Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής (θα ανανεώνεται κάθε Κυ

[g_aggelos]

Παρασκευή 30 Ιουνίου



Σύναξις των Αγίων 12 Αποστόλων

Α’ Κορ. δ’ 9-16

Δοκώ γαρ ότι ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις. Ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ. Ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί. Υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί. Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν. Ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι.
Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ’ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας. Εν γαρ Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα. Παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Διότι μου φαίνεται ότι ο Θεός άφησε εμάς τους αποστόλους να εμφανισθούμε τελευταίοι, σαν καταδικασμένοι εις θάνατο, διότι γίναμε θέαμα εις τον κόσμο, εις τους αγγέλους και εις τους ανθρώπους. Εμείς θεωρούμεθα μωροί χάριν του Χριστού, σεις φρόνιμοι εν Χριστώ, εμείς αδύνατοι, σεις δυνατοί, σεις ένδοξοι, εμείς άσημοι. Έως αυτή την στιγμή και πεινάμε και διψάμε, είμεθα κακοντυμένοι, δεχόμεθα ραπίσματα, διάγομεν βίο πλανόδιο, κοπιάζουμε εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια. Όταν μας βρίζουν, ευλογούμε, όταν μας διώκουν, δείχνουμε ανοχή, όταν μας συκοφαντούν, μιλάμε ευγενικά. Εγίναμε σαν τα σκουπίδια του κόσμου, κάθαρμα όλων έως την στιγμή αυτή. Δεν γράφω αυτά διά να σας ντροπιάσω, αλλά διά να σας συμβουλεύσω σαν παιδιά μου αγαπητά. Διότι αν και μπορεί να έχετε χιλιάδες παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε πολλούς πατέρες, διότι εγώ σας γέννησα εν Χριστώ Ιησού διά του Ευαγγελίου. Σας παρακαλώ λοιπόν, να γίνεσθε μιμητές μου.

[g_aggelos]

Κυριακή 2 Ιουλίου

Εβραίους θ’ 1-7

Το παλαιόν αγιαστήριον τύπος του νέου

Είχε μεν ουν και η πρώτη σκηνή δικαιώματα λατρείας το τε Άγιον κοσμικόν, σκηνή γάρ κατεσκευάσθη η πρώτη, εν η η τε λυχνία και η τράπεζα και η πρόθεσις των άρτων, ήτις λέγεται Άγια. Μετά δε το δεύτερον καταπέτασμα σκηνή η λεγομένη Άγια Αγίων, χρυσούν έχουσα θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίω, εν η στάμνος χρυσή έχουσα το μάννα και η ράβδος Ααρών η βλαστήσασα και αι πλάκες της διαθήκης, υπεράνω δε αυτής Χερουβίμ δόξης κατασκιάζοντα το ιλαστήριον, περί ων ουκ έστι νυν λέγειν κατά μέρος. Τούτων δε ούτω κατεσκευασμένων εις μεν την πρώτην σκηνήν διά παντός εισίασιν οι ιερείς τας λατρείας επιτελούντες, εις δε την δευτέραν άπαξ του ενιαυτού μόνος ο αρχιερεύς, ου χωρίς αίματος, ο προσφέρει υπέρ εαυτού και των του λαού αγνοημάτων.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Είχε και η πρώτη διαθήκη διατάξεις περί της λατρείας και γήινο αγιαστήριο. Κατασκευάστηκε δηλαδή το πρώτο μέρος της σκηνής, εις το οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι της προθέσεως, το οποίο λέγεται Άγια. Ύστερα από το δεύτερο καταπέτασμα, ήταν το μέρος της σκηνής, το οποίο ονομάζετω Άγια Αγίων. Εκεί υπήρχε ένα χρυσό θυμιατήριο και η κιβωτός της διαθήκης, η οποία ήταν από όλα τα μέρη σκεπασμένη με χρυσάφι και μέσα σε αυτή ήταν η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, η ράβδος του Ααρών, που είχε βλαστήσει, και οι πλάκες της διαθήκης. Επάνω δε από την κιβωτό ήσαν απαστράπτοντα Χερουβείμ, τα οποία επισκίαζαν το ιλαστήριο. Γι’ αυτά δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε τώρα λεπτομερώς. Υπό αυτή την διάταξη, εις το πρώτο μέρος της σκηνής εισέρχονται πάντοτε οι ιερείς, όταν εκτελούν τα καθήκοντα της υπηρεσίας των, αλλά εις το δεύτερο μέρος μπαίνει μόνο ο αρχιερεύς, μια φορά τον χρόνο, και όχι χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και δια τας εξ’ αγνοίας αμαρτίας του λαού.

[g_aggelos]

Κυριακή 9 Ιουλίου

Ρωμ στ,18-23

Παράδειγμα απὸ την δουλείαν


Ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας εδουλώθητε τη δικαιοσύνη. Ανθρώπινον λέγω δια την ασθένειαν της σαρκός υμών. Ώσπερ γαρ παρεστήσατε τα μέλη υμών δούλα τη ακαθαρσία και τη ανομία, ούτω νυν παραστήσατε τα μέλη υμών δούλα τη δικαιοσύνη εις αγιασμόν. Ότε γαρ δούλοι ήτε της αμαρτίας, ελεύθεροι ήτε τη δικαιοσύνη. Τίνα ουν καρπόν είχετε τότε εφ’ οις νυν επαισχύνεσθε; Το γαρ τέλος εκείνων θάνατος. Νυνί δε ελευθερωθέντες από της αμαρτίας δουλωθέντες δε τω Θεώ έχετε τον καρπόν υμών εις αγιασμόν, το δε τέλος ζωήν αιώνιον. Τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι της δικαιοσύνης. Μιλώ κατά ανθρώπινο τρόπο ένεκα της φυσικής σας αδυναμίας. Όπως δηλαδή παραδώσατε άλλοτε τα μέλη σας υπόδουλα εις την ακαθαρσία και την ανομία, που συνετέλεσε εις την ανομία σας, έτσι τώρα να παραδώσετε τα μέλη σας υπόδουλα εις την δικαιοσύνη, που θα συντελέσει εις τον αγιασμό σας. Διότι όταν ήσαστε δούλοι της αμαρτίας, ήσαστε ελεύθεροι ως προς την δικαιοσύνη. Και τι κέρδος είχατε τότε από τα έργα σας διά τα οποία τώρα ντρέπεστε; Το τέλος εκείνων είναι θάνατος. Αλλά τώρα που ελευθερωθήκατε από την αμαρτία και υποδουλωθήκατε εις τον Θεό, έχετε κέρδος που σας οδηγεί εις τον αγιασμό, και τελικά εις ζωή αιώνιο. Διότι ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος, ενώ το δώρο του Θεού είναι ζωή αιώνιος διά του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας.

[g_aggelos]

Κυριακή 16 Ιουλίου

Τιτ γ’ 8-15

Η Χριστιανική συμπεριφορά και η βάση της

Πιστός ο λόγος, και περί τούτων βούλομαι σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τω Θεώ, ταύτα εστί τα καλά και ωφέλιμα τοις ανθρώποις. Μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και έρεις και μάχας νομικάς περιΐστασο. Εισί γαρ ανωφελείς και μάταιοι. Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος. Όταν πέμψω Αρτεμάν προς σε ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν προς με εις Νικόπολιν. Εκεί γαρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνάν τον νομικόν και Απολλώ σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. Μανθανέτωσαν δε και οι ημέτεροι καλών έργων προΐστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας, ίνα μη ώσιν άκαρποι. Ασπάζονται σε οι μετ’ εμού πάντες, άσπασαι τους φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετά πάντων υμών. αμήν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Είναι αξιόπιστα τα λόγια αυτά, και αυτά θέλω να διαβεβαιώνεις, ώστε να φροντίζουν εκείνοι που πίστεψαν στον Θεό να είναι πρωτοπόροι καλών έργων. Αυτά είναι τα καλά και ωφέλιμα διά τους ανθρώπους, αλλά απόφευγε μωράς συζητήσεις, γενεαλογίας, έριδας και φιλονικίας διά τον νόμο, διότι είναι ανωφελείς και μάταιες. Αιρετικό άνθρωπο μετά πρώτη και Δευτέρα νουθεσία, άφηνέ τον. Να γνωρίζεις ότι ένας τέτοιος έχει διαστραφεί, αμαρτάνει και έτσι καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του. Όταν θα στείλω τον Αρτεμάν σ’ εσέ ή τον Τυχικόν, φρόντισε να έλθεις σε εμέ στη Νικόπολη, διότι εκεί αποφάσισα να περάσω τον χειμώνα. Τον Ζηνά τον νομικό, και τον Απολλώ κατευόδωσέ τους με ενδιαφέρον, για να μη τους λείψει τίποτε. Ας μαθαίνουν και οι δικοί μας να είναι πρωτοπόροι καλών έργων σε επείγουσες ανάγκες, για να μην είναι άκαρποι. Σε χαιρετούν όλοι όσοι είναι μαζί μου. Χαιρέτισε εκείνους που μας αγαπούν εν πίστει. Η χάρις να είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.

[g_aggelos]

Κυριακή 23 Ιουλίου

Ρωμ. ιβ’, 6-14

Κανόνες χριστιανικής ζωής

Έχοντες δε χαρίσματα κατά την χάριν την δοθείσαν ημίν διάφορα, είτε προφητείαν, κατά την αναλογίαν της πίστεως, είτε διακονίαν, εν τη διακονία, είτε ο διδάσκων, εν τη διδασκαλία, είτε ο παρακαλών, εν τη παρακλήσει, ο μεταδιδούς, εν απλότητι, ο προϊστάμενος, εν σπουδή, ο ελεών, εν ιλαρότητι. Η αγάπη ανυπόκριτος. Αποστυγούντες το πονηρόν, κολλώμενοι τω αγαθώ, τη φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι, τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι, τη σπουδή μη οκνηροί, τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες, τη ελπίδα χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες, ταις χρείαις των αγίων κοινωνούντες, την φιλοξενίαν διώκοντες.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Έχοντες δε χαρίσματα διαφορετικά, σύμφωνα με την χάρη που μας δόθηκε, ας τα χρησιμοποιήσουμε, εάν προφητεία, ανάλογα με την πίστη μας, εάν υπηρεσία, εις το έργο της υπηρεσίας, ο διδάσκαλος, εις την διδασκαλία, εκείνος που παρηγορεί, εις την παρηγορία, εκείνος που δίνει κάτι, ας το κάνει με γενναιοδωρία, εκείνος που είναι προϋστάμενος, ας εργάζεται με ζήλο, εκείνος που ελεεί, ας ελεεί με χαρά. Η αγάπη να είναι ειλικρινής. Μισείτε το κακό και προσκολάσθε στο καλό. Ως προς την αδελφική αγάπη, να είσθε γεμάτοι στοργή ο ένας προς τον άλλον, ως προς την αμοιβαία εκτίμηση, ο ένας να ξεπερνά τον άλλον, να μην είσθε οκνηροί ως προς τον ζήλο, να είσθε κατά το πνεύμα θερμοί, να υπηρετείτε τον Κύριο, να χαίρετε διά την ελπίδα σας, να έχετε υπομονή εις την θλίψη, να επιμένετε εις την προσευχή, να συμμετέχετε εις τας ανάγκας των χριστιανών, την φιλοξενία να επιδιώκετε.

[g_aggelos]

Κυριακή 30 Ιουλίου

Ρωμ. ιε’ 1-7

Οφείλομεν δέ ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν, και μη εαυτοίς αρέσκειν. Έκαστος ημών τω πλησίον αρεσκέτω εις το αγαθόν προς οικοδομήν, και γαρ ο Χριστός ουχ εαυτώ ήρεσεν, αλλά καθώς γέγραπται, οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ εμέ. Όσα γαρ προεγράφη, εις την ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ίνα διά της υπομονής και της παρακλήσεως των γραφών την ελπίδα έχωμεν. Ο δε Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως δώη υμίν το αυτό φρονείν εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι δοξάζητε τον Θεόν και πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Διό προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσελάβετο υμάς εις δόξαν Θεού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εμείς οι δυνατοί πρέπει να βαστάζωμε τας αδυναμίας των αδυνάτων και να μην περιοριζώμεθα σε όσα είναι αρεστά στον εαυτό μας. Ο καθένας από εμάς, ας φροντίζει να είναι αρεστός στον πλησίον για το καλό του και την οικοδομήν του, διότι και ο Χριστός δεν ζήτησε εκείνα που ήταν αρεστά στον εαυτό του, αλλά, καθώς είναι γραμμένο, Αι ύβρεις των υβριστών σου έπεσαν απάνω μου. Διότι όσα προεγράφησαν, εγράφησαν για την διδασκαλία μας ώστε διά της υπομονής και της παρηγοριάς που δίνουν οι γραφές να διατηρούμε την ελπίδα. Και είθε ο Θεός που είναι η πηγή της υπομονής και της παρηγοριάς να σας αξιώσει να έχετε το ίδιο φρόνημα μεταξύ σας κατά το υπόδειγμα του Ιησού Χριστού, ώστε όλοι μαζί με μια ψυχή και με ένα στόμα να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Διά τούτο, ο ένας να δέχεται τον άλλον, όπως και ο Χριστός σας δέχθηκε διά να δοξασθεί ο Θεός.

[g_aggelos]

Κυριακή 6 Αυγούστου

Β’ Πέτρου α’ 10-19

Η μαρτυρία του Πέτρου και των προφητών

Διό μάλλον, αδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν υμών την κλήσιν και εκλογήν ποιείσθαι, ταύτα γάρ ποιούντες ου μη πταίσητέ ποτε. Ούτω γάρ πλουσίως επιχορηγηθήσεται υμίν η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και σωτήρος Ιησού Χριστού. Διό ουκ αμελήσω αεί υμάς υπομιμνήσκειν περί τούτων, καίπερ ειδότας και εστηριγμένους εν τη παρούση αληθεία. Δίκαιον δε ηγούμαι, εφ όσον ειμί εν τούτω τω σκηνώματι, διεγείρειν υμάς εν υπομνήσει, ειδώς ότι ταχινή εστίν η απόθεσις του σκηνώματός μου, καθώς και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εδήλωσέ μοι. Σπουδάσω δε και εκάστοτε έχειν υμάς μετά την εμήν έξοδον την τούτων μνήμην ποιείσθαι. Ου γάρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν και παρουσίαν, αλλ επόπται γενηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος. Λαβών γάρ παρά Θεού πατρός τιμήν και δόξαν φωνής ενεχθείσης αυτώ τοιάσδε υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εις όν εγώ ευδόκησα, και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ενεχθείσαν, συν αυτώ όντες εν τω όρει τω αγίω. Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, ω καλώς ποιείτε προσέχοντες ως λύχνω φαίνοντι εν αυχμηρώ τόπω, έως ου ημέρα διαυγάση και φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Δια τούτο αδελφοί, δείξατε μεγαλύτερο ζήλο στο να κάνετε βεβαία την κλήση σας και την εκλογή, εάν το κάνετε αυτό, ποτέ δεν θα πέσετε. Έτσι θα σας χορηγηθεί πλούσια η είσοδος στην αιώνια βασιλεία του Κυρίου μας και Σωτήρα Ιησού Χριστού. Διά τούτο, δεν θα αμελήσω να σας υπενθυμίζω αυτά πάντοτε, αν και δεν τα ξέρετε και είστε στερεοί στην αλήθεια, που ήδη έχετε. Νομίζω είναι δίκαιο, εφ’ όσον είμαι εις τούτο το σώμα, να σας ξυπνάω με υπομνήσεις, επειδή ξέρω ότι γρήγορα θα το αποβάλω, όπως και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μου φανέρωσε. Αλλά θα φροντίσω να έχετε τα μέσα ώστε, και όταν θα έχω φύγει, να θυμάστε αυτά πάντοτε. Διότι σας γνωστοποιήσαμε την δύναμη και την έλευση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όχι ακολουθήσαντες έντεχνους μύθους, αλλά επειδή είδαμε με τα μάτια μας την μεγαλειότητά του, όταν έλαβε από τον Θεό Πατέρα τιμή και δόξα, και ήλθε εις αυτόν από τν μεγαλοπρεπή δόξα μια τέτοια φωνή : Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίο εγώ ευαρεστούμαι. Την φωνή αυτή εμείς ακούσαμε να έρχεται από τον ουρανό, όταν είμαστε μαζί του εις το όρος το άγιο. Και έτσι έχουμε μεγαλύτερη βεβαίωση για τον προφητικό λόγο, σον οποίο καλά κάνετε να δίνεται προσοχή, σαν σε ένα λυχνάρι που φωτίζει μέσα σε σκοτεινό μέρος, έως ότου γλυκοχαράξει η ημέρα και ο αυγερινός ανατείλει στις καρδιές σας.

[g_aggelos]

Κυριακή 13 Αυγούστου

Α’ Κορινθ. γ’ 9-17

Καθήκοντα των διδασκάλων

Θεού γαρ έσμεν συνεργοί, Θεού γεώργιον, Θεού οικοδομή έστε. Κατά την χάριν του Θεού την δοθείσάν μοι ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, άλλος δε εποικοδομεί, έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί, θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος εστιν Ιησούς Χριστός. Ει δε τις εποικοδομεί επί τον θεμέλιον τούτον χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, εκάστου το έργον φανερόν γενήσεται, η γαρ ημέρα δηλώσει, ότι εν πυρί αποκαλύπτεται, και εκάστου το έργον οποίον έστι το πυρ δοκιμάσει. Ει τινός το έργον μενεί ο επωκοδόμησε, μισθόν λήψεται, ει τινος το έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αυτός δε σωθήσεται, ούτως δε ως διά πυρός. Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν; Ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός, ο γάρ ναός του Θεού άγιός εστιν, οίτινές εστε υμείς.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εμείς είμαστε συνεργάτες του Θεού, και εσείς είσθε χωράφι του Θεού, οικοδομή του Θεού. Κατά την χάρη του Θεού που μου δόθηκε, σαν σοφός αρχιτέκτων εγώ έβαλα θεμέλιο, άλλος δε κτίζει την οικοδομή. Ο καθένας ας προσέχει με ποιον τρόπο οικοδομεί. Άλλο θεμέλιο κανείς δεν μπορεί να βάλει παρά εκείνο που έχει τεθεί, το οποίο είναι ο Ιησούς Χριστός. Εάν κανείς κτίζει επάνω στο θεμέλιο αυτό χρυσάφι, ασήμι, πολύτιμους λίθους, ξύλα, χορτάρι, καλάμια, του καθενός το έργο θα γίνει φανερό, η Ημέρα θα το φανερώσει, διότι η ημέρα εκείνη αποκαλύπτεται με φωτιά και η φωτιά θα δοκιμάσει τι είδους έργο έκανε ο καθένας. Εάν το έργο που έκτισε ένας μείνει, αυτός θα ανταμειφθεί. Εάν κάποιου το έργο καεί, θα υποστεί ζημιά, ο ίδιος όμως θα σωθεί, αλλά κατά τέτοιον τρόπο όπως σώζεται κανείς από πυρκαγιά. Δεν ξέρετε ότι είσθε ο ναός του Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας; Εάν καταστρέφει κανείς τον ναό του Θεού, θα τον καταστρέψει ο Θεός, διότι ο ναός του Θεού είναι άγιος και ο ναός αυτός είσθε εσείς.

[g_aggelos]

Τρίτη 15 Αυγούστου

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Φιλιπ. β’ 5-11

Τό παράδειγμα της ταπεινοφροσύνης
και αυτοθυσίας του Χριστού

Τούτο γάρ φρονείσθω εν υμίν ο και εν Χριστώ Ιησού, ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ' εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ πάν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ας επικρατεί μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα, το οποίο υπήρχε και στον Χριστό Ιησού, ο οποίος, αν και είχε θεϊκή ύπαρξη, δεν θεώρησε το ότι ήταν ίσος προς τον Θεό σαν κάτι προς αρπαγμό, αλλά εκκένωσε τον εαυτό του λαβών μορφή δούλου, γενόμενος όμοιος προς τους ανθρώπους, και, αφού κατά το σχήμα ευρέθηκε ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου και μάλιστα θανάτου σταυρικού. Διά τούτο και ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα ανώτερο από κάθε άλλο όνομα, ώστε, στο όνομα του Ιησού, να κάμψει κάθε γόνυ των επουρανίων και των επιγείων και των καταχθονίων, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν του Θεού Πατρός.

[g_aggelos]

Κυριακή 20 Αυγούστου

Α’ Κορινθ. δ’ 9-16

Νουθεσίαι και προτροπαί

Δοκώ γάρ ότι ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις. Ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ, ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί, υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί, λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν, ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι. Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ ου πολλούς πατέρας, εν γάρ Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα. Παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Μου φαίνεται ότι ο Θεός άφησε εμάς τους αποστόλους να εμφανιστούμε τελευταίοι, σαν καταδικασμένοι σε θάνατο, διότι γίναμε θέαμα στον κόσμο, στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Εμείς θεωρούμαστε μωροί χάρη του Χριστού, εσείς φρόνημοι εν Χριστώ, εμείς αδύνατοι, εσείς δυνατοί, εσείς ένδοξοι, εμείς άσημοι. Έως αυτή την στιγμή και πεινάμε και διψάμε, είμαστε κακοντυμένοι, δεχόμαστε ραπίσματα, κάνουμε βίο πλανόδιο, κοπιάζουμε εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια. Όταν μας βρίζουν, ευλογούμε, όταν μας διώκουν, δείχνουμε ανοχή, όταν μας συκοφαντούν, μιλάμε ευγενικά. Γίναμε σαν σκουπίδια του κόσμου, κάθαρμα όλων έως την στιγμή αυτή. Δεν γράφω αυτά για να σας ντροπιάσω, αλλά για να σας συμβουλεύσω σαν παιδιά μου αγαπητά. Διότι, αν και μπορεί να έχετε χιλιάδες παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε πολλούς πατέρες, διότι εγώ σας γέννησα εν Χριστώ Ιησού διά του Ευαγγελίου. Σας παρακαλώ λοιπόν, να γίνεσθε μιμητές μου.