Δαιμονισμός - Εξορκισμός

[anyidea]

Θέλω να θέσω ένα ερώτημα. Είναι δυνατόν κάποιος να είναι δαιμονισμένος και να μην το ξέρει; (Να πηγαίνει εκκλησία, κλπ;)

Εγώ πιστεύω πως όχι, αλλά σε μία συζήτηση που είχα για τέτοια θέματα με συναδέλφους μου, κάποιος ήταν παρόν σε ένα τέτοιο περιστατικό. Συγκεκριμένα σε μία εκκλησία εδώ στην Αθήνα (Δυτικά προάστια) σε μία συνηθισμένη κυριακάτικη λειτουργία ένας ψάλτης είπε κάτι σε κάποιον που ήξερε, ο οποίος σύχναζε στην εκκλησία και βοηθούσε σε αυτήν.
Αυτό το κάτι (δεν μου είπε τι, αλλά δεν ήταν ειδική λέξη ή φράση) ενόχλησε τόσο πολύ τα ...δαιμόνια που είχε μέσα του και εκδηλώθηκαν. Είχε όλα τα συμπτώματα του δαιμονισμένου, έβριζε, είχε πολύ δύναμη, τον έκαιγε ο αγιασμός, έβλεπε μέσα από τοίχους (ζήταγε νερό γιατί διψούσε και του πρόσθεταν λίγο αγιασμό στο νερό και τους έβλεπε που το έκαναν και τους φώναζε ενώ όλο το σκηνικό γινόταν σε άλλο χώρο). Στην συγκεκριμένη εκκλησία δεν γίνονται εξορκισμοί και αυτό είναι το μοναδικό περιστατικό.
Αυτός ο συναδελφός μου φοβήθηκε τόσο πολύ που απέφευγε να πάει στην εκκλησία για κάποιο διάστημα, ακόμα και σε βαπτίσεις, φοβούμενος μην ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Τώρα το έχει ξεπεράσει αρκετά αλλά όχι και τελείως. Φοβάται να μας πει τι είπε ο ψάλτης εκείνη την ημέρα. Λέει πως δεν είναι καμιά "ειδική" λέξη απλά φοβάται να την πει μην τύχη και ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Έχει πειστεί μάλιστα πως μπορεί να είναι κάποιος δαιμονισμένος και να μην το ξέρει.

Ποια είναι η γνώμη σας;

[theodosis79]

Μπορεί και να είναι δαιμονισμένος χωρις να το γνωρίζει. Ίσως να του έχουν κάνει μάγια ή να συμετείχε αυτός καμια φορά σε τελέτή μαγείας. Είχα ακούσει παλιά για ένα παδί που του έκαναν μάγια και αυτό τρελάθηκε και άρχησε να φέρεται παράξενα στα καλά καθούμενα. Επίσης είχα ακούσει ένα παρόμοιο περιστατικό όταν υπηρετούσα στο ναυτικο. Ένας νάυτης που υπηρετούσαμε μαζί, μας είχε πει ότι κάπου μια παρέα νεαρών έκαναν τελετές μαγείας κλπ, και ένας απο αυτούς μια φορά βρήκε ενα σταυρό και τον δάγκωνε και μετα μόλις έτυχε να τον δουν κάτι σκυλιά στο δρόμο έφευγαν αμέσως.

[PerlMaster]

Αν είναι δυνατόν λέει ? Χαμός πόσοι από αυτούς χαρακτηρίζονται από τους γιατρούς ψυχασθενείς και τους πλακώνουν στα χάπια ... δε λέω ότι για όλους τους σχιζοφρενείς ισχύει αυτό , αλλά για πολλούς ναι .
Για την επιστήμη και τους δυτικοθρεμένους δεν υπάρχουν δ/νοι.

[Melpomeni]

Αν είναι δυνατόν λέει ? Χαμός πόσοι από αυτούς χαρακτηρίζονται από τους γιατρούς ψυχασθενείς και τους πλακώνουν στα χάπια ... δε λέω ότι για όλους τους σχιζοφρενείς ισχύει αυτό , αλλά για πολλούς ναι .
Για την επιστήμη και τους δυτικοθρεμένους δεν υπάρχουν δ/νοι.

Δεν ειναι ακριβως το ιδιο...ειναι δυσκολο να το εξηγησεις αλλα ενας θρησκευομενος γιατρος μπορει να διακρινει οτι δεν εχει να κανει με απλη ψυχασθενεια . Τα φαρμακα ειναι αχρηστα σε αυτους με ισχυρα πνευματικα προβληματα και επιδρασεις.
Τα τελευταια χρονια στην Αμερικη η Ψυχιατρικη εχει παραδεχτει και την πνευματικη διασταση του ασθενους και πνευματικες επιδρασεις στην εκδηλωση μιας ασθενειας.
Ειδικα σε ωρισμενες διαταραχες της προσωπικοτητας, η Επιστημη εχει αναγκαστει να βαλει ενα ερωτηματικο που ακομα δεν εχει απαντηθει: ασθενεια η ...
Εχουν καταγραφει αρκετα τετοια περιστατικα ,και σημειωτεον απο Ψυχιατρους που δεν ειχαν ασχοληθει πριν με καμμια θρησκεια.

[Melpomeni]

Μπορεί και να είναι δαιμονισμένος χωρις να το γνωρίζει. Ίσως να του έχουν κάνει μάγια ή να συμετείχε αυτός καμια φορά σε τελέτή μαγείας. Είχα ακούσει παλιά για ένα παδί που του έκαναν μάγια και αυτό τρελάθηκε και άρχησε να φέρεται παράξενα στα καλά καθούμενα. Επίσης είχα ακούσει ένα παρόμοιο περιστατικό όταν υπηρετούσα στο ναυτικο. Ένας νάυτης που υπηρετούσαμε μαζί, μας είχε πει ότι κάπου μια παρέα νεαρών έκαναν τελετές μαγείας κλπ, και ένας απο αυτούς μια φορά βρήκε ενα σταυρό και τον δάγκωνε και μετα μόλις έτυχε να τον δουν κάτι σκυλιά στο δρόμο έφευγαν αμέσως.

Καθε φορα που αμαρτανομε ,δινομε και μια ακομα ευκαιρια στον πονηρο να εχει επιρροη επανω μας. Οσο πιο πολυ απομακρινομαστε απο την μυστηριακη ζωη της Εκκλησιας τοσο και η επιδραση του επανω μας γινεται και πιο ισχυρη.
Αποκομμενοι απο το Χριστο,βρισκομαστε σε κινδυνο.
Ειναι δυνατον ενας σωστα θρησκευομενος να ειναι δαιμονισμενος ? Ας απαντησει ο Πατηρ Αντωνιος ,η οποιος αλλος ξερει,πανω σε αυτο...

[Nici-D]

Den tous katalabaineis eukola, o daimonismenos den to katalabainei kai oute thymatai ti leei ama ton piasei, to daimonio den einai synexeia paron mporei diladi o daimonismenos na koinonisei kai na pigainei stin ekklisia xoris na ton piasei. Synithos gia na eksakribosoun ean einai daimonismenos o allos ton kratane saranta meres stin ekklisia Mou to exei pei o Pneumatikos mou pou einai Ieromonaxos exei kanei arketous eksorkismous.

[Ierodiakonos]

Μπορεί και να είναι δαιμονισμένος χωρις να το γνωρίζει. Ίσως να του έχουν κάνει μάγια ή να συμετείχε αυτός καμια φορά σε τελέτή μαγείας. Είχα ακούσει παλιά για ένα παδί που του έκαναν μάγια και αυτό τρελάθηκε και άρχησε να φέρεται παράξενα στα καλά καθούμενα. Επίσης είχα ακούσει ένα παρόμοιο περιστατικό όταν υπηρετούσα στο ναυτικο. Ένας νάυτης που υπηρετούσαμε μαζί, μας είχε πει ότι κάπου μια παρέα νεαρών έκαναν τελετές μαγείας κλπ, και ένας απο αυτούς μια φορά βρήκε ενα σταυρό και τον δάγκωνε και μετα μόλις έτυχε να τον δουν κάτι σκυλιά στο δρόμο έφευγαν αμέσως.

Καθε φορα που αμαρτανομε ,δινομε και μια ακομα ευκαιρια στον πονηρο να εχει επιρροη επανω μας. Οσο πιο πολυ απομακρινομαστε απο την μυστηριακη ζωη της Εκκλησιας τοσο και η επιδραση του επανω μας γινεται και πιο ισχυρη.
Αποκομμενοι απο το Χριστο,βρισκομαστε σε κινδυνο.
Ειναι δυνατον ενας σωστα θρησκευομενος να ειναι δαιμονισμενος ? Ας απαντησει ο Πατηρ Αντωνιος ,η οποιος αλλος ξερει,πανω σε αυτο...

Ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να εισέλθει ακόμα και σε έναν άνθρωπο ο οποίος ζεί σύμφωνα με την κατα Χριστόν ζωή και τούτο όχι δια να τιμωρήσει τον άνθρωπο εκείνον αλλά προς διαπαιδαγώγηση και δοκιμασία, δια να ανέλθει ο πιστός εκείνος, εάν όχι κατα τον τύπον μόνον αλλά ως βίωμα έχει την κατα Χριστόν ζωη, είς την θέωση και αγιότητα. Ο χρυσός δια να λάμψει πρώτα καίγεται, αλλοίως δεν λάμπει ποτέ παιδί μου.
Επίσης πολλές περιπτώσεις, που θεωρούμε ότι κάποιος έχει δαιμονιαστεί, είναι ψυχοπαθολογικές κι αυτό λόγο άγνοιας των περισοτέρων απέναντι σε ασθένειες ψυχοπαθολογικής μορφής. Μην φτάνουμε στο σημείο που στον μεσαίωνα επειδή δεν γνώριζαν την σχιζοφρένεια να την θεωρούν και δαιμονισμό με τα γνωστά αποτελέσματα. Η Εκκλησία έχει θεσπίσει Κανόνες για το ζήτημα και μελετά με πολύ προσοχή τις όποιες περιπτώσεις αναφέρονται σαν δαιμονισμός.
Εύχεσθε και τω κυρίω δόξα

[Thomas15n]

Εγώ τουλάχιστον ένα γνωρίζω ότι ο πονηρός υπάρχει, άρα γιατί εφ'όσον υπάρχει να μην υπάρχουν και δαιμονισμένοι, και μάλιστα χωρίς να το ξέρουν λίγη είναι η τρέλλα στην εποχή μας που βρίσκεται σε έξαρση ή νομίζετε ότι αυτό δεν είναι δαιμονισμός. Κι'αυτό δαιμονισμός είναι έμμεσος αλλά είναι, μαλλιά στους νέους σαν τρελλοί, φωνές σαν τρελλοί, κινήσεις σαν τρελλοί, αντίδραση σε ότι είναι σωστό και πρέπον αντίθετα υιοθέτηση σε ότι είναι ανάποδο και αντίχριστο. Αυτά όλα τί είναι; Νομίζουν πολλοί ότι η ακραίες καταστάσεις συνιστούν δαιμονισμό, υπάρχει στις ημέρες μας και ο μαζικός δαιμονισμός που μάλιστα έχει γίνει και μόδα.

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ» του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου
Οι μάγοι δεν έχουν καμία εξουσία και οι μαγικές δαιμονικές ενέργειές τους δεν πιάνουν τους Χριστιανούς. Πιάνουν μόνο όταν :
1. Δεν υπάρχει καθαρή εξομολόγηση
2. Όταν (οι αποδέκτες των μαγικών) αδικούν κάποιον.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δίνουν εξουσία πλέον στον διάβολο.


Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ» του Ιερομονάχου Ισαάκ (ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2004).
Ο Γέροντας αφού «επάλαισε προς τας αρχάς και τας εξουσίας του σκότους» και εξήλθε νικητής, έλαβε από τον Θεό τη χάρη να διώχνει δαίμονες, το χάρισμα της «κατά δαιμόνων ελασίας». Καταλάβαινε αν κάποιος είναι δαιμονισμένος ή έχει εξωτερική δαιμονική επήρεια ή πάσχει ο εγκέφαλός του. Έλεγε : «Πολλές φορές ο ψυχοπαθής είναι και δαιμονισμένος. Ο διάβολος τον δαιμονισμένο τον έχει σαν εξοχικό». Ως έμπειρος γιατρός έκανε καλή διάγνωση και έδινε την κατάλληλη συνταγή. Με την προσευχή θεράπευε δαιμονισμένους. Πίστευε ότι : «Όταν ένας μοναχός έχει κατάσταση (πνευματική) και προσεύχεται, ο διάβολος τον τρέμει. Γίνεται κουβάρι και φεύγει. Πάντως, από τους χίλιους που έρχονται εδώ και νομίζουν ότι είναι δαιμονισμένοι, μόνο οι πέντε έχουν πραγματικό δαιμόνιο. Για να μπει το δαιμόνιο σε κάποιον, πρέπει να έχει δώσει χοντρά δικαιώματα (να έχει κάνει μεγάλες αμαρτίες). Τα μικρά παιδιά τα βοηθάει να τους διαβάσουν εξορκισμούς και η Θεία Κοινωνία, γιατί αυτά δεν είναι υπεύθυνα. Για τους μεγάλους όμως δεν είναι το ίδιο. Ο δαιμονισμένος θεραπεύεται με μετάνοια και εξομολόγηση. Πρώτα να βρεθεί η αιτία και ύστερα να διαβάσει ο παπάς εξορκισμούς και να τακτοποιηθεί».
†
Διηγήθηκε ο Γέροντας : «Ήρθε ένας μεσήλικας που είχε δυνατό πονοκέφαλο επί ένα χρόνο και οι γιατροί δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Μόλις τον είδα από μακριά κατάλαβα ότι είχε δαιμόνιο. Αφού μου είπε τον πόνο του, του λέω : «Αυτά σου συμβαίνουν διότι έχεις απατήσει μια γυναίκα, και αυτή πήγε και σου έκανε μάγια. Εκτός όμως από αυτό, έχεις κάνει ατιμία και σε άλλη νέα. Πήγαινε να ζητήσεις συγχώρεση από τα άτομα αυτά. Να εξομολογηθείς, να σου διαβάσουν εξορκισμούς και θα γίνεις καλά».

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Α΄ : ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»
(σελ. 53-54)
Να πάνε τουλάχιστον οι άνθρωποι σε έναν Πνευματικό να εξομολογηθούν, να φύγει η δαιμονική επίδραση, για να μπορούν να σκέφτονται λιγάκι. Τώρα δεν μπορούν, ούτε να σκεφτούν από τη δαιμονική επίδραση. Η μετάνοια, η εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου. Πριν από λίγο καιρό (Σημείωση : Ειπώθηκε τον Ιούνιο του 1985) ήρθε στον Άγιον Όρος ένας μάγος και έφραξε με πασσαλάκια και δίχτυα όλο το δρόμο, εκεί, σε μια περιοχή κοντά στο καλύβι. Αν περνούσε από κει κανένας ανεξομολόγητος, θα πάθαινε κακό. Δεν θα ήξερε από πού του ήρθε. Μόλις τα είδα, κάνω το σταυρό μου και περνώ από μέσα. Τα διέλυσα. Μετά ο μάγος ήρθε στο καλύβι, μου είπε όλα τα σχέδιά του και έκαψε τα βιβλία του. Σε έναν που είναι πιστός, εκκλησιάζεται, εξομολογείται και κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμία δύναμη, καμία εξουσία. Κάνει μόνο λίγο καφ – καφ, σαν ένα σκυλί που δεν έχει δόντια. Σε έναν όμως που δεν είναι πιστός και του δίνει δικαιώματα, έχει μεγάλη εξουσία. Μπορεί να τον λιντσάρει. Έχει δόντια και τον ξεσκίζει. Ανάλογα με τα δικαιώματα που του δίνει μια ψυχή, είναι και η εξουσία του επάνω της.
Όταν ο διάβολος έχει αποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στον άνθρωπο και τον έχει κυριεύσει, τότε πρέπει να βρεθεί η αιτία για να κοπούν τα δικαιώματα. Αλλιώς, όση προσευχή και να κάνουν οι άλλοι, αυτός δεν φεύγει. Σακατεύει τον άνθρωπο. Οι ιερείς, δώσ’ του, δώσ’ του εξορκισμούς και τελικά τα πληρώνει ο άνθρωπος, γιατί βασανίζεται ακόμη περισσότερο από τον διάβολο. Πρέπει να μετανοήσει ο άνθρωπος, να εξομολογηθεί, να κοπούν τα δικαιώματα που έχει δώσει και μετά θα φύγει ο διάβολος. Αλλιώς θα ταλαιπωρείται. Μια μέρα, δυο μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, διάβασε – διάβασε εξορκισμούς, αφού ο διάβολος έχει δικαιώματα, δεν φεύγει.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Γ΄ : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»
(σελ. 184)
-Γέροντα, μπορεί ένας μάγος να θεραπεύσει κάποιον άρρωστο;
-Μάγος και να θεραπεύσει άρρωστο άνθρωπο! Έναν που τραντάζεται από το δαιμόνιο, αυτόν μπορεί να τον κάνει καλά, στέλνοντας το δαιμόνιο σε άλλον. Γιατί ο μάγος με τον διάβολο είναι συνεταίροι, οπότε λέει στον διάβολο : «Βγες από αυτόν και πήγαινε στον τάδε». Βγάζει λοιπόν το δαιμόνιο από εκείνον και συνήθως το στέλνει σε κάποιον συγγενή του, ή γνωστό του, που έχει δώσει δικαιώματα στον διάβολο. Λέει μετά αυτός που είχε το δαιμόνιο : «Εγώ υπέφερα, αλλά ο τάδε με έκανε καλά» και έτσι γίνεται διαφήμιση. Και γυρίζει τελικά το δαιμόνιο σε συγγενείς, ή σε γνωστούς. Αν κάποιος, ας υποθέσουμε είναι καμπουριασμένος από δαιμονική επήρεια, μπορεί ο μάγος να διώξει το δαιμόνιο από εκείνον, να το στείλει αλλού και να σηκωθεί όρθιος ο καμπούρης. Αν όμως έχει καμπούρα από αναπηρία, δεν μπορεί ο μάγος να τον κάνει καλά.
Μου είπαν για μια γυναίκα, ότι θεραπεύει αρρώστους, χρησιμοποιώντας διάφορα αγιωτικά. Όταν άκουσα τι κάνει, έμεινα κατάπληκτος από την τέχνη του διαβόλου. Κρατάει έναν σταυρό και ψάλλει διάφορα τροπάρια. Ψάλλει πχ το «Θεοτόκε Παρθένε» και μόλις φθάσει στο «ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου», φτύνει κοντά στον σταυρό, βλασφημάει δηλαδή τον Χριστό, γι’ αυτό μετά, το ταγκαλάκι την βοηθάει. Έτσι, μερικούς που είναι άρρωστοι, έχουν μελαγχολία κλπ, από δαιμονική επήρεια και οι γιατροί δεν μπορούν να τους κάνουν καλά, αυτή τους θεραπεύει, γιατί διώχνει το δαιμόνιο που προκαλεί το βάρος, το στέλνει σε άλλον και απαλλάσσονται εκείνοι από τη θλίψη. Και πολλοί την έχουν για αγία! Την συμβουλεύονται και λίγο-λίγο βλάπτει τη ψυχή τους, τους καταστρέφει.
(σελ. 185-186)
Για να πιάσουν τα μάγια, πρέπει να δώσει κάποιος δικαιώματα στον διάβολο. Να δώσει δηλαδή σοβαρή αφορμή και να μην έχει τακτοποιηθεί με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Σε έναν που εξομολογείται και με το φτυάρι να του ρίχνουν τα μάγια, δεν πιάνουν. Γιατί όταν εξομολογείται και έχει καθαρή καρδιά, δεν μπορούν οι μάγοι να συνεργαστούν με τον διάβολο, για να τον βλάψουν.
(σελ. 187)
-Αν πιάσουν, Γέροντα, τα μάγια, πώς λύνονται;
-Με την μετάνοια και την εξομολόγηση, γι’ αυτό πρέπει πρώτα να βρεθεί η αιτία, για την οποία έπιασαν τα μάγια, να καταλάβει ο άνθρωπος το σφάλμα του, να μετανοήσει και να εξομολογηθεί.
-Γέροντα, όταν ο άνθρωπος που του έχουν κάνει μάγια έχει φθάσει σε τέτοια κατάσταση που δεν μπορεί να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του, να εξομολογηθεί κλπ, μπορούν οι άλλοι να τον βοηθήσουν;
-Μπορούν να καλέσουν τον ιερέα στο σπίτι να κάνει ένα ευχέλαιο, ή αγιασμό. Να του δώσουν να πιει αγιασμό, για να υποχωρήσει λίγο το κακό και να μπει λίγο Χριστός μέσα του.

(σελ. 192)
Μερικοί ψυχίατροι και τους δαιμονισμένους τους θεωρούν ψυχοπαθείς. Μερικοί ιερείς πάλι, κάποιους ψυχοπαθείς τους βγάζουν δαιμονισμένους. Ενώ, ένας ψυχοπαθής, για να βοηθηθεί πρέπει να πάει αλλού, ένας δα
ιμονισμένος αλλού. Ο ψυχίατρος, πώς μπορεί να βοηθήσει τον δαιμονισμένο;
Ο Γέροντας, έλεγε ότι ο ψυχοπαθής χρειάζεται την ιατρική βοήθεια καλού και πιστού ψυχιάτρου και την πνευματική βοήθεια του πνευματικού, ενώ ο δαιμονισμένος, εφ’ όσον έχει τα λογικά του, χρειάζεται να βρει σε τι έφταιξε και δαιμονίστηκε, να μετανοήσει και να εξομολογηθεί, για να απαλλαγεί από το δαιμόνιο.
(σελ. 195)
-Γέροντα, πώς μπορεί κανείς να καταλάβει αν κάποιος είναι δαιμονισμένος και όχι ψυχοπαθής;
-Αυτό και ένας απλός γιατρός, ευλαβής, μπορεί να το καταλάβει. Όσοι πάσχουν από δαιμόνιο, όταν πλησιάσουν σε κάτι ιερό, τινάζονται. Έτσι φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουν δαιμόνιο. Λίγο αγιασμό αν τους δώσεις, ή αν τους σταυρώσεις με άγιο Λείψανο, αντιδρούν, επειδή στριμώχνονται μέσα τους τα δαιμόνια, ενώ, αν έχουν ψυχοπάθεια, δεν αντιδρούν καθόλου.

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Γ΄ : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»
(σελ. 200-204)
-Γέροντα, κάπου γράφει ότι ο διάβολος φωλιάζει στην καρδιά του δαιμονισμένου, αλλά δεν θέλει να το ξέρει αυτό ο άνθρωπος, για να μην τον πολεμήσει με την ευχή. Έτσι είναι;
-Ναι, γιατί το δαιμόνιο έχει το δικαίωμα να καθίσει μέσα στον δαιμονισμένο ένα διάστημα και μπορεί να λουφάζει, ενώ με την ευχή ζορίζεται και επαναστατεί και μπορεί να φύγει. Η ευχή είναι το βαρύ πυροβολικό για τον διάβολο. Μου είχαν φέρει στο καλύβι ένα παλικάρι δαιμονισμένο, που έλεγε συνέχεια την ευχή. Ο πατέρας του ήταν μοναχός, αλλά πέταξε τα ράσα και παντρεύτηκε και το καημένο γεννήθηκε με δαιμόνιο. Έτσι τα οικονόμησε ο Θεός, για να πάρει μισθό το παιδί, να σωθεί και ο πατέρας, να έχουμε κι εμείς οι μοναχοί ως φρένο, παραδείγματα από μοναχούς που πέταξαν τα ράσα και τώρα ταλαιπωρούνται. Κάποια στιγμή που το έπιασε το δαιμόνιο, φώναζε σαν την κότα και πολύ δυνατά : «Κα, κα, κα». «Τι έπαθες;» του λέω, ενώ με τον νου μου έλεγα : «Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού, έξελθε ακάθαρτον πνεύμα, από το πλάσμα του Θεού». «Κι εγώ θέλω να φύγω, φώναζε το δαιμόνιο, επειδή πολύ με βασανίζει αυτό ο άνθρωπος, γιατί συνέχεια λέει την ευχή. Θέλω να πάω στο Πακιστάν, να βρω λίγη ανάπαυση».
-Γέροντα, γιατί δεν έφευγε το δαιμόνιο, αφού το παιδί έλεγε την ευχή;
-Φαίνεται ότι και το παιδί είχε δώσει κάποια δικαιώματα, αλλά και το δαιμόνιο είχε το αφεντικό του και έπαιρνε από αυτό εντολές.
-Γέροντα, όταν προσεύχεται κανείς για έναν δαιμονισμένο, τι πρέπει να λέει;
-Κατ’ αρχήν να δοξολογήσει τον Θεό : «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, να πει, που με βοήθησες και βρίσκομαι σ’ αυτήν την κατάσταση ενώ κι εγώ μπορούσα να ήμουν στη θέση του και να είχα, όχι πέντε – έξι δαιμόνια, αλλά χιλιάδες. Σε παρακαλώ βοήθησε το δούλο Σου που ταλαιπωρείται τόσο πολύ». Να κάνει δηλαδή πρώτα καρδιακή προσευχή και ύστερα να συνεχίσει με την ευχή : «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλον Σου».
Μερικές φορές εμείς που προσευχόμαστε γινόμαστε αιτία να μην φεύγει το δαιμόνιο από τον δαιμονισμένο, γιατί προσευχόμαστε με υπερηφάνεια. Έναν λογισμό υπερήφανο να φέρουμε, λχ : «Να, εγώ με την προσευχή μου θα βοηθήσω να φύγει το δαιμόνιο», αμέσως εμποδίζεται η Θεία βοήθεια και βοηθάμε τον διάβολο να παραμένει.
-Γέροντα, η Θεία Κοινωνία βοηθάει τους δαιμονισμένους;
-Για όσους γεννήθηκαν δαιμονισμένοι, επειδή δεν έφταιξαν οι ίδιοι, η συχνή Θεία Κοινωνία είναι το δραστικότερο φάρμακο. Αυτοί έχουν πολύ μεγάλο μισθό, όταν δεν γογγύζουν, μέχρι να ελευθερωθούν, με τη Χάρη του Θεού. Είναι μάρτυρες, αν υπομένουν, γι’ αυτό και επιβάλλεται να κοινωνούν συχνά. Ένας όμως που δαιμονίστηκε από δική του απροσεξία, πρέπει να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να αγωνίζεται, για να θεραπευτεί. Θα κοινωνήσει, με την άδεια του πνευματικού, όταν πρέπει. Αν κοινωνήσει χωρίς να μετανοήσει και χωρίς να εξομολογηθεί, θα δαιμονιστεί χειρότερα. Ένας δαιμονισμένος, όταν τον πήγαν να κοινωνήσει, έφτυνε τη Θεία Κοινωνία. Ο Χριστός θυσιάστηκε, καταδέχτηκε να του δώσει το Σώμα και το Αίμα Του και αυτό να το φτύνει! Φοβερό! Βλέπετε, ο διάβολος δεν δέχεται βοήθεια.
-Γέροντα, μπορούμε να δίνουμε τα ονόματά τους να διαβάζονται στη Προσκομιδή;
-Ναι, βέβαια! Οι δαιμονισμένοι πολύ βοηθιούνται όταν οι ιερείς διαβάζουν με πόνο τα ονόματά τους στην Προσκομιδή.
-Γέροντα, όταν κάποιος που είχε δαιμονιστεί, έχει μετανοήσει, εξομολογείται, κοινωνάει, και η δαιμονική επήρεια δεν φεύγει, τι συμβαίνει;
-Δεν φεύγει, γιατί ακόμη δεν έχει σταθεροποιήσει πνευματική κατάσταση. Αν τον βοηθήσει ο Θεός να απαλλαγεί από αυτή τη δαιμονική επήρεια, αμέσως πάλι θα ξεφύγει. Γι αυτό ο Θεός, από πολλή αγάπη, επιτρέπει να υποχωρεί το κακό, σιγά – σιγά. Έτσι ο άνθρωπος και εξοφλάει και σταθεροποιεί πνευματική κατάσταση. Όσο εκείνος σταθεροποιεί κατάσταση πνευματική, τόσο υποχωρεί και το κακό. Από τον ίδιο θα εξαρτηθεί πόσο γρήγορα θα απαλλαγεί από τη δαιμονική επήρεια.
(σελ. 205)
-Βοηθιούνται, Γέροντα, οι δαιμονισμένοι, με τους εξορκισμούς;
-Ανάλογα. Οι εξορκισμοί βοηθούν όταν διαβάζονται σε ένα παιδάκι δαιμονισμένο που δεν έδωσε δικαιώματα και δεν ξέρει από εξομολόγηση, ή σε έναν μεγάλο που έχασε τα λογικά του και δεν μπορεί να εξομολογηθεί. Όταν έχει τα λογικά του ο δαιμονισμένος, πρέπει πρώτα να βοηθηθεί, να βρει τι έφταιξε και δαιμονίστηκε, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και μετά, αν χρειαστεί, να του διαβάσουν εξορκισμούς. Γιατί και μόνο με τη συγχωρητική ευχή μπορεί να φύγει το δαιμόνιο.
(σελ. 205-206)
Πόσα παιδιά που τα θεωρούν δαιμονισμένα δεν έχουν δαιμόνιο! Μου έφεραν ένα παιδί είκοσι πέντε χρόνων που έλεγαν ότι είναι δαιμονισμένο. Του έδωσα να πιει αγιασμό και το καημένο δεν αντέδρασε καθόλου. «Τι κάνει το παιδί; Ρωτάω τον πατέρα του. Από πότε το έπαθε»; «Από έξι χρονών, μου λέει. Τότε είχαν φέρει σκοτωμένο τον παππού του στο μαγαζί και το παιδί, μόλις τον είδε, έπαθε». Είχε πάθει το καημένο νευρικό κλονισμό. Εδώ, και σε μεγάλον αν συμβεί αυτό, μπορεί να πάθει, πόσο μάλλον ένα παιδάκι! Άντε τώρα να το έχουν δαιμονισμένο!

(σελ. 208)
Μην νομίζετε ότι όσοι δαιμονίζονται έχουν περισσότερες αμαρτίες. Επιτρέπει όμως ο Θεός να δαιμονίζονται, οπότε εξευτελίζονται, ταπεινώνονται, ξοφλάνε αμαρτίες, παίρνουν αυτοί μισθό, αλλά βοηθιούνται και όσοι τους βλέπουν να ταλαιπωρούνται.
Βέβαια, θα πει κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ένα σωρό αμαρτίες και δεν δαιμονίζονται. Πώς γίνεται αυτό; Όταν ο άνθρωπος έχει φθάσει σε τελεία πώρωση, τότε δεν προσβάλλεται από τον δαίμονα, γιατί βλέπει ο Θεός ότι δεν θα βοηθηθεί. Πρέπει να ξέρουμε ότι και η προσβολή από δαιμονική ενέργεια είναι, κατά κάποιον τρόπο δώρο του Θεού προς τον αμαρτωλό άνθρωπο για να ταπεινωθεί, να μετανοήσει και να σωθεί.