Στο Σινά, εκεί στο Ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης όπου έμενα, το νερό ήταν ελάχιστο. Μια-μια σταγόνα έτρεχε από έναν βράχο μέσα σε μια σπηλιά, καμιά εικοσαριά μέτρα μακριά από το ασκητήριο. Είχα κάνει μια στερνίτσα και μάζευα τρία κιλά νερό το εικοσιτετράωρο. Όταν πήγαινα να πάρω νερό, έβαζα το τενεκάκι να γεμίσει και έλεγα τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Έβρεχα με το χέρι μου λιγάκι μόνο το μέτωπο, γιατί αυτό με βοηθούσε, έπαιρνα λίγο νερό, για να έχω να πιω, μάζευα και λίγο σ' ένα τενεκάκι για τα πουλάκια και τα ποντικάκια που είχε το ασκητήριο. Τι χαρά, τι ευγνωμοσύνη ένιωθα γι' αυτό το λίγο νερό που είχα! Δοξολογία, γιατί είχα νερό! Όταν ήρθα στο Άγιον Όρος και έμεινα για λίγο καιρό στη Σκήτη των Ιβήρων, επειδή εκεί είναι προσήλιο το μέρος, είχε πολύ νερό. Είχε μια στέρνα που ξεχείλιζε και το νερό έτρεχε απ' έξω. Ου, έπλενα και τα πόδια και το κεφάλι…, αλλά είχα ξεχασθεί. Στο Σινά βούρκωναν τα μάτια μου από ευγνωμοσύνη για το λίγο νερό, ενώ στη σκήτη ξεχάσθηκα από την αφθονία του νερού. Γι' αυτό έπειτα πήγα κι έμεινα καμιά ογδονταριά μέτρα πιο μακριά και είχα μια στέρνα μικρή. Πώς χάνεται, πώς ξεχνιέται κανείς με την αφθονία!
Ένας μοναχός πήγε ένα απόγευμα να διαβάσει τον Εσπερινό σε μια κορυφή. Στο δρόμο βρήκε ένα άσπρο μανιτάρι και ευχαρίστησε το Θεό για το σπάνιο εύρημά του. Στο γυρισμό θα το έκοβε και θα περνούσε με αυτό το βράδυ. "Εάν με ρωτήσουν οι κοσμικοί αν τρώω κρέας, είπε με τον λογισμό του, μπορώ να τους πω πως τρώω κάθε φθινόπωρο"! Στην επιστροφή βρήκε μισό το μανιτάρι, κάποιο ζώο θα το είχε πατήσει, , και είπε: "Φαίνεται τόσο έπρεπε να φάω". Το πήρε κι ευχαρίστησε το Θεό για την πρόνοιά Του, για το μισό μανιτάρι. Πιο κάτω βρήκε ένα άλλο μισό μανιτάρι και έσκυψε να το πάρει, για να συμπληρώσει το βραδινό του, αλλά επειδή ήταν χαλασμένο, ίσως και δηλητηριώδες, το άφησε και ευχαρίστησε πάλι το Θεό που τον προφύλαξε από την δηλητηρίαση. Πήγε στο καλύβι του και πέρασε το βράδυ με το μισό μανιτάρι. Την άλλη μέρα, όταν βγήκε από το καλύβι του, αντίκρισε ένα ωραίο θέαμα! Όλος ο τόπος ήταν γεμάτος από ωραία μανιτάρια και ευχαρίστησε το Θεό! Βλέπετε, ευχαρίστησε το Θεό και για το ολόκληρο και για το μισό, και για το καλό και για το χαλασμένο, και για το ένα και για τα πολλά. Ευχαριστία για όλα!
- Γέροντα, όταν μου λένε να κάνω κάτι, ξεκινώ πάντα με έναν φόβο και έναν δισταγμό, και τελικά μπορεί από τον φόβο μου να μην το κάνω όπως πρέπει.
- Να κάνεις τον σταυρό σου, καλό μου παιδί, και να το κάνεις αυτό που σου λένε. Αν πεις "Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών", τόσοι Άγιοι είναι, ένας από αυτούς δεν θα σε βοηθήσει; Να μη χάνεις ποτέ την εμπιστοσύνη σου τον Θεό. Να μην χάνεις ποτέ σου την εμπιστοσύνη σου στο Θεό. Μη σφίγγεσαι με την στενή σου ανθρώπινη λογική και βασανίζεσαι και εμποδίζεις την θεία βοήθεια. Η εμπιστοσύνη του εαυτού σου και της εργασίας σου στον Θεό, μετά από την ανθρώπινη συνετή ενέργειά σου, πολύ θα σε βοηθήσει, αλλά θα βοηθήσει και τους άλλους. Είναι μεγάλο πράγμα η εμπιστοσύνη στο Θεό. Μια φορά ήταν να μου πάρουν αίμα. Ήταν τέσσερις γιατρέσσες,. Έρχεται η πρώτη, με παίδεψε, δεν μπορεί να βρει φλέβα. Έρχεται η δεύτερη, τα ίδια. Έρχεται η Τρίτη, που ήταν και ειδικευμένη σ' αυτό, τίποτε. Εκείνη την ώρα περνούσε και η τέταρτη γιατρέσσα. Είδε που με παίδευαν και ήρθε να δοκιμάσει και αυτή. Έκανε πρώτα το σταυρό της και αμέσως βρήκε φλέβα, γιατί ζήτησε τη βοήθεια του Θεού. Οι άλλες κατά κάποιο τρόπο είχαν εμπιστοσύνη μόνο στον εαυτό τους. Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού!
-Γέροντα, γιατί φεύγετε από το καλύβι και πηγαίνετε στο δάσος;
-Στο καλύβι πού να βρεις ησυχία! Ο ένας χτυπάει από δω, ο άλλος από κει. Βρήκα έναν καλό τόπο σε μια μεριά. Αν είμαι καλά, θα χτίσω ένα πολυβολείο προσευχής, ένα ραντάρ. Είναι πολύ καλό μέρος. Για το καλοκαίρι είναι ό,τι πρέπει. Έχει δένδρα… Θα μπορώ να στέκομαι και όρθιος. Αν μπορώ να κάνω τα καθήκοντά μου, αυτή είναι η χαρά μου, η τροφή μου! Ελάτε καμιά φορά!
Από το βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου, Πνευματική Αφύπνιση