύτητα, έτσι θέλω και τα παιδιά μου. Να εξομολογήσαι αληθώς, να ακούς τας συμβουλάς της, να πιστεύης εις ό,τι σου λέγει η Γερόντισσα. Αν δεν δέχεσαι με πίστιν τα λεγόμενά της, το αποτέλεσμα θα είναι να κατακρίνης, να ψυχρανθής, να δημιουργήσης απόστασιν. Ταύτα είναι ανοίκεια δια σε ως μοναχήν, υπό την προστασίαν μιας Γεροντίσσης. Δεν πρέπει να κατακρίνωμε και να ψυχραινώμεθα με κανένα άνθρωπον, πολλώ μάλλον με την πνευματικήν μητέρα μας. Αγωνίζου να την αγαπάς και να την βλέπης ως Χριστού πρόσωπον, και τότε, όπως θα πιστεύης, αναλόγως θα θερίσης ωφέλειαν. Πράξε το και θα ίδης την αλήθειαν. Τώρα, την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, θέλω ιδιαιτέρως να βιασθής. Να σιωπήσης έσω και έξω. Συνεχώς και αδιάπτωτα να μνημονεύης τον θάνατον, τεραστία η ωφέλεια εκ ταύτης της μελέτης. Θα λέγης την ηγαπημένην ευχούλα. Θα βιάζεσαι να ενώνεσαι ολοέν και σφικτότερον με την Γερόντισσάν σου και ποτέ μην επιτρέψης τον λογισμόν σου να την κρίνη, διότι το τοιούτον χαρακτηρίζεται πατερικώς έγκαυμα ή δηλητηρίασμα άσχημον. Φυλάξου μη πέσης από την Γερόντισσαν, διότι θα παραλύσης κάθε σου καλόν αγώνα.


http://www.stanthonysmonastery.org/
==============================================

[silver]

===============================================



Γ) Λόγος Περί Συνειδήσεως και Υπακοής

(α΄ μέρος )

Όταν ο άνθρωπος φυλάξη υπακοή απόλυτη προς την συνείδησί του και εφαρμόζη ό,τι του υποδεικνύει εκείνη, παύει και αυτή να τον ελέγχη. Όχι ότι εξασθένησε η φωνή της, αλλά, διότι δια της καλής υπακοής δεν έχει η συνείδησι κάτι να ελέγξη.
Ο Απόστολος Ιωάννης λέγει: « Όταν η συνείδησι του ανθρώπου δεν τον ελέγχη, παρρησίαν έχει προς τον Θεόν. Στον δρόμο του ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ δυνατόν να περάση, χωρίς κάπου να προσκρούση. Διότι από την μια ο διάβολος, από την άλλη η σάρκα, από την άλλη ο κόσμος, συνεχώς παρεμβάλλουν εμπόδια στη ζωή του, και σκοντάφτει ο άνθρωπος ανάλογα με την απροσεξία που τον χαρακτηρίζει. Γι’ αυτό όταν πέση, να σηκώνεται πάραυτα και να ζητά συγχώρησι. Όταν δε ο άνθρωπος μετανοήση ανάλογα, τότε και η συνείδησι, η οποία προηγουμένως τον ενοχλούσε παύει τον έλεγχο. Σε τρία σημεία πρέπει να φυλάξωμε την συνείδησί μας, στο Θεό, στον πλησίον μας και στα πράγματα. Ο άνθρωπος φυλάγει την συνείδησί του προς τον Θεόν, όταν αποφεύγη την ποικίλη αμαρτία. Προς τον πλησίον, όταν δεν τον λυπή, δεν τον κατακρίνη, δεν τον συκοφαντή, δεν τον σκανδαλίζη, δεν τον σπρώχνη στο κακό. Προς τα πράγματα, όταν δεν γίνεται αιτία καταστροφής ή βλάβης υλικού πράγματος από απροσεξία, από αμέλεια, από ασυνειδησία. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, μας λέγει πολλά πράγματα για την ασυνειδησία αυτή. Όταν βλέπης ένα πράγμα ότι καίγεται, ότι καταστρέφεται και δεν το σηκώνης, δεν το προφυλάγης, ασυνειδησία είναι. Όταν σχίζεται το ρούχο σου και το αφήνεις και καταστρέφεται τελείως, ασυνειδησία είναι. Όταν μπορής να δουλέψης και εσύ γυρίζεις εδώ και εκεί, και αυτό ασυνειδησία είναι. Όταν το φαγητό το αφήσης και ξυνίση και το πετάς, ασυνειδησία είναι, διότι έπρεπε να είχες τη μέριμνα, να το φάνε πριν ξυνίση. Άρα, με οποιοδήποτε τρόπο και αν σφάλλη ο άνθρωπος επάνω στα υλικά πράγματα, είναι ασυνειδησία, και με οποιοδήποτε τρόπο αν προσβάλη το Θεό, είναι ασυνειδησία.

http://www.stanthonysmonastery.org
===============================================