Εoρτάζοντες την 25ην του μηνός Απριλίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο Απόστολος και Ευαγγελιστής
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ του σεπτού Αποστολείου,
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Η ΑΓΙΑ ΝΙΚΗ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΚΤΩ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ και ΑΝΑΧΩΡΗΤΕΣ
Ο ΑΓΙΟΣ MAUGHALD (Ιρλανδός)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ο Απόστολος και Ευαγγελιστής
Ήταν ανεψιός του Αποστόλου Βαρνάβα και ή μητέρα του ονομαζόταν Μαρία. Ή καταγωγή του ήταν μάλλον από την Κύπρο, αργότερα όμως εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα. ο Μάρκος από πολύ νωρίς μπήκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας, συνοδεύοντας το θείο του Βαρνάβα και τον Απ. Παύλο στις διάφορες περιοδείες τους. Επίσης, εργάσθηκε για πολύ καιρό κοντά στον Απ. Πέτρο. Κατά την παράδοση, ο Μάρκος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Βαρβαρία, και είχε χρηματίσει πρώτος επίσκοπος Αλεξανδρείας. Για τον τρόπο του θανάτου του οι γνώμες διίστανται. Ή μία αναφέρει ότι πέθανε ειρηνικά στην "Αλεξάνδρεια, ενώ ή άλλη, ότι πέθανε δια πυρός από τους ειδωλολάτρες. Το σπουδαίο είναι ότι ο Μακρός έγραψε το δεύτερο κατά σειρά στην Καινή Διαθήκη Ευαγγέλιο. "Ζωγραφίζει" μέσα σ' αυτό τη δύναμη του Χρίστου, ιδιαίτερα δια των θαυμάτων. Γι΄ αυτό και οι αγιογράφοι τοποθετούν δίπλα στον ευαγγελιστή Μάρκο ένα λιοντάρι, πού είναι σύμβολο της δύναμης. Έτσι ο ευαγγελιστής Μάρκος στους αιώνες μας "ευαγγελίζεται την πίστιν"1, δηλαδή, μας κηρύττει την πίστη, για τη δόξα του Θεού και τη σωτηρία των ψυχών. 1. Προς Γαλατάς, α' 23.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Του Πέτρου συνέκδημος, και κοινωνός ιερός, του Λόγου διάκονος, και ύποφήτης σοφός, έδείχθης Απόστολε* όθεν το του Σωτήρος, Εύαγγέλιον θείον, Μβρκε διαχαράττεις, ως ουράνιος μύστης· διό Ευαγγελιστά σε, πόθω γεραίρομεν.
ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ του σεπτού Αποστολείου
Ναού του Αγίου ενδόξου και πανευφήμου Κορυφαίου των Αποστόλων Πέτρου, πού βρίσκεται κοντά στην αγιωτάτη Μεγάλη Εκκλησία (Αγία Σοφία Κων/πολης)
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Πρόκειται για τον Πατριάρχη Μακεδόνιο τον Β'. "Από προσβύτερος και σκευοφύλακας της αγίας Σοφίας, για την ευσέβεια του, στην οποία τον παιδαγώγησε ο θείος του Πατριάρχης Γεννάδιος, κλήθηκε να διοίκηση τον Οικουμενικό θρόνο (496-511), αντί του Πατριάρχη Εύφημίου, πού εξορίστηκε στα Εύχάϊτα. ο λαός έτρεφε μεγάλη αγάπη στο πρόσωπο του. ο αιρετικός όμως αυτοκράτορας Αναστάσιος ο Δίκορος (491-518), ζήτησε από το Μακεδόνιο ένα γράμμα - πού ο Αναστάσιος είχε δώσει στον προκάτοχο του Μακεδονίου, Εύφήμιο, και κατόπιν αυτός το είχε δώσει στον Μακεδόνιο - με το όποιο διαβεβαίωνε ίδιογράφως, ότι θα τηρήσει απαραχάρακτα τα δόγματα της Εκκλησίας. Διαβεβαίωση πού καταπάτησε βάναυσα. ο Μακεδόνιος αρνήθηκε να του το δώσει και ο Αναστάσιος εξοργισμένος τον κατέβασε από το θρόνο, και τον εξόρισε πρώτα στη Χαλκηδόνα και έπειτα στα Εύχάΐτα. Άλλα λόγο των επιδρομών των Ούννων στον Πόντο, κατέφυγε στη Γάγγρα, όπου και πέθανε. Αλλά, αναδείχτηκε αληθινός επίσκοπος, υπέρμαχος της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας απέναντι στις αυτοκρατορικές αυθαιρεσίες.
Η ΑΓΙΑ ΝΙΚΗ
Ή Αγία αυτή ήταν μεταξύ αυτών πού πίστεψαν στον Χριστό από τα θαύματα πού έκανε ο Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυς, κατά τη διάρκεια του ενδόξου μαρτυρίου του, επί Διοκλητιανού (284-304). Στη συνέχεια υπέστη μαζί με άλλους, θάνατο δια αποκεφαλισμού.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΚΤΩ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ και ΑΝΑΧΩΡΗΤΕΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ MAUGHALD (Ιρλανδός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Όρθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Συναξάριον
Συντονιστής: Συντονιστές
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
25η Απριλίου 2008
25. Μεγάλη Παρασκευή: Ἐν ᾗ τὰ Ἅγια καὶ Σωτήρια καὶ Φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν. Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου.
Ἡ μνήμη αὐτοῦ μετατίθεται τῇ Τρίτῃ Διακαινησίμου (29ῃ Ἀπριλίου),
Τῇ Μ. Πέμπτῃ ἑσπέρας.
Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Μ. Παρασκευῆς (Τὰ Δώδεκα Εὐαγγέλια) τελεῖται κατὰ τὴν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τάξιν καὶ τὴν ἐν τῷ Τ.Μ.Ε. διατύπωσιν.
Ἡ ἔναρξις τοῦ "Ὄρθρου, ὡς διετυπώθη τῷ ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων διὰ τὸν Ὄρθρον τῆς Μ. Δευτέρας.
ΟΡΘΡΟΣ
Ἑξάψαλμος.
Ἀπολυτίκια: Εἰς τὸ «Ἀλληλούϊα». Τὸ Τροπάριον «Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί...», δὶς ἀργῶς καί, ἅπαξ σύντομον. Εὐθύς.
Τὸ Α´ Εὐαγγέλιον.
Εἰς τὸ τέλος τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μέχρι καὶ τοῦ ΙΑ´ λέγομεν «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ σου. Κύριε, Δόξα σοι».
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ δεξιὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν Α´, Β´ καὶ Γ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Κάθισμα: «Ἐν τῷ δείπνῳ τοὺς Μαθητάς...».
Τὸ Β´ Εὐαγγέλιον.
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ ἀριστερὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν Δ´, Ε´ καὶ ΣΤ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Κάθισμα: «Ποῖός σε τρόπος, Ἰούδα...».
Τὸ Γ´ Εὐαγγέλιον.
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ δεξιὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν Ζ´, Η´ καὶ Θ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Κάθισμα: «Ὤ πῶς Ἰούδας ὁ ποτέ σου μαθητής...».
Τὸ Δ´ Εὐαγγέλιον.
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ ἀριστερὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν Ι´ ΙΑ´ καὶ ΙΒ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Κάθισμα: «Ὅτε παρέστης τῷ Καϊάφᾳ...».
Τὸ Ε´ Εὐαγγέλιον.
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ δεξιὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν ΙΓ´ καὶ ΙΔ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Εἰς τὸ τέλος τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, τοῦ ΙΔ´ Ἀντιφώνου «Χαῖρε ἡ δι᾽ Ἀγγέλου... ἡ ἀξιωθεῖσα γενέσθαι μήτηρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ» γίνεται ἡ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ἔξοδος τοῦ Ἐσταυρωμένου, τοῦ φέροντος αὐτὸν Ἱερέως ἐκφωνοῦντος κατὰ τὸ ὕφος τοῦ Εὐαγγελίου, ἐν κατανύξει, τὸ Ἰδιόμελον «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου...», ἐν συνεχείᾳ τὸ αὐτὸ Ἰδιόμελον ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ (δίχορον) καὶ τὰ ὑπόλοιπα Τροπάρια τοῦ ΙΕ´ Ἀντιφώνου μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτοῦ.
Κάθισμα: «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς...».
Τὸ ΣΤ´ Εὐαγγέλιον.
Μακαρισμοί: Ἄρχεται ὁ δεξιὸς Χορός.
Προκείμενον: «Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς· καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον». Στίχος: «Ὁ Θεός, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τι ἐγκατέλιπές με;».
Τὸ Ζ´ Εὐαγγέλιον.
Ὁ Ν´ Ψαλμὸς (χῦμα).
Τὸ Η´ Εὐαγγέλιον.
Κανών: Ἡ ε´ ᾠδὴ τοῦ Τριῳδίου· «Πρός σὲ ὀρθρίζω...», εἰς 6.
Εἱρμὸς ε´ Ὠδῆς: «Πρός σὲ ὀρθρίζω...», ἀργῶς.
Κοντάκιον - Οἶκος: Τοῦ Τριῳδίου.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας (25ῃ Ἀπριλίου) καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου.
Ἡ η´ ὠδὴ τοῦ Τριῳδίου· «Στήλην κακίας...», εἰς 6.
Εἱρμὸς η´ Ὠδῆς: «Στήλην κακίας...», ἀργῶς.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ θ´ Ὠδὴ τοῦ Τριωδίου «Τὴν Τιμιωτέραν...», εἰς 6.
Εἱρμὸς θ´ Ὠδῆς: «Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ...», ἀργῶς.
Ἐξαποοτειλάριον. «Τὸν λῃστὴν αὐθήμερον...» τρίς.
Τὸ Θ´ Εὐαγγέλιον.
Αἶνοι: Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Δύο καὶ πονηρά... - Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός... - Σταυρωθέντος σου, Χριστέ...», εἰς 4, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Ἐξέδυσάν με...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἀκολουθοῦν Ἰδιόμελον «Τὸν νῶτόν μου ἔδωκα εἰς μαστίγωσιν...
Τὸ Ι´ Εὐαγγέλιον.
«Σοὶ δόξα πρέπει...»
Δοξολογία: (χῦμα).
Πληρωτικά.
Τὸ ΙΑ´ Εὐαγγέλιον.
Ἀπόστιχα: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελο· «Πᾶσα ἡ κτίσις... - Λαὸς δυσσεβής... -Σήμερόν σε θεωροῦσα... - Ἐπὶ ξύλου βλέπουσα...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων, εἰς τὰ τρία τελευταία.
Δόξα: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον αὐτῶν «Κύριε, ἀναβαίνοντός σου ἐν τῷ Σταυρῷ...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἀκολουθοῦν ἕτερον Ἰδιόμελον «Ἤδη βάπτεται. κάλαμος...».
Τὸ ΙΒ´ Εὐαγγέλιον.
«Δόξα σοι. Κύριε, δόξα σοι...».
« Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι,...».
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκιον: «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς,..», τρίς.
Ἐκτενής.
Ἀπόλυσις: «
009; ἐμπτυσμοὺς καὶ μάστιγας καὶ κολαφίσμονς καὶ Σταυρὸν καὶ θάνατον ὑπομείνας διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν. Χριστὸς ὁ ἀληθινός...».
Τῇ Μ. Παρασκευῇ πρωΐ:
ΑΙ ΜΕΓΑΛΑΙ ΩΡΑΙ
Ὥρα α´.
Ὁ Ἱερεύς: «Εὐλογητὸς ὃ Θεός...». «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι».. «Βασιλεῦ Οὐράνιε...»
Τρισάγιον.
Ὁ Ἱερεύς: «Ὅτι σοῦ ἐστιν...».
Ὁ Ἀναγνώστης: «Κύριε, ἐλέησον» ιβ'. Δόξα, Καὶ νῦν «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καὶ οἱ Ψαλμοὶ τῆς Α´ Ὥρας. Δόξα «Σταυρωθέντος σου. Χριστέ...». Καὶ νῦν «Τί σε καλέσωμεν, ὢ Κεχαριτωμένη...».
Οἱ Χοροί: Ψάλλουσι τὰ Στιχηρὰ Ἰδιόμελα «Σήμερον τοῦ ναοῦ τὸ καταπέτασμα... - Ὡς προβάτον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθης...», (ἄρχεται ὁ α´ Χορός).
Δόξα, Καὶ νῦν: «Τοῖς συλλαβοῦσι σε παρανόμοις...».
Προφητεία: «Τάδε λέγει Κύριος· Λήψομαι τὴν ῥάβδον μου...» (Ζαχ. ια´ 10-13).
Ἀπόστολος: «Ἐμοὶ μὴ γένοιτο...» (Γαλ. ς´ 14-18).
Εὐαγγέλιον: «Πρωῒας γενομένης...» (Ματθ. κζ´ 1-56).
Ὁ Ἀναγνώστης: «Τὰ διαβήματά μου κατεύθυνον...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Τὸν δι᾽ ἡμᾶς σταυροθέντα...». «Κύριε ἐλέησον» μ´. «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...». «Κύριε, ἐλέησον», τρίς. Δόξα, Καὶ νῦν «Τήν Τιμιωτέραν... Ἐν ὀνόματι Κυρίου εὐλόγησον, Πάτερ».
Ὁ Ἱερεύς: «Ὁ Θεὸς οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς...» καὶ ἡ Εὐχή· «Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν...» καἰ ἄρχεται ἡ
Ὥρα γ´.
Ὁ Ἀναγνώστης: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καὶ οἱ Ψαλμοὶ τῆς Γ´ Ὥρας. Δόξα· «Κύριε, κατέκρινάν σε...». Καὶ νῦν «Θεοτόκε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή..,».
Οἱ Χοροί: Ψάλλουσι τὰ Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων... - Πρὸ τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ...», (ἄρχεται ὁ β´ Χορός).
Ἀρχομένου τῶν Ἰδιομέλων ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος φέρων τὸν μέλανα Μανδύαν καὶ κρατῶν κατζίον ἐξέρχεται τῆς Βορείου Πύλης, προπορευομένου λαμπαδούχου, καὶ θυμιᾷ ἀπὸ τοῦ πρὸ τῆς Ὡραίας Πύλης χώρου τὸν Θρόνον τρίς, ἀνὰ τρὶς τὰς τέσσαρας εἰκόνας τοῦ Τέμπλου, τὴν Δυτικὴν Πύλην, ἐλθὼν δὲ πρὸ τοῦ Ἐσταυρωμένου θυμιᾶ ἐννεάκις· εἶτα τὸν Θρόνον τρίς, τοὺς Χορούς, σχῆμα εἰς τὸν Θρόνον καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὡς συνήθως, τόν λαὸν κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν ἐννεάκις τὸν Ἐσταυρωμένον, τρὶς τὸν Θρόνον, τό τέμπλον καὶ εἰσέρχεται διὰ τῆς Νοτίου Πύλης εἰς τὸ Ἱερὸν Βῆμα.
Δόξα, Καὶ νῦν: «Ἑλκόμενος ἐπὶ Σταυροῦ...».
Προφητεία: «Κύριος δίδωσι μοι γλῶσσαν...» (Ἠσ. ν´ 4 - 11).
Ἀπόστολος: «Ἔτι Χριστός.,.»(Ῥω. ε´ 6-10).
Εὐαγγέλιον: «Οἱ στρατιῶται ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν...» (Μᾶρκ. ιε´ 16-
41).
Ὁ Ἀναγνώστης: «Κύριος ὁ Θεὸς εὐλογητὸς...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Τὸν δι᾽ ἡμᾶς σταυρωθέντα, δεῦτε πάντες ὑμνήσωμεν...»
κτλ., ὡς ἐν τῇ Α´ Ὥρᾳ. Ὁ Ἱερεύς: Τήν Εὐχὴν «Δέσποτα Θεέ...» καὶ ἄρχεται ἡ ΣΤ´ Ὥρα.
Ὥρα ΣΤʼ.
Ὁ Ἀναγνώστης: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καὶ οἱ Ψαλμοὶ τῆς ΣΤ´ Ὥρας. Δόξα· «Σωτηρίαν εἰργάσω ἐν μέσῳ τῆς γῆς...». Καὶ νῦν «Ὅτι οὐκ ἔχομεν παῤῥησίαν...».
Οἱ Χοροί: Ψάλλουσι τὰ Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις... - Οἱ νομοθέται τοῦ Ἰσραήλ...», (ἄρχεται ὁ α´ Χορός).
Ἀρχομένων τῶν Ἰδιομέλων ὁ Ὑπογραμματεὺς φέρων τὸν μέλανα Μανδύαν καὶ κρατῶν κατζίον θυμιᾷ ὡς καὶ ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος κατὰ τὴν Γ´ Ὥραν.
Δόξα, Καὶ νῦν: «Δεῦτε χριστοφόροι λαοί...».
Προφητεία: «Τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ συνήσει...» (Ἠσ. νβ´ 13 - νδ´ 2). Ἀπόστολος: «Ὁ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι...»(Εβρ. β' 11-18).
Εὐαγγέλιον: «Ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι δύο κακοῦργοι...» (Λουκ. κγ´ 32-49).
Ὁ Ἀναγνώστης: «Ταχὺ προκαταλαβέτωσαν...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Τόν δι᾽ ἡμᾶς σταυρωθέντα...»,κτλ. ὡς ἐν τῇ α´ Ὥρα.
Ὁ Ἱερεύς: Τήν Εὐχήν «Θεὲ καὶ Κύριε τῶν Δυνάμεων...» καἰ ἄρχεται ἡ θ´ Ὥρα.
Ὥρα Θ´.
Ὁ Ἀναγνώστης: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καὶ οἱ Ψαλμοὶ τῆς Θ´ Ὥρας. Δόξα «Βλέπων ὁ ληστής,..».
Καὶ νῦν «Ὁ δι᾽ ἡμᾶς γεννηθείς...».
Ὁ β´ Χορός: Ψάλλει τὸ Στιχηρὸν Ἰδιόμελον «Θάμβος ἦν κατιδεῖν...».
Ἀρχομένων τῶν Ἰδιομέλων, ὁ Διάκονος τῆς Σειρᾶς φέρων τὸν μέλανα Μανδύαν καὶ κρατῶν κατζίον θυμιᾶ ὡς καὶ οἱ ἄλλοι Διάκονοι.
Ὁ α´ Χορός: Ψάλλει τὸ ἕτερον Στιχηρὸν Ἰδιόμελον «Ὅτε σε Σταυρῷ προσήλωσαν...», τὸ τέλος τοῦ ὁποίου- «... σὺν Πατρὶ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι», ψάλλει ὁ β´ Χορός.
Ὁ α´ Χορός: Δόξα....
Ὁ β´ Χορός: Καὶ νῦν.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Κανονάρχης: Στὰς εἰς τὸ μέσον τοῦ Ναοῦ, ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ βλέπων πρὸς ἀνατολάς, ἀναγινώσκει εὐλαβῶς καὶ κατὰ τὸ ὕφος τοῦ Ἀποστόλου τὸ Ἰδιόμελον «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου...», τρὶς καὶ συνεχίζει· «Στέφανον ἐξ ἀκ
ανθῶν...» μέχρι τοῦ «Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ...», ὅπερ ἐπαναλαμβάνει, τρίς, τὸ δέ· «Δεῖξον ἡμῖν...», ἅπαξ.
Οἱ Χοροί: ψάλλουσι τοῦτο (δίχορον) κατά στίχον. Μεθ᾽ ὃ
Προφητεία: «Κύριε, γνώρισον μοι...» (Ἱερ. Α´ 18- ἰ6ʼ5,9-1 Ῥ, 14-15).
Ἀπόστολος: «Ἔχοντες παῤῥησίαν...» (Ἑβρ. Ι´ 19-31).
Εὐαγγέλιον: Ὅτε ἐσταύρωσαν τὸν Ἰησοῦν...» (Ἰω. 23-37). Εὐθύς·
Ό Άναγνώστης: «Μὴ δὴ παραδώης ἡμᾶς...».
Τρισάγιον.
Το Κοντάκιον: «Τόν δι᾽ ἡμᾶς σταυρωθέντα...»κτλ., ὡς ἐν τῇ α´ Ὥρᾳ.
Ὁ Ἱερεύς: Τὴν Εὐχὴν «Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐμπτυσμοὺς καὶ μάστιγας καὶ κολαφισμοὺς καὶ Σταυρὸν καὶ θάνατον ὑπομείνας, διὰ τὴν τοῦ κόσμου σωτηρίαν, Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν...». «Δι᾽ εὐχῶν...».
ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μ. Ἑσπερινοῦ τελεῖται κατὰ τὴν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τάξιν καί, τὴν ἐν τῷ Τ.Μ.Ε. διατύπωσιν.
Προοιμιακός.
Εἰς τὸ «Κύριε ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: Τὰ 5 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα «Πᾶσα ἡ κτίσις... - Λαὸς δυσσεβής... -Σήμερον σὲ θεωροῦσα... - Ἐπὶ ξύλου βλέπουσα... -Σήμερον ὁ Δεσπότης...», εἰς 6, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Ὤ πῶς ἡ παράνομος συναγωγή...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἀκολουθοῦν Ἰδιόμελον «Φοβερὸν καὶ παράδοξον...».
Εἴσοδος: Μετ᾽ Εὐαγγελίου·
«Φῶς ἱλαρόν...».Τὰ Ἀναγνώσματα: α´.-«Ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν...»(Ἔξοδ. λγ 11-23). β´.- «Εὐλόγησε Κύριος τὰ ἔσχατα τὸν Ἰὼβ...»(Ἰώβ μβ' 12-17) καί, γ´.- «Τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου...» (Ἠσ. νβ' 13, νδ' 1).
Ἀπόστολος: «Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ...»(Α´ Κορ. α 18-31, β´ 1 -2). Εὐαγγέλιον: «Συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς...» (Ματθ. κζ´ 1-38, Λουκ. κγ᾽ 39-43, Ματθ. κζ´ 39-54, Ἰω. ιθ´ 31-47 καί, Ματθ. κζ´ 55-61).
Ἐκτενής.
«Καταξίωσον, Κύριε...».
Πληρωτικά.
Ἀπόστιχα: Τὰ 4 Στιχηρὰ Προσόμοια, ἅτινα ψάλλονται κατὰ τὴν περιφορὰν τοῦ Ἐπιταφίου- «Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν... - Ὅτε ἐν τῷ τάφῳ τῷ καινῷ... - Ὅτε ἐν τῷ τάφῳ σαρκικῶς... - Ὅτε αἱ Δυνάμεις σε, Χριστέ...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων, εἰς τὰ τρία τελευταία.
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον...».
«Νῦν ἀπολύεις.,.».
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκια: 1.- «Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ...» (δίς) καὶ 2.- «Ταῖς μυροφόροις γυναιξὶ...».
Ἀπόλυσις: «... ὁ δι᾽ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν τὰ φρικτὰ πάθη καὶ τὸν ζωοποιὸν Σταυρὸν καὶ τὴν ἑκούσιον ταφὴν σαρκὶ καταδεξάμενος Χριστὸς ὁ ἀληθινός...».
25. Μεγάλη Παρασκευή: Ἐν ᾗ τὰ Ἅγια καὶ Σωτήρια καὶ Φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν. Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου.
Ἡ μνήμη αὐτοῦ μετατίθεται τῇ Τρίτῃ Διακαινησίμου (29ῃ Ἀπριλίου),
Τῇ Μ. Πέμπτῃ ἑσπέρας.
Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Μ. Παρασκευῆς (Τὰ Δώδεκα Εὐαγγέλια) τελεῖται κατὰ τὴν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τάξιν καὶ τὴν ἐν τῷ Τ.Μ.Ε. διατύπωσιν.
Ἡ ἔναρξις τοῦ "Ὄρθρου, ὡς διετυπώθη τῷ ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων διὰ τὸν Ὄρθρον τῆς Μ. Δευτέρας.
ΟΡΘΡΟΣ
Ἑξάψαλμος.
Ἀπολυτίκια: Εἰς τὸ «Ἀλληλούϊα». Τὸ Τροπάριον «Ὅτε οἱ ἔνδοξοι Μαθηταί...», δὶς ἀργῶς καί, ἅπαξ σύντομον. Εὐθύς.
Τὸ Α´ Εὐαγγέλιον.
Εἰς τὸ τέλος τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μέχρι καὶ τοῦ ΙΑ´ λέγομεν «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ σου. Κύριε, Δόξα σοι».
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ δεξιὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν Α´, Β´ καὶ Γ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Κάθισμα: «Ἐν τῷ δείπνῳ τοὺς Μαθητάς...».
Τὸ Β´ Εὐαγγέλιον.
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ ἀριστερὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν Δ´, Ε´ καὶ ΣΤ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Κάθισμα: «Ποῖός σε τρόπος, Ἰούδα...».
Τὸ Γ´ Εὐαγγέλιον.
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ δεξιὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν Ζ´, Η´ καὶ Θ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Κάθισμα: «Ὤ πῶς Ἰούδας ὁ ποτέ σου μαθητής...».
Τὸ Δ´ Εὐαγγέλιον.
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ ἀριστερὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν Ι´ ΙΑ´ καὶ ΙΒ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Κάθισμα: «Ὅτε παρέστης τῷ Καϊάφᾳ...».
Τὸ Ε´ Εὐαγγέλιον.
Ἀντίφωνα: Ἄρχεται ὁ δεξιὸς Χορὸς καὶ ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ τὰ Τροπάρια τῶν ΙΓ´ καὶ ΙΔ´ Ἀντιφώνων μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτῶν.
Εἰς τὸ τέλος τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, τοῦ ΙΔ´ Ἀντιφώνου «Χαῖρε ἡ δι᾽ Ἀγγέλου... ἡ ἀξιωθεῖσα γενέσθαι μήτηρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ» γίνεται ἡ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ἔξοδος τοῦ Ἐσταυρωμένου, τοῦ φέροντος αὐτὸν Ἱερέως ἐκφωνοῦντος κατὰ τὸ ὕφος τοῦ Εὐαγγελίου, ἐν κατανύξει, τὸ Ἰδιόμελον «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου...», ἐν συνεχείᾳ τὸ αὐτὸ Ἰδιόμελον ψάλλουσιν οἱ Χοροὶ (δίχορον) καὶ τὰ ὑπόλοιπα Τροπάρια τοῦ ΙΕ´ Ἀντιφώνου μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, αὐτοῦ.
Κάθισμα: «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς...».
Τὸ ΣΤ´ Εὐαγγέλιον.
Μακαρισμοί: Ἄρχεται ὁ δεξιὸς Χορός.
Προκείμενον: «Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς· καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον». Στίχος: «Ὁ Θεός, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τι ἐγκατέλιπές με;».
Τὸ Ζ´ Εὐαγγέλιον.
Ὁ Ν´ Ψαλμὸς (χῦμα).
Τὸ Η´ Εὐαγγέλιον.
Κανών: Ἡ ε´ ᾠδὴ τοῦ Τριῳδίου· «Πρός σὲ ὀρθρίζω...», εἰς 6.
Εἱρμὸς ε´ Ὠδῆς: «Πρός σὲ ὀρθρίζω...», ἀργῶς.
Κοντάκιον - Οἶκος: Τοῦ Τριῳδίου.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας (25ῃ Ἀπριλίου) καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριωδίου.
Ἡ η´ ὠδὴ τοῦ Τριῳδίου· «Στήλην κακίας...», εἰς 6.
Εἱρμὸς η´ Ὠδῆς: «Στήλην κακίας...», ἀργῶς.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ θ´ Ὠδὴ τοῦ Τριωδίου «Τὴν Τιμιωτέραν...», εἰς 6.
Εἱρμὸς θ´ Ὠδῆς: «Τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ...», ἀργῶς.
Ἐξαποοτειλάριον. «Τὸν λῃστὴν αὐθήμερον...» τρίς.
Τὸ Θ´ Εὐαγγέλιον.
Αἶνοι: Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Δύο καὶ πονηρά... - Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός... - Σταυρωθέντος σου, Χριστέ...», εἰς 4, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Ἐξέδυσάν με...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἀκολουθοῦν Ἰδιόμελον «Τὸν νῶτόν μου ἔδωκα εἰς μαστίγωσιν...
Τὸ Ι´ Εὐαγγέλιον.
«Σοὶ δόξα πρέπει...»
Δοξολογία: (χῦμα).
Πληρωτικά.
Τὸ ΙΑ´ Εὐαγγέλιον.
Ἀπόστιχα: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελο· «Πᾶσα ἡ κτίσις... - Λαὸς δυσσεβής... -Σήμερόν σε θεωροῦσα... - Ἐπὶ ξύλου βλέπουσα...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων, εἰς τὰ τρία τελευταία.
Δόξα: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον αὐτῶν «Κύριε, ἀναβαίνοντός σου ἐν τῷ Σταυρῷ...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἀκολουθοῦν ἕτερον Ἰδιόμελον «Ἤδη βάπτεται. κάλαμος...».
Τὸ ΙΒ´ Εὐαγγέλιον.
«Δόξα σοι. Κύριε, δόξα σοι...».
« Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι,...».
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκιον: «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς,..», τρίς.
Ἐκτενής.
Ἀπόλυσις: «
009; ἐμπτυσμοὺς καὶ μάστιγας καὶ κολαφίσμονς καὶ Σταυρὸν καὶ θάνατον ὑπομείνας διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν. Χριστὸς ὁ ἀληθινός...».
Τῇ Μ. Παρασκευῇ πρωΐ:
ΑΙ ΜΕΓΑΛΑΙ ΩΡΑΙ
Ὥρα α´.
Ὁ Ἱερεύς: «Εὐλογητὸς ὃ Θεός...». «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι».. «Βασιλεῦ Οὐράνιε...»
Τρισάγιον.
Ὁ Ἱερεύς: «Ὅτι σοῦ ἐστιν...».
Ὁ Ἀναγνώστης: «Κύριε, ἐλέησον» ιβ'. Δόξα, Καὶ νῦν «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καὶ οἱ Ψαλμοὶ τῆς Α´ Ὥρας. Δόξα «Σταυρωθέντος σου. Χριστέ...». Καὶ νῦν «Τί σε καλέσωμεν, ὢ Κεχαριτωμένη...».
Οἱ Χοροί: Ψάλλουσι τὰ Στιχηρὰ Ἰδιόμελα «Σήμερον τοῦ ναοῦ τὸ καταπέτασμα... - Ὡς προβάτον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθης...», (ἄρχεται ὁ α´ Χορός).
Δόξα, Καὶ νῦν: «Τοῖς συλλαβοῦσι σε παρανόμοις...».
Προφητεία: «Τάδε λέγει Κύριος· Λήψομαι τὴν ῥάβδον μου...» (Ζαχ. ια´ 10-13).
Ἀπόστολος: «Ἐμοὶ μὴ γένοιτο...» (Γαλ. ς´ 14-18).
Εὐαγγέλιον: «Πρωῒας γενομένης...» (Ματθ. κζ´ 1-56).
Ὁ Ἀναγνώστης: «Τὰ διαβήματά μου κατεύθυνον...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Τὸν δι᾽ ἡμᾶς σταυροθέντα...». «Κύριε ἐλέησον» μ´. «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ...». «Κύριε, ἐλέησον», τρίς. Δόξα, Καὶ νῦν «Τήν Τιμιωτέραν... Ἐν ὀνόματι Κυρίου εὐλόγησον, Πάτερ».
Ὁ Ἱερεύς: «Ὁ Θεὸς οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς...» καὶ ἡ Εὐχή· «Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν...» καἰ ἄρχεται ἡ
Ὥρα γ´.
Ὁ Ἀναγνώστης: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καὶ οἱ Ψαλμοὶ τῆς Γ´ Ὥρας. Δόξα· «Κύριε, κατέκρινάν σε...». Καὶ νῦν «Θεοτόκε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή..,».
Οἱ Χοροί: Ψάλλουσι τὰ Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων... - Πρὸ τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ...», (ἄρχεται ὁ β´ Χορός).
Ἀρχομένου τῶν Ἰδιομέλων ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος φέρων τὸν μέλανα Μανδύαν καὶ κρατῶν κατζίον ἐξέρχεται τῆς Βορείου Πύλης, προπορευομένου λαμπαδούχου, καὶ θυμιᾷ ἀπὸ τοῦ πρὸ τῆς Ὡραίας Πύλης χώρου τὸν Θρόνον τρίς, ἀνὰ τρὶς τὰς τέσσαρας εἰκόνας τοῦ Τέμπλου, τὴν Δυτικὴν Πύλην, ἐλθὼν δὲ πρὸ τοῦ Ἐσταυρωμένου θυμιᾶ ἐννεάκις· εἶτα τὸν Θρόνον τρίς, τοὺς Χορούς, σχῆμα εἰς τὸν Θρόνον καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὡς συνήθως, τόν λαὸν κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν ἐννεάκις τὸν Ἐσταυρωμένον, τρὶς τὸν Θρόνον, τό τέμπλον καὶ εἰσέρχεται διὰ τῆς Νοτίου Πύλης εἰς τὸ Ἱερὸν Βῆμα.
Δόξα, Καὶ νῦν: «Ἑλκόμενος ἐπὶ Σταυροῦ...».
Προφητεία: «Κύριος δίδωσι μοι γλῶσσαν...» (Ἠσ. ν´ 4 - 11).
Ἀπόστολος: «Ἔτι Χριστός.,.»(Ῥω. ε´ 6-10).
Εὐαγγέλιον: «Οἱ στρατιῶται ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν...» (Μᾶρκ. ιε´ 16-
41).
Ὁ Ἀναγνώστης: «Κύριος ὁ Θεὸς εὐλογητὸς...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Τὸν δι᾽ ἡμᾶς σταυρωθέντα, δεῦτε πάντες ὑμνήσωμεν...»
κτλ., ὡς ἐν τῇ Α´ Ὥρᾳ. Ὁ Ἱερεύς: Τήν Εὐχὴν «Δέσποτα Θεέ...» καὶ ἄρχεται ἡ ΣΤ´ Ὥρα.
Ὥρα ΣΤʼ.
Ὁ Ἀναγνώστης: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καὶ οἱ Ψαλμοὶ τῆς ΣΤ´ Ὥρας. Δόξα· «Σωτηρίαν εἰργάσω ἐν μέσῳ τῆς γῆς...». Καὶ νῦν «Ὅτι οὐκ ἔχομεν παῤῥησίαν...».
Οἱ Χοροί: Ψάλλουσι τὰ Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις... - Οἱ νομοθέται τοῦ Ἰσραήλ...», (ἄρχεται ὁ α´ Χορός).
Ἀρχομένων τῶν Ἰδιομέλων ὁ Ὑπογραμματεὺς φέρων τὸν μέλανα Μανδύαν καὶ κρατῶν κατζίον θυμιᾷ ὡς καὶ ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος κατὰ τὴν Γ´ Ὥραν.
Δόξα, Καὶ νῦν: «Δεῦτε χριστοφόροι λαοί...».
Προφητεία: «Τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ συνήσει...» (Ἠσ. νβ´ 13 - νδ´ 2). Ἀπόστολος: «Ὁ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι...»(Εβρ. β' 11-18).
Εὐαγγέλιον: «Ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι δύο κακοῦργοι...» (Λουκ. κγ´ 32-49).
Ὁ Ἀναγνώστης: «Ταχὺ προκαταλαβέτωσαν...».
Τρισάγιον.
Κοντάκιον: «Τόν δι᾽ ἡμᾶς σταυρωθέντα...»,κτλ. ὡς ἐν τῇ α´ Ὥρα.
Ὁ Ἱερεύς: Τήν Εὐχήν «Θεὲ καὶ Κύριε τῶν Δυνάμεων...» καἰ ἄρχεται ἡ θ´ Ὥρα.
Ὥρα Θ´.
Ὁ Ἀναγνώστης: «Δεῦτε προσκυνήσωμεν...» καὶ οἱ Ψαλμοὶ τῆς Θ´ Ὥρας. Δόξα «Βλέπων ὁ ληστής,..».
Καὶ νῦν «Ὁ δι᾽ ἡμᾶς γεννηθείς...».
Ὁ β´ Χορός: Ψάλλει τὸ Στιχηρὸν Ἰδιόμελον «Θάμβος ἦν κατιδεῖν...».
Ἀρχομένων τῶν Ἰδιομέλων, ὁ Διάκονος τῆς Σειρᾶς φέρων τὸν μέλανα Μανδύαν καὶ κρατῶν κατζίον θυμιᾶ ὡς καὶ οἱ ἄλλοι Διάκονοι.
Ὁ α´ Χορός: Ψάλλει τὸ ἕτερον Στιχηρὸν Ἰδιόμελον «Ὅτε σε Σταυρῷ προσήλωσαν...», τὸ τέλος τοῦ ὁποίου- «... σὺν Πατρὶ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι», ψάλλει ὁ β´ Χορός.
Ὁ α´ Χορός: Δόξα....
Ὁ β´ Χορός: Καὶ νῦν.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Κανονάρχης: Στὰς εἰς τὸ μέσον τοῦ Ναοῦ, ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ βλέπων πρὸς ἀνατολάς, ἀναγινώσκει εὐλαβῶς καὶ κατὰ τὸ ὕφος τοῦ Ἀποστόλου τὸ Ἰδιόμελον «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου...», τρὶς καὶ συνεχίζει· «Στέφανον ἐξ ἀκ
ανθῶν...» μέχρι τοῦ «Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ...», ὅπερ ἐπαναλαμβάνει, τρίς, τὸ δέ· «Δεῖξον ἡμῖν...», ἅπαξ.
Οἱ Χοροί: ψάλλουσι τοῦτο (δίχορον) κατά στίχον. Μεθ᾽ ὃ
Προφητεία: «Κύριε, γνώρισον μοι...» (Ἱερ. Α´ 18- ἰ6ʼ5,9-1 Ῥ, 14-15).
Ἀπόστολος: «Ἔχοντες παῤῥησίαν...» (Ἑβρ. Ι´ 19-31).
Εὐαγγέλιον: Ὅτε ἐσταύρωσαν τὸν Ἰησοῦν...» (Ἰω. 23-37). Εὐθύς·
Ό Άναγνώστης: «Μὴ δὴ παραδώης ἡμᾶς...».
Τρισάγιον.
Το Κοντάκιον: «Τόν δι᾽ ἡμᾶς σταυρωθέντα...»κτλ., ὡς ἐν τῇ α´ Ὥρᾳ.
Ὁ Ἱερεύς: Τὴν Εὐχὴν «Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἐμπτυσμοὺς καὶ μάστιγας καὶ κολαφισμοὺς καὶ Σταυρὸν καὶ θάνατον ὑπομείνας, διὰ τὴν τοῦ κόσμου σωτηρίαν, Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν...». «Δι᾽ εὐχῶν...».
ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μ. Ἑσπερινοῦ τελεῖται κατὰ τὴν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τάξιν καί, τὴν ἐν τῷ Τ.Μ.Ε. διατύπωσιν.
Προοιμιακός.
Εἰς τὸ «Κύριε ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: Τὰ 5 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα «Πᾶσα ἡ κτίσις... - Λαὸς δυσσεβής... -Σήμερον σὲ θεωροῦσα... - Ἐπὶ ξύλου βλέπουσα... -Σήμερον ὁ Δεσπότης...», εἰς 6, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Ὤ πῶς ἡ παράνομος συναγωγή...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἀκολουθοῦν Ἰδιόμελον «Φοβερὸν καὶ παράδοξον...».
Εἴσοδος: Μετ᾽ Εὐαγγελίου·
«Φῶς ἱλαρόν...».Τὰ Ἀναγνώσματα: α´.-«Ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν...»(Ἔξοδ. λγ 11-23). β´.- «Εὐλόγησε Κύριος τὰ ἔσχατα τὸν Ἰὼβ...»(Ἰώβ μβ' 12-17) καί, γ´.- «Τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ συνήσει ὁ παῖς μου...» (Ἠσ. νβ' 13, νδ' 1).
Ἀπόστολος: «Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ...»(Α´ Κορ. α 18-31, β´ 1 -2). Εὐαγγέλιον: «Συμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς...» (Ματθ. κζ´ 1-38, Λουκ. κγ᾽ 39-43, Ματθ. κζ´ 39-54, Ἰω. ιθ´ 31-47 καί, Ματθ. κζ´ 55-61).
Ἐκτενής.
«Καταξίωσον, Κύριε...».
Πληρωτικά.
Ἀπόστιχα: Τὰ 4 Στιχηρὰ Προσόμοια, ἅτινα ψάλλονται κατὰ τὴν περιφορὰν τοῦ Ἐπιταφίου- «Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν... - Ὅτε ἐν τῷ τάφῳ τῷ καινῷ... - Ὅτε ἐν τῷ τάφῳ σαρκικῶς... - Ὅτε αἱ Δυνάμεις σε, Χριστέ...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων, εἰς τὰ τρία τελευταία.
Δόξα, Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον...».
«Νῦν ἀπολύεις.,.».
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκια: 1.- «Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ...» (δίς) καὶ 2.- «Ταῖς μυροφόροις γυναιξὶ...».
Ἀπόλυσις: «... ὁ δι᾽ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν τὰ φρικτὰ πάθη καὶ τὸν ζωοποιὸν Σταυρὸν καὶ τὴν ἑκούσιον ταφὴν σαρκὶ καταδεξάμενος Χριστὸς ὁ ἀληθινός...».
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εoρτάζοντες την 26ην του μηνός Απριλίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αμασείας
Η ΑΓΙΑ ΓΛΑΦΥΡΗ (ή Γλαφυρά)
Η ΟΣΙΑ ΙΟΥΣΤΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (Ρώσος) επίσκοπος Περμίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΑΝΤΙΟΣ Από τους 300 Άγιους Αλαμανούς Κυπρίους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ο εν Σερβία (+ 13ος αι.)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αμασείας
Όταν ο αυτοκράτωρ Λικίνιος (307-323) προσπαθούσε με κάθε τρόπο να περιποιηθεί τους ειδωλολάτρες και να βλάψει τα δικαιώματα των χριστιανών, επίσκοπος στην Αμάσεια ήταν ο Βασιλέας. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ο Βασιλέας με μια ανεπανάληπτη ενεργητικότητα ήταν πάντα κοντά στο ποίμνιο του και το στήριζε. Ένα περιστατικό, όμως, έκανε τον Βασιλέα να έλθει αντιμέτωπος με το Λικίνιο. Ή αυτοκράτειρα Κωνστάντια είχε σαν ακόλουθο μια πολύ όμορφη κοπέλα, τη Γλαφυρά. Το κάλλος της νεαρής άναψε τα αμαρτωλά πάθη του Λικινίου, πού θέλησε να προσβάλει την τιμή της. Ή Γλαφυρά κατάλαβε τον κίνδυνο. Και μια βροχερή νύχτα, ανδρικά ντυμένη και με τη βοήθεια της βασίλισσας, έφυγε από την Κων/πολη και πήγε στην Αμάσεια. Εκεί, παρουσιάσθηκε στον επίσκοπο Βασιλέα και ζήτησε την προστασία του. ο Βασιλέας, αφού επαίνεσε την αδούλωτη σωφροσύνη της, την προστάτεψε και έδωσε την ευκαιρία στη Γλαφυρά να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο Θεό. Αυτό όταν το έμαθε ο Λικίνιος, έστειλε ανθρώπους να πάρουν τη Γλαφυρά. Άλλα ήταν αργά. Ή τιμία κοπέλα ήδη είχε πεθάνει. Τότε, ή μανία του Λικινίου ξέσπασε στο Βασιλέα. Τον έφεραν δέσμιο στη Νικομήδεια, και αφού δεν μπόρεσαν να κάμψουν το φρόνημα του, τον αποκεφάλισαν. Ή στάση του Αγίου Βασιλέα διδάσκει σ' όλους εμάς με ποιο τρόπο πρέπει να τρέχουμε "τον προκείμενον ημίν αγώνα"1. Δηλαδή, με ποιο τρόπο πρέπει να τρέχουμε τον αγώνα κατά της αμαρτίας, πού προβάλλει μπροστά μας.
1. Προς Εβραίους, ιβ' 1.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Λειτουργός του Βασιλέως της δόξης, τω παρανόμω βασιλεί άντετάξω, Ίερομάρτυς ένδοξε παμμάκαρ Βασιλεϋ· όθεν τον αυχένα σου, έκτμηθείς δια ξίφους, χαίρων προσεχώρησας, προς ούράνιον λήξιν* ης και ημάς δυσώπει μετασχείν, τους εύφημούντας την ένθεον μνήμην σου.
Η ΑΓΙΑ ΓΛΑΦΥΡΗ (ή Γλαφυρά)
Ή Αγία αυτή ήταν θεραπαινίδα της βασίλισσας Κωνστάντιας, συζύγου του Λικινίου, ή οποία βασίλισσα απομάκρυνε τη Γλαφυρά από τις ερωτικές διαθέσεις του Λικινίου, αφού την εφοδίασε με πολλά χρήματα. Ή Αγία πήγε προς την Ανατολή, όπου περιπλανήθηκε σε πολλούς τόπους. Τελικά κατάληξε στην Αμάσεια και παρουσιάστηκε στον επίσκοπο της πόλης αυτής Βασιλέα (προαναφέρθηκε ή βιογραφία του στην αρχή της ημέρας αυτής), στον όποιο παρέδωσε τα χρήματα της για την ανέγερση Ναού, και απεβίωσε ειρηνικά στην Αμάσεια.
Η ΟΣΙΑ ΙΟΥΣΤΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ
Αφού εγκατέλειψε τους γονείς του, έγινε μοναχός και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (Ρώσος) επίσκοπος Περμίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΑΝΤΙΟΣ 'Από τους 300 Άγιους Αλαμανούς Κυπρίους.
Βλέπε Α.Χ.Ε.Χ.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ο εν Σερβία (+ 13ος αϊ.)
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αμασείας
Η ΑΓΙΑ ΓΛΑΦΥΡΗ (ή Γλαφυρά)
Η ΟΣΙΑ ΙΟΥΣΤΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (Ρώσος) επίσκοπος Περμίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΑΝΤΙΟΣ Από τους 300 Άγιους Αλαμανούς Κυπρίους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ο εν Σερβία (+ 13ος αι.)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Αμασείας
Όταν ο αυτοκράτωρ Λικίνιος (307-323) προσπαθούσε με κάθε τρόπο να περιποιηθεί τους ειδωλολάτρες και να βλάψει τα δικαιώματα των χριστιανών, επίσκοπος στην Αμάσεια ήταν ο Βασιλέας. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ο Βασιλέας με μια ανεπανάληπτη ενεργητικότητα ήταν πάντα κοντά στο ποίμνιο του και το στήριζε. Ένα περιστατικό, όμως, έκανε τον Βασιλέα να έλθει αντιμέτωπος με το Λικίνιο. Ή αυτοκράτειρα Κωνστάντια είχε σαν ακόλουθο μια πολύ όμορφη κοπέλα, τη Γλαφυρά. Το κάλλος της νεαρής άναψε τα αμαρτωλά πάθη του Λικινίου, πού θέλησε να προσβάλει την τιμή της. Ή Γλαφυρά κατάλαβε τον κίνδυνο. Και μια βροχερή νύχτα, ανδρικά ντυμένη και με τη βοήθεια της βασίλισσας, έφυγε από την Κων/πολη και πήγε στην Αμάσεια. Εκεί, παρουσιάσθηκε στον επίσκοπο Βασιλέα και ζήτησε την προστασία του. ο Βασιλέας, αφού επαίνεσε την αδούλωτη σωφροσύνη της, την προστάτεψε και έδωσε την ευκαιρία στη Γλαφυρά να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο Θεό. Αυτό όταν το έμαθε ο Λικίνιος, έστειλε ανθρώπους να πάρουν τη Γλαφυρά. Άλλα ήταν αργά. Ή τιμία κοπέλα ήδη είχε πεθάνει. Τότε, ή μανία του Λικινίου ξέσπασε στο Βασιλέα. Τον έφεραν δέσμιο στη Νικομήδεια, και αφού δεν μπόρεσαν να κάμψουν το φρόνημα του, τον αποκεφάλισαν. Ή στάση του Αγίου Βασιλέα διδάσκει σ' όλους εμάς με ποιο τρόπο πρέπει να τρέχουμε "τον προκείμενον ημίν αγώνα"1. Δηλαδή, με ποιο τρόπο πρέπει να τρέχουμε τον αγώνα κατά της αμαρτίας, πού προβάλλει μπροστά μας.
1. Προς Εβραίους, ιβ' 1.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Λειτουργός του Βασιλέως της δόξης, τω παρανόμω βασιλεί άντετάξω, Ίερομάρτυς ένδοξε παμμάκαρ Βασιλεϋ· όθεν τον αυχένα σου, έκτμηθείς δια ξίφους, χαίρων προσεχώρησας, προς ούράνιον λήξιν* ης και ημάς δυσώπει μετασχείν, τους εύφημούντας την ένθεον μνήμην σου.
Η ΑΓΙΑ ΓΛΑΦΥΡΗ (ή Γλαφυρά)
Ή Αγία αυτή ήταν θεραπαινίδα της βασίλισσας Κωνστάντιας, συζύγου του Λικινίου, ή οποία βασίλισσα απομάκρυνε τη Γλαφυρά από τις ερωτικές διαθέσεις του Λικινίου, αφού την εφοδίασε με πολλά χρήματα. Ή Αγία πήγε προς την Ανατολή, όπου περιπλανήθηκε σε πολλούς τόπους. Τελικά κατάληξε στην Αμάσεια και παρουσιάστηκε στον επίσκοπο της πόλης αυτής Βασιλέα (προαναφέρθηκε ή βιογραφία του στην αρχή της ημέρας αυτής), στον όποιο παρέδωσε τα χρήματα της για την ανέγερση Ναού, και απεβίωσε ειρηνικά στην Αμάσεια.
Η ΟΣΙΑ ΙΟΥΣΤΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΣΤΩΡ
Αφού εγκατέλειψε τους γονείς του, έγινε μοναχός και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ (Ρώσος) επίσκοπος Περμίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΑΝΤΙΟΣ 'Από τους 300 Άγιους Αλαμανούς Κυπρίους.
Βλέπε Α.Χ.Ε.Χ.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ο εν Σερβία (+ 13ος αϊ.)
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
26η Απριλίου 2008
26. Μέγα Σάββατον: Ἐν ᾧ τὴν θεόσωμον Ταφὴν καὶ τὴν εἰς Ἅδου κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν, δι᾽ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθὲν πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε. Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλέως, Ἐπισκόπου Ἀμασείας.
Τῇ Μεγάλῃ Παρασκευῇ ἑσπέρας: ΟΡΘΡΟΣ
Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τοῦ Μ. Σαββάτου (Ἐπιτάφιος θρῆνος) τελεῖται κατὰ τὴν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τάξιν καὶ τὴν ἐν τῷ Τ.Μ.Ε. διατύπωσιν.
Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Χοροστασία.
Ὁ Πατριάρχης κατέρχεται μετὰ τῶν Κληρικῶν τῆς Πατριαρχικὴς Αὐλῆς εἰς τὸν Νάρθηκα, ἐνδύεται Μανδύαν καὶ εἰσέρχεται εἰς τὸν Ναόν. Εὐλογεῖ τὸν λαόν, ἄνευ τοῦ· «Εἰς πολλὰ ἔτη», καὶ ἀνέρχεται εἰς τὸν Θρόνον. Λαμβάνουσι καιρὸν ὁ Μ. Ἀρχιμανδρίτης μετὰ τοῦ Μ. Ἀρχιδιακόνου καὶ τοῦ Δευτερεύοντος καὶ ὁ Ἐφημέριος μετὰ τοῦ Τριτεύοντος καὶ τοῦ Διακόνου τῆς Σειρᾶς. Εἰσέρχονται ὅλοι εἰς τὸ Ἱερὸν Βῆμα, πλὴν τοῦ Μ. Ἀρχιδιακόνου, ὁ ὁποῖος ἵσταται παρὰ τῷ Πατριάρχῃ.
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον.
Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος...».
Ἀπολυτίκια: 1.- «Ὁ εὐσχήμων Ἰωοήφ...», μέχρι τὸ «κηδεύσας ἀπέθετο». 2.- Δόξα· «Ὅτε κατῆλθες...» καὶ 3.- Καὶ νῦν «Ταῖς μυροφόροις... ἐδείχθη ἀλλότριος».
Καθίσματα· 1. - «Σινδόνι καθαρᾷ...» καὶ 2- Δόξα, Καὶ νῦν «Ἐξέστησαν χοροί...».
Ὁ Ν' Ψαλμός: (Χῦμα).
Κανών: «Κύματι θαλάσσης...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ, εἰς 6. Εἰς τὸ τέλος ἑκάστης ᾠδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμὸς αὐτῆς.
Ἀπὸ γʼᾠδῆς.
Τὸ Κάθισμα: «Τὸν τάφον σον, Σωτήρ, στρατιῶται τηροῦντες...», ἅπαξ.
Ἀπὸ ςʼᾠδῆς.
Κοντάκιον-Οἶκος: Τοῦ Τριῳδίου.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας (26ῃ Ἀπριλίου) καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου.
Ὁ Διάκονος: «Τήν Θεοτόκον...».ὁ Διάκονος δὲν θυμιᾶ.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντʼ αὐτῆς ἡ θʼ ᾠδὴ τοῦ Κανόνος. Εἰς τὸ τέλος τῆς θ' ᾠδῆς ἀνοίγεται ἡ Ὠραία Πύλη καὶ ἐξέρχεται ὁ Ἱερεύς, ὅστις κρατῶν θυμιατὸν ἄρχεται ψάλλειν τὸ «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ...». Μετὰ τὴν πλήρωσιν τῆς αʼ στάσεως, μικρὰ Συναπτὴ καὶ ἡ Ἐκφώνησις- «Ὅτι ηὐλόγηται σου τὸ ὄνομα..,». Εὐθὺς ἄρχεται ἡ β' στάσις· «Ἄξιόν ἐστιν..,», ἧς πληρωθείσης μικρὰ Συναπτὴ καὶ πάλιν καὶ ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν...». Ἐν συνεχείᾳ ἄρχεται, ἡ γ' στάσις· «Αἱ γενεαὶ πᾶσαι...». πληρωθείσης καὶ αὐτῆς γίνεται καὶ πάλιν μικρὰ Συναπτὴ μετʼ Ἐκφωνήσεως «Σὺ γὰρ εἶ ὁ βασιλεύς...».
Εὐλογητάρια: Τὰ Ἀναστάσιμα.
Συναπτή μικρὰ καὶ ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι σὲ αἰνοῦσι...», «Ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν.» ἐκ τρίτου.
Αἶνοι: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Σήμερον συνέχει τάφος... - Τὶ τό ὁρώμενον θέαμα;... - Δεῦτε ἴδωμεν τὴν ζωὴν ἡμῶν... - ᾘτήσατο Ἰωσὴφ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ...».
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Τὴν σήμερον μυστικῶς...».
Καὶ νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».
Δοξολογία: Μεγάλη (ἦχος πλ.βʼ).
Εἰς τὸ ᾀσματικὸν «Ἅγιος ὁ Θεός...» γίνεται ἡ περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου. Κατὰ τὴν ἐπάνοδον ἅμα τῇ εἰσόδῳ τῆς πομπῆς εἰς τὸ Ἱερὸν Βῆμα, ὁ (Ἀρχ)ἱερεὺς ἐκφωνεῖ΄ «Πρόσχωμεν», «Εἰρήνη πᾶσι», «Σοφία» καὶ προπορευόμενος τῶν κρατούντων τὸν Ἐπιτάφιον θυμιᾷ κύκλῳ τὴν ἁγίαν Τράπεζαν ψάλλων τὰ Ἀπολυτίκια· «Ὅτε κατῆλθες...», «Ταῖς Μυροφόροις γυναιξί... ἐδείχθη ἀλλότριος» καί «Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ... κηδεύσας ἀπέθετο». Τὴν στιγμὴν αὐτὴν ἀποθέτουσιν τὸν Ἐπιτάφιον ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης.
Προφητεία: Τὸ τροπάριον τῆς Προφητείας- «Ὁ συνέχων τὰ πέρατα...» τὸ Προκείμενον αὐτῆς· «Ἀνάστα, Κύριε..,» καὶ ἡ Προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ· «Ἐγένετο ἐπ'ἐμέ χεὶρ Κυρίου...».
Ἀπόστολος: «Μικρὰ ζύμη...»(ΑʼΚορ.ε΄ 6-8,Γαλ.γ'13-14). Ὁ (Ἀρχ)ἱερεὺς ἀπὸ τῶν Βημοθύρων τὸ·
Εὐαγγέλιον: «Τῇ ἐπαύριον...»(Ματθ. κζ' 62-66).
Ἐκτενής. Πληρωτικά.
Ἀπόλυσις: «Ὁ δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν τὰ φρικτὰ πάθη καὶ τὸν ζωοποιὸν Σταυρὸν καὶ τὴν ἑκούσιον ταφὴν σαρκὶ καταδεξάμενος, Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν...». «Δι 'εὐχῶν...».
Τῷ Μ. Σαββάτῳ πρωΐ:
ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Προοιμιακός.
Εἰς τό «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα τοῦ α' ἤχου «Τὰς ἑσπερινὰς ἡμῶν εὐχάς... - Κυκλώσατε, λαοί Σιών... - Δεῦτε λαοὶ ὑμνήσωμεν... - Τῷ πάθει, σου Χριστέ...» καὶ 2.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῆς ἡμέρας· «Σήμερον ὁ ᾅδης στένων βοᾷ... - Σήμερον ὁ ᾅδης στένων βοᾷ... - Σήμερον ὁ ᾅδῃς στένων βοᾶ...», εἰς 4, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα: Τὸ
Ἰδιόμελον αὐτῶν «Τὴν σήμερον μυστικῶς...»,
Καὶ νῦν: Τό α' Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Τὴν παγκόσμιον δόξαν...».
Εἴσοδος: Μετ' Εὐαγγελίου·
«Φῶς ἱλαρόν...». Τὰ Ἀναγνώσματα α'.- Γενέσεως τὸ Ἀνάγνωσμα «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ο Θεός...». β΄.- Προφητείας Ἰωνᾶ τὸ Ἀνάγνωσμα «Ἐγένετο λόγος Κυρίου...» καὶ γ'.- Προφητείας Δανιὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα· «Ἔτους ὀκτωκαι δεκάτου...». (Τα ἀνωτέρω Ἀναγνώσματα εἰς τὸ Τριώδιον ἔχουσιν ἀντιστοίχως ἀρίθμησιν α', δ' καὶ ιε').
Εἰς τὸ τέλος τοῦ γʼ Ἀναγνώσματος ψάλλομεν εἰς ἦχον α'· «Τόν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας» καὶ ἐπαναλαμβάνεται εἰς τέλος ἑκάστου στίχου τῆς η' ᾠδῆς μέχρι τέλους.
Εὐθύς·
Ὁ Διάκονος: «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
Ὁ Ἱερεύς: «Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν...».
Ἀντὶ τοῦ Τρισαγίου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν...».
Ἀπόστολος: Μεγάλου Σαββάτου «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν...» Δὲν ψάλλεται τὸ· «Ἀλληλούϊα» ἀντ' αὐτοῦ δὲ ὁ λειτουργῶν Ἱερεὺς ἐξερχόμενος εἰς τὰ βημόθυρα καὶ σκορπίζων φύλλα δάφνης ψάλλει εἰς ἦχον βαρὺν τὸ' «Ἀνάστα ὁ Θεός...», τὸ ὁποῖον ἐπαναλαμδανουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ μετὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ στίχων, ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ, μέχρις ὅτου ὁ Ἱερεὺς περιέλθῃ ὅλον τὸν Ναόν.
Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ὀψὲ Σαββάτων...»(Ματθ. κη'1-20).
Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.
Ἀντὶ τοῦ Χερουβικοῦ ὁ ὕμνος: «Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ βροτεία..,».
Ἡ Εἴσοδος τῶν Τιμίων Δώρων γίνεται μετὰ τὴν φράσιν «πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας» καὶ εὐθὺς ὁ β' Χορὸς συμπληρώνει τὸν Ὕμνον ἀπὸ τοῦ σημείου· «Τὰ πολυόμματα Χερουβείμ...» καὶ ἑξῆς.
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως: «Ἐπὶ σοί χαίρει...».
Κοινωνικόν: «Ἐξηγέρθη, ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος καὶ ἀνέστη σῴζων ἡμᾶς.
Ἀλληλούϊα». Ἀντὶ του «Εἴδομεν τὸ φῶς...», εἰς ἦχον β', εἱρμολογικῶς, τὸ «Μνήσθητι, εὔσπλαχνε καὶ ἡμῶν, καθὼς ἐμνημόνευσας τοῦ λῃστοῦ, ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».
(εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου)
26. Μέγα Σάββατον: Ἐν ᾧ τὴν θεόσωμον Ταφὴν καὶ τὴν εἰς Ἅδου κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν, δι᾽ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθὲν πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε. Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλέως, Ἐπισκόπου Ἀμασείας.
Τῇ Μεγάλῃ Παρασκευῇ ἑσπέρας: ΟΡΘΡΟΣ
Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τοῦ Μ. Σαββάτου (Ἐπιτάφιος θρῆνος) τελεῖται κατὰ τὴν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τάξιν καὶ τὴν ἐν τῷ Τ.Μ.Ε. διατύπωσιν.
Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Χοροστασία.
Ὁ Πατριάρχης κατέρχεται μετὰ τῶν Κληρικῶν τῆς Πατριαρχικὴς Αὐλῆς εἰς τὸν Νάρθηκα, ἐνδύεται Μανδύαν καὶ εἰσέρχεται εἰς τὸν Ναόν. Εὐλογεῖ τὸν λαόν, ἄνευ τοῦ· «Εἰς πολλὰ ἔτη», καὶ ἀνέρχεται εἰς τὸν Θρόνον. Λαμβάνουσι καιρὸν ὁ Μ. Ἀρχιμανδρίτης μετὰ τοῦ Μ. Ἀρχιδιακόνου καὶ τοῦ Δευτερεύοντος καὶ ὁ Ἐφημέριος μετὰ τοῦ Τριτεύοντος καὶ τοῦ Διακόνου τῆς Σειρᾶς. Εἰσέρχονται ὅλοι εἰς τὸ Ἱερὸν Βῆμα, πλὴν τοῦ Μ. Ἀρχιδιακόνου, ὁ ὁποῖος ἵσταται παρὰ τῷ Πατριάρχῃ.
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον.
Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος...».
Ἀπολυτίκια: 1.- «Ὁ εὐσχήμων Ἰωοήφ...», μέχρι τὸ «κηδεύσας ἀπέθετο». 2.- Δόξα· «Ὅτε κατῆλθες...» καὶ 3.- Καὶ νῦν «Ταῖς μυροφόροις... ἐδείχθη ἀλλότριος».
Καθίσματα· 1. - «Σινδόνι καθαρᾷ...» καὶ 2- Δόξα, Καὶ νῦν «Ἐξέστησαν χοροί...».
Ὁ Ν' Ψαλμός: (Χῦμα).
Κανών: «Κύματι θαλάσσης...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ, εἰς 6. Εἰς τὸ τέλος ἑκάστης ᾠδῆς ἐπαναλαμβάνεται ὁ Εἱρμὸς αὐτῆς.
Ἀπὸ γʼᾠδῆς.
Τὸ Κάθισμα: «Τὸν τάφον σον, Σωτήρ, στρατιῶται τηροῦντες...», ἅπαξ.
Ἀπὸ ςʼᾠδῆς.
Κοντάκιον-Οἶκος: Τοῦ Τριῳδίου.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας (26ῃ Ἀπριλίου) καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου.
Ὁ Διάκονος: «Τήν Θεοτόκον...».ὁ Διάκονος δὲν θυμιᾶ.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντʼ αὐτῆς ἡ θʼ ᾠδὴ τοῦ Κανόνος. Εἰς τὸ τέλος τῆς θ' ᾠδῆς ἀνοίγεται ἡ Ὠραία Πύλη καὶ ἐξέρχεται ὁ Ἱερεύς, ὅστις κρατῶν θυμιατὸν ἄρχεται ψάλλειν τὸ «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ...». Μετὰ τὴν πλήρωσιν τῆς αʼ στάσεως, μικρὰ Συναπτὴ καὶ ἡ Ἐκφώνησις- «Ὅτι ηὐλόγηται σου τὸ ὄνομα..,». Εὐθὺς ἄρχεται ἡ β' στάσις· «Ἄξιόν ἐστιν..,», ἧς πληρωθείσης μικρὰ Συναπτὴ καὶ πάλιν καὶ ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν...». Ἐν συνεχείᾳ ἄρχεται, ἡ γ' στάσις· «Αἱ γενεαὶ πᾶσαι...». πληρωθείσης καὶ αὐτῆς γίνεται καὶ πάλιν μικρὰ Συναπτὴ μετʼ Ἐκφωνήσεως «Σὺ γὰρ εἶ ὁ βασιλεύς...».
Εὐλογητάρια: Τὰ Ἀναστάσιμα.
Συναπτή μικρὰ καὶ ἡ Ἐκφώνησις· «Ὅτι σὲ αἰνοῦσι...», «Ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν.» ἐκ τρίτου.
Αἶνοι: Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα· «Σήμερον συνέχει τάφος... - Τὶ τό ὁρώμενον θέαμα;... - Δεῦτε ἴδωμεν τὴν ζωὴν ἡμῶν... - ᾘτήσατο Ἰωσὴφ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ...».
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον αὐτῶν «Τὴν σήμερον μυστικῶς...».
Καὶ νῦν: «Ὑπερευλογημένη...».
Δοξολογία: Μεγάλη (ἦχος πλ.βʼ).
Εἰς τὸ ᾀσματικὸν «Ἅγιος ὁ Θεός...» γίνεται ἡ περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου. Κατὰ τὴν ἐπάνοδον ἅμα τῇ εἰσόδῳ τῆς πομπῆς εἰς τὸ Ἱερὸν Βῆμα, ὁ (Ἀρχ)ἱερεὺς ἐκφωνεῖ΄ «Πρόσχωμεν», «Εἰρήνη πᾶσι», «Σοφία» καὶ προπορευόμενος τῶν κρατούντων τὸν Ἐπιτάφιον θυμιᾷ κύκλῳ τὴν ἁγίαν Τράπεζαν ψάλλων τὰ Ἀπολυτίκια· «Ὅτε κατῆλθες...», «Ταῖς Μυροφόροις γυναιξί... ἐδείχθη ἀλλότριος» καί «Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ... κηδεύσας ἀπέθετο». Τὴν στιγμὴν αὐτὴν ἀποθέτουσιν τὸν Ἐπιτάφιον ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης.
Προφητεία: Τὸ τροπάριον τῆς Προφητείας- «Ὁ συνέχων τὰ πέρατα...» τὸ Προκείμενον αὐτῆς· «Ἀνάστα, Κύριε..,» καὶ ἡ Προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ· «Ἐγένετο ἐπ'ἐμέ χεὶρ Κυρίου...».
Ἀπόστολος: «Μικρὰ ζύμη...»(ΑʼΚορ.ε΄ 6-8,Γαλ.γ'13-14). Ὁ (Ἀρχ)ἱερεὺς ἀπὸ τῶν Βημοθύρων τὸ·
Εὐαγγέλιον: «Τῇ ἐπαύριον...»(Ματθ. κζ' 62-66).
Ἐκτενής. Πληρωτικά.
Ἀπόλυσις: «Ὁ δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν τὰ φρικτὰ πάθη καὶ τὸν ζωοποιὸν Σταυρὸν καὶ τὴν ἑκούσιον ταφὴν σαρκὶ καταδεξάμενος, Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν...». «Δι 'εὐχῶν...».
Τῷ Μ. Σαββάτῳ πρωΐ:
ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Προοιμιακός.
Εἰς τό «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα τοῦ α' ἤχου «Τὰς ἑσπερινὰς ἡμῶν εὐχάς... - Κυκλώσατε, λαοί Σιών... - Δεῦτε λαοὶ ὑμνήσωμεν... - Τῷ πάθει, σου Χριστέ...» καὶ 2.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῆς ἡμέρας· «Σήμερον ὁ ᾅδης στένων βοᾷ... - Σήμερον ὁ ᾅδης στένων βοᾷ... - Σήμερον ὁ ᾅδῃς στένων βοᾶ...», εἰς 4, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα: Τὸ
Ἰδιόμελον αὐτῶν «Τὴν σήμερον μυστικῶς...»,
Καὶ νῦν: Τό α' Θεοτοκίον τοῦ ἤχου· «Τὴν παγκόσμιον δόξαν...».
Εἴσοδος: Μετ' Εὐαγγελίου·
«Φῶς ἱλαρόν...». Τὰ Ἀναγνώσματα α'.- Γενέσεως τὸ Ἀνάγνωσμα «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ο Θεός...». β΄.- Προφητείας Ἰωνᾶ τὸ Ἀνάγνωσμα «Ἐγένετο λόγος Κυρίου...» καὶ γ'.- Προφητείας Δανιὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα· «Ἔτους ὀκτωκαι δεκάτου...». (Τα ἀνωτέρω Ἀναγνώσματα εἰς τὸ Τριώδιον ἔχουσιν ἀντιστοίχως ἀρίθμησιν α', δ' καὶ ιε').
Εἰς τὸ τέλος τοῦ γʼ Ἀναγνώσματος ψάλλομεν εἰς ἦχον α'· «Τόν Κύριον ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας» καὶ ἐπαναλαμβάνεται εἰς τέλος ἑκάστου στίχου τῆς η' ᾠδῆς μέχρι τέλους.
Εὐθύς·
Ὁ Διάκονος: «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
Ὁ Ἱερεύς: «Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν...».
Ἀντὶ τοῦ Τρισαγίου: «Ὅσοι εἰς Χριστόν...».
Ἀπόστολος: Μεγάλου Σαββάτου «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν...» Δὲν ψάλλεται τὸ· «Ἀλληλούϊα» ἀντ' αὐτοῦ δὲ ὁ λειτουργῶν Ἱερεὺς ἐξερχόμενος εἰς τὰ βημόθυρα καὶ σκορπίζων φύλλα δάφνης ψάλλει εἰς ἦχον βαρὺν τὸ' «Ἀνάστα ὁ Θεός...», τὸ ὁποῖον ἐπαναλαμδανουσιν οἱ Χοροὶ ἐναλλὰξ μετὰ τῶν πρὸ αὐτοῦ στίχων, ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ, μέχρις ὅτου ὁ Ἱερεὺς περιέλθῃ ὅλον τὸν Ναόν.
Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως· «Ὀψὲ Σαββάτων...»(Ματθ. κη'1-20).
Καθεξῆς ἡ Θ. Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.
Ἀντὶ τοῦ Χερουβικοῦ ὁ ὕμνος: «Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ βροτεία..,».
Ἡ Εἴσοδος τῶν Τιμίων Δώρων γίνεται μετὰ τὴν φράσιν «πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας» καὶ εὐθὺς ὁ β' Χορὸς συμπληρώνει τὸν Ὕμνον ἀπὸ τοῦ σημείου· «Τὰ πολυόμματα Χερουβείμ...» καὶ ἑξῆς.
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως: «Ἐπὶ σοί χαίρει...».
Κοινωνικόν: «Ἐξηγέρθη, ὡς ὁ ὑπνῶν Κύριος καὶ ἀνέστη σῴζων ἡμᾶς.
Ἀλληλούϊα». Ἀντὶ του «Εἴδομεν τὸ φῶς...», εἰς ἦχον β', εἱρμολογικῶς, τὸ «Μνήσθητι, εὔσπλαχνε καὶ ἡμῶν, καθὼς ἐμνημόνευσας τοῦ λῃστοῦ, ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν...».
(εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου)
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εoρτάζοντες την 27ην του μηνός Απριλίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Αδελφόθεος, επίσκοπος Ιεροσολύμων
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Καθαρών
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΠΛΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ ο Ξενοδόχος
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΛΛΙΩΝ ο Νέος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ ο νέος Στυλίτης και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο αδελφός του
ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ "αρχαίας και νέας εγκαίνια".
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ρώσος ηγούμενος του Σπηλαίου.
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Αδελφόθεος, επίσκοπος Ιεροσολύμων
Ήταν ένας από τους τέσσερις γιους του μνήστορος Ιωσήφ και αδελφός του αδελφοθέου Ιακώβου, πού έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων. Μετά τη δολοφονία του Ιακώβου, επίσκοπος ανέλαβε ο Συμεών. Σ' όλη τη διάρκεια της επισκοπικής του θητείας, υπήρξε αντάξιος του αδελφού του. Η ανεξάντλητη αγωνιστικότητα του, ή τέλεια αυταπάρνηση του, καθώς και το απαράμιλλο θάρρος του, κατέστησαν τον Συμεών φωτεινό πνευματικό αστέρι, δια του οποίου στηρίχθηκαν και οδηγήθηκαν πολλές ψυχές στη σωτηρία. Το εντυπωσιακότερο, όμως, χαρακτηριστικό του Συμεών ήταν το ακατάβλητο φρόνημα του. "Αν και 120 χρονών γέροντας, δεν κάμφθηκε μπροστά στο μαρτύριο. Υπέστη με νεανική φλόγα το σταυρικό θάνατο. Και ή νεανική ψυχή του γέροντα Συμεών αποδήμησε κοντά στο στεφανοδότη Κύριο. Βέβαια, με το παράδειγμα του άφησε διδαχή στο ποίμνιο του την εντολή του Αποστόλου Παύλου: "Τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης"1. Δηλαδή, προς τα πάνω, προς το Θεό, διευθύνετε και προσηλώνετε τις σκέψεις σας, όχι στα γήινα και φθαρτά. Διότι και ο Συμεών, αν και 120 χρονών γέροντας, από τέτοιο φρόνημα εμπνεόμενος αντιμετώπισε παλικαρίσια το μαρτύριο. (Ορισμένοι Συναξαριστές επαναλαμβάνουν τη μνήμη του και 18 Σεπτεμβρίου). 1. Προς Κολασσαεΐς, γ' 2.
'Απολυτίκιον. Ήχος α'. Χορός Αγγελικός.
Χριστού σε συγγενή, Συμεών Ίεράρχα, και Μάρτυρα στερρόν, ίερώς εύφημούμεν, την πλάνην όλέσαντα, και την πίστιν τηρήσαντα' όθεν σήμερον, την παναγίαν σου μνήμην, έορτάζοντες, αμαρτημάτων την λύσιν, εύχαίς σου λαμβάνομεν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Καθαρών
Γεννήθηκε στην Είρηνούπολη της Δεκάπολης (Κοίλης Συρίας) από γονείς ευσεβείς, τον Θεόδωρο και τη Γρηγορία (περί το 778). Σε ηλικία εννιά ετών πήγε σε Κοινόβιο (άγνωστο που) και ανατέθηκε στην πνευματική φροντίδα ενός σπουδαίου άνδρα. Τον όποιο και ακολούθησε στη Νίκαια και έπειτα στην Κων/πολη (787) κατά τη συγκρότηση των εκεί Οικουμενικών Συνόδων. Όταν ο διδάσκαλος του έγινε ηγούμενος της μονής Δαλμάτων, τότε και αυτός διορίστηκε από τον Πατριάρχη Νικηφόρο, ηγούμενος της μονής των Καθαρών στη Βιθυνία πού τη διακυβέρνησε επί 10 χρόνια (804-813). Άλλα επειδή έλεγξε δυναμικά τον εικονομάχο Λέοντα τον Ε', τον περιόρισαν σ' ένα Μετόχι της μονής του στην Κων/πολη. Κατόπιν τον εξόρισαν σ' ένα φρούριο το λεγόμενον Πενταδάκυλον εν τη "χώρα της Καμπής", όπου έμεινε αλυσοδεμένος 18 μήνες. Έπειτα ξαναήλθε στην Κων/πολη, όπου ποικιλοτρόπως τον βασάνισε ο είκονομάχος Πατριάρχης Ιωάννης ο Ζ'. Άλλ' επειδή ο όσιος Ιωάννης επέμενε στην πίστη των Πατέρων, τον εξόρισαν "εις τον Κριόταυρον κάστρον των Βουκελλαρίων", όπου έμεινε κλεισμένος δύο χρόνια. Μετά τη σφαγή του Λέοντα, έμεινε προσωρινά στη Χαλκηδόνα, αλλά επί Θεοφίλου εξορίστηκε και πάλι στην Άφουσία. Εκεί, μετά δυόμισι χρόνια πέθανε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΠΛΙΩΝ
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν με μαχαίρι. Κάποια λιγοστά βιογραφικά στοιχεία πού υπάρχουν γι' αυτόν, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ ο Ξενοδόχος
Ό Άγιος αυτός έζησε στα μέρη της Θηβαΐδας της Αιγύπτου. Το επάγγελμα του ήταν λατόμος (πετροκόπος) και ονομάστηκε Ξενοδόχος, διότι σ' όλη του τη ζωή κύρια μέριμνα και απόλαυση είχε το να φιλοξενεί στο σπίτι του και να παρέχει κάθε βοήθεια στους πτωχούς και οδοιπόρους. Παρά τη βαριά και κοπιαστική εργασία του, το βράδυ, μόλις σχολούσε από τη δουλειά του, έτρεχε στην αγορά, κρατώντας φαναράκι το χειμώνα και αναζητούσε ξένους, για να τους δώσει στέγη και κάθε άλλη φιλοξενία. Αυτός μάλιστα κάποτε φιλοξένησε και τον αββά Δανιήλ με τον υποτακτικό του, όταν αυτοί κατέβηκαν στην πόλη και έμειναν χωρίς ψωμί και στέγη. ο ΕΥΛΟΓΙΟΣ έζησε πάνω από εκατό χρόνια, ευεργετώντας τους συνανθρώπους του και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΛΛΙΩΝ ο Νέος
Μαρτύρησε αφού βίαια τον έσυραν κατά γης.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ ο νέος Στυλίτης και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο αδελφός του
Άγνωστοι στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Ή μνήμη τους φέρεται στον Ίεροσολυμιτικό Κώδικα βιβλ. Β' σελ. 372, όπου και ή Ακολουθία τους, της οποίας ο Κανόνας φέρει την ακροστιχίδα: "τους αυταδέλφους ευλογώ θεηγόρους".
ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ "αρχαίας και νέας εγκαίνια".
Αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 (Μάλλον περί ναού πρόκειται).
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ρώσος ηγούμενος του Σπηλαίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Αδελφόθεος, επίσκοπος Ιεροσολύμων
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Καθαρών
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΠΛΙΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ ο Ξενοδόχος
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΛΛΙΩΝ ο Νέος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ ο νέος Στυλίτης και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο αδελφός του
ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ "αρχαίας και νέας εγκαίνια".
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ρώσος ηγούμενος του Σπηλαίου.
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Αδελφόθεος, επίσκοπος Ιεροσολύμων
Ήταν ένας από τους τέσσερις γιους του μνήστορος Ιωσήφ και αδελφός του αδελφοθέου Ιακώβου, πού έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων. Μετά τη δολοφονία του Ιακώβου, επίσκοπος ανέλαβε ο Συμεών. Σ' όλη τη διάρκεια της επισκοπικής του θητείας, υπήρξε αντάξιος του αδελφού του. Η ανεξάντλητη αγωνιστικότητα του, ή τέλεια αυταπάρνηση του, καθώς και το απαράμιλλο θάρρος του, κατέστησαν τον Συμεών φωτεινό πνευματικό αστέρι, δια του οποίου στηρίχθηκαν και οδηγήθηκαν πολλές ψυχές στη σωτηρία. Το εντυπωσιακότερο, όμως, χαρακτηριστικό του Συμεών ήταν το ακατάβλητο φρόνημα του. "Αν και 120 χρονών γέροντας, δεν κάμφθηκε μπροστά στο μαρτύριο. Υπέστη με νεανική φλόγα το σταυρικό θάνατο. Και ή νεανική ψυχή του γέροντα Συμεών αποδήμησε κοντά στο στεφανοδότη Κύριο. Βέβαια, με το παράδειγμα του άφησε διδαχή στο ποίμνιο του την εντολή του Αποστόλου Παύλου: "Τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης"1. Δηλαδή, προς τα πάνω, προς το Θεό, διευθύνετε και προσηλώνετε τις σκέψεις σας, όχι στα γήινα και φθαρτά. Διότι και ο Συμεών, αν και 120 χρονών γέροντας, από τέτοιο φρόνημα εμπνεόμενος αντιμετώπισε παλικαρίσια το μαρτύριο. (Ορισμένοι Συναξαριστές επαναλαμβάνουν τη μνήμη του και 18 Σεπτεμβρίου). 1. Προς Κολασσαεΐς, γ' 2.
'Απολυτίκιον. Ήχος α'. Χορός Αγγελικός.
Χριστού σε συγγενή, Συμεών Ίεράρχα, και Μάρτυρα στερρόν, ίερώς εύφημούμεν, την πλάνην όλέσαντα, και την πίστιν τηρήσαντα' όθεν σήμερον, την παναγίαν σου μνήμην, έορτάζοντες, αμαρτημάτων την λύσιν, εύχαίς σου λαμβάνομεν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Καθαρών
Γεννήθηκε στην Είρηνούπολη της Δεκάπολης (Κοίλης Συρίας) από γονείς ευσεβείς, τον Θεόδωρο και τη Γρηγορία (περί το 778). Σε ηλικία εννιά ετών πήγε σε Κοινόβιο (άγνωστο που) και ανατέθηκε στην πνευματική φροντίδα ενός σπουδαίου άνδρα. Τον όποιο και ακολούθησε στη Νίκαια και έπειτα στην Κων/πολη (787) κατά τη συγκρότηση των εκεί Οικουμενικών Συνόδων. Όταν ο διδάσκαλος του έγινε ηγούμενος της μονής Δαλμάτων, τότε και αυτός διορίστηκε από τον Πατριάρχη Νικηφόρο, ηγούμενος της μονής των Καθαρών στη Βιθυνία πού τη διακυβέρνησε επί 10 χρόνια (804-813). Άλλα επειδή έλεγξε δυναμικά τον εικονομάχο Λέοντα τον Ε', τον περιόρισαν σ' ένα Μετόχι της μονής του στην Κων/πολη. Κατόπιν τον εξόρισαν σ' ένα φρούριο το λεγόμενον Πενταδάκυλον εν τη "χώρα της Καμπής", όπου έμεινε αλυσοδεμένος 18 μήνες. Έπειτα ξαναήλθε στην Κων/πολη, όπου ποικιλοτρόπως τον βασάνισε ο είκονομάχος Πατριάρχης Ιωάννης ο Ζ'. Άλλ' επειδή ο όσιος Ιωάννης επέμενε στην πίστη των Πατέρων, τον εξόρισαν "εις τον Κριόταυρον κάστρον των Βουκελλαρίων", όπου έμεινε κλεισμένος δύο χρόνια. Μετά τη σφαγή του Λέοντα, έμεινε προσωρινά στη Χαλκηδόνα, αλλά επί Θεοφίλου εξορίστηκε και πάλι στην Άφουσία. Εκεί, μετά δυόμισι χρόνια πέθανε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΠΛΙΩΝ
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν με μαχαίρι. Κάποια λιγοστά βιογραφικά στοιχεία πού υπάρχουν γι' αυτόν, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ ο Ξενοδόχος
Ό Άγιος αυτός έζησε στα μέρη της Θηβαΐδας της Αιγύπτου. Το επάγγελμα του ήταν λατόμος (πετροκόπος) και ονομάστηκε Ξενοδόχος, διότι σ' όλη του τη ζωή κύρια μέριμνα και απόλαυση είχε το να φιλοξενεί στο σπίτι του και να παρέχει κάθε βοήθεια στους πτωχούς και οδοιπόρους. Παρά τη βαριά και κοπιαστική εργασία του, το βράδυ, μόλις σχολούσε από τη δουλειά του, έτρεχε στην αγορά, κρατώντας φαναράκι το χειμώνα και αναζητούσε ξένους, για να τους δώσει στέγη και κάθε άλλη φιλοξενία. Αυτός μάλιστα κάποτε φιλοξένησε και τον αββά Δανιήλ με τον υποτακτικό του, όταν αυτοί κατέβηκαν στην πόλη και έμειναν χωρίς ψωμί και στέγη. ο ΕΥΛΟΓΙΟΣ έζησε πάνω από εκατό χρόνια, ευεργετώντας τους συνανθρώπους του και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΛΛΙΩΝ ο Νέος
Μαρτύρησε αφού βίαια τον έσυραν κατά γης.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ ο νέος Στυλίτης και ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο αδελφός του
Άγνωστοι στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Ή μνήμη τους φέρεται στον Ίεροσολυμιτικό Κώδικα βιβλ. Β' σελ. 372, όπου και ή Ακολουθία τους, της οποίας ο Κανόνας φέρει την ακροστιχίδα: "τους αυταδέλφους ευλογώ θεηγόρους".
ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ "αρχαίας και νέας εγκαίνια".
Αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 (Μάλλον περί ναού πρόκειται).
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Ρώσος ηγούμενος του Σπηλαίου.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εoρτάζοντες την 28ην του μηνός Απριλίου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, πού μαρτύρησαν στην Κύζικο ΘΕΟΓΝΙΣ, ΡΟΥΦΟΣ, ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ, ΘΕΟΣΤΙΧΟΣ, ΑΡΤΕΜΑΣ, ΜΑΓΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ (κατ' άλλους ΘΕΟΔΟΤΟΣ), ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ και ΦΙΛΗΜΟΝΑΣ
ΔΙΗΓΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ πού έγινε στην Καρθαγένη της Αφρικής
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΜΝΩΝ ο θαυματουργός
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΥΞΙΒΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Επίσκοπος Ρώσος (+ 1120)
[Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ μάρτυρας]
[Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ]
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, πού μαρτύρησαν στην Κύζικο ΘΕΟΓΝΙΣ, ΡΟΥΦΟΣ, ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ, ΘΕΟΣΤΙΧΟΣ, ΑΡΤΕΜΑΣ, ΜΑΓΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ (κατ' άλλους ΘΕΟΔΟΤΟΣ), ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ και ΦΙΛΗΜΟΝΑΣ
ΟΙ Άγιοι αυτοί μάρτυρες του Χρίστου κατάγονταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν την εποχή των διωγμών στην Κύζικο. Ή στάση τους απέναντι στον άρχοντα πού τους άνέκρινε για την πίστη τους, ήταν καταπληκτική. Το θάρρος, ή ψυχραιμία και ή δυναμικότητα των απαντήσεων τους, καθώς και ο εξευτελισμός των ειδώλων με τα λόγια τους, καταντρόπιασαν τον άρχοντα, πού με μίσος τους έριξε στην πιο σκοτεινή φυλακή. Εκεί οι εννέα γιοι, χωρίς ψωμί και νερό, αλλά με συμπροσευχή και ύμνους προς το Θεό των πάντων, έπαιρναν θάρρος να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Όταν ο άρχοντας τους έβγαλε από τη φυλακή και τους ρώτησε αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό, αυτοί επανέλαβαν αυτά πού του είχαν πει και πρώτα. Τότε αμέσως διατάχθηκε να τους αποκεφαλίσουν. Έτσι, όλοι μαζί πρόσφεραν τους εαυτούς τους "θυσίαν δεκτήν, εύάρεστον τω Θεώ"1. Δηλαδή, θυσία πού δέχεται και ευχαριστείται σ' αυτή ο Θεός.
1. Προς Φιλιππησίους, δ' 1 8.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τη συμφωνία, έννεάριθμος, Μαρτύρων δήμος, εν Κυζίκω ιερώς ήνδραγάθησε· τον γαρ Ύπέρθεον Λόγον κηρύξαντες, υπέρ αυτού ως αμνοί σφαγιάζονται · όθεν άφεσιν, αιτούνται ημίν και έλεος, τοίς μέλπουσιν αυτών την θείαν άθλησιν.
ΔΙΗΓΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ πού έγινε στην Καρθαγένη της Αφρικής
Πρόκειται για στρατιωτικό (565) πού μοίχευσε με τη γυναίκα του κηπουρού του. Στη συνέχεια αρρώστησε βαριά και πέθανε. Μετά τρεις ήμερες όμως, άρχισε να φωνάζει από τον τάφο του "έλεήστε με". Όποτε οι εκεί παρευρισκόμενοι άνοιξαν τον τάφο του και τον βρήκαν ζωντανό, αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει. Μετά τρεις ήμερες συνήλθε και διηγήθηκε όσα του συνέβησαν, όταν ή ψυχή του βγήκε από το σώμα και πώς για να μετανοήσει για το μεγάλο του αμάρτημα, του έκαναν τη χάρη να παραλάβει το σώμα του. Αυτά αφού διηγήθηκε ο στρατιωτικός αυτός, προς έκπληξη όλων, έζησε 40 ήμερες με νηστεία και προσευχή, και με μετάνοια αυτή τη φορά, απεβίωσε πάλι.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΜΝΩΝ ο θαυματουργός
Ή θεία χάρη, αντάμειψε την αρετή του και τον αξίωσε να θαυματουργεί. Συνέβη κάποτε να κατακλύσουν τους αγρούς των χωρικών σμήνη ακριδών. Αυτοί χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα, κλαίγοντας έβλεπαν την καταστρεπτική αυτή μάστιγα. ο όσιος Μέμνων λυπήθηκε τους οικογενειάρχες εκείνους και ένοιωσε την απόγνωση τους. Προσευχήθηκε λοιπόν θερμά στο Θεό και πέτυχε την απαλλαγή του τόπου από τα ολέθρια σμήνη. Και όσες φορές οι γεωργικοί πληθυσμοί της
περιοχής του έπεφταν σε μεγάλη στενοχώρια, ο Μέμνων τους πήγαινε βοήθεια από τις οικονομίες του μοναστηριού, του οποίου αναδείχτηκε και ηγούμενος. Πήγαινε μάλιστα και σ' άλλες πόλεις πού μάζευε συνδρομές, με τις οποίες συμπλήρωνε την ανακούφιση των πασχόντων. Κατά το θάνατο του,
άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έτρεξαν και συνόδευσαν την κηδεία του, με τα θερμότερα δάκρυα και τις εγκαρδιότερες ευχές.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΥΞΙΒΙΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Επίσκοπος Ρώσος (+ 1120)
[Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ μάρτυρας]
[Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ]
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, πού μαρτύρησαν στην Κύζικο ΘΕΟΓΝΙΣ, ΡΟΥΦΟΣ, ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ, ΘΕΟΣΤΙΧΟΣ, ΑΡΤΕΜΑΣ, ΜΑΓΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ (κατ' άλλους ΘΕΟΔΟΤΟΣ), ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ και ΦΙΛΗΜΟΝΑΣ
ΔΙΗΓΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ πού έγινε στην Καρθαγένη της Αφρικής
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΜΝΩΝ ο θαυματουργός
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΥΞΙΒΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Επίσκοπος Ρώσος (+ 1120)
[Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ μάρτυρας]
[Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ]
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, πού μαρτύρησαν στην Κύζικο ΘΕΟΓΝΙΣ, ΡΟΥΦΟΣ, ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ, ΘΕΟΣΤΙΧΟΣ, ΑΡΤΕΜΑΣ, ΜΑΓΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ (κατ' άλλους ΘΕΟΔΟΤΟΣ), ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ και ΦΙΛΗΜΟΝΑΣ
ΟΙ Άγιοι αυτοί μάρτυρες του Χρίστου κατάγονταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν την εποχή των διωγμών στην Κύζικο. Ή στάση τους απέναντι στον άρχοντα πού τους άνέκρινε για την πίστη τους, ήταν καταπληκτική. Το θάρρος, ή ψυχραιμία και ή δυναμικότητα των απαντήσεων τους, καθώς και ο εξευτελισμός των ειδώλων με τα λόγια τους, καταντρόπιασαν τον άρχοντα, πού με μίσος τους έριξε στην πιο σκοτεινή φυλακή. Εκεί οι εννέα γιοι, χωρίς ψωμί και νερό, αλλά με συμπροσευχή και ύμνους προς το Θεό των πάντων, έπαιρναν θάρρος να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Όταν ο άρχοντας τους έβγαλε από τη φυλακή και τους ρώτησε αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό, αυτοί επανέλαβαν αυτά πού του είχαν πει και πρώτα. Τότε αμέσως διατάχθηκε να τους αποκεφαλίσουν. Έτσι, όλοι μαζί πρόσφεραν τους εαυτούς τους "θυσίαν δεκτήν, εύάρεστον τω Θεώ"1. Δηλαδή, θυσία πού δέχεται και ευχαριστείται σ' αυτή ο Θεός.
1. Προς Φιλιππησίους, δ' 1 8.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τη συμφωνία, έννεάριθμος, Μαρτύρων δήμος, εν Κυζίκω ιερώς ήνδραγάθησε· τον γαρ Ύπέρθεον Λόγον κηρύξαντες, υπέρ αυτού ως αμνοί σφαγιάζονται · όθεν άφεσιν, αιτούνται ημίν και έλεος, τοίς μέλπουσιν αυτών την θείαν άθλησιν.
ΔΙΗΓΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ πού έγινε στην Καρθαγένη της Αφρικής
Πρόκειται για στρατιωτικό (565) πού μοίχευσε με τη γυναίκα του κηπουρού του. Στη συνέχεια αρρώστησε βαριά και πέθανε. Μετά τρεις ήμερες όμως, άρχισε να φωνάζει από τον τάφο του "έλεήστε με". Όποτε οι εκεί παρευρισκόμενοι άνοιξαν τον τάφο του και τον βρήκαν ζωντανό, αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει. Μετά τρεις ήμερες συνήλθε και διηγήθηκε όσα του συνέβησαν, όταν ή ψυχή του βγήκε από το σώμα και πώς για να μετανοήσει για το μεγάλο του αμάρτημα, του έκαναν τη χάρη να παραλάβει το σώμα του. Αυτά αφού διηγήθηκε ο στρατιωτικός αυτός, προς έκπληξη όλων, έζησε 40 ήμερες με νηστεία και προσευχή, και με μετάνοια αυτή τη φορά, απεβίωσε πάλι.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΜΝΩΝ ο θαυματουργός
Ή θεία χάρη, αντάμειψε την αρετή του και τον αξίωσε να θαυματουργεί. Συνέβη κάποτε να κατακλύσουν τους αγρούς των χωρικών σμήνη ακριδών. Αυτοί χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα, κλαίγοντας έβλεπαν την καταστρεπτική αυτή μάστιγα. ο όσιος Μέμνων λυπήθηκε τους οικογενειάρχες εκείνους και ένοιωσε την απόγνωση τους. Προσευχήθηκε λοιπόν θερμά στο Θεό και πέτυχε την απαλλαγή του τόπου από τα ολέθρια σμήνη. Και όσες φορές οι γεωργικοί πληθυσμοί της
περιοχής του έπεφταν σε μεγάλη στενοχώρια, ο Μέμνων τους πήγαινε βοήθεια από τις οικονομίες του μοναστηριού, του οποίου αναδείχτηκε και ηγούμενος. Πήγαινε μάλιστα και σ' άλλες πόλεις πού μάζευε συνδρομές, με τις οποίες συμπλήρωνε την ανακούφιση των πασχόντων. Κατά το θάνατο του,
άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έτρεξαν και συνόδευσαν την κηδεία του, με τα θερμότερα δάκρυα και τις εγκαρδιότερες ευχές.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΥΞΙΒΙΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Επίσκοπος Ρώσος (+ 1120)
[Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ μάρτυρας]
[Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ]
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εoρτάζοντες την 29ην του μηνός Απριλίου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΣΩΝ και ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ οι Απόστολοι
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΣ, ΙΑΚΙΣΧΟΛΟΣ, ΦΑΥΣΤΙΑΝΟΣ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΣΑΛΙΟΣ, ΕΥΦΡΑΣΙΟΣ και ΜΑΜΜΙΝΟΣ ή ΜΑΜΜΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΒΙΤΑΛΙΟΣ και ΝΕΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΑΝΟΣ και ΑΤΤΙΚΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Καλοκτένης, Μητροπολίτης Θηβών
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ο Αίθίοψ (+ 1οςαι.)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ επίσκοπος Νουμιδίας (+ 259)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΣΩΝ και ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ οι Απόστολοι
Είπε ο Κύριος: "Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς γενέσθαι αλιείς ανθρώπων"1. Ακολουθήστε με σαν μαθητές μου και θα σας κάνω να γίνετε ψαράδες ανθρώπων, πού με το δίχτυ του θείου κηρύγματος θα τους ελκύετε στη βασιλεία των ουρανών. Μ' αυτόν τον τρόπο και οι Άγιοι Ιάσονας και Σωσίπατρος κατάφεραν με τη χάρη του Θεού να γίνουν πραγματικά μεγάλοι ψαράδες ανθρώπων. Και οι δύο ήταν φίλοι αγαπημένοι του Απ. Παύλου. Ή ζωντανή τους πίστη κατέστησε τους δύο αυτούς άνδρες επισκόπους. Τον μεν Ιάσονα στην Ταρσό, τον δε Σωσίπατρο στο Ικόνιο. Όμως, το ιεραποστολικό καθήκον έστειλε και τους δύο στο νησί της Κέρκυρας, για να κηρύξουν το θείο λόγο και να ιδρύσουν νέες εκκλησίες. Εκεί, ο ειδωλολάτρης άρχοντας Κερκυλλίνος τους συνέλαβε και τους φυλάκισε. Μέσα από τη φυλακή, οι δύο απόστολοι άρχισαν με το δίχτυ του θείου λόγου να ψαρεύουν ανθρώπους στη χριστιανική πίστη. Κάνουν χριστιανούς επτά φημισμένους λήσταρχους του νησιού, το δεσμοφύλακα Αντώνιο και, το σπουδαιότερο, την κόρη του Κερκυλλίνου, Κέρκυρα, της όποιας ή πίστη φέρνει πλήθος νέων πιστών. Όταν ο Κερκυλλινος πνίγηκε σ' ένα ναυάγιο, τον διαδέχθηκε ένας σκληρός ειδωλολάτρης, ο Δατιανός. Μια από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να κάψει το Σωσίπατρο. Άλλα ο Ιάσονας κατάφερε με τη χάρη του Θεού να εκχριστιανίσει το Δατιανό με όλη του την οικογένεια. Αυτό, βέβαια, είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει μεγάλο πνευματικό έργο στην Κέρκυρα.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, α' 17.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Δυάς ή όμότροπος, των Αποστόλων Χριστού, Ιάσων ο ένδοξος, Σωσίπατρος ο κλεινός, συμφώνως τιμάσθωσαν ούτοι γαρ δεδειγμένοι, τον της χάριτος λόγον, ηύγασαν εν Κερκύρα, ευσεβείας το φέγγος, πρεσβεύοντες τω Κυρίω, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΣ, ΙΑΚΙΣΧΟΛΟΣ, ΦΑΥΣΤΙΑΝΟΣ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΣΑΛΙΟΣ, ΕΥΦΡΑΣΙΟΣ και ΜΑΜΜΙΝΟΣ ή ΜΑΜΜΟΣ
Ήταν πρώην ληστές, φυλακισμένοι στην Κέρκυρα, και δια του Αγίου Ιάσονος πίστεψαν στον Χριστό. Κατόπιν μαρτύρησαν μέσα σε βρασμένη πίσσα.
Η ΑΓΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ
Ήταν κόρη του Βασιλιά Κερκυλλίνου και πίστεψε στον Χριστό από τα μαρτύρια των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Όποτε ομολόγησε τον Χριστό και πούλησε όλα της τα κοσμήματα, και τα χρήματα τα έδωσε στους φτωχούς. Όταν το έμαθε ο πατέρας της και αφού δεν μπόρεσε να μεταστρέψει τη γνώμη της, την παρέδωσε σ' έναν Αιθίοπα για να τη διαφθείρει. 'Αλλ' ο Αιθίοπας πίστεψε στον Χριστό δι' αυτής και θανατώθηκε. Ή δε Κέρκυρα βασανίστηκε με πολλούς τρόπους και στο τέλος την κρέμασαν και τη θανάτωσαν με βέλη.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΒΙΤΑΛΙΟΣ και ΝΕΩΝ
Οι άγιοι αυτοί, ήταν άπ' τους κατοίκους της Κέρκυρας, οι όποιοι πρώτοι ειλκύσθησαν από τα κηρύγματα των αγίων Ιάσονα και Σωσίπατρου, και έγιναν ένθερμοι συνεργάτες στο αποστολικό τους έργο. ο άρχοντας Κερκυλλινος τους κατεδίωξε και αφού τους συνέλαβε, τους γύμνωσε και τους μαστίγωσε σκληρά. Επειδή όμως αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τους φυλάκισε και κατόπιν αφού άναψε μεγάλη φωτιά, τους έριξε μέσα και έτσι αξιώθηκαν του αθανάτου μαρτυρικού στεφάνου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΑΝΟΣ και ΑΤΤΙΚΟΣ
Άγνωστοι στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Μνημονεύονται στον Συναξαριστή Delehaye ως εξής: " Άθλησις των αγίων μαρτύρων Κυντιανού και Αττικού" (σελ. 640,6). Άλλες πληροφορίες για τη ζωή τους δεν αναφέρονται.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Καλοκτένης, Μητροπολίτης Θηβών
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα μεσάτου 12ου αιώνα, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Κων/νο Καλοκτένη και τη Μαρία, πού τον ανέθρεψαν εν πάση παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Από μικρός έδειξε κλήση στα θεία και υπήρξε άριστος μαθητής. Όταν μεγάλωσε έγινε μοναχός και μόναζε σε κάποια Μονή της Κωνσταντινούπολης. Από εκεί τον εξέλεξαν, για τις μεγάλες του Ικανότητες και αρετές, Μητροπολίτη Θηβών. Σάν Μητροπολίτης διοίκησε άψογα το ποίμνιο του. Έκτισε Εκκλησίες και ανακατασκεύασε τίς παλαιότερες πού ήταν κατεστραμμένες από τους βαρβάρους, ανέπτυξε αρδευτικά έργα για τις καλλιέργειες του τόπου, ανέπτυξε το εμπόριο και έδωσε δουλειά σε πολλούς κατοίκους της περιοχής του και γενικά αναβάθμισε πολύ τη Μητρόπολη του. Εκείνο όμως πού τον κάνει ακόμα πιο ανώτερο, ήταν ή μεγάλη ελεημοσύνη πού καλλιεργούσε προς τους φτωχούς και τα ορφανά. Έτσι ευεργετώντας αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ο Αιθίοψ (+ 1ος αί.)
Πιθανόν να είναι ο ίδιος μ' αυτόν της 26ης Φεβρουαρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ επίσκοπος Νουμιδίας (+ 259)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΣΩΝ και ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ οι Απόστολοι
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΣ, ΙΑΚΙΣΧΟΛΟΣ, ΦΑΥΣΤΙΑΝΟΣ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΣΑΛΙΟΣ, ΕΥΦΡΑΣΙΟΣ και ΜΑΜΜΙΝΟΣ ή ΜΑΜΜΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΒΙΤΑΛΙΟΣ και ΝΕΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΑΝΟΣ και ΑΤΤΙΚΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Καλοκτένης, Μητροπολίτης Θηβών
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ο Αίθίοψ (+ 1οςαι.)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ επίσκοπος Νουμιδίας (+ 259)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΣΩΝ και ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ οι Απόστολοι
Είπε ο Κύριος: "Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς γενέσθαι αλιείς ανθρώπων"1. Ακολουθήστε με σαν μαθητές μου και θα σας κάνω να γίνετε ψαράδες ανθρώπων, πού με το δίχτυ του θείου κηρύγματος θα τους ελκύετε στη βασιλεία των ουρανών. Μ' αυτόν τον τρόπο και οι Άγιοι Ιάσονας και Σωσίπατρος κατάφεραν με τη χάρη του Θεού να γίνουν πραγματικά μεγάλοι ψαράδες ανθρώπων. Και οι δύο ήταν φίλοι αγαπημένοι του Απ. Παύλου. Ή ζωντανή τους πίστη κατέστησε τους δύο αυτούς άνδρες επισκόπους. Τον μεν Ιάσονα στην Ταρσό, τον δε Σωσίπατρο στο Ικόνιο. Όμως, το ιεραποστολικό καθήκον έστειλε και τους δύο στο νησί της Κέρκυρας, για να κηρύξουν το θείο λόγο και να ιδρύσουν νέες εκκλησίες. Εκεί, ο ειδωλολάτρης άρχοντας Κερκυλλίνος τους συνέλαβε και τους φυλάκισε. Μέσα από τη φυλακή, οι δύο απόστολοι άρχισαν με το δίχτυ του θείου λόγου να ψαρεύουν ανθρώπους στη χριστιανική πίστη. Κάνουν χριστιανούς επτά φημισμένους λήσταρχους του νησιού, το δεσμοφύλακα Αντώνιο και, το σπουδαιότερο, την κόρη του Κερκυλλίνου, Κέρκυρα, της όποιας ή πίστη φέρνει πλήθος νέων πιστών. Όταν ο Κερκυλλινος πνίγηκε σ' ένα ναυάγιο, τον διαδέχθηκε ένας σκληρός ειδωλολάτρης, ο Δατιανός. Μια από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να κάψει το Σωσίπατρο. Άλλα ο Ιάσονας κατάφερε με τη χάρη του Θεού να εκχριστιανίσει το Δατιανό με όλη του την οικογένεια. Αυτό, βέβαια, είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει μεγάλο πνευματικό έργο στην Κέρκυρα.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, α' 17.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Δυάς ή όμότροπος, των Αποστόλων Χριστού, Ιάσων ο ένδοξος, Σωσίπατρος ο κλεινός, συμφώνως τιμάσθωσαν ούτοι γαρ δεδειγμένοι, τον της χάριτος λόγον, ηύγασαν εν Κερκύρα, ευσεβείας το φέγγος, πρεσβεύοντες τω Κυρίω, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΣ, ΙΑΚΙΣΧΟΛΟΣ, ΦΑΥΣΤΙΑΝΟΣ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΣΑΛΙΟΣ, ΕΥΦΡΑΣΙΟΣ και ΜΑΜΜΙΝΟΣ ή ΜΑΜΜΟΣ
Ήταν πρώην ληστές, φυλακισμένοι στην Κέρκυρα, και δια του Αγίου Ιάσονος πίστεψαν στον Χριστό. Κατόπιν μαρτύρησαν μέσα σε βρασμένη πίσσα.
Η ΑΓΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ
Ήταν κόρη του Βασιλιά Κερκυλλίνου και πίστεψε στον Χριστό από τα μαρτύρια των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Όποτε ομολόγησε τον Χριστό και πούλησε όλα της τα κοσμήματα, και τα χρήματα τα έδωσε στους φτωχούς. Όταν το έμαθε ο πατέρας της και αφού δεν μπόρεσε να μεταστρέψει τη γνώμη της, την παρέδωσε σ' έναν Αιθίοπα για να τη διαφθείρει. 'Αλλ' ο Αιθίοπας πίστεψε στον Χριστό δι' αυτής και θανατώθηκε. Ή δε Κέρκυρα βασανίστηκε με πολλούς τρόπους και στο τέλος την κρέμασαν και τη θανάτωσαν με βέλη.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΒΙΤΑΛΙΟΣ και ΝΕΩΝ
Οι άγιοι αυτοί, ήταν άπ' τους κατοίκους της Κέρκυρας, οι όποιοι πρώτοι ειλκύσθησαν από τα κηρύγματα των αγίων Ιάσονα και Σωσίπατρου, και έγιναν ένθερμοι συνεργάτες στο αποστολικό τους έργο. ο άρχοντας Κερκυλλινος τους κατεδίωξε και αφού τους συνέλαβε, τους γύμνωσε και τους μαστίγωσε σκληρά. Επειδή όμως αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τους φυλάκισε και κατόπιν αφού άναψε μεγάλη φωτιά, τους έριξε μέσα και έτσι αξιώθηκαν του αθανάτου μαρτυρικού στεφάνου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΑΝΟΣ και ΑΤΤΙΚΟΣ
Άγνωστοι στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Μνημονεύονται στον Συναξαριστή Delehaye ως εξής: " Άθλησις των αγίων μαρτύρων Κυντιανού και Αττικού" (σελ. 640,6). Άλλες πληροφορίες για τη ζωή τους δεν αναφέρονται.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Καλοκτένης, Μητροπολίτης Θηβών
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα μεσάτου 12ου αιώνα, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Κων/νο Καλοκτένη και τη Μαρία, πού τον ανέθρεψαν εν πάση παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Από μικρός έδειξε κλήση στα θεία και υπήρξε άριστος μαθητής. Όταν μεγάλωσε έγινε μοναχός και μόναζε σε κάποια Μονή της Κωνσταντινούπολης. Από εκεί τον εξέλεξαν, για τις μεγάλες του Ικανότητες και αρετές, Μητροπολίτη Θηβών. Σάν Μητροπολίτης διοίκησε άψογα το ποίμνιο του. Έκτισε Εκκλησίες και ανακατασκεύασε τίς παλαιότερες πού ήταν κατεστραμμένες από τους βαρβάρους, ανέπτυξε αρδευτικά έργα για τις καλλιέργειες του τόπου, ανέπτυξε το εμπόριο και έδωσε δουλειά σε πολλούς κατοίκους της περιοχής του και γενικά αναβάθμισε πολύ τη Μητρόπολη του. Εκείνο όμως πού τον κάνει ακόμα πιο ανώτερο, ήταν ή μεγάλη ελεημοσύνη πού καλλιεργούσε προς τους φτωχούς και τα ορφανά. Έτσι ευεργετώντας αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ο Αιθίοψ (+ 1ος αί.)
Πιθανόν να είναι ο ίδιος μ' αυτόν της 26ης Φεβρουαρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ επίσκοπος Νουμιδίας (+ 259)
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εoρτάζοντες την 30ην του μηνός Απριλίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ αδελφός Ιωάννου του Θεολόγου
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ο υμνογράφος
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
ΕΥΡΕΣΙΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ επισκόπου Αμασείας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΤΟΣ επίσκοπος Ευρείας
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΑΣ ΑΡΓΥΡΗΣ
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Νεομάρτυρα του Βυζαντίου
Ο ΑΓΙΟΣ ERCONWALD. (Άγγλοσάξωνας)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ αδελφός Ιωάννου του Θεολόγου
'Ήταν γιος του Ζεβεδαίου και αδελφός του ευαγγελιστή Ιωάννη. ο Χριστός τον βρήκε κοντά στη λίμνη της Τιβεριάδος, στο πλοίο του πατέρα του, να διορθώνει δίχτυα. Εκεί, τον κάλεσε μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη, αφού προηγουμένως είχε καλέσει και τα άλλα αδέλφια, Ανδρέα και Πέτρο. ο Ιάκωβος είχε ιδιαίτερη εκτίμηση από τον Κύριο, πού σε πολλές περιπτώσεις τον έπαιρνε κοντά Του. Μάλιστα, ή μητέρα του Ιακώβου και του Ιωάννη, βλέποντας αύτη την εύνοια πού έδειχνε ο Κύριος στους γιους της, ζήτησε να καθίσουν τα παιδιά της δεξιά και αριστερά από το θρόνο Του, την ήμερα της δόξας Του. ο Κύριος μεταξύ άλλων απάντησε ότι θάρθει καιρός πού θα πιουν το ποτήρι πού θα πιει Αυτός, εννοώντας, φυσικά, το μαρτύριο Του. Πράγματι, ή προφητεία για τον Ιάκωβο εκπληρώθηκε μετά 49 χρόνια. Τότε ο Ιάκωβος ήταν στο Ιεροσόλυμα και κήρυττε στην εκεί Εκκλησία. ο Ηρώδης Άγρίππας για να ικανοποιήσει το μίσος των Ιουδαίων, συνέλαβε μαζί με άλλους χριστιανούς τον Ιάκωβο και τον σκότωσε με μαχαίρι. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ονομάστηκαν υιοί βροντής, για τη δύναμη του κηρύγματος τους.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Γόνος άγιος, βροντής υπάρχων, κατεβρόντησας, τη οικουμένη, την του Σωτήρος Ιάκωβε κένωσιν, και το ποτήριον τούτου έξέπιες, μαρτυρικώς έναθλήσας Απόστολε· όθεν πάντοτε, εξαίτει τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ίλασμόν και μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ο υμνογράφος
Ήταν Στουδίτης Μοναχός και μαθητής του Θεοδώρου Στουδίτου, πού μετά τον θάνατο του, αντικατέστησε τον διδάσκαλο του στην ήγουμενία της Μονής. Υπήρξε ένθερμος οπαδός της προσκύνησης των αγίων εικόνων και πέθανε από κακουχίες στην εξορία σαν ομολογητής της πίστης μας. Φυσικά είναι γνωστό, ότι υπήρξε Βυζαντινός Υμνογράφος του 9ου αιώνα (ποιητής των Κανόνων).
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
Μαρτύρησε αφού του διαπέρασαν την κοιλιά με ξίφος.
ΕΥΡΕΣΙΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ επισκόπου Αμασείας.
Ή κυρίως μνήμη του γιορτάζεται στις 26 Απριλίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΤΟΣ επίσκοπος Ευρείας
Έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395), και έλαμψε σαν επίσκοπος Ευρείας της Ηπείρου. Παροιμιώδης έμεινε ή μέριμνα και ή αυταπάρνηση του, για τους φτωχούς του ποιμνίου του. Υπήρξε άνθρωπος της προσευχής, και ο Θεός του χάρισε τη δύναμη να θαυματουργεί. Έτσι κάποτε, απάλλαξε με τις δεήσεις του το Σούλι από κάποιο μεγάλο και φοβερό δράκοντα, πού ήταν φόβητρο και μάστιγα των κατοίκων. Ακόμα, όταν κάποτε πήγε στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας του απέδωσε μεγάλες τιμές και του χάρισε πλούσια δώρα. Διότι δια της προσευχής του, θεράπευσε την κόρη του πού έπασχε από σεληνιασμό. Και όπως κάποτε ο Ηλίας, έτσι και αυτός με τη δέηση του έλυσε την ανομβρία, πού μάστιζε την πρωτεύουσα και τα προάστια, τα όποια "λούστηκαν" με άφθονη βροχή. Όταν επανήλθε στην επαρχία του, εξακολούθησε το ποιμαντικό του έργο με τον ίδιο ζήλο. Έκτισε με τα βασιλικά χρήματα ναό, πού διακόσμησε με μεγαλοπρέπεια. Πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΑΣ ΑΡΓΥΡΗΣ
Ή κυρίως μνήμη της γιορτάζεται στις 5 Απριλίου. Εδώ γιορτάζουμε την ανακομιδή των Ιερών λειψάνων της, πού έγινε στις 30 Απριλίου 1725, στον ναό της αγίας Παρασκευής στην Κωνσταντινούπολη.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Νεομάρτυρα του Βυζαντίου
Ή κυρίως μνήμη του γιορτάζεται την 17η Φεβρουαρίου, όπου και τα βιογραφικά του στοιχεία.
Ο ΑΓΙΟΣ ERCONWALD. (Άγγλοσάξωνας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της "Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ αδελφός Ιωάννου του Θεολόγου
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ο υμνογράφος
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
ΕΥΡΕΣΙΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ επισκόπου Αμασείας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΤΟΣ επίσκοπος Ευρείας
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΑΣ ΑΡΓΥΡΗΣ
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Νεομάρτυρα του Βυζαντίου
Ο ΑΓΙΟΣ ERCONWALD. (Άγγλοσάξωνας)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ αδελφός Ιωάννου του Θεολόγου
'Ήταν γιος του Ζεβεδαίου και αδελφός του ευαγγελιστή Ιωάννη. ο Χριστός τον βρήκε κοντά στη λίμνη της Τιβεριάδος, στο πλοίο του πατέρα του, να διορθώνει δίχτυα. Εκεί, τον κάλεσε μαζί με τον αδελφό του Ιωάννη, αφού προηγουμένως είχε καλέσει και τα άλλα αδέλφια, Ανδρέα και Πέτρο. ο Ιάκωβος είχε ιδιαίτερη εκτίμηση από τον Κύριο, πού σε πολλές περιπτώσεις τον έπαιρνε κοντά Του. Μάλιστα, ή μητέρα του Ιακώβου και του Ιωάννη, βλέποντας αύτη την εύνοια πού έδειχνε ο Κύριος στους γιους της, ζήτησε να καθίσουν τα παιδιά της δεξιά και αριστερά από το θρόνο Του, την ήμερα της δόξας Του. ο Κύριος μεταξύ άλλων απάντησε ότι θάρθει καιρός πού θα πιουν το ποτήρι πού θα πιει Αυτός, εννοώντας, φυσικά, το μαρτύριο Του. Πράγματι, ή προφητεία για τον Ιάκωβο εκπληρώθηκε μετά 49 χρόνια. Τότε ο Ιάκωβος ήταν στο Ιεροσόλυμα και κήρυττε στην εκεί Εκκλησία. ο Ηρώδης Άγρίππας για να ικανοποιήσει το μίσος των Ιουδαίων, συνέλαβε μαζί με άλλους χριστιανούς τον Ιάκωβο και τον σκότωσε με μαχαίρι. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ονομάστηκαν υιοί βροντής, για τη δύναμη του κηρύγματος τους.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Γόνος άγιος, βροντής υπάρχων, κατεβρόντησας, τη οικουμένη, την του Σωτήρος Ιάκωβε κένωσιν, και το ποτήριον τούτου έξέπιες, μαρτυρικώς έναθλήσας Απόστολε· όθεν πάντοτε, εξαίτει τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ίλασμόν και μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ο υμνογράφος
Ήταν Στουδίτης Μοναχός και μαθητής του Θεοδώρου Στουδίτου, πού μετά τον θάνατο του, αντικατέστησε τον διδάσκαλο του στην ήγουμενία της Μονής. Υπήρξε ένθερμος οπαδός της προσκύνησης των αγίων εικόνων και πέθανε από κακουχίες στην εξορία σαν ομολογητής της πίστης μας. Φυσικά είναι γνωστό, ότι υπήρξε Βυζαντινός Υμνογράφος του 9ου αιώνα (ποιητής των Κανόνων).
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
Μαρτύρησε αφού του διαπέρασαν την κοιλιά με ξίφος.
ΕΥΡΕΣΙΣ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ επισκόπου Αμασείας.
Ή κυρίως μνήμη του γιορτάζεται στις 26 Απριλίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΤΟΣ επίσκοπος Ευρείας
Έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395), και έλαμψε σαν επίσκοπος Ευρείας της Ηπείρου. Παροιμιώδης έμεινε ή μέριμνα και ή αυταπάρνηση του, για τους φτωχούς του ποιμνίου του. Υπήρξε άνθρωπος της προσευχής, και ο Θεός του χάρισε τη δύναμη να θαυματουργεί. Έτσι κάποτε, απάλλαξε με τις δεήσεις του το Σούλι από κάποιο μεγάλο και φοβερό δράκοντα, πού ήταν φόβητρο και μάστιγα των κατοίκων. Ακόμα, όταν κάποτε πήγε στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας του απέδωσε μεγάλες τιμές και του χάρισε πλούσια δώρα. Διότι δια της προσευχής του, θεράπευσε την κόρη του πού έπασχε από σεληνιασμό. Και όπως κάποτε ο Ηλίας, έτσι και αυτός με τη δέηση του έλυσε την ανομβρία, πού μάστιζε την πρωτεύουσα και τα προάστια, τα όποια "λούστηκαν" με άφθονη βροχή. Όταν επανήλθε στην επαρχία του, εξακολούθησε το ποιμαντικό του έργο με τον ίδιο ζήλο. Έκτισε με τα βασιλικά χρήματα ναό, πού διακόσμησε με μεγαλοπρέπεια. Πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΑΣ ΑΡΓΥΡΗΣ
Ή κυρίως μνήμη της γιορτάζεται στις 5 Απριλίου. Εδώ γιορτάζουμε την ανακομιδή των Ιερών λειψάνων της, πού έγινε στις 30 Απριλίου 1725, στον ναό της αγίας Παρασκευής στην Κωνσταντινούπολη.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Νεομάρτυρα του Βυζαντίου
Ή κυρίως μνήμη του γιορτάζεται την 17η Φεβρουαρίου, όπου και τα βιογραφικά του στοιχεία.
Ο ΑΓΙΟΣ ERCONWALD. (Άγγλοσάξωνας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της "Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 1ην του μηνός Μαΐου
*Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ
*Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΤΑΣ ο Πέρσης Ιερομάρτυρας
*Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ
*Η ΟΣΙΑ ΙΣΙΔΩΡΑ
*Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ
*ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
*ΜΝΗΜΗ ΣΕΙΣΜΟΥ
*Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ Επίσκοπος Λουγδούνου
*Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ο ίερομάρτυρας και "οι συν αυτώ"
*Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Θαυματουργός
*Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (+ 1793) Αρχιεπίσκοπος Πάφου της Κύπρου.
*Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΚΑΚΙΟΣ από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης
*Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Χίος
*ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Πελοποννήσιος και ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο νέος όσιομάρτυρας
*Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ Μποραβίας (Ρώσος)
*Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ηγούμενος Ι. Μονής Αγίας Τριάδος εν Μπολτίνσκ
*Ο ΑΓΙΟΣ ASARH (Ουαλός)
Αναλυτικά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ
"Έπιστράφητε, υιοί άφεστηκότες... και ιάσομαι τα συντρίμματα υμών"1. Επιστρέψτε με μετάνοια σεις οι γιοί της αποστασίας, και εγώ θα θεραπεύσω τα συντρίμμια σας. Αυτά έλεγε ο Κύριος με το στόμα του προφήτη Ίερεμία στον άποστατημένο λαό του Ισραήλ. ο Ιερεμίας ήταν ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες του Ισραήλ και καταγόταν από την κωμόπολη Άναθώθ. ο πατέρας του ονομαζόταν Χελκίας και ήταν Ιερέας, από την τάξη των πρωθιερέων. Ή γέννηση του Ιερεμία τοποθετείται στο 650 π.Χ. Ανατράφηκε μέσα στα πλαίσια των Μωσαϊκών παραδόσεων και απέκτησε το προφητικό χάρισμα από το Θεό σε αρκετά μικρή ηλικία, γύρω στα 25. Πολλές φορές κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του, διότι με τις προφητείες του ήλεγχε τη ζωή των Ισραηλιτών. Κάποτε, μάλιστα, του απαγόρευσαν να μιλάει, αλλά αυτός υπαγόρευσε τους λόγους του στον γραμματέα του Βαρούχ, πού τους άνέγνωσε στο λαό, με αποτέλεσμα όλοι να κηρύξουν νηστεία. ο βασιλιάς, όμως, Ιωακείμ δεν υπάκουσε, και ήλθε καιρός πού σύρθηκε αλυσοδεμένος από το βασιλιά των Χαλδαίων Ναβουχοδονόσορα. Επίσης, ο Ιερεμίας προφήτευσε και για τη Νέα Διαθήκη: "Ιδού ήμεροι έρχονται, φησί Κύριος, και διαθήσομαι τω οίκω Ισραήλ· και τω οίκω Ιούδα διαθήκην καινήν"1. Να, έρχονται ευτυχισμένες μέρες, λέει ο Κύριος, και θα συνάψω με τους Ισραηλίτες και τους Ιουδαίους νέα διαθήκη. ΟΙ πληροφορίες για το πού και πότε πέθανε δεν είναι σαφείς.
1. Ιερεμίας, γ' 14,22 - λη' 31, 32.
Απολυτίκιον. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Εκ γαστρός ήγιάσθης τη προγνώσει του Κτίσαντος, και προφητικής έπληρώθης εκ σπαργάνων συνέσεως· έθρήνησας την πτώσιν Ισραήλ, σοφέ Ιερεμία εν στοργή· δια τούτο ως Προφήτην και Άθλητήν, τιμώμεν σε κραυγάζοντες· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι δια σου, ημίν τα κρείττονα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΤΑΣ ο Πέρσης Ιερομάρτυρας
Ανήκει και αυτός στά Ιερά θύματα, πού προσφέρθηκαν ολοκαυτώματα στο βωμό της πίστης στη χώρα της Περσίας, κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Στήν αρχή έζησε μέσα στον κόσμο, αλλά με τέτοιο πνευματικό τρόπο, πού θα νόμιζε κάποιος ότι ήταν εκτός κόσμου. Κατόπιν ακολούθησε τη ζωή των μοναχών και διακρίθηκε και εδώ με όλες τίς ασκητικές αρετές. 'Αλλ' ήλθε ο καιρός των διωγμών, και ή θύελλα τους από τις πόλεις επεκτάθηκε στα μοναστήρια. ο θάνατος και το μαχαίρι, προχωρούσαν και στη Μονή πού ήταν ο Βάτας. Τότε οι άλλοι μοναχοί, προτίμησαν να απομακρυνθούν. Εκείνος όμως, έκρινε ότι όφειλε να σταθεί και να μαρτυρήσει, για να έχουν οι άπιστοι δείγματα της χριστιανικής γενναιότητας και αυταπάρνησης. Όταν λοιπόν οι εχθροί είδαν ότι όλοι είχαν αναχωρήσει, ή οργή όλη και ή μανία τους στράφηκε κατά του Βατά. Αφού τον κακοποίησαν άγρια, τον έφεραν μπροστά στον αδελφό του άρχοντα Βαρζαναβά, Ίασδήχ. Αυτός, όταν είδε ότι δεν μπορούσε να αλλαξοπιστήσει τον Βατά με υποσχέσεις τιμών και αξιωμάτων, διέταξε το θάνατο του με σκληρά βασανιστήρια. Οι δήμιοι, αφού εξάρθρωσαν τους ώμους του, τον έδειραν με χοντρά ραβδιά, και του έκοψαν με μαχαίρια τις ωμοπλάτες, τελικά τον αποκεφάλισαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ
Πατρίδα του ήταν ή Αλεξάνδρεια, και καθώς μας διηγείται ο Μέγας Αντώνιος, μαρτύρησε ως έξης: Τον έδεσαν χειροπόδαρα πάνω σ' ένα κρεβάτι, πού βρισκόταν μέσα σ' ένα ωραίο κήπο. Κατόπιν έφεραν μια πόρνη, πού με ερωτικά λόγια και άσεμνες χειρονομίες προσπαθούσε να μιάνει τον Άγιο. Τότε ο Άγιος έκλεισε τα μάτια του για να μη βλέπει την πόρνη και έπειτα δάγκωσε τη γλώσσα του, ώστε το αίμα έτρεχε ποτάμι από το στόμα του. Όταν πλησίασε στο πρόσωπο του ή πόρνη, ο φιλόσοφος την έφτυσε στο πρόσωπο και στα ρούχα. Ή πόρνη βλέποντας επάνω της το αίμα, φοβήθηκε και αποτραβήχτηκε από το αισχρό έργο της. Έτσι ο Άγιος νίκησε και διαφυλάχτηκε με τη Χάρη του Θεού. Στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν και απήλθε νικηφόρα στα ουράνια σκηνώματα.
Η ΟΣΙΑ ΙΣΙΔΩΡΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ
Μαρτύρησε αφού τον κρέμασαν επάνω σε μια συκιά.
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Εδώ στους Συναξαριστές βρίσκουμε την εξής φράση: "Τη αύτη ήμερα συνεισέρχεται ο Πατριάρχης εν τω σπηλαίω, εκείθεν δε απέρχεται μετά λιτής εις την Νέαν Εκκλησίαν, όπου και λειτουργεί".
ΜΝΗΜΗ ΣΕΙΣΜΟΥ
Ή συγκεκριμένη μνήμη του γεγονότος αυτού, αναφέρεται στον Σιναϊτικό Κώδικα 1097 και λέγεται ότι έγινε το 1201 και αφανίστηκαν πολλά κελιά και πύργοι (βλ. Δημητριεύσκη, Τυπικά, Β', σελ. 415).
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ Επίσκοπος Λουγδούνου
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ο ίερομάρτυρας και "οι συν αυτώ"
Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Στον Συναξαριστή του Delehaye (σελ. 647) καλείται Ίερομάρτυρας και στον Κώδικα Δ δ, II Κρυπτοφέρης (φ. 59), όπου και ή Ακολουθία του, απλώς μάρτυρας.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Θαυματουργός
Και αυτός ο Όσιος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Στον Όσιο αυτό, υπάρχει Ακολουθία πλήρης στον Παρισινό Κώδικα 1574 φ. 153α, πού εξυμνούνται οι ασκητικές του αρετές και οι θαυματουργικές δυνάμεις πού βγαίνουν από τον τάφο του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (+ 1793) Αρχιεπίσκοπος Πάφου της Κύπρου.
Γεννήθηκε στην Κύπρο και ή μεγάλη του αρετή τον ανέδειξε Αρχιεπίσκοπο Πάφου. Αφού έζησε ζωή αγία και πολύ ασκητική, απεβίωσε ειρηνικά, αφού είχε προβλέψει -θεία χάριτι- τον θάνατο του. Λέγεται μάλιστα ότι, μετά τον θάνατο του έκανε και θαύματα.
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΚΑΚΙΟΣ από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης
Το αρχικό του όνομα ήταν Αθανάσιος και καταγόταν από το Νεοχώριον της Θεσσαλονίκης. Παιδί ακόμα, ασπάσθηκε με τη βία τον Ισλαμισμό στην Κωνσταντινούπολη. Όταν μεγάλωσε στην ηλικία, ήλθε στο Άγιο Όρος, όπου έκάρη μοναχός με το όνομα Ακάκιος. Αργότερα επανήλθε στην Κων/πολη, έπεζήτησε το μαρτύριο και αφού ποδοπάτησε το τούρκικο φέσι του, μπροστά στον Ίεροδικαστή, αποκήρυξε τον Ισλαμισμό. "Ομολογώντας τη Χριστιανική του πίστη, βασανίστηκε σκληρά και αποκεφαλίστηκε στην Κων/πολη την 1η Μαΐου 1815. Μαρτύριο του Άγιου συνέγραψε ο Καισαρείας Μελέτιος. Ακολουθία κοινή με τους συνασκητές του Αγίου, δηλαδή τον Ευθύμιο από τη Δημητσάνα και τον Ιγνάτιο από την παλαιά Ζαγορά, πού μαρτύρησαν στην Κων/πολη το 1814, συνέγραψε ο Ίβηρίτης Όνούφριος, πού εκδόθηκε στην Αθήνα το 1862. Ή μνήμη των τριών αυτών Νεομαρτύρων τελείται στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου την 1η Μαΐου. Επιστολή του όσιομάρτυρα αυτού, πού απευθύνθηκε τρεις μέρες προ του μαρτυρίου του στην Κων/πολη προς κάποιον πνευματικό του πατέρα, εκτυπώθηκε στην Αθήνα από τον μοναχό 'Ακάκιο Προδρομίτη. Ή επιστολή αυτή, χρονολογείται 27 Απριλίου 1816 και οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο μάρτυρας μαρτύρησε την 1η Μαΐου 1816.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Λυχνία τρίφωτος, κόσμω έδείχθητε, Όσιομάρτυρες, Χριστού τρισάριθμοι, την Έκκλησίαν τοις αύγαίς πυρσεύοντες των αγώνων, ένδοξε Ευθύμιε, αφθαρσίας το στέλεχος, ιερέ Ιγνάπε, εγκράτειας το έσοπτρον, και ρόδον ακακίας Άκάκιε· όθεν υμάς υμνολογούμεν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Χίος
Γεννήθηκε στα Καρδάμυλα της Χίου το 1750 από γονείς ευσεβείς και το αρχικό του όνομα ήταν Γεώργιος. Σέ νεαρή ηλικία, αφιερώθηκε από τους γονείς του στην εκκλησία για να διασωθεί από την αρρώστια του λοιμού. Μπήκε στη Νέα Μονή σαν δόκιμος και διέπρεψε στην υπακοή και την ευσέβεια, καθώς επίσης διακρίθηκε για την ευφυΐα και τη φιλομάθεια του. Γι' αυτό οι Πατέρες της Μονής τον έστειλαν στη Χώρα, όπου με τη χειραγωγία του τότ
ε διδασκάλου Νεοφύτου του Καυσοκαλυβίτου, του εξ Εβραίων, μορφώθηκε καλά και έπειτα έγινε διδάσκαλος στη σχολή αυτή, επί σχολαρχείας Αθανασίου του Πάριου. Στη σχολή δίδαξε μέχρι το 1802, οπότε ανέλαβε τη διεύθυνση της Νέας Μονής σαν ηγούμενος και συνέγραψε την Ιστορία της. Άλλ' ή ακαταστασία στη Μονή και οι αντιδράσεις για τη διακυβέρνηση της, τον απομάκρυναν άπ' αυτή και κατέφυγε ατά Ρέστα στο μονύδριο του Αγίου Γεωργίου, όπου μόναζε και ο Ιωσήφ από τα Άγραφα. Κάποτε όμως αρρώστησε στη Χώρα στο σπίτι της αδελφής του και πέθανε αφού έζησε όσια ζωή, το Καλοκαίρι του 1821.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Πελοποννήσιος και ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο νέος οσιομάρτυρας
Για μεν τον πρώτο βλέπε βιογραφία του 22 Μαρτίου, για δε τον δεύτερο 8 "Οκτωβρίου, όπου και οι κυρίως μνήμες των αγίων αυτών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ Μποραβίας (Ρώσος)
ο Θεοφόρος και θαυματουργός (+ 1479).
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ηγούμενος Ι. Μονής Αγίας Τριάδος εν Μπολτίνσκ,
Ρώσος (+ 13ος αϊ.)
Ο ΑΓΙΟΣ ASARH (Ουαλός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
*Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ
*Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΤΑΣ ο Πέρσης Ιερομάρτυρας
*Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ
*Η ΟΣΙΑ ΙΣΙΔΩΡΑ
*Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ
*ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
*ΜΝΗΜΗ ΣΕΙΣΜΟΥ
*Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ Επίσκοπος Λουγδούνου
*Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ο ίερομάρτυρας και "οι συν αυτώ"
*Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Θαυματουργός
*Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (+ 1793) Αρχιεπίσκοπος Πάφου της Κύπρου.
*Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΚΑΚΙΟΣ από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης
*Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Χίος
*ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Πελοποννήσιος και ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο νέος όσιομάρτυρας
*Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ Μποραβίας (Ρώσος)
*Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ηγούμενος Ι. Μονής Αγίας Τριάδος εν Μπολτίνσκ
*Ο ΑΓΙΟΣ ASARH (Ουαλός)
Αναλυτικά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ
"Έπιστράφητε, υιοί άφεστηκότες... και ιάσομαι τα συντρίμματα υμών"1. Επιστρέψτε με μετάνοια σεις οι γιοί της αποστασίας, και εγώ θα θεραπεύσω τα συντρίμμια σας. Αυτά έλεγε ο Κύριος με το στόμα του προφήτη Ίερεμία στον άποστατημένο λαό του Ισραήλ. ο Ιερεμίας ήταν ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες του Ισραήλ και καταγόταν από την κωμόπολη Άναθώθ. ο πατέρας του ονομαζόταν Χελκίας και ήταν Ιερέας, από την τάξη των πρωθιερέων. Ή γέννηση του Ιερεμία τοποθετείται στο 650 π.Χ. Ανατράφηκε μέσα στα πλαίσια των Μωσαϊκών παραδόσεων και απέκτησε το προφητικό χάρισμα από το Θεό σε αρκετά μικρή ηλικία, γύρω στα 25. Πολλές φορές κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του, διότι με τις προφητείες του ήλεγχε τη ζωή των Ισραηλιτών. Κάποτε, μάλιστα, του απαγόρευσαν να μιλάει, αλλά αυτός υπαγόρευσε τους λόγους του στον γραμματέα του Βαρούχ, πού τους άνέγνωσε στο λαό, με αποτέλεσμα όλοι να κηρύξουν νηστεία. ο βασιλιάς, όμως, Ιωακείμ δεν υπάκουσε, και ήλθε καιρός πού σύρθηκε αλυσοδεμένος από το βασιλιά των Χαλδαίων Ναβουχοδονόσορα. Επίσης, ο Ιερεμίας προφήτευσε και για τη Νέα Διαθήκη: "Ιδού ήμεροι έρχονται, φησί Κύριος, και διαθήσομαι τω οίκω Ισραήλ· και τω οίκω Ιούδα διαθήκην καινήν"1. Να, έρχονται ευτυχισμένες μέρες, λέει ο Κύριος, και θα συνάψω με τους Ισραηλίτες και τους Ιουδαίους νέα διαθήκη. ΟΙ πληροφορίες για το πού και πότε πέθανε δεν είναι σαφείς.
1. Ιερεμίας, γ' 14,22 - λη' 31, 32.
Απολυτίκιον. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Εκ γαστρός ήγιάσθης τη προγνώσει του Κτίσαντος, και προφητικής έπληρώθης εκ σπαργάνων συνέσεως· έθρήνησας την πτώσιν Ισραήλ, σοφέ Ιερεμία εν στοργή· δια τούτο ως Προφήτην και Άθλητήν, τιμώμεν σε κραυγάζοντες· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω χορηγούντι δια σου, ημίν τα κρείττονα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΤΑΣ ο Πέρσης Ιερομάρτυρας
Ανήκει και αυτός στά Ιερά θύματα, πού προσφέρθηκαν ολοκαυτώματα στο βωμό της πίστης στη χώρα της Περσίας, κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. Στήν αρχή έζησε μέσα στον κόσμο, αλλά με τέτοιο πνευματικό τρόπο, πού θα νόμιζε κάποιος ότι ήταν εκτός κόσμου. Κατόπιν ακολούθησε τη ζωή των μοναχών και διακρίθηκε και εδώ με όλες τίς ασκητικές αρετές. 'Αλλ' ήλθε ο καιρός των διωγμών, και ή θύελλα τους από τις πόλεις επεκτάθηκε στα μοναστήρια. ο θάνατος και το μαχαίρι, προχωρούσαν και στη Μονή πού ήταν ο Βάτας. Τότε οι άλλοι μοναχοί, προτίμησαν να απομακρυνθούν. Εκείνος όμως, έκρινε ότι όφειλε να σταθεί και να μαρτυρήσει, για να έχουν οι άπιστοι δείγματα της χριστιανικής γενναιότητας και αυταπάρνησης. Όταν λοιπόν οι εχθροί είδαν ότι όλοι είχαν αναχωρήσει, ή οργή όλη και ή μανία τους στράφηκε κατά του Βατά. Αφού τον κακοποίησαν άγρια, τον έφεραν μπροστά στον αδελφό του άρχοντα Βαρζαναβά, Ίασδήχ. Αυτός, όταν είδε ότι δεν μπορούσε να αλλαξοπιστήσει τον Βατά με υποσχέσεις τιμών και αξιωμάτων, διέταξε το θάνατο του με σκληρά βασανιστήρια. Οι δήμιοι, αφού εξάρθρωσαν τους ώμους του, τον έδειραν με χοντρά ραβδιά, και του έκοψαν με μαχαίρια τις ωμοπλάτες, τελικά τον αποκεφάλισαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ
Πατρίδα του ήταν ή Αλεξάνδρεια, και καθώς μας διηγείται ο Μέγας Αντώνιος, μαρτύρησε ως έξης: Τον έδεσαν χειροπόδαρα πάνω σ' ένα κρεβάτι, πού βρισκόταν μέσα σ' ένα ωραίο κήπο. Κατόπιν έφεραν μια πόρνη, πού με ερωτικά λόγια και άσεμνες χειρονομίες προσπαθούσε να μιάνει τον Άγιο. Τότε ο Άγιος έκλεισε τα μάτια του για να μη βλέπει την πόρνη και έπειτα δάγκωσε τη γλώσσα του, ώστε το αίμα έτρεχε ποτάμι από το στόμα του. Όταν πλησίασε στο πρόσωπο του ή πόρνη, ο φιλόσοφος την έφτυσε στο πρόσωπο και στα ρούχα. Ή πόρνη βλέποντας επάνω της το αίμα, φοβήθηκε και αποτραβήχτηκε από το αισχρό έργο της. Έτσι ο Άγιος νίκησε και διαφυλάχτηκε με τη Χάρη του Θεού. Στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν και απήλθε νικηφόρα στα ουράνια σκηνώματα.
Η ΟΣΙΑ ΙΣΙΔΩΡΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ
Μαρτύρησε αφού τον κρέμασαν επάνω σε μια συκιά.
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Εδώ στους Συναξαριστές βρίσκουμε την εξής φράση: "Τη αύτη ήμερα συνεισέρχεται ο Πατριάρχης εν τω σπηλαίω, εκείθεν δε απέρχεται μετά λιτής εις την Νέαν Εκκλησίαν, όπου και λειτουργεί".
ΜΝΗΜΗ ΣΕΙΣΜΟΥ
Ή συγκεκριμένη μνήμη του γεγονότος αυτού, αναφέρεται στον Σιναϊτικό Κώδικα 1097 και λέγεται ότι έγινε το 1201 και αφανίστηκαν πολλά κελιά και πύργοι (βλ. Δημητριεύσκη, Τυπικά, Β', σελ. 415).
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ Επίσκοπος Λουγδούνου
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ο ίερομάρτυρας και "οι συν αυτώ"
Άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Στον Συναξαριστή του Delehaye (σελ. 647) καλείται Ίερομάρτυρας και στον Κώδικα Δ δ, II Κρυπτοφέρης (φ. 59), όπου και ή Ακολουθία του, απλώς μάρτυρας.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Θαυματουργός
Και αυτός ο Όσιος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Στον Όσιο αυτό, υπάρχει Ακολουθία πλήρης στον Παρισινό Κώδικα 1574 φ. 153α, πού εξυμνούνται οι ασκητικές του αρετές και οι θαυματουργικές δυνάμεις πού βγαίνουν από τον τάφο του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ (+ 1793) Αρχιεπίσκοπος Πάφου της Κύπρου.
Γεννήθηκε στην Κύπρο και ή μεγάλη του αρετή τον ανέδειξε Αρχιεπίσκοπο Πάφου. Αφού έζησε ζωή αγία και πολύ ασκητική, απεβίωσε ειρηνικά, αφού είχε προβλέψει -θεία χάριτι- τον θάνατο του. Λέγεται μάλιστα ότι, μετά τον θάνατο του έκανε και θαύματα.
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΚΑΚΙΟΣ από το Νεοχώρι Θεσσαλονίκης
Το αρχικό του όνομα ήταν Αθανάσιος και καταγόταν από το Νεοχώριον της Θεσσαλονίκης. Παιδί ακόμα, ασπάσθηκε με τη βία τον Ισλαμισμό στην Κωνσταντινούπολη. Όταν μεγάλωσε στην ηλικία, ήλθε στο Άγιο Όρος, όπου έκάρη μοναχός με το όνομα Ακάκιος. Αργότερα επανήλθε στην Κων/πολη, έπεζήτησε το μαρτύριο και αφού ποδοπάτησε το τούρκικο φέσι του, μπροστά στον Ίεροδικαστή, αποκήρυξε τον Ισλαμισμό. "Ομολογώντας τη Χριστιανική του πίστη, βασανίστηκε σκληρά και αποκεφαλίστηκε στην Κων/πολη την 1η Μαΐου 1815. Μαρτύριο του Άγιου συνέγραψε ο Καισαρείας Μελέτιος. Ακολουθία κοινή με τους συνασκητές του Αγίου, δηλαδή τον Ευθύμιο από τη Δημητσάνα και τον Ιγνάτιο από την παλαιά Ζαγορά, πού μαρτύρησαν στην Κων/πολη το 1814, συνέγραψε ο Ίβηρίτης Όνούφριος, πού εκδόθηκε στην Αθήνα το 1862. Ή μνήμη των τριών αυτών Νεομαρτύρων τελείται στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου την 1η Μαΐου. Επιστολή του όσιομάρτυρα αυτού, πού απευθύνθηκε τρεις μέρες προ του μαρτυρίου του στην Κων/πολη προς κάποιον πνευματικό του πατέρα, εκτυπώθηκε στην Αθήνα από τον μοναχό 'Ακάκιο Προδρομίτη. Ή επιστολή αυτή, χρονολογείται 27 Απριλίου 1816 και οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο μάρτυρας μαρτύρησε την 1η Μαΐου 1816.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Λυχνία τρίφωτος, κόσμω έδείχθητε, Όσιομάρτυρες, Χριστού τρισάριθμοι, την Έκκλησίαν τοις αύγαίς πυρσεύοντες των αγώνων, ένδοξε Ευθύμιε, αφθαρσίας το στέλεχος, ιερέ Ιγνάπε, εγκράτειας το έσοπτρον, και ρόδον ακακίας Άκάκιε· όθεν υμάς υμνολογούμεν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Χίος
Γεννήθηκε στα Καρδάμυλα της Χίου το 1750 από γονείς ευσεβείς και το αρχικό του όνομα ήταν Γεώργιος. Σέ νεαρή ηλικία, αφιερώθηκε από τους γονείς του στην εκκλησία για να διασωθεί από την αρρώστια του λοιμού. Μπήκε στη Νέα Μονή σαν δόκιμος και διέπρεψε στην υπακοή και την ευσέβεια, καθώς επίσης διακρίθηκε για την ευφυΐα και τη φιλομάθεια του. Γι' αυτό οι Πατέρες της Μονής τον έστειλαν στη Χώρα, όπου με τη χειραγωγία του τότ
ε διδασκάλου Νεοφύτου του Καυσοκαλυβίτου, του εξ Εβραίων, μορφώθηκε καλά και έπειτα έγινε διδάσκαλος στη σχολή αυτή, επί σχολαρχείας Αθανασίου του Πάριου. Στη σχολή δίδαξε μέχρι το 1802, οπότε ανέλαβε τη διεύθυνση της Νέας Μονής σαν ηγούμενος και συνέγραψε την Ιστορία της. Άλλ' ή ακαταστασία στη Μονή και οι αντιδράσεις για τη διακυβέρνηση της, τον απομάκρυναν άπ' αυτή και κατέφυγε ατά Ρέστα στο μονύδριο του Αγίου Γεωργίου, όπου μόναζε και ο Ιωσήφ από τα Άγραφα. Κάποτε όμως αρρώστησε στη Χώρα στο σπίτι της αδελφής του και πέθανε αφού έζησε όσια ζωή, το Καλοκαίρι του 1821.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Πελοποννήσιος και ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο νέος οσιομάρτυρας
Για μεν τον πρώτο βλέπε βιογραφία του 22 Μαρτίου, για δε τον δεύτερο 8 "Οκτωβρίου, όπου και οι κυρίως μνήμες των αγίων αυτών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ Μποραβίας (Ρώσος)
ο Θεοφόρος και θαυματουργός (+ 1479).
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ηγούμενος Ι. Μονής Αγίας Τριάδος εν Μπολτίνσκ,
Ρώσος (+ 13ος αϊ.)
Ο ΑΓΙΟΣ ASARH (Ουαλός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.