Προσευχή όρθριος τη Κυριακή, τη Δευτέρα και τη Πέμπτη

[gkou]

Ε. Προσευχή όρθριος τη Κυριακή, τη Δευτέρα και τη Πέμπτη ( 5 )

1. Προοίμιον μετʼ ευχής

Ουκ ειμι άξιος ατενίσαι και ιδείν εις το ύψος του ουρανού, από του πλήθους των ανομιών μου, πανάγιε Κύριε, ουδέ ονομάσαι το όνομά σου το άγιον δια των χειλέων μου των ρυπαρών , Πανάχραντε, ο αχράντοις στόμασιν ασιγήτως υπό των ασωμάτων Δυνάμεων εν τοις ουρανοίς ανυμνούμενος και δοξαζόμενος. Ανάξιον υπάρχει μου το στόμα του άδειν τα μεγαλεία της βασιλείας σου ,υπεράγαθε Δέσποτα, διότι σφόδρα αμαρτωλός τυγχάνω, και ρυπαράν έχω μου την γλώτταν και μεμολυσμένα τα χείλη. Αλλʼ ο καταδεξάμενος την ομοίαν μοι πόρνην και άσωτον άψασθαί σου , Χριστέ μου Σωτήρ του κόσμου, μονογενές Λόγε του Πατρός και σοφία και δύναμις, αυτός σπλαχνήθητι και επʼ εμοί τω αμαρτωλώ και αναξίω προσερχομένω σοι , και ως ουκ εβδελύξω αυτής το στόμα καταφιλούν σε ,μηδέ εμού βδελύξη το ρυπαρόν στόμα και εναγές, και τα έμμυσά μου χείλη και την ακαθαρτοτέραν μου γλώσσαν, προς δοξολογίαν τολμώσαν του φοβερούς σου ονόματος . αλλʼ ως εδέξω τα δύο λεπτά της χήρας ,ούτω δέξαι καμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου την μικράν ταύτην δοξολογίαν. Ιδού γαρ ηνέωκται μετά της καρδίας μου το στόμα του δούλου σου . πλήρωσον αυτό της χάριτός σου ,ίνα δια παντός δοξάζω και ευλογώ της απειροδύναμόν σου αγαθότητα.
Ο ανοίξας τους οφθαλμούς του τυφλού, άνοιξον τους οφθαλμούς της διανοίας μου, ίνα δια παντός το κάλλος σου φαντάζωμαι το αμήχανον και ο ανοίξας το στόμα του υποζυγίου ,άνοιξον το στόμα μου εις δόξαν και έπαινον της χάριτός σου. και ο θέμενος όρον τη θαλάσση τω λόγω του σου προστάγματος , θες όριον τη διανοία μου δια της χάριτός σου, όπως μη εκκλίνη εις δεξιά ή αριστερά από του κάλλους της δόξης σου.
Δόξα σοι, αγία Τριάς ο Θεός. Δόξα σοι, ο κινήσας την γλώσσαν μου την ατελή δια της χάριτός σου, υμνήσαι σε μεγάλοις και παραδόξοις ρήμασι. Δόξα και προσκύνησις τη ση ευδοκία.

Από το "Μέγα Προσευχητάριον"
Α.Σιμονωφ