Εορτάζοντες την 22ην του μηνός Μαΐου
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ
ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Β΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΔΡΟΣ (ή Κοδράτος)
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ή ιατρός
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Βλαδίμηρος ο βασιλεύς και θαυματουργός
Μνήμη της Θεοτόκου "εν Σοφιανοίς"
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Πελοποννήσιος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΙΜΙΛΙΟΣ και ΚΑΣΤΟΣ οι Αφρικανοί,
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ
Ανεψιός του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος ο Βασιλίσκος, γεννήθηκε σε κωμόπολη της 'Αμάσειας (Χουμίαλα). ο έπαρχος της Καππαδοκίας Άγρίππας, όταν έμαθε ότι είναι χριστιανός, τον συνέλαβε και τον φυλάκισε. Έπειτα, με κάθε τρόπο προσπάθησε να τον κάνει να αρνηθεί την πίστη . του. 'Αλλά ο Βασιλίσκος, αντάξιος του θείου ' του, έμεινε σταθερός στην ομολογία του, ένθυμούμενος τα λόγια του Απ. Παύλου: "Στήκετε εν τη πίστει, άνδρίζεσθε, κραταιούσθε"1. Δηλαδή, μένετε στερεοί και όρθιοι στην πίστη. Άγωνίζεσθε σαν άνδρες γενναίοι, πάρτε δύναμη και θάρρος. ο έπαρχος σκέφθηκε ότι θα μπορούσε να κάμψει το φρόνημα του Βασιλίσκου, αν τον έφερνε σε ειδωλολατρικό ναό σε ήμερα επίσημης τελετής. Πράγματι, κατά την ήμερα επίσημης τελετής, τοποθέτησε τον όσιο με τιμές ανάμεσα σε επίσημους πολιτικούς και στρατιωτικούς. 'Αλλά ο Βασιλίσκος σκέφθηκε και πάλι τα λόγια του 'Απ. Παύλου: "Πάντα ηγούμαι σκύβαλα είναι ίνα Χριστόν κερδήσω"2. Θεωρώ τα πάντα σκύβαλα και άξια περιφρόνησης, προκειμένου να κερδίσω το Χριστό. Έτσι, όχι μόνο απέρριψε τις τιμές αυτές του έπαρχου, αλλά θερμά προσευχόμενος, συνέτριψε τα αγάλματα του ναού. Τότε, όλοι εκστατικοί, είδαν το πρόσωπο του Βασιλίσκου να ακτινοβολεί. 'Αμέσως διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του (στα Κόμανα της Καπαδοκίας) και το σώμα του το έριξαν στο ποτάμι. Τη νύχτα, ευσεβείς χριστιανοί το άνέσυραν και το έθαψαν ευλαβικά.
Α' προς Κορινθίους, ιοτ'13.
προς Φιλιππησίους, γ' 8.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ως βασίλειον δώρον και θύμα άγιον, τω Βασιλεί των αιώνων και αθλοθέτη Θεώ, δι' αθλήσεως στερρός προσήχθης ένδοξε' συ γαρ την πλάνην καθελών, στρατιώτης εύκλεής, πανεύφημε Βασιλίσκε, της αληθείας έδείχθης, Χριστώ πρεσβεύων υπέρ πάντων ημών.
ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Β΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Αυτή συγκροτήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 381, με πρωτοβουλία του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του μεγάλου. Τη Σύνοδο αυτή αποτελούσαν 150 πατέρες, με πρόεδρο τον 'Αρχιεπίσκοπο 'Αντιοχείας Μελέτιο. Το θέμα της Συνόδου ήταν ή εξέταση της διδασκαλίας του Μακεδονίου, πατριάρχη Κων/πολης (355-369), και των οπαδών του, πού θεωρούσαν το τρίτο πρόσωπο της 'Αγίας Τριάδας, δηλ. το Άγιο Πνεύμα, κτίσμα. ΟΙ πατέρες λοιπόν της Συνόδου, κατέκριναν και αναθεμάτισαν την κακόδοξη αυτή διδασκαλία, και συγχρόνως συμπλήρωσαν το σύμβολο της πίστης της Α' Οικουμενικής Συνόδου πού είχε γίνει στη Νίκαια. Δηλαδή, "Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υίω συμπροσκυνουμενον και συνδοξαζόμενον, το λάλησαν δια των προφητών" κ.λ.π.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
Μαρτύρησε αφού τον πότισαν με βραστό μολύβι.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΔΡΟΣ (ή Κοδράτος)
Μαρτύρησε συρόμενος κατά γης από άγρια άλογα.
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ή ιατρός
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Βλαδίμηρος ο βασιλεύς και θαυματουργός
Καταγόταν από ένα Βουλγαρικό χωριό, το Βλαδίμηρο, από το όποιο πήρε και την επωνυμία Βλαδίμηρος. Ήταν γιος του Νεεμάν, γιου του Συμεών (890-1025), πρώτου βασιλιά των Άχριδών. Τη δε μητέρα του έλεγαν Άννα. Διαδέχτηκε στο θρόνο της Σερβίας τον αποθανόντα βασιλιά και πήρε γυναίκα τη θυγατέρα του βασιλιά Σαμουήλ. ο Ιωάννης ήταν ευσεβέστατος και έκτισε εκκλησιές, νοσοκομεία, πολλά φιλανθρωπικά Ιδρύματα και Μονή, στην οποία πήγαινε συχνά και προσευχόταν. Ή ζωή του ήταν πολύ ασκητική. Επειδή δε απείχε από κάθε σαρκική επαφή με τη βασίλισσα γυναίκα του, αυτή, υποπτεύθηκε ότι ο Ιωάννης πήγαινε με ξένες γυναίκες. Τον διέβαλε λοιπόν στον αδελφό της, ο όποιος, χωρίς να εξετάσει τα πράγματα, τον αποκεφάλισε στις 22 Μαΐου 1015.
Μνήμη της Θεοτόκου "εν Σοφιανοίς"
Το γεγονός , σύμφωνα με τον Συναξαριστή του Delehaye.
Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Πελοποννήσιος
Γεννήθηκε στο χωριό Σοποτό της Επαρχίας Καλαβρύτων και ανατράφηκε με χριστιανοπρέπεια από γονείς φτωχούς μεν, αλλ' ενάρετους ορθόδοξους χριστιανούς. Το πρώτο του όνομα ήταν Παναγιώτης. Σε μικρή ηλικία ήλθε στην Πάτρα, όπου έμαθε την τέχνη του σανδαλοποιού και παρέμεινε εκεί εργαζόμενος έντιμα, για 14 χρόνια. Κατόπιν έφυγε από την Πάτρα και ήλθε στα Καλάβρυτα, όπου για την εξάσκηση του επαγγέλματος του, νοίκιασε ένα εργαστήριο. ΟΙ ιδιοκτήτες όμως του εργαστηρίου, απαίτησαν από τον Παναγιώτη περισσότερο νοίκι απ' ότι συμφώνησαν και τον έκλεισαν στη φυλακή, όπου πιεζόμενος ο μάρτυρας και επάνω στον θυμό του είπε: "Τούρκος να γίνω αν δώσω περισσότερα". Τελικά τους έδωσε το νοίκι πού ζητούσαν και αφού βγήκε από τη φυλακή, έφυγε από τα Καλάβρυτα και πήγε στην Τρίπολη, όπου διασκέδαζε στα περίχωρα της με δύο άλλους φίλους του, λέγοντας ότι ήταν Τούρκος. Ή συνείδηση του όμως τον ήλεγξε και έφυγε για το Άγιον Όρος. Εκεί πήγε στην Ιερά Λαύρα του Άγιου Αθανασίου, κοντά σ' ένα σοφό Πελοποννήσιο γέροντα τον Τιμόθεο, στον όποιο εξομολογήθηκε και έτυχε πνευματικής παρηγοριάς. Αργότερα έγινε μοναχός με το όνομα Παύλος. Μετά με τον γέροντα του Τιμόθεο ήλθε σε Ρώσικο κοινόβιο του Αγίου Όρους, όπου έμεινε τρία χρόνια. Εκεί άναψε και ο πόθος του μαρτυρίου μέσα του. Σε ηλικία 25 ετών πήγε στη Σκήτη της Αγίας Άννας και υποτάχθηκε στον πνευματικό πατέρα Ιερομόναχο Άνανία, στον όποιο εξομολογήθηκε τον πόθο του για το μαρτύριο. Εκεί δοκιμάστηκε για 40 ήμερες πήρε την ευλογία των Πατέρων και αναχώρησε για το μαρτύριο. Έφθασε στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου αγωνίστηκε με νηστεία και προσευχή για 40 ολόκληρες ήμερες. Κατόπιν αναχώρησε για τα Καλάβρυτα και από εκεί πήγε στην Τρίπολη. Πληροφορήθηκε ότι στο Ναύπλιο βρισκόταν ένας εξάδελφος του εξωμότης και έτσι αναχώρησε για την πόλη αυτή, προκειμένου να διορθώσει τον εξάδελφο του. Παρέλαβε τον εξωμότη αυτόν σαν συνοδίτη, επανήλθε στην Τρίπολη και παρουσιάστηκε στον Μουφτή της πόλης, από τον όποιο έλαβε έγγραφη διαταγή να παραστεί μπροστά στον κριτή, την ήμερα μεγάλης σύναξης πολλών προκρίτων χριστιανών και 'Αρχιερέων. Στή σύναξη λοιπόν αυτή, ο Παύλος, μπροστά σ' όλους κήρυξε τη Θεότητα του Χριστού και έκανε δριμύτατο έλεγχο της μουσουλμανικής θρησκείας. ο κριτής, μπροστά στην αμετάθετη γνώμη του μάρτυρα, τον καταδίκασε να καεί ζωντανός. Κάποιοι Τούρκοι όμως, είπαν ότι ενδέχεται οι χριστιανοί να πάρουν την στάχτη και τα λείψανα του μάρτυρα, ο κριτής μετέβαλε την απόφαση του και έτσι τον αποκεφάλισαν στις 22 Μαΐου 1818 στην Τρίπολη. Το τίμιο λείψανο του το πέταξαν στο χώρο ακαθαρσιών του σπιτιού ενός Τούρκου ηγεμόνα. Το παρέλαβαν όμως κρυφά οι χριστιανοί και αφού το καθάρισαν στην Ιερά Μονή 'Αγίου Νικολάου Βαρσών, το ενταφίασαν. Το μαρτύριο του συνέγραψε ο Ιερομόναχος Ιάκωβος Βερτσάγιας ο Ζακυνθινός, Αγιορείτης του Ρώσικου κοινοβίου. Ναός του 'Αγίου βρίσκεται στην Τρίπολη και εικόνα του στον ναό των Είσοδίων της Θεοτόκου στην 'Αθήνα (Καπνικαρέα). Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή τη μέρα και μαζί με τη μνήμη του νέου οσιομάρτυρα Παύλου, αναφέρουν και τη μνήμη του αγίου νεομάρτυρα Μήτρου ή Δημητρίου του Πελοποννήσιου, πού ή κυρίως μνήμη του είναι την 28η Μάιου, όπου και ή ήμερα του μαρτυρίου του. Αυτό γίνεται, προφανώς διότι και οι δύο τιμώνται στην 'ίδια πόλη την Τρίπολη της 'Αρκαδίας, όπου βρίσκονται και τα Ιερά λείψανα τους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΙΜΙΛΙΟΣ και ΚΑΣΤΟΣ οι Αφρικανοί,
οι εν Καρχηδόνι επί Σεπτιμίου Σεβήρου, Μάρτυρες (+ 251)
Συναξάριον
Συντονιστής: Συντονιστές
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 23ην του μηνός Μαΐου
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Ομολογητής επίσκοπος Συνάδων
Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ του Κλωπά ή Μυροφόρος
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΛΩΝΑΣ ο Ρωμαίος
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΛΕΥΚΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος Καρπασίας Κύπρου
Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Πόλοτας, ηγουμένη του Σωτήρος και ή εύρεση των τιμίων λειψάνων του ΑΓΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ Επισκόπου Ροστοβίας, του Θαυματουργού (Ρώσοι)
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Ομολογητής επίσκοπος Συνάδων
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντος του Αρμενίου (814 μ.Χ). Μοναχογιός πλουσίων γονέων ο Μιχαήλ, από τα Σύναδα της Φρυγίας, σπούδασε τα θεολογικά γράμματα και έπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συνδέθηκε με έναν άγιο άνθρωπο, το , Θεοφύλακτο. Και οι δύο μαζί κατοίκησαν σε ένα μοναστήρι στον Εύξεινο Πόντο, πού είχε Ιδρύσει ο Πατριάρχης Ταράσιος, ο όποιος είδε το θείο φωτισμό και την αγία ζωή των δύο ανδρών και τους χειροτόνησε Ιερείς. Έπειτα, τον μεν Θεοφύλακτο έκανε επίσκοπο Νικομήδειας, τον δε Μιχαήλ επίσκοπο Συνάδων. Στη νέα του θέση, ο Μιχαήλ έλαμψε πνευματικά σαν υπέρλαμπρη πόλη επί του όρους κειμένη. Δυναμικός μαχητής της πίστης, δίδασκε τακτικά το θείο λόγο. Υπεράσπιζε άγρυπνα το ορθό δόγμα από τις αιρετικές διδασκαλίες και διακρίθηκε για τα φιλάνθρωπο αισθήματα του, συντρέχοντας τους φτωχούς και ασθενείς του ποιμνίου του. Όταν ο αυτοκράτωρ Λέων ο Αρμένιος κήρυξε διωγμό ενάντια στις Ιερές εικόνες, ο Μιχαήλ αντιτάχθηκε με θάρρος σ' αυτή την προκλητική ενέργεια του αυτοκράτορα. Άλλα ο Λέων με θρασύτητα τον έκλεισε σε ένα φρούριο, πού ονομαζόταν Ευδοκίας. Άλλα επειδή ο Μιχαήλ δεν έπαυε να διδάσκει την αλήθεια, τον περιέφερε από φυλακή σε φυλακή, με αποτέλεσμα από τίς κακουχίες να παραδώσει το πνεύμα του "ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού"1. (Την κάρα του Αγίου Μιχαήλ αποθησαυρίζει ή Ί. Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος, πού της παραχωρήθηκε με χρυσόβουλο από τους βασιλείς Βασίλειο και Κωνσταντίνο).
Ι.Β'πρόςΤιμόθεον, β'3.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Θεώ αναθεμένος, την σήν ζωήν εκ παιδός, ποιμήν ανηγόρευσαι, και Ιεράρχης σεπτός, Χριστού Ιερώτατε· Όθεν την του Δεσπότου, ως τιμήσας Εικόνα, θλίψεις εν έξορίαις, Μιχαήλ καθυπέστης· και νυν αναπηγάζεις ημιν, ρείθρα Ιάσεων.
Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ του Κλωπά ή Μυροφόρος
Ήταν σύζυγος του Κλωπά και μια από τις γυναίκες, πού ακολούθησαν τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και υπηρετούσαν ατό έργο Του. Όταν γινόταν ή φρικτή θυσία του Γολγοθά και οι μαθητές κρύβονταν και διασκορπίζονταν, αυτή συμπαρακολουθούσε στον τόπο της καταδίκης και συμπαραστεκόταν στην σταυρική αγωνία και την ταφή έπειτα του Ιησού. Άλλα ήταν και μια από τις μυροφόρες, πού ευτύχησε ν' ακούσει το πρωί της Κυριακής, το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης. Γιοι της Μαρίας αυτής, ήταν ο Ίωσης και ο Ιάκωβος. ο τελευταίος συγκαταλέχθηκε μεταξύ των 12 αποστόλων, ονομαζόταν μάλιστα Μικρός για να διακρίνεται από τον άλλο Ιάκωβο τον αδελφό του Ιωάννη του Θεολόγου. Επίσης ή Μαρία, ήταν παρούσα και κατά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στο υπερώο. Όταν σχηματίστηκε ή πρώτη Εκκλησία στην Ιερουσαλήμ, ή Μαρία εξακολούθησε να προσφέρει σ' αυτή τις υπηρεσίες της, για την επέκταση της αληθινής πίστης και για κάθε καλό και φιλάνθρωπο έργο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΛΩΝΑΣ ο Ρωμαίος
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΛΕΥΚΟΣ
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν με πριόνισμα.
Ο Όσιος Ιωακείμ ο Παπουλάκης
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος Καρπασίας Κύπρου
Περιλαμβάνεται μεταξύ των Αγίων της Κυπριακής Εκκλησίας, χωρίς να αναφέρουν τίποτα οι Συναξαριστές γι' αυτόν. Ή μνήμη του αναφέρεται από τον Λεόντιο Μαχαιρά (σελ. 68, έκδ. Σάθα). και τον Delehaye (Les Saints de Chypre, σελ. 255-270). Στην Ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου του Χάκκετ, τόμ. Β', σελ. 209, μετάφραση Χ. Παπαϊωάννου, λέγεται ότι "τιμάται εν Ριζοκαρπάσω δια του κυριοτέρου ναού της κωμοπόλεως και μνημονεύεται καθ' όλη την Καρπασίαν εν ταις Λειτουργείαις μετά του Φίλωνος και Θύρσου".
Πολύ φτωχές δυστυχώς είναι οι πληροφορίες που έχουμε για τον Κύπριο αυτόν άγιο. Τόσο το συναξάρι όσο κι η ακολουθία του ελάχιστα πράγματα μας προσφέρουν.
Σύμφωνα μ' αυτές ο άγιος Συνέσιος γεννήθηκε στην Καρπασία. Ήταν άνθρωπος πράος κι ανεξίκακος και διαδέχτηκε στον επισκοπικό θρόνο τον άγιο Φίλωνα. Αυτού μάλιστα και το ιερό έργο ζήλωσε και συμπλήρωσε.
Όταν έγινε επίσκοπος, την Καρπασία μα κι ολόκληρο το νησί λυμαίνονταν οι αιρέσεις.
Ο διάβολος που ξέρει να μεταμορφώνεται και «εις άγγελον φωτός», όπως μας λέει ο θείος απόστολος, χρησιμοποίησε απ' την πρώτη στιγμή τούτο το μέσο, για να προσβάλει τη θρησκεία του Χριστού, που με την εργασία και τους κόπους των μακαρίων Πατέρων και προ παντός των αγίων Ιεραρχών Επιφανίου και Φίλωνος είχε ήδη επικρατήσει σε όλη την Κύπρο, πρόβαλε τις αιρέσεις. Και τις πρόβαλε για να σκοτίσει τα πνεύματα, να ταράξει τις συνειδήσεις και να κομματιάσει το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. Ο κίνδυνος ήταν πολύ μεγάλος.
Αυτό που δεν πέτυχαν οι Αυτοκράτορες της Ρώμης με τους διωγμούς που κίνησαν ενάντια στην Εκκλησία και με τα βασανιστήρια τα ανήκουστα που χρησιμοποίησαν, ζήτησαν να το πετύχουν οι αιρέσεις. Να σκανδαλίσουν τους Χριστιανούς. Να ψυχράνουν το ενδιαφέρον και τον ζήλο τους για την πίστη κι έτσι σιγά-σιγά να σβήσουν από τις καρδιές, την αγάπη για τον Χριστό και τη θρησκεία του.
Στους διωγμούς η Εκκλησία αντιστάθηκε με το αίμα των μαρτύρων της. Στις αιρέσεις πρόβαλε μαζί με το αίμα των μαρτύρων της και «την μάχαιραν του Πνεύματος, ο εστί ρήμα Θεού» δηλαδή και τη μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι ο άδολος και φωτεινός λόγος του Θεού. Αυτό έγινε και στην Κύπρο μας. Ενάντια στις αιρέσεις που σύμφωνα με τον άγιο Επιφάνιο ξεπερνούσαν σε αριθμό τον καιρό αυτό τις ογδόντα, κινήθηκε με φλόγα και χριστιανική σύνεση ο άγιος Συνέσιος. Με το ραβδί του ιεραποστόλου και τη μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι τομώτερη κι από το πιο κοφτερό εργαλείο ανέλαβε ο ουρανοπολίτης Ιεράρχης τον σκληρό αγώνα για την αντιμετώπιση και διάλυση των αιρέσεων.
Η πραότητα του, η γλυκύτητα των λόγων του και τα πειστικά επιχειρήματα του ενισχυμένα με τα πολλά του θαύματα φέρνουν παντού και τα ανάλογα αποτελέσματα. Οι εχθροί της Εκκλησίας, που ζητούν να ξεσχίσουν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου, παραμερίζονται από παντού και παραπλανημένοι πιστοί με δάκρυα μετανοίας ξαναγυρνούν στη μάνδρα του Χριστού. Η επιτυχία είναι αφάνταστη. Σε λίγα χρόνια η Αγία Νήσος ξαναβρίσκει την ειρήνη της και τον δρόμο της χριστιανικής πίστεως.
Η ζωή του μεγάλου Πατρός υπήρξεν αληθινά μια ζωή εκδαπανήσεως και θυσίας. Αλλά και μια ζωή αγάπης και φιλανθρωπίας. Η καρδιά του πυρακτωμένη από την αγάπη του Χριστού και των ανθρώπων αγωνιζόταν μέρα νύκτα να σκορπίσει και να μεταδώσει στους γύρω του αυτή τη φλόγα. Της αγάπης τη φλόγα, το ενδιαφέρον, τη στοργή. Τα λόγια που απευθύνει ο Κύριος στους οπαδούς του «ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. ε', 14) στέκονται πάντα φωτεινά μπροστά του.
Δεν μπορούν οι χριστιανοί μου να γίνουν φωτεινοί, σκέπτεται, αν δεν δουν σ' εμένα το πρότυπο, το φωτεινό πρότυπο, το οποίο να αντιγράψουν. Γι' αυτό και αγωνίζεται σκληρά και παλαίει κυριολεκτικά για να είναι «τύπος των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία» (Α' Τιμοθ. δ , 12). Όπως λάμπει του ήλιου το φως έτσι λάμπει γύρω και του μακάριου επισκόπου η ψυχή.
Είναι παράδειγμα ζωντανό η ζωή του για τους χριστιανούς του. Παράδειγμα στα λόγια και στη συμπεριφορά του μ' αυτούς. Παράδειγμα και στην αγάπη και στην πνευματική ζωή και στην πίστη και στην αγνότητα, που και όταν δεν μιλούσε, ενέπνεε κι αιχμαλώτιζε και καθοδηγούσε στη χριστιανική ζωή.
Στο πρόσωπο του τα πιστά του τέκνα βρίσκανε πάντα τον στοργικό πατέρα και τον ανέξοδο γιατρό, που ήξερε να γίνεται «τοις πάσι τα πάντα ίνα πάντως τινάς σώσει» (Α' Κορινθ. θ', 22).
Μα κι όταν ο Άγιος κοιμήθηκε, δεν σταμάτησε να προσφέρει σ' εκείνους που με πίστη καταφεύγουν στη χάρη του τις θεραπείες και τις δωρεές του.
Πολλά θαύματα του Αγίου αναφέρονται από τους κατοίκους της Καρπασίας μ' ευλάβε
ια κι ευγνωμοσύνη. Ιδιαίτερα τιμάται σαν θεραπευτής της δυσουρίας. Αλλά κι ότι τιμωρεί με την ίδια αρρώστια όλους εκείνους οι οποίοι τολμούν και δοκιμάζουν να καταχραστούν την περιουσία του. Επίσης μεταξύ των κατοίκων επικρατεί η γνώμη ότι ο φιλάνθρωπος επίσκοπος προσφέρει θαυματουργικά τις δωρεές του χωρίς ανταλλάγματα ακριβά ή πολύτιμα. Είναι πολύ ολιγαρκής. Κι ένα κρεμμύδι είναι αρκετό να ικανοποιηθεί ο άγιος και να προσφέρει τη θαυματουργική θεραπεία του.
Ένα πράγμα όμως δεν θέλει. Να του πειράξουν ή να του αφαιρούν τα δικά του.
Η αγάπη κι η ευλάβεια των χριστιανών της Κύπρου μας μα ιδιαίτερα της Καρπασίας στον άγιο Συνέσιο είναι πολύ μεγάλη. Αυτής της αγάπης καρπός είναι κι ο «θαυμαστός και παράδοξος» ναός, τον οποίον ανήγειραν προς τιμήν του τα πνευματικά του παιδιά. Μέσα στον όμορφο κι επιβλητικό τούτο ναό βρίσκονται τοποθετημένα τα άγια λείψανα του.
Κοντά στον ναό αυτό διασώζεται και σήμερα μια μεγάλη σπηλιά, που είναι γνωστή με τ' όνομα «ο σπήλιος τ' Άη Συνέση». Η σπηλιά αυτή στα πρώτα χριστιανικά χρόνια τα δύσκολα, τα χρόνια των διωγμών χρησίμεψε σαν κατακόμβη και σαν νεκροταφείο των τότε χριστιανών.
Στη σπηλιά αυτή μαζευόντουσαν τις νύκτες οι πιστοί για να εκτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Εκεί μακριά από τα περίεργα μάτια των διωκτών και μέσα στο μισοσκόταδο που μάταια προσπαθούσαν να διαλύσουν μερικά κεράκια - προσφορά ευλαβών ψυχών - γονάτιζαν οι χριστιανοί, για να υψωθούν με τα λόγια του Μυστηρίου της ζωής σ' άλλους κόσμους, κόσμους γαλανούς κι ωραίους, κόσμους αγγελικούς.
Στην ίδια τη σπηλιά πάλι, όταν κάποιος απέθνησκε, οι ζωντανοί λάξευαν σε μια πλευρά της τον τάφο μέσα στον οποίο έθαπταν τον νεκρό τους.
Η σπηλιά είναι πολύ μεγάλη. Σήμερα όμως είναι εγκαταλειμμένη και χρησιμοποιείται σαν μάνδρα. Στα βραχώδη τοιχώματα της υπάρχουν διάφορα αρκοσόλια πράγμα που φανερώνει πώς η σπηλιά είχε χρησιμοποιηθεί σαν κατακόμβη. Στα αρκοσόλια θα πρέπει να έβαζαν οι χριστιανοί τις εικόνες τους και να έκαμναν την προσευχή τους.
Κατά τα 800 χρόνια της μαύρης δουλείας, τότε που όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, η σπηλιά αυτή πόσες φορές δεν θ' απέκρυψε από τα μάτια του μαύρου δυνάστη τις πονεμένες και καταδιωγμένες καρδιές που κατάφευγαν εκεί, για να σωθούν από το άσπλαχνο μαχαίρι των διωκτών; Αλλά και πόσες φορές εκεί τα δακρυσμένα μάτια δεν σπογγίστηκαν και δεν έλαμψαν από κάποια κρυφή ελπίδα, όταν ο παπαδοδάσκαλος τους μιλούσε για τα περασμένα μεγαλεία κι έκλειε τα απλά του λόγια με κάτι παρόμοιο σαν εκείνο που ο ποιητής διατυπώνει στον εμπνευσμένο στίχο του:
Μη σκιάζεστε στα σκότη.
η λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει.
Είναι κρίμα η σπηλιά να εξακολουθεί να μένει απεριποίητη. Η Εκκλησία κι η πολιτεία θα πρέπει από κοινού να ενδιαφερθούν για την καλύτερη συντήρηση των τόπων αυτών που στην ιστορία και τη ζωή του νησιού μας τόσα πρόσφεραν, μα και τόσα μας θυμίζουν. Όταν γράφτηκε η ζωή του αγίου η Κύπρος χαιρότανε το δώρο της ελευθερίας της. Τώρα, δυστυχώς, η περιοχή της Καρπασίας στην οποία βρίσκεται και το Ριζοκάρπασο με τον περίπυστο ναό του Αγίου είναι από τα μέρη που στενάζουν κάτω από το πέλμα του πιο βάρβαρου κατακτητή, του Τούρκου..
Η αγάπη του αγίου Συνεσίου στο ποίμνιο του που εκδηλωνόταν με τόσες θαυματουργικές θεραπείες συνεχίζεται ακόμη και σήμερα σε όσους μ' ευλάβεια και σεβασμό καταφεύγουν στον ιερό ναό του και με πίστη ζητούν τη χάρη του. Από τα πολλά του θαύματα θα αναφέρουμε εδώ μόνον ένα, που απ' την πρώτη στιγμή εντυπωσιάζει για την πρωτοτυπία του.
Η μνήμη του αγίου Συνεσίου συμπίπτει κάθε χρόνο την εποχή του θερισμού (26 Μαΐου), Την ήμερα αυτή ο Άγιος θέλει να την αργούν οι χριστιανοί. Κι αυτό ίσως για να συνηθίσουν οι πιστοί να σέβονται τις μεγάλες γιορτές και την Κυριακή που είναι μέρες ιερές κι αφιερωμένες στη λατρεία του Θεού.
Αν την αργία της ημέρας αυτής της γιορτής του, την καταπατήσουν οι χριστιανοί και πάνε στο θέρος, τότε, λέγεται πώς ό,τι θερίσουν και μαζέψουν την ήμερα αυτή, τούτο σήπεται και χάνεται. Είναι κι αυτό μια παραχώρηση του Ουράνιου Πατέρα, για να θυμούνται οι πιστοί να σέβονται και να τιμούν τον Άγιο τους.
Άραγε οι σημερινοί χριστιανοί, οι χριστιανοί του 20ού αιώνα θα θελήσουν να προσέξουν μερικές αλήθειες, αλήθειες απλές σαν κι αυτή;
Στην εποχή μας σκληροί αγώνες ανελήφθησαν και συνεχίζονται σ' όλο τον κόσμο για την ελάττωση των ωρών εργασίας του εργάτη. Καλά και άγια όλ' αυτά.
Μα τις ημέρες που η αγία μας Εκκλησία, στοργική μητέρα αυτή, όρισε σαν ημέρες αργίας και ξεκουράσματος σωματικού και ψυχικού κι είναι οι μέρες αυτές μια από τις πρώτες εργατικές νομοθεσίες, θα θελήσουμε οι χριστιανοί της διαστημικής εποχής να τις τηρήσουμε και να τις σεβαστούμε;
Αλήθεια! Θα το θελήσουμε;
Απολυτίκιο Ήχος α'
Καρπασέων το κλέος και Κυπρίων αγλάϊσμα και θαυματουργός ανεδείχθης, ιεράρχα πατήρ ημών Συνέσιε• διό την χάριν των θαυμάτων εξ ουρανού εδέξω μακάριε, θεραπεύειν τους νοσούντας, και τάς ψυχάς των πίστει προοτρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδοκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.
Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Πόλοτας, ηγουμένη του Σωτήρος και ή εύρεση των τιμίων λειψάνων του ΑΓΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ Επισκόπου Ροστοβίας, του Θαυματουργού (Ρώσοι)
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Ομολογητής επίσκοπος Συνάδων
Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ του Κλωπά ή Μυροφόρος
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΛΩΝΑΣ ο Ρωμαίος
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΛΕΥΚΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος Καρπασίας Κύπρου
Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Πόλοτας, ηγουμένη του Σωτήρος και ή εύρεση των τιμίων λειψάνων του ΑΓΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ Επισκόπου Ροστοβίας, του Θαυματουργού (Ρώσοι)
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Ομολογητής επίσκοπος Συνάδων
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντος του Αρμενίου (814 μ.Χ). Μοναχογιός πλουσίων γονέων ο Μιχαήλ, από τα Σύναδα της Φρυγίας, σπούδασε τα θεολογικά γράμματα και έπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συνδέθηκε με έναν άγιο άνθρωπο, το , Θεοφύλακτο. Και οι δύο μαζί κατοίκησαν σε ένα μοναστήρι στον Εύξεινο Πόντο, πού είχε Ιδρύσει ο Πατριάρχης Ταράσιος, ο όποιος είδε το θείο φωτισμό και την αγία ζωή των δύο ανδρών και τους χειροτόνησε Ιερείς. Έπειτα, τον μεν Θεοφύλακτο έκανε επίσκοπο Νικομήδειας, τον δε Μιχαήλ επίσκοπο Συνάδων. Στη νέα του θέση, ο Μιχαήλ έλαμψε πνευματικά σαν υπέρλαμπρη πόλη επί του όρους κειμένη. Δυναμικός μαχητής της πίστης, δίδασκε τακτικά το θείο λόγο. Υπεράσπιζε άγρυπνα το ορθό δόγμα από τις αιρετικές διδασκαλίες και διακρίθηκε για τα φιλάνθρωπο αισθήματα του, συντρέχοντας τους φτωχούς και ασθενείς του ποιμνίου του. Όταν ο αυτοκράτωρ Λέων ο Αρμένιος κήρυξε διωγμό ενάντια στις Ιερές εικόνες, ο Μιχαήλ αντιτάχθηκε με θάρρος σ' αυτή την προκλητική ενέργεια του αυτοκράτορα. Άλλα ο Λέων με θρασύτητα τον έκλεισε σε ένα φρούριο, πού ονομαζόταν Ευδοκίας. Άλλα επειδή ο Μιχαήλ δεν έπαυε να διδάσκει την αλήθεια, τον περιέφερε από φυλακή σε φυλακή, με αποτέλεσμα από τίς κακουχίες να παραδώσει το πνεύμα του "ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού"1. (Την κάρα του Αγίου Μιχαήλ αποθησαυρίζει ή Ί. Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος, πού της παραχωρήθηκε με χρυσόβουλο από τους βασιλείς Βασίλειο και Κωνσταντίνο).
Ι.Β'πρόςΤιμόθεον, β'3.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Θεώ αναθεμένος, την σήν ζωήν εκ παιδός, ποιμήν ανηγόρευσαι, και Ιεράρχης σεπτός, Χριστού Ιερώτατε· Όθεν την του Δεσπότου, ως τιμήσας Εικόνα, θλίψεις εν έξορίαις, Μιχαήλ καθυπέστης· και νυν αναπηγάζεις ημιν, ρείθρα Ιάσεων.
Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ του Κλωπά ή Μυροφόρος
Ήταν σύζυγος του Κλωπά και μια από τις γυναίκες, πού ακολούθησαν τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και υπηρετούσαν ατό έργο Του. Όταν γινόταν ή φρικτή θυσία του Γολγοθά και οι μαθητές κρύβονταν και διασκορπίζονταν, αυτή συμπαρακολουθούσε στον τόπο της καταδίκης και συμπαραστεκόταν στην σταυρική αγωνία και την ταφή έπειτα του Ιησού. Άλλα ήταν και μια από τις μυροφόρες, πού ευτύχησε ν' ακούσει το πρωί της Κυριακής, το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης. Γιοι της Μαρίας αυτής, ήταν ο Ίωσης και ο Ιάκωβος. ο τελευταίος συγκαταλέχθηκε μεταξύ των 12 αποστόλων, ονομαζόταν μάλιστα Μικρός για να διακρίνεται από τον άλλο Ιάκωβο τον αδελφό του Ιωάννη του Θεολόγου. Επίσης ή Μαρία, ήταν παρούσα και κατά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στο υπερώο. Όταν σχηματίστηκε ή πρώτη Εκκλησία στην Ιερουσαλήμ, ή Μαρία εξακολούθησε να προσφέρει σ' αυτή τις υπηρεσίες της, για την επέκταση της αληθινής πίστης και για κάθε καλό και φιλάνθρωπο έργο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΛΩΝΑΣ ο Ρωμαίος
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΛΕΥΚΟΣ
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν με πριόνισμα.
Ο Όσιος Ιωακείμ ο Παπουλάκης
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος Καρπασίας Κύπρου
Περιλαμβάνεται μεταξύ των Αγίων της Κυπριακής Εκκλησίας, χωρίς να αναφέρουν τίποτα οι Συναξαριστές γι' αυτόν. Ή μνήμη του αναφέρεται από τον Λεόντιο Μαχαιρά (σελ. 68, έκδ. Σάθα). και τον Delehaye (Les Saints de Chypre, σελ. 255-270). Στην Ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου του Χάκκετ, τόμ. Β', σελ. 209, μετάφραση Χ. Παπαϊωάννου, λέγεται ότι "τιμάται εν Ριζοκαρπάσω δια του κυριοτέρου ναού της κωμοπόλεως και μνημονεύεται καθ' όλη την Καρπασίαν εν ταις Λειτουργείαις μετά του Φίλωνος και Θύρσου".
Πολύ φτωχές δυστυχώς είναι οι πληροφορίες που έχουμε για τον Κύπριο αυτόν άγιο. Τόσο το συναξάρι όσο κι η ακολουθία του ελάχιστα πράγματα μας προσφέρουν.
Σύμφωνα μ' αυτές ο άγιος Συνέσιος γεννήθηκε στην Καρπασία. Ήταν άνθρωπος πράος κι ανεξίκακος και διαδέχτηκε στον επισκοπικό θρόνο τον άγιο Φίλωνα. Αυτού μάλιστα και το ιερό έργο ζήλωσε και συμπλήρωσε.
Όταν έγινε επίσκοπος, την Καρπασία μα κι ολόκληρο το νησί λυμαίνονταν οι αιρέσεις.
Ο διάβολος που ξέρει να μεταμορφώνεται και «εις άγγελον φωτός», όπως μας λέει ο θείος απόστολος, χρησιμοποίησε απ' την πρώτη στιγμή τούτο το μέσο, για να προσβάλει τη θρησκεία του Χριστού, που με την εργασία και τους κόπους των μακαρίων Πατέρων και προ παντός των αγίων Ιεραρχών Επιφανίου και Φίλωνος είχε ήδη επικρατήσει σε όλη την Κύπρο, πρόβαλε τις αιρέσεις. Και τις πρόβαλε για να σκοτίσει τα πνεύματα, να ταράξει τις συνειδήσεις και να κομματιάσει το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. Ο κίνδυνος ήταν πολύ μεγάλος.
Αυτό που δεν πέτυχαν οι Αυτοκράτορες της Ρώμης με τους διωγμούς που κίνησαν ενάντια στην Εκκλησία και με τα βασανιστήρια τα ανήκουστα που χρησιμοποίησαν, ζήτησαν να το πετύχουν οι αιρέσεις. Να σκανδαλίσουν τους Χριστιανούς. Να ψυχράνουν το ενδιαφέρον και τον ζήλο τους για την πίστη κι έτσι σιγά-σιγά να σβήσουν από τις καρδιές, την αγάπη για τον Χριστό και τη θρησκεία του.
Στους διωγμούς η Εκκλησία αντιστάθηκε με το αίμα των μαρτύρων της. Στις αιρέσεις πρόβαλε μαζί με το αίμα των μαρτύρων της και «την μάχαιραν του Πνεύματος, ο εστί ρήμα Θεού» δηλαδή και τη μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος, η οποία είναι ο άδολος και φωτεινός λόγος του Θεού. Αυτό έγινε και στην Κύπρο μας. Ενάντια στις αιρέσεις που σύμφωνα με τον άγιο Επιφάνιο ξεπερνούσαν σε αριθμό τον καιρό αυτό τις ογδόντα, κινήθηκε με φλόγα και χριστιανική σύνεση ο άγιος Συνέσιος. Με το ραβδί του ιεραποστόλου και τη μάχαιρα του Πνεύματος, που είναι τομώτερη κι από το πιο κοφτερό εργαλείο ανέλαβε ο ουρανοπολίτης Ιεράρχης τον σκληρό αγώνα για την αντιμετώπιση και διάλυση των αιρέσεων.
Η πραότητα του, η γλυκύτητα των λόγων του και τα πειστικά επιχειρήματα του ενισχυμένα με τα πολλά του θαύματα φέρνουν παντού και τα ανάλογα αποτελέσματα. Οι εχθροί της Εκκλησίας, που ζητούν να ξεσχίσουν τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου, παραμερίζονται από παντού και παραπλανημένοι πιστοί με δάκρυα μετανοίας ξαναγυρνούν στη μάνδρα του Χριστού. Η επιτυχία είναι αφάνταστη. Σε λίγα χρόνια η Αγία Νήσος ξαναβρίσκει την ειρήνη της και τον δρόμο της χριστιανικής πίστεως.
Η ζωή του μεγάλου Πατρός υπήρξεν αληθινά μια ζωή εκδαπανήσεως και θυσίας. Αλλά και μια ζωή αγάπης και φιλανθρωπίας. Η καρδιά του πυρακτωμένη από την αγάπη του Χριστού και των ανθρώπων αγωνιζόταν μέρα νύκτα να σκορπίσει και να μεταδώσει στους γύρω του αυτή τη φλόγα. Της αγάπης τη φλόγα, το ενδιαφέρον, τη στοργή. Τα λόγια που απευθύνει ο Κύριος στους οπαδούς του «ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. ε', 14) στέκονται πάντα φωτεινά μπροστά του.
Δεν μπορούν οι χριστιανοί μου να γίνουν φωτεινοί, σκέπτεται, αν δεν δουν σ' εμένα το πρότυπο, το φωτεινό πρότυπο, το οποίο να αντιγράψουν. Γι' αυτό και αγωνίζεται σκληρά και παλαίει κυριολεκτικά για να είναι «τύπος των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία» (Α' Τιμοθ. δ , 12). Όπως λάμπει του ήλιου το φως έτσι λάμπει γύρω και του μακάριου επισκόπου η ψυχή.
Είναι παράδειγμα ζωντανό η ζωή του για τους χριστιανούς του. Παράδειγμα στα λόγια και στη συμπεριφορά του μ' αυτούς. Παράδειγμα και στην αγάπη και στην πνευματική ζωή και στην πίστη και στην αγνότητα, που και όταν δεν μιλούσε, ενέπνεε κι αιχμαλώτιζε και καθοδηγούσε στη χριστιανική ζωή.
Στο πρόσωπο του τα πιστά του τέκνα βρίσκανε πάντα τον στοργικό πατέρα και τον ανέξοδο γιατρό, που ήξερε να γίνεται «τοις πάσι τα πάντα ίνα πάντως τινάς σώσει» (Α' Κορινθ. θ', 22).
Μα κι όταν ο Άγιος κοιμήθηκε, δεν σταμάτησε να προσφέρει σ' εκείνους που με πίστη καταφεύγουν στη χάρη του τις θεραπείες και τις δωρεές του.
Πολλά θαύματα του Αγίου αναφέρονται από τους κατοίκους της Καρπασίας μ' ευλάβε
ια κι ευγνωμοσύνη. Ιδιαίτερα τιμάται σαν θεραπευτής της δυσουρίας. Αλλά κι ότι τιμωρεί με την ίδια αρρώστια όλους εκείνους οι οποίοι τολμούν και δοκιμάζουν να καταχραστούν την περιουσία του. Επίσης μεταξύ των κατοίκων επικρατεί η γνώμη ότι ο φιλάνθρωπος επίσκοπος προσφέρει θαυματουργικά τις δωρεές του χωρίς ανταλλάγματα ακριβά ή πολύτιμα. Είναι πολύ ολιγαρκής. Κι ένα κρεμμύδι είναι αρκετό να ικανοποιηθεί ο άγιος και να προσφέρει τη θαυματουργική θεραπεία του.
Ένα πράγμα όμως δεν θέλει. Να του πειράξουν ή να του αφαιρούν τα δικά του.
Η αγάπη κι η ευλάβεια των χριστιανών της Κύπρου μας μα ιδιαίτερα της Καρπασίας στον άγιο Συνέσιο είναι πολύ μεγάλη. Αυτής της αγάπης καρπός είναι κι ο «θαυμαστός και παράδοξος» ναός, τον οποίον ανήγειραν προς τιμήν του τα πνευματικά του παιδιά. Μέσα στον όμορφο κι επιβλητικό τούτο ναό βρίσκονται τοποθετημένα τα άγια λείψανα του.
Κοντά στον ναό αυτό διασώζεται και σήμερα μια μεγάλη σπηλιά, που είναι γνωστή με τ' όνομα «ο σπήλιος τ' Άη Συνέση». Η σπηλιά αυτή στα πρώτα χριστιανικά χρόνια τα δύσκολα, τα χρόνια των διωγμών χρησίμεψε σαν κατακόμβη και σαν νεκροταφείο των τότε χριστιανών.
Στη σπηλιά αυτή μαζευόντουσαν τις νύκτες οι πιστοί για να εκτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Εκεί μακριά από τα περίεργα μάτια των διωκτών και μέσα στο μισοσκόταδο που μάταια προσπαθούσαν να διαλύσουν μερικά κεράκια - προσφορά ευλαβών ψυχών - γονάτιζαν οι χριστιανοί, για να υψωθούν με τα λόγια του Μυστηρίου της ζωής σ' άλλους κόσμους, κόσμους γαλανούς κι ωραίους, κόσμους αγγελικούς.
Στην ίδια τη σπηλιά πάλι, όταν κάποιος απέθνησκε, οι ζωντανοί λάξευαν σε μια πλευρά της τον τάφο μέσα στον οποίο έθαπταν τον νεκρό τους.
Η σπηλιά είναι πολύ μεγάλη. Σήμερα όμως είναι εγκαταλειμμένη και χρησιμοποιείται σαν μάνδρα. Στα βραχώδη τοιχώματα της υπάρχουν διάφορα αρκοσόλια πράγμα που φανερώνει πώς η σπηλιά είχε χρησιμοποιηθεί σαν κατακόμβη. Στα αρκοσόλια θα πρέπει να έβαζαν οι χριστιανοί τις εικόνες τους και να έκαμναν την προσευχή τους.
Κατά τα 800 χρόνια της μαύρης δουλείας, τότε που όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, η σπηλιά αυτή πόσες φορές δεν θ' απέκρυψε από τα μάτια του μαύρου δυνάστη τις πονεμένες και καταδιωγμένες καρδιές που κατάφευγαν εκεί, για να σωθούν από το άσπλαχνο μαχαίρι των διωκτών; Αλλά και πόσες φορές εκεί τα δακρυσμένα μάτια δεν σπογγίστηκαν και δεν έλαμψαν από κάποια κρυφή ελπίδα, όταν ο παπαδοδάσκαλος τους μιλούσε για τα περασμένα μεγαλεία κι έκλειε τα απλά του λόγια με κάτι παρόμοιο σαν εκείνο που ο ποιητής διατυπώνει στον εμπνευσμένο στίχο του:
Μη σκιάζεστε στα σκότη.
η λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει.
Είναι κρίμα η σπηλιά να εξακολουθεί να μένει απεριποίητη. Η Εκκλησία κι η πολιτεία θα πρέπει από κοινού να ενδιαφερθούν για την καλύτερη συντήρηση των τόπων αυτών που στην ιστορία και τη ζωή του νησιού μας τόσα πρόσφεραν, μα και τόσα μας θυμίζουν. Όταν γράφτηκε η ζωή του αγίου η Κύπρος χαιρότανε το δώρο της ελευθερίας της. Τώρα, δυστυχώς, η περιοχή της Καρπασίας στην οποία βρίσκεται και το Ριζοκάρπασο με τον περίπυστο ναό του Αγίου είναι από τα μέρη που στενάζουν κάτω από το πέλμα του πιο βάρβαρου κατακτητή, του Τούρκου..
Η αγάπη του αγίου Συνεσίου στο ποίμνιο του που εκδηλωνόταν με τόσες θαυματουργικές θεραπείες συνεχίζεται ακόμη και σήμερα σε όσους μ' ευλάβεια και σεβασμό καταφεύγουν στον ιερό ναό του και με πίστη ζητούν τη χάρη του. Από τα πολλά του θαύματα θα αναφέρουμε εδώ μόνον ένα, που απ' την πρώτη στιγμή εντυπωσιάζει για την πρωτοτυπία του.
Η μνήμη του αγίου Συνεσίου συμπίπτει κάθε χρόνο την εποχή του θερισμού (26 Μαΐου), Την ήμερα αυτή ο Άγιος θέλει να την αργούν οι χριστιανοί. Κι αυτό ίσως για να συνηθίσουν οι πιστοί να σέβονται τις μεγάλες γιορτές και την Κυριακή που είναι μέρες ιερές κι αφιερωμένες στη λατρεία του Θεού.
Αν την αργία της ημέρας αυτής της γιορτής του, την καταπατήσουν οι χριστιανοί και πάνε στο θέρος, τότε, λέγεται πώς ό,τι θερίσουν και μαζέψουν την ήμερα αυτή, τούτο σήπεται και χάνεται. Είναι κι αυτό μια παραχώρηση του Ουράνιου Πατέρα, για να θυμούνται οι πιστοί να σέβονται και να τιμούν τον Άγιο τους.
Άραγε οι σημερινοί χριστιανοί, οι χριστιανοί του 20ού αιώνα θα θελήσουν να προσέξουν μερικές αλήθειες, αλήθειες απλές σαν κι αυτή;
Στην εποχή μας σκληροί αγώνες ανελήφθησαν και συνεχίζονται σ' όλο τον κόσμο για την ελάττωση των ωρών εργασίας του εργάτη. Καλά και άγια όλ' αυτά.
Μα τις ημέρες που η αγία μας Εκκλησία, στοργική μητέρα αυτή, όρισε σαν ημέρες αργίας και ξεκουράσματος σωματικού και ψυχικού κι είναι οι μέρες αυτές μια από τις πρώτες εργατικές νομοθεσίες, θα θελήσουμε οι χριστιανοί της διαστημικής εποχής να τις τηρήσουμε και να τις σεβαστούμε;
Αλήθεια! Θα το θελήσουμε;
Απολυτίκιο Ήχος α'
Καρπασέων το κλέος και Κυπρίων αγλάϊσμα και θαυματουργός ανεδείχθης, ιεράρχα πατήρ ημών Συνέσιε• διό την χάριν των θαυμάτων εξ ουρανού εδέξω μακάριε, θεραπεύειν τους νοσούντας, και τάς ψυχάς των πίστει προοτρεχόντων σοι. Δόξα τω δεδοκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.
Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Πόλοτας, ηγουμένη του Σωτήρος και ή εύρεση των τιμίων λειψάνων του ΑΓΙΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ Επισκόπου Ροστοβίας, του Θαυματουργού (Ρώσοι)
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 24ην του μηνός Μαΐου
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Θαυμαστορείτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ο Στρατιώτης (κατ΄ άλλους Στρατηλάτης), ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΣΕΡΑΠΙΩΝ ο Αιγύπτιος, ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ο Μάγος, ΜΑΡΚΙΑΝΗ, ΠΑΛΛΑΔΙΑ, ΣΩΣΣΑΝΗ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ τα Νήπια, 12 κομήτες και τριβούνοι, ΦΗΣΤΟΣ, ΦΑΥΣΤΟΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΜΕΛΕΤΙΟΣ, ΣΕΡΓΙΟΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΣ, ΦΙΛΗΚΟΣ (ή Φήλιξ), ΦΩΤΕΙΝΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΙΣΚΟΣ, ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ και ΔΙΔΥΜΟΣ, καθώς και άλλοι 11208 Μάρτυρες
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Στυλίτης Πρεσλαβίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο εν Κύπρω
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Θαυμαστορείτης
Ό πατέρας του Ιωάννης ήταν από την Έδεσσα, αλλά ο Συμεών γεννήθηκε στην Αντιόχεια στα χρόνια του βασιλιά Ιουστίνου Β'(574 μ.Χ.). Όταν ήταν πέντε χρονών, σεισμός τρομερός κατέστρεψε μεγάλο μέρος της Αντιόχειας. ο πατέρας του σκοτώθηκε ενώ βρισκόταν μέσα στο σπίτι και κατέρρευσε ή στέγη. Ή μητέρα του Μάρθα σώθηκε, διότι εκείνη τη στιγμή ήταν σε κάποιο ναό της πόλης. Το Ίδιο και ο μικρός Συμεών, πού μόνος του είχε βγει από το σπίτι και πήγε στον κοντινό ναό του Αγίου Στεφάνου. Ή Μάρθα όταν βρήκε το Συμεών, δόξασε το Θεό, διότι κράτησε τουλάχιστον το παιδί της ζωντανό. Από τότε, με περισσότερο ζήλο μόρφωνε το παιδί της σύμφωνα με τα θεία παραγγέλματα. Όταν ο Συμεών μεγάλωσε, πήγε στη Σελεύκεια σε ένα μικρό μοναστήρι (στο Θαυμαστό όρος), όπου βρισκόταν ένας περίφημος ασκητής, ο Ιωάννης. Κοντά του ο Συμεών πήρε περισσότερα και υψηλότερα διδάγματα χριστιανικής ζωής και μελέτησε συστηματικότερα τις Γραφές. Τόσο δε καλή διαγωγή είχε μέσα στο μοναστήρι, πού κάποτε κάποιος φθονερός συμμοναστής του προσπάθησε να τον μαχαιρώσει, αλλά από θαύμα το χέρι του ξεράθηκε επί τόπου. ο άμνησίκακος Συμεών προσευχήθηκε, σταύρωσε το χέρι του παρ' ολίγον φονιά του, και αμέσως αυτό θεραπεύθηκε. ο Θεός, για τη θερμότητα της πίστης του, έδωσε στο Συμεών το χάρισμα να θεραπεύει δαιμονισμένους. Και όπως ο Κύριος μας, έτσι και ο Συμεών, μέχρι πού αποδήμησε "δαιμόνια πολλά εξέβαλε"
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, α' 34.
Απολυτίκιο. 'Ηχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Ως άείφωτος λύχνος δωρεών της ασκήσεως, εν τω θαυμαστώ Πάτερ Όρει, διαπρέψας άνέλαμψας, και κλίμακα εκ γης προς ούρανόν, τον στύλον σου ύπέθου αληθώς, Συμεών θαυματοφόρε τοις εύσεβώς, προστρέχουσι τη Μάνδρα σου. Δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σού, πάσιν ιάματα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ο Στρατιώτης (κατ΄ άλλους Στρατηλάτης), ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΣΕΡΑΠΙΩΝ ο Αιγύπτιος, ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ο Μάγος, ΜΑΡΚΙΑΝΗ, ΠΑΛΛΑΔΙΑ, ΣΩΣΣΑΝΗ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ τα Νήπια, 12 κομήτες και τριβούνοι, ΦΗΣΤΟΣ, ΦΑΥΣΤΟΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΜΕΛΕΤΙΟΣ, ΣΕΡΓΙΟΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΣ, ΦΙΛΗΚΟΣ (ή Φήλιξ), ΦΩΤΕΙΝΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΙΣΚΟΣ, ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ και ΔΙΔΥΜΟΣ, καθώς και άλλοι 11208 Μάρτυρες
Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ήλιογάβαλου (218 -222). ο άγιος Μελέτιος, ο αρχηγός ας πούμε της μαρτυρικής αυτής σειράς, υπηρετούσε στρατιώτης μαζί με δύο άλλους αγίους τον Στέφανο και τον Ιωάννη. Καταγγέλθηκαν ότι πίστευαν στο Χριστό και διατάχτηκαν να τον αρνηθούν. Επειδή όμως δεν το έπραξαν, υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια. Τελικά τον μεν Μελέτιο απαγχόνισαν, τους δε Στέφανο και Ιωάννη αποκεφάλισαν. Αλλ' ο Σεραπίων ο ειδωλολάτρης, όταν είδε τον άγιο Μελέτιο με την προσευχή του να συντρίβει τα είδωλα του ναού, πίστεψε. Επίσης ο Καλλίνικος ο μάγος, όταν είδε και αυτός ότι ο Μελέτιος δεν έπαθε τίποτα από το θανατηφόρο δηλητήριο πού του είχαν ποτίσει, πίστεψε και αυτός. Και οι δύο αφού ομολόγησαν σταθερά το Χριστό, αποκεφαλίστηκαν. Όμως, στη θέα του μαρτυρίου τους, πίστεψαν και έδωσαν τη ζωή τους για το Χριστό, 12 κόμιτες και Τριβούνοι, τρεις γυναίκες, ή Μαρκιανή, ή Παλλάδια και ή Σωσάννη, δύο νήπια, ο Κυριάκος και ο Χριστιανός, και ακολούθησε ένα πλήθος μαρτύρων πού ο αριθμός τους φτάνει 11.208!
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Στυλίτης Πρεσλαβίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο εν Κύπρω
Ο Άγιος Κυριακός έζησε βίο ασκητικό πλησίον της κοινότητος Ευρύχου, όπου σώζεται ξυλόστεγος μονόκλιτος ναός, ο οποίος χρονολογείται τον 16ον αιώνα. Στη βόρεια πλευρά του ναού διασώζεται ο τάφος του αγίου. Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου - Ευρύχου, η οποία αποτελεί την προσωρινή έδρα της Μητροπόλεως Μόρφου , φυλάγεται η τιμία του κάρα. Επίσης στο ναό σώζεται παλιά φορητή εικόνα του αγίου. παλαιά Στο χωριό Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου υπάρχουν ερείπια παλιάς εκκλησίας στο όνομα του, καθώς και παλαιά χειρόγραφη φυλλάδα με την ακολουθία του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Θαυμαστορείτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ο Στρατιώτης (κατ΄ άλλους Στρατηλάτης), ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΣΕΡΑΠΙΩΝ ο Αιγύπτιος, ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ο Μάγος, ΜΑΡΚΙΑΝΗ, ΠΑΛΛΑΔΙΑ, ΣΩΣΣΑΝΗ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ τα Νήπια, 12 κομήτες και τριβούνοι, ΦΗΣΤΟΣ, ΦΑΥΣΤΟΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΜΕΛΕΤΙΟΣ, ΣΕΡΓΙΟΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΣ, ΦΙΛΗΚΟΣ (ή Φήλιξ), ΦΩΤΕΙΝΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΙΣΚΟΣ, ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ και ΔΙΔΥΜΟΣ, καθώς και άλλοι 11208 Μάρτυρες
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Στυλίτης Πρεσλαβίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο εν Κύπρω
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Θαυμαστορείτης
Ό πατέρας του Ιωάννης ήταν από την Έδεσσα, αλλά ο Συμεών γεννήθηκε στην Αντιόχεια στα χρόνια του βασιλιά Ιουστίνου Β'(574 μ.Χ.). Όταν ήταν πέντε χρονών, σεισμός τρομερός κατέστρεψε μεγάλο μέρος της Αντιόχειας. ο πατέρας του σκοτώθηκε ενώ βρισκόταν μέσα στο σπίτι και κατέρρευσε ή στέγη. Ή μητέρα του Μάρθα σώθηκε, διότι εκείνη τη στιγμή ήταν σε κάποιο ναό της πόλης. Το Ίδιο και ο μικρός Συμεών, πού μόνος του είχε βγει από το σπίτι και πήγε στον κοντινό ναό του Αγίου Στεφάνου. Ή Μάρθα όταν βρήκε το Συμεών, δόξασε το Θεό, διότι κράτησε τουλάχιστον το παιδί της ζωντανό. Από τότε, με περισσότερο ζήλο μόρφωνε το παιδί της σύμφωνα με τα θεία παραγγέλματα. Όταν ο Συμεών μεγάλωσε, πήγε στη Σελεύκεια σε ένα μικρό μοναστήρι (στο Θαυμαστό όρος), όπου βρισκόταν ένας περίφημος ασκητής, ο Ιωάννης. Κοντά του ο Συμεών πήρε περισσότερα και υψηλότερα διδάγματα χριστιανικής ζωής και μελέτησε συστηματικότερα τις Γραφές. Τόσο δε καλή διαγωγή είχε μέσα στο μοναστήρι, πού κάποτε κάποιος φθονερός συμμοναστής του προσπάθησε να τον μαχαιρώσει, αλλά από θαύμα το χέρι του ξεράθηκε επί τόπου. ο άμνησίκακος Συμεών προσευχήθηκε, σταύρωσε το χέρι του παρ' ολίγον φονιά του, και αμέσως αυτό θεραπεύθηκε. ο Θεός, για τη θερμότητα της πίστης του, έδωσε στο Συμεών το χάρισμα να θεραπεύει δαιμονισμένους. Και όπως ο Κύριος μας, έτσι και ο Συμεών, μέχρι πού αποδήμησε "δαιμόνια πολλά εξέβαλε"
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, α' 34.
Απολυτίκιο. 'Ηχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Ως άείφωτος λύχνος δωρεών της ασκήσεως, εν τω θαυμαστώ Πάτερ Όρει, διαπρέψας άνέλαμψας, και κλίμακα εκ γης προς ούρανόν, τον στύλον σου ύπέθου αληθώς, Συμεών θαυματοφόρε τοις εύσεβώς, προστρέχουσι τη Μάνδρα σου. Δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σού, πάσιν ιάματα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ο Στρατιώτης (κατ΄ άλλους Στρατηλάτης), ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΣΕΡΑΠΙΩΝ ο Αιγύπτιος, ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ο Μάγος, ΜΑΡΚΙΑΝΗ, ΠΑΛΛΑΔΙΑ, ΣΩΣΣΑΝΗ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ τα Νήπια, 12 κομήτες και τριβούνοι, ΦΗΣΤΟΣ, ΦΑΥΣΤΟΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΜΕΛΕΤΙΟΣ, ΣΕΡΓΙΟΣ, ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΣ, ΦΙΛΗΚΟΣ (ή Φήλιξ), ΦΩΤΕΙΝΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΙΣΚΟΣ, ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ και ΔΙΔΥΜΟΣ, καθώς και άλλοι 11208 Μάρτυρες
Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ήλιογάβαλου (218 -222). ο άγιος Μελέτιος, ο αρχηγός ας πούμε της μαρτυρικής αυτής σειράς, υπηρετούσε στρατιώτης μαζί με δύο άλλους αγίους τον Στέφανο και τον Ιωάννη. Καταγγέλθηκαν ότι πίστευαν στο Χριστό και διατάχτηκαν να τον αρνηθούν. Επειδή όμως δεν το έπραξαν, υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια. Τελικά τον μεν Μελέτιο απαγχόνισαν, τους δε Στέφανο και Ιωάννη αποκεφάλισαν. Αλλ' ο Σεραπίων ο ειδωλολάτρης, όταν είδε τον άγιο Μελέτιο με την προσευχή του να συντρίβει τα είδωλα του ναού, πίστεψε. Επίσης ο Καλλίνικος ο μάγος, όταν είδε και αυτός ότι ο Μελέτιος δεν έπαθε τίποτα από το θανατηφόρο δηλητήριο πού του είχαν ποτίσει, πίστεψε και αυτός. Και οι δύο αφού ομολόγησαν σταθερά το Χριστό, αποκεφαλίστηκαν. Όμως, στη θέα του μαρτυρίου τους, πίστεψαν και έδωσαν τη ζωή τους για το Χριστό, 12 κόμιτες και Τριβούνοι, τρεις γυναίκες, ή Μαρκιανή, ή Παλλάδια και ή Σωσάννη, δύο νήπια, ο Κυριάκος και ο Χριστιανός, και ακολούθησε ένα πλήθος μαρτύρων πού ο αριθμός τους φτάνει 11.208!
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ο Στυλίτης Πρεσλαβίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο εν Κύπρω
Ο Άγιος Κυριακός έζησε βίο ασκητικό πλησίον της κοινότητος Ευρύχου, όπου σώζεται ξυλόστεγος μονόκλιτος ναός, ο οποίος χρονολογείται τον 16ον αιώνα. Στη βόρεια πλευρά του ναού διασώζεται ο τάφος του αγίου. Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου - Ευρύχου, η οποία αποτελεί την προσωρινή έδρα της Μητροπόλεως Μόρφου , φυλάγεται η τιμία του κάρα. Επίσης στο ναό σώζεται παλιά φορητή εικόνα του αγίου. παλαιά Στο χωριό Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου υπάρχουν ερείπια παλιάς εκκλησίας στο όνομα του, καθώς και παλαιά χειρόγραφη φυλλάδα με την ακολουθία του.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 25ην του μηνός Μαΐου
Η ΤΡΙΤΗ ΕΥΡΕΣΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΕΛΕΣΤΙΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ
Τη 25η ή τη πρώτη μετ' αυτήν ερχόμενη Κυριακή (25-31 Μαΐου): Ανάμνησης της εν Σύρω ευρέσεως της θαυματουργού ιεράς εικόνος του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (1936).
Τη τελευταία Κυριακή του μηνός Μαΐου (25-31) εν άπάση τη περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπακτίας και Ευρυτανίας, μνήμη των Εύρυτάνων Νεομαρτύρων.
Τη τελευταία Κυριακή του Μαΐου (25-31), πάνδημος επιτελείται εορτή εν Κορίνθω των συνεργών του αποστόλου Παύλου.
Αναλυτικά
Η ΤΡΙΤΗ ΕΥΡΕΣΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
"Ως θείον θησαύρισμα έγκεκρυμμένον τη γη". Πράγματι, ή τιμία κεφαλή του Βαπτιστή Ιωάννη, ενώ ήταν πολλά χρόνια κρυμμένη, τώρα φάνηκε μέσα στη γη, όπως διακρίνεται ό χρυσός από τα άλλα κοινά μέταλλα. Όμως, δεν ήταν κλεισμένη μέσα σε ειδική στάμνα όπως πρώτα, αλλά βρισκόταν μέσα σε άργυρό αγγείο και σε τόπο Ιερό. Ή εύρεση αυτή έγινε από κάποιο ιερέα στα Κόμανα της Καππαδοκίας. Από εκεί μετακόμισαν το Ιερό λείψανο στην Κωνσταντινούπολη, όπου ή υποδοχή έγινε με μεγάλη επισημότητα. Ό τότε πιστότατος βασιλιάς και ό Πατριάρχης με όλο τον ορθόδοξο λαό, υποδέχθηκαν με πολλή χαρά την τιμία κεφαλή του Προδρόμου. Έπειτα, με ευλάβεια την προσκύνησαν και την τοποθέτησαν σε τόπο Ιερό. Έτσι, επαληθεύεται ό λόγος του ψαλμωδού Δαυίδ: "Φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά αυτών, εν εξ αυτών ου συντριβήσεται"1. Ό Κύριος, δηλαδή, φυλάσσει όλα τα οστά των δικαίων, και ούτε ένα από αυτά δε θα συντριβεί.
1. Ψαλμός λγ' 21.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον θησαύρισμα, έγκεκρυμμένον τη γη, Χριστός απεκάλυψε, την Κεφαλήν σου ημίν, Προφήτα και Πρόδρομε· πάντες ουν συνελθόντες, εν τη ταύτη εύρέσει, άσμασι θεηγόροις, τον Σωτήρα ύμνούμεν, τον σώζοντα ημάς εκ φθοράς, ταις ίκεσίαις σου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΕΛΕΣΤΙΝΟΣ
Άνηκε και αυτός στην ηρωική εκείνη φάλαγγα του Χριστού, πού βάδισε με το σταυρό στον ώμο και σφράγισε την αφοσίωση του, με τη θυσία της ζωής του. Διακαής πόθος του Κελεστίνου ήταν, ή γρηγορότερη επικράτηση της αληθινής θρησκείας. Κήρυττε με θάρρος τα διδάγματα του Ευαγγελίου και καλούσε τους άπιστους να δεχτούν από αυτά το φως, και να σώσουν έτσι τις ψυχές τους. Καταγγέλθηκε σαν υβριστής και ανατροπέας της ειδωλολατρίας. Και επειδή δεν μπόρεσαν να του αλλάξουν φρόνημα, τον σκότωσαν, αφού τον μαστίγωσαν άγρια και διαπέρασαν τις πτέρνες του με πυρακτωμένο σίδερο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Τη 25η ή τη πρώτη μετ' αυτήν ερχόμενη Κυριακή (25-31 Μαΐου): Ανάμνησης της εν Σύρω ευρέσεως της θαυματουργού ιεράς εικόνος του αγίου μεγαλομάρτυρας Δημητρίου (1936).
Τη τελευταία Κυριακή του μηνός Μαΐου (25-31) εν άπάση τη περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπακτίας και Ευρυτανίας, μνήμη των Εύρυτάνων Νεομαρτύρων.
Τη τελευταία Κυριακή του Μαΐου (25-31), πάνδημος επιτελείται εορτή εν Κορίνθω των συνεργών του αποστόλου Παύλου.
Η ΤΡΙΤΗ ΕΥΡΕΣΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΕΛΕΣΤΙΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ
Τη 25η ή τη πρώτη μετ' αυτήν ερχόμενη Κυριακή (25-31 Μαΐου): Ανάμνησης της εν Σύρω ευρέσεως της θαυματουργού ιεράς εικόνος του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου (1936).
Τη τελευταία Κυριακή του μηνός Μαΐου (25-31) εν άπάση τη περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπακτίας και Ευρυτανίας, μνήμη των Εύρυτάνων Νεομαρτύρων.
Τη τελευταία Κυριακή του Μαΐου (25-31), πάνδημος επιτελείται εορτή εν Κορίνθω των συνεργών του αποστόλου Παύλου.
Αναλυτικά
Η ΤΡΙΤΗ ΕΥΡΕΣΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
"Ως θείον θησαύρισμα έγκεκρυμμένον τη γη". Πράγματι, ή τιμία κεφαλή του Βαπτιστή Ιωάννη, ενώ ήταν πολλά χρόνια κρυμμένη, τώρα φάνηκε μέσα στη γη, όπως διακρίνεται ό χρυσός από τα άλλα κοινά μέταλλα. Όμως, δεν ήταν κλεισμένη μέσα σε ειδική στάμνα όπως πρώτα, αλλά βρισκόταν μέσα σε άργυρό αγγείο και σε τόπο Ιερό. Ή εύρεση αυτή έγινε από κάποιο ιερέα στα Κόμανα της Καππαδοκίας. Από εκεί μετακόμισαν το Ιερό λείψανο στην Κωνσταντινούπολη, όπου ή υποδοχή έγινε με μεγάλη επισημότητα. Ό τότε πιστότατος βασιλιάς και ό Πατριάρχης με όλο τον ορθόδοξο λαό, υποδέχθηκαν με πολλή χαρά την τιμία κεφαλή του Προδρόμου. Έπειτα, με ευλάβεια την προσκύνησαν και την τοποθέτησαν σε τόπο Ιερό. Έτσι, επαληθεύεται ό λόγος του ψαλμωδού Δαυίδ: "Φυλάσσει Κύριος πάντα τα οστά αυτών, εν εξ αυτών ου συντριβήσεται"1. Ό Κύριος, δηλαδή, φυλάσσει όλα τα οστά των δικαίων, και ούτε ένα από αυτά δε θα συντριβεί.
1. Ψαλμός λγ' 21.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον θησαύρισμα, έγκεκρυμμένον τη γη, Χριστός απεκάλυψε, την Κεφαλήν σου ημίν, Προφήτα και Πρόδρομε· πάντες ουν συνελθόντες, εν τη ταύτη εύρέσει, άσμασι θεηγόροις, τον Σωτήρα ύμνούμεν, τον σώζοντα ημάς εκ φθοράς, ταις ίκεσίαις σου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΕΛΕΣΤΙΝΟΣ
Άνηκε και αυτός στην ηρωική εκείνη φάλαγγα του Χριστού, πού βάδισε με το σταυρό στον ώμο και σφράγισε την αφοσίωση του, με τη θυσία της ζωής του. Διακαής πόθος του Κελεστίνου ήταν, ή γρηγορότερη επικράτηση της αληθινής θρησκείας. Κήρυττε με θάρρος τα διδάγματα του Ευαγγελίου και καλούσε τους άπιστους να δεχτούν από αυτά το φως, και να σώσουν έτσι τις ψυχές τους. Καταγγέλθηκε σαν υβριστής και ανατροπέας της ειδωλολατρίας. Και επειδή δεν μπόρεσαν να του αλλάξουν φρόνημα, τον σκότωσαν, αφού τον μαστίγωσαν άγρια και διαπέρασαν τις πτέρνες του με πυρακτωμένο σίδερο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Τη 25η ή τη πρώτη μετ' αυτήν ερχόμενη Κυριακή (25-31 Μαΐου): Ανάμνησης της εν Σύρω ευρέσεως της θαυματουργού ιεράς εικόνος του αγίου μεγαλομάρτυρας Δημητρίου (1936).
Τη τελευταία Κυριακή του μηνός Μαΐου (25-31) εν άπάση τη περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπακτίας και Ευρυτανίας, μνήμη των Εύρυτάνων Νεομαρτύρων.
Τη τελευταία Κυριακή του Μαΐου (25-31), πάνδημος επιτελείται εορτή εν Κορίνθω των συνεργών του αποστόλου Παύλου.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 26ην του μηνός Μαΐου
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ο Απόστολος από τους 70
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΦΑΙΟΣ ο Απόστολος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο θεσσαλονικιός ο Δερβίσης
Ο ΑΓΙΟΣ AUGUSTINE (Άγγλος)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ο Απόστολος από τους 70
Ό απόστολος Κάρπος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.), και συναριθμείτε με τους εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Επίσης, ήταν συνεργάτης του Απ. Παύλου και απ' ότι μαθαίνουμε από τη Β' προς Τιμόθεον επιστολή του (δ' 13), εργάσθηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου στην Τρωάδα. Έπειτα, έγινε επίσκοπος στη Βάρνα της Θράκης (ό δε Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει Βέρροια της Θράκης), όπου με την αγία του ζωή και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έγινε πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και φώτισε με τις θείες διδασκαλίες του όλη την επικράτεια της επισκοπής του. Στο έργο του ο Κάρπος υπέστη πολλούς πειρασμούς και θλίψεις, πού τις αντιμετώπισε με μεγάλη γενναιότητα και υπομονή. Δε φοβόταν τους πόνους και τις κακοπάθειες, αλλά έμπαινε δυναμικά στη μάχη, χωρίς να υπολογίζει το θυμό και την οργή των τυράννων. Είχε κατασταλάξει μέσα του ο λόγος του Κυρίου: "εν τω κόσμω θλίψιν έξετε"1. Δηλαδή, εφόσον είστε μέσα στον κόσμο, θα έχετε θλίψη. ο δρόμος για την ένωση με τον Κύριο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με δοκιμασίες, πού με συνεχή αγώνα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε, σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του. Ο Κάρπος πέθανε ειρηνικά, φωτίζοντας με το παράδειγμά του πολλούς ανθρώπους.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιστ' 33.
Απολυτίκιο. Ήχος γ', θείας πίστεως.
Θείας χάριτος, τη κοινωνία, εκοινώνησας, δεσμών τω Παύλω, θεομακάριστε Κάρπε Απόστολε, και κοινωνούς θείας δόξης ανέδειξας, τους δεξαμένους το φέγγος των λόγων σου. Όθεν πρέσβευε, Χριστώ τω Θεώ πανεύφημε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΦΑΙΟΣ ο Απόστολος
Δεν υπάρχουν σαφή βιογραφικά του στοιχεία, γι' αυτό δεν μπορούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα ποιος Άλφαίος είναι. Το μόνο πού γνωρίζουμε είναι, ότι απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ
Στους Συναξαριστές αναφέρεται ότι ήταν γιος του Αποστόλου Άλφαίου και αφού τον άπλωσαν σε μελισσώνα, θανατώθηκε από τις μέλισσες.
Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ
Στους Συναξαριστές αναφέρεται ότι ήταν αδελφή του Αγίου Άβερκίου και μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος
Ή μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Εύχολόγιον ή Άγιασματάριον" έκδοση "Αποστολικής Διακονίας" 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται ή μνήμη του αυτή τη μέρα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο θεσσαλονικιός ο Δερβίσης
Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και για να αποφύγει τις ακόλαστες προθέσεις κάποιου Τούρκου, νέος ακόμα, ήλθε στη Σμύρνη. Άγνωστο για ποιους λόγους, στην πόλη αυτή, εξισλαμίστηκε. Αργότερα πήγε στη Μέκκα και μπήκε στο Τάγμα των Δερβίσιδων. Ελεγχόμενος από τη συνείδηση του και προσπιούμενος τον τρελό, έχοντας πάντα το σχήμα του Δερβίση, περιόδευε για 18 χρόνια στις υπόδουλες χώρες, ελέγχοντας δριμύτατα την τούρκικη τυραννία. Πολλές φορές του δόθηκε ή ευκαιρία να εκδηλώσει την πίστη του στον Χριστό και την εκδήλωσε με έργα αγαθά. Όταν ήλθε στη Χίο παρακολούθησε τις Ιερές ακολουθίες τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή σε χριστιανική εκκλησιά άφοβα, έχοντας τα ρούχα του Δερβίση. Από τη Χίο πήγε στη Σμύρνη και παρουσιάστηκε στον κριτή της πόλης και ομολόγησε ότι μετανόησε για την προηγούμενη κατάσταση του και ότι τώρα επανέρχεται στον χριστιανισμό, αφού πέταξε μπροστά στον κριτή τα ρούχα του Δερβίση. Τον έριξαν τότε στη φυλακή και τρεις φορές τον έβγαλαν και προσπαθούσαν με κολακείες και φοβερισμούς να κάμψουν το φρόνημα του. Αλλ' ο Αλέξανδρος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του και στην απόφαση του να πεθάνει γι' αυτή. Όταν οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης του, για μία ώρα - πού είχε αναβληθεί ή εκτέλεση του - προσευχόταν γονατιστός και ατάραχος μπροστά στο πολυάριθμο πλήθος Τούρκων, Ελλήνων, Φράγκων και Αρμενίων. Γεμάτος χάρη και θάρρος υπέμεινε με καρτερία τον μαρτυρικό του θάνατο με αποκεφαλισμό, στις 26 Μαΐου 1794.
Ο ΑΓΙΟΣ AUGUSTINE (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού. Αθήναι 1985.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ο Απόστολος από τους 70
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΦΑΙΟΣ ο Απόστολος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο θεσσαλονικιός ο Δερβίσης
Ο ΑΓΙΟΣ AUGUSTINE (Άγγλος)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ο Απόστολος από τους 70
Ό απόστολος Κάρπος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Νέρωνα (52 μ.Χ.), και συναριθμείτε με τους εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Επίσης, ήταν συνεργάτης του Απ. Παύλου και απ' ότι μαθαίνουμε από τη Β' προς Τιμόθεον επιστολή του (δ' 13), εργάσθηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου στην Τρωάδα. Έπειτα, έγινε επίσκοπος στη Βάρνα της Θράκης (ό δε Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει Βέρροια της Θράκης), όπου με την αγία του ζωή και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, έγινε πνευματικός αστέρας πρώτου μεγέθους και φώτισε με τις θείες διδασκαλίες του όλη την επικράτεια της επισκοπής του. Στο έργο του ο Κάρπος υπέστη πολλούς πειρασμούς και θλίψεις, πού τις αντιμετώπισε με μεγάλη γενναιότητα και υπομονή. Δε φοβόταν τους πόνους και τις κακοπάθειες, αλλά έμπαινε δυναμικά στη μάχη, χωρίς να υπολογίζει το θυμό και την οργή των τυράννων. Είχε κατασταλάξει μέσα του ο λόγος του Κυρίου: "εν τω κόσμω θλίψιν έξετε"1. Δηλαδή, εφόσον είστε μέσα στον κόσμο, θα έχετε θλίψη. ο δρόμος για την ένωση με τον Κύριο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με δοκιμασίες, πού με συνεχή αγώνα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε, σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του. Ο Κάρπος πέθανε ειρηνικά, φωτίζοντας με το παράδειγμά του πολλούς ανθρώπους.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιστ' 33.
Απολυτίκιο. Ήχος γ', θείας πίστεως.
Θείας χάριτος, τη κοινωνία, εκοινώνησας, δεσμών τω Παύλω, θεομακάριστε Κάρπε Απόστολε, και κοινωνούς θείας δόξης ανέδειξας, τους δεξαμένους το φέγγος των λόγων σου. Όθεν πρέσβευε, Χριστώ τω Θεώ πανεύφημε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΦΑΙΟΣ ο Απόστολος
Δεν υπάρχουν σαφή βιογραφικά του στοιχεία, γι' αυτό δεν μπορούμε να αποφανθούμε με βεβαιότητα ποιος Άλφαίος είναι. Το μόνο πού γνωρίζουμε είναι, ότι απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ
Στους Συναξαριστές αναφέρεται ότι ήταν γιος του Αποστόλου Άλφαίου και αφού τον άπλωσαν σε μελισσώνα, θανατώθηκε από τις μέλισσες.
Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ
Στους Συναξαριστές αναφέρεται ότι ήταν αδελφή του Αγίου Άβερκίου και μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ επίσκοπος
Ή μνήμη του αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Εύχολόγιον ή Άγιασματάριον" έκδοση "Αποστολικής Διακονίας" 1956, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά άλλου δεν αναφέρεται ή μνήμη του αυτή τη μέρα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο θεσσαλονικιός ο Δερβίσης
Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και για να αποφύγει τις ακόλαστες προθέσεις κάποιου Τούρκου, νέος ακόμα, ήλθε στη Σμύρνη. Άγνωστο για ποιους λόγους, στην πόλη αυτή, εξισλαμίστηκε. Αργότερα πήγε στη Μέκκα και μπήκε στο Τάγμα των Δερβίσιδων. Ελεγχόμενος από τη συνείδηση του και προσπιούμενος τον τρελό, έχοντας πάντα το σχήμα του Δερβίση, περιόδευε για 18 χρόνια στις υπόδουλες χώρες, ελέγχοντας δριμύτατα την τούρκικη τυραννία. Πολλές φορές του δόθηκε ή ευκαιρία να εκδηλώσει την πίστη του στον Χριστό και την εκδήλωσε με έργα αγαθά. Όταν ήλθε στη Χίο παρακολούθησε τις Ιερές ακολουθίες τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή σε χριστιανική εκκλησιά άφοβα, έχοντας τα ρούχα του Δερβίση. Από τη Χίο πήγε στη Σμύρνη και παρουσιάστηκε στον κριτή της πόλης και ομολόγησε ότι μετανόησε για την προηγούμενη κατάσταση του και ότι τώρα επανέρχεται στον χριστιανισμό, αφού πέταξε μπροστά στον κριτή τα ρούχα του Δερβίση. Τον έριξαν τότε στη φυλακή και τρεις φορές τον έβγαλαν και προσπαθούσαν με κολακείες και φοβερισμούς να κάμψουν το φρόνημα του. Αλλ' ο Αλέξανδρος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του και στην απόφαση του να πεθάνει γι' αυτή. Όταν οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης του, για μία ώρα - πού είχε αναβληθεί ή εκτέλεση του - προσευχόταν γονατιστός και ατάραχος μπροστά στο πολυάριθμο πλήθος Τούρκων, Ελλήνων, Φράγκων και Αρμενίων. Γεμάτος χάρη και θάρρος υπέμεινε με καρτερία τον μαρτυρικό του θάνατο με αποκεφαλισμό, στις 26 Μαΐου 1794.
Ο ΑΓΙΟΣ AUGUSTINE (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού. Αθήναι 1985.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 27ην του μηνός Μαΐου
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΛΑΔΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΩΤΗΣ (ή Εύβίοτος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ρώσος
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ BEDE (Άγγλος)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΛΑΔΙΟΣ
Ό Άγιος Ελλάδιος έζησε την εποχή των σκληρών διωγμών κατά της Εκκλησίας. Τη ζωή του σαν λαϊκού, χαρακτήριζε ή μεγάλη σωφροσύνη, γι' αυτό και κλήθηκε στο αξίωμα του επισκόπου. Από τη θέση αύτή, ο Ελλάδιος διακρίθηκε για τη σοφία με την οποία τακτοποιούσε τα διάφορα ζητήματα. Και επειδή ή θεία σοφία "διατείνει από πέρατος εις πέρας εύρώστως και διοικεί τα πάντα χρηστώς"1, δηλαδή, επεκτείνει με δύναμη την κυριαρχία της από το ένα άκρο του κόσμου ως το άλλο, και διοικεί τα πάντα με ευεργετική καλοσύνη και αγαθότητα, έτσι και ο Ελλάδιος, πού είχε το χάρισμα αυτό, διοικούσε τις ψυχές του ποιμνίου του. Κατόρθωσε και έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Ή δράση του αυτή, όμως, προκάλεσε τον ειδωλολάτρη άρχοντα, πού τον συνέλαβε και πρότεινε στον Ελλάδιο να αρνηθεί το Χριστό, προκειμένου να σώσει το κεφάλι του. Με αγανάκτηση ο Ελλάδιος δήλωσε ότι είναι ατιμία να προτείνουν σε ένα χριστιανό επίσκοπο τέτοιους τρόπους σωτηρίας. Τότε έσχισαν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια, αλλά θεία χάριτι θεραπεύθηκε αμέσως. Τελικά, μετά από συνεχείς ραβδισμούς τον σκότωσαν, και έτσι πήρε το αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου. 1. Σοφία Σολομώντος, η' 1.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως έδέξω ως θείον έλαιον, ιερουργίας την χάριν, τη επινεύσει Χριστού, και ίέρευσας σοφώς Πάτερ Έλλάδιε, και Μαρτύρων κοινωνός, δι' αγώνων ιερών, γενόμενος Ίεράρχα, καθικετεύεις άπαύστως, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ
Ήταν Ιερέας στην εκκλησία των Σάρδεων. Κατά τα παραγγέλματα του απ. Παύλου ήταν πράος, ειρηνικός, επιεικής, φιλόξενος, αφιλοχρήματος, διδακτικός, και έτρεμε μήπως από αμέλεια του χανόταν ή και στιγμιαία σκανδαλιζόταν έστω και μόνο μία ψυχή. Όταν συνελήφθη, διατάχθηκε να αρνηθεί τον Ιησού. Αυτός μίλησε στον ειδωλολάτρη άρχοντα σαν ήρωας, επιθυμώντας να βαδίσει στο μαρτύριο και όχι να τ' αποφύγει. ο έπαρχος Ουαλεριανός τον βασάνισε σκληρά, και τελικά τον αποκεφάλισε κοντά στον ποταμό Έρμο, όπου βρισκόταν ή επισκοπή Σατάλων.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΩΤΗΣ (ή Εύβίοτος)
Μαρτύρησε δια πυρός.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ
Μαρτύρησε αφού συνέτριψαν το κεφάλι του με ογκόλιθο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ρώσος
Καταγόταν από την Ρωσία. Αίχμαλωτίστηκε το 1730 από τους Τατάρους, οι όποιοι τον πούλησαν σαν δούλο σ' ένα Τούρκο στο Προκόπι της Καισαρείας. ο Τούρκος αυτός, προσπάθησε ποικιλοτρόπως να έξωμόσει τον Ιωάννη, ο όποιος όμως έμεινε ακλόνητος στη χριστιανική του πίστη. Μετά από πολλές θλίψεις και ταλαιπωρίες, πού αναγράφονται λεπτομερώς στην εκτενέστερη βιογραφία του, κατόρθωσε να ελευθερωθεί από τον ασεβή δεσπότη του και αποσύρθηκε σε ερημικό μέρος ασκούμενος. Έτσι θεάρεστα και με αυστηρή άσκηση αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά, προβλέποντας μάλιστα - με τη χάρη του Θεού - και τον θάνατο του (27 Μαΐου 1730). Ακολουθία του εκδόθηκε στην Αθήνα το 1849 και 1897, και στην Κων/πολη 1899. Σήμερα είναι γνωστό σ' όλη την Ελλάδα, ότι στο Νέο Προκόπι Ευβοίας, βρίσκεται αποθησαυρισμένο το σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου (τοποθετήθηκε το 1925) και έγινε γνωστό από τα πολλά θαύματα πού έγιναν εκεί. Έτσι πλήθος κόσμου συρρέει κατά την ήμερα της πανήγυρης του στις 27 Μαΐου, αλλά και κάθε μέρα.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ γης ο καλέσας σε, προς ουράνιους Μονάς, τηρεί και μετά θάνατον άδιαλώβητον το σκήνος Σου Όσιε, Σύ γαρ εν τη Ασία ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ώκειώθης τω Χριστώ Ιωάννη. Αυτόν ουν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ
Κτήτωρ Ί. Μονής Ευαγγελισμού, Ρώσος (+ 16ος αϊ.)
Ο ΑΓΙΟΣ BEDE (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΛΑΔΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΩΤΗΣ (ή Εύβίοτος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ρώσος
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ BEDE (Άγγλος)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΛΑΔΙΟΣ
Ό Άγιος Ελλάδιος έζησε την εποχή των σκληρών διωγμών κατά της Εκκλησίας. Τη ζωή του σαν λαϊκού, χαρακτήριζε ή μεγάλη σωφροσύνη, γι' αυτό και κλήθηκε στο αξίωμα του επισκόπου. Από τη θέση αύτή, ο Ελλάδιος διακρίθηκε για τη σοφία με την οποία τακτοποιούσε τα διάφορα ζητήματα. Και επειδή ή θεία σοφία "διατείνει από πέρατος εις πέρας εύρώστως και διοικεί τα πάντα χρηστώς"1, δηλαδή, επεκτείνει με δύναμη την κυριαρχία της από το ένα άκρο του κόσμου ως το άλλο, και διοικεί τα πάντα με ευεργετική καλοσύνη και αγαθότητα, έτσι και ο Ελλάδιος, πού είχε το χάρισμα αυτό, διοικούσε τις ψυχές του ποιμνίου του. Κατόρθωσε και έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Ή δράση του αυτή, όμως, προκάλεσε τον ειδωλολάτρη άρχοντα, πού τον συνέλαβε και πρότεινε στον Ελλάδιο να αρνηθεί το Χριστό, προκειμένου να σώσει το κεφάλι του. Με αγανάκτηση ο Ελλάδιος δήλωσε ότι είναι ατιμία να προτείνουν σε ένα χριστιανό επίσκοπο τέτοιους τρόπους σωτηρίας. Τότε έσχισαν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια, αλλά θεία χάριτι θεραπεύθηκε αμέσως. Τελικά, μετά από συνεχείς ραβδισμούς τον σκότωσαν, και έτσι πήρε το αθάνατο στεφάνι του μαρτυρίου. 1. Σοφία Σολομώντος, η' 1.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως έδέξω ως θείον έλαιον, ιερουργίας την χάριν, τη επινεύσει Χριστού, και ίέρευσας σοφώς Πάτερ Έλλάδιε, και Μαρτύρων κοινωνός, δι' αγώνων ιερών, γενόμενος Ίεράρχα, καθικετεύεις άπαύστως, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ
Ήταν Ιερέας στην εκκλησία των Σάρδεων. Κατά τα παραγγέλματα του απ. Παύλου ήταν πράος, ειρηνικός, επιεικής, φιλόξενος, αφιλοχρήματος, διδακτικός, και έτρεμε μήπως από αμέλεια του χανόταν ή και στιγμιαία σκανδαλιζόταν έστω και μόνο μία ψυχή. Όταν συνελήφθη, διατάχθηκε να αρνηθεί τον Ιησού. Αυτός μίλησε στον ειδωλολάτρη άρχοντα σαν ήρωας, επιθυμώντας να βαδίσει στο μαρτύριο και όχι να τ' αποφύγει. ο έπαρχος Ουαλεριανός τον βασάνισε σκληρά, και τελικά τον αποκεφάλισε κοντά στον ποταμό Έρμο, όπου βρισκόταν ή επισκοπή Σατάλων.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΕΒΙΩΤΗΣ (ή Εύβίοτος)
Μαρτύρησε δια πυρός.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ
Μαρτύρησε αφού συνέτριψαν το κεφάλι του με ογκόλιθο.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Ρώσος
Καταγόταν από την Ρωσία. Αίχμαλωτίστηκε το 1730 από τους Τατάρους, οι όποιοι τον πούλησαν σαν δούλο σ' ένα Τούρκο στο Προκόπι της Καισαρείας. ο Τούρκος αυτός, προσπάθησε ποικιλοτρόπως να έξωμόσει τον Ιωάννη, ο όποιος όμως έμεινε ακλόνητος στη χριστιανική του πίστη. Μετά από πολλές θλίψεις και ταλαιπωρίες, πού αναγράφονται λεπτομερώς στην εκτενέστερη βιογραφία του, κατόρθωσε να ελευθερωθεί από τον ασεβή δεσπότη του και αποσύρθηκε σε ερημικό μέρος ασκούμενος. Έτσι θεάρεστα και με αυστηρή άσκηση αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά, προβλέποντας μάλιστα - με τη χάρη του Θεού - και τον θάνατο του (27 Μαΐου 1730). Ακολουθία του εκδόθηκε στην Αθήνα το 1849 και 1897, και στην Κων/πολη 1899. Σήμερα είναι γνωστό σ' όλη την Ελλάδα, ότι στο Νέο Προκόπι Ευβοίας, βρίσκεται αποθησαυρισμένο το σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου (τοποθετήθηκε το 1925) και έγινε γνωστό από τα πολλά θαύματα πού έγιναν εκεί. Έτσι πλήθος κόσμου συρρέει κατά την ήμερα της πανήγυρης του στις 27 Μαΐου, αλλά και κάθε μέρα.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Εκ γης ο καλέσας σε, προς ουράνιους Μονάς, τηρεί και μετά θάνατον άδιαλώβητον το σκήνος Σου Όσιε, Σύ γαρ εν τη Ασία ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ώκειώθης τω Χριστώ Ιωάννη. Αυτόν ουν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ
Κτήτωρ Ί. Μονής Ευαγγελισμού, Ρώσος (+ 16ος αϊ.)
Ο ΑΓΙΟΣ BEDE (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 28ην του μηνός Μαΐου
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ επίσκοπος Μελιτηνής
Η ΑΓΙΑ ΕΛΙΚΩΝΙΔΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΡΗΣΚΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΗΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο δια Χριστόν σαλός (τρελός)
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Αρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνας
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο Ιερομόναχος
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πελοποννήσιος
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο Θαυματουργός
ΜΝΗΜΗ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Επίσκοπος Θεσσαλονίκης (+ 4ος αϊ.)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ επίσκοπος Μελιτηνής
Υπήρξε άξιος στρατιώτης Χρίστου και ακούραστος εργάτης της Εκκλησίας. Ή καρποφόρα διδασκαλία του και τα εποικοδομητικά του έργα κράτησαν πολλές ψυχές όρθιες στη χριστιανική πίστη. Μάλιστα, είχε το χάρισμα να αλιεύει ψυχές στο Χριστό με τα σωτήρια δίχτυα του Ευαγγελίου. Και το σπουδαιότερο, ήταν έτοιμος να δώσει και τη ζωή του για την ασφάλεια και τη σωτηρία αυτών των ψυχών, μιμούμενος τον Κύριο, πού είπε: "Και ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι. και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών" . Δηλαδή, και ο υιός του ανθρώπου, ο Μεσσίας, δεν ήλθε στον κόσμο για να υπηρετηθεί, αλλά ήλθε για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο, για να εξαγορασθούν και να ελευθερωθούν από την αμαρτία και το θάνατο πολλοί. ο φθόνος, όμως, των πωρωμένων ειδωλολατρών οδήγησε στη σύλληψη του Ευτυχούς και κατόπιν στο μαρτυρικό θάνατο, μέσα στα βαθειά νερά ενός ποταμού.
Ό Σωφρόνιος Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα γράφεται Ευτυχής και μάλιστα επίσκοπος Μελιτηνής και ότι το σωστό είναι Ευτύχιος μάρτυς και όχι επίσκοπος.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, ι' 45.
Απολυτίκιο. Ηχος δ'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως εύτυχήαας αρετών ταις ιδέαις, της των Μαρτύρων εύκληρίας μετέσχες, ιερομάρτυς ένδοξε παμμάκαρ Ευτυχές· συ γαρ τω Θεώ ημών, καθαρώς ύπουργήσας, αίμασιν έφοίνιξας, την αγίαν στολήν σου' μεθ' ής Χριστώ και νυν ιερουργών, αεί δυσώπει, υπέρ των ψυχών ημών.
Η ΑΓΙΑ ΕΛΙΚΩΝΙΔΑ
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Γορδιανού του Γ', στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα (238-244). Ήταν Θεσσαλονικιά αλλά μετακόμισε στην Κόρινθο, όπου καταγγέλθηκε σαν χριστιανή στον άρχοντα Περίνιο. Μάταια αυτός προσπάθησε να την αποσπάσει από τη χριστιανική πίστη. 'Εκείνη έμενε σταθερή και φώναζε ότι είναι χριστιανή. 'Εξοργισμένος τότε ο Περίνιος την έβρισε χυδαία και της ξύρισε το κεφάλι. Ή Έλικωνίδα χαμογελώντας απάντησε: "Σείς, έπαρχε, θεωρείτε άνθρωπο κυρίως το σώμα, και την ομορφιά του, νομίζετε ότι είναι ή κυριότερη ανθρώπινη αρετή, και πάνω σ' αυτή τη βάση στηρίζετε την ταπεινή και πρόσκαιρη ευτυχία σας. 'Αλλά για μας τους χριστιανούς, το επίγειο σώμα είναι όπως και το ρούχο. Αυτό κάποια μέρα θα παλιώσει και θα πεταχτεί. Επομένως ό,τι και αν κάνεις το φθαρτό σώμα μου δεν θα με ενοχλήσει, διότι δεν θα καταφέρεις να βλάψεις, με τη χάρη του Θεού, το σώμα της ψυχής μου, όπου εμείς οί χριστιανοί στηρίζουμε την αιώνια ευτυχία μας". ο Περίνιος διέταξε τότε και έβαλαν την αγία μέσα σε λιωμένο μολύβι και άσφαλτο. Ή θεία χάρη όμως την κράτησε αβλαβή. Το ίδιο συνέβη, όταν αργότερα και ο ανθύπατος Ιουστίνος την έριξε στη φωτιά και τα άγρια θηρία. Τελικά ή Έλικωνίδα αποκεφαλίστηκε και έτσι φόρεσε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου για τον Χριστό.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΡΗΣΚΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΗΣ
Έζησαν στη Ρώμη και έφεραν με τη διδασκαλία τους πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χριστού. Συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και αφοί τους έδειραν δυνατά, κατόπιν τους έριξαν ζωντανούς μέσα σε καμίνι φωτιάς και έτσι όλοι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο δια Χριστόν σαλός (τρελός)
Χωρίς υπόμνημα στους Συναξαριστές. Υπάρχουν όμως τρεις παραλλαγές της βιογραφίας του, σε Αγιορείτικους κώδικες. Αυτός λοιπόν ήταν Σκύθης στην καταγωγή και έζησε στην Κωνσταντινούπολη επί βασιλέως Λέοντος του μεγάλου (πώς βρέθηκε εκεί, άγνωστο). 'Από παιδί μπήκε στην υπηρεσία κάποιου άρχοντα της Κων/πολης, Θεογνώστου ονομαζόμενου. Εκεί λόγω της αρετής του προόδευε και ο άρχοντας τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση. Κατόπιν όμως θείας προσταγής, ακολούθησε τη ζωή του δια Χριστόν σαλού (τρελού), πού με λεπτομέρεια περιγράφει ή εκτενέστερη βιογραφία του. Είχε προορατικό χάρισμα και μεγάλη σοφία. Τελικά απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 66 χρονών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Αρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνας
Δεν αναφέρεται στον Συναξαριστή του 'Αγίου Νικόδημου. Συναντάται στους τέσσερις Λαυριωτικούς Κώδικες Δ 39, Θ 87, Δ 36 και Ω 147. Στους δύο τελευταίους υπάρχει 'Ακολουθία του, ποίημα Ιωσήφ του Υμνογράφου. 'Από την 'Ακολουθία του λοιπόν μαθαίνουμε, ότι ο Νικήτας έζησε στα χρόνια της εικονομαχίας και αναδείχτηκε μέγας ομολογητής μαζί με άλλους δύο άγνωστους άλλου ομολογητές, και μάλιστα συγγενείς του, τον Νικήτα και τον Ιγνάτιο. Υπήρξε φιλάνθρωπος, άριστος ποιμενάρχης και πολύ αγωνιστής κατά των αιρέσεων.
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο Ιερομόναχος
Γεννήθηκε στην Προύσα από γονείς ευσεβείς χριστιανούς και έγινε Ιερέας. Κάποτε όμως, το 1801, καθώς ήταν μεθυσμένος αρνήθηκε τον Χριστό. Αλλ' όταν συνήλθε, παρουσιάστηκε στον κριτή, πέταξε το σαρίκι και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε τον έριξαν στη φυλακή, όπου ο Ζαχαρίας προσευχόταν στον Θεό να τον ενισχύσει στο μαρτύριο. Κατόπιν τον έβγαλαν και με κολακείες και συμβουλές προσπάθησαν να αλλάξουν το φρόνημα του. Αλλ' ο Ζαχαρίας παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Αμέσως τότε άρχισαν τα φρικτά βασανιστήρια του. Αφού τον έδειραν ανελέητα, έσφιξαν το κεφάλι του με πυρακτωμένα σίδερα. Κατόπιν ξερίζωσαν τα νύχια των άκρων του με μυτερά και κοφτερά καλάμια, και εξάρθρωσαν τα χέρια του. Στη συνέχεια τον έκλεισαν πάλι στη φυλακή, αλλ' όταν τον οδήγησαν επανειλημμένα στον κριτή, ο Ζαχαρίας ομολογούσε πάντα Χριστόν Εσταυρωμένον. Τότε τον αποκεφάλισαν στις 28 Μαΐου 1802, σε ηλικία 38 ετών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πελοποννήσιος
Καταγόταν από την Πελοπόννησο και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Εξισλαμίστηκε από τους Τούρκους, μαζί με άλλους νέους, πιθανώς μετά την κατάπνιξη της επανάστασης της Πελοποννήσου το 1769. Το παιδί αυτό ονομαζόταν Δημήτριος και όταν εξισλαμίστηκε ονομάστηκε Μουσταφάς. Από τη φύση του ευφυής και δραστήριος, αναδείχτηκε ο Μουσταφάς μεταξύ των επιφανών Τούρκων της Πελοποννήσου και πήρε το αξίωμα του Έπαρχου (ίμπροχώραγα), και απόκτησε πολύ πλούτο και δούλους. Επιθυμούσε όμως από την αρχή να επανέλθει στην πίστη των πατέρων του, γι' αυτό δεν θαμπώθηκε από τον πλούτο και τις τιμές. Πήρε λοιπόν την απόφαση να επιστρέψει στον Χριστιανισμό και προσήλθε σ' ένα πνευματικό στην Τρίπολη, όπου εξομολογήθηκε, πήρε τη συμβουλή του και ζούσε κρυφά χριστιανικά. Ή χριστιανική του όμως ζωή, σκανδάλισε τους μωαμεθανούς και τον κατάγγειλαν στον πασά της Τρίπολης. Όποτε ο μάρτυρας συνελήφθη στον Μυστρά, οδηγήθηκε στον πασά της Τρίπολης και ομολόγησε ότι είναι έτοιμος να χύσει το αίμα του για την αγάπη του Ιησού Χριστού. Παρά τις συμβουλές και τις υποσχέσεις του πασά, ο μάρτυρας παρέμεινε αμετάθετος στην πίστη του. Μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα στη φυλακή, τελικά τον αποκεφάλισαν στις 28 Μαΐου 1794, Κυριακή της Πεντηκοστής, στην Τρίπολη. Το λείψανο του Άγιου παρέλαβαν οι χριστιανοί και το έθαψαν στον ναό του Αγίου μεγαλομάρτυρα Δημητρίου στην Τρίπολη. Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Κορινθίας Μακάριος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο Θαυματουργός
επίσκοπος Ροοτοβίας (Ρώσος).
ΜΝΗΜΗ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
εν Νικαία (325) (Ζ' Κυριακή μετά το Πάσχα)
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Επίσκοπος Θεσσαλονίκης (+ 4ος αϊ.)
Συνεργάστηκε με τον Μ. Αθανάσιο εναντίον των Άρειανών, μετάσχων και στην Α' Οικουμενική Σύνοδο. ο 'Αλέξανδρος μετέφερε και το λείψανο της μάρτυρος Ματρώνης στη Θεσσαλονίκη και έκτισε και εκκλησία. Εορτάζεται και την Ζ' Κυριακή μετά το Πάσχα
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ επίσκοπος Μελιτηνής
Η ΑΓΙΑ ΕΛΙΚΩΝΙΔΑ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΡΗΣΚΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΗΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο δια Χριστόν σαλός (τρελός)
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Αρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνας
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο Ιερομόναχος
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πελοποννήσιος
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο Θαυματουργός
ΜΝΗΜΗ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Επίσκοπος Θεσσαλονίκης (+ 4ος αϊ.)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ επίσκοπος Μελιτηνής
Υπήρξε άξιος στρατιώτης Χρίστου και ακούραστος εργάτης της Εκκλησίας. Ή καρποφόρα διδασκαλία του και τα εποικοδομητικά του έργα κράτησαν πολλές ψυχές όρθιες στη χριστιανική πίστη. Μάλιστα, είχε το χάρισμα να αλιεύει ψυχές στο Χριστό με τα σωτήρια δίχτυα του Ευαγγελίου. Και το σπουδαιότερο, ήταν έτοιμος να δώσει και τη ζωή του για την ασφάλεια και τη σωτηρία αυτών των ψυχών, μιμούμενος τον Κύριο, πού είπε: "Και ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι. και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών" . Δηλαδή, και ο υιός του ανθρώπου, ο Μεσσίας, δεν ήλθε στον κόσμο για να υπηρετηθεί, αλλά ήλθε για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο, για να εξαγορασθούν και να ελευθερωθούν από την αμαρτία και το θάνατο πολλοί. ο φθόνος, όμως, των πωρωμένων ειδωλολατρών οδήγησε στη σύλληψη του Ευτυχούς και κατόπιν στο μαρτυρικό θάνατο, μέσα στα βαθειά νερά ενός ποταμού.
Ό Σωφρόνιος Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα γράφεται Ευτυχής και μάλιστα επίσκοπος Μελιτηνής και ότι το σωστό είναι Ευτύχιος μάρτυς και όχι επίσκοπος.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, ι' 45.
Απολυτίκιο. Ηχος δ'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως εύτυχήαας αρετών ταις ιδέαις, της των Μαρτύρων εύκληρίας μετέσχες, ιερομάρτυς ένδοξε παμμάκαρ Ευτυχές· συ γαρ τω Θεώ ημών, καθαρώς ύπουργήσας, αίμασιν έφοίνιξας, την αγίαν στολήν σου' μεθ' ής Χριστώ και νυν ιερουργών, αεί δυσώπει, υπέρ των ψυχών ημών.
Η ΑΓΙΑ ΕΛΙΚΩΝΙΔΑ
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Γορδιανού του Γ', στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα (238-244). Ήταν Θεσσαλονικιά αλλά μετακόμισε στην Κόρινθο, όπου καταγγέλθηκε σαν χριστιανή στον άρχοντα Περίνιο. Μάταια αυτός προσπάθησε να την αποσπάσει από τη χριστιανική πίστη. 'Εκείνη έμενε σταθερή και φώναζε ότι είναι χριστιανή. 'Εξοργισμένος τότε ο Περίνιος την έβρισε χυδαία και της ξύρισε το κεφάλι. Ή Έλικωνίδα χαμογελώντας απάντησε: "Σείς, έπαρχε, θεωρείτε άνθρωπο κυρίως το σώμα, και την ομορφιά του, νομίζετε ότι είναι ή κυριότερη ανθρώπινη αρετή, και πάνω σ' αυτή τη βάση στηρίζετε την ταπεινή και πρόσκαιρη ευτυχία σας. 'Αλλά για μας τους χριστιανούς, το επίγειο σώμα είναι όπως και το ρούχο. Αυτό κάποια μέρα θα παλιώσει και θα πεταχτεί. Επομένως ό,τι και αν κάνεις το φθαρτό σώμα μου δεν θα με ενοχλήσει, διότι δεν θα καταφέρεις να βλάψεις, με τη χάρη του Θεού, το σώμα της ψυχής μου, όπου εμείς οί χριστιανοί στηρίζουμε την αιώνια ευτυχία μας". ο Περίνιος διέταξε τότε και έβαλαν την αγία μέσα σε λιωμένο μολύβι και άσφαλτο. Ή θεία χάρη όμως την κράτησε αβλαβή. Το ίδιο συνέβη, όταν αργότερα και ο ανθύπατος Ιουστίνος την έριξε στη φωτιά και τα άγρια θηρία. Τελικά ή Έλικωνίδα αποκεφαλίστηκε και έτσι φόρεσε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου για τον Χριστό.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΡΗΣΚΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΗΣ
Έζησαν στη Ρώμη και έφεραν με τη διδασκαλία τους πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χριστού. Συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και αφοί τους έδειραν δυνατά, κατόπιν τους έριξαν ζωντανούς μέσα σε καμίνι φωτιάς και έτσι όλοι πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο δια Χριστόν σαλός (τρελός)
Χωρίς υπόμνημα στους Συναξαριστές. Υπάρχουν όμως τρεις παραλλαγές της βιογραφίας του, σε Αγιορείτικους κώδικες. Αυτός λοιπόν ήταν Σκύθης στην καταγωγή και έζησε στην Κωνσταντινούπολη επί βασιλέως Λέοντος του μεγάλου (πώς βρέθηκε εκεί, άγνωστο). 'Από παιδί μπήκε στην υπηρεσία κάποιου άρχοντα της Κων/πολης, Θεογνώστου ονομαζόμενου. Εκεί λόγω της αρετής του προόδευε και ο άρχοντας τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση. Κατόπιν όμως θείας προσταγής, ακολούθησε τη ζωή του δια Χριστόν σαλού (τρελού), πού με λεπτομέρεια περιγράφει ή εκτενέστερη βιογραφία του. Είχε προορατικό χάρισμα και μεγάλη σοφία. Τελικά απεβίωσε ειρηνικά σε ηλικία 66 χρονών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Αρχιεπίσκοπος Χαλκηδόνας
Δεν αναφέρεται στον Συναξαριστή του 'Αγίου Νικόδημου. Συναντάται στους τέσσερις Λαυριωτικούς Κώδικες Δ 39, Θ 87, Δ 36 και Ω 147. Στους δύο τελευταίους υπάρχει 'Ακολουθία του, ποίημα Ιωσήφ του Υμνογράφου. 'Από την 'Ακολουθία του λοιπόν μαθαίνουμε, ότι ο Νικήτας έζησε στα χρόνια της εικονομαχίας και αναδείχτηκε μέγας ομολογητής μαζί με άλλους δύο άγνωστους άλλου ομολογητές, και μάλιστα συγγενείς του, τον Νικήτα και τον Ιγνάτιο. Υπήρξε φιλάνθρωπος, άριστος ποιμενάρχης και πολύ αγωνιστής κατά των αιρέσεων.
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ο Ιερομόναχος
Γεννήθηκε στην Προύσα από γονείς ευσεβείς χριστιανούς και έγινε Ιερέας. Κάποτε όμως, το 1801, καθώς ήταν μεθυσμένος αρνήθηκε τον Χριστό. Αλλ' όταν συνήλθε, παρουσιάστηκε στον κριτή, πέταξε το σαρίκι και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Τότε τον έριξαν στη φυλακή, όπου ο Ζαχαρίας προσευχόταν στον Θεό να τον ενισχύσει στο μαρτύριο. Κατόπιν τον έβγαλαν και με κολακείες και συμβουλές προσπάθησαν να αλλάξουν το φρόνημα του. Αλλ' ο Ζαχαρίας παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Αμέσως τότε άρχισαν τα φρικτά βασανιστήρια του. Αφού τον έδειραν ανελέητα, έσφιξαν το κεφάλι του με πυρακτωμένα σίδερα. Κατόπιν ξερίζωσαν τα νύχια των άκρων του με μυτερά και κοφτερά καλάμια, και εξάρθρωσαν τα χέρια του. Στη συνέχεια τον έκλεισαν πάλι στη φυλακή, αλλ' όταν τον οδήγησαν επανειλημμένα στον κριτή, ο Ζαχαρίας ομολογούσε πάντα Χριστόν Εσταυρωμένον. Τότε τον αποκεφάλισαν στις 28 Μαΐου 1802, σε ηλικία 38 ετών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΣ ή ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πελοποννήσιος
Καταγόταν από την Πελοπόννησο και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Εξισλαμίστηκε από τους Τούρκους, μαζί με άλλους νέους, πιθανώς μετά την κατάπνιξη της επανάστασης της Πελοποννήσου το 1769. Το παιδί αυτό ονομαζόταν Δημήτριος και όταν εξισλαμίστηκε ονομάστηκε Μουσταφάς. Από τη φύση του ευφυής και δραστήριος, αναδείχτηκε ο Μουσταφάς μεταξύ των επιφανών Τούρκων της Πελοποννήσου και πήρε το αξίωμα του Έπαρχου (ίμπροχώραγα), και απόκτησε πολύ πλούτο και δούλους. Επιθυμούσε όμως από την αρχή να επανέλθει στην πίστη των πατέρων του, γι' αυτό δεν θαμπώθηκε από τον πλούτο και τις τιμές. Πήρε λοιπόν την απόφαση να επιστρέψει στον Χριστιανισμό και προσήλθε σ' ένα πνευματικό στην Τρίπολη, όπου εξομολογήθηκε, πήρε τη συμβουλή του και ζούσε κρυφά χριστιανικά. Ή χριστιανική του όμως ζωή, σκανδάλισε τους μωαμεθανούς και τον κατάγγειλαν στον πασά της Τρίπολης. Όποτε ο μάρτυρας συνελήφθη στον Μυστρά, οδηγήθηκε στον πασά της Τρίπολης και ομολόγησε ότι είναι έτοιμος να χύσει το αίμα του για την αγάπη του Ιησού Χριστού. Παρά τις συμβουλές και τις υποσχέσεις του πασά, ο μάρτυρας παρέμεινε αμετάθετος στην πίστη του. Μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα στη φυλακή, τελικά τον αποκεφάλισαν στις 28 Μαΐου 1794, Κυριακή της Πεντηκοστής, στην Τρίπολη. Το λείψανο του Άγιου παρέλαβαν οι χριστιανοί και το έθαψαν στον ναό του Αγίου μεγαλομάρτυρα Δημητρίου στην Τρίπολη. Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Κορινθίας Μακάριος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο Θαυματουργός
επίσκοπος Ροοτοβίας (Ρώσος).
ΜΝΗΜΗ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
εν Νικαία (325) (Ζ' Κυριακή μετά το Πάσχα)
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Επίσκοπος Θεσσαλονίκης (+ 4ος αϊ.)
Συνεργάστηκε με τον Μ. Αθανάσιο εναντίον των Άρειανών, μετάσχων και στην Α' Οικουμενική Σύνοδο. ο 'Αλέξανδρος μετέφερε και το λείψανο της μάρτυρος Ματρώνης στη Θεσσαλονίκη και έκτισε και εκκλησία. Εορτάζεται και την Ζ' Κυριακή μετά το Πάσχα
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Μαΐου
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Παρθένος
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Οσιομάρτυς ή Κωνσταντινουπολίτισσα
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΑΣ και Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ επίσκοπος Άνέων και οι αυτού μαθητές
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νάννος από τη Θεσσαλονίκη
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο Άργέντης
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θαυματουργός ο δια Χριστόν Σαλός
Η ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ
Ανάμνησης της θλιβεράς αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων, της Κωνσταντινουπόλεως, υπό των αντίχριστων (Τρίτη 29 Μαΐου 1453).
Ο ΑΓΙΟΣ ETHELBERT (Άγγλος)
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Παρθένος
Ό θεοκίνητος Απ. Παύλος είπε: Ήρμοσάμην υμάς ένί άνδρί, παρθένον άγνήν παραστήσαι τω Χριστώ"1. Έκανα τους αρραβώνες σας με έναν άνδρα, το Χριστό, για να σας παρουσιάσω παρθένο αγνή σ' Αυτόν. Δηλαδή, να παρουσιάσω τις ψυχές σας αγνές και καθαρές από κάθε πλάνη και αμαρτία, ενωμένες με την πίστη και την αγάπη σε μια πνευματική νύμφη, της οποίας νυμφίος να είναι ο Χριστός. Μια τέτοια ψυχή ήταν και ή παρθενομάρτυς Θεοδοσία. Καταγόταν από τη Φοινίκη και δεν είχε μόνο παρθενικό σώμα, αλλά και παρθενική ψυχή. Από ηλικία 18 χρονών, έλαμπε για το ζήλο και τη θερμή της πίστη, ανάμεσα στις νεαρές ειδωλολάτρισσες γυναίκες. Αυτό καταγγέλθηκε στον άρχοντα Ουρβανό, πού με κάθε δελεαστικό τρόπο προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί το Χριστό. Όμως ή παρθένος Θεοδοσία έμεινε αμετακίνητη στο Ιερό της πιστεύω. ο Ουρβανός, βλέποντας την αδάμαστη επιμονή της, εξοργίστηκε και με θηριώδη τρόπο έσπασε τα κόκκαλά της και πριόνισε τις σάρκες της. Έπειτα, την πλησίασε και της πρότεινε να αλλαξοπιστήσει, έστω και την τελευταία στιγμή, και αυτός θα θεράπευε αμέσως τις πληγές της. Ή Θεοδοσία μισοπεθαμένη απάντησε: "Είμαι χριστιανή". Τότε ο τύραννος διέταξε και την έριξαν στη θάλασσα, οπού και παρέδωσε το πνεύμα της.
1. Β' προς Κορινθίους, ια' 2.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως δόσιν θεόσδοτον, την παρθενίαν την σήν, άγώσιν αθλήσεως, Θεοδοσία σεμνή, τω Λόγω προσήγαγες' όθεν προς αθανάτους, μεταστάσα νυμφώνας, πρέσβευε Άθληφόρε, τω Δεσπότη των όλων, ρυσθήναι εκ πολυτρόπων, ημάς συμπτώσεων.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ ή Οσιομάρτυς ή Κωνσταντινουπολίτισσα
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από γονείς ευσεβείς και πλούσιους, στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του αδραμυττηνού (716). Μετά τον θάνατο του πατέρα της, ή μητέρα της την έκλεισε σε κάποια μονή της πόλης, σε ηλικία επτά ετών, οπού αργότερα έκάρη μοναχή. Όταν πέθανε και ή μητέρα της, μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και τα ορφανά. Και επιδόθηκε στην άσκηση μέσα στη Μονή της, πού ήταν κοντά "του Σκοτεινού Φρέατος και της λεγομένης Άσπάρου στερνής". Μετά από 10 χρόνια άσκηση στο μοναστήρι της, ακολούθησε ο διωγμός κατά των Ιερών εικόνων. Όποτε οι απεσταλμένοι του Λέοντα του Ίσαύρου (ή κατ' άλλη εκδοχή του Κων/νου Κοπρώνυμου) αποπειράθηκαν να κατεβάσουν από τη Χάλκη Πύλη την εικόνα του Χρίστου. Τότε ή Θεοδοσία, μαζί με άλλες γυναίκες γκρέμισε από τη σκάλα τον ανεβασμένο Σπαθάριο και τον σκότωσε. Κατόπιν συνελήφθη, και τις μεν άλλες γυναίκες σκότωσαν, τη δε Θεοδοσία, έσφαξε ένας άγριος δήμιος με κέρατο βοδιού. Ή Σύναξή της γίνεται στη Μονή του Σωτήρα Χριστού του Ευεργέτη, κατά δε τον Συναξαριστή του Αγ. Νικόδημου στη Μονή του Δεξιοκράτους, όπου και το τίμιο λείψανο της.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας
Έζησε στα χρόνια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου και χειροτονήθηκε Πατριάρχης Αλεξάνδρειας πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο. Ή Πατριαρχεία του συνεχίστηκε και μετά τη Σύνοδο αυτή (313-328), διαδεχθείς τον Αχιλλά (311-312). Αυτός εξεδίωξε και άπέθαλε από την 'Εκκλησία του Χριστού τον κακόδοξο Άρειο. Πατριάρχευσε με το φωτεινό του παράδειγμα για 15 ολόκληρα χρόνια και άφησε διάδοχο του τον Μέγα Αθανάσιο (328-373).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΑΣ και Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ
Μαρτύρησαν αφού συνέτριψαν τα κόκκαλά τους με ξύλα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ επίσκοπος Άνέων και οι αυτού μαθητές
Ήταν από τους επισκόπους, πού ποίμαναν το ποίμνιο τους με πολλή στοργή και επιμέλεια. Συγχρόνως υπεράσπιζε την πίστη του Ευαγγελίου κατά των προσβολών των Ιουδαίων και των ειδωλολατρών. Στό διωγμό, κατά της 'Εκκλησίας, πού έκανε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, ο επίσκοπος Άνέων Όλβιανός συνελήφθη και μετά από ανάκριση, υποβλήθηκε σε σειρά σκληρών βασανιστηρίων. 'Αλλ' όλα αυτά δεν κατάφεραν να νικήσουν τη θερμότητα του ζήλου του. Τελευταία τον έριξαν μαζί με τους μαθητές του μέσα στη φωτιά, όπου βρήκαν το θάνατο, και αξιώθηκαν του μαρτυρικού στεφάνου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νάννος από τη Θεσσαλονίκη
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς ευσεβείς. ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης και ή μητέρα του Θωμαή. 'Επειδή ή γέννηση του συνέπεσε με την παραμονή της γιορτής των γενεθλίων του Τιμίου Προδρόμου, οι γονείς του τον ονόμασαν Ιωάννη. Για να ξεχωρίζει όμως από τον πατέρα του, πού είχε το ίδιο όνομα, αυτόν τον έλεγαν Νάννο. ο πατέρας του πήγε στη Σμύρνη και εργαζόταν σαν υποδηματοποιός. Αργότερα παρέλαβε και τους γιους του Θεόδωρο και Ιωάννη. Ενάρετοι και ο'ι δύο αδελφοί, καταγίνονταν με την τέχνη τους και την ανάγνωση των Γραφών. Ξαφνικά τον Ιωάννη κατέλαβε ο πόθος του Μαρτυρίου και "έγένετο τοις Άγαρηνοίς ως Αγαρηνός, ίνα κερδίση τον Χριστόν..". Έτσι κάποια μέρα έτρεξε στο σπίτι του αγά, πού είχε προσκολληθεί και αφού φόρεσε χριστιανικά ρούχα και τούρκικο σαρίκι στο κεφάλι, παρουσιάστηκε στον κριτή και ομολόγησε την επάνοδο του στον Χριστιανισμό. Τότε ο 18χρονος Ιωάννης κλείστηκε στη φυλακή και βασανίστηκε σκληρά. Όταν τον έβγαλαν του υποσχέθηκαν τιμές και αξιώματα, αλλ' ο μάρτυρας παρέμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη. Τότε οι Τούρκοι τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον αποκεφάλισαν στην τοποθεσία Σοάν Παζάρι, στις 29 Μαΐου 1802. Χριστιανοί αγόρασαν το τίμιο λείψανο του από τους Τούρκους αντί 3.400 γροσιών και τον ενταφίασαν. Μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε ο Ιερομόναχος Νικηφόρος ο Χίος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο Άργέντης
Ό Νεομάρτυρας αυτός ήταν από τη Χίο και υπέστη μαρτυρικό θάνατο στην Κωνσταντινούπολη το 1465. Συγκαταλέγεται και αυτός μεταξύ των πρώτων Νεομαρτύρων, πού θανατώθηκαν από τους Τούρκους αμέσως μετά την άλωση της Κων/πολης. Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Γεωργός Τραπεζούντιος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θαυματουργός ο δια Χριστόν Σαλός
Ουστιζίας (Ρώσος)
Η ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ
Εικάζεται ότι είναι ή τελευταία Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου (1390-1450 μ.Χ.). Λεγόταν Ελένη Δραγάση και είναι ή μοναδική Σλάβα, πού έγινε αυτοκράτειρα του Βυζαντινού θρόνου. Επίσης, ήταν κόρη του ηγεμόνα της Βορειοανατολικής Μακεδονίας Κωνσταντίνου Δραγάση και σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου. Είναι όπως γράφουν οι Ιστορικοί, ή "Πολύπαις και Καλλίπαις", μητέρα, με οκτώ παιδιά, από τα οποία ο Ιωάννης Η' Παλαιολόγος αυτοκράτορας (1425-1448) και ο Κων/νος ΙΑ', ο άγιος Εθνομάρτυρας τελευταίος Αυτοκράτορας (1448-1453 - 29 Μαΐου μαύρη ήμερα αλώσεως της Βασιλεύουσας). Ή Άγία Υπομονή, είχε το όνομα της μητέρας του Πρώτου αυτοκράτορα 'Αγίου Κωνσταντίνου, της 'Αγίας Ελένης: (Κων/νος, υιός Έλένης ίδρυσε την Πόλη και Κων/νος, υιός Ελένης έπεσε μαχόμενος υπέρ της Πόλεως αυτής!). 'Ολόκληρη ή ζωή της ήταν ζωή αγιότητας και προπάντων ζωή αγώνος με υπομονή και καρτερικότητα. Γι' αυτό και μετά τον θάνατο του συζύγου της (1425), έγινε Μοναχή με το όνομα ΥΠΟΜΟΝΗ. Είναι εκείνη, πού μέσα σ' όλα τα καθήκοντα της, ως Αυτοκράτειρα, ως σύζυγος, ως Μητέρα πολλών παιδιών άσκησε έντονα και το έργο της φιλανθρωπίας, με την ίδρυση και συντήρηση στο Μοναστήρι πού έφυλάσσετο το Ιερό Λείψανο του Όσιου Παταπίου, Γηροκομείο με το όνομα "Καθίδρυμα της Ελπίδος των Απηλπισμένων". Το φιλομόναχο ιδεώδες, δεν το έζησε μόνον ή ιδία, αλλά το μετέδωκε σ' ολόκληρη σχεδόν την οικογένεια της. ο Σύζυγός της Μανουήλ παραιτήθηκε από το θρόνο του και ετελείωσε την ζωήν του ως Μοναχός. Ή πενθερά της, ή κουνιάδα της, τα αγόρια της Θεόδωρος, 'Ανδρόνικος και Δημήτριος έτελείωσαν την ζωή τους ως Μοναχοί. Το ίδιο και ή εγγονή της, κόρη του γιου της Θωμά, Ελένη, έγινε Μοναχή με το όνομα Υπομονή στη
Λευκάδα. Ή 'Αγία Υπομονή έζησε σαν μοναχή περίπου 25 χρόνια μετά την κοίμηση του συζύγου της και ή ίδια εκοιμήθη το 1450. Μόνασε στη Μονή της Κυράς Μάρθας, πού μετά την άλωση καταστράφηκε, όπως και πολλά άλλα Μοναστήρια και Ναοί. Εικόνα της ευρίσκεται στην Ί. Μονή οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την κλεινήν βασιλίδα έγκωμιάοωμεν, Ύπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού εν αγάπη ακλινεί, ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες' Μήτερ, λιταίς σου θραϋσον ημών της αμαρτίας δεσμούς.
Ανάμνησης της θλιβεράς αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων, της Κωνσταντινουπόλεως, υπό των αντίχριστων (Τρίτη 29 Μαΐου 1453).
Ο ΑΓΙΟΣ ETHELBERT (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, 'Αθήναι 1985.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Παρθένος
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Οσιομάρτυς ή Κωνσταντινουπολίτισσα
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΑΣ και Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ επίσκοπος Άνέων και οι αυτού μαθητές
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νάννος από τη Θεσσαλονίκη
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο Άργέντης
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θαυματουργός ο δια Χριστόν Σαλός
Η ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ
Ανάμνησης της θλιβεράς αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων, της Κωνσταντινουπόλεως, υπό των αντίχριστων (Τρίτη 29 Μαΐου 1453).
Ο ΑΓΙΟΣ ETHELBERT (Άγγλος)
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η Παρθένος
Ό θεοκίνητος Απ. Παύλος είπε: Ήρμοσάμην υμάς ένί άνδρί, παρθένον άγνήν παραστήσαι τω Χριστώ"1. Έκανα τους αρραβώνες σας με έναν άνδρα, το Χριστό, για να σας παρουσιάσω παρθένο αγνή σ' Αυτόν. Δηλαδή, να παρουσιάσω τις ψυχές σας αγνές και καθαρές από κάθε πλάνη και αμαρτία, ενωμένες με την πίστη και την αγάπη σε μια πνευματική νύμφη, της οποίας νυμφίος να είναι ο Χριστός. Μια τέτοια ψυχή ήταν και ή παρθενομάρτυς Θεοδοσία. Καταγόταν από τη Φοινίκη και δεν είχε μόνο παρθενικό σώμα, αλλά και παρθενική ψυχή. Από ηλικία 18 χρονών, έλαμπε για το ζήλο και τη θερμή της πίστη, ανάμεσα στις νεαρές ειδωλολάτρισσες γυναίκες. Αυτό καταγγέλθηκε στον άρχοντα Ουρβανό, πού με κάθε δελεαστικό τρόπο προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί το Χριστό. Όμως ή παρθένος Θεοδοσία έμεινε αμετακίνητη στο Ιερό της πιστεύω. ο Ουρβανός, βλέποντας την αδάμαστη επιμονή της, εξοργίστηκε και με θηριώδη τρόπο έσπασε τα κόκκαλά της και πριόνισε τις σάρκες της. Έπειτα, την πλησίασε και της πρότεινε να αλλαξοπιστήσει, έστω και την τελευταία στιγμή, και αυτός θα θεράπευε αμέσως τις πληγές της. Ή Θεοδοσία μισοπεθαμένη απάντησε: "Είμαι χριστιανή". Τότε ο τύραννος διέταξε και την έριξαν στη θάλασσα, οπού και παρέδωσε το πνεύμα της.
1. Β' προς Κορινθίους, ια' 2.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως δόσιν θεόσδοτον, την παρθενίαν την σήν, άγώσιν αθλήσεως, Θεοδοσία σεμνή, τω Λόγω προσήγαγες' όθεν προς αθανάτους, μεταστάσα νυμφώνας, πρέσβευε Άθληφόρε, τω Δεσπότη των όλων, ρυσθήναι εκ πολυτρόπων, ημάς συμπτώσεων.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ ή Οσιομάρτυς ή Κωνσταντινουπολίτισσα
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από γονείς ευσεβείς και πλούσιους, στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του αδραμυττηνού (716). Μετά τον θάνατο του πατέρα της, ή μητέρα της την έκλεισε σε κάποια μονή της πόλης, σε ηλικία επτά ετών, οπού αργότερα έκάρη μοναχή. Όταν πέθανε και ή μητέρα της, μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και τα ορφανά. Και επιδόθηκε στην άσκηση μέσα στη Μονή της, πού ήταν κοντά "του Σκοτεινού Φρέατος και της λεγομένης Άσπάρου στερνής". Μετά από 10 χρόνια άσκηση στο μοναστήρι της, ακολούθησε ο διωγμός κατά των Ιερών εικόνων. Όποτε οι απεσταλμένοι του Λέοντα του Ίσαύρου (ή κατ' άλλη εκδοχή του Κων/νου Κοπρώνυμου) αποπειράθηκαν να κατεβάσουν από τη Χάλκη Πύλη την εικόνα του Χρίστου. Τότε ή Θεοδοσία, μαζί με άλλες γυναίκες γκρέμισε από τη σκάλα τον ανεβασμένο Σπαθάριο και τον σκότωσε. Κατόπιν συνελήφθη, και τις μεν άλλες γυναίκες σκότωσαν, τη δε Θεοδοσία, έσφαξε ένας άγριος δήμιος με κέρατο βοδιού. Ή Σύναξή της γίνεται στη Μονή του Σωτήρα Χριστού του Ευεργέτη, κατά δε τον Συναξαριστή του Αγ. Νικόδημου στη Μονή του Δεξιοκράτους, όπου και το τίμιο λείψανο της.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας
Έζησε στα χρόνια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου και χειροτονήθηκε Πατριάρχης Αλεξάνδρειας πριν την Α' Οικουμενική Σύνοδο. Ή Πατριαρχεία του συνεχίστηκε και μετά τη Σύνοδο αυτή (313-328), διαδεχθείς τον Αχιλλά (311-312). Αυτός εξεδίωξε και άπέθαλε από την 'Εκκλησία του Χριστού τον κακόδοξο Άρειο. Πατριάρχευσε με το φωτεινό του παράδειγμα για 15 ολόκληρα χρόνια και άφησε διάδοχο του τον Μέγα Αθανάσιο (328-373).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΑΣ και Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ
Μαρτύρησαν αφού συνέτριψαν τα κόκκαλά τους με ξύλα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΟΛΒΙΑΝΟΣ επίσκοπος Άνέων και οι αυτού μαθητές
Ήταν από τους επισκόπους, πού ποίμαναν το ποίμνιο τους με πολλή στοργή και επιμέλεια. Συγχρόνως υπεράσπιζε την πίστη του Ευαγγελίου κατά των προσβολών των Ιουδαίων και των ειδωλολατρών. Στό διωγμό, κατά της 'Εκκλησίας, πού έκανε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, ο επίσκοπος Άνέων Όλβιανός συνελήφθη και μετά από ανάκριση, υποβλήθηκε σε σειρά σκληρών βασανιστηρίων. 'Αλλ' όλα αυτά δεν κατάφεραν να νικήσουν τη θερμότητα του ζήλου του. Τελευταία τον έριξαν μαζί με τους μαθητές του μέσα στη φωτιά, όπου βρήκαν το θάνατο, και αξιώθηκαν του μαρτυρικού στεφάνου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νάννος από τη Θεσσαλονίκη
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς ευσεβείς. ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης και ή μητέρα του Θωμαή. 'Επειδή ή γέννηση του συνέπεσε με την παραμονή της γιορτής των γενεθλίων του Τιμίου Προδρόμου, οι γονείς του τον ονόμασαν Ιωάννη. Για να ξεχωρίζει όμως από τον πατέρα του, πού είχε το ίδιο όνομα, αυτόν τον έλεγαν Νάννο. ο πατέρας του πήγε στη Σμύρνη και εργαζόταν σαν υποδηματοποιός. Αργότερα παρέλαβε και τους γιους του Θεόδωρο και Ιωάννη. Ενάρετοι και ο'ι δύο αδελφοί, καταγίνονταν με την τέχνη τους και την ανάγνωση των Γραφών. Ξαφνικά τον Ιωάννη κατέλαβε ο πόθος του Μαρτυρίου και "έγένετο τοις Άγαρηνοίς ως Αγαρηνός, ίνα κερδίση τον Χριστόν..". Έτσι κάποια μέρα έτρεξε στο σπίτι του αγά, πού είχε προσκολληθεί και αφού φόρεσε χριστιανικά ρούχα και τούρκικο σαρίκι στο κεφάλι, παρουσιάστηκε στον κριτή και ομολόγησε την επάνοδο του στον Χριστιανισμό. Τότε ο 18χρονος Ιωάννης κλείστηκε στη φυλακή και βασανίστηκε σκληρά. Όταν τον έβγαλαν του υποσχέθηκαν τιμές και αξιώματα, αλλ' ο μάρτυρας παρέμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη. Τότε οι Τούρκοι τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον αποκεφάλισαν στην τοποθεσία Σοάν Παζάρι, στις 29 Μαΐου 1802. Χριστιανοί αγόρασαν το τίμιο λείψανο του από τους Τούρκους αντί 3.400 γροσιών και τον ενταφίασαν. Μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε ο Ιερομόναχος Νικηφόρος ο Χίος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο Άργέντης
Ό Νεομάρτυρας αυτός ήταν από τη Χίο και υπέστη μαρτυρικό θάνατο στην Κωνσταντινούπολη το 1465. Συγκαταλέγεται και αυτός μεταξύ των πρώτων Νεομαρτύρων, πού θανατώθηκαν από τους Τούρκους αμέσως μετά την άλωση της Κων/πολης. Μαρτύριο του Αγίου συνέγραψε ο Γεωργός Τραπεζούντιος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θαυματουργός ο δια Χριστόν Σαλός
Ουστιζίας (Ρώσος)
Η ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ
Εικάζεται ότι είναι ή τελευταία Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου (1390-1450 μ.Χ.). Λεγόταν Ελένη Δραγάση και είναι ή μοναδική Σλάβα, πού έγινε αυτοκράτειρα του Βυζαντινού θρόνου. Επίσης, ήταν κόρη του ηγεμόνα της Βορειοανατολικής Μακεδονίας Κωνσταντίνου Δραγάση και σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου. Είναι όπως γράφουν οι Ιστορικοί, ή "Πολύπαις και Καλλίπαις", μητέρα, με οκτώ παιδιά, από τα οποία ο Ιωάννης Η' Παλαιολόγος αυτοκράτορας (1425-1448) και ο Κων/νος ΙΑ', ο άγιος Εθνομάρτυρας τελευταίος Αυτοκράτορας (1448-1453 - 29 Μαΐου μαύρη ήμερα αλώσεως της Βασιλεύουσας). Ή Άγία Υπομονή, είχε το όνομα της μητέρας του Πρώτου αυτοκράτορα 'Αγίου Κωνσταντίνου, της 'Αγίας Ελένης: (Κων/νος, υιός Έλένης ίδρυσε την Πόλη και Κων/νος, υιός Ελένης έπεσε μαχόμενος υπέρ της Πόλεως αυτής!). 'Ολόκληρη ή ζωή της ήταν ζωή αγιότητας και προπάντων ζωή αγώνος με υπομονή και καρτερικότητα. Γι' αυτό και μετά τον θάνατο του συζύγου της (1425), έγινε Μοναχή με το όνομα ΥΠΟΜΟΝΗ. Είναι εκείνη, πού μέσα σ' όλα τα καθήκοντα της, ως Αυτοκράτειρα, ως σύζυγος, ως Μητέρα πολλών παιδιών άσκησε έντονα και το έργο της φιλανθρωπίας, με την ίδρυση και συντήρηση στο Μοναστήρι πού έφυλάσσετο το Ιερό Λείψανο του Όσιου Παταπίου, Γηροκομείο με το όνομα "Καθίδρυμα της Ελπίδος των Απηλπισμένων". Το φιλομόναχο ιδεώδες, δεν το έζησε μόνον ή ιδία, αλλά το μετέδωκε σ' ολόκληρη σχεδόν την οικογένεια της. ο Σύζυγός της Μανουήλ παραιτήθηκε από το θρόνο του και ετελείωσε την ζωήν του ως Μοναχός. Ή πενθερά της, ή κουνιάδα της, τα αγόρια της Θεόδωρος, 'Ανδρόνικος και Δημήτριος έτελείωσαν την ζωή τους ως Μοναχοί. Το ίδιο και ή εγγονή της, κόρη του γιου της Θωμά, Ελένη, έγινε Μοναχή με το όνομα Υπομονή στη
Λευκάδα. Ή 'Αγία Υπομονή έζησε σαν μοναχή περίπου 25 χρόνια μετά την κοίμηση του συζύγου της και ή ίδια εκοιμήθη το 1450. Μόνασε στη Μονή της Κυράς Μάρθας, πού μετά την άλωση καταστράφηκε, όπως και πολλά άλλα Μοναστήρια και Ναοί. Εικόνα της ευρίσκεται στην Ί. Μονή οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Την κλεινήν βασιλίδα έγκωμιάοωμεν, Ύπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού εν αγάπη ακλινεί, ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες' Μήτερ, λιταίς σου θραϋσον ημών της αμαρτίας δεσμούς.
Ανάμνησης της θλιβεράς αλώσεως της Βασιλίδος των πόλεων, της Κωνσταντινουπόλεως, υπό των αντίχριστων (Τρίτη 29 Μαΐου 1453).
Ο ΑΓΙΟΣ ETHELBERT (Άγγλος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, 'Αθήναι 1985.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 30ην του μηνός Μαΐου
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΑΑΚΙΟΣ ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΤΑΛΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΩΜΑΝΟΣ, ΤΕΛΕΤΙΟΣ και ΧΡΙΣΤΙΝΑ και το πλήθος των εν Νικομήδεια καέντων αγίων.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΣ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ Αγίας Ευφημίας "εν Δεξιοκρατιανοίς"
Η ΑΓΙΑ ΕΜΜΕΛΕΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ Ιερομάρτυρας
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΑΑΚΙΟΣ ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ούάλη (364 μ. Χ.), πού ήταν υποστηρικτής των Άρειανών. Κάποτε οι 'Οστρογότθοι, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης, κατασκήνωσαν στη Θράκη και απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη. Τότε ο Ούάλης αναγκάσθηκε να βαδίσει εναντίον τους. ο Ίσαάκιος, πού ήταν ηγούμενος στη Μονή Δαλμάτων, βγήκε και συνάντησε τον πολέμιο των ορθοδόξων Ούάλη, και αφού έπιασε από τα χαλινάρια το άλογο του, του είπε: "Άπόδος ταις ποίμναις τους αρίστους νομέας και λήψη την νίκην άπονητί' ει δε τούτων μηδέν δεδρακώς παρατάξαιο, μαθήσει τη πείρα ότι σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν΄1 ούτε γαρ έπανήξεις και προσαπολέσεις την στρατιάν". Δηλαδή, δώσε στά ποίμνια τους άριστους ποιμένες και χωρίς κόπους θα πάρεις τη νίκη. Άν, όμως, δεν αποδεχθείς αυτά πού σου λέω και δε συμφωνήσεις μαζί τους, θα μάθεις από την πείρα ότι είναι σκληρό πράγμα να κλωτσάς στα καρφιά. Διότι ούτε εσύ πρόκειται να γυρίσεις από τον πόλεμο, και σύντομα θα χάσεις και το στράτευμα. ο Ούάλης όχι μόνο δεν πείσθηκε από τα λόγια του ηγουμένου, αλλά αφού τον ειρωνεύθηκε, τον έριξε μέσα σε ένα κρημνώδες φαράγγι. ο Ίσαάκιος από θαύμα δεν έπαθε απολύτως τίποτα. ο δε Ούάλης έπαθε αυτά πού προφήτευσε ο Άγιος ηγούμενος. Δηλαδή, στη μάχη πού έδωσε κοντά στην Άδριανούπολη, ο στρατός του νικήθηκε και ο ίδιος έπεσε νεκρός. ο Ίσαάκιος πέθανε σε βαθειά γεράματα, ήρεμος και γαλήνιος (396 μ.Χ.).
1. Πράξεις των Αποστόλων, κστ' 14.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Τύπος πέφηνας, της εγκράτειας, και έδραίωμα, της Εκκλησίας, Ίσαάκιε Πατέρων αγλάισμα· εν άρεταίς γαρ φαιδρύνας τον βίον σου, Ορθοδοξίας τον λόγον έτράνωσας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν Ικέτευε, δωρήσαθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΤΑΛΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΩΜΑΝΟΣ, ΤΕΛΕΤΙΟΣ και ΧΡΙΣΤΙΝΑ και το πλήθος των εν Νικομήδεια καέντων αγίων.
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΣ
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν τυλιγμένο μέσα σε δέρμα βοδιού και τον άφησαν εκτεθειμένο σε καυτό ήλιο.
ΕΓΚΑΙΝΙΑ Αγίας Ευφημίας "εν Δεξιοκρατιανοίς"
"πλησίον του Αγίου Λαυρεντίου"* Αυτό σύμφωνα με τον Πατμιακό Κώδικα 266. Μάλλον για εγκαίνια ναού πρόκειται.
Η ΑΓΙΑ ΕΜΜΕΛΕΙΑ
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές περιπτώσεις πίσω από μεγάλους 'Αγίους βρίσκεται μια 'Αγία μητέρα. ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας, 'Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας και τα εννέα αδέλφια του (μεταξύ των οποίων κυριότεροι ήταν, Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσοης, Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Σεθαστείας, Όσία Μακρινά Μοναχή, Όσιος Ναυκράτιος μοναχός, τα άλλα πέντε αδέλφια έζησαν άγιο έγγαμο βίο), είχαν μητέρα τους την Αγία Έμμέλεια. ΟΙ ρίζες τους περνούσαν φυσικά και από τον πατέρα τους τον Άγιο Βασίλειο Ιερέα διδάσκαλο της ρητορικής ενάρετο ευσεβή και προχωρούσαν ακόμα πιο βαθειά στους ευσεβέστατους γονείς του, στην μητέρα του Μακρινά και στους γονείς της 'Αγίας Έμμέλειας οι όποιοι κατήχαν μεν υψηλά αξιώματα και πλούτη πολλά, είχαν όμως αγαπήσει άλλους θησαυρούς αφάνταστα γλυκύτερους τους πνευματικούς και αιώνιους. 'Απόδειξη ήταν ή θυσία της ζωής του πατέρα της ο όποιος μαρτύρησε κατ' εντολή του ορισθέντος βασιλέως. Ή 'Αγία Έμμέλεια έμεινε ορφανή από πατέρα και μητέρα, αλλά με μια μεγάλη κληρονομιά πνευματικού πλούτου, όμορφη στην σωματική εμφάνιση αλλά πεντάμορφη στην ψυχή, στολισμένη με αγάπη, προσευχή και πίστη στο Σωτήρα Χριστό, πού της έδωσε τον άνδρα πού της άξιζε, τον Άγιο Βασίλειο. Στη συζυγική τους ζωή βασίλευε ο αλληλοσεβασμός, ή αλληλοβοήθεια, ή ταπεινοφροσύνη, ή πραότητα, ή ειλικρίνεια, ή εγκράτεια, ή προσευχή, οι ελεημοσύνες και φυσικά ή τεκνογονία και ή σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους για τη δόξα του Κυρίου τους. Ή 'Αγία Έμμέλεια δοκιμάστηκε με πολλές θλίψεις όπως ο θάνατος των γονιών της πριν παντρευτεί, ο θάνατος του πρώτου της γαμπρού, ο θάνατος του συζύγου της μόλις γεννήθηκε ο γιος της Πέτρος, ο θάνατος του γιου της Ναυκρατίου για να πάρει τα στεφάνια της 'Αγιότητας. Όμως, ο πόνος και οι θλίψεις δεν την νίκησαν, τόνωσε την προσευχή της και άκουσε την συμβουλή της κόρης της Μακρινός, να δοξάσουν μαζί τον Σωτήρα τους στην ασκητική ζωή με τις άλλες μοναχές.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Σωφρόνως τον βίον σου κατ' εναντίον Θεού, έτέλεσας πρότερον συν Βασιλείω σεμνώ, Έμμέλεια πάνσεμνε, είτα δε εν ερήμω, αναβάσεις διέθου άμα τοις σοίς έκγόνοις, ως τα άνω ποθούσα, διό σε ο Χριστός πανοικοί, ύπερεδόξασε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ Ιερομάρτυρας μαθητής του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου.
Ό Άγιος Ιωάννης ό Ευαγγελιστής, θέλοντας να δείξει τον άνθρωπο πού έχει αληθινά πνεύμα Θεού, είπε: "Παν πνεύμα ό ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί έληλυθότα, εκ του Θεού εστί"1. Δηλαδή, κάθε άνθρωπος πού παρουσιάζεται με χάρισμα Πνεύματος, αν ομολογεί όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα ότι ό Ιησούς Χριστός πράγματι σαρκώθηκε και έζησε σαν άνθρωπος φέροντας την ανθρώπινη φύση, αυτός ό άνθρωπος είναι από το Θεό. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ό Άγιος Ευτυχής. Σαν γνήσιος μαθητής του 'Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, απέδειξε περίτρανα στη ζωή του ότι είναι πραγματικά άνθρωπος του Θεού. Κήρυξε με ανδρεία το Ευαγγέλιο, γκρέμισε πολλούς ναούς ειδώλων, υπέμεινε δαρμούς και κακοπάθησε πολλά χρόνια δέσμιος μέσα στη φυλακή. Κατόπιν τον έριξαν στη φωτιά και μετά στα πεινασμένα θηρία. 'Επειδή, όμως, ένα από τα θηρία μίλησε με ανθρώπινη φωνή, αλλά και επειδή στη συνέχεια έμεινε αβλαβής από τα υπόλοιπα μαρτύρια, όλοι εξεπλάγησαν. 'Εξ αιτίας, λοιπόν, αυτών των θαυμάτων, τον άφησαν ελεύθερο να γυρίσει στην πατρίδα του Σεβαστή, όπου ειρηνικά παρέδωσε στον Κύριο το πνεύμα του.
1. Α' επιστολή Ιωάννου, δ' - 2.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως φοιτητής των ιερών Αποστόλων, της ευσέβειας ύποφήτης έδείχθης, και την του Λόγου σάρκωσιν έκήρυξας τρανώς· όθεν ένδιέπρεψας, μαρτυρίου τοις πόνοις, θαύμασι της πίστεως, βεβαιώσας τον λόγον. Ίερομάρτυς Πάτερ Ευτυχές, Χριστόν δυσώπει, υπέρ των ψυχών ημών.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΑΑΚΙΟΣ ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΤΑΛΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΩΜΑΝΟΣ, ΤΕΛΕΤΙΟΣ και ΧΡΙΣΤΙΝΑ και το πλήθος των εν Νικομήδεια καέντων αγίων.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΣ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ Αγίας Ευφημίας "εν Δεξιοκρατιανοίς"
Η ΑΓΙΑ ΕΜΜΕΛΕΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ Ιερομάρτυρας
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΑΑΚΙΟΣ ο Ομολογητής ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ούάλη (364 μ. Χ.), πού ήταν υποστηρικτής των Άρειανών. Κάποτε οι 'Οστρογότθοι, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης, κατασκήνωσαν στη Θράκη και απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη. Τότε ο Ούάλης αναγκάσθηκε να βαδίσει εναντίον τους. ο Ίσαάκιος, πού ήταν ηγούμενος στη Μονή Δαλμάτων, βγήκε και συνάντησε τον πολέμιο των ορθοδόξων Ούάλη, και αφού έπιασε από τα χαλινάρια το άλογο του, του είπε: "Άπόδος ταις ποίμναις τους αρίστους νομέας και λήψη την νίκην άπονητί' ει δε τούτων μηδέν δεδρακώς παρατάξαιο, μαθήσει τη πείρα ότι σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν΄1 ούτε γαρ έπανήξεις και προσαπολέσεις την στρατιάν". Δηλαδή, δώσε στά ποίμνια τους άριστους ποιμένες και χωρίς κόπους θα πάρεις τη νίκη. Άν, όμως, δεν αποδεχθείς αυτά πού σου λέω και δε συμφωνήσεις μαζί τους, θα μάθεις από την πείρα ότι είναι σκληρό πράγμα να κλωτσάς στα καρφιά. Διότι ούτε εσύ πρόκειται να γυρίσεις από τον πόλεμο, και σύντομα θα χάσεις και το στράτευμα. ο Ούάλης όχι μόνο δεν πείσθηκε από τα λόγια του ηγουμένου, αλλά αφού τον ειρωνεύθηκε, τον έριξε μέσα σε ένα κρημνώδες φαράγγι. ο Ίσαάκιος από θαύμα δεν έπαθε απολύτως τίποτα. ο δε Ούάλης έπαθε αυτά πού προφήτευσε ο Άγιος ηγούμενος. Δηλαδή, στη μάχη πού έδωσε κοντά στην Άδριανούπολη, ο στρατός του νικήθηκε και ο ίδιος έπεσε νεκρός. ο Ίσαάκιος πέθανε σε βαθειά γεράματα, ήρεμος και γαλήνιος (396 μ.Χ.).
1. Πράξεις των Αποστόλων, κστ' 14.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Τύπος πέφηνας, της εγκράτειας, και έδραίωμα, της Εκκλησίας, Ίσαάκιε Πατέρων αγλάισμα· εν άρεταίς γαρ φαιδρύνας τον βίον σου, Ορθοδοξίας τον λόγον έτράνωσας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν Ικέτευε, δωρήσαθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΤΑΛΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΩΜΑΝΟΣ, ΤΕΛΕΤΙΟΣ και ΧΡΙΣΤΙΝΑ και το πλήθος των εν Νικομήδεια καέντων αγίων.
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΣ
Μαρτύρησε αφού τον θανάτωσαν τυλιγμένο μέσα σε δέρμα βοδιού και τον άφησαν εκτεθειμένο σε καυτό ήλιο.
ΕΓΚΑΙΝΙΑ Αγίας Ευφημίας "εν Δεξιοκρατιανοίς"
"πλησίον του Αγίου Λαυρεντίου"* Αυτό σύμφωνα με τον Πατμιακό Κώδικα 266. Μάλλον για εγκαίνια ναού πρόκειται.
Η ΑΓΙΑ ΕΜΜΕΛΕΙΑ
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές περιπτώσεις πίσω από μεγάλους 'Αγίους βρίσκεται μια 'Αγία μητέρα. ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας, 'Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας και τα εννέα αδέλφια του (μεταξύ των οποίων κυριότεροι ήταν, Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσοης, Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Σεθαστείας, Όσία Μακρινά Μοναχή, Όσιος Ναυκράτιος μοναχός, τα άλλα πέντε αδέλφια έζησαν άγιο έγγαμο βίο), είχαν μητέρα τους την Αγία Έμμέλεια. ΟΙ ρίζες τους περνούσαν φυσικά και από τον πατέρα τους τον Άγιο Βασίλειο Ιερέα διδάσκαλο της ρητορικής ενάρετο ευσεβή και προχωρούσαν ακόμα πιο βαθειά στους ευσεβέστατους γονείς του, στην μητέρα του Μακρινά και στους γονείς της 'Αγίας Έμμέλειας οι όποιοι κατήχαν μεν υψηλά αξιώματα και πλούτη πολλά, είχαν όμως αγαπήσει άλλους θησαυρούς αφάνταστα γλυκύτερους τους πνευματικούς και αιώνιους. 'Απόδειξη ήταν ή θυσία της ζωής του πατέρα της ο όποιος μαρτύρησε κατ' εντολή του ορισθέντος βασιλέως. Ή 'Αγία Έμμέλεια έμεινε ορφανή από πατέρα και μητέρα, αλλά με μια μεγάλη κληρονομιά πνευματικού πλούτου, όμορφη στην σωματική εμφάνιση αλλά πεντάμορφη στην ψυχή, στολισμένη με αγάπη, προσευχή και πίστη στο Σωτήρα Χριστό, πού της έδωσε τον άνδρα πού της άξιζε, τον Άγιο Βασίλειο. Στη συζυγική τους ζωή βασίλευε ο αλληλοσεβασμός, ή αλληλοβοήθεια, ή ταπεινοφροσύνη, ή πραότητα, ή ειλικρίνεια, ή εγκράτεια, ή προσευχή, οι ελεημοσύνες και φυσικά ή τεκνογονία και ή σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους για τη δόξα του Κυρίου τους. Ή 'Αγία Έμμέλεια δοκιμάστηκε με πολλές θλίψεις όπως ο θάνατος των γονιών της πριν παντρευτεί, ο θάνατος του πρώτου της γαμπρού, ο θάνατος του συζύγου της μόλις γεννήθηκε ο γιος της Πέτρος, ο θάνατος του γιου της Ναυκρατίου για να πάρει τα στεφάνια της 'Αγιότητας. Όμως, ο πόνος και οι θλίψεις δεν την νίκησαν, τόνωσε την προσευχή της και άκουσε την συμβουλή της κόρης της Μακρινός, να δοξάσουν μαζί τον Σωτήρα τους στην ασκητική ζωή με τις άλλες μοναχές.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Σωφρόνως τον βίον σου κατ' εναντίον Θεού, έτέλεσας πρότερον συν Βασιλείω σεμνώ, Έμμέλεια πάνσεμνε, είτα δε εν ερήμω, αναβάσεις διέθου άμα τοις σοίς έκγόνοις, ως τα άνω ποθούσα, διό σε ο Χριστός πανοικοί, ύπερεδόξασε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ Ιερομάρτυρας μαθητής του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου.
Ό Άγιος Ιωάννης ό Ευαγγελιστής, θέλοντας να δείξει τον άνθρωπο πού έχει αληθινά πνεύμα Θεού, είπε: "Παν πνεύμα ό ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί έληλυθότα, εκ του Θεού εστί"1. Δηλαδή, κάθε άνθρωπος πού παρουσιάζεται με χάρισμα Πνεύματος, αν ομολογεί όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα ότι ό Ιησούς Χριστός πράγματι σαρκώθηκε και έζησε σαν άνθρωπος φέροντας την ανθρώπινη φύση, αυτός ό άνθρωπος είναι από το Θεό. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ό Άγιος Ευτυχής. Σαν γνήσιος μαθητής του 'Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, απέδειξε περίτρανα στη ζωή του ότι είναι πραγματικά άνθρωπος του Θεού. Κήρυξε με ανδρεία το Ευαγγέλιο, γκρέμισε πολλούς ναούς ειδώλων, υπέμεινε δαρμούς και κακοπάθησε πολλά χρόνια δέσμιος μέσα στη φυλακή. Κατόπιν τον έριξαν στη φωτιά και μετά στα πεινασμένα θηρία. 'Επειδή, όμως, ένα από τα θηρία μίλησε με ανθρώπινη φωνή, αλλά και επειδή στη συνέχεια έμεινε αβλαβής από τα υπόλοιπα μαρτύρια, όλοι εξεπλάγησαν. 'Εξ αιτίας, λοιπόν, αυτών των θαυμάτων, τον άφησαν ελεύθερο να γυρίσει στην πατρίδα του Σεβαστή, όπου ειρηνικά παρέδωσε στον Κύριο το πνεύμα του.
1. Α' επιστολή Ιωάννου, δ' - 2.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως φοιτητής των ιερών Αποστόλων, της ευσέβειας ύποφήτης έδείχθης, και την του Λόγου σάρκωσιν έκήρυξας τρανώς· όθεν ένδιέπρεψας, μαρτυρίου τοις πόνοις, θαύμασι της πίστεως, βεβαιώσας τον λόγον. Ίερομάρτυς Πάτερ Ευτυχές, Χριστόν δυσώπει, υπέρ των ψυχών ημών.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 31ην του μηνός Μαΐου
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΕΙΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΓΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Ασκαλώνι
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ και ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Η ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΝΙΛΑ κόρη του αποστόλου Πέτρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΕΙΑΣ
Με τη σημερινή ορολογία, θα λέγαμε ότι ο Ερμείας ήταν ένας συνταξιούχος στρατιώτης. Υπηρετούσε στα Κόμανα της Καππαδοκίας και σαν γνήσιος χριστιανός πρόσφερε στον Καίσαρα τις υπηρεσίες πού του άνηκαν. Ήταν από τους πιο γενναίους μέσα στο στράτευμα και ποτέ δεν έστρεψε την πλάτη του στον εχθρό, ακόμα και στις ήττες. Όταν, όμως, επί βασιλέως Μάρκου Αυρηλίου (177 μ.Χ.), έγινε διωγμός κατά των χριστιανών, συνέλαβαν και τον Ερμεία, χωρίς να υπολογίσουν τις μεγάλες του υπηρεσίες, ούτε τα σεβάσμια γηρατειά του. Κατόπιν, ο Δούκας Σεβαστιανός διέταξε τον Ερμεία να θυσιάσει στα είδωλα. Ή διαταγή προκάλεσε έκπληξη στον Ερμεία, και χαμογελώντας του είπε: "Θα ήταν πολύ ανόητο, άρχοντα, να αφήσω το φως και να προτιμήσω το σκοτάδι, να εγκαταλείψω την αλήθεια και να ασπασθώ το ψέμα, να χάσω τη ζωή και να πέσω στο θάνατο. ο Κύριος μας και Θεός μας Ιησούς Χριστός είπε, "Εγώ ειμί το φως του κόσμου· και ή αλήθεια και ή ζωή"1. Δηλαδή, εγώ είμαι το φως πού φωτίζει τον κόσμο, και συγχρόνως ή απόλυτη αλήθεια και ή πραγματική πηγή ζωής. Λοιπόν, δε θα ήταν παράλογο τώρα στο τέλος της ζωής μου να χάσω τέτοια πολύτιμα αγαθά;". Τότε ο άρχοντας διέταξε και τον έριξαν στη φωτιά, αλλά από θαύμα έμεινε αβλαβής. Τελικά τον αποκεφάλισαν.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, η' 12- ιδ'6.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστώ στρατευσάμενος, τω Βασιλεί του παντός, γενναίως διέκοψας, τας παρατάξεις εχθρών, Ερμεία πανένδοξε' σύ γαρ έγκαρτερήσας, πολυτρόποις οικίαις, ήθλησας εν τω γήρα, ως του Λόγου οπλίτης· ω πρέσβευε Αθλοφόρε, σώζεσθαι άπαντας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΓΟΣ
Μάγος στο επάγγελμα, το όνομα του δεν το γνωρίζουμε. Ήταν αυτός, πού έδωσε διάφορα δηλητήρια στον Άγιο Ερμεία, αλλ' ο Άγιος τον έκανε με τη θεία χάρη να πιστέψει στον Χριστό και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε μαζί μ' αυτόν, αφού ομολόγησε την πίστη του.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Ασκαλώνι
Μαρτύρησαν αφού τους έσυραν μέχρι θανάτου κατά γης.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ και ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Μαρτύρησαν δια πυρός. (Ή μνήμη τους περιττώς επαναλαμβάνεται από ορισμένους Συναξαριστές και την 30ή Μαΐου).
Η ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΝΙΛΑ κόρη του αποστόλου Πέτρου
Άγνωστη στους Συναξαριστές. Αναγράφεται σε Κώδικα πού δημοσιεύτηκε από τον Δημητριεύσκη (Τυπικά Α. σελ. 217).
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
Άγνωστη ή μνήμη του στους Συναξαριστές, σημειώνεται στο Κώδικα 426 του Αγιοταφικού Μετοχίου (βλέπε Γεδεών, Βυζαντ. Εορτολόγιο, σελ. 109). ο Ευστάθιος, πρωτοπρεσβύτερος στο παλάτι, διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον Σέργιο Β' το έτος 1019 και απεβίωσε ειρηνικά το 1025, αφού έζησε με οσιότητα και ποίμανε το ποίμνιο του Χρίστου σύμφωνα με τις αγίες εντολές Του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΕΙΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΓΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Ασκαλώνι
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ και ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Η ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΝΙΛΑ κόρη του αποστόλου Πέτρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΕΙΑΣ
Με τη σημερινή ορολογία, θα λέγαμε ότι ο Ερμείας ήταν ένας συνταξιούχος στρατιώτης. Υπηρετούσε στα Κόμανα της Καππαδοκίας και σαν γνήσιος χριστιανός πρόσφερε στον Καίσαρα τις υπηρεσίες πού του άνηκαν. Ήταν από τους πιο γενναίους μέσα στο στράτευμα και ποτέ δεν έστρεψε την πλάτη του στον εχθρό, ακόμα και στις ήττες. Όταν, όμως, επί βασιλέως Μάρκου Αυρηλίου (177 μ.Χ.), έγινε διωγμός κατά των χριστιανών, συνέλαβαν και τον Ερμεία, χωρίς να υπολογίσουν τις μεγάλες του υπηρεσίες, ούτε τα σεβάσμια γηρατειά του. Κατόπιν, ο Δούκας Σεβαστιανός διέταξε τον Ερμεία να θυσιάσει στα είδωλα. Ή διαταγή προκάλεσε έκπληξη στον Ερμεία, και χαμογελώντας του είπε: "Θα ήταν πολύ ανόητο, άρχοντα, να αφήσω το φως και να προτιμήσω το σκοτάδι, να εγκαταλείψω την αλήθεια και να ασπασθώ το ψέμα, να χάσω τη ζωή και να πέσω στο θάνατο. ο Κύριος μας και Θεός μας Ιησούς Χριστός είπε, "Εγώ ειμί το φως του κόσμου· και ή αλήθεια και ή ζωή"1. Δηλαδή, εγώ είμαι το φως πού φωτίζει τον κόσμο, και συγχρόνως ή απόλυτη αλήθεια και ή πραγματική πηγή ζωής. Λοιπόν, δε θα ήταν παράλογο τώρα στο τέλος της ζωής μου να χάσω τέτοια πολύτιμα αγαθά;". Τότε ο άρχοντας διέταξε και τον έριξαν στη φωτιά, αλλά από θαύμα έμεινε αβλαβής. Τελικά τον αποκεφάλισαν.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, η' 12- ιδ'6.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστώ στρατευσάμενος, τω Βασιλεί του παντός, γενναίως διέκοψας, τας παρατάξεις εχθρών, Ερμεία πανένδοξε' σύ γαρ έγκαρτερήσας, πολυτρόποις οικίαις, ήθλησας εν τω γήρα, ως του Λόγου οπλίτης· ω πρέσβευε Αθλοφόρε, σώζεσθαι άπαντας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΓΟΣ
Μάγος στο επάγγελμα, το όνομα του δεν το γνωρίζουμε. Ήταν αυτός, πού έδωσε διάφορα δηλητήρια στον Άγιο Ερμεία, αλλ' ο Άγιος τον έκανε με τη θεία χάρη να πιστέψει στον Χριστό και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε μαζί μ' αυτόν, αφού ομολόγησε την πίστη του.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Ασκαλώνι
Μαρτύρησαν αφού τους έσυραν μέχρι θανάτου κατά γης.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΣΕΒΙΟΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ και ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Μαρτύρησαν δια πυρός. (Ή μνήμη τους περιττώς επαναλαμβάνεται από ορισμένους Συναξαριστές και την 30ή Μαΐου).
Η ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΝΙΛΑ κόρη του αποστόλου Πέτρου
Άγνωστη στους Συναξαριστές. Αναγράφεται σε Κώδικα πού δημοσιεύτηκε από τον Δημητριεύσκη (Τυπικά Α. σελ. 217).
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
Άγνωστη ή μνήμη του στους Συναξαριστές, σημειώνεται στο Κώδικα 426 του Αγιοταφικού Μετοχίου (βλέπε Γεδεών, Βυζαντ. Εορτολόγιο, σελ. 109). ο Ευστάθιος, πρωτοπρεσβύτερος στο παλάτι, διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον Σέργιο Β' το έτος 1019 και απεβίωσε ειρηνικά το 1025, αφού έζησε με οσιότητα και ποίμανε το ποίμνιο του Χρίστου σύμφωνα με τις αγίες εντολές Του.