Πώς πρέπει να εκκλησιάζομαι (-στε);

[dionysisgr]

Οταν εμεις ειμαστε στην Θεια Λειτουργια, τα ταγκαλακια βγαινουν στην ανεργια!

ζητει εργασια περιορισμενη, για το Κυριακατικο πρωινο 8-10 πμ.

[filotas]

Εκκλησία δεν πάω κάθε Κυριακή ή γιορτή.
Εκκλησία πηγαίνω όταν το αισθάνομαι.
Όταν το αισθάνομαι, μόνο τότε μπορώ να συγκεντρωθώ,
να παρακολουθήσω τη λειτουργία και να προσευχηθώ.
Κάποιες φορές, εν ώρα λειτουργίας, όταν κάτι μου αποσπάσει την προσοχή,
ή εκνευριστώ με κάτι, θεωρώ ότι δεν έχω θέση πλέον εκεί και σηκώνομαι
και φεύγω. Αυτό βέβαια, δεν είναι ίσως το καλύτερο, γιατί απο την άλλη σκέφτομαι, πως ίσως είναι πειρασμικό όλο αυτό, για να αναγκαστώ, να σηκωθώ και να φύγω, κάνοντας το χατήρι του ακατανόμαστου.
Απο την άλλη όμως, το θεωρώ ανώφελο, το να παρίσταμαι στη λειτουργία,
χωρίς όμως το μυαλό μου να είναι συγκεντρωμένο εκεί ή να είμαι θυμωμένη με κάτι ή οτιδήποτε άλλο τέλοσπάντων.
Όπως επίσης, δε ξέρω κατά πόσο ωφελεί, το να πάω στην Εκκλησία χωρίς να το νοιώθω ή να το πολυθέλω.
Κάνω καλά τελικώς ή όχι; :-k

Θα τα πιάσω ένα ένα, γιατί αυτό το κείμενο υπάρχουν πολλά σημεία που θέλουν προσοχή.

Λες "Εκκλησία πηγαίνω όταν το αισθάνομαι." Από τι εξαρτάται αν το αισθάνεσαι ή όχι; Από τη διάθεσή σου; Από το αν νυστάζεις; Από το αν δεν έχεις να κάνεις κάτι καλύτερο;

Όπως λέει και ο Φώτιος στις ακολουθίες πάμε από Αγάπη. Πάμε για να συναντήσουμε τον Νυμφίο της καρδιάς μας. Πάμε γιατί εμείς Τον έχουμε ανάγκη, κι όχι Εκείνος εμάς.

Είναι δυνατόν να λέμε ότι αγαπάμε ένα πρόσωπο πάνω από κάθε τι άλλο στη ζωή μας και να μην πηγαίνουμε ούτε να Τον δούμε.

Έχουμε ξαναπεί άλλοτε, ότι είναι πολύ πιο εύκολη η συγκέντρωση και η κατάνυξη, όταν πηγαίνει κάποιος τις Κυριακές και τις εορτές από τον Όρθρο, που είναι λιγότερος ο κόσμος και τα τροπάρια είναι κατανυκτικά. Επίσης βοηθάει το να καταλαβαίνουμε τι ακούμε και τι γίνεται κατά τι διάρκεια της ακολουθίας. Ένα βοήθημα, που να περιέχει τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία με μετάφραση, θα μας βοήθήσει να μάθουμε τι σημαίνουν τα λόγια που ακούμε και σιγά να μάθουμε την πολύ απλή ελληνιστική γλώσσα που είναι γραμμένες οι ακολουθίες.

Η προσοχή μας αποσπάται από την ακολουθία, γιατί φταίμε εμείς που δεν είμαστε συγκεντρωμένοι στο ιερό και το ψαλτήρι και δεν ζούμε την ακολουθία. Έτσι, επειδή βαριόμαστε, αφήνουμε συχνά πυκνά τον εαυτό μας ν' ασχολείται με τους άλλους κι όλο και κάτι θα βρούμε να σκανδαλιστούμε.

Την Κυριακή και τις μεγάλες γιορτές είμαστε αδικαιολόγητοι αν δεν πάμε στην Εκκλησία, να ευχαριστήσουμε τον Κύριο για όσα μας χαρίζει και να ζητήσουμε τη βοήθειά Του γι αυτά που μας απασχολούν, αλλά πάνω απ' όλα για να συναντηθούμε μαζί Του. Δεν έχει σημασία αν θέλουμε ή όχι. Αν το θέλουμε ακόμη καλύτερα, αν όχι θα πάμε επειδή πρέπει και θα ζητήσουμε τη βοήθειά Του για ν' αντιμετωπίσουμε την έλλειψη διάθεσης. Να έχεις υπ' όψη σου ότι μεγαλύτερο πνευματικό κέρδος έχουμε, αν πάμε όταν δεν θέλουμε, παρά όταν θέλουμε. ("η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν").

Το μυαλό μας όλοι παλεύουμε να το συγκεντρώσουμε δεν είσαι η μόνη. 'Αλλοτε το καταφέρνουμε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο. Δεν πειράζει όμως, γιατί το πλοίο της Εκκλησίας συνεχίζει το ταξείδι του και θα φτάσει στον προορισμό του ακόμη κι αν εμείς δεν προσέχουμε. Η Θεία Χάρις του Μυστηρίου επηρεάζει αυτούς που παρίστανται, ακόμη κι αν κοιμούνται.

Αδέλφια, οι ακολουθίες και τα Μυστήρια είναι εργαλεία που μας προσφέρει η Εκκλησία για τη δική μας βοήθεια και πνευματική βελτίωση. Αν δεν τα χρησιμοποιούμε μόνο στον εαυτό μας κάνουμε κακό και σε κανέναν άλλο.

Τις δυο Κυριακές το μήνα που υποχρεωτικά εργάζομαι και δεν πηγαίνω στην Εκκλησία σας διαβεβαιώ ότι δυσκολεύομαι να βλάλω χωρίς πνευματικά προβλήματα την επόμενη βδομάδα. Η συμμετοχή στη Θεία Λειτουργία είναι η ανάσα της ψυχής μας και η Θεία Μετάληψη η πνευματική της τροφή. Χωρίς αυτά η ψυχή απλά αργοπεθαίνει.

[Byzantine_Spirit]

Καταρχάς να διευκρινήσω πως δεν είμαι αλειτούργητη.
Απο μικρή με πήγαιναν κάθε Κυριακή στην εκκλησία,
όπως επίσης και στις μεγάλες γιορτές.
Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι όσο πάει κάποιος,
τόσο περισσότερο του δημιουργείται η επιθυμία να πηγαίνει
συχνότερα και το αντίστροφο.
Συμφωνώ επίσης με τους περισσότερους απο εσάς,
που έγραψαν ότι τη στιγμή που αιαθάνομαι εκνευρισμένη απο
διάφορα που με αποσπούν, εκείνη τη στιγμή ακριβώς,
πρέπει να κάνω την προσπάθεια μου να απαλλαγώ απο αυτό
το αίσθημα δια μέσου προσευχής. Συμφωνώ απολύτως.
Μη νομίζετε όμως πως δε το έχω πράξει.
Δε συμφωνώ όμως καθόλου με τις απόψεις του τύπου:
Δεν θα προκόψεις αν δεν πηγαίνεις, είσαι απαράδεκτη αν δεν πηγαίνεις στις γιορτές, αν δεν πηγαίνεις δεν ετκιμάς τις δωρεές του Θεού και άλλα τέτοια απόλυτα.
Τον Χριστό μπορεί να τον ευχαριστώ κάθε μέρα. Το ξέρει κανείς αυτό; όχι.
Το ξέρει όμως Εκείνος.
Μπορεί να προσεύχομαι καθημερινώς χωρίς να πηγαίνω στην εκκλησία.
Το ξέρει κανείς αυτό; όχι. Το ξέρει όμως Εκείνος. κ.λ.π.
Όταν έγραψα πως θέλω να πηγαίνω όταν το νοιώθω, δεν εννοούσα φυσικά πως βλέπω την Εκκλησία σαν κάτι που θα το τοποθετήσω ανάλογα με τις διαθέσεις μου.
Η Εκκλησία όμως για μένα είναι ένας χώρος που πρέπει να στεκόμαστε με σεβασμό και με πλήρη συναίσθηση, ότι έχουμε πάει επίσκεψη στο σπίτι Του Θεού, όπου υπάρχει εκτός απο τον ορατό κόσμο και ένας άλλος αόρατος κόσμος που δεν βλέπουμε συν τα πνευματικά γεγονότα που συντελούνται εκείνη την ώρα κι ας μη τα βλέπουμε.
Απο εκεί και πέρα, τα περισσότερα Πάσχα, φροντίζω να παίρνω άδεια απο την δουλειά μου για αυτό ακριβώς το λόγο.
Για να πηγαίνω καθημερινώς στην Εκκλησία και να είμαι προετοιμασμένη κατάλληλα.
Ευχαριστώ για τις αποψεις σας. θα περιμένω και την γνώμη του Πατερ Αντώνιου.

[aplastos]

----

[filotas]

Καταρχάς να διευκρινήσω πως δεν είμαι αλειτούργητη.
......
Δε συμφωνώ όμως καθόλου με τις απόψεις του τύπου:
Δεν θα προκόψεις αν δεν πηγαίνεις, είσαι απαράδεκτη αν δεν πηγαίνεις στις γιορτές, αν δεν πηγαίνεις δεν ετκιμάς τις δωρεές του Θεού και άλλα τέτοια απόλυτα.
Τον Χριστό μπορεί να τον ευχαριστώ κάθε μέρα. Το ξέρει κανείς αυτό; όχι.
Το ξέρει όμως Εκείνος.
Μπορεί να προσεύχομαι καθημερινώς χωρίς να πηγαίνω στην εκκλησία.
Το ξέρει κανείς αυτό; όχι. Το ξέρει όμως Εκείνος. κ.λ.π.
Όταν έγραψα πως θέλω να πηγαίνω όταν το νοιώθω, δεν εννοούσα φυσικά πως βλέπω την Εκκλησία σαν κάτι που θα το τοποθετήσω ανάλογα με τις διαθέσεις μου.
Η Εκκλησία όμως για μένα είναι ένας χώρος που πρέπει να στεκόμαστε με σεβασμό και με πλήρη συναίσθηση, ότι έχουμε πάει επίσκεψη στο σπίτι Του Θεού, όπου υπάρχει εκτός απο τον ορατό κόσμο και ένας άλλος αόρατος κόσμος που δεν βλέπουμε συν τα πνευματικά γεγονότα που συντελούνται εκείνη την ώρα κι ας μη τα βλέπουμε.
Απο εκεί και πέρα, τα περισσότερα Πάσχα, φροντίζω να παίρνω άδεια απο την δουλειά μου για αυτό ακριβώς το λόγο.
Για να πηγαίνω καθημερινώς στην Εκκλησία και να είμαι προετοιμασμένη κατάλληλα.
Ευχαριστώ για τις αποψεις σας. θα περιμένω και την γνώμη του Πατερ Αντώνιου.

Τι κρίμα; Από μια ολόκληρη σελίδα κείμενο που έγραψα πιο πάνω κατάλαβες μόνο ότι σε κατηγόρησα για αλειτούργητη; Δεν διάβασες ούτε την τελευταία φράση, που είναι γραμμένη έντονα γιατί αποτελεί το συμπέρασμα του κειμένου.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν πάμε εκκλησία, γιατί σκανδαλιζόμαστε, αλλά γιατί βαριόμαστε, και την βαριεστημάρα μας την μεταφράζουμε σε σκανδαλισμό, για να βρίσκουμε δικαιολογία.

Ο Χριστός είναι παντού. Ναι, όμως είναι σίγουρο ότι θα τον βρούμε στο Ναό στις ακολουθίες γιατί ο Κύριος μας είπε ¨όπου βρίσκονται δύο ή τρεις μαζεμένοι στο Όνομά μου κι εγώ είμαι εκεί".

Τέλος πάντων όπως σε αναπαύει. Εδώ δεν μπορώ να πείσω τα μέλη της οικογενείας μου, πως φαντάστηκα ότι μπορώ να πείσω εσένα.

[dionysisgr]

Οποιος δεν εκκλησιαζεται τακτικα, δεν εξομολογειται, δεν κοινωνει των αχραντων μυστηριων, και γενικα δεν συμμετεχει στην κοινη λατρευτικη και ευχαριστιακη συναξη, θετει εκουσια εαυτον εκτος Εκκλησιας του Χριστου.

Ολα τα αλλα ειναι προφασεις εν αμαρτιαις, και αυτοδικαιωση, για τους λογους που αναφερθηκαν πιο πανω.

Απειρως καλυτερα, να συμμετεχει καποιος εστω και ελλειπως σε μια Θεια Λειτουργια, παρα να καθεται σπιτι του και να βαυκαλιζεται οτι του χαλανε την κατανυξη οι συνανθρωποι του.

Αλλωστε εαν υπαρχει αγνη και καλη προαιρεση τα ελλειπη μας, τα αναπληρωνει η Πανσθενουργος Θεια Χαρις.

Ας μην κοροιδευουμε τον εαυτο μας, Το Ναι να ειναι Ναι και το Οχι, Οχι.

(Το παραπανω κειμενο δεν αφορα προσωπικα την Byzantine_Spirit, αλλα ειναι μια γενικοτερη τοποθετηση μου με αφορμη την συζητηση αυτη)

Καλο αγωνα σε ολους.

[panos0]

Βλεπω οτι εχεις καταλαβει τα ποιο σημαντικα αφου λες οτι η εκκλησια ειναι το σπιτι του Θεου, οτι υπαρχει αορατος κοσμος που παραβρισκεστε κτλπ.
Αυτό που δεν κατανοω όμως είναι γιατι φευγεις από την εκκλησια η γιατι δεν πας.
Όταν παμε στο σπιτι καποιου που μας καλεσε δεν ειμαστε ανεκτικοι για χαρη του, σε καποιον που τυχον με πραξεις του η λογια θα μας εκνευρισει η θα μας στεναχωρησει?
Μπορουσε ο Κυριος να μην επιτρεψει να ερθει αφου ηξερε ότι πχ θα παει για κουτσομπολιο στην Θ. Λειτουργια, όμως τον αφησε, ισως και για να δειξει την καλη μας διαθεση, και να μας δωσει κατι παραπανω, γιατι να τον απογοητευσουμε?
Πως θα σου φαινοταν εάν εβλεπες καποιον σε ένα τραπεζι να σηκωνετε ξαφνικα και να φευγει επειδη σκευτηκε κατι και θυμωσε.
Εάν πεταει ο λογισμος μου και δεν προσεξω έναν που μου μιλα τοτε λεω «Συγγνωμη δεν σε ακουσα» ή λεω Α! δεν ακουσα τι ειπες, αντε γεια!!! Στην εκκλησια ας πω μεσα μου «συγγνωμη Κυριε» και ας τον επαναφερω.
Ποτε δεν λεμε σε φιλο που μας καλεσε σε γαμο πχ «δεν ηρθα αλλα από το σπιτι μου σε σκεφτομουν συνεχεια !!» Στη Θ. Λειτουργια είναι ο Μ. Δειπνος η Ανασταση, πρεπει να παρεβρεθουμε, άλλο πραγμα η προσευχη στο σπιτι και άλλο η Θ. Λειτουργια δεν είναι καθολου το ιδιο.
Εάν παλι περιμενουμε να εχουμε την διαθεση την μια θα νυσταζουμε, την άλλη θα βαριομαστε, την τριτη θα «σταλθει» καποιος η κατι να μας νευριασει, και θα πηγαινουμε μια φορα κάθε 1,5 μηνα, με την ευλογια του… ταγκαλακίου!!!!!!
Αφου θα μας εχει «ψησει» ότι «ενταξει πηγαμε στην εκκλησια!!!» ε, και θα αρχισουμε να πηγαινουμε περισσοτερο όταν γινουμε… Αγιοι Νεκταριοι δλδ ποτε!!!
Η γνωμη μου είναι να πηγαινεις στην εκκλησια και να μην φευγεις με τιποτα, ασε τον διπλανο, τον λογισμο, και κάθε τι, μηπως δεν τα ηξερε αυτά ο Παντογνωστης?
Γιαυτο δεν ειπε «Από δε των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως άρτι η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν." (Ματθ. 11:12).»
Να πιεζουμε τον εαυτο μας, να δινουμε τη μαχη με αυτόν η σωτηρια μας αποκτατε με αγωνα.
Για τελος αφηνω αυτό που λες ότι οσο πας τοσο θες να πηγαινεις ποιο πολύ, αυτο τα λεει ολα, ειναι η πρωτη """παρενεργεια""" της επισκεψης του Αγ. Πνευματος σε εμας, η Θεια ελξη……

[aposal]

Δε συμφωνώ όμως καθόλου με τις απόψεις του τύπου:
Δεν θα προκόψεις αν δεν πηγαίνεις, είσαι απαράδεκτη αν δεν πηγαίνεις στις γιορτές, αν δεν πηγαίνεις δεν ετκιμάς τις δωρεές του Θεού και άλλα τέτοια απόλυτα.
Τον Χριστό μπορεί να τον ευχαριστώ κάθε μέρα. Το ξέρει κανείς αυτό; όχι.
Το ξέρει όμως Εκείνος.
Μπορεί να προσεύχομαι καθημερινώς χωρίς να πηγαίνω στην εκκλησία.
Το ξέρει κανείς αυτό; όχι. Το ξέρει όμως Εκείνος. κ.λ.π.

Τον Χριστό μπορείς να τον ευχαριστείς όποτε θέλεις, αλλά αυτό που δεν θα μάθεις είναι το αν οι ευχαριστίες σου ευχαριστούν τον Ίδιο τον Θεό! Αν είναι επαρκείς (πνευματικά).
Δεν μπορεί να συγκριθεί η ζωή εκτός Λειτουργίας, με αυτήν εντός. Αν δεν μπορεί κάποιος να πηγαίνει συχνά, ας μην πηγαίνει, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι αυτό είναι ένα λάθος που πρέπει να διορθώσει.
Όπως λένε κάποιοι, "εγώ εξομολογούμαι στην εικόνα! Ο Χριστός γνωρίζει ότι μετανιώνω για τις αμαρτίες μου"!
Η συμμετοχή στο μυστήριο είναι που κάνει τη διαφορά! Που μας αγιάζει, αφού είμαστε στο ίδιο χώρο με τον Θεό! Κι αυτό μας οπλίζει πνευματικά και μας βοηθάει να προχωρήσουμε! Αν δεν συμμετέχουμε, απλά δεχόμαστε μικρότερη βοήθεια και οπλιζόμαστε πιο ελαφριά για τον δύσκολο αγώνα με τον πονηρό! Που σημαίνει ότι περιορίζονται και οι δυνατότητές μας!

[Dreamlander]

Θα ήθελα να προσθεσω και εγω με την σειρα μου κατι το οποιο ακουσα απο ομηλια του γεροντα Λεμεσου. Να διευκρινησω οτι και εγω δεν πηγαινω να εκκλησιαστω και τοσο συχνα τις Κυριακες, αν και τελευταια προσπαθω... νομιζω.
Ο γεροντας ελεγε οτι δεν ειναι ο Θεος που εχει την αναγκη να παμε στην εκκλησια αλλα εμεις. Φαντασθειτε το ως εξης... ειμαστε αρρωστοι και παμε στον γιατρο. Οσες περισσοτερες φορες παμε τοσο πιο πολυ κοντα φτανουμε στο να θεραπευτουμε.... Ετσι και με την θρησκεια μας.

Τα λεω αυτα περισσοτερο για να ακουσω εγω...

[Byzantine_Spirit]

Παιδιά..
ευχαριστώ για τις μέχρι τώρα απαντήσεις σας,
γιατί βρήκα κάποια άκρη,
αλλά να ξέρετε πως είναι φοβερά κουραστικό
έως και εκνευριστικό το να βγάζετε συμπεράσματα απο μόνοι σας
και να τα θεωρείτε και δεδομένα κιόλας.
Ποιός μίλησε για κατηγορίες κ.λ.π., κ.λπ., κ.λ.π.
Ανθρώπινη και ταπεινή απάντηση βρήκα στα λόγια του Dreamlander:

Θα ήθελα να προσθεσω και εγω με την σειρα μου κατι το οποιο ακουσα απο ομηλια του γεροντα Λεμεσου. Να διευκρινησω οτι και εγω δεν πηγαινω να εκκλησιαστω και τοσο συχνα τις Κυριακες, αν και τελευταια προσπαθω... νομιζω.
Ο γεροντας ελεγε οτι δεν ειναι ο Θεος που εχει την αναγκη να παμε στην εκκλησια αλλα εμεις. Φαντασθειτε το ως εξης... ειμαστε αρρωστοι και παμε στον γιατρο. Οσες περισσοτερες φορες παμε τοσο πιο πολυ κοντα φτανουμε στο να θεραπευτουμε.... Ετσι και με την θρησκεια μας.

Τα λεω αυτα περισσοτερο για να ακουσω εγω...

Περιμένω και την γνώμη του Πατέρα Αντώνιου.