Εορτάζοντες την 1ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ο Απολογητής και φιλόσοφος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΣΤΟΣ, ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΧΑΡΙΤΩΝ, ΧΑΡΙΤΩ ή παρθένος, ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΣ, ΙΕΡΑΞ, ΠΑΙΩΝ και ΛΙΒΕΡΙΑΝΟΣ (κατ' άλλους Βαλλεριανός)
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΥΡΡΟΣ ο Επίσκοπος ο Παρθένος
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΡΜΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10.000 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
ΔΙΗΓΗΣΗ ωφέλιμη κάποιου γεωργού ΜΕΤΡΙΟΥ ονομαζόμενου
ΑΝΑΜΝΗΣΗ της απαλλαγής της νήσου Λευκάδας από την αρρώστια πανώλη, το έτος 1744
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Γλουσίας ο Θαυματουργός και ΑΓΑΠΗΤΟΣ ο εν τω σπηλαίω του Αναργύρου ιατρού.
Ο ΑΓΙΟΣ WISTAN (Άγγλος).
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ο Απολογητής και φιλόσοφος
Από τους μεγαλύτερους διδασκάλους και απολογητές της Εκκλησίας ο Ιουστίνος, γεννήθηκε 100 χρόνια μετά το Χριστό στη Συχέμ της Σαμάρειας. ΟΙ γονείς του ήταν Έλληνες ειδωλολάτρες (τον πατέρα του έλεγαν Πρίσκο Βάκχιο), και αυτή τη θρησκεία κληρονόμησαν και στο γιο τους, πού τον διέκρινε καταπληκτική ευφυΐα, αλλά και φιλομάθεια. Ανήσυχο πνεύμα καθώς ήταν ο Ιουστίνος, γνώριζε όλες τις γνωστές φιλοσοφίες της εποχής του. Ωστόσο, όμως, καμιά δεν τον ανέπαυε πλήρως, και συνεχώς αναζητούσε το κάτι άλλο, το τέλειο. ο Θεός, βλέποντας την αγνότητα και την ειλικρινή πρόθεση των φιλοσοφικών του αναζητήσεων, ανταποκρίθηκε. Μια μέρα, καθώς ο Ιουστίνος βάδιζε κοντά στη θάλασσα, συνάντησε ένα γέροντα, πού ήταν άριστα καταρτισμένος στην αλήθεια της Άγιας Γραφής. Επακολούθησε διάλογος, και από τον Ιουστίνο εφαρμόστηκε ο λόγος του Σοφού Σειράχ: "Λόγον σοφόν εάν ακούσει επιστήμων, αινέσει αυτόν και έπ' αυτόν προσθήσει.΄ Δηλαδή, ο πραγματικά συνετός, αν ακούσει κάποιο σοφό λόγο, θα τον επαινέσει και πάνω σ' αυτόν θα προσθέσει και ο ίδιος κάποιον άλλον. Έτσι και έγινε. ο Ιουστίνος, αναλύοντας τα λόγια του γέροντα, ανακάλυψε την αλήθεια και με το τάλαντο της φιλοσοφίας πού είχε, αναδείχθηκε όχι μόνο υπερασπιστής της χριστιανικής πίστης, αλλά και μάρτυρας, δίνοντας κι αυτή τη ζωή του. Αποκεφαλίστηκε στη Ρώμη, περί το 165 μ.Χ., επί βασιλείας Μάρκου Αυρηλίου.
1. Σοφία Σειράχ, κα' 15.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Φιλοσοφίας ταις άκτίσιν έκλάμπων, θεογνωσίας ύποφήτης έδείχθης, σαφώς παραταξάμενος κατά των δυσμενών συ γαρ ώμολόγησας, αληθείας την γνώσιν, και Μαρτύρων σύσκηνος, δι' αθλήσεως ώφθης· μεθ' ων δυσώπει πάντοτε Χριστόν, ω Ιουστίνε, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΣΤΟΣ, ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΧΑΡΙΤΩΝ, ΧΑΡΙΤΩ ή παρθένος, ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΣ, ΙΕΡΑΞ, ΠΑΙΩΝ και ΛΙΒΕΡΙΑΝΟΣ (κατ' άλλους Βαλλεριανός)
Έλαβαν και οι άγιοι αυτοί τα μαρτυρικά στεφάνια, μαζί με τον φιλόσοφο και απολογητή Ίουστΐνο, στο διωγμό κατά των χριστιανών επί Μάρκου Αυρηλίου. Άνηκαν στην ανδρεία φάλαγγα των χριστιανών της Ρώμης, όπου μόνο το γνήσιο χριστιανικό θάρρος, μπορούσε να μη πτοείται από τη δύναμη της ειδωλολατρίας, πού υποστηριζόταν από τα ανάκτορα και το στρατό. Αφού λοιπόν επανειλημμένα ομολόγησαν το Χριστό, καταδικάστηκαν να πεθάνουν με αποκεφαλισμό. Όλοι υπέστησαν το μαρτύριο αυτό ατάραχοι και χαρούμενοι, με την πεποίθηση ότι τους περίμεναν τα αθάνατα ουράνια αγαθά, πού δίνονται από τον ουράνιο Πατέρα, σ' όλους όσους έζησαν με πίστη και αγάπη στη γη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΩΝ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΥΡΡΟΣ ο Επίσκοπος ο Παρθένος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΡΜΟΣ
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού, το έτος 299. Συνελήφθη διότι ομολογούσε τον Χριστό και οδηγήθηκε στον Μάγο ('ίσως το κύριο όνομα του ηγεμόνα), και επειδή δεν πείστηκε να θυσιάσει στα είδωλα, πρώτα τον γύμνωσαν και τον μαστίγωσαν με μαστίγια από νεύρα βοδιών, έπειτα τον κρέμασαν και ξέσχισαν τις σάρκες του και με ξυράφι έκοψαν τη ράχη του. Κατόπιν εξάρθρωσαν τα μέλη του και κατέσφαξαν με μαχαίρια την κοιλιά του, τα πόδια και τα χέρια του. Επειδή όμως ο Φίρμος παρέμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη τον αποκεφάλισαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Ή μνήμη του αναφέρεται στον υπ' αριθμ. 53 Κώδικα της Μονής Βλατέων. Καμία άλλη πληροφορία δεν έχουμε για τη ζωή του 'Αγίου αυτού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά 'Αλεξάνδρου Σεβήρου, το έτος 222, και καταγόταν από την Καππαδοκία. Επειδή ομολογούσε τον Χριστό συνελήφθη από τον άρχοντα της Καππαδοκία Σιμπλίκιο και οδηγήθηκε στο ναό των ειδώλων για να θυσιάσει σ' αυτά. ο Θεσπέσιος όχι μόνο δεν θυσίασε, αλλ' ενέπαιξε τα είδωλα, με αποτέλεσμα να τον κρεμάσουν και να ξεσχίσουν τις σάρκες του. Έπειτα τον έβαλαν μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό νερό, αλλ' ο Θεσπέσιος με τη χάρη του Θεού έμεινε άβλαβης. Στη συνέχεια τον έφεραν και πάλι στο ναό των ειδώλων, για να προσφέρει σ' αυτά θυσία, αλλ' όταν πλησίασε τον βωμό τον γκρέμισε. Όποτε αμέσως τον έβαλαν μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό λάδι, πίσσα και λίπος, και αφού έμεινε μέσα σ' αυτό δύο μέρες βγήκε αβλαβής, χωρίς να έχει κανένα έγκαυμα στο σώμα του. Τότε πολλοί Έλληνες ελκύστηκαν στην πίστη του Χριστού. Τέλος, τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον αποκεφάλισαν, και έτσι ανέβηκε ή μακάρια ψυχή του στεφανηφόρος στα ουράνια.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10.000 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Αυτοί μαρτύρησαν στην 'Αντιόχεια επί αυτοκράτορα Δεκίου. Ή μνήμη τους δεν αναφέρεται στον Συναξαριστή του 'Αγίου Νικόδημου, αναγράφεται όμως σ' αυτόν του Delehaye και στον υπ' αριθ. 53 Κώδικα των Βλατέων.
ΔΙΗΓΗΣΗ ωφέλιμη κάποιου γεωργού ΜΕΤΡΙΟΥ ονομαζόμενου
Στη Γαλατία της 'Ασιατικής Παφλαγονίας ήταν κάποιος γεωργός, πού ονομαζόταν Μέτριος. Αυτός λοιπόν έβλεπε τον γείτονα του πού είχε γιους και τους προετοίμαζε για την Κων/πολη, για να γίνουν αξιωματικοί και υπηρέτες του Βασιλιά. Τότε ο Μέτριος παρακάλεσε τον Θεό λέγοντας: "Κύριε, αν και εγώ είμαι άξιος δούλος σου, χάρισε μου ένα αρσενικό παιδί για να το έχω αποκούμπι στα γηρατειά μου". 'Αφού προσευχήθηκε, στη συνέχεια πήγε στο πανηγύρι πού γινόταν κάθε χρόνο στην Παφλαγονία. Στην επιστροφή, στάθηκε σε ένα δασάκι πού είχε νερό, για να ποτίσει τα ζώα του. Εκεί λοιπόν βρήκε ένα πουγκί, πού είχε μέσα 1500 φλουριά. Όπως ήταν σφραγισμένο, χωρίς να το ανοίξει, το πήρε και το πήγε στο σπίτι. Την επόμενη χρονιά, ξαναπήγε στο πανηγύρι της Παφλαγονίας και όταν τελείωσε, ο Μέτριος πήγε και στάθηκε στο δασάκι πού βρήκε τα φλουριά και παρατηρούσε τους διαβάτες. Τότε φάνηκε κάποιος, πού κάτι έψαχνε και αναστέναζε βαριά. ο γεωργός τον ρώτησε γιατί αναστενάζει τόσο και αυτός του απάντησε ότι πέρυσι είχε πολλά εμπορεύματα, τα όποια πούλησε στο πανηγύρι και είχε μαζέψει 1500 φλουριά, τα όποια έχασε σ' αυτό το δασάκι. Τότε ο γεωργός έβγαλε από το αμάξι του το πουγκί, πού είχε βρει και του το έδειξε. ο έμπορος όταν το είδε έπεσε από τη χαρά του κάτω αναίσθητος. ο φτωχός γεωργός τον συνέφερε, αποσφράγισαν το πουγκί, μέτρησαν τα φλουριά και ήταν πράγματι 1500. ο έμπορος τότε θέλησε να δώσει στον γεωργό τα 500, αλλ' αυτός δεν δέχθηκε τίποτα. Έτσι αφού ευχαρίστησαν και οι δυο τον Θεό αποχωρίστηκαν. Τη νύχτα εκείνη, όταν ο γεωργός έπεσε να κοιμηθεί, είδε στον ύπνο του άγγελο Κυρίου, πού του είπε ότι θα κάνει παιδί αρσενικό, θα το ονομάσει Κωνσταντίνο και θα φέρει μεγάλη ευλογία στο σπίτι του. Έτσι και έγινε, μετά από ορισμένο χρόνο ή γυναίκα του γεωργού γέννησε αγοράκι, το όποιο μεγάλωσε, μορφώθηκε στην Κων/πολη και ο βασιλιάς τον ανύψωσε σε Πατρίκιο. Έτσι έφερε πολλά αγαθά στην οικογένεια του και ο Θεός αντάμειψε μ' αυτό τον τρόπο τον γεωργό για την τίμια πράξη του.
ΑΝΑΜΝΗΣΗ της απαλλαγής της νήσου Λευκάδας από την αρρώστια πανώλη, το έτος 1744
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Γλουσίας ο Θαυματουργός και ΑΓΑΠΗΤΟΣ ο εν τω σπηλαίω του Αναργύρου ιατρού.(Ρώσοι)
Ο ΑΓΙΟΣ WISTAN (Άγγλος).
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Συναξάριον
Συντονιστής: Συντονιστές
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
1η Ἰουνίου 2008
1. Κυριακή: ΣΤ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Τοῦ Τυφλοῦ). Ἐν ᾗ ἑορτάζομεν τὸ εἰς τὸν ἐκ γενετῆς Τυφλόν, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ γενόμενον θαῦμα. Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἰουστίνου τοῦ Φιλοσόφου καὶ ἑτέρου Ἰουστίνου Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ καὶ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Πύρρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ (Α´ Κυριακῇ τοῦ μηνὸς Ἰουνίου) μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν ἑκατὸν πεντήκοντα Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν τῶν καὶ συνελθόντων ἐν τῇ δευτέρᾳ Οἰκουμενικῇ Ἁγίᾳ Συνόδῳ, συγκροτηθείσῃ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 381 ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου.
Ἦχος πλ. α´ – Ἑωθινὸν Η´.
Ὅπου τελεῖται ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀκολουθεῖται ἡ κατωτέρω τάξις.
Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ´ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκιον: «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀναστάσεως...».
Κοντάκιον: «Πίστει ἐλθοῦσα...».
Ἀπόλυσις: Μικρά. Ἡ Ἀναστάσιμος.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Προοιμιακὸς - Ψαλτήριον.
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα, «Διὰ τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ... - Ὁ τὴν ἀνάστασιν διδούς... - Μέγα θαῦμα...». 2.- Τὸ 1 Στιχηρὸν Ἀνατολικὸν «Ἑσπερινὴν προσκύνησιν...». 3.- Τὰ 2 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τοῦ Τυφλοῦ, «Ὁ τυφλὸς γεννηθείς...» καὶ «Παράγων ὁ Ἰησοῦς...» καὶ 4.- Τὰ 4 Στιχηρὰ Προσόμοια τῶν Πατέρων «Θύραν ὅθεν δεξάμενοι... - Ὡς τοῦ Πνεύματος ὄργανα... - Ὁ θεόφρων Νεκτάριος... - Τῇ τοῦ Πνεύματος χάριτι...».
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων «Σήμερον ὡς ἀστέρες παμφαεῖς...».
Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ «Κύριε, παράγων ἐν τῇ ὁδῷ...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.
Ἀπόστιχα: Τὸ Ἀναστάσιμον Στιχηρόν «Σὲ τὸν σαρκωθέντα...» καὶ τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα «Πάσχα ἱερόν... - Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες... - Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... - Πάσχα τὸ τερπνόν…», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων «Τὴν ῥομφαίαν τοῦ Πνεύματος...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ «Δικαιοσύνης ἥλιε...».
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον: «Τὸν συνάναρχον Λόγον...». 2.- Δόξα, τῶν Πατέρων «Τῆς δευτέρας Συνόδου ὑποφῆται καὶ σύνεδροι...» καὶ 3.- Καὶ νῦν, τὸ ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ «Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου...».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν...».
Τῇ Κυριακῇ πρωΐ:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ
Μετὰ τὸν Ν´ Ψαλμὸν ὁ Τριαδικὸς Κανὼν «Κράτος τῆς ἐνιαίας...», τὰ διὰ τὴν Λιτὴν Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Πατέρων «Ὡς θαυμαστὴ ὑμῶν ἡ συνέλευσις...», κτλ. μετὰ τοῦ Δόξα, αὐτῶν καὶ τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, Καὶ νῦν «Ὅλον τὸν βίον ὁ τυφλός...», τὰ Τριαδικά, «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον τῶν Πατέρων «Τῆς δευτέρας Συνόδου ὑποφῆται καὶ σύνεδροι...».
ΟΡΘΡΟΣ
Ἑξάψαλμος.
Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος...».
Ἀπολυτίκια: Τὰ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
Καθίσματα: Τὰ Ἀναστάσιμα τῆς α´ καὶ β´ Στιχολογίας, Δόξα, τῶν Πατέρων, μετὰ τῶν Ἀναστασίμων Θεοτοκίων, εἰς τὸ, Καὶ νῦν.
Τὰ Εὐλογητάρια - Ἡ Ὑπακοὴ - Οἱ Ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ Προκείμενον τοῦ ἤχου.
Κανόνες: 1.- Τοῦ Πάσχα, «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ, εἰς 4. 2.- Τῆς Θεοτόκου «Θανατώσεως τὸν ὄρον...» εἰς 2 καὶ 3.- Τῶν Πατέρων «Τριὰς ὑπερούσιος...», εἰς 4.
Ἀπὸ γ´ Ὠδῆς
Τὸ Κοντάκιον καὶ ὁ Οἶκος τοῦ Τυφλοῦ (χῦμα) καὶ τὰ,
Μεσῴδια Καθίσματα: 1.- Τῶν Πατέρων «Τῶν Ἁγίων Πατέρων τὴν θείαν Σύνοδον...» καὶ 2.- Δόξα, Καὶ νῦν, τοῦ Τυφλοῦ, «Ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης καὶ Ποιητής...».
Ἀφ᾽ ς´ Ὠδῆς
Κοντάκιον - Οἶκος: Τῶν Πατέρων.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας, τῶν Πατέρων ἐκ τῆς ἰδιαιτέρας Φυλλάδος καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Καταβασίαι: «Τῷ Σωτῆρι Θεῷ...».
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τὸ Η´ Ἑωθινὸν «Μαρία εἱστήκει πρὸς τὸ μνημεῖον...», κτλ.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ Θ´ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Θεοτόκου, ὡς καὶ τῇ Κυριακῇ τῶν Μυροφόρων καὶ τῶν Πατέρων.
Εἱρμὸς Θ´ Ὠδῆς «Σὲ τὴν ὑπὲρ νοῦν...».
«Ἅγιος Κύριος...».
Ἐξαποστειλάρια: 1.- Τοῦ Πάσχα, «Σαρκὶ ὑπνώσας...». 2.- Τῶν Πατέρων «Οἱ τὴν δευτέραν Σύνοδον...» καὶ 3.- Τοῦ Τυφλοῦ, «Παράγων ὁ Σωτὴρ ἡμῶν...».
Αἶνοι: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα- «Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου... - Κύριε, τοὺς μοχλοὺς τοὺς αἰωνίους... - Κύριε, αἱ γυναῖκες...». 2.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Προσόμοια τῶν Πατέρων «Τοὺς τῆς δευτέρας Συνόδου Πατέρας μέλψωμεν... - Ὁδηγηθέν
τες Πατέρες ὑπὸ τοῦ Πνεύματος... - Ὁ θεοσύλλεκτος δῆμος τῶν διδασκάλων ἡμῶν...» καὶ 3.- Τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, «Πάσχα ἱερόν... - Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες... - Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... - Πάσχα τὸ τερπνόν...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων, «Τοῦ Παρακλήτου τῇ χάριτι...».
Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, «Τίς λαλήσει τὰς δυναστείας... ».
Δοξολογία: Μεγάλη.
«Σήμερον σωτηρία...».
ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα - Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.
Μετὰ τὴν Εἴσοδον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον «Τὸν συνάναρχον Λόγον...». 2.- Τῶν Πατέρων «Τῆς δευτέρας Συνόδου ὑποφῆται καὶ σύνεδροι ...» καὶ 3.- Τοῦ Ναοῦ.
Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα, «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ...».
Τρισάγιον.
Ἀπόστολος: Τῶν Πατέρων «Τέκνον Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος...» (Τίτ. γ´ 8-15), ζήτει τοῦτον τῇ 11ῃ Ὀκτωβρίου.
Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ, «Παράγων ὁ Ἰησοῦς...» (Ἰω. θ´ 1-38).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... Φωτίζου, φωτίζου...».
Κοινωνικόν: «Σῶμα Χριστοῦ...».
«Χριστὸς ἀνέστη...», κτλ.
Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
Ὅπου δὲν ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀκολουθεῖται ἡ κατωτέρω τάξις:
Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ´ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκιον: «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀναστάσεως...».
Κοντάκιον: «Πίστει ἐλθοῦσα...».
Ἀπόλυσις: Μικρά.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Προοιμιακός- Ψαλτήριον.
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα, «Διὰ τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ... - Ὁ τὴν ἀνάστασιν διδούς... - Μέγα θαῦμα...». 2.- Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἀνατολικά, «Ἑσπερινὴν προσκύνησιν... - Τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν... - Οἱ τῆς κουστωδίας... - Κύριε, ὁ τὸν ἅδην σκυλεύσας...» καὶ 3.- Τὰ 2 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τοῦ Τυφλοῦ, «Ὁ τυφλὸς γεννηθείς... - Παράγων ὁ Ἰησοῦς...», εἰς 3, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, «Κύριε, παράγων ἐν τῇ ὁδῷ...».
Καὶ νῦν: Τὸ α´ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου, «Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας.
Ἀπόστιχα: Τὸ Ἀναστάσιμον Στιχηρόν, «Σὲ τὸν σαρκωθέντα...» καὶ τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, «Πάσχα ἱερὸν…- Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες...-Αἱ Μυροφόροι Γυναῖκες...-Πάσχα τὸ τερπνόν...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ «Δικαιοσύνης ἥλιε...».
Καὶ νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετὰ τοῦ, «Χριστὸς ἀνέστη...», ἅπαξ.
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον: «Τὸν συνάναρχον Λόγον...» καὶ 2.- Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ Θεοτοκίον αὐτοῦ «Χαῖρε πύλη Κυρίου...».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν...».
Τῇ Κυριακῇ πρωΐ:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ
Μετὰ τὸν Ν´ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικὸς Κανὼν «Κράτος τῆς ἑνιαίας...» καὶ τὸ διὰ τὴν Λιτὴν Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, Δόξα, «Ὅλον τὸν βίον ὁ τυφλός...», Καὶ νῦν, τὸ ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ, «Νεῦσον παρακλήσεσι...», τὰ Τριαδικά. Τὸ Τρισάγιον καὶ ἡ Ὑπακοὴ τοῦ ἤχου, «Ἀγγελικῇ ὁράσει...».
ΟΡΘΡΟΣ
Ἑξάψαλμος.
Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος...».
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον «Τὸν συνάναρχον Λόγον...». 2.- Δόξα, τὸ αὐτὸ καὶ 3.- Καὶ νῦν, τὸ Θεοτοκίον αὐτοῦ, «Χαῖρε πύλη Κυρίου...».
Καθίσματα: Τὰ Ἀναστάσιμα τῆς α´ καὶ β´ Στιχολογίας, μετὰ τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ.
Τὰ Εὐλογητάρια - Ἡ Ὑπακοὴ - Οἱ Ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ Προκείμενον τοῦ ἤχου.
Κανόνες: 1.- Τοῦ Πάσχα, «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ, εἰς 4 καὶ τῆς Θεοτόκου «Θανατώσεως τὸν ὅρον...» εἰς 2.
Ἀπὸ γ´ Ὠδῆς
Μεσῴδιον Κάθισμα: Τοῦ Τυφλοῦ, «Ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης καὶ Ποιητής...», ἅπαξ,.
Ἀφ᾽ ς´ Ὠδῆς
Κοντάκιον - Οἶκος: Τοῦ Τυφλοῦ.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας ἐκ τοῦ Μηναίου καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Καταβασίαι: «Τῷ Σωτῆρι Θεῷ...».
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τὸ H´ Ἑωθινὸν «Μαρία εἰστήκει πρὸς τὸ μνημεῖον...», κτλ.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ Θ´ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Θεοτόκου, ὡς καὶ τῇ Κυριακῇ τῶν Μυροφόρων.
Εἱρμὸς θ´ Ὠδῆς: «Σὲ τὴν ὑπὲρ νοῦν. . . ».
«Ἅγιος Κύριος...».
Ἐξαποστειλάρια: 1.- Τοῦ Πάσχα, «Σαρκὶ ὑπνώσας...» καὶ 2.- Τὰ 2 τοῦ Τυφλοῦ «Τοὺς νοερούς μου ὀφθαλμούς...» καὶ «Παράγων ὁ Σωτὴρ ἡμῶν...».
Αἶνοι: 1.- Τὰ 4 Ἀναστάσιμα Στιχηρὰ «Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου... - Κύριε, τοὺς μοχλοὺς τοὺς αἰωνίους... - Κύριε, αἱ γυναῖκες... - Κύριε, ὥσπερ ἐξῆλθες...» καὶ 2.- Τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, «Πάσχα ἱερόν... - Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες... - Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... - Πάσχα τὸ τερπνόν...», μετὰ τῶν
πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, «Τίς λαλήσει. τὰς δυναστείας σου...».
Καὶ νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετὰ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη...». ἅπαξ,
Δοξολογία: Μεγάλη.
«Σήμερον σωτηρία...».
ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα - Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.
Μετὰ τὴν Εἴσοδον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον «Τὸν συνάναρχον Λόγον...» καὶ 2.- Τοῦ Ναοῦ.
Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ...».
Τρισάγιον.
Ἀπόστολος: Κυριακῆς ς´ ἑβδομάδος Πράξεων «Ἐγένετο πορευομένων ἡμῶν...» (Πράξ. ις´ 16-34).
Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ, «Παράγων ὁ Ἰησοῦς...»(Ἰω. θ´ 1-38).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... - Φωτίζου, φωτίζου...».
Κοινωνικόν: «Σῶμα Χριστοῦ...».
«Χριστὸς ἀνέστη...», κτλ.
Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου www.ec-patr.org
1. Κυριακή: ΣΤ' ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Τοῦ Τυφλοῦ). Ἐν ᾗ ἑορτάζομεν τὸ εἰς τὸν ἐκ γενετῆς Τυφλόν, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ γενόμενον θαῦμα. Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἰουστίνου τοῦ Φιλοσόφου καὶ ἑτέρου Ἰουστίνου Μάρτυρος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ καὶ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Πύρρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ (Α´ Κυριακῇ τοῦ μηνὸς Ἰουνίου) μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν ἑκατὸν πεντήκοντα Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν τῶν καὶ συνελθόντων ἐν τῇ δευτέρᾳ Οἰκουμενικῇ Ἁγίᾳ Συνόδῳ, συγκροτηθείσῃ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 381 ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου.
Ἦχος πλ. α´ – Ἑωθινὸν Η´.
Ὅπου τελεῖται ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀκολουθεῖται ἡ κατωτέρω τάξις.
Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ´ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκιον: «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀναστάσεως...».
Κοντάκιον: «Πίστει ἐλθοῦσα...».
Ἀπόλυσις: Μικρά. Ἡ Ἀναστάσιμος.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Προοιμιακὸς - Ψαλτήριον.
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα, «Διὰ τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ... - Ὁ τὴν ἀνάστασιν διδούς... - Μέγα θαῦμα...». 2.- Τὸ 1 Στιχηρὸν Ἀνατολικὸν «Ἑσπερινὴν προσκύνησιν...». 3.- Τὰ 2 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τοῦ Τυφλοῦ, «Ὁ τυφλὸς γεννηθείς...» καὶ «Παράγων ὁ Ἰησοῦς...» καὶ 4.- Τὰ 4 Στιχηρὰ Προσόμοια τῶν Πατέρων «Θύραν ὅθεν δεξάμενοι... - Ὡς τοῦ Πνεύματος ὄργανα... - Ὁ θεόφρων Νεκτάριος... - Τῇ τοῦ Πνεύματος χάριτι...».
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων «Σήμερον ὡς ἀστέρες παμφαεῖς...».
Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ «Κύριε, παράγων ἐν τῇ ὁδῷ...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ Ἀναγνώσματα.
Ἀπόστιχα: Τὸ Ἀναστάσιμον Στιχηρόν «Σὲ τὸν σαρκωθέντα...» καὶ τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα «Πάσχα ἱερόν... - Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες... - Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... - Πάσχα τὸ τερπνόν…», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων «Τὴν ῥομφαίαν τοῦ Πνεύματος...».
Καὶ νῦν: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ «Δικαιοσύνης ἥλιε...».
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον: «Τὸν συνάναρχον Λόγον...». 2.- Δόξα, τῶν Πατέρων «Τῆς δευτέρας Συνόδου ὑποφῆται καὶ σύνεδροι...» καὶ 3.- Καὶ νῦν, τὸ ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ «Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου...».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν...».
Τῇ Κυριακῇ πρωΐ:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ
Μετὰ τὸν Ν´ Ψαλμὸν ὁ Τριαδικὸς Κανὼν «Κράτος τῆς ἐνιαίας...», τὰ διὰ τὴν Λιτὴν Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τῶν Πατέρων «Ὡς θαυμαστὴ ὑμῶν ἡ συνέλευσις...», κτλ. μετὰ τοῦ Δόξα, αὐτῶν καὶ τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, Καὶ νῦν «Ὅλον τὸν βίον ὁ τυφλός...», τὰ Τριαδικά, «Ἄξιόν ἐστιν...». Τρισάγιον καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον τῶν Πατέρων «Τῆς δευτέρας Συνόδου ὑποφῆται καὶ σύνεδροι...».
ΟΡΘΡΟΣ
Ἑξάψαλμος.
Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος...».
Ἀπολυτίκια: Τὰ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
Καθίσματα: Τὰ Ἀναστάσιμα τῆς α´ καὶ β´ Στιχολογίας, Δόξα, τῶν Πατέρων, μετὰ τῶν Ἀναστασίμων Θεοτοκίων, εἰς τὸ, Καὶ νῦν.
Τὰ Εὐλογητάρια - Ἡ Ὑπακοὴ - Οἱ Ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ Προκείμενον τοῦ ἤχου.
Κανόνες: 1.- Τοῦ Πάσχα, «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ, εἰς 4. 2.- Τῆς Θεοτόκου «Θανατώσεως τὸν ὄρον...» εἰς 2 καὶ 3.- Τῶν Πατέρων «Τριὰς ὑπερούσιος...», εἰς 4.
Ἀπὸ γ´ Ὠδῆς
Τὸ Κοντάκιον καὶ ὁ Οἶκος τοῦ Τυφλοῦ (χῦμα) καὶ τὰ,
Μεσῴδια Καθίσματα: 1.- Τῶν Πατέρων «Τῶν Ἁγίων Πατέρων τὴν θείαν Σύνοδον...» καὶ 2.- Δόξα, Καὶ νῦν, τοῦ Τυφλοῦ, «Ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης καὶ Ποιητής...».
Ἀφ᾽ ς´ Ὠδῆς
Κοντάκιον - Οἶκος: Τῶν Πατέρων.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας, τῶν Πατέρων ἐκ τῆς ἰδιαιτέρας Φυλλάδος καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Καταβασίαι: «Τῷ Σωτῆρι Θεῷ...».
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τὸ Η´ Ἑωθινὸν «Μαρία εἱστήκει πρὸς τὸ μνημεῖον...», κτλ.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ Θ´ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Θεοτόκου, ὡς καὶ τῇ Κυριακῇ τῶν Μυροφόρων καὶ τῶν Πατέρων.
Εἱρμὸς Θ´ Ὠδῆς «Σὲ τὴν ὑπὲρ νοῦν...».
«Ἅγιος Κύριος...».
Ἐξαποστειλάρια: 1.- Τοῦ Πάσχα, «Σαρκὶ ὑπνώσας...». 2.- Τῶν Πατέρων «Οἱ τὴν δευτέραν Σύνοδον...» καὶ 3.- Τοῦ Τυφλοῦ, «Παράγων ὁ Σωτὴρ ἡμῶν...».
Αἶνοι: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα- «Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου... - Κύριε, τοὺς μοχλοὺς τοὺς αἰωνίους... - Κύριε, αἱ γυναῖκες...». 2.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Προσόμοια τῶν Πατέρων «Τοὺς τῆς δευτέρας Συνόδου Πατέρας μέλψωμεν... - Ὁδηγηθέν
τες Πατέρες ὑπὸ τοῦ Πνεύματος... - Ὁ θεοσύλλεκτος δῆμος τῶν διδασκάλων ἡμῶν...» καὶ 3.- Τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, «Πάσχα ἱερόν... - Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες... - Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... - Πάσχα τὸ τερπνόν...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον τῶν Πατέρων, «Τοῦ Παρακλήτου τῇ χάριτι...».
Καὶ νῦν: Τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, «Τίς λαλήσει τὰς δυναστείας... ».
Δοξολογία: Μεγάλη.
«Σήμερον σωτηρία...».
ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα - Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.
Μετὰ τὴν Εἴσοδον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον «Τὸν συνάναρχον Λόγον...». 2.- Τῶν Πατέρων «Τῆς δευτέρας Συνόδου ὑποφῆται καὶ σύνεδροι ...» καὶ 3.- Τοῦ Ναοῦ.
Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα, «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ...».
Τρισάγιον.
Ἀπόστολος: Τῶν Πατέρων «Τέκνον Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος...» (Τίτ. γ´ 8-15), ζήτει τοῦτον τῇ 11ῃ Ὀκτωβρίου.
Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ, «Παράγων ὁ Ἰησοῦς...» (Ἰω. θ´ 1-38).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... Φωτίζου, φωτίζου...».
Κοινωνικόν: «Σῶμα Χριστοῦ...».
«Χριστὸς ἀνέστη...», κτλ.
Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
Ὅπου δὲν ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀκολουθεῖται ἡ κατωτέρω τάξις:
Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας: Θ´ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκιον: «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀναστάσεως...».
Κοντάκιον: «Πίστει ἐλθοῦσα...».
Ἀπόλυσις: Μικρά.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Προοιμιακός- Ψαλτήριον.
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα, «Διὰ τοῦ τιμίου σου Σταυροῦ... - Ὁ τὴν ἀνάστασιν διδούς... - Μέγα θαῦμα...». 2.- Τὰ 4 Στιχηρὰ Ἀνατολικά, «Ἑσπερινὴν προσκύνησιν... - Τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας ἡμῶν... - Οἱ τῆς κουστωδίας... - Κύριε, ὁ τὸν ἅδην σκυλεύσας...» καὶ 3.- Τὰ 2 Στιχηρὰ Ἰδιόμελα τοῦ Τυφλοῦ, «Ὁ τυφλὸς γεννηθείς... - Παράγων ὁ Ἰησοῦς...», εἰς 3, τὸ πρῶτον δίς.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, «Κύριε, παράγων ἐν τῇ ὁδῷ...».
Καὶ νῦν: Τὸ α´ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου, «Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας.
Ἀπόστιχα: Τὸ Ἀναστάσιμον Στιχηρόν, «Σὲ τὸν σαρκωθέντα...» καὶ τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, «Πάσχα ἱερὸν…- Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες...-Αἱ Μυροφόροι Γυναῖκες...-Πάσχα τὸ τερπνόν...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα: Τὸ ἕτερον Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ «Δικαιοσύνης ἥλιε...».
Καὶ νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετὰ τοῦ, «Χριστὸς ἀνέστη...», ἅπαξ.
Τρισάγιον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον: «Τὸν συνάναρχον Λόγον...» καὶ 2.- Δόξα, Καὶ νῦν, τὸ Θεοτοκίον αὐτοῦ «Χαῖρε πύλη Κυρίου...».
Ἀπόλυσις: «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν...».
Τῇ Κυριακῇ πρωΐ:
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ
Μετὰ τὸν Ν´ Ψαλμόν, ὁ Τριαδικὸς Κανὼν «Κράτος τῆς ἑνιαίας...» καὶ τὸ διὰ τὴν Λιτὴν Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, Δόξα, «Ὅλον τὸν βίον ὁ τυφλός...», Καὶ νῦν, τὸ ὁμόηχον Θεοτοκίον αὐτοῦ, «Νεῦσον παρακλήσεσι...», τὰ Τριαδικά. Τὸ Τρισάγιον καὶ ἡ Ὑπακοὴ τοῦ ἤχου, «Ἀγγελικῇ ὁράσει...».
ΟΡΘΡΟΣ
Ἑξάψαλμος.
Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος...».
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον «Τὸν συνάναρχον Λόγον...». 2.- Δόξα, τὸ αὐτὸ καὶ 3.- Καὶ νῦν, τὸ Θεοτοκίον αὐτοῦ, «Χαῖρε πύλη Κυρίου...».
Καθίσματα: Τὰ Ἀναστάσιμα τῆς α´ καὶ β´ Στιχολογίας, μετὰ τῶν Θεοτοκίων αὐτῶν, ὡς ἐν τῷ Πεντηκοσταρίῳ.
Τὰ Εὐλογητάρια - Ἡ Ὑπακοὴ - Οἱ Ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ Προκείμενον τοῦ ἤχου.
Κανόνες: 1.- Τοῦ Πάσχα, «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις...», μετὰ τῶν Εἱρμῶν αὐτοῦ, εἰς 4 καὶ τῆς Θεοτόκου «Θανατώσεως τὸν ὅρον...» εἰς 2.
Ἀπὸ γ´ Ὠδῆς
Μεσῴδιον Κάθισμα: Τοῦ Τυφλοῦ, «Ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης καὶ Ποιητής...», ἅπαξ,.
Ἀφ᾽ ς´ Ὠδῆς
Κοντάκιον - Οἶκος: Τοῦ Τυφλοῦ.
Συναξάριον: Τῆς ἡμέρας ἐκ τοῦ Μηναίου καὶ τὸ Ὑπόμνημα τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Καταβασίαι: «Τῷ Σωτῆρι Θεῷ...».
Εὐαγγέλιον Ὄρθρου: Τὸ H´ Ἑωθινὸν «Μαρία εἰστήκει πρὸς τὸ μνημεῖον...», κτλ.
Ἡ Τιμιωτέρα: Οὐ στιχολογεῖται, ἀντ᾽ αὐτῆς ἡ Θ´ Ὠδὴ τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Θεοτόκου, ὡς καὶ τῇ Κυριακῇ τῶν Μυροφόρων.
Εἱρμὸς θ´ Ὠδῆς: «Σὲ τὴν ὑπὲρ νοῦν. . . ».
«Ἅγιος Κύριος...».
Ἐξαποστειλάρια: 1.- Τοῦ Πάσχα, «Σαρκὶ ὑπνώσας...» καὶ 2.- Τὰ 2 τοῦ Τυφλοῦ «Τοὺς νοερούς μου ὀφθαλμούς...» καὶ «Παράγων ὁ Σωτὴρ ἡμῶν...».
Αἶνοι: 1.- Τὰ 4 Ἀναστάσιμα Στιχηρὰ «Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου... - Κύριε, τοὺς μοχλοὺς τοὺς αἰωνίους... - Κύριε, αἱ γυναῖκες... - Κύριε, ὥσπερ ἐξῆλθες...» καὶ 2.- Τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, «Πάσχα ἱερόν... - Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες... - Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... - Πάσχα τὸ τερπνόν...», μετὰ τῶν
πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα: Τὸ Ἰδιόμελον τοῦ Τυφλοῦ, «Τίς λαλήσει. τὰς δυναστείας σου...».
Καὶ νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετὰ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη...». ἅπαξ,
Δοξολογία: Μεγάλη.
«Σήμερον σωτηρία...».
ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα - Εἰσοδικόν: Τοῦ Πάσχα.
Μετὰ τὴν Εἴσοδον.
Ἀπολυτίκια: 1.- Τὸ Ἀναστάσιμον «Τὸν συνάναρχον Λόγον...» καὶ 2.- Τοῦ Ναοῦ.
Κοντάκιον: Τοῦ Πάσχα «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ...».
Τρισάγιον.
Ἀπόστολος: Κυριακῆς ς´ ἑβδομάδος Πράξεων «Ἐγένετο πορευομένων ἡμῶν...» (Πράξ. ις´ 16-34).
Εὐαγγέλιον: Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ, «Παράγων ὁ Ἰησοῦς...»(Ἰω. θ´ 1-38).
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως: «Ὁ Ἄγγελος ἐβόα... - Φωτίζου, φωτίζου...».
Κοινωνικόν: «Σῶμα Χριστοῦ...».
«Χριστὸς ἀνέστη...», κτλ.
Ἀπόλυσις: Ἡ τοῦ Ἑσπερινοῦ.
εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου www.ec-patr.org
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 2ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Ομολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 38 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Η ΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ και τα ΑΓΙΑ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΡΑΣΜΟΣ ο Ιερομάρτυρας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 20.000 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ο Βαάνης
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Ασπροκάστρω, ο Νεομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ από τη Φιλαδέλφεια Νεομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ο έξ Αγαρηνών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νέος πού μαρτύρησε στο Βελιγράδι (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ο εν Λουγδούνω (+ 177)
[Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ μάρτυρας ο Ηπειρώτης]
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Ομολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Πατρίδα του ή Κωνσταντινούπολη (γεννήθηκε εκεί το 758). ΟΙ γονείς του Θεόδωρος και Ευδοκία άνηκαν στην επίσημη και ευγενική κοινωνική τάξη. Ιδιαίτερα ο πατέρας του διακρινόταν για την ειλικρινή αφοσίωση του στην 'Ορθοδοξία. Γι' αυτό και πέθανε εξόριστος στη Νίκαια από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Κων/νο Κοπρώνυμο. Στα χνάρια του , πατέρα του βάδισε και ο Νικηφόρος, ο όποιος απέκτησε μεγάλη ευσέβεια και ανάλογη ορθόδοξη παιδεία. Για αρκετό χρόνο έκανε αρχιγραμματέας στα ανάκτορα, αλλά έπειτα αποσύρθηκε σε ένα κτήμα του, κοντά στο Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη και την άσκηση. Όμως, ο βασιλιάς Νικηφόρος τον υποχρέωσε να αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κων/πολης. Και από τη θέση αυτή, κρίθηκε κατάλληλος για Πατριάρχης. Αφού σύντομα πέρασε όλους τους Ιερατικούς βαθμούς, την Κυριακή του Πάσχα (806 μ.Χ.) ανέβηκε στον Πατριαρχικό θρόνο. Άλλα από δω άρχισε και ο Γολγοθάς του Νικηφόρου. Έδωσε σκληρούς αγώνες για τη διατήρηση της τιμητικής προσκύνησης των εικόνων με την αλλοπρόσαλλη βασιλική ηγεσία. Υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και διωγμούς. Εννιά χρόνια έκανε στην Πατριαρχεία και δεκατρία στην εξορία. Τελικά, πολύ ταλαιπωρημένος, στις 2 Ιουνίου του 822 παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό, αμετακίνητος στις πεποιθήσεις του, όπως προστάζει το άγιο Θέλημα Του: "Εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι"1. Δηλαδή, γίνεσθε στερεοί και αμετακίνητοι στην πίστη σας.
1. Α' πρός Κορινθίους, ιέ' 58.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Νίκην ήνεγκε, τη Εκκλησία, ή ση ένθεος, ομολογία, Νικηφόρε Ίεράρχα θεόληπτε· την γαρ Εικόνα του Λόγου σεβόμενος, ύπερορία αδίκως ώμίλησας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 38 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Μαρτύρησαν αφού τους έριξαν μέσα στο λουτρό και σφράγισαν την πόρτα.
Η ΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ και τα ΑΓΙΑ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΡΑΣΜΟΣ ο Ιερομάρτυρας
Καταγόταν από την 'Αντιόχεια της Συρίας . και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Έγινε κληρικός (ίσως και επίσκοπος) και διέπρεψε στη μέριμνα υπέρ των φτωχών και στο κήρυγμα του ευαγγελίου. 'Από τον πόθο να ελκύσει όσο γίνεται περισσότερες ψυχές στη ζωή του Χριστού επιδόθηκε σε ακατάπαυστες περιοδείες, στη διάρκεια των οποίων δίδασκε με ζήλο το λόγο του Θεού, πού συνοδευόταν με θαύματα. Κάποτε είχε φτάσει στη σημερινή Αχρίδα, όπου είδε να κηδεύουν ένα παιδί. Το θέαμα τον συγκίνησε, διότι ο πατέρας του το είχε μονάκριβο και θρηνούσε πολύ. Πλησίασε λοιπόν το φέρετρο, προσευχήθηκε, και αφού έπιασε το χέρι του το ανέστησε. Το θαύμα κατέπληξε τους παρευρισκόμενους, και είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί απ' αυτούς, μαζί με το παιδί και τον πατέρα, να βαπτιστούν χριστιανοί. Κατόπιν δήλωσε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό, ότι άλλους θεούς, εκτός από τον αληθινό Θεό Ιησού Χριστό, δεν γνωρίζει. Τότε υποβλήθηκε σε σκληρά μαρτύρια και ρίχτηκε στη φυλακή. 'Αργότερα όμως ελευθερώθηκε και εξακολούθησε την αποστολική του διακονία, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Πέθανε ειρηνικά στην πόλη Χερμελία και αξιώθηκε μάλιστα, να δει πριν πεθάνει, σε όραμα, στεφάνι ύπέρλαμπρο πού κατέβαινε από τον ουρανό προς αυτόν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 20.000 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Όλοι αυτοί οι Άγιοι, πίστεψαν δια του 'Αγίου Έράσμου στον Χριστό και μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ο Βαάνης
Ή μνήμη του αγνοείται από τους Συναξαριστές και αναγράφεται από τον Γεδεών στο Βυζαντινό Εορτολόγιο (σελ. 110). Εκεί αναφέρεται ότι γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από γονείς επίσημους, τον δρουγγάριο Νικηφόρο και τη Μαρία. 'Ανατράφηκε με ευσέβεια στη Βιζύη τη Θράκης και έκάρη μοναχός από τον αδελφό του Συμεών, κατεβαίνοντας από τον Κυμηνά. Ήταν ευσεβής, ελεήμων και ασκητικότατος. Οσιακά αφού έζησε , απεβίωσε ειρηνικά και το τίμιο λείψανο του κατατέθηκε στο Μονή της Θεοτόκου της Κορώνης.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Άσπροκάστρω, ο Νεομάρτυρας
Βλέπε βιογραφία του στίς 12 Ιουνίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ από τη Φιλαδέλφεια Νεομάρτυρας
Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια της Μικράς 'Ασίας, από γένος επίσημο, ο πατέρας του ήταν Ιερέας και ονομαζόταν Δόγκας. Όταν πέθανε ο πατέρας του, ή μητέρα του εξακολούθησε να τον ανατρέφει εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Σεμνός και ωραίος καθώς ήταν, κίνησε τον φθόνο των Τούρκων, πού εκμεταλλευόμενοι το νεαρό της ηλικίας του - ήταν 13 ετών- τον εξισλάμισαν. Μπήκε στην υπηρεσία κάποιου πρόκριτου Τούρκου της Φιλαδέλφειας και απόκτησε μέσα σε λίγο χρόνο μεγάλη περιουσία. Για τη φήμη της ανδρείας του στους πολέμους μαζί με τους Τούρκους, δέχτηκε την πρόταση, να παντρευτεί την κόρη ενός Τούρκου επισήμου. 'Αλλά λίγο πριν το γάμο, αισθάνθηκε τύψεις συνειδήσεως για την έξώμοσή του και έτσι αποφάσισε να επανέλθει στη χριστιανική πίστη. Σε ηλικία λοιπόν 25 ετών, παρουσιάστηκε επίσημα μπροστά στον Τούρκο διοικητή και παρουσία πολλών Τούρκων επισήμων, δήλωσε, ότι θεωρεί απάτη τη μωαμεθανική θρησκεία και γι' αυτό την αρνείται και αποδέχεται τον Χριστό. Τότε, όλοι όσοι ήταν εκεί όρμησαν και τον έδειραν ανελέητα και με διαταγή του διοικητή, τον φυλάκισαν. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο διοικητής έστειλε Ίεροδιδασκάλους, πού με συμβουλές και άλλους τρόπους προσπάθησαν να επαναφέρουν τον Δημήτριο στον μωαμεθανισμό. ο Δημήτριος ποθώντας το μαρτύριο έμεινε αμετάπειστος στην απόφαση του. ο διοικητής, επειδή δεν ήθελε τον θάνατο του Δημητρίου, τον αποφυλάκισε. ο Δημήτριος όμως, για να εξιλεωθεί από το αμάρτημα της αποστασίας του, μπήκε σ' ένα καφενείο και άρχισε να ελέγχει μπροστά σε πλήθος Τούρκων, μία προς μία τις πλάνες της μωαμεθανικής θρησκείας. Κατόπιν έβγαλε το λευκό σαρίκι από το κεφάλι και το πράσινο τούρκικο ρούχο του, και τα ποδοπάτησε λέγοντας: "καθώς καταπατώ αυτά πού είναι σημάδια της δίκης σας πίστης, έτσι καταπατώ και την πίστη και τον νόμο σας και αρνούμαι αυτή και την αποστρέφομαι". Εξοργισμένοι οι Τούρκοι από τα λόγια αυτά του Δημητρίου, όρμησαν επάνω του και αφού τον έριξαν στο έδαφος, άρχισαν να τον χτυπούν με πέτρες και ξύλα. Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ήταν νεκρός και αποφάσισαν να τον ρίξουν στη φωτιά. 'Αλλ' ο Δημήτριος συνήλθε από τη λιποθυμία και είπε στους βασανιστές του "έχω χρήματα να σας δώσω να αγοράσετε ξύλα να με κάψετε". 'Ακόμα πιο οργισμένοι οι Τούρκοι από τα λόγια αυτά, άρχισαν να τον χτυπούν με μαχαίρια, μέχρι πού ο μάρτυρας παρέδωσε το πνεύμα του την 2α Ιουνίου 1657. Γεμάτοι θυμό οι Τούρκοι, προσπάθησαν να κάψουν το λείψανο του μάρτυρα. Επειδή όμως δεν το κατάφεραν, το διαμέλισαν χτυπώντας το με βαριά σίδερα
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ο έξ Αγαρηνών.
Καταγόταν από Μουσουλμάνους γονείς και γεννήθηκε στο χωριό Ψιλομέτωπο της Μυτιλήνης. Μαζί με τη μητέρα και τ' αδέλφια του ήλθε στη Μαγνησία και αργότερα στη Σμύρνη, όπου βοηθούσε τ' αδέλφια του στο οπωροπωλείο, πηγαίνοντας στα σπίτια των ευγενών αυτά πού αγόραζαν από το μαγαζί τους. Πηγαίνοντας όμως συχνά στη Μητρόπολη της Σμύρνης, άκουγε και έμαθε την ελληνική γλώσσα και τη χριστιανική θρησκεία. Έφυγε λοιπόν, στο Άγιον Όρος, αλλά κανείς δεν τον δεχόταν. Τότε ο εκεί εξόριστος Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε', στη Μ. Λαύρα, αφού τον δοκίμασε τον βάπτισε χριστιανό στα Καυσοκαλύβια, με το όνομα Κωνσταντίνος. Στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, προσκύνησε τα τίμια λείψανα των νεοφανών μαρτύρων και τον κατέλαβε ο πόθος να μιμηθεί την πράξη τους. Αφού πέρασε με νηστεία και προσευχή κοντά σε πνευματικό, αποφάσισε να πάει στη Μαγνησία, για να βαπτίσει την αδελφή του χριστιανή. Μετά όμως από
συμβουλή των Πατέρων, απέπλευσε από το Άγιον Όρος και αποβιβάστηκε στις Κυδωνιές. Εκεί αναγνωρίστηκε από κάποιο Τούρκο και οδηγήθηκε στον 'Αγά. Εκεί ομολόγησε τον Χριστό και έπειτα φανέρωσε την καταγωγή του. Όποτε φυλακίστηκε και βασανίστηκε σκληρά. Όταν τον ανέκριναν πάλι, ο Κων/νος έκανε μπροστά τους το σημείο του Σταυρού, αποδεικνύοντας έτσι το αμετάθετο της πίστης του. Τότε ξανά τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν με φρικτό τρόπο. 'Αλλά βλέποντας ο ηγεμόνας, ότι κάθε προσπάθεια του πήγαινε χαμένη, τον έστειλε στην Κων/πολη. Άφοϋ και εκεί τον υπέβαλαν σε σκληρά βασανιστήρια, τελικά τον απαγχόνισαν στις 2 Ιουνίου 1819. Χειρόγραφη Ακολουθία του βρίσκεται στην Καλύβη του Άγιου Ιωάννη του Θεολόγου στα Καυσοκαλύβια και στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα στο Άγιον Όρος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νέος πού μαρτύρησε στο Βελιγράδι (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ο εν Λουγδούνω (+ 177)
Ίσως είναι ο ίδιος μ' αυτόν της 16ης Αυγούστου.
[Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ μάρτυρας ο Ηπειρώτης]
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Ομολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 38 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Η ΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ και τα ΑΓΙΑ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΡΑΣΜΟΣ ο Ιερομάρτυρας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 20.000 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ο Βαάνης
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Ασπροκάστρω, ο Νεομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ από τη Φιλαδέλφεια Νεομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ο έξ Αγαρηνών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νέος πού μαρτύρησε στο Βελιγράδι (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ο εν Λουγδούνω (+ 177)
[Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ μάρτυρας ο Ηπειρώτης]
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Ομολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Πατρίδα του ή Κωνσταντινούπολη (γεννήθηκε εκεί το 758). ΟΙ γονείς του Θεόδωρος και Ευδοκία άνηκαν στην επίσημη και ευγενική κοινωνική τάξη. Ιδιαίτερα ο πατέρας του διακρινόταν για την ειλικρινή αφοσίωση του στην 'Ορθοδοξία. Γι' αυτό και πέθανε εξόριστος στη Νίκαια από τον εικονομάχο αυτοκράτορα Κων/νο Κοπρώνυμο. Στα χνάρια του , πατέρα του βάδισε και ο Νικηφόρος, ο όποιος απέκτησε μεγάλη ευσέβεια και ανάλογη ορθόδοξη παιδεία. Για αρκετό χρόνο έκανε αρχιγραμματέας στα ανάκτορα, αλλά έπειτα αποσύρθηκε σε ένα κτήμα του, κοντά στο Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη και την άσκηση. Όμως, ο βασιλιάς Νικηφόρος τον υποχρέωσε να αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κων/πολης. Και από τη θέση αυτή, κρίθηκε κατάλληλος για Πατριάρχης. Αφού σύντομα πέρασε όλους τους Ιερατικούς βαθμούς, την Κυριακή του Πάσχα (806 μ.Χ.) ανέβηκε στον Πατριαρχικό θρόνο. Άλλα από δω άρχισε και ο Γολγοθάς του Νικηφόρου. Έδωσε σκληρούς αγώνες για τη διατήρηση της τιμητικής προσκύνησης των εικόνων με την αλλοπρόσαλλη βασιλική ηγεσία. Υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και διωγμούς. Εννιά χρόνια έκανε στην Πατριαρχεία και δεκατρία στην εξορία. Τελικά, πολύ ταλαιπωρημένος, στις 2 Ιουνίου του 822 παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό, αμετακίνητος στις πεποιθήσεις του, όπως προστάζει το άγιο Θέλημα Του: "Εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι"1. Δηλαδή, γίνεσθε στερεοί και αμετακίνητοι στην πίστη σας.
1. Α' πρός Κορινθίους, ιέ' 58.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Νίκην ήνεγκε, τη Εκκλησία, ή ση ένθεος, ομολογία, Νικηφόρε Ίεράρχα θεόληπτε· την γαρ Εικόνα του Λόγου σεβόμενος, ύπερορία αδίκως ώμίλησας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 38 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Μαρτύρησαν αφού τους έριξαν μέσα στο λουτρό και σφράγισαν την πόρτα.
Η ΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ και τα ΑΓΙΑ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΡΑΣΜΟΣ ο Ιερομάρτυρας
Καταγόταν από την 'Αντιόχεια της Συρίας . και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Έγινε κληρικός (ίσως και επίσκοπος) και διέπρεψε στη μέριμνα υπέρ των φτωχών και στο κήρυγμα του ευαγγελίου. 'Από τον πόθο να ελκύσει όσο γίνεται περισσότερες ψυχές στη ζωή του Χριστού επιδόθηκε σε ακατάπαυστες περιοδείες, στη διάρκεια των οποίων δίδασκε με ζήλο το λόγο του Θεού, πού συνοδευόταν με θαύματα. Κάποτε είχε φτάσει στη σημερινή Αχρίδα, όπου είδε να κηδεύουν ένα παιδί. Το θέαμα τον συγκίνησε, διότι ο πατέρας του το είχε μονάκριβο και θρηνούσε πολύ. Πλησίασε λοιπόν το φέρετρο, προσευχήθηκε, και αφού έπιασε το χέρι του το ανέστησε. Το θαύμα κατέπληξε τους παρευρισκόμενους, και είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί απ' αυτούς, μαζί με το παιδί και τον πατέρα, να βαπτιστούν χριστιανοί. Κατόπιν δήλωσε στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό, ότι άλλους θεούς, εκτός από τον αληθινό Θεό Ιησού Χριστό, δεν γνωρίζει. Τότε υποβλήθηκε σε σκληρά μαρτύρια και ρίχτηκε στη φυλακή. 'Αργότερα όμως ελευθερώθηκε και εξακολούθησε την αποστολική του διακονία, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Πέθανε ειρηνικά στην πόλη Χερμελία και αξιώθηκε μάλιστα, να δει πριν πεθάνει, σε όραμα, στεφάνι ύπέρλαμπρο πού κατέβαινε από τον ουρανό προς αυτόν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 20.000 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Όλοι αυτοί οι Άγιοι, πίστεψαν δια του 'Αγίου Έράσμου στον Χριστό και μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ο Βαάνης
Ή μνήμη του αγνοείται από τους Συναξαριστές και αναγράφεται από τον Γεδεών στο Βυζαντινό Εορτολόγιο (σελ. 110). Εκεί αναφέρεται ότι γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από γονείς επίσημους, τον δρουγγάριο Νικηφόρο και τη Μαρία. 'Ανατράφηκε με ευσέβεια στη Βιζύη τη Θράκης και έκάρη μοναχός από τον αδελφό του Συμεών, κατεβαίνοντας από τον Κυμηνά. Ήταν ευσεβής, ελεήμων και ασκητικότατος. Οσιακά αφού έζησε , απεβίωσε ειρηνικά και το τίμιο λείψανο του κατατέθηκε στο Μονή της Θεοτόκου της Κορώνης.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Άσπροκάστρω, ο Νεομάρτυρας
Βλέπε βιογραφία του στίς 12 Ιουνίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ από τη Φιλαδέλφεια Νεομάρτυρας
Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια της Μικράς 'Ασίας, από γένος επίσημο, ο πατέρας του ήταν Ιερέας και ονομαζόταν Δόγκας. Όταν πέθανε ο πατέρας του, ή μητέρα του εξακολούθησε να τον ανατρέφει εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Σεμνός και ωραίος καθώς ήταν, κίνησε τον φθόνο των Τούρκων, πού εκμεταλλευόμενοι το νεαρό της ηλικίας του - ήταν 13 ετών- τον εξισλάμισαν. Μπήκε στην υπηρεσία κάποιου πρόκριτου Τούρκου της Φιλαδέλφειας και απόκτησε μέσα σε λίγο χρόνο μεγάλη περιουσία. Για τη φήμη της ανδρείας του στους πολέμους μαζί με τους Τούρκους, δέχτηκε την πρόταση, να παντρευτεί την κόρη ενός Τούρκου επισήμου. 'Αλλά λίγο πριν το γάμο, αισθάνθηκε τύψεις συνειδήσεως για την έξώμοσή του και έτσι αποφάσισε να επανέλθει στη χριστιανική πίστη. Σε ηλικία λοιπόν 25 ετών, παρουσιάστηκε επίσημα μπροστά στον Τούρκο διοικητή και παρουσία πολλών Τούρκων επισήμων, δήλωσε, ότι θεωρεί απάτη τη μωαμεθανική θρησκεία και γι' αυτό την αρνείται και αποδέχεται τον Χριστό. Τότε, όλοι όσοι ήταν εκεί όρμησαν και τον έδειραν ανελέητα και με διαταγή του διοικητή, τον φυλάκισαν. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο διοικητής έστειλε Ίεροδιδασκάλους, πού με συμβουλές και άλλους τρόπους προσπάθησαν να επαναφέρουν τον Δημήτριο στον μωαμεθανισμό. ο Δημήτριος ποθώντας το μαρτύριο έμεινε αμετάπειστος στην απόφαση του. ο διοικητής, επειδή δεν ήθελε τον θάνατο του Δημητρίου, τον αποφυλάκισε. ο Δημήτριος όμως, για να εξιλεωθεί από το αμάρτημα της αποστασίας του, μπήκε σ' ένα καφενείο και άρχισε να ελέγχει μπροστά σε πλήθος Τούρκων, μία προς μία τις πλάνες της μωαμεθανικής θρησκείας. Κατόπιν έβγαλε το λευκό σαρίκι από το κεφάλι και το πράσινο τούρκικο ρούχο του, και τα ποδοπάτησε λέγοντας: "καθώς καταπατώ αυτά πού είναι σημάδια της δίκης σας πίστης, έτσι καταπατώ και την πίστη και τον νόμο σας και αρνούμαι αυτή και την αποστρέφομαι". Εξοργισμένοι οι Τούρκοι από τα λόγια αυτά του Δημητρίου, όρμησαν επάνω του και αφού τον έριξαν στο έδαφος, άρχισαν να τον χτυπούν με πέτρες και ξύλα. Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ήταν νεκρός και αποφάσισαν να τον ρίξουν στη φωτιά. 'Αλλ' ο Δημήτριος συνήλθε από τη λιποθυμία και είπε στους βασανιστές του "έχω χρήματα να σας δώσω να αγοράσετε ξύλα να με κάψετε". 'Ακόμα πιο οργισμένοι οι Τούρκοι από τα λόγια αυτά, άρχισαν να τον χτυπούν με μαχαίρια, μέχρι πού ο μάρτυρας παρέδωσε το πνεύμα του την 2α Ιουνίου 1657. Γεμάτοι θυμό οι Τούρκοι, προσπάθησαν να κάψουν το λείψανο του μάρτυρα. Επειδή όμως δεν το κατάφεραν, το διαμέλισαν χτυπώντας το με βαριά σίδερα
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ο έξ Αγαρηνών.
Καταγόταν από Μουσουλμάνους γονείς και γεννήθηκε στο χωριό Ψιλομέτωπο της Μυτιλήνης. Μαζί με τη μητέρα και τ' αδέλφια του ήλθε στη Μαγνησία και αργότερα στη Σμύρνη, όπου βοηθούσε τ' αδέλφια του στο οπωροπωλείο, πηγαίνοντας στα σπίτια των ευγενών αυτά πού αγόραζαν από το μαγαζί τους. Πηγαίνοντας όμως συχνά στη Μητρόπολη της Σμύρνης, άκουγε και έμαθε την ελληνική γλώσσα και τη χριστιανική θρησκεία. Έφυγε λοιπόν, στο Άγιον Όρος, αλλά κανείς δεν τον δεχόταν. Τότε ο εκεί εξόριστος Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε', στη Μ. Λαύρα, αφού τον δοκίμασε τον βάπτισε χριστιανό στα Καυσοκαλύβια, με το όνομα Κωνσταντίνος. Στη Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, προσκύνησε τα τίμια λείψανα των νεοφανών μαρτύρων και τον κατέλαβε ο πόθος να μιμηθεί την πράξη τους. Αφού πέρασε με νηστεία και προσευχή κοντά σε πνευματικό, αποφάσισε να πάει στη Μαγνησία, για να βαπτίσει την αδελφή του χριστιανή. Μετά όμως από
συμβουλή των Πατέρων, απέπλευσε από το Άγιον Όρος και αποβιβάστηκε στις Κυδωνιές. Εκεί αναγνωρίστηκε από κάποιο Τούρκο και οδηγήθηκε στον 'Αγά. Εκεί ομολόγησε τον Χριστό και έπειτα φανέρωσε την καταγωγή του. Όποτε φυλακίστηκε και βασανίστηκε σκληρά. Όταν τον ανέκριναν πάλι, ο Κων/νος έκανε μπροστά τους το σημείο του Σταυρού, αποδεικνύοντας έτσι το αμετάθετο της πίστης του. Τότε ξανά τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν με φρικτό τρόπο. 'Αλλά βλέποντας ο ηγεμόνας, ότι κάθε προσπάθεια του πήγαινε χαμένη, τον έστειλε στην Κων/πολη. Άφοϋ και εκεί τον υπέβαλαν σε σκληρά βασανιστήρια, τελικά τον απαγχόνισαν στις 2 Ιουνίου 1819. Χειρόγραφη Ακολουθία του βρίσκεται στην Καλύβη του Άγιου Ιωάννη του Θεολόγου στα Καυσοκαλύβια και στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα στο Άγιον Όρος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Νέος πού μαρτύρησε στο Βελιγράδι (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ο εν Λουγδούνω (+ 177)
Ίσως είναι ο ίδιος μ' αυτόν της 16ης Αυγούστου.
[Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΑΝΔΡΟΣ μάρτυρας ο Ηπειρώτης]
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 3ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΙΛΛΙΑΝΟΣ, ΠΑΥΛΗ και τα νήπια ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΠΑΥΛΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο θαυματουργός
Η ΟΣΙΑ ΙΕΡΙΑ (ή Ιερεία)
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΠΠΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως, ο Πρώϊος
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Επίσκοπος Δέρκων (+ 1821)
Ο ΑΓΙΟΣ KEVIN (Ιρλανδός)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΙΛΛΙΑΝΟΣ, ΠΑΥΛΗ και τα νήπια ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
Ό Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι "τα αδύνατα παρά άνθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν"1. Δηλαδή, εκείνα πού είναι αδύνατο να γίνουν με την ασθενική δύναμη και λογική του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά και δυνατά από το Θεό. Πράγματι, ποιος θα περίμενε από έναν άνθρωπο πού πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή μέσα στην ειδωλολατρία, της οποίας, μάλιστα, ήταν και Ιερέας, να γίνει χριστιανός; Κι όμως. Αυτό συνέβη με το γέροντα ιερέα ειδωλολάτρη Λουκιλλιανό, πού έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αύρηλιανοϋ το 270 μ.Χ.. Όταν άκουσε για πρώτη φορά χριστιανικό κήρυγμα στην πατρίδα του Νικομήδεια, ή θεία χάρη δημιούργησε μέσα του πραγματικό σεισμό. Γκρεμίστηκαν σαν χάρτινοι πύργοι οι ειδωλολατρικές του πεποιθήσεις, πού τόσο βαθειά ήταν ριζωμένες στην ψυχή του. Τα γεροντικά του μάτια άνοιξαν και με νεανική ζωηρότητα διακήρυξε την πίστη του στο Χριστό. Προσπάθησε, μάλιστα , να φέρει με το κήρυγμα του και άλλες ψυχές σ' Αυτόν. Το γεγονός αυτό καταγγέλθηκε στον κόμη Λιβάνια. Με θάρρος ο Λουκιλλιανός ομολόγησε μπροστά του το Χριστό. Τότε ο κόμης, πιεζόμενος και από τους ειδωλολάτρες ιερείς, πού θεώρησαν το Λουκιλλιανό λιποτάκτη της θρησκείας τους, διέταξε και τον βασάνισαν. Έπειτα τον έριξαν στη φωτιά για να καεί, αλλά δυνατή βροχή έσβησε τη φωτιά. Τότε τον έστειλαν στο Βυζάντιο, όπου ο Λουκιλλιανός αξιώθηκε να μαρτυρήσει με σταυρικό θάνατο. Στη φυλακή μέσα ο Άγιος Λουκιλλιανός βρήκε τέσσερα παιδιά, πού για τον ίδιο λόγο ήταν φυλακισμένα και κατόπιν αποκεφαλίστηκαν. Μετά τον θάνατο και του Αγίου, ή παρθένος Παύλη, πήρε τα Ιερά του λείψανα και τα ενταφίασε. Τότε όμως, συνελήφθη και αυτή, βασανίζεται σκληρά και στο τέλος αποκεφαλίζεται. (Ή μνήμη τους - σε ορισμένους Συναξαριστές - περιττώς επαναλαμβάνεται και την 19η Ιανουαρίου).
1. Ευαγγέλιο Λουκά, ιη' 27.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Χορός 'Αγγελικός.
Ως άστρον φαεινόν, εκ νυκτός της απάτης, ώ Λουκιλλιανέ, εύσεβώς άναλάμψας, νομίμως ήγώνισαι, και τον δόλιον έκτεινας· όθεν πρέσβευε, συν τη Θεόφρονι Παύλη, και τοις τέσσαρσι, Παισί Χριστώ Αθλοφόρε, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΠΑΥΛΑ
ΟΙ τέσσερις πρώτοι Άγιοι ήταν νεαροί, και ήταν μέσα στη φυλακή μαζί με τον Άγιο Λουκιλλιανό. Ή δε Αγία Παύλα περι-ποιεΐτο τις πληγές του Αγίου Λουκιλλιανού. Και οί πέντε μαρτύρησαν μαζί με τον "Αγιο Λουκιλλιανό στο Βυζάντιο, με αποκεφαλισμό.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο θαυματουργός
Από νεαρή ακόμα ηλικία ο Αθανάσιος, αφιερώθηκε ολόψυχα στην υπηρεσία του Ευαγγελίου, κηρύττοντας και πράττοντας αυτό. Έτσι ο Θεός, του έδωσε τη δύναμη να θεραπεύει ασθένειες του σώματος και του πνεύματος. ΟΊ προσευχές του σε πολλούς έδιναν την υγεία, και γι' αυτό το σκοπό πολλοί έτρεχαν κοντά του ή τον προσκαλούσαν στα σπίτια τους. Μετά από καιρό, θέλησε να συναναστραφεί με τους άνδρες της μοναστηριακής ζωής. Πήγε λοιπόν σε κάποιο μοναστήρι, κοντά στον ποταμό Σάγαρι, πού ηγούμενος του ήταν κάποιος πρώην συγκλητικός. 'Αλλά στο μοναστήρι αυτό είχαν περάσει κοσμικά πάθη. ο 'Αθανάσιος λοιπόν, με παράκληση του ηγουμένου, δέχτηκε να εργαστεί για τη διόρθωση των ατίθασων μοναχών. ΟΊ προσπάθειες του, είχαν καταπληκτική επιτυχία. ο θερμός λόγος του, το άμεμπτο παράδειγμα του, οι αδελφικές του παρακλήσεις, οι ολονύκτιες δεήσεις του προς τον Θεό, επέφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Και έτσι, στις πριν ακατέργαστες και σκληρές ψυχές, μπήκε ή κατάνυξη και ή αγιότητα. Κατόπιν ο 'Αθανάσιος πήγε στο μοναστήρι του Τραϊανού, όπου και έμεινε σαν Ιερέας. Εκεί φιλοτεχνούσε θρησκευτικά συγγράμματα, πού τα πουλούσε, και τα χρήματα διέθετε για τους φτωχούς. Πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Η ΟΣΙΑ ΙΕΡΙΑ (ή Ιερεία)
'Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΠΠΟΣ
'Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ιερομάρτυς 'Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης
Καταγόταν από την οικογένεια 'Αντωνοπούλου της Δημητσάνας και εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Δημητσάνας. Το 1797 εξελέγη Μητροπολίτης Δράμας. Το 1810 εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Συνεργάτης στενός του Γρηγορίου Ε' . Συνελήφθη το 1821 και την 3η Ιουνίου άπηγχονίσθη. Οι Τούρκοι δήμευσαν την περιουσία του, πού είχε κληροδοτήσει σαν οικονομική ενίσχυση στη Σχολή Δημητσάνας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως, ο Πρώϊος
Εθνομάρτυρας και από τους σπουδαιότερους λόγιους ιεράρχες του 19ου αιώνα. Μητροπολίτης Φιλαδέλφειας (1805-1813) και Αδριανουπολεως (1813-1821). Γεννήθηκε στη Χίο, όπου και έμαθε τα εγκύκλιο γράμματα. Κατόπιν φοίτησε στην Πατμιάδα Σχολή, όπου χρημάτισε μαθητής του Δανιήλ Κεραμέα. Συνδέθηκε φιλικά με τον Βενιαμίν Λεσβίο, όπως δείχνει ή αλληλογραφία τους. Ή φιλία τους έμεινε αδιατάρακτη, γιατί είχαν κοινά ενδιαφέροντα, ως φίλοι της παιδείας και του γένους. Το 1786 χειροτονήθηκε διάκονος και αναχώρησε για ευρύτερες σπουδές στην Ιταλία και Γαλλία. Τον Σεπτέμβριο του 1793 διορίστηκε διδάσκαλος στη Σχολή της Χίου, όπου δίδαξε τη φιλοσοφία και τις επιστήμες, με διευθυντή τον 'Αθανάσιο Πάριο. Το 1796 όμως εγκατέλειψε τη θέση αυτή, για να αναλάβει τη διδασκαλία των παιδιών του Κωνσταντίνου Χαντζερή, δραγομάνου του τουρκικού στόλου, και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη (1797). Όταν ο Χαντζερής διορίστηκε ηγεμόνας στη Βλαχία, ο Δωρόθεος τον ακολούθησε, παίρνοντας για βοηθό του εκεί τον μαθητή του Νεόφυτο Βάμβα. Μετά τον αποκεφαλισμό του Χαντζερή από τους Τούρκους, ο Δωρόθεος αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη (1799). Το πατριαρχείο τον ονόμασε ιεροκήρυκα της Μεγάλης Εκκλησίας, προχειρίζοντάς τον σε 'Αρχιμανδρίτη. Όταν ο Δημήτριος Μουρούζης 'ίδρυσε τη Σχολή του Γένους στο Κουρουτσεσμέ (Ξηροκρήνη), το 1804, ή διεύθυνση της ανατέθηκε στον Δωρόθεο. Παρέμεινε στη διεύθυνση της σχολής μέχρι το 1807, ενώ στο μεταξύ είχε εκλεγεί μητροπολίτης Φιλαδέλφειας. Δίδαξε τη φυσική, τα μαθηματικά, τη γεωμετρία, τη φιλοσοφία και τη λογική. 'Από έγγραφα τους και τα χειρόγραφα βοηθήματα, με τα όποια εφοδίαζε τους μαθητές του, φαίνεται ή άρτια συγκρότηση και ή διοικητική Ικανότητα του κατά τη σχολαρχία του. Δεν περιοριζόταν μόνο στα διοικητικά και διδακτικά καθήκοντα του, αλλά επιδόθηκε και σε άλλα, ωφελιμότερα για το γένος έργα. Τέτοιο είναι ή σύνταξη του μεγάλου λεξικού της ελληνικής γλώσσας, με τον τίτλο Κιβωτός, πού το ενίσχυαν ηθικά και οικονομικά οι Ζωσιμάδες. Συνεργάτες του Δωροθέου στο έργο αυτό ήταν ο Ν. Βόμβας και ο Νικ. Λογάδης. ο πρώτος τόμος του λεξικού εκδόθηκε το 1819. Ως σχολάρχης ο Δωρόθεος αλληλογραφούσε με επιφανείς Έλληνες, ζητώντας τη συμπαράσταση τους στη λειτουργία της σχολής. Το 1807 άφησε ως διάδοχο του στη σχολή τον Πανταλέονα Φραγκιάδη (μετέπειτα Πλάτωνα, μητροπολίτη Χίου) και εγκαταστάθηκε στη Φιλαδέλφεια, την έδρα της μητρόπολης του. Το 1813 μετατέθηκε στη μητρόπολη Άδριανουπόλεως. Προσπάθησε να Ιδρύσει στην πόλη Ιερατική σχολή, χωρίς όμως επιτυχία. 'Οργάνωσε πάντως σχολείο και βιβλιοθήκη με τη συνεργασία του Άδριανουπολίτη Γ. Σακελλαρίου, ο όποιος ήταν από τους πλουσιότερους εμπόρους της Αυστρίας. Σχολάρχης, διορίστηκε ο Στέφανος Καραθεοδωρής, δίδασκε όμως και ο Δωρόθεος θεολογία, φιλοσοφία και επιστήμες. Το 1820 κλήθηκε ως συνοδικός στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ένα έτος μετά (Απρίλιος 1821) συνελήφθη από τους Τούρκους, μαζί με τον οικουμενικό πατριάρχη Γρηγόριο Ε', και άλλους αρχιερείς και επιφανείς λαϊκούς και απαγχονίστηκε στο Μέγα Ρεύμα. ο Δωρόθεος ανήκει στους μεγάλους διδασκάλους του γένους κατά τη φθίνουσα τουρκοκρατία και συνέβαλε στον ελληνοκεντρικό διαφωτισμό του, στη μύηση δηλαδή στίς επιστήμες, αλλά μέσα στα πλαίσια της παράδοσης του. Σπουδαία βοήθεια προσέφερε με τα συγγράμματά του,
παρ' όλο πού δεν επιχείρησε δημοσίευση επιστημονικών μελετών, αλλά περιορίστηκε στη σύναξη βοηθημάτων για τους μαθητές του. Τα πολλά όμως αντίγραφα τους, πού σώζονται σε διάφορες βιβλιοθήκες, βεβαιώνουν το γεγονός ότι αναγνωρίστηκε πολύ πλατιά ή αξία του ως διδασκάλου. Τα σωζόμενα χειρόγραφα περιλαμβάνουν αριθμητική, γεωμετρία, άλγεβρα και τη Λογική του Γενουηνσίου. Κατά πληροφορία του C. Iken (Leucothea, Ι. Λειψία 1825, σ. 240/241) ο Δωρόθεος συνέγραψε Εκκλησιαστική Ιστορία, πού όμως δεν εκδόθηκε ποτέ. Επιμελήθηκε την α' έκδοση του πηδαλίου του Αγ. Νικόδημου του Άγιορείτου (1800).
Γ.Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Επίσκοπος Δέρκων (+ 1821)
Γεννήθηκε στο χωριό Ζουμπάντα της Αχαΐας και σπούδασε στη Δημητσάνα, στο Ναύπλιο και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη. Ή μόρφωση και το ήθος του Γρηγορίου είλκυσαν την εκτίμηση του Οικουμενικού πατριάρχη Σωφρονίου Β' (1774-1780), ο όποιος τον Φεβρουάριο του 1777 τον χειροτόνησε μητροπολίτη Λακεδαιμόνιας σε διαδοχή του άλλου εθνομάρτυρα μητροπολίτη Άνανία Λαμπάρδη (1750-1767). Το 1790 κατόρθωσε να διαφύγει τη σύλληψη από τον πασά της Τριπόλεως και να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. Μη δυνάμενος να επανέλθει στη Λακεδαίμονα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον μετέθεσε στη μητρόπολη Βιδύνης (1791-1801). Εκεί συνδέθηκε φιλικά με τον Πασβάνογλου, ο όποιος το 1797 αποστάτησε κατά του σουλτάνου. Επί της πατριαρχίας Καλλινίκου Ε' (α' 1801-1806,6' 1808-1809) ο Γρηγόριος μετατέθηκε στη μητρόπολη Δέρκων. Υπήρξε από τους πρώτους Φιλικούς και προσέφερε πολλές και μεγάλες υπηρεσίες στην Εκκλησία και στο Έθνος. Μετά την εισβολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία (9 Μαρτίου 1821), ο Γρηγόριος φυλακίστηκε μαζί με τους μητροπολίτες Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, Τιρνάθου Ίωαννίκιο και Άδριανουπόλεως Δωρόθεο. Μετά την έκρηξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο (23-25 Μαρτίου 1821) και τα πολεμικά γεγονότα που ακολούθησαν, διατάχθηκε ή θανάτωση των φυλακισμένων Ιεραρχών ο'ι μητροπολίτες Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, Τιρνάβου Ίωαννίκιος και Άδριανουπόλεως Δωρόθεος άπαγχονίοτηκαν στο Άρναούτκιοι, ενώ για τον Γρηγόριο ή αγχόνη είχε στηθεί στην αυλή του σπιτιού του στα Θεραπεία της Κωνσταντινούπολης. ο Γρηγόριος προσευχήθηκε, ευλόγησε τη θηλειά της αγχόνης του και την πέρασε στον τράχηλο του, έκαμε το σημείο του Σταυρού και έτσι τελείωσε την επίγεια ζωή του ο μάρτυρας αυτός του Χριστού και του Γένους, ο Μέγας Δέρκων Γρηγόριος, την 3η Ιουνίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ KEVIN (Ιρλανδός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, 'Αθήναι 1985.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΙΛΛΙΑΝΟΣ, ΠΑΥΛΗ και τα νήπια ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΠΑΥΛΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο θαυματουργός
Η ΟΣΙΑ ΙΕΡΙΑ (ή Ιερεία)
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΠΠΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ιερομάρτυς Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως, ο Πρώϊος
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Επίσκοπος Δέρκων (+ 1821)
Ο ΑΓΙΟΣ KEVIN (Ιρλανδός)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΙΛΛΙΑΝΟΣ, ΠΑΥΛΗ και τα νήπια ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
Ό Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι "τα αδύνατα παρά άνθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν"1. Δηλαδή, εκείνα πού είναι αδύνατο να γίνουν με την ασθενική δύναμη και λογική του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά και δυνατά από το Θεό. Πράγματι, ποιος θα περίμενε από έναν άνθρωπο πού πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή μέσα στην ειδωλολατρία, της οποίας, μάλιστα, ήταν και Ιερέας, να γίνει χριστιανός; Κι όμως. Αυτό συνέβη με το γέροντα ιερέα ειδωλολάτρη Λουκιλλιανό, πού έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αύρηλιανοϋ το 270 μ.Χ.. Όταν άκουσε για πρώτη φορά χριστιανικό κήρυγμα στην πατρίδα του Νικομήδεια, ή θεία χάρη δημιούργησε μέσα του πραγματικό σεισμό. Γκρεμίστηκαν σαν χάρτινοι πύργοι οι ειδωλολατρικές του πεποιθήσεις, πού τόσο βαθειά ήταν ριζωμένες στην ψυχή του. Τα γεροντικά του μάτια άνοιξαν και με νεανική ζωηρότητα διακήρυξε την πίστη του στο Χριστό. Προσπάθησε, μάλιστα , να φέρει με το κήρυγμα του και άλλες ψυχές σ' Αυτόν. Το γεγονός αυτό καταγγέλθηκε στον κόμη Λιβάνια. Με θάρρος ο Λουκιλλιανός ομολόγησε μπροστά του το Χριστό. Τότε ο κόμης, πιεζόμενος και από τους ειδωλολάτρες ιερείς, πού θεώρησαν το Λουκιλλιανό λιποτάκτη της θρησκείας τους, διέταξε και τον βασάνισαν. Έπειτα τον έριξαν στη φωτιά για να καεί, αλλά δυνατή βροχή έσβησε τη φωτιά. Τότε τον έστειλαν στο Βυζάντιο, όπου ο Λουκιλλιανός αξιώθηκε να μαρτυρήσει με σταυρικό θάνατο. Στη φυλακή μέσα ο Άγιος Λουκιλλιανός βρήκε τέσσερα παιδιά, πού για τον ίδιο λόγο ήταν φυλακισμένα και κατόπιν αποκεφαλίστηκαν. Μετά τον θάνατο και του Αγίου, ή παρθένος Παύλη, πήρε τα Ιερά του λείψανα και τα ενταφίασε. Τότε όμως, συνελήφθη και αυτή, βασανίζεται σκληρά και στο τέλος αποκεφαλίζεται. (Ή μνήμη τους - σε ορισμένους Συναξαριστές - περιττώς επαναλαμβάνεται και την 19η Ιανουαρίου).
1. Ευαγγέλιο Λουκά, ιη' 27.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Χορός 'Αγγελικός.
Ως άστρον φαεινόν, εκ νυκτός της απάτης, ώ Λουκιλλιανέ, εύσεβώς άναλάμψας, νομίμως ήγώνισαι, και τον δόλιον έκτεινας· όθεν πρέσβευε, συν τη Θεόφρονι Παύλη, και τοις τέσσαρσι, Παισί Χριστώ Αθλοφόρε, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΠΑΥΛΑ
ΟΙ τέσσερις πρώτοι Άγιοι ήταν νεαροί, και ήταν μέσα στη φυλακή μαζί με τον Άγιο Λουκιλλιανό. Ή δε Αγία Παύλα περι-ποιεΐτο τις πληγές του Αγίου Λουκιλλιανού. Και οί πέντε μαρτύρησαν μαζί με τον "Αγιο Λουκιλλιανό στο Βυζάντιο, με αποκεφαλισμό.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο θαυματουργός
Από νεαρή ακόμα ηλικία ο Αθανάσιος, αφιερώθηκε ολόψυχα στην υπηρεσία του Ευαγγελίου, κηρύττοντας και πράττοντας αυτό. Έτσι ο Θεός, του έδωσε τη δύναμη να θεραπεύει ασθένειες του σώματος και του πνεύματος. ΟΊ προσευχές του σε πολλούς έδιναν την υγεία, και γι' αυτό το σκοπό πολλοί έτρεχαν κοντά του ή τον προσκαλούσαν στα σπίτια τους. Μετά από καιρό, θέλησε να συναναστραφεί με τους άνδρες της μοναστηριακής ζωής. Πήγε λοιπόν σε κάποιο μοναστήρι, κοντά στον ποταμό Σάγαρι, πού ηγούμενος του ήταν κάποιος πρώην συγκλητικός. 'Αλλά στο μοναστήρι αυτό είχαν περάσει κοσμικά πάθη. ο 'Αθανάσιος λοιπόν, με παράκληση του ηγουμένου, δέχτηκε να εργαστεί για τη διόρθωση των ατίθασων μοναχών. ΟΊ προσπάθειες του, είχαν καταπληκτική επιτυχία. ο θερμός λόγος του, το άμεμπτο παράδειγμα του, οι αδελφικές του παρακλήσεις, οι ολονύκτιες δεήσεις του προς τον Θεό, επέφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Και έτσι, στις πριν ακατέργαστες και σκληρές ψυχές, μπήκε ή κατάνυξη και ή αγιότητα. Κατόπιν ο 'Αθανάσιος πήγε στο μοναστήρι του Τραϊανού, όπου και έμεινε σαν Ιερέας. Εκεί φιλοτεχνούσε θρησκευτικά συγγράμματα, πού τα πουλούσε, και τα χρήματα διέθετε για τους φτωχούς. Πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Η ΟΣΙΑ ΙΕΡΙΑ (ή Ιερεία)
'Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΠΠΟΣ
'Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ιερομάρτυς 'Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης
Καταγόταν από την οικογένεια 'Αντωνοπούλου της Δημητσάνας και εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Δημητσάνας. Το 1797 εξελέγη Μητροπολίτης Δράμας. Το 1810 εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Συνεργάτης στενός του Γρηγορίου Ε' . Συνελήφθη το 1821 και την 3η Ιουνίου άπηγχονίσθη. Οι Τούρκοι δήμευσαν την περιουσία του, πού είχε κληροδοτήσει σαν οικονομική ενίσχυση στη Σχολή Δημητσάνας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως, ο Πρώϊος
Εθνομάρτυρας και από τους σπουδαιότερους λόγιους ιεράρχες του 19ου αιώνα. Μητροπολίτης Φιλαδέλφειας (1805-1813) και Αδριανουπολεως (1813-1821). Γεννήθηκε στη Χίο, όπου και έμαθε τα εγκύκλιο γράμματα. Κατόπιν φοίτησε στην Πατμιάδα Σχολή, όπου χρημάτισε μαθητής του Δανιήλ Κεραμέα. Συνδέθηκε φιλικά με τον Βενιαμίν Λεσβίο, όπως δείχνει ή αλληλογραφία τους. Ή φιλία τους έμεινε αδιατάρακτη, γιατί είχαν κοινά ενδιαφέροντα, ως φίλοι της παιδείας και του γένους. Το 1786 χειροτονήθηκε διάκονος και αναχώρησε για ευρύτερες σπουδές στην Ιταλία και Γαλλία. Τον Σεπτέμβριο του 1793 διορίστηκε διδάσκαλος στη Σχολή της Χίου, όπου δίδαξε τη φιλοσοφία και τις επιστήμες, με διευθυντή τον 'Αθανάσιο Πάριο. Το 1796 όμως εγκατέλειψε τη θέση αυτή, για να αναλάβει τη διδασκαλία των παιδιών του Κωνσταντίνου Χαντζερή, δραγομάνου του τουρκικού στόλου, και εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη (1797). Όταν ο Χαντζερής διορίστηκε ηγεμόνας στη Βλαχία, ο Δωρόθεος τον ακολούθησε, παίρνοντας για βοηθό του εκεί τον μαθητή του Νεόφυτο Βάμβα. Μετά τον αποκεφαλισμό του Χαντζερή από τους Τούρκους, ο Δωρόθεος αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη (1799). Το πατριαρχείο τον ονόμασε ιεροκήρυκα της Μεγάλης Εκκλησίας, προχειρίζοντάς τον σε 'Αρχιμανδρίτη. Όταν ο Δημήτριος Μουρούζης 'ίδρυσε τη Σχολή του Γένους στο Κουρουτσεσμέ (Ξηροκρήνη), το 1804, ή διεύθυνση της ανατέθηκε στον Δωρόθεο. Παρέμεινε στη διεύθυνση της σχολής μέχρι το 1807, ενώ στο μεταξύ είχε εκλεγεί μητροπολίτης Φιλαδέλφειας. Δίδαξε τη φυσική, τα μαθηματικά, τη γεωμετρία, τη φιλοσοφία και τη λογική. 'Από έγγραφα τους και τα χειρόγραφα βοηθήματα, με τα όποια εφοδίαζε τους μαθητές του, φαίνεται ή άρτια συγκρότηση και ή διοικητική Ικανότητα του κατά τη σχολαρχία του. Δεν περιοριζόταν μόνο στα διοικητικά και διδακτικά καθήκοντα του, αλλά επιδόθηκε και σε άλλα, ωφελιμότερα για το γένος έργα. Τέτοιο είναι ή σύνταξη του μεγάλου λεξικού της ελληνικής γλώσσας, με τον τίτλο Κιβωτός, πού το ενίσχυαν ηθικά και οικονομικά οι Ζωσιμάδες. Συνεργάτες του Δωροθέου στο έργο αυτό ήταν ο Ν. Βόμβας και ο Νικ. Λογάδης. ο πρώτος τόμος του λεξικού εκδόθηκε το 1819. Ως σχολάρχης ο Δωρόθεος αλληλογραφούσε με επιφανείς Έλληνες, ζητώντας τη συμπαράσταση τους στη λειτουργία της σχολής. Το 1807 άφησε ως διάδοχο του στη σχολή τον Πανταλέονα Φραγκιάδη (μετέπειτα Πλάτωνα, μητροπολίτη Χίου) και εγκαταστάθηκε στη Φιλαδέλφεια, την έδρα της μητρόπολης του. Το 1813 μετατέθηκε στη μητρόπολη Άδριανουπόλεως. Προσπάθησε να Ιδρύσει στην πόλη Ιερατική σχολή, χωρίς όμως επιτυχία. 'Οργάνωσε πάντως σχολείο και βιβλιοθήκη με τη συνεργασία του Άδριανουπολίτη Γ. Σακελλαρίου, ο όποιος ήταν από τους πλουσιότερους εμπόρους της Αυστρίας. Σχολάρχης, διορίστηκε ο Στέφανος Καραθεοδωρής, δίδασκε όμως και ο Δωρόθεος θεολογία, φιλοσοφία και επιστήμες. Το 1820 κλήθηκε ως συνοδικός στην Κωνσταντινούπολη, αλλά ένα έτος μετά (Απρίλιος 1821) συνελήφθη από τους Τούρκους, μαζί με τον οικουμενικό πατριάρχη Γρηγόριο Ε', και άλλους αρχιερείς και επιφανείς λαϊκούς και απαγχονίστηκε στο Μέγα Ρεύμα. ο Δωρόθεος ανήκει στους μεγάλους διδασκάλους του γένους κατά τη φθίνουσα τουρκοκρατία και συνέβαλε στον ελληνοκεντρικό διαφωτισμό του, στη μύηση δηλαδή στίς επιστήμες, αλλά μέσα στα πλαίσια της παράδοσης του. Σπουδαία βοήθεια προσέφερε με τα συγγράμματά του,
παρ' όλο πού δεν επιχείρησε δημοσίευση επιστημονικών μελετών, αλλά περιορίστηκε στη σύναξη βοηθημάτων για τους μαθητές του. Τα πολλά όμως αντίγραφα τους, πού σώζονται σε διάφορες βιβλιοθήκες, βεβαιώνουν το γεγονός ότι αναγνωρίστηκε πολύ πλατιά ή αξία του ως διδασκάλου. Τα σωζόμενα χειρόγραφα περιλαμβάνουν αριθμητική, γεωμετρία, άλγεβρα και τη Λογική του Γενουηνσίου. Κατά πληροφορία του C. Iken (Leucothea, Ι. Λειψία 1825, σ. 240/241) ο Δωρόθεος συνέγραψε Εκκλησιαστική Ιστορία, πού όμως δεν εκδόθηκε ποτέ. Επιμελήθηκε την α' έκδοση του πηδαλίου του Αγ. Νικόδημου του Άγιορείτου (1800).
Γ.Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Επίσκοπος Δέρκων (+ 1821)
Γεννήθηκε στο χωριό Ζουμπάντα της Αχαΐας και σπούδασε στη Δημητσάνα, στο Ναύπλιο και στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη. Ή μόρφωση και το ήθος του Γρηγορίου είλκυσαν την εκτίμηση του Οικουμενικού πατριάρχη Σωφρονίου Β' (1774-1780), ο όποιος τον Φεβρουάριο του 1777 τον χειροτόνησε μητροπολίτη Λακεδαιμόνιας σε διαδοχή του άλλου εθνομάρτυρα μητροπολίτη Άνανία Λαμπάρδη (1750-1767). Το 1790 κατόρθωσε να διαφύγει τη σύλληψη από τον πασά της Τριπόλεως και να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. Μη δυνάμενος να επανέλθει στη Λακεδαίμονα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον μετέθεσε στη μητρόπολη Βιδύνης (1791-1801). Εκεί συνδέθηκε φιλικά με τον Πασβάνογλου, ο όποιος το 1797 αποστάτησε κατά του σουλτάνου. Επί της πατριαρχίας Καλλινίκου Ε' (α' 1801-1806,6' 1808-1809) ο Γρηγόριος μετατέθηκε στη μητρόπολη Δέρκων. Υπήρξε από τους πρώτους Φιλικούς και προσέφερε πολλές και μεγάλες υπηρεσίες στην Εκκλησία και στο Έθνος. Μετά την εισβολή του Αλέξανδρου Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία (9 Μαρτίου 1821), ο Γρηγόριος φυλακίστηκε μαζί με τους μητροπολίτες Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, Τιρνάθου Ίωαννίκιο και Άδριανουπόλεως Δωρόθεο. Μετά την έκρηξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο (23-25 Μαρτίου 1821) και τα πολεμικά γεγονότα που ακολούθησαν, διατάχθηκε ή θανάτωση των φυλακισμένων Ιεραρχών ο'ι μητροπολίτες Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, Τιρνάβου Ίωαννίκιος και Άδριανουπόλεως Δωρόθεος άπαγχονίοτηκαν στο Άρναούτκιοι, ενώ για τον Γρηγόριο ή αγχόνη είχε στηθεί στην αυλή του σπιτιού του στα Θεραπεία της Κωνσταντινούπολης. ο Γρηγόριος προσευχήθηκε, ευλόγησε τη θηλειά της αγχόνης του και την πέρασε στον τράχηλο του, έκαμε το σημείο του Σταυρού και έτσι τελείωσε την επίγεια ζωή του ο μάρτυρας αυτός του Χριστού και του Γένους, ο Μέγας Δέρκων Γρηγόριος, την 3η Ιουνίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ KEVIN (Ιρλανδός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, 'Αθήναι 1985.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
Η ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ πού έζησε ασκητικά και όσια
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ οι αδελφές του Λαζάρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Οσιομάρτυρας ηγούμενος Μονής Μοναγρίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΩΝΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ο Πρώϊος, Λόγιος, Εθνομάρτυρας (+ 1824)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
Υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος της Κων/πολης (313-327 μ.Χ.)· Ήταν γιος του Δομετίου και ανεψιός του αυτοκράτορα Πρόβου. Όταν το Μάιο του 325 έγινε ή Α' Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια, ο Μητροφάνης δεν μπόρεσε να παραστεί ο ίδιος, επειδή ήταν αρκετά γέροντας και άρρωστος. Έστειλε, όμως, αντιπρόσωπο του τον πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο, άνδρα πρόθυμο και θεοσεβή. Στα χρόνια, επίσης, πού ήταν 'Αρχιεπίσκοπος ο Μητροφάνης, θεμελιώθηκαν πολλά μεγάλα οικοδομικά έργα της Βασιλεύουσας. Μεταξύ δε αυτών και οι περίφημοι ναοί της 'Αγίας Σοφίας, της 'Αγίας Ειρήνης και της 'Αγίας Δυνάμεως. ο Μητροφάνης πέθανε το 327 μ.Χ. και άφησε διάδοχο τον άξιο πρωτοπρεσβύτερο του 'Αλέξανδρο. Διότι πίστευε ότι το σωτηριώδες έργο της "Εκκλησίας προάγεται ακόμα περισσότερο με τη σωστή επισκοπική διαδοχή, ανταποκρινόμενος έτσι στο θεόπνευστο λόγο της 'Αγίας Γραφής, πού αναφέρει ότι: "δει ούν τον έπίσκοπον άνεπίληπτον είναι"1. Δηλαδή, το καλό και υψηλό έργο της επιστασίας του οίκου του Θεού πρέπει να ανατίθεται σε καλούς και εκλεκτούς ανθρώπους. Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει ο επίσκοπος να είναι ακατηγόρητος, ώστε κανείς να μη μπορεί να πει τίποτα σε βάρος του.
1. Α' προς Τιμόθεον, γ' 2.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αρετών ταις άκτίσι καταλαμπόμενος, Πατριαρχών ανεδείχθης γέρας και θεία κρηπίς, ως Χριστού μυσταγωγός Πάτερ Μητρόφανες, από δε θρόνου υψηλού, τη Εκκλησία δαδουχείς, το φέγγος της ευσέβειας. Και νυν άπαύστως δυσώπει, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
Η ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ πού έζησε ασκητικά και όσια
Καταγόταν από την Αίνο της Θράκης και ήταν θυγατέρα επισήμων και πλουσίων γονέων. Παντρεύτηκε και έγινε μητέρα έξι παιδιών, πού είχε το θλιβερό ατύχημα να τα χάσει όλα. Βρήκε λοιπόν παρηγοριά στη θλίψη της, προστατεύοντας ορφανά και χήρες. Έκανε συνεχείς ελεημοσύνες, προσευχές, νηστείες και κάθε τι πού ανακούφιζε τον πλησίον. Στα τέλη της ζωής της έκάρη Μοναχή και αφιέρωσε τη ζωή της στη λατρεία του Θεού. 'Απεβίωσε ειρηνικά, σε ηλικία 53 ετών.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ οι αδελφές του Λαζάρου
Ή Μάρθα και ή Μαρία, μαζί με τον αδελφό τους Λάζαρο, ήταν για τον Κύριο Ιησού Χριστό ή πιο αγαπητή και αγία οικογένεια της Βηθανίας. Το Ευαγγέλιο, μας παρουσιάζει τη Μαρία να απορροφάται από τη διδασκαλία του Ιησού, ενώ ή Μάρθα, πού ήταν μεγαλύτερη αδελφή, φροντίζει πολύ για το τραπέζι της φιλοξενίας. Γι' αυτό ακούει από το στόμα του Διδασκάλου το πασίγνωστο και διδακτικότατο "Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, Μαρία δε την αγαθήν μερίδα έξελέξατο, ήτις ουκ άφαιρεθήσεται απ' αυτής" (Λουκ. ι' 38-42). Ή Μαρία επίσης, άλειψε και με πολύτιμο μύρο τα πόδια του Ιησού και σπόγγισε υστέρα με την παρθενική της κόμη. Και οι δύο αδελφές, ευσεβή και διακεκριμένα μελή της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας, αξιώθηκαν να πεθάνουν ειρηνικά και όχι εν διωγμώ. Διότι ο Κύριος δεν θέλησε ν' αφήσει να πονέσουν οι καρδιές, των οποίων κάτω από τη στέγη του σπιτιού τους, είχε απολαύσει τόση αγία γαλήνη τις παραμονές των παθών Του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Οσιομάρτυρας ηγούμενος Μονής Μοναγρίας
Κατά τον Άγιο Νικόδημο, ήταν ηγούμενος της Μονής Μοναγρίας και αφού τον έβαλαν μέσα σε σάκο τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΩΝΙΟΣ
Φαίνεται ότι ήταν ένας από τους διάσημους στην αρετή ασκητές της ερήμου. 'Αποφθέγματα του υπάρχουν στον Εύεργετινό. 'Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ο Πρώϊος, Λόγιος, Εθνομάρτυρας (+ 1824)
Πρόκειται για το 'ίδιο πρόσωπο μ' αυτό της 3ής Ιουνίου. Δηλαδή τον Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως. Προφανώς από σύγχυση, ορισμένα 'Αγιολόγια, τοποθετούν τη μνήμη του σαν ξεχωριστό πρόσωπο, απ' αυτό του προηγουμένου 'Αγίου, αύτη τη μέρα
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
Η ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ πού έζησε ασκητικά και όσια
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ οι αδελφές του Λαζάρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Οσιομάρτυρας ηγούμενος Μονής Μοναγρίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΩΝΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ο Πρώϊος, Λόγιος, Εθνομάρτυρας (+ 1824)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
Υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος της Κων/πολης (313-327 μ.Χ.)· Ήταν γιος του Δομετίου και ανεψιός του αυτοκράτορα Πρόβου. Όταν το Μάιο του 325 έγινε ή Α' Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια, ο Μητροφάνης δεν μπόρεσε να παραστεί ο ίδιος, επειδή ήταν αρκετά γέροντας και άρρωστος. Έστειλε, όμως, αντιπρόσωπο του τον πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο, άνδρα πρόθυμο και θεοσεβή. Στα χρόνια, επίσης, πού ήταν 'Αρχιεπίσκοπος ο Μητροφάνης, θεμελιώθηκαν πολλά μεγάλα οικοδομικά έργα της Βασιλεύουσας. Μεταξύ δε αυτών και οι περίφημοι ναοί της 'Αγίας Σοφίας, της 'Αγίας Ειρήνης και της 'Αγίας Δυνάμεως. ο Μητροφάνης πέθανε το 327 μ.Χ. και άφησε διάδοχο τον άξιο πρωτοπρεσβύτερο του 'Αλέξανδρο. Διότι πίστευε ότι το σωτηριώδες έργο της "Εκκλησίας προάγεται ακόμα περισσότερο με τη σωστή επισκοπική διαδοχή, ανταποκρινόμενος έτσι στο θεόπνευστο λόγο της 'Αγίας Γραφής, πού αναφέρει ότι: "δει ούν τον έπίσκοπον άνεπίληπτον είναι"1. Δηλαδή, το καλό και υψηλό έργο της επιστασίας του οίκου του Θεού πρέπει να ανατίθεται σε καλούς και εκλεκτούς ανθρώπους. Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει ο επίσκοπος να είναι ακατηγόρητος, ώστε κανείς να μη μπορεί να πει τίποτα σε βάρος του.
1. Α' προς Τιμόθεον, γ' 2.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αρετών ταις άκτίσι καταλαμπόμενος, Πατριαρχών ανεδείχθης γέρας και θεία κρηπίς, ως Χριστού μυσταγωγός Πάτερ Μητρόφανες, από δε θρόνου υψηλού, τη Εκκλησία δαδουχείς, το φέγγος της ευσέβειας. Και νυν άπαύστως δυσώπει, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
Η ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ πού έζησε ασκητικά και όσια
Καταγόταν από την Αίνο της Θράκης και ήταν θυγατέρα επισήμων και πλουσίων γονέων. Παντρεύτηκε και έγινε μητέρα έξι παιδιών, πού είχε το θλιβερό ατύχημα να τα χάσει όλα. Βρήκε λοιπόν παρηγοριά στη θλίψη της, προστατεύοντας ορφανά και χήρες. Έκανε συνεχείς ελεημοσύνες, προσευχές, νηστείες και κάθε τι πού ανακούφιζε τον πλησίον. Στα τέλη της ζωής της έκάρη Μοναχή και αφιέρωσε τη ζωή της στη λατρεία του Θεού. 'Απεβίωσε ειρηνικά, σε ηλικία 53 ετών.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ οι αδελφές του Λαζάρου
Ή Μάρθα και ή Μαρία, μαζί με τον αδελφό τους Λάζαρο, ήταν για τον Κύριο Ιησού Χριστό ή πιο αγαπητή και αγία οικογένεια της Βηθανίας. Το Ευαγγέλιο, μας παρουσιάζει τη Μαρία να απορροφάται από τη διδασκαλία του Ιησού, ενώ ή Μάρθα, πού ήταν μεγαλύτερη αδελφή, φροντίζει πολύ για το τραπέζι της φιλοξενίας. Γι' αυτό ακούει από το στόμα του Διδασκάλου το πασίγνωστο και διδακτικότατο "Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, Μαρία δε την αγαθήν μερίδα έξελέξατο, ήτις ουκ άφαιρεθήσεται απ' αυτής" (Λουκ. ι' 38-42). Ή Μαρία επίσης, άλειψε και με πολύτιμο μύρο τα πόδια του Ιησού και σπόγγισε υστέρα με την παρθενική της κόμη. Και οι δύο αδελφές, ευσεβή και διακεκριμένα μελή της πρώτης χριστιανικής Εκκλησίας, αξιώθηκαν να πεθάνουν ειρηνικά και όχι εν διωγμώ. Διότι ο Κύριος δεν θέλησε ν' αφήσει να πονέσουν οι καρδιές, των οποίων κάτω από τη στέγη του σπιτιού τους, είχε απολαύσει τόση αγία γαλήνη τις παραμονές των παθών Του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Οσιομάρτυρας ηγούμενος Μονής Μοναγρίας
Κατά τον Άγιο Νικόδημο, ήταν ηγούμενος της Μονής Μοναγρίας και αφού τον έβαλαν μέσα σε σάκο τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΛΩΝΙΟΣ
Φαίνεται ότι ήταν ένας από τους διάσημους στην αρετή ασκητές της ερήμου. 'Αποφθέγματα του υπάρχουν στον Εύεργετινό. 'Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ο Πρώϊος, Λόγιος, Εθνομάρτυρας (+ 1824)
Πρόκειται για το 'ίδιο πρόσωπο μ' αυτό της 3ής Ιουνίου. Δηλαδή τον Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως. Προφανώς από σύγχυση, ορισμένα 'Αγιολόγια, τοποθετούν τη μνήμη του σαν ξεχωριστό πρόσωπο, απ' αυτό του προηγουμένου 'Αγίου, αύτη τη μέρα
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
4η Ἰουνίου 2008
4. Τετάρτη: Ἀπόδοσις τῆς Ἑορτῆς τοῦ Πάσχα. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μητροφάνους, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, καὶ τῶν Ἁγίων γυναικῶν Μάρθας καὶ Μαρίας, ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου.
Τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας: Θ´ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκιον: «Τὸν συνάναρχον Λόγον...».
Κοντάκιον: «Τῆς ψυχῆς τὰ ὄμματα...».
Ἀπόλυσις: Μικρά. Ἡ Ἀναστάσιμος.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Μετὰ τὸ «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καὶ ὁμοουσίῳ καὶ ἀδιαιρέτῳ Τριάδι...» τὸ «Χριστὸς ἀνέστη...», δεκάκις, ἡ Μεγάλη Συναπτὴ καὶ ἡ ἐκφώνησις «Ὅτι πρέπει...», ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ τοῦ Πάσχα.
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα τοῦ α´ ἤχου, «Τὰς ἑσπερινὰς ἡμῶν εὐχάς... – Κυκλώσατε λαοί, Σιών... - Δεῦτε, λαοί, ὑμνήσωμεν...» καὶ 2.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀνατολικά, «Εὐφράνθητε οὐρανοί. .. - Τὸν σαρκὶ ἐκουσίως σταυρωθέντα... - Τῷ ζωοδόχῳ σου τάφῳ...».
Δόξα: Τὸ δ' Στιχηρὸν Ἀνατολικὸν «Τὸν τῷ Πατρὶ συνάναρχον...».
Καὶ νῦν: Τὸ α' Θεοτοκίον τοῦ ἤχου, «Τὴν παγκόσμιον δόξαν...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας.
Ἀπόστιχα: Τὸ Ἀναστάσιμον Στιχηρὸν, «Τῷ πάθει σου Χριστέ...», καὶ τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, «Πάσχα ἱερόν... - Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες... - Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... - Πάσχα τὸ τερπνόν...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα, Καὶ νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετὰ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη...», τρίς. Καὶ εὐθὺς ἡ
Ἀπόλυσις: Διαλογική, ὡς καὶ τῇ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα.
Τῇ Τετάρτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ
Tοῦ Πάσχα.
ΟΡΘΡΟΣ
Τοῦ Πάσχα, πλὴν τοῦ Ὑπομνήματος τοῦ Πεντηκοσταρίου.
ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα - Εἰσοδικὸν κλπ. τοῦ Πάσχα, πλὴν τοῦ Κατηχητικοῦ Λόγου καὶ τοῦ Ἀπολυτίκιου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Ἀπόστολος: Τῆς ἡμέρας· Τετάρτης ς' ἑβδομάδος Πράξεων «Κατελθὼν ὁ Παῦλος εἰς Καισάρειαν...» (Πράξ. ιη' 22-28), μετὰ τοῦ Προκειμένου τῆς Ἑορτῆς.
Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως, Τετάρτης ς' ἑβδομάδος Ἰωάννου· «Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς...»(Ἰω. ιδ' 36-47).
Ἐν τῇ τραπέζῃ κατάλυσις ἰχθύος.
εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου www.ec-patr.org
4. Τετάρτη: Ἀπόδοσις τῆς Ἑορτῆς τοῦ Πάσχα. Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μητροφάνους, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, καὶ τῶν Ἁγίων γυναικῶν Μάρθας καὶ Μαρίας, ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου.
Τῇ Τρίτῃ ἑσπέρας: Θ´ ΩΡΑ
Ἀπολυτίκιον: «Τὸν συνάναρχον Λόγον...».
Κοντάκιον: «Τῆς ψυχῆς τὰ ὄμματα...».
Ἀπόλυσις: Μικρά. Ἡ Ἀναστάσιμος.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Μετὰ τὸ «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καὶ ὁμοουσίῳ καὶ ἀδιαιρέτῳ Τριάδι...» τὸ «Χριστὸς ἀνέστη...», δεκάκις, ἡ Μεγάλη Συναπτὴ καὶ ἡ ἐκφώνησις «Ὅτι πρέπει...», ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ τοῦ Πάσχα.
Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα...».
Ἑσπέρια: 1.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀναστάσιμα τοῦ α´ ἤχου, «Τὰς ἑσπερινὰς ἡμῶν εὐχάς... – Κυκλώσατε λαοί, Σιών... - Δεῦτε, λαοί, ὑμνήσωμεν...» καὶ 2.- Τὰ 3 Στιχηρὰ Ἀνατολικά, «Εὐφράνθητε οὐρανοί. .. - Τὸν σαρκὶ ἐκουσίως σταυρωθέντα... - Τῷ ζωοδόχῳ σου τάφῳ...».
Δόξα: Τὸ δ' Στιχηρὸν Ἀνατολικὸν «Τὸν τῷ Πατρὶ συνάναρχον...».
Καὶ νῦν: Τὸ α' Θεοτοκίον τοῦ ἤχου, «Τὴν παγκόσμιον δόξαν...».
Εἴσοδος: «Φῶς ἱλαρόν...». Τὸ Προκείμενον τῆς ἡμέρας.
Ἀπόστιχα: Τὸ Ἀναστάσιμον Στιχηρὸν, «Τῷ πάθει σου Χριστέ...», καὶ τὰ 4 Στιχηρὰ τοῦ Πάσχα, «Πάσχα ἱερόν... - Δεῦτε ἀπὸ θέας γυναῖκες... - Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες... - Πάσχα τὸ τερπνόν...», μετὰ τῶν πρὸ αὐτῶν στίχων.
Δόξα, Καὶ νῦν: «Ἀναστάσεως ἡμέρα...», μετὰ τοῦ «Χριστὸς ἀνέστη...», τρίς. Καὶ εὐθὺς ἡ
Ἀπόλυσις: Διαλογική, ὡς καὶ τῇ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα.
Τῇ Τετάρτῃ πρωΐ: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ
Tοῦ Πάσχα.
ΟΡΘΡΟΣ
Τοῦ Πάσχα, πλὴν τοῦ Ὑπομνήματος τοῦ Πεντηκοσταρίου.
ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα - Εἰσοδικὸν κλπ. τοῦ Πάσχα, πλὴν τοῦ Κατηχητικοῦ Λόγου καὶ τοῦ Ἀπολυτίκιου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Ἀπόστολος: Τῆς ἡμέρας· Τετάρτης ς' ἑβδομάδος Πράξεων «Κατελθὼν ὁ Παῦλος εἰς Καισάρειαν...» (Πράξ. ιη' 22-28), μετὰ τοῦ Προκειμένου τῆς Ἑορτῆς.
Εὐαγγέλιον: Ὁμοίως, Τετάρτης ς' ἑβδομάδος Ἰωάννου· «Ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς...»(Ἰω. ιδ' 36-47).
Ἐν τῇ τραπέζῃ κατάλυσις ἰχθύος.
εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου www.ec-patr.org
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 5ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Τύρου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ, ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΗΣ, ΑΡΕΙΟΣ, ΓΟΡΠΑΣ, ΣΕΛΛΗΝΙΑΔΑ, ΕΙΡΗΝΗ και ΠΑΜΒΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ από τη Ρώμη
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΝΩΝ από τη Ρώμη
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΕΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ, ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΕΠΕΝΕΧΘΕΙΣΗΣ ΗΜΙΝ ΦΟΒΕΡΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝ ΤΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, ΟΤΕ ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΥΠ' ΑΥΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΦΟΝΩ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΣΘΑΙ, Ο ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ΔΙΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΕΛΕΟΥΣ ΑΥΤΟΥ, ΠΑΡ' ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΕΛΥΤΡΩΣΑΤΟ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ πού μαρτύρησε στη Χίο
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Γιαροσλαβίδης ο Δούκας (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ επίσκοπος Τύρου
Ο ΑΓΙΟΣ BONIFACE (Άγιος Γερμανίας).
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Τύρου
Ήταν ποιμένας πού είχε "την μόρφωσιν της γνώσεως και της αληθείας εν τω νόμω. Δηλαδή, την ακριβή γνώση και αλήθεια, πού βρίσκεται μέσα στο Νόμο, στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Όταν ξέσπασε ο φονικός διωγμός κατά της Εκκλησίας στα χρόνια του Διοκλητιανου, το ποίμνιο του, προκειμένου να χάσει τον πολύτιμο ποιμένα του, με θερμές παρακλήσεις κατάφερε και τον έπεισε να απομακρυνθεί από τον τόπο των διωγμών. Αποχώρησε στη Δυσσό, πόλη της Θράκης, και εκεί ασκήτευε μέχρι να περάσει ο άγριος αυτός διωγμός. Όταν πέρασε ή μπόρα του διωγμού, επανήλθε στο ποίμνιο του και με όλη την πατρική στοργή πού τον διέκρινε, στήριζε στην πίστη τους αδυνάτους και πρωτοστατούσε στη βοήθεια των χηρών, ορφανών, ασθενών, και γενικά, των θλιβομένων. Έζησε πολλά χρόνια. Πρόλαβε μέχρι και τη βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη. ΟΙ ειδωλολάτρες, όμως, πού ήταν προστατευόμενοι αυτού του αυτοκράτορα, έπιασαν το Δωρόθεο και αφού τον βασάνισαν ανελέητα τον σκότωσαν. Έτσι κέρδισε το στεφάνι του μαρτυρίου. Τότε ο Δωρόθεος ήταν 107 χρονών. Σήμερα σώζεται εκκλησιαστικό σύγγραμμα του, για τους 70 μαθητές του Ιησού Χριστού. (Ή μνήμη του, σε ορισμένους Συναξαριστές, περιττώς επαναλαμβάνεται και την 9η 'Οκτωβρίου). 1. προς Ρωμαίους, β' 20.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως δώρημα τέλειον, εκ του των φώτων Πατρός, σοφίας την έλλαμψιν, ως Ιεράρχης σοφός, έδέξω Δωρόθεε· όθεν και πλεονάσας, τον σον τάλαντον μάκαρ, ήθλησας υπέρ φύσιν, βαθυτάτω εν γήρα, πρεσβεύων Ίερομάρτυς, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ, ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΗΣ, ΑΡΕΙΟΣ, ΓΟΡΓΙΑΣ, ΣΕΛΛΗΝΙΑΔΑ, ΕΙΡΗΝΗ και ΠΑΜΒΩΝ
Όλοι μαζί αποτελούσαν μια ομάδα χριστιανών, πού ήξεραν όχι μόνο να πιστεύουν, αλλά και να πάσχουν, πρόθυμα και ευχάριστα για το Χριστό. Καταγγέλθηκαν στον ειδωλολάτρη έπαρχο της Αλεξάνδρειας, και ομολόγησαν θαρραλέα την πίστη τους. Μάταια αυτός έλπιζε ότι θα μπορούσε να εκφοβίσει τουλάχιστον τις γυναίκες, και να τις πείσει να προσφέρουν θυσία στα είδωλα. Υποσχέσεις και απειλές, συντρίφτηκαν μπροστά στη σταθερότητα της πίστης των γυναικών και γρήγορα διδάχτηκε, ότι ο σταυρός μπορεί ν' αναδεικνύει και γυναίκες γενναιότερες από άνδρες. Τότε ο έπαρχος, διέταξε να θανατωθούν όλοι δια πείνας και δίψας. Μέρες ολόκληρες έμειναν νηστικοί και γυμνοί, εκτεθειμένοι στον ψυχρό χειμώνα. Προκλητικότατα οι στρατιώτες, έπιναν και έτρωγαν τα καλύτερα φαγητά μπροστά τους. Αυτοί όμως, με θερμή και αδιάλειπτη προσευχή και δέηση προς τον Χριστό, αντιμετώπιζαν τη φρικτή και υπεράνθρωπη δοκιμασία. Τελικά, άνδρες και γυναίκες, πέθαναν απαρασάλευτοι στην πίστη τους, ψάλλοντες το όνομα του Ιησού Χριστού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Βλέπε σχετικά Α.Χ.Ε.Χ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ από τη Ρώμη
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΝΩΝ από τη Ρώμη
Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ
Ή μνήμη του αναφέρεται στο Ίεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 95. Γιορτάζεται από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων στον ναό, πού βρίσκεται στο ορός των Ελαίων.
ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΕΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ, ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΕΠΕΝΕΧΘΕΙΣΗΣ ΗΜΙΝ ΦΟΒΕΡΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝ ΤΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, ΟΤΕ ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΥΠ' ΑΥΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΦΟΝΩ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΣΘΑΙ, Ο ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ΔΙΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΕΛΕΟΥΣ ΑΥΤΟΥ, ΠΑΡ' ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΕΛΥΤΡΩΣΑΤΟ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ πού μαρτύρησε στη Χίο
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. ο πατέρας του καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ονομαζόταν Χατζή Κωνσταντής, ή δε μητέρα του από τη Σμύρνη και ονομαζόταν Μαρία. ο 'ίδιος παντρεύτηκε το έτος 1788. Μπλέχτηκε όμως στην Έφεσο με μια ξένη χριστιανή γυναίκα, τους έπιασε έπ' αυτοφώρω ο Αγάς και στο κριτήριο μπροστά αρνήθηκαν τον Χριστό. ο Μάρκος, γρήγορα αισθάνθηκε τύψεις συνειδήσεως για την εξωμοσία του, πήγε με δάκρυα και εξομολογήθηκε σε κάποιο πνευματικό, ο όποιος τους διευκόλυνε να φύγουν στη Σμύρνη. Από εκεί, αφού επιβιβάστηκαν σε πλοίο πού πήγαινε στην Τεργέστη, το 1792, αποβιβάστηκαν στη Βενετία, όπου χρίστηκαν με Άγιο Μύρο, κοινώνησαν και παντρεύτηκαν. Αργότερα, ο Μάρκος, αφού περιπλανήθηκε σε διάφορους τόπους, αποφάσισε να μαρτυρήσει για τη χριστιανική πίστη και επέστρεψε στη Χίο και από εκεί στην Έφεσο. Στην πόλη αυτή συνάντησε τον πνευματικό του και εξομολογήθηκε τον πόθο του, αλλ' ο πνευματικός του τον απέτρεψε, λόγω ανοικοδομήσεως του νέου Ναού και του πρόσφατου τότε μαρτυρίου του Αγίου Νεομάρτυρα Γεωργίου, οι Τούρκοι ήταν πολύ εξαγριωμένοι και θα γκρέμιζαν τον Ναό αυτό. Όποτε ο μάρτυς αναγκάσθηκε να επιστρέψει στη Χίο. Εκεί, αφού προσευχήθηκε και κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, πήγε στο κριτήριο, όπου με θάρρος κήρυξε τη χριστιανική του πιστή. Παρά τις κολακείες του κριτή, ο μάρτυρας παρέμεινε αμετάπειστος. Τότε τον έκλεισαν στη φυλακή, όπου υπέστη σκληρά και ανελέητα βασανιστήρια. Όταν για δεύτερη φορά τον οδήγησαν στον κριτή, ο Μάρκος και πάλι ομολόγησε τον Χριστό. ΟΙ Τούρκοι εξαγριωμένοι τον γκρέμισαν από τις σκάλες και τον έκλεισαν πάλι στη φυλακή, όπου αυτή τη φορά τον βασάνισαν ακόμα πιο φρικτά. Αλλ' ο Μάρκος, αντί να γογγύζει, έψαλλε ευχαριστημένος. ΟΙ χριστιανοί της Χίου, όταν έμαθαν την υπομονή του μάρτυρα, άρχισαν να νηστεύουν και να προσεύχονται στον Θεό, για να τον ενισχύσει στον μαρτυρικό του αγώνα. ο Μάρκος άφοϋ κοινώνησε και πάλι των αχράντων μυστηρίων μέσα στη φυλακή, για τρίτη φορά ομολόγησε τον Χριστό μπροστά στον κριτή. Όποτε τον οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης και τον αποκεφάλισαν στις 5 Ιουνίου 1801, ήμερα Τετάρτη και ώρα 02.00' το πρωί στη Χίο. Τότε όλοι οι Χριστιανοί της Χίου, έψαλλαν ύμνους ευχαριστήριους στον Θεό για την λαμπρή μαρτυρία του Νεομάρτυρα Μάρκου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Γιαροσλαβίδης ο Δούκας (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ επίσκοπος Τύρου
Ό Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, αναφέρει για τον όσιο αυτό, τα έξης: " Άγνωστος εις τους Συναξαριστάς και τα Μηναία· αναφέρεται εις τον Πατμιακόν κωδ. 266, ούτω: "Τη αύτη ήμερα άθλησις του αγίου μάρτυρος Θεοδώρου. Ούτος επίσκοπος γεγονώς Τύρου, αρχαίος ανήρ και πνευματοφόρος εν τοις χρόνοις Λικινίου και Κωνσταντίνου γεγονώς. Ούτος επί διωγμού Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, καταλιπών την ιδίαν παροικίαν, άπείη εν τη Όδυσσουπόλει κακεί διεσώθη και μετά την τελευτήν των τυράννων κατέλαβε την ιδίαν πόλιν Τύρον και ην ιθύνων την έκκλησίαν μέχρι Ιουλιανού του Παραβάτου· και πάλιν κατέλαβε την Όδυσσούπολιν και πολλούς κινδύνους ύπομείνας ταις βασάνοις έναπέθανεν εν γήρει θαθυτάτω, ζήσας ρζ' έτη. Ούτος και συγγράμματα καταλέλοιπε, γέγονε δε και πολύς το δια την ευφυΐαν και έπιμέλειαν, ρωμαϊκήν τε και έλληνικήν γλώσσαν επισταμένος".
Ο ΑΓΙΟΣ BONIFACE (Άγιος Γερμανίας).
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Τύρου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ, ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΗΣ, ΑΡΕΙΟΣ, ΓΟΡΠΑΣ, ΣΕΛΛΗΝΙΑΔΑ, ΕΙΡΗΝΗ και ΠΑΜΒΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ από τη Ρώμη
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΝΩΝ από τη Ρώμη
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΕΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ, ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΕΠΕΝΕΧΘΕΙΣΗΣ ΗΜΙΝ ΦΟΒΕΡΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝ ΤΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, ΟΤΕ ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΥΠ' ΑΥΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΦΟΝΩ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΣΘΑΙ, Ο ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ΔΙΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΕΛΕΟΥΣ ΑΥΤΟΥ, ΠΑΡ' ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΕΛΥΤΡΩΣΑΤΟ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ πού μαρτύρησε στη Χίο
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Γιαροσλαβίδης ο Δούκας (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ επίσκοπος Τύρου
Ο ΑΓΙΟΣ BONIFACE (Άγιος Γερμανίας).
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Τύρου
Ήταν ποιμένας πού είχε "την μόρφωσιν της γνώσεως και της αληθείας εν τω νόμω. Δηλαδή, την ακριβή γνώση και αλήθεια, πού βρίσκεται μέσα στο Νόμο, στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Όταν ξέσπασε ο φονικός διωγμός κατά της Εκκλησίας στα χρόνια του Διοκλητιανου, το ποίμνιο του, προκειμένου να χάσει τον πολύτιμο ποιμένα του, με θερμές παρακλήσεις κατάφερε και τον έπεισε να απομακρυνθεί από τον τόπο των διωγμών. Αποχώρησε στη Δυσσό, πόλη της Θράκης, και εκεί ασκήτευε μέχρι να περάσει ο άγριος αυτός διωγμός. Όταν πέρασε ή μπόρα του διωγμού, επανήλθε στο ποίμνιο του και με όλη την πατρική στοργή πού τον διέκρινε, στήριζε στην πίστη τους αδυνάτους και πρωτοστατούσε στη βοήθεια των χηρών, ορφανών, ασθενών, και γενικά, των θλιβομένων. Έζησε πολλά χρόνια. Πρόλαβε μέχρι και τη βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη. ΟΙ ειδωλολάτρες, όμως, πού ήταν προστατευόμενοι αυτού του αυτοκράτορα, έπιασαν το Δωρόθεο και αφού τον βασάνισαν ανελέητα τον σκότωσαν. Έτσι κέρδισε το στεφάνι του μαρτυρίου. Τότε ο Δωρόθεος ήταν 107 χρονών. Σήμερα σώζεται εκκλησιαστικό σύγγραμμα του, για τους 70 μαθητές του Ιησού Χριστού. (Ή μνήμη του, σε ορισμένους Συναξαριστές, περιττώς επαναλαμβάνεται και την 9η 'Οκτωβρίου). 1. προς Ρωμαίους, β' 20.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως δώρημα τέλειον, εκ του των φώτων Πατρός, σοφίας την έλλαμψιν, ως Ιεράρχης σοφός, έδέξω Δωρόθεε· όθεν και πλεονάσας, τον σον τάλαντον μάκαρ, ήθλησας υπέρ φύσιν, βαθυτάτω εν γήρα, πρεσβεύων Ίερομάρτυς, υπέρ των ψυχών ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 10 ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ, ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ, ΑΠΟΛΛΩΝ, ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΗΣ, ΑΡΕΙΟΣ, ΓΟΡΓΙΑΣ, ΣΕΛΛΗΝΙΑΔΑ, ΕΙΡΗΝΗ και ΠΑΜΒΩΝ
Όλοι μαζί αποτελούσαν μια ομάδα χριστιανών, πού ήξεραν όχι μόνο να πιστεύουν, αλλά και να πάσχουν, πρόθυμα και ευχάριστα για το Χριστό. Καταγγέλθηκαν στον ειδωλολάτρη έπαρχο της Αλεξάνδρειας, και ομολόγησαν θαρραλέα την πίστη τους. Μάταια αυτός έλπιζε ότι θα μπορούσε να εκφοβίσει τουλάχιστον τις γυναίκες, και να τις πείσει να προσφέρουν θυσία στα είδωλα. Υποσχέσεις και απειλές, συντρίφτηκαν μπροστά στη σταθερότητα της πίστης των γυναικών και γρήγορα διδάχτηκε, ότι ο σταυρός μπορεί ν' αναδεικνύει και γυναίκες γενναιότερες από άνδρες. Τότε ο έπαρχος, διέταξε να θανατωθούν όλοι δια πείνας και δίψας. Μέρες ολόκληρες έμειναν νηστικοί και γυμνοί, εκτεθειμένοι στον ψυχρό χειμώνα. Προκλητικότατα οι στρατιώτες, έπιναν και έτρωγαν τα καλύτερα φαγητά μπροστά τους. Αυτοί όμως, με θερμή και αδιάλειπτη προσευχή και δέηση προς τον Χριστό, αντιμετώπιζαν τη φρικτή και υπεράνθρωπη δοκιμασία. Τελικά, άνδρες και γυναίκες, πέθαναν απαρασάλευτοι στην πίστη τους, ψάλλοντες το όνομα του Ιησού Χριστού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
Βλέπε σχετικά Α.Χ.Ε.Χ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ από τη Ρώμη
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΝΩΝ από τη Ρώμη
Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ
Ή μνήμη του αναφέρεται στο Ίεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 95. Γιορτάζεται από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων στον ναό, πού βρίσκεται στο ορός των Ελαίων.
ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΕΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ, ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΕΠΕΝΕΧΘΕΙΣΗΣ ΗΜΙΝ ΦΟΒΕΡΑΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝ ΤΗ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ, ΟΤΕ ΜΕΛΛΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΥΠ' ΑΥΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΦΟΝΩ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΣΘΑΙ, Ο ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΣ, ΔΙΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΕΛΕΟΥΣ ΑΥΤΟΥ, ΠΑΡ' ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΤΑΣ ΗΜΑΣ ΕΛΥΤΡΩΣΑΤΟ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ πού μαρτύρησε στη Χίο
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. ο πατέρας του καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ονομαζόταν Χατζή Κωνσταντής, ή δε μητέρα του από τη Σμύρνη και ονομαζόταν Μαρία. ο 'ίδιος παντρεύτηκε το έτος 1788. Μπλέχτηκε όμως στην Έφεσο με μια ξένη χριστιανή γυναίκα, τους έπιασε έπ' αυτοφώρω ο Αγάς και στο κριτήριο μπροστά αρνήθηκαν τον Χριστό. ο Μάρκος, γρήγορα αισθάνθηκε τύψεις συνειδήσεως για την εξωμοσία του, πήγε με δάκρυα και εξομολογήθηκε σε κάποιο πνευματικό, ο όποιος τους διευκόλυνε να φύγουν στη Σμύρνη. Από εκεί, αφού επιβιβάστηκαν σε πλοίο πού πήγαινε στην Τεργέστη, το 1792, αποβιβάστηκαν στη Βενετία, όπου χρίστηκαν με Άγιο Μύρο, κοινώνησαν και παντρεύτηκαν. Αργότερα, ο Μάρκος, αφού περιπλανήθηκε σε διάφορους τόπους, αποφάσισε να μαρτυρήσει για τη χριστιανική πίστη και επέστρεψε στη Χίο και από εκεί στην Έφεσο. Στην πόλη αυτή συνάντησε τον πνευματικό του και εξομολογήθηκε τον πόθο του, αλλ' ο πνευματικός του τον απέτρεψε, λόγω ανοικοδομήσεως του νέου Ναού και του πρόσφατου τότε μαρτυρίου του Αγίου Νεομάρτυρα Γεωργίου, οι Τούρκοι ήταν πολύ εξαγριωμένοι και θα γκρέμιζαν τον Ναό αυτό. Όποτε ο μάρτυς αναγκάσθηκε να επιστρέψει στη Χίο. Εκεί, αφού προσευχήθηκε και κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, πήγε στο κριτήριο, όπου με θάρρος κήρυξε τη χριστιανική του πιστή. Παρά τις κολακείες του κριτή, ο μάρτυρας παρέμεινε αμετάπειστος. Τότε τον έκλεισαν στη φυλακή, όπου υπέστη σκληρά και ανελέητα βασανιστήρια. Όταν για δεύτερη φορά τον οδήγησαν στον κριτή, ο Μάρκος και πάλι ομολόγησε τον Χριστό. ΟΙ Τούρκοι εξαγριωμένοι τον γκρέμισαν από τις σκάλες και τον έκλεισαν πάλι στη φυλακή, όπου αυτή τη φορά τον βασάνισαν ακόμα πιο φρικτά. Αλλ' ο Μάρκος, αντί να γογγύζει, έψαλλε ευχαριστημένος. ΟΙ χριστιανοί της Χίου, όταν έμαθαν την υπομονή του μάρτυρα, άρχισαν να νηστεύουν και να προσεύχονται στον Θεό, για να τον ενισχύσει στον μαρτυρικό του αγώνα. ο Μάρκος άφοϋ κοινώνησε και πάλι των αχράντων μυστηρίων μέσα στη φυλακή, για τρίτη φορά ομολόγησε τον Χριστό μπροστά στον κριτή. Όποτε τον οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης και τον αποκεφάλισαν στις 5 Ιουνίου 1801, ήμερα Τετάρτη και ώρα 02.00' το πρωί στη Χίο. Τότε όλοι οι Χριστιανοί της Χίου, έψαλλαν ύμνους ευχαριστήριους στον Θεό για την λαμπρή μαρτυρία του Νεομάρτυρα Μάρκου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Γιαροσλαβίδης ο Δούκας (Ρώσος)
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ επίσκοπος Τύρου
Ό Σ. Εύστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, αναφέρει για τον όσιο αυτό, τα έξης: " Άγνωστος εις τους Συναξαριστάς και τα Μηναία· αναφέρεται εις τον Πατμιακόν κωδ. 266, ούτω: "Τη αύτη ήμερα άθλησις του αγίου μάρτυρος Θεοδώρου. Ούτος επίσκοπος γεγονώς Τύρου, αρχαίος ανήρ και πνευματοφόρος εν τοις χρόνοις Λικινίου και Κωνσταντίνου γεγονώς. Ούτος επί διωγμού Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, καταλιπών την ιδίαν παροικίαν, άπείη εν τη Όδυσσουπόλει κακεί διεσώθη και μετά την τελευτήν των τυράννων κατέλαβε την ιδίαν πόλιν Τύρον και ην ιθύνων την έκκλησίαν μέχρι Ιουλιανού του Παραβάτου· και πάλιν κατέλαβε την Όδυσσούπολιν και πολλούς κινδύνους ύπομείνας ταις βασάνοις έναπέθανεν εν γήρει θαθυτάτω, ζήσας ρζ' έτη. Ούτος και συγγράμματα καταλέλοιπε, γέγονε δε και πολύς το δια την ευφυΐαν και έπιμέλειαν, ρωμαϊκήν τε και έλληνικήν γλώσσαν επισταμένος".
Ο ΑΓΙΟΣ BONIFACE (Άγιος Γερμανίας).
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 6ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ο νέος, ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΤΤΑΛΟΣ ο Θαυματουργός
ΟΙ ΑΓΙΕΣ πέντε Παρθένες, ΜΑΡΘΑ, ΜΑΡΙΑ, ΚΥΡΙΑ (ή Κυρα), ΒΑΡΕΡΙΑ (ή Βαλερία) και ΜΑΡΚΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΛΑΣΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΟΥΒ ο σημειοφόρος
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΤΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΝΑΣ επίσκοπος Ρώσος (+ 1470)
Ο ΑΓΙΟΣ GUDWALL (Ουαλός)
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ο νέος, ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Ή καταγωγή του ήταν από την Καππαδοκία και έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. (γεννήθηκε περί το 775). Ή μητέρα του ονομαζόταν Θεοδοσία, ο δε πατέρας του Πέτρος, και ήταν προμηθευτής άρτου των ανακτόρων. Ευσεβείς γονείς καθώς ήταν, ανάλογα ανέθρεψαν και το γιο τους. Όταν ο Ιλαρίων ενηλικιώθηκε, με τη φλόγα της πίστης στην καρδιά του, πήγε στο μοναστήρι του Ξηρονησίου στην Κων/πολη. Εκεί αφοσιώθηκε στην μελέτη και την πνευματική άσκηση. Κατόπιν πήγε στη Μονή Δαλμάτων, όπου έγινε μεγαλόσχημος, και για μια δεκαετία πού πέρασε εκεί υπήρξε παράδειγμα ταπεινοφροσύνης και μεγαλοψυχίας. Μάλιστα, με κοινή ψήφο τον ανέδειξαν ηγούμενο της Μονής. Άλλα μεγάλη καταιγίδα ξέσπασε στην Εκκλησία με τους εικονομάχους, και ο Λέων ο Αρμένιος με τον Πατριάρχη Θεόδοτο το Μελισσηνό προσπάθησαν να κάμψουν το φρόνημα του Ίλαρίωνα. Άλλα αυτός, με χαρακτηριστικό θάρρος, στάθηκε στο ύψος του ορθοδόξου φρονήματος του. Τότε άρχισε ο διωγμός του Αγίου με περιορισμούς σε μοναστήρια, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς και εξορίες, όπου πέρασε οκτώ ολόκληρα χρόνια. Τελικά, σε όλες αυτές τις δοκιμασίες άντεξε, εμπνεόμενος από τα λόγια του θεοκίνητου Απ. Παύλου: "Σύ ούν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού... εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται, εάν μη νομίμως άθληση"1. Σύ, λοιπόν, κακοπάθησε σαν καλός στρατιώτης του Ιησού Χρίστου. Έπειτα, όταν παίρνει κανείς μέρος σε αθλητικούς αγώνες, δε στεφανώνεται, αν δεν αγωνιστεί σύμφωνα με τους αθλητικούς κανόνες. ο Ιλαρίων μετά τον θρίαμβο της 'Ορθοδοξίας, επανήλθε στη Μονή του. Έζησε άλλα τρία χρόνια και πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 70 χρονών (το 845).
1. Β 'προς Τιμόθεον, β' 3,5.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Του λίθου σφραγισθέντος.
Των λόγων του Κυρίου την χάριν γεωργήσας, ήνθησας καθάπερ έλαια, παμμάκαρ Ίλαρίων, έλαίω των θείων αρετών, και της ομολογίας σου σοφέ, ίλαρύνων τάς καρδίας και τας ψυχάς, των πίστει σοι έκβοώντων δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντη, δόξα τω ένεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΤΤΑΛΟΣ ο Θαυματουργός
Έλαμψε στις μοναχικές τάξεις, και φρόντισε να γνωρίσει το νόμο του Θεού, για να τον φυλάξει με κάθε προσοχή και ακρίβεια. Και ήξερε να λατρεύει εν αλήθεια και να προσεύχεται εν πνεύματι. Ήταν υπερβολικά ελεήμων και εγκρατής. Ποτέ δεν έτρωγε δύο φορές την ήμερα, μάλιστα ευχαρίστηση του ήταν να τρώει μια φορά στις δύο μέρες. Στον ύπνο του ήταν ακόμα πιο εγκρατής. Το κρεβάτι, έλεγε, είναι ένα είδος φέρετρου, γι' αυτό περισσότερες ώρες ύπνου είναι περισσότερες ώρες νε-κρότητος. Και ενώ είχε τόσο σκληρή ασκητική ζωή και μορφή, μέσα του φώλευε ψυχή πολύ τρυφερή. Κάθε πρωί τα πουλιά, έρχονταν άφοβα κοντά του και μαζί έστελναν ορθρινή δοξολογία στον πλάστη Θεό. ο Θεός χάρισε στον Άτταλο και τη δύναμη να θαυματουργεί. Ή προσευχή του, θεράπευε ασθένειες σωμάτων και πνευμάτων. Όταν προαισθάνθηκε το θάνατο του, ζήτησε ζωντανός ακόμα, τον τελευταίο ασπασμό από τους συμμοναστές του. ο θάνατος τον βρήκε μέσα σε πνευματικό φως.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ πέντε Παρθένες, ΜΑΡΘΑ, ΜΑΡΙΑ, ΚΥΡΙΑ (ή Κυρα), ΒΑΡΕΡΙΑ (ή Βαλερία) και ΜΑΡΚΙΑ
Όλες κατάγονταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης. Αφού διδάχτηκαν τη χριστιανική πίστη από έναν ευσεβή χριστιανό, κατόπιν δέχτηκαν το Άγιο Βάπτισμα. Από τότε κάθονταν όλες μαζί σ' ένα σπίτι και περνούσαν τη ζωή τους με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή, για να λάμψει ή πίστη των Χριστιανών σ' όλη την οικουμένη. Κάποιοι όμως τις πρόδωσαν στον άρχοντα της Καισαρείας και επειδή δεν δέχτηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, βασανίστηκαν τόσο σκληρά, ώστε ή μία μετά την άλλη, παρέδωσαν την αγία τους ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΛΑΣΙΟΣ
Ό Άγιος αυτός, όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, φόρεσε λευκό ρούχο και πήγαινε ατούς Μάρτυρες του Χριστού. Βλέποντας τα φρικτά τους βασανιστήρια, φιλούσε τις πληγές τους, ζητούσε τις ευχές τους και τους παρακινούσε να σταθούν ανδρείοι ατό μαρτύριο. Όποτε τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες και τον οδήγησαν στον άρχοντα. Εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό και κήρυξε την πλάνη των ειδώλων. Στην αρχή ο άρχοντας τον περιφρόνησε, αλλά κατόπιν πρόσταξε και τον έδειραν και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΟΥΒ ο σημειοφόρος
Από τους διάσημους ασκητές της ερήμου, του οποίου σοφά αποφθέγματα βρίσκονται στο Λαυσαϊκό και στον Εύεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΤΑΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΝΑΣ επίσκοπος Ρώσος (+ 1470)
Ο ΑΓΙΟΣ GUDWALL (Ούαλός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ο νέος, ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΤΤΑΛΟΣ ο Θαυματουργός
ΟΙ ΑΓΙΕΣ πέντε Παρθένες, ΜΑΡΘΑ, ΜΑΡΙΑ, ΚΥΡΙΑ (ή Κυρα), ΒΑΡΕΡΙΑ (ή Βαλερία) και ΜΑΡΚΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΛΑΣΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΟΥΒ ο σημειοφόρος
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΤΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΝΑΣ επίσκοπος Ρώσος (+ 1470)
Ο ΑΓΙΟΣ GUDWALL (Ουαλός)
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΛΑΡΙΩΝ ο νέος, ηγούμενος Μονής Δαλμάτων
Ή καταγωγή του ήταν από την Καππαδοκία και έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. (γεννήθηκε περί το 775). Ή μητέρα του ονομαζόταν Θεοδοσία, ο δε πατέρας του Πέτρος, και ήταν προμηθευτής άρτου των ανακτόρων. Ευσεβείς γονείς καθώς ήταν, ανάλογα ανέθρεψαν και το γιο τους. Όταν ο Ιλαρίων ενηλικιώθηκε, με τη φλόγα της πίστης στην καρδιά του, πήγε στο μοναστήρι του Ξηρονησίου στην Κων/πολη. Εκεί αφοσιώθηκε στην μελέτη και την πνευματική άσκηση. Κατόπιν πήγε στη Μονή Δαλμάτων, όπου έγινε μεγαλόσχημος, και για μια δεκαετία πού πέρασε εκεί υπήρξε παράδειγμα ταπεινοφροσύνης και μεγαλοψυχίας. Μάλιστα, με κοινή ψήφο τον ανέδειξαν ηγούμενο της Μονής. Άλλα μεγάλη καταιγίδα ξέσπασε στην Εκκλησία με τους εικονομάχους, και ο Λέων ο Αρμένιος με τον Πατριάρχη Θεόδοτο το Μελισσηνό προσπάθησαν να κάμψουν το φρόνημα του Ίλαρίωνα. Άλλα αυτός, με χαρακτηριστικό θάρρος, στάθηκε στο ύψος του ορθοδόξου φρονήματος του. Τότε άρχισε ο διωγμός του Αγίου με περιορισμούς σε μοναστήρια, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς και εξορίες, όπου πέρασε οκτώ ολόκληρα χρόνια. Τελικά, σε όλες αυτές τις δοκιμασίες άντεξε, εμπνεόμενος από τα λόγια του θεοκίνητου Απ. Παύλου: "Σύ ούν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού... εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται, εάν μη νομίμως άθληση"1. Σύ, λοιπόν, κακοπάθησε σαν καλός στρατιώτης του Ιησού Χρίστου. Έπειτα, όταν παίρνει κανείς μέρος σε αθλητικούς αγώνες, δε στεφανώνεται, αν δεν αγωνιστεί σύμφωνα με τους αθλητικούς κανόνες. ο Ιλαρίων μετά τον θρίαμβο της 'Ορθοδοξίας, επανήλθε στη Μονή του. Έζησε άλλα τρία χρόνια και πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 70 χρονών (το 845).
1. Β 'προς Τιμόθεον, β' 3,5.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Του λίθου σφραγισθέντος.
Των λόγων του Κυρίου την χάριν γεωργήσας, ήνθησας καθάπερ έλαια, παμμάκαρ Ίλαρίων, έλαίω των θείων αρετών, και της ομολογίας σου σοφέ, ίλαρύνων τάς καρδίας και τας ψυχάς, των πίστει σοι έκβοώντων δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντη, δόξα τω ένεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΤΤΑΛΟΣ ο Θαυματουργός
Έλαμψε στις μοναχικές τάξεις, και φρόντισε να γνωρίσει το νόμο του Θεού, για να τον φυλάξει με κάθε προσοχή και ακρίβεια. Και ήξερε να λατρεύει εν αλήθεια και να προσεύχεται εν πνεύματι. Ήταν υπερβολικά ελεήμων και εγκρατής. Ποτέ δεν έτρωγε δύο φορές την ήμερα, μάλιστα ευχαρίστηση του ήταν να τρώει μια φορά στις δύο μέρες. Στον ύπνο του ήταν ακόμα πιο εγκρατής. Το κρεβάτι, έλεγε, είναι ένα είδος φέρετρου, γι' αυτό περισσότερες ώρες ύπνου είναι περισσότερες ώρες νε-κρότητος. Και ενώ είχε τόσο σκληρή ασκητική ζωή και μορφή, μέσα του φώλευε ψυχή πολύ τρυφερή. Κάθε πρωί τα πουλιά, έρχονταν άφοβα κοντά του και μαζί έστελναν ορθρινή δοξολογία στον πλάστη Θεό. ο Θεός χάρισε στον Άτταλο και τη δύναμη να θαυματουργεί. Ή προσευχή του, θεράπευε ασθένειες σωμάτων και πνευμάτων. Όταν προαισθάνθηκε το θάνατο του, ζήτησε ζωντανός ακόμα, τον τελευταίο ασπασμό από τους συμμοναστές του. ο θάνατος τον βρήκε μέσα σε πνευματικό φως.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ πέντε Παρθένες, ΜΑΡΘΑ, ΜΑΡΙΑ, ΚΥΡΙΑ (ή Κυρα), ΒΑΡΕΡΙΑ (ή Βαλερία) και ΜΑΡΚΙΑ
Όλες κατάγονταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης. Αφού διδάχτηκαν τη χριστιανική πίστη από έναν ευσεβή χριστιανό, κατόπιν δέχτηκαν το Άγιο Βάπτισμα. Από τότε κάθονταν όλες μαζί σ' ένα σπίτι και περνούσαν τη ζωή τους με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή, για να λάμψει ή πίστη των Χριστιανών σ' όλη την οικουμένη. Κάποιοι όμως τις πρόδωσαν στον άρχοντα της Καισαρείας και επειδή δεν δέχτηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, βασανίστηκαν τόσο σκληρά, ώστε ή μία μετά την άλλη, παρέδωσαν την αγία τους ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΛΑΣΙΟΣ
Ό Άγιος αυτός, όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, φόρεσε λευκό ρούχο και πήγαινε ατούς Μάρτυρες του Χριστού. Βλέποντας τα φρικτά τους βασανιστήρια, φιλούσε τις πληγές τους, ζητούσε τις ευχές τους και τους παρακινούσε να σταθούν ανδρείοι ατό μαρτύριο. Όποτε τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες και τον οδήγησαν στον άρχοντα. Εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό και κήρυξε την πλάνη των ειδώλων. Στην αρχή ο άρχοντας τον περιφρόνησε, αλλά κατόπιν πρόσταξε και τον έδειραν και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΟΥΒ ο σημειοφόρος
Από τους διάσημους ασκητές της ερήμου, του οποίου σοφά αποφθέγματα βρίσκονται στο Λαυσαϊκό και στον Εύεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΤΑΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΝΑΣ επίσκοπος Ρώσος (+ 1470)
Ο ΑΓΙΟΣ GUDWALL (Ούαλός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 7ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΣ ο εν Άγκυρα
Η ΑΓΙΑ ΖΗΝΑΪΣ ή Θαυματουργή
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΑΙΣΙΑ ( ή Εσία ή Ευσέβεια) και ΣΩΣΑΝΝΑ
Η ΑΓΙΑ ΠΟΤΑΜΙΑΙΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΥΚΑΡΙΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΑΡΑΣΙΟΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Πρεσβύτερος
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ο Πρεσβύτερος
Η ΟΣΙΑ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ ή Θαυματουργή
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ΜΠΑΣΙΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΔΗΣ μάρτυρας Στρατιώτης και ΙΩΑΝΝΗΣ ο οσιομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΛΑΑΜ (Δια Χριστόν σαλός)
Ο ΑΓΙΟΣ WILLIBALD (Άγιος Γερμανίας)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΣ ο εν Άγκυρα
Ό Θεόδοτος καταγόταν από την Άγκυρα της Γαλατίας και ήταν έμπορος σιτηρών και συγχρόνως εξασκούσε το επάγγελμα του αρτοποιού. Άνθρωπος ευσεβής και ελεήμων ο Θεόδοτος, μοίραζε ψωμιά στους φτωχούς και έκανε συχνά επισκέψεις στους φυλακισμένους χριστιανούς και τους τροφοδοτούσε ανάλογα. Ή ειδωλολατρική μανία όμως κατά των χριστιανών εκδηλώθηκε με το φόνο μιας ομάδας χριστιανών παρθένων, στα νερά μιας λίμνης (βλέπε βιογραφία τους 18 Μαΐου). Τη νύχτα ο Θεόδοτος, άνδρας με θάρρος και θερμή πίστη στο Χριστό, έβγαλε από τη λίμνη τα τίμια λείψανα των παρθένων και τα έθαψε. Ή ενέργεια του αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο Θεότεκνο, πού αμέσως τον συνέλαβε και τον ανέκρινε. ο Θεόδοτος παραδέχθηκε την ενέργεια του και ο έπαρχος του είπε ότι οι χριστιανοί δε σέβονται καμιά εξουσία και ότι είναι οι πιο μικροπρεπείς και μηδαμινοί των ανθρώπων. Τότε ο Θεόδοτος, με το φωτισμό του 'Αγίου Πνεύματος, απάντησε: "Πράγματι, έπαρχε, οι χριστιανοί γνωρίζουν πόσο μηδαμινοί είναι, διότι μόνο αυτοί είναι ικανοί να γνωρίζουν την υπέροχη και ασύγκριτη μεγαλειότητα του Θεού και να κατανοούν την άβυσσο της ανθρώπινης ασθένειας, όταν είναι γυμνή από τη θεία χάρη. Έπειτα, γνώριζε ότι ο τελευταίος των χριστιανών, πού έχει ελεηθεί από το Χριστό και φέρει τον αρραβώνα της αιώνιας βασιλείας, είναι ανώτερος και λαμπρότερος από τους ειδωλολάτρες βασιλείς, οι όποιοι αύριο θα είναι ντροπή και ατιμία μπροστά στο αδέκαστο κριτήριο της θείας δικαιοσύνης". ο έπαρχος, εξοργισμένος από τα λόγια του Θεοδότου, διέταξε και του έσχισαν τα πλευρά και τελικά τον αποκεφάλισαν, παίρνοντας ένδοξα το στεφάνι του μαρτυρίου. (ΟΙ Συναξαριστές και το 'Απολυτίκιο του τον αναφέρουν σαν Ιερομάρτυρα. Πιθανόν να ήταν συγχρόνως με το επάγγελμα πού διατηρούσε και επίσκοπος των χριστιανών της περιοχής της Άγκυρας. Ίσως όμως και να συγχέεται με κάποιον άλλο συνώνυμο του πού να ήταν πράγματι επίσκοπος).
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Δόσιν ένθεον, καταπλουτήσας, την της χάριτος ίερουργίαν, Ίερομάρτυς τρισμάκαρ Θεόδοτε, καθάπερ δώρα Θεώ προσενήνοχας, τάς άριστείας των θείων αγώνων σου. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.
Η ΑΓΙΑ ΖΗΝΑΪΣ ή Θαυματουργή
Δεν υπάρχουν βιογραφικά της στοιχεία, μόνον ή αγιογραφία της.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΑΙΣΙΑ ( ή Εσία ή Ευσέβεια) και ΣΩΣΑΝΝΑ
Στους Συναξαριστές σημειώνεται μόνο, ότι ήταν μαθήτριες του Παγκρατίου, επισκόπου Ταυρομενίου και ή Σύναξή τους γίνεται στο ναό του Βασιλίσκου (κατά τον "Αγ. Νικόδημο).
Η ΑΓΙΑ ΠΟΤΑΜΙΑΙΝΗ
Έζησε στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια. Ήταν δούλη, αλλά χριστιανή, δηλαδή με ψυχή ελεύθερη δια του Ιησού Χριστού. Την αγόρασε από τον πρώην κύριο της κάποιος άλλος, ειδωλολάτρης και αυτός. Επειδή όμως ή Ποταμιαίνη ήταν πολύ όμορφη στο σώμα, θεώρησε σαν δικαίωμα του να την απολαύσει. Ή επίμονη αντίσταση της Ποταμιαίνης τον εξέπληξε και τον εξόργισε. Διότι πρώτη φορά απωθείτο από μία δούλη. Της ζήτησε λοιπόν τον λόγο. Εκείνη δεν τον απέκρυψε και του είπε: "Είμαι χριστιανή και βάζω την τιμή μου πολύ πιο πάνω από τη ζωή μου. Ή μόνη μου περιουσία είναι ή πίστη και ή αγνότητα μου. Δεν αρνούμαι ούτε τη μία ούτε την άλλη. Σκότωσέ με. Δεν θα διαμαρτυρηθώ. 'Αλλά μη με ακουμπήσεις. Θα σκοτωθώ μόνη μου. Διότι ή αγία θρησκεία μας, εμποδίζει σ' όλες τις περιστάσεις την αυτοκτονία, την επιτρέπει μόνο, όταν ο θάνατος απομένει το τελευταίο μέσο προστασίας της τιμής, από την κτηνώδη βία". ο ειδωλολάτρης αφέντης, αμέσως την παρέδωσε στον έπαρχο. Αυτός διέταξε και τη θανάτωσαν, μέσα σ' ένα καζάνι με πίσσα πού έβραζε. Και έτσι παρέδωσε στο Θεό, την αγνή και καθαρή ψυχή της.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΥΚΑΡΙΩΝ
Καταγόταν από την Ερμούπολη της Αιγύπτου. Συνελήφθη επειδή ομολογούσε τον Χριστό και φυλακίστηκε μέσα σε μια βρωμερή φυλακή. Μετά από μερικές ήμερες τον έβγαλαν, τον ξέσχισαν με σίδερα και κατόπιν τον κάρφωσαν επάνω σε σταυρό. Έπειτα έκαψαν το σώμα του με πυρωμένα σιδερένια ραβδιά και στη συνέχεια τον έριξαν μέσα σε αναμμένο καμίνι, όπου ο Άγιος παρέμεινε για τρεις ήμερες και βγήκε με τη χάρη του Θεού αβλαβής. Κατόπιν του έδωσαν δηλητήρια, από τα οποία και πάλι ο Άγιος έμεινε αβλαβής, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ο ειδωλολάτρης πού τα κατασκεύαζε και ο όποιος αποκεφαλίστηκε. Μετά από αυτά, έκοψαν τα νεύρα του Μάρτυρα και τον έριξαν μέσα σε ένα καζάνι βραστό νερό. Στη συνέχεια έγδαραν το κεφάλι του και τελικά τον αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΑΡΑΣΙΟΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Πρεσβύτερος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ο Πρεσβύτερος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Η ΟΣΙΑ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ ή Θαυματουργή
Απεβίωσε ειρηνικά. Δεν υπάρχουν άλλα βιογραφικά της στοιχεία, μόνο ή αγιογραφία της.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ΜΠΑΣΙΑΣ
Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς το 1801 και ήταν γιος γονέων επιφανών οικογενειών, του Μιχαήλ Τυπάλδου - Μπασιά και της Ρεγγίνας Δελλαπόρτα. Έμαθε ιταλικά, γαλλικά, λατινικά και καταρτίστηκε στη φίλοσοφία και τη θεολογία. Μικρός ακόμα χειροθετήθηκε Αναγνώστης και υπηρέτησε σαν γραμματοδιδάσκαλος σε δημοτικό σχολείο, Το 1836 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος με το όνομα Παΐσιος από τον τότε Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Παρθένιο. Δεν επιζήτησε έφημεριακή θέση. Συνήθως λειτουργούσε στο εξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα στον Πλατύ Γιαλό, όπου συνέρρεε πλήθος πιστών, για να λειτουργηθεί και να ακούσει τα θερμά κηρύγματα του. Υπήρξε ή προσωποποίηση της ελεημοσύνης και θερμός συμπαραστάτης των αδυνάτων. Το 1846 αρρώστησε από κάποια νευρική ασθένεια (άλλοι λένε ότι επρόκειτο για "κατά Χριστόν σάλο") και μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1867 τον περιέθαλψε ο εξάδελφος του Ιωάννης Κερουλάνος. Για πέντε χρόνια (1882-1888) έμεινε κατάκοιτος και πλήθος χριστιανών πήγαινε να πάρει την ευλογία του. Πέθανε στις 7 Ιουνίου 1888 και ή 'Ορθόδοξη Εκκλησία τον αγιοποίησε στις 4 Φεβρουαρίου 1986. Έκανε θαύματα πριν αλλά και μετά το θάνατο του.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Ληξουρίου τον γόνον, Ιερέων το καύχημα, της Κεφαλληνίας φωστήρα νεοφανώς άνατείλαντα, τψήοωμεν εν ϋμνοις Παναγήν, τον μύστην της Τριάδος της σεπτής, εμφανώς κεκοσμημένον προφητικώ του Πνεύματος χαρίσματι, διό τον δοξάσαντα αυτόν λαμπρώς άντιδοξάσωμεν, ίνα εύρωμεν χάριν και πταισμάτων την συγχώρησιν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΔΗΣ μάρτυρας Στρατιώτης και ΙΩΑΝΝΗΣ ο οσιομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΛΑΑΜ (Δια Χριστόν σαλός)
Ο ΑΓΙΟΣ WILLIBALD (Άγιος Γερμανίας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "0Ι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΣ ο εν Άγκυρα
Η ΑΓΙΑ ΖΗΝΑΪΣ ή Θαυματουργή
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΑΙΣΙΑ ( ή Εσία ή Ευσέβεια) και ΣΩΣΑΝΝΑ
Η ΑΓΙΑ ΠΟΤΑΜΙΑΙΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΥΚΑΡΙΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΑΡΑΣΙΟΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Πρεσβύτερος
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ο Πρεσβύτερος
Η ΟΣΙΑ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ ή Θαυματουργή
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ΜΠΑΣΙΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΔΗΣ μάρτυρας Στρατιώτης και ΙΩΑΝΝΗΣ ο οσιομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΛΑΑΜ (Δια Χριστόν σαλός)
Ο ΑΓΙΟΣ WILLIBALD (Άγιος Γερμανίας)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΤΟΣ ο εν Άγκυρα
Ό Θεόδοτος καταγόταν από την Άγκυρα της Γαλατίας και ήταν έμπορος σιτηρών και συγχρόνως εξασκούσε το επάγγελμα του αρτοποιού. Άνθρωπος ευσεβής και ελεήμων ο Θεόδοτος, μοίραζε ψωμιά στους φτωχούς και έκανε συχνά επισκέψεις στους φυλακισμένους χριστιανούς και τους τροφοδοτούσε ανάλογα. Ή ειδωλολατρική μανία όμως κατά των χριστιανών εκδηλώθηκε με το φόνο μιας ομάδας χριστιανών παρθένων, στα νερά μιας λίμνης (βλέπε βιογραφία τους 18 Μαΐου). Τη νύχτα ο Θεόδοτος, άνδρας με θάρρος και θερμή πίστη στο Χριστό, έβγαλε από τη λίμνη τα τίμια λείψανα των παρθένων και τα έθαψε. Ή ενέργεια του αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο Θεότεκνο, πού αμέσως τον συνέλαβε και τον ανέκρινε. ο Θεόδοτος παραδέχθηκε την ενέργεια του και ο έπαρχος του είπε ότι οι χριστιανοί δε σέβονται καμιά εξουσία και ότι είναι οι πιο μικροπρεπείς και μηδαμινοί των ανθρώπων. Τότε ο Θεόδοτος, με το φωτισμό του 'Αγίου Πνεύματος, απάντησε: "Πράγματι, έπαρχε, οι χριστιανοί γνωρίζουν πόσο μηδαμινοί είναι, διότι μόνο αυτοί είναι ικανοί να γνωρίζουν την υπέροχη και ασύγκριτη μεγαλειότητα του Θεού και να κατανοούν την άβυσσο της ανθρώπινης ασθένειας, όταν είναι γυμνή από τη θεία χάρη. Έπειτα, γνώριζε ότι ο τελευταίος των χριστιανών, πού έχει ελεηθεί από το Χριστό και φέρει τον αρραβώνα της αιώνιας βασιλείας, είναι ανώτερος και λαμπρότερος από τους ειδωλολάτρες βασιλείς, οι όποιοι αύριο θα είναι ντροπή και ατιμία μπροστά στο αδέκαστο κριτήριο της θείας δικαιοσύνης". ο έπαρχος, εξοργισμένος από τα λόγια του Θεοδότου, διέταξε και του έσχισαν τα πλευρά και τελικά τον αποκεφάλισαν, παίρνοντας ένδοξα το στεφάνι του μαρτυρίου. (ΟΙ Συναξαριστές και το 'Απολυτίκιο του τον αναφέρουν σαν Ιερομάρτυρα. Πιθανόν να ήταν συγχρόνως με το επάγγελμα πού διατηρούσε και επίσκοπος των χριστιανών της περιοχής της Άγκυρας. Ίσως όμως και να συγχέεται με κάποιον άλλο συνώνυμο του πού να ήταν πράγματι επίσκοπος).
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Δόσιν ένθεον, καταπλουτήσας, την της χάριτος ίερουργίαν, Ίερομάρτυς τρισμάκαρ Θεόδοτε, καθάπερ δώρα Θεώ προσενήνοχας, τάς άριστείας των θείων αγώνων σου. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.
Η ΑΓΙΑ ΖΗΝΑΪΣ ή Θαυματουργή
Δεν υπάρχουν βιογραφικά της στοιχεία, μόνον ή αγιογραφία της.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΑΙΣΙΑ ( ή Εσία ή Ευσέβεια) και ΣΩΣΑΝΝΑ
Στους Συναξαριστές σημειώνεται μόνο, ότι ήταν μαθήτριες του Παγκρατίου, επισκόπου Ταυρομενίου και ή Σύναξή τους γίνεται στο ναό του Βασιλίσκου (κατά τον "Αγ. Νικόδημο).
Η ΑΓΙΑ ΠΟΤΑΜΙΑΙΝΗ
Έζησε στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια. Ήταν δούλη, αλλά χριστιανή, δηλαδή με ψυχή ελεύθερη δια του Ιησού Χριστού. Την αγόρασε από τον πρώην κύριο της κάποιος άλλος, ειδωλολάτρης και αυτός. Επειδή όμως ή Ποταμιαίνη ήταν πολύ όμορφη στο σώμα, θεώρησε σαν δικαίωμα του να την απολαύσει. Ή επίμονη αντίσταση της Ποταμιαίνης τον εξέπληξε και τον εξόργισε. Διότι πρώτη φορά απωθείτο από μία δούλη. Της ζήτησε λοιπόν τον λόγο. Εκείνη δεν τον απέκρυψε και του είπε: "Είμαι χριστιανή και βάζω την τιμή μου πολύ πιο πάνω από τη ζωή μου. Ή μόνη μου περιουσία είναι ή πίστη και ή αγνότητα μου. Δεν αρνούμαι ούτε τη μία ούτε την άλλη. Σκότωσέ με. Δεν θα διαμαρτυρηθώ. 'Αλλά μη με ακουμπήσεις. Θα σκοτωθώ μόνη μου. Διότι ή αγία θρησκεία μας, εμποδίζει σ' όλες τις περιστάσεις την αυτοκτονία, την επιτρέπει μόνο, όταν ο θάνατος απομένει το τελευταίο μέσο προστασίας της τιμής, από την κτηνώδη βία". ο ειδωλολάτρης αφέντης, αμέσως την παρέδωσε στον έπαρχο. Αυτός διέταξε και τη θανάτωσαν, μέσα σ' ένα καζάνι με πίσσα πού έβραζε. Και έτσι παρέδωσε στο Θεό, την αγνή και καθαρή ψυχή της.
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΥΚΑΡΙΩΝ
Καταγόταν από την Ερμούπολη της Αιγύπτου. Συνελήφθη επειδή ομολογούσε τον Χριστό και φυλακίστηκε μέσα σε μια βρωμερή φυλακή. Μετά από μερικές ήμερες τον έβγαλαν, τον ξέσχισαν με σίδερα και κατόπιν τον κάρφωσαν επάνω σε σταυρό. Έπειτα έκαψαν το σώμα του με πυρωμένα σιδερένια ραβδιά και στη συνέχεια τον έριξαν μέσα σε αναμμένο καμίνι, όπου ο Άγιος παρέμεινε για τρεις ήμερες και βγήκε με τη χάρη του Θεού αβλαβής. Κατόπιν του έδωσαν δηλητήρια, από τα οποία και πάλι ο Άγιος έμεινε αβλαβής, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ο ειδωλολάτρης πού τα κατασκεύαζε και ο όποιος αποκεφαλίστηκε. Μετά από αυτά, έκοψαν τα νεύρα του Μάρτυρα και τον έριξαν μέσα σε ένα καζάνι βραστό νερό. Στη συνέχεια έγδαραν το κεφάλι του και τελικά τον αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΑΡΑΣΙΟΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο Πρεσβύτερος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ο Πρεσβύτερος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Η ΟΣΙΑ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ ή Θαυματουργή
Απεβίωσε ειρηνικά. Δεν υπάρχουν άλλα βιογραφικά της στοιχεία, μόνο ή αγιογραφία της.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ΜΠΑΣΙΑΣ
Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς το 1801 και ήταν γιος γονέων επιφανών οικογενειών, του Μιχαήλ Τυπάλδου - Μπασιά και της Ρεγγίνας Δελλαπόρτα. Έμαθε ιταλικά, γαλλικά, λατινικά και καταρτίστηκε στη φίλοσοφία και τη θεολογία. Μικρός ακόμα χειροθετήθηκε Αναγνώστης και υπηρέτησε σαν γραμματοδιδάσκαλος σε δημοτικό σχολείο, Το 1836 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος με το όνομα Παΐσιος από τον τότε Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Παρθένιο. Δεν επιζήτησε έφημεριακή θέση. Συνήθως λειτουργούσε στο εξωκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνα στον Πλατύ Γιαλό, όπου συνέρρεε πλήθος πιστών, για να λειτουργηθεί και να ακούσει τα θερμά κηρύγματα του. Υπήρξε ή προσωποποίηση της ελεημοσύνης και θερμός συμπαραστάτης των αδυνάτων. Το 1846 αρρώστησε από κάποια νευρική ασθένεια (άλλοι λένε ότι επρόκειτο για "κατά Χριστόν σάλο") και μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1867 τον περιέθαλψε ο εξάδελφος του Ιωάννης Κερουλάνος. Για πέντε χρόνια (1882-1888) έμεινε κατάκοιτος και πλήθος χριστιανών πήγαινε να πάρει την ευλογία του. Πέθανε στις 7 Ιουνίου 1888 και ή 'Ορθόδοξη Εκκλησία τον αγιοποίησε στις 4 Φεβρουαρίου 1986. Έκανε θαύματα πριν αλλά και μετά το θάνατο του.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Ληξουρίου τον γόνον, Ιερέων το καύχημα, της Κεφαλληνίας φωστήρα νεοφανώς άνατείλαντα, τψήοωμεν εν ϋμνοις Παναγήν, τον μύστην της Τριάδος της σεπτής, εμφανώς κεκοσμημένον προφητικώ του Πνεύματος χαρίσματι, διό τον δοξάσαντα αυτόν λαμπρώς άντιδοξάσωμεν, ίνα εύρωμεν χάριν και πταισμάτων την συγχώρησιν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΔΗΣ μάρτυρας Στρατιώτης και ΙΩΑΝΝΗΣ ο οσιομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΛΑΑΜ (Δια Χριστόν σαλός)
Ο ΑΓΙΟΣ WILLIBALD (Άγιος Γερμανίας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "0Ι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 8ην του μηνός Ιουνίου
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ και ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Η ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΕΙΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΡΕ (ή Ατρέ)
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Ομολογητής "ό εν Καϊουμά"
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ στο Σωσθένειο (ή Στενία ή Στενή)
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ πού μαρτύρησε στην Κων/πολη
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ επίσκοπος, Ρώσος (+ 1023)
Αναλυτικά
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ
Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την ανακομιδή του Ιερού λειψάνου του, από την Ποντική Ηράκλειας στα Εύχάϊτα. Εναποτέθηκε στο πατρικό του σπίτι, καθώς ο ίδιος ο Μάρτυρας παράγγειλε στον ταχυγράφο του Αύγαρο.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Δωρεών θεοσδότων όλβον άκένωτον, την των σεπτών σου λειψάνων θήκην πλουτούντες σοφέ, την μετάθεσιν αυτών πανηγυρίζομεν, αγιασμού τάς δωρεάς, ποριζόμενοι πιστώς, Θεόδωρε Στρατηλάτα· διό μη παύση πρεσβεύων, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ και ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ
ΟΙ άγιοι αυτοί, επειδή ομολόγησαν την πίστη τους στο Χριστό, μπροστά στον ηγεμόνα Μάξιμο, τους έβαλαν στη φυλακή. Μετά είκοσι μέρες τους έβγαλαν από τη φυλακή και τους ανάγκαζαν πάλι ν' αρνηθούν το Χριστό. Επειδή όμως δεν τα κατάφεραν, ξέσχισαν τα σώματα τους με σιδερένια νύχια, τους κρέμασαν ανάποδα και τους έκαιγαν από κάτω με φωτιά. Κατόπιν έχυσαν πάνω στις πληγές τους αλάτι και ξύδι και έτριψαν αυτές με τραχεία κεραμίδα. Έπειτα συνέτριψαν με πέτρες τα στόματα και τα πρόσωπα τους. Τα μαρτύρια παρακολουθούσε ή γυναίκα του αγίου Νικάνδρου, πού ενθάρρυνε αυτόν να τα υπομένει πρόθυμα. Παρακολουθούσε όμως και ή γυναίκα του αγίου Μαρκιανού, αλλ' έκανε εντελώς τ' αντίθετα, διότι έκλαιγε και έδειχνε το παιδί τους, με αποτέλεσμα να πονάει ή καρδιά του μάρτυρα. Τότε ο Μαρκιανός, πήρε το παιδί, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και είπε: "Κύριε, συ θα φροντίσεις για το παιδί αυτό". Και αφού φίλησε το παιδί και τη γυναίκα του, έτρεξε στο δρόμο του μαρτυρίου. Μετά, έκοψαν με μαχαίρια τις γλώσσες των αθλητών της πίστης, και τελευταία τους αποκεφάλισαν.
Η ΑΓΙΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Έζησε στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου. Χαρακτηριστική ήταν ή ομορφιά του σώματος της, αλλά εκείνο πού τη διέκρινε ήταν ή ομορφιά της ψυχής της. Πολλοί νέοι, θαμπωμένοι από τα κάλλη της, προσπάθησαν να τη δελεάσουν με διάφορους τρόπους στις ηδονές του κόσμου. Ή Καλλιόπη, όμως, αφοσιωμένη στο Χριστό, έφραξε τα αυτιά της στις σειρήνες Ο των σαρκικών ηδονών και με όλη της την ψυχή αφιερώθηκε στην περιποίηση των ασθενών και στη βοήθεια των φτωχών. Όταν ο Δέκιος εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των χριστιανών, τότε συνελήφθη και ή Καλλιόπη και οδηγήθηκε μπροστά στον κριτή. Αυτός μόλις την είδε, θαύμασε την ωραιότητα της και προσπάθησε με κάθε τρόπο να τη σύρει στη ζωή των ηδονών της ειδωλολατρίας. Άλλα ή αγνή Καλλιόπη, με ηρωική σταθερότητα θέλησης, έμεινε αμετακίνητη στην πίστη της προς το Χριστό. Τότε ο έπαρχος διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα. Κατόπιν, τη χαράκωσαν με μαχαίρια και έκαψαν τις πληγές της. Τελικά την αποκεφάλισαν, και κατατάχθηκε στους ανθρώπους πού: "ουκ ήγάπησαν την ψυχήν αυτών άχρι θανάτου"1. Δηλαδή, πού δεν αγάπησαν τη ζωή τους, αλλά την περιφρόνησαν μέχρι θανάτου για το Χριστό.
1. Αποκάλυψη Ιωάννου, ιβ' 11.
Η ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΕΙΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΡΕ (ή Ατρέ)
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ
Είναι άγνωστο αν είναι ο 'ίδιος με τον προηγούμενο. Πάντως μαρτύρησε και αυτός δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΟΣ
Ό Άγιος Νικόδημος γράφει, ότι ίσος είναι ο αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου και Γρηγορίου Νύσσης, πού ήταν θαυμάσιος ασκητής. Ψάρευε μάλιστα στις λίμνες και τα ποτάμια ψάρια και κατόπιν τα μοίραζε στους φτωχούς. Το μόνο σίγουρο όμως είναι, ότι απεβίωσε ειρηνικά. 'Αλλά από τον Συναξαριστή του Μαυρικίου μαθαίνουμε ότι ήταν ο Στουδίτης Ναυκράτιος, ο γνωστός μοναχός, πού υπήρξε θερμός υποστηρικτής των Ιερών εικόνων, για τις όποιες υπέστη διωγμούς και εξορίες. Κατά την Πατριαρχεία του ιερού Ιγνατίου διετέλεσε (842) ηγούμενος της Μονής Στουδίου, όπου και τάφηκε σαν ομολογητής, όταν πέθανε το 847.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Ομολογητής "ό εν Καϊουμά"
Άγνωστος στους Συναξαριστές Αγίου Νικόδημου και Delehaye. Ή μνήμη του βρίσκεται σε κάποιο Εύαγγελάριο, ο δε βίος του σε χειρόγραφο 17 της Άγιοταφίτικης Βιβλιοθήκης (βλ. Α. Κεραμέως Ίεροσολ. Βιβλ. Α', σελ. 70).
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ στο Σωσθένειο (ή Στενία ή Στενή)
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ πού μαρτύρησε στην Κων/πολη
Ό Νεομάρτυρας αυτός, εξαπατήθηκε στην παιδική του ηλικία από τους Τούρκους και εξισλαμίστηκε. Αργότερα συναισθάνθηκε το αμάρτημα του, εξομολογήθηκε και άγνωστο που, έκάρη μοναχός. Αγωνίστηκε σκληρά με προσευχή, νηστεία, αγρυπνίες, χαμαικοιτίες, γονυκλισίες και άλλες σκληραγωγίες για την εξιλέωση του. Αφού προπαρασκευάστηκε έτσι για το μαρτύριο, ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου αναγνωρίστηκε από τους Τούρκους και οδηγήθηκε βίαια στον κριτή. 'Ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και υπέστη σκληρά βασανιστήρια με μαστίγιο. Κατόπιν έγδαραν σταυροειδώς σε λουρίδες το δέρμα του, έκοψαν τη μύτη και τ' αυτιά του και τέλος τον κρέμασαν ανάποδα μετέωρο. Επειδή όμως επέμενε στη χριστιανική του πίστη, τον έκλεισαν και τον έσφιξαν με αιχμηρά σίδερα και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στον άγωνοθέτη και στεφανοδότη Θεό, στις 8 Ιουνίου 1559 στην Κωνσταντινούπολη.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ επίσκοπος, Ρώσος (+ 1023)
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ και ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ
Η ΑΓΙΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Η ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΕΙΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΡΕ (ή Ατρέ)
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Ομολογητής "ό εν Καϊουμά"
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ στο Σωσθένειο (ή Στενία ή Στενή)
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ πού μαρτύρησε στην Κων/πολη
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ επίσκοπος, Ρώσος (+ 1023)
Αναλυτικά
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ
Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την ανακομιδή του Ιερού λειψάνου του, από την Ποντική Ηράκλειας στα Εύχάϊτα. Εναποτέθηκε στο πατρικό του σπίτι, καθώς ο ίδιος ο Μάρτυρας παράγγειλε στον ταχυγράφο του Αύγαρο.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Δωρεών θεοσδότων όλβον άκένωτον, την των σεπτών σου λειψάνων θήκην πλουτούντες σοφέ, την μετάθεσιν αυτών πανηγυρίζομεν, αγιασμού τάς δωρεάς, ποριζόμενοι πιστώς, Θεόδωρε Στρατηλάτα· διό μη παύση πρεσβεύων, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ και ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ
ΟΙ άγιοι αυτοί, επειδή ομολόγησαν την πίστη τους στο Χριστό, μπροστά στον ηγεμόνα Μάξιμο, τους έβαλαν στη φυλακή. Μετά είκοσι μέρες τους έβγαλαν από τη φυλακή και τους ανάγκαζαν πάλι ν' αρνηθούν το Χριστό. Επειδή όμως δεν τα κατάφεραν, ξέσχισαν τα σώματα τους με σιδερένια νύχια, τους κρέμασαν ανάποδα και τους έκαιγαν από κάτω με φωτιά. Κατόπιν έχυσαν πάνω στις πληγές τους αλάτι και ξύδι και έτριψαν αυτές με τραχεία κεραμίδα. Έπειτα συνέτριψαν με πέτρες τα στόματα και τα πρόσωπα τους. Τα μαρτύρια παρακολουθούσε ή γυναίκα του αγίου Νικάνδρου, πού ενθάρρυνε αυτόν να τα υπομένει πρόθυμα. Παρακολουθούσε όμως και ή γυναίκα του αγίου Μαρκιανού, αλλ' έκανε εντελώς τ' αντίθετα, διότι έκλαιγε και έδειχνε το παιδί τους, με αποτέλεσμα να πονάει ή καρδιά του μάρτυρα. Τότε ο Μαρκιανός, πήρε το παιδί, σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό και είπε: "Κύριε, συ θα φροντίσεις για το παιδί αυτό". Και αφού φίλησε το παιδί και τη γυναίκα του, έτρεξε στο δρόμο του μαρτυρίου. Μετά, έκοψαν με μαχαίρια τις γλώσσες των αθλητών της πίστης, και τελευταία τους αποκεφάλισαν.
Η ΑΓΙΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Έζησε στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου. Χαρακτηριστική ήταν ή ομορφιά του σώματος της, αλλά εκείνο πού τη διέκρινε ήταν ή ομορφιά της ψυχής της. Πολλοί νέοι, θαμπωμένοι από τα κάλλη της, προσπάθησαν να τη δελεάσουν με διάφορους τρόπους στις ηδονές του κόσμου. Ή Καλλιόπη, όμως, αφοσιωμένη στο Χριστό, έφραξε τα αυτιά της στις σειρήνες Ο των σαρκικών ηδονών και με όλη της την ψυχή αφιερώθηκε στην περιποίηση των ασθενών και στη βοήθεια των φτωχών. Όταν ο Δέκιος εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των χριστιανών, τότε συνελήφθη και ή Καλλιόπη και οδηγήθηκε μπροστά στον κριτή. Αυτός μόλις την είδε, θαύμασε την ωραιότητα της και προσπάθησε με κάθε τρόπο να τη σύρει στη ζωή των ηδονών της ειδωλολατρίας. Άλλα ή αγνή Καλλιόπη, με ηρωική σταθερότητα θέλησης, έμεινε αμετακίνητη στην πίστη της προς το Χριστό. Τότε ο έπαρχος διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα. Κατόπιν, τη χαράκωσαν με μαχαίρια και έκαψαν τις πληγές της. Τελικά την αποκεφάλισαν, και κατατάχθηκε στους ανθρώπους πού: "ουκ ήγάπησαν την ψυχήν αυτών άχρι θανάτου"1. Δηλαδή, πού δεν αγάπησαν τη ζωή τους, αλλά την περιφρόνησαν μέχρι θανάτου για το Χριστό.
1. Αποκάλυψη Ιωάννου, ιβ' 11.
Η ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΕΙΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΡΕ (ή Ατρέ)
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ
Είναι άγνωστο αν είναι ο 'ίδιος με τον προηγούμενο. Πάντως μαρτύρησε και αυτός δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΟΣ
Ό Άγιος Νικόδημος γράφει, ότι ίσος είναι ο αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου και Γρηγορίου Νύσσης, πού ήταν θαυμάσιος ασκητής. Ψάρευε μάλιστα στις λίμνες και τα ποτάμια ψάρια και κατόπιν τα μοίραζε στους φτωχούς. Το μόνο σίγουρο όμως είναι, ότι απεβίωσε ειρηνικά. 'Αλλά από τον Συναξαριστή του Μαυρικίου μαθαίνουμε ότι ήταν ο Στουδίτης Ναυκράτιος, ο γνωστός μοναχός, πού υπήρξε θερμός υποστηρικτής των Ιερών εικόνων, για τις όποιες υπέστη διωγμούς και εξορίες. Κατά την Πατριαρχεία του ιερού Ιγνατίου διετέλεσε (842) ηγούμενος της Μονής Στουδίου, όπου και τάφηκε σαν ομολογητής, όταν πέθανε το 847.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Ομολογητής "ό εν Καϊουμά"
Άγνωστος στους Συναξαριστές Αγίου Νικόδημου και Delehaye. Ή μνήμη του βρίσκεται σε κάποιο Εύαγγελάριο, ο δε βίος του σε χειρόγραφο 17 της Άγιοταφίτικης Βιβλιοθήκης (βλ. Α. Κεραμέως Ίεροσολ. Βιβλ. Α', σελ. 70).
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ στο Σωσθένειο (ή Στενία ή Στενή)
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ πού μαρτύρησε στην Κων/πολη
Ό Νεομάρτυρας αυτός, εξαπατήθηκε στην παιδική του ηλικία από τους Τούρκους και εξισλαμίστηκε. Αργότερα συναισθάνθηκε το αμάρτημα του, εξομολογήθηκε και άγνωστο που, έκάρη μοναχός. Αγωνίστηκε σκληρά με προσευχή, νηστεία, αγρυπνίες, χαμαικοιτίες, γονυκλισίες και άλλες σκληραγωγίες για την εξιλέωση του. Αφού προπαρασκευάστηκε έτσι για το μαρτύριο, ήλθε στην Κωνσταντινούπολη, όπου αναγνωρίστηκε από τους Τούρκους και οδηγήθηκε βίαια στον κριτή. 'Ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό και υπέστη σκληρά βασανιστήρια με μαστίγιο. Κατόπιν έγδαραν σταυροειδώς σε λουρίδες το δέρμα του, έκοψαν τη μύτη και τ' αυτιά του και τέλος τον κρέμασαν ανάποδα μετέωρο. Επειδή όμως επέμενε στη χριστιανική του πίστη, τον έκλεισαν και τον έσφιξαν με αιχμηρά σίδερα και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στον άγωνοθέτη και στεφανοδότη Θεό, στις 8 Ιουνίου 1559 στην Κωνσταντινούπολη.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ επίσκοπος, Ρώσος (+ 1023)