"Πνευματικός αγώνας"-Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

[gkou]

Αν δεν εξηγής ,θα σε δικαιώση ο Θεός

- Γέροντα, πολλές φορές ,όταν μου κάνουν μια παρατήρηση ,νομίζω πως πρέπει να δώσω εξηγήσεις, και λέω: « ναι, έτσι είναι, αλλά… » .
- Τι το θέλεις το « αλλά » ; Το « αλλά » δεν έχει … αλάτι και όλα τα αλλοιώνει με την κακή έννοια. Να λες: « Ευλόγησον, με την ευχή σου άλλη φορά θα προσέχω » .
- Γέροντα, όταν κάποιος βγάλη ένα λανθασμένο συμπέρασμα για μια ενέργειά μου, χρειάζεται να εξηγήσω πώς κινήθηκα;
- Αν έχης πνευματική δύναμη , δηλαδή ταπείνωση, να δεχτής ότι έφταιξες και να μη μιλήσης. Άφησε να σε δικαιώση ο Θεός. Αν δεν μιλήσης εσύ, θα μιλήση μετά ο Θεός. Βλέπεις ο Ιωσήφ, όταν τα αδέλφια του τον πούλησαν, δεν είπε: « Είμαι αδελφός τους . δεν είμαι δούλος. Ο πατέρας μου με αγαπούσε πιο πολύ από όλα τα παιδιά του » . Δεν μίλησε, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Το νομίζεις, δεν πληροφορεί ο Θεός; Και αν ο Θεός για το συμφέρον σου δείξη την αλήθεια, καλά. Αν όμως δεν την δείξη, πάλι για το συμφέρον σου θα είναι. Όποτε σε αδικεί κάποιος , να σκέφτεσαι ότι δεν σε αδικεί από κακία, αλλά επειδή έτσι είδε τα πράγματα. Ύστερα, αν δεν έχη κακία, ο Θεός θα τον πληροφορήση, θα καταλάβη ότι αδίκησε και θα μετανοήση. Μόνον όταν υπάρχει κακία δεν πληροφορεί ο Θεός, γιατί η συχνότητα στην οποία εργάζεται ο Θεός είναι ταπείνωση- αγάπη.
- Κάνει , Γέροντα, να ζητάω εξηγήσεις μετά από μία παρεξήγηση;
- Χάλασε ο λογισμός σου;
- Όχι.
- Αν δεν χάλασε ο λογισμός σου , δεν χρειάζεται να σου εξηγήση ο άλλος. Αν χάλασε ο λογισμός σου, καλό είναι να δοθεί μία εξήγηση , για να μην χαλάση περισσότερο.
- Γέροντα, αν δεν εξηγής, για να δικαιολογήσης τον εαυτό σου, αλλά λες πώς αντιμετώπισες ένα περιστατικό ,πώς κινήθηκες κ.λ.π.;
- Δεν χρειάζεται . Καλύτερα να λες « ευλόγησον » και να μην εξηγής. Εκτός αν σου ζητήσουν να δώσης εξηγήσεις. Τότε ταπεινά να πης πώς έγινε.
- Δηλαδή , Γέροντα, πότε πρέπει να εξηγή κανείς;
- Όταν πρόκειται να για παρεξήγηση που αφορά άλλους, τότε επιβάλλεται να εξηγήση κανείς, για να βοηθήση μια κατάσταση. Ή όταν είναι κανείς ευαίσθητος, έχη και λίγο εγωισμό και μπορεί να καμφθή, αν δεν μιλήση ,τότε καλύτερα είναι να εξηγήση πώς κινήθηκε.
- Μερικές φορές, Γέροντα, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την δικαιολογία από την εξήγηση.
- Η δικαιολογία δεν φέρνει ανάπαυση στην ψυχή, ενώ η εξήγηση φέρνει ανάπαυση και ειρήνη.

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας »
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γ΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

[gkou]

Αποταμίευση στον Ουρανό

- Γέροντα, στεναχωριέμαι ,όταν οι άλλοι δεν έχουν καλή γνώμη για μένα.
- Καλά που μου το είπες! Από σήμερα θα κάνω ευχή οι άλλοι να μην πουν ποτέ καλή γνώμη για σένα, γιατί αυτό σε συμφέρει, καλό μου παιδί. Οικονομάει ο Θεός να μας αδικήσουν οι άνθρωποι ή να μας πουν καμμιά κουβέντα ,για να εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή για να αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δεν μπορώ να καταλάβω, πως την θέλετε εσείς την πνευματική ζωή; Δεν έχετε καταλάβει ακόμη το πνευματικό σας συμφέρον και θέλετε εξόφληση εδώ. Για τον ουρανό δεν αφήνετε τίποτε. Πως τα παίρνεις έτσι τα πράγματα; Τι διαβάζεις; Ευεργετινό διαβάζεις; Εκεί δεν σου λέει τι πρέπει να κάνης; Ευαγγέλιο διαβάζεις; Να διαβάζης κάθε μέρα.
- Γέροντα, όταν κάνω ένα καλό , λυπάμαι, αν δεν το αναγνωρίσουν οι άλλοι.
- Καλά, εσύ τι θέλεις, αναγνώριση από τον Χριστό ή από τους ανθρώπους; Πιο πολύ όφελος δεν έχεις από την αναγνώριση του Χριστού; Σε το βοηθάει να σε προσέχουν οι άνθρωποι; Αν τώρα σου αναγνωρίζουν το καλό που κάνεις, στην άλλη ζωή θα ακούσης: « Απέλαβες συ τα αγαθά σου » . Πρέπει να χαιρώμαστε , όταν δεν αναγνωρίζουν οι άλλοι τους κόπους μας και δεν μας ανταμείβουν, γιατί αυτούς τους κόπους τους λαμβάνει υπ ʼ όψιν του ο Θεός και θα μας ανταμείψη με πληρωμή αιώνια. Αφού υπάρχει θεία ανταπόδοση , να κοιτάξουμε να βάλουμε καμμιά δραχμή στο Ταμιευτήριο του Θεού. Πρέπει να δεχώμαστε την αδικία σαν μεγάλη ευλογία , γιατί αποταμιεύουμε από αυτήν ουράνια ευλογία.
- Όταν , Γέροντα, δέχεται κανείς την αδικία, όχι γιατί σκέφτεται την μέλλουσα Κρίση ,αλλά γιατί αυτό το θεωρεί καλό , είναι σωστό;
- Ε, και αυτό εκεί δεν καταλήγει; Μόνο να προσέξη να μην το κάνη, για να γίνη απλώς καλός άνθρωπος, γιατί έτσι κάνουν οι Ευρωπαίοι. Να σκέφτεται πως είναι εικόνα Θεού και πρέπει να μοιάση στον Πλάστη του. Αν υπάρχη αυτό το κίνητρο , βαδίζει σωστά. Διαφορετικά κινδυνεύει να πέση στον ανθρωπισμό των Ευρωπαίων.

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας »
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γ΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

[aposal]

Να με συγχωρείτε που είμαι τόσο "κολλημένος" με τον Γέροντα Παΐσιο και ειδικά με τα πέντε βιβλία που έχει εκδόσει το γυναικείο μοναστήρι που ο ίδιος ίδρυσε (το οποίο κατά σύμπτωση γιορτάζει σήμερα), αλλά αυτά τα πέντε βιβλία είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει! Θεωρώ ότι δεν πρέπει να λείπουν από καμία βιβλιοθήκη!

[gkou]

Για την άσκηση των Ινδουιστών

- Γέροντα, οι Ινδουιστές φθάνουν σε κάποια αυτοκυριαρχία ,γιατί τους βοηθάει η μεγάλη άσκηση που κάνουν με την γιόγκα;
- Κάνουν και κάνουν και τι πετυχαίνουν μες όλα αυτά; Η ορθόδοξη εγκράτεια και γενικότερα η πνευματική άσκηση, αποβλέπει πάντα σε ανώτερο πνευματικό σκοπό , στον αγιασμό της ψυχής. Η δική τους σατανική κοσμική άσκηση γίνεται , για να κάνουν ευλύγιστο κορμί, να γυρίζουν χέρια και πόδια σαν τον χάρτινο Καραγκιόζη, να τους καμαρώνουν μερικοί ανόητοι άνθρωποι και να τους κοροϊδεύουν οι γελοίοι δαίμονες. Από μικρά παιδάκια στραβώνουν τα πόδια , βάζουν το ένα πόδι πάνω στον ένα ώμο και το άλλο στον άλλον , και έτσι προσεύχονται. Ασκούνται χτυπώντας πολλή ώρα το χέρι τους πάνω σε ένα τσουβάλι με χαλίκι, μέχρι να κάνη κάλο, και μετά μπορούν να σπάσουν πέτρες, ξύλα κ.λ.π.
Αλλά , και όσα λένε ότι αισθάνονται , έχουν κάποια εξήγηση. Τραβούν λ.χ. την γλώσσα μέχρι την μύτη ή την ρουφούν μέχρι τον λάρυγγα, παθαίνουν έναν ερεθισμό , νιώθουν κάποια γλυκύτητα ,έναν γαργαλισμό, και λένε:
« Αυτό είναι το νέκταρ » . Ύστερα πατούν κοντά στα αυτιά κάτι νεύρα και ακούνε « βούου… » μουσική. Ή πατούν τα μάτια τους και αρχίζουν να βλέπουν αστράκια! Κάθονται με ανοιχτά τα μάτια στον ήλιο και, όταν τα κλείνουν, βλέπουν φως! « Να το πετύχαμε! Λένε. Είδαμε το άκτιστο φως! » . Οπότε ο διάβολος λέει: « Α, φώτα θέλετε; Θα σας δώσω εγώ φώτα » . Τους καλλιεργεί την φαντασία, και ύστερα, χωρίς να πατούν τα μάτια ή χωρίς να τα κρατούν ανοιχτά στον ήλιο, βλέπουν φώτα. Εμάς ο διάβολος , χωρίς να τον προσκαλέσουμε, προσπαθεί πολλές φορές να μας πλανήση, μας παρουσιάζει φώτα κ.λ.π., αλλά του γυρίζουμε την πλάτη, πόσο μάλλον να τον προκαλέσης! Αφορμή θέλει!
- Δηλαδή, Γέροντα, τους παρουσιάζει ο διάβολος διάφορες παραστάσεις;
- Ναι, τους καλλιεργεί την φαντασία σε μεγάλο βαθμό και μετά τους πλανάει.
Πηγαίνουν και μερικοί δικοί μας στους Ινδούς, τους μαθαίνουν οι Ινδοί να λένε κάτι βρισιές στην γλώσσα τους για τον Χριστό, για την Παναγία , για τους Αγίους – άλλοι ξέρουν ότι αυτά είναι βλασφημίες, άλλοι δεν ξέρουν – και δαιμονίζονται. Μετά αρχίζουν να λένε άρρητα ρήματα. Φθάνουν σε μια έξαλλη κατάσταση και οι άλλοι που τους βλέπουν νομίζουν ότι βρίσκονται σε πνευματική κατάσταση! Είναι δαιμονική κατάσταση αυτή.

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γ΄
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

[gkou]

Συναίσθηση της αμαρτωλότητος και πρόοδος στον αγώνα

- Γέροντα, όταν κανείς δεν πηγαίνη καλά στον αγώνα του, είναι σωστό να λέη: « Τέτοιος είσαι και θα είσαι. Τίποτε καλύτερο δεν περιμένω από σένα » ;
- Αν αντιμετωπίζη έτσι την κατάστασή του , μπορεί να πλανηθή. Να φθάση να πη: « Όσοι είναι να πάνε στον Παράδεισο, θα πάνε. Επομένως , γιατί να αγωνισθώ; » . Δηλαδή οι Άγιοι αγίασαν χωρίς αγώνα; Αυτός, ενώ δεν αγωνίζεται, περιμένει να διορθωθή , να ελευθερωθή από τα πάθη του. Κάνει σαν εκείνον τον γέρο που ήθελε να φάη μούρα και καθόταν κάτω από την μουριά με ανοιχτό το στόμα και περίμενε να πέση κανένα μούρο στο στόμα του.
- Γέροντα, πώς θα καταλάβω αν έχω πνευματική πρόοδο;
- Αν έχης συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου , θα έχεις και πνευματική πρόοδο. Όσο μεγαλύτερες βλέπεις τις αμαρτίες σου , τόσο μεγαλύτερη συναίσθηση θα αποκτάς και τόσο θα προοδεύης.
- Μπορεί, Γέροντα, κάποιος να αναγνωρίζη το σφάλμα του και να μην προοδεύη;
- Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζη το σφάλμα του και πέφτη ξανά, χωρίς να θέλη, σημαίνει ότι έχει υπερηφάνεια ή προδιάθεση για υπερηφάνεια , και για αυτό δεν τον βοηθάει ο Θεός να προκόψη.
Το να συναισθανθή κανείς την αμαρτωλότητά του, είναι μεγάλη δύναμη, μεγάλη υπόθεση. Μετά σιχαίνεται τον εαυτό του, ταπεινώνεται, αποδίδει όλα τα καλά στην φιλανθρωπία και στην αγαθότητα του Θεού και αισθάνεται μεγάλη ευγνωμοσύνη. Για αυτό ο Θεός αγαπάει περισσότερο τους αμαρτωλούς που αναγνωρίζουν την αμαρτωλότητά τους , μετανοούν και ζουν με ταπείνωση , παρά εκείνους που αγωνίζονται πολύ, αλλά δεν αναγνωρίζουν την αμαρτωλότητά τους και δεν έχουν μετάνοια. ]

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας »
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γʼ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

[gkou]

Να καθρεφτίζουμε τους εαυτούς μας στους άλλους.

Ο άνθρωπος βλέπει καλύτερα τον εαυτό του, όταν τον καθρεφτίζη στους άλλους. Ο Θεός στον κάθε άνθρωπο δίνει το χάρισμα που του χρειάζεται , για να βοηθηθή, άσχετα αν το αξιοποιήση ή όχι. Αν το αξιοποιήση, θα φθάση στην τελειότητα. Τα ελαττώματα πάλι είναι δικά μας. Είτε τα αποκτήσαμε από δική μας απροσεξία είτε τα κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, ο καθένας μας πρέπει να κάνη τον ανάλογο αγώνα , για να απαλλαγή από αυτά. Μέχρι να απαλλαγούμε, πρέπει να καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας στα κουσούρια του άλλου και να εξετάζουμε που βρισκόμαστε εμείς. Αν δούμε λ.χ. στον άλλον ένα ελάττωμα , αμέσως να πούμε: « για να δω, μήπως το έχω κι εγώ; » και, αν το έχουμε, να αγωνισθούμε να το κόψουμε.
- Και αν, Γέροντα, μου λέη ο λογισμός ότι δεν έχω αυτό το ελάττωμα , τι να λέω;
- Να λες: « Εγώ έχω άλλα μεγαλύτερα . Αυτό είναι πολύ μικρό σε σχέση με τα δικά μου » . Γιατί μπορεί καμμιά φορά να είναι μικρότερα τα δικά σου ελαττώματα , αλλά να έχης λιγώτερα ελαφρυντικά. Αν εξετάζη κανείς έτσι τον εαυτό του , βλέπει ότι αυτός έχει μεγαλύτερα κουσούρια από τον άλλον. Ύστερα βλέπει και τις αρετές του άλλου. « Για να δω, λέει, υπάρχει σε εμένα αυτή η αρετή; Όχι. Πω πω! Πόσο μακριά είμαι από εκεί που έπρεπε να βρίσκωμαι! » . Όποιος εργάζεται έτσι , από όλα βοηθιέται ,αλλοιώνεται με την καλή έννοια και τελειοποιείται. Ωφελείται από τους Αγίους, ωφελείται από τους αγωνιστές, ωφελείται ακόμη και από τους κοσμικούς. Γιατί, αν δη έναν κοσμικό λ.χ. να μην υπολογίζει τον εαυτό του, να θυσιάζεται , λέει: « αυτό το φιλότιμο το έχω εγώ; δεν το έχω , και είμαι και πνευματικός άνθρωπος ! », οπότε προσπαθεί να τον μιμηθή. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά. Ο Καλός Θεός όλα τα οικονομάει για το καλό μας με σοφό τρόπο.

Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας »
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γʼ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ