Εορτάζοντες την 9ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΘΕΚΛΑ, ΜΑΡΙΑΜΝΗ, ΜΑΡΘΑ,ΜΑΡΙΑ και ΕΝΝΑΘΑ οι πέντε κανονικές Παρθένες
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ επίσκοπος Προύσας
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Έγκλειστος (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΝΙΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Χίο
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΡΕΣΤΗΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ και ΡΟΔΙΩΝ ή ΡΟΔΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ο Θαυματουργός εν τη λαϊκή λίμνη (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ COLUMBA (Σκωτσέζος)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
Ό Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Συναξαριστή του αναφέρει ότι ο Άγιος Κύριλλος έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού και γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ.Χ. Ανεψιός του αρχιεπισκόπου Άλεξανδρείας Θεοφίλου ο Κύριλλος, έλαβε μεγάλη θεολογική μόρφωση, ώστε έγινε κατόπιν διάδοχος του θείου του, στον άρχιεπισκοπικό θρόνο Αλεξανδρείας. Όταν έγινε ή Γ' Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, ο Κύριλλος υπήρξε πρόεδρος αυτής και συνετέλεσε να γκρεμιστούν οι κακοδοξίες του δυσεβούς Νεστορίου, για το πρόσωπο της ύπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. Με πολλά πνευματικά κατορθώματα στο ενεργητικό του, ο Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο την 27η Ιουνίου του 444 μ.Χ., αφοί πατριάρχευσε για 32 περίπου χρόνια. Εκείνο, όμως, πού χαρακτήριζε ιδιαίτερα τη ζωή του Αγίου Κυρίλλου, ήταν ή αρετή του, πού μας θυμίζει τους λόγους του σοφού Παροιμιαστή, ότι ή "δικαιοσύνη άμωμους ορθοτομεί οδούς"1. Ή αρετή, δηλαδή, χαράσσει άψογο και ευθύ το δρόμο των ανθρώπων. Και έπειτα, "ό πεποιθώς τη εαυτού όσιότητι δίκαιος"1, πού σημαίνει, εκείνος πού στηρίζεται στην αρετή και την αγνότητα της καρδιάς, θα είναι δίκαιος και ευλογημένος μπροστά στο Θεό.
1. Παροιμίες Σολομώντος, ία' 5, ιδ' 32.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως κύρος ούράνιον, θεολογία ή ση, βραβεύει εν Πνεύματι, τη Εκκλησία Χριστού, την χάριν την ένθεον συ γαρ καθυπογράψας, της Τριάδος την δόξαν, μύστης της Θεοτόκου, και υπέρμαχος ώφθης, παρ' ης λαμπρώς δεδόξασαι, Ίεράρχα Κύριλλε.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΘΕΚΛΑ, ΜΑΡΙΑΜΝΗ, ΜΑΡΘΑ, ΜΑΡΙΑ και ΕΝΝΑΘΑ οι πέντε κανονικές Παρθένες
Στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Σαθωρίου (330), ζούσε κάποιος Ιερέας, Παύλος ονομαζόμενος, κοντά σ' ένα χωριό πού ονομαζόταν Άζά. Ήταν πλούσιος και φιλοχρήματος, και είχε μαζί του και πέντε κανονικές, δηλαδή παρθένες μοναχές, πού ήταν στολισμένες με την λαμπρότητα των αρετών. Αυτός λοιπόν, Ιερουργούσε και συνέψαλλε μ' αυτές, και όσα χρήματα έδιναν σ' αυτόν οι κανονικές, αυτός τα θησαύριζε για τον εαυτό του. Όταν όμως έγινε γνωστό, ότι ο πρεσβύτερος Παύλος ήταν πλουσιότατος, οι Πέρσες ζήτησαν, με την απειλή ότι θα τον θανατώσουν, ή να αρνηθεί αυτός και οι μαζί μ' αυτόν παρθένες τη θρησκεία του, ή να παραδώσει τους θησαυρούς του. Αυτός τότε, προτίμησε τον πλούτο και δέχτηκε τη θρησκεία των Περσών. Τις δε παρθένες, πού αρνήθηκαν ν' ακολουθήσουν το προδοτικό παράδειγμα του και ν' αρνηθούν το Χριστό, έσφαξε ο ίδιος με τα χέρια του. Άλλα και αυτός δεν πρόλαβε να χαρεί τον πλούτο του. Οι Πέρσες προκειμένου να πάρουν και τους θησαυρούς του, το επόμενο βράδυ τον έπνιξαν. (Ή μνήμη τους, από ορισμένους Συναξαριστές, περιττώς επαναλαμβάνεται και την 26η Σεπτεμβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ επίσκοπος Προύσας
Μαρτύρησε δια ξίφους. Δεν υπάρχουν άλλα βιογραφικά του στοιχεία, μόνον αγιογραφία του.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Έγκλειστος (Ρώσος)
Γεννήθηκε στο χωριό Τσερνάφσκα στις 10 Ιανουαρίου του 1815 στην επαρχία Όρλώφ, από πατέρα Ιερέα. Κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Βασίλιεθιτς Γοβόρωφ. Μετά τα πρώτα του γράμματα μπήκε στο Σεμινάριο του Όρλώφ (1831-37) και αργότερα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεολογική 'Ακαδημία του Κιέβου (1837-41). Το 1841 χειροτονήθηκε διάκονος και σε λίγους μήνες Ιερέας. Διορίστηκε καθηγητής της Ηθικής, της Φιλοσοφίας, της Ψυχολογίας, της Λογικής και των Λατινικών σε διάφορες σχολές και ακαδημίες. Το 1847 ήλθε στα Βαλκάνια και για επτά χρόνια μελετά τον ελληνορθόδοξο μοναχισμό. Το 1857 έγινε πρύτανης της Θεολογικής 'Ακαδημίας της Πετρούπολης και συγχρόνως επιθεωρητής των θρησκευτικών. Το 1859 χειροτονήθηκε επίσκοπος της επαρχίας Ταμπώφ και αργότερα αναλαμβάνει την έδρα της επαρχίας Βλαδιμήρ. Το 1866, μετά 25 χρόνια πολύπλευρης και καρποφόρας εκκλησιαστικής διακονίας, αφήνει την επαρχία του και κλείνεται σ' ένα φτωχικό κελί στην έρημο Βισένσκ. Εκεί θα ζήσει έγκλειστος τα υπόλοιπα 28 χρόνια της ζωής του. Υπήρξε πολυγραφώτατος και τα συγγράμματα του είναι κλασικά και χωρίζονται σε ηθικά, ερμηνευτικά και μεταφραστικά. Πέθανε το 1894 και ή Ρώσικη Εκκλησία τον αγιοποίησε μετά ένα αιώνα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΝΙΑΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ από τη Χίο
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΡΕΣΤΗΣ, ΔΙΟΜΗΔΗΣ και ΡΟΔΙΩΝ ή ΡΟΔΩΝ
Άγνωστοι στον Συναξαριστή του 'Αγίου Νικόδημου. 'Αναφέρονται στον Συναξαριστή του Delehaye χωρίς βιογραφικό σημείωμα. Σε δύο δε Κώδικες, τον 1575 φ. 112 της Παρισινής Βιβλιοθήκης και τον Δ 10 φ. 15 της Λαύρας, υπάρχει κοινή 'Ακολουθία τους από τον Υμνογράφο Ιωσήφ. Τη μνήμη τους αναγράφει και ο υπ' αριθ. 53 Κώδικας των Βλατέων.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ο Θαυματουργός εν τη λαϊκή λίμνη (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ COLUMBA (Σκωτσέζος)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, 'Αθήναι 1985.
Συναξάριον
Συντονιστής: Συντονιστές
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 10ην του μηνός Ιουνίου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ και σοφότατος Μάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ επίσκοπος Προύσας
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΝΙΔΗΣ
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΟΦΑΝΗΣ και ΠΑΝΣΕΜΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΣ (ή Απόλλων) ο Επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ επίσκοπος Βιθυνίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ο της Λαύρας Κιέβου (Ρώσος, + 13ος-14ος αϊ.)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Χριστιανή παρθένος ή Αντωνίνα, αποτελούσε φωτεινό αστέρι της κωμόπολης Καρδάμου. Ή εγκράτεια, ή "* αγνότητα, ή πίστη και ή ελπίδα στο Θεό, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής της. Βασική ασχολία είχε την περίθαλψη ορφανών και την ανακούφιση δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Ή διαγωγή της αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο Φήστο, πού τη συνέλαβε και την υπέβαλε σε ανάκριση. Ή Αντωνίνα χωρίς δισταγμό ομολόγησε πώς ήταν χριστιανή. ο έπαρχος, βλέποντας ότι δεν μπορεί να την μεταπείσει και ότι ή Αντωνίνα έδινε μεγάλη βαρύτητα στην παρθενική της τιμή, την έριξε σε ένα καταγώγιο διεφθαρμένων γυναικών. Άλλα ή προσευχή της παρθένου κόρης προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι αυτό, ώστε οι ίδιες αυτές γυναίκες να τη διώξουν. ο Φήστος την έπανασυνέλαβε και την έριξε σε άλλο όμοιο καταγώγιο. Κάποιος, όμως, χριστιανός, ονομαζόμενος Αλέξανδρος, πήγε σ' αυτό το διαφθορείο, μπήκε στο δωμάτιο της Αντωνίνας και τη φυγάδευσε με τα δικά του ρούχα. Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Φήστος, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε αφού συνέλαβε και τους δύο, ακρωτηρίασε και άλειψε με πίσσα τα σώματα τους. Στη συνέχεια τους έριξε στη φωτιά, όπου μαρτυρικά παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, ο Αλέξανδρος και ή Αντωνίνα έγιναν "τύπος των πιστών εν άγνείρ"1. Δηλαδή, παράδειγμα των πιστών στην αγνότητα και καθαρότητα της ζωής.
1. Α' πρός Τιμόθεον, δ' 12.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Ξυνωρίς ή αγία των Μαρτύρων ύμνείσθω μοι, συν τω εϋκλεεί Αλεξάνδρω, Άντωνίνα ή πάνσεμνος· αγάπη γαρ και πίστει ευσεβεί, έκλάμψαντες εν άθλοις ιεροίς, ίαμάτων έφαπλοϋσι μαρμαρυγάς, τοις ποθώ άνακράζουστ δόξα τω ένισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δι' υμών, πασιν ιάματα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ και σοφότατος Μάρτυρας
Έζησε στα χρόνια του ηγεμόνα Αλεξανδρείας Μαξίμου, του οποίου ή δούλη κατάγγειλε τον σοφότατο και ωραίο αθλητή του Χριστού Νεανίσκο. ο ηγεμόνας τον βασάνισε ποικιλλοτρόπως, για να αρνηθεί τον Χριστό, αλλ' όταν είδε ότι δεν μπορούσε να το καταφέρει, διέταξε να θανατωθεί. Όταν τον οδηγούσαν στον τόπο της εκτέλεσης, μαζί με το πλήθος πού τον ακολουθούσε, ήταν και ή δούλη πού τον πρόδωσε. Τότε ο Νεανίσκος της έκανε νόημα να τον πλησιάσει, και όταν τον πλησίασε της έδωσε το χρυσό δαχτυλίδι του και της είπε: "Σε ευχαριστώ, γυναίκα, διότι με την προδοσία σου έγινες πρόξενος σ' εμένα τέτοιων αγαθών". Όταν έφτασαν στον τόπο της καταδίκης, προσευχήθηκε και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ επίσκοπος Προύσας
Μαρτύρησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363). ΟΙ Συναξαριστές αφηγούνται, ότι σκότωσε δράκοντα με θαυματουργικό τρόπο, πού φώλευε μεταξύ της Προύσας και των θερμών υδάτων. Όταν το έμαθε ο Ιουλιανός, έστειλε απεσταλμένο του στον επίσκοπο ν' αρνηθεί τον Χριστό. Αλλ' επειδή ο Τιμόθεος έμεινε σταθερός στην πιστή του, ο Ιουλιανός τον αποκεφάλισε και έτσι έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΝΙΔΗΣ
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του Μεγάλου, το έτος 379. Ήταν γιος ευσεβών γονέων, Θεοδότου και Θεοφάνους, πού κατοικούσαν στην Καππαδοκία. Μικρός ακόμα, είχε κλίση στη μοναχική ζωή και έφυγε σ' ένα βουνό, όπου κλείστηκε μέσα σε μια σπηλιά και εκεί με νηστεία και προσευχή κατάρτιζε τον εαυτό του. Από την πολλή υγρασία της σπηλιάς αυτής, έπεσαν οι τρίχες της κεφαλής του και των γενείων του. Έτσι ασκητικά και όσια αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΟΦΑΝΗΣ και ΠΑΝΣΕΜΝΗ
Ό όσιος Θεοφάνης καταγόταν από την Αντιόχεια, και γεννήθηκε από γονείς ειδωλολάτρες. Σε ηλικία μόλις 15 χρονών, παντρεύτηκε και μετά τρία χρόνια έγγαμης ζωής, ή σύζυγος του πέθανε. Αυτός τότε αποσύρθηκε σ' ένα μικρό κελί, αφού πρώτα κατηχήθηκε και βαπτίστηκε χριστιανός, και εκεί ζούσε ζωή όσία. Έμαθε όμως ότι κάποια πόρνη, Πανσέμνη ονομαζόμενη, παρέσυρε πολλούς στο θάνατο της αμαρτίας. Έβγαλε λοιπόν τα φτωχικά του ρούχα, ντύθηκε λαμπρή φορεσιά και πήγε στον πατέρα του. Του είπε ότι θέλει να ξαναπαντρευτεί και γι' αυτό χρειαζόταν χρήματα. ο πατέρας του χάρηκε και του έδωσε αρκετά χρυσά νομίσματα για τους γάμους του. ο Θεοφάνης μόλις πήρε το χρυσό, πήγε και βρήκε την ωραία Πανσέμνη. Αφού έφαγαν και ήπιαν μαζί, τη ρώτησε αν θέλει να γίνει γυναίκα του, με την προϋπόθεση όμως να γίνει χριστιανή. Ή Πανσέμνη διέκρινε ότι, αυτός δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους εραστές και τα λόγια του είχαν μιλήσει στην καρδιά της. Με χαρά λοιπόν μοίρασε τα υπάρχοντα της στους φτωχούς, βαπτίστηκε χριστιανή και έζησε με τον όσιο Θεοφάνη σ' ένα διπλανό κελί. Μετά 15 μήνες, πέθαναν ειρηνικά και οι δύο μαζί.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΣ (ή Απόλλων) ο Επίσκοπος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ επίσκοπος Βιθυνίας
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ο της Λαύρας Κιέβου (Ρώσος, + 13ος-14ος αϊ.)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ και σοφότατος Μάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ επίσκοπος Προύσας
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΝΙΔΗΣ
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΟΦΑΝΗΣ και ΠΑΝΣΕΜΝΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΣ (ή Απόλλων) ο Επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ επίσκοπος Βιθυνίας
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ο της Λαύρας Κιέβου (Ρώσος, + 13ος-14ος αϊ.)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Χριστιανή παρθένος ή Αντωνίνα, αποτελούσε φωτεινό αστέρι της κωμόπολης Καρδάμου. Ή εγκράτεια, ή "* αγνότητα, ή πίστη και ή ελπίδα στο Θεό, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής της. Βασική ασχολία είχε την περίθαλψη ορφανών και την ανακούφιση δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Ή διαγωγή της αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο Φήστο, πού τη συνέλαβε και την υπέβαλε σε ανάκριση. Ή Αντωνίνα χωρίς δισταγμό ομολόγησε πώς ήταν χριστιανή. ο έπαρχος, βλέποντας ότι δεν μπορεί να την μεταπείσει και ότι ή Αντωνίνα έδινε μεγάλη βαρύτητα στην παρθενική της τιμή, την έριξε σε ένα καταγώγιο διεφθαρμένων γυναικών. Άλλα ή προσευχή της παρθένου κόρης προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι αυτό, ώστε οι ίδιες αυτές γυναίκες να τη διώξουν. ο Φήστος την έπανασυνέλαβε και την έριξε σε άλλο όμοιο καταγώγιο. Κάποιος, όμως, χριστιανός, ονομαζόμενος Αλέξανδρος, πήγε σ' αυτό το διαφθορείο, μπήκε στο δωμάτιο της Αντωνίνας και τη φυγάδευσε με τα δικά του ρούχα. Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Φήστος, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε αφού συνέλαβε και τους δύο, ακρωτηρίασε και άλειψε με πίσσα τα σώματα τους. Στη συνέχεια τους έριξε στη φωτιά, όπου μαρτυρικά παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, ο Αλέξανδρος και ή Αντωνίνα έγιναν "τύπος των πιστών εν άγνείρ"1. Δηλαδή, παράδειγμα των πιστών στην αγνότητα και καθαρότητα της ζωής.
1. Α' πρός Τιμόθεον, δ' 12.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Ξυνωρίς ή αγία των Μαρτύρων ύμνείσθω μοι, συν τω εϋκλεεί Αλεξάνδρω, Άντωνίνα ή πάνσεμνος· αγάπη γαρ και πίστει ευσεβεί, έκλάμψαντες εν άθλοις ιεροίς, ίαμάτων έφαπλοϋσι μαρμαρυγάς, τοις ποθώ άνακράζουστ δόξα τω ένισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δι' υμών, πασιν ιάματα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ και σοφότατος Μάρτυρας
Έζησε στα χρόνια του ηγεμόνα Αλεξανδρείας Μαξίμου, του οποίου ή δούλη κατάγγειλε τον σοφότατο και ωραίο αθλητή του Χριστού Νεανίσκο. ο ηγεμόνας τον βασάνισε ποικιλλοτρόπως, για να αρνηθεί τον Χριστό, αλλ' όταν είδε ότι δεν μπορούσε να το καταφέρει, διέταξε να θανατωθεί. Όταν τον οδηγούσαν στον τόπο της εκτέλεσης, μαζί με το πλήθος πού τον ακολουθούσε, ήταν και ή δούλη πού τον πρόδωσε. Τότε ο Νεανίσκος της έκανε νόημα να τον πλησιάσει, και όταν τον πλησίασε της έδωσε το χρυσό δαχτυλίδι του και της είπε: "Σε ευχαριστώ, γυναίκα, διότι με την προδοσία σου έγινες πρόξενος σ' εμένα τέτοιων αγαθών". Όταν έφτασαν στον τόπο της καταδίκης, προσευχήθηκε και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ επίσκοπος Προύσας
Μαρτύρησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363). ΟΙ Συναξαριστές αφηγούνται, ότι σκότωσε δράκοντα με θαυματουργικό τρόπο, πού φώλευε μεταξύ της Προύσας και των θερμών υδάτων. Όταν το έμαθε ο Ιουλιανός, έστειλε απεσταλμένο του στον επίσκοπο ν' αρνηθεί τον Χριστό. Αλλ' επειδή ο Τιμόθεος έμεινε σταθερός στην πιστή του, ο Ιουλιανός τον αποκεφάλισε και έτσι έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΝΙΔΗΣ
Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοδοσίου του Μεγάλου, το έτος 379. Ήταν γιος ευσεβών γονέων, Θεοδότου και Θεοφάνους, πού κατοικούσαν στην Καππαδοκία. Μικρός ακόμα, είχε κλίση στη μοναχική ζωή και έφυγε σ' ένα βουνό, όπου κλείστηκε μέσα σε μια σπηλιά και εκεί με νηστεία και προσευχή κατάρτιζε τον εαυτό του. Από την πολλή υγρασία της σπηλιάς αυτής, έπεσαν οι τρίχες της κεφαλής του και των γενείων του. Έτσι ασκητικά και όσια αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΟΦΑΝΗΣ και ΠΑΝΣΕΜΝΗ
Ό όσιος Θεοφάνης καταγόταν από την Αντιόχεια, και γεννήθηκε από γονείς ειδωλολάτρες. Σε ηλικία μόλις 15 χρονών, παντρεύτηκε και μετά τρία χρόνια έγγαμης ζωής, ή σύζυγος του πέθανε. Αυτός τότε αποσύρθηκε σ' ένα μικρό κελί, αφού πρώτα κατηχήθηκε και βαπτίστηκε χριστιανός, και εκεί ζούσε ζωή όσία. Έμαθε όμως ότι κάποια πόρνη, Πανσέμνη ονομαζόμενη, παρέσυρε πολλούς στο θάνατο της αμαρτίας. Έβγαλε λοιπόν τα φτωχικά του ρούχα, ντύθηκε λαμπρή φορεσιά και πήγε στον πατέρα του. Του είπε ότι θέλει να ξαναπαντρευτεί και γι' αυτό χρειαζόταν χρήματα. ο πατέρας του χάρηκε και του έδωσε αρκετά χρυσά νομίσματα για τους γάμους του. ο Θεοφάνης μόλις πήρε το χρυσό, πήγε και βρήκε την ωραία Πανσέμνη. Αφού έφαγαν και ήπιαν μαζί, τη ρώτησε αν θέλει να γίνει γυναίκα του, με την προϋπόθεση όμως να γίνει χριστιανή. Ή Πανσέμνη διέκρινε ότι, αυτός δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους εραστές και τα λόγια του είχαν μιλήσει στην καρδιά της. Με χαρά λοιπόν μοίρασε τα υπάρχοντα της στους φτωχούς, βαπτίστηκε χριστιανή και έζησε με τον όσιο Θεοφάνη σ' ένα διπλανό κελί. Μετά 15 μήνες, πέθαναν ειρηνικά και οι δύο μαζί.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΣ (ή Απόλλων) ο Επίσκοπος
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΙΟΣ επίσκοπος Βιθυνίας
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ο της Λαύρας Κιέβου (Ρώσος, + 13ος-14ος αϊ.)
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 11ην του μηνός Ιουνίου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ και ΒΑΡΝΑΒΑΣ
ΣΥΝΑΞΗ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τω " Αδειν"
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ μαζί με άλλους τέσσερις
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ο θαυματουργός ο εν Λεμεσώ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Τσί-Σούνγκ (Κινέζος) και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες: ΤΑΤΙΑΝΗ ή Πρεσβυτέρα του, ΗΣΑΪΑΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ οι γιοι του, ΜΑΡΙΑ ή νύφη του και άλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες.
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ και ΒΑΡΝΑΒΑΣ
Ό Βαρθολομαίος ήταν από τους δώδεκα Απόστολους του Κυρίου και κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Ινδούς. Άλλα στην Ουρβανούπολη οι ειδωλολάτρες τον σταύρωσαν και έτσι ένδοξα τελείωσε τη ζωή του με το μαρτύριο. Ο Βαρνάβας ήταν Ιουδαίος Λευίτης, από την Κύπρο. Αλλά στα χρόνια των Αποστόλων κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Βασικός συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου ο Βαρνάβας, κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού στην Ιερουσαλήμ, στη Ρώμη, στην Αλεξάνδρεια και στη γενέτειρά του Κύπρο. Εκεί λιθοβολήθηκε από τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες και στη συνέχεια τον έκαψαν. Ο Βαρνάβας υπήρξε μεγάλη και ένδοξη εκκλησιαστική φυσιογνωμία, πού διακρίθηκε για τη φλογερή του πίστη και για την ικανότητα του στο κήρυγμα του θείου λόγου. Και οι δύο Απόστολοι συνέβαλαν κατά τον καλύτερο τρόπο στην εκπλήρωση της προφητείας του Κυρίου, ότι "εις πάντα τα έθνη δει πρώτον κηρυχθήναι το ευαγγέλιον"1. Δηλαδή, πρέπει σε όλα τα έθνη, σύμφωνα με το θείο σχέδιο να κηρυχθεί προηγουμένως το Ευαγγέλιο, για να είναι το κήρυγμα αυτό έλεγχος για εκείνους πού δε θα πιστέψουν.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, ιγ'10.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θεία όργανα, του Παρακλήτου και εκφάντορες, του Θεού Λόγου, ανεδείχθητε θεόπται Απόστολοι, Βαρθολομαίε των Δώδεκα σύσκηνε, και Βαρνάβα ως υιός παρακλήσεως. Αλλ' αιτήσασθε, Χριστόν τον Θεόν πανεύφημοι, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
ΣΥΝΑΞΗ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τω " Αδειν"
δηλαδή ή παράδοση από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ του ύμνου "Άξιον Εστίν".
Ή παράδοση αυτή του γνωστού ύμνου " Άξιον Εστίν", έγινε με θαυματουργικό τρόπο σε κάποιο κελί της Μονής Παντοκράτορας του Αγίου Όρους, πού επονομάζεται " Άξιον Εστίν", ή δε τοποθεσία ονομάζεται " ΄Αδειν". ο δε Άγγελος πού παρέδωσε τον ύμνο αυτό σε κάποιο μοναχό, ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Πατέρων αθροίσθητε, πασά του Άθω πληθύς, πιστώς εορτάζοντες, σήμερον χαίροντες, και φαιδρώς άλαλάζοντες, πάντες εν ευφροσύνη' του Θεού γαρ ή Μήτηρ, νυν παρά του Αγγέλου, παραδόξως υμνείται- διό ως Θεοτόκον αεί ταύτην δοξάζομεν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ μαζί με άλλους τέσσερις
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ο θαυματουργός ο εν Λεμεσώ
Μάλλον είναι ένας από τους 300 Αγίους Αλαμανούς Κυπρίους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Τσί-Σούνγκ (Κινέζος) και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες: ΤΑΤΙΑΝΗ ή Πρεσβυτέρα του, ΗΣΑΪΑΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ οι γιοι του, ΜΑΡΙΑ ή νύφη του και άλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες.
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτών των αγίων της ορθοδοξίας, μπορεί να βρεί ο αναγνώστης στο βιβλίο Συναξάριον Ορθοδόξων Κινέζων Μαρτύρων, του Γεωργίου Έ. Πιπεράκη, Αθήναι 1997.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ και ΒΑΡΝΑΒΑΣ
ΣΥΝΑΞΗ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τω " Αδειν"
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ μαζί με άλλους τέσσερις
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ο θαυματουργός ο εν Λεμεσώ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Τσί-Σούνγκ (Κινέζος) και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες: ΤΑΤΙΑΝΗ ή Πρεσβυτέρα του, ΗΣΑΪΑΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ οι γιοι του, ΜΑΡΙΑ ή νύφη του και άλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες.
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ και ΒΑΡΝΑΒΑΣ
Ό Βαρθολομαίος ήταν από τους δώδεκα Απόστολους του Κυρίου και κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Ινδούς. Άλλα στην Ουρβανούπολη οι ειδωλολάτρες τον σταύρωσαν και έτσι ένδοξα τελείωσε τη ζωή του με το μαρτύριο. Ο Βαρνάβας ήταν Ιουδαίος Λευίτης, από την Κύπρο. Αλλά στα χρόνια των Αποστόλων κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Βασικός συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου ο Βαρνάβας, κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού στην Ιερουσαλήμ, στη Ρώμη, στην Αλεξάνδρεια και στη γενέτειρά του Κύπρο. Εκεί λιθοβολήθηκε από τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες και στη συνέχεια τον έκαψαν. Ο Βαρνάβας υπήρξε μεγάλη και ένδοξη εκκλησιαστική φυσιογνωμία, πού διακρίθηκε για τη φλογερή του πίστη και για την ικανότητα του στο κήρυγμα του θείου λόγου. Και οι δύο Απόστολοι συνέβαλαν κατά τον καλύτερο τρόπο στην εκπλήρωση της προφητείας του Κυρίου, ότι "εις πάντα τα έθνη δει πρώτον κηρυχθήναι το ευαγγέλιον"1. Δηλαδή, πρέπει σε όλα τα έθνη, σύμφωνα με το θείο σχέδιο να κηρυχθεί προηγουμένως το Ευαγγέλιο, για να είναι το κήρυγμα αυτό έλεγχος για εκείνους πού δε θα πιστέψουν.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, ιγ'10.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θεία όργανα, του Παρακλήτου και εκφάντορες, του Θεού Λόγου, ανεδείχθητε θεόπται Απόστολοι, Βαρθολομαίε των Δώδεκα σύσκηνε, και Βαρνάβα ως υιός παρακλήσεως. Αλλ' αιτήσασθε, Χριστόν τον Θεόν πανεύφημοι, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
ΣΥΝΑΞΗ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ εν τω " Αδειν"
δηλαδή ή παράδοση από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ του ύμνου "Άξιον Εστίν".
Ή παράδοση αυτή του γνωστού ύμνου " Άξιον Εστίν", έγινε με θαυματουργικό τρόπο σε κάποιο κελί της Μονής Παντοκράτορας του Αγίου Όρους, πού επονομάζεται " Άξιον Εστίν", ή δε τοποθεσία ονομάζεται " ΄Αδειν". ο δε Άγγελος πού παρέδωσε τον ύμνο αυτό σε κάποιο μοναχό, ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Πατέρων αθροίσθητε, πασά του Άθω πληθύς, πιστώς εορτάζοντες, σήμερον χαίροντες, και φαιδρώς άλαλάζοντες, πάντες εν ευφροσύνη' του Θεού γαρ ή Μήτηρ, νυν παρά του Αγγέλου, παραδόξως υμνείται- διό ως Θεοτόκον αεί ταύτην δοξάζομεν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ μαζί με άλλους τέσσερις
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΟΣΙΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ο θαυματουργός ο εν Λεμεσώ
Μάλλον είναι ένας από τους 300 Αγίους Αλαμανούς Κυπρίους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ Τσί-Σούνγκ (Κινέζος) και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες: ΤΑΤΙΑΝΗ ή Πρεσβυτέρα του, ΗΣΑΪΑΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ οι γιοι του, ΜΑΡΙΑ ή νύφη του και άλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες.
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτών των αγίων της ορθοδοξίας, μπορεί να βρεί ο αναγνώστης στο βιβλίο Συναξάριον Ορθοδόξων Κινέζων Μαρτύρων, του Γεωργίου Έ. Πιπεράκη, Αθήναι 1997.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 12ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ο Αιγύπτιος
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Θεοφόρος ο εν Άθω ασκήσας
Η ΑΓΙΑ ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ εν τοις Δογάζου
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΣ Επίσκοπος Λευκωσίας Κύπρου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Στρατιώτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Κονεζίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Άσπροκάστρω
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας από τα Ιωάννινα
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ο Αιγύπτιος
Από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες των αιγυπτιακών έρημων ο Ονούφριος, καταγόταν από την Περσία. Από παιδί ακόμα έδειχνε φλογερό πόθο ολοκληρωτικής αφιέρωσης στο Θεό. Σε νεαρή ηλικία, εντάχθηκε σε μια κοινοβιακή αδελφότητα, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην πνευματική και σωματική εγκράτεια και στην υπακοή. Ή μεγάλη του ταπεινοφροσύνη έκανε τους αδελφούς του να τον αγαπήσουν πολύ. Όταν ωρίμασε περισσότερο στην ηλικία ο Ονούφριος θέλησε να πάει βαθύτερα στην έρημο, να γνωρίσει και να μιμηθεί τη ζωή των εκεί ασκητών της. Με μεγάλη λύπη ή αδελφότητα άφησε ελεύθερο το επίλεκτο αυτό μέλος της. Αφού βάδισε αρκετά μέσα στην έρημο, συνάντησε την καλύβη του ερημίτη Έρμία, πού με θεία αποκάλυψη τον περίμενε. ο Έρμίας τον οδήγησε σε μια καλύβη, κάτω από έναν πελώριο φοίνικα, πού δίπλα κελάρυζαν τα νερά μιας καθάριας πηγής. Εκεί ο Ονούφριος επιδόθηκε σε μεγαλύτερη πνευματική άσκηση και ή φήμη του διαδόθηκε σε όλους τους ερημίτες, πού συχνά πήγαιναν να τον συμβουλευθούν και να πάρουν την ευχή του. Τελικά, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε ο Αββάς Παφνούτιος, άφησε την τελευταία του πνοή και ο Παφνούτιος τον έθαψε κάτω από τον πελώριο φοίνικα. Θύμισε έτσι, σε όλους τα λόγια του Απ. Παύλου: "γύμναζε σεαυτόν προς ευσέβειαν"1. Δηλαδή, γύμναζε και συνήθιζε τον εαυτό σου στη συνεχή εξάσκηση της αγίας ζωής.
1. Α' προς Τιμόθεον, δ' 7.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Των Αγγέλων τον βίον εν σαρκί μιμησάμενοι, ώφθητε ερήμου πολίται και χαρίτων κειμήλια, Ονούφριε Αιγύπτου καλλονή και Πέτρε των εν Άθω ο φωστήρ· δια τούτο τους αγώνας υμών αεί, τιμώμεν αναμέλποντες· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι' υμών πάσιν ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Θεοφόρος ο εν Άθω ασκήσας
Πατρίδα του οσίου αυτού ήταν ή Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς του, ευσεβή και διακεκριμένα μέλη της εκεί κοινωνίας, τον είχαν αναθρέψει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Ή εκπαίδευση του Πέτρου, υπήρξε αξιόλογη και με τα προσόντα πού ήταν προικισμένος αναδείχτηκε και στρατηγός. Αλλ' ο Πέτρος, με τη δύναμη της χριστιανικής ζωής, δεν ξέφυγε από τον ίσιο και φωτεινό δρόμο. Ανέβηκε ψηλά, αλλ' έμεινε αγαθός. Και ενώ βρισκόταν μεταξύ των επισήμων και μεγάλων, αγαπούσε να κάνει συντροφιά με τους μικρούς και να επισκέπτεται τα ταπεινά τους σπίτια, για να φέρνει στις στερήσεις και τις θλίψεις τους παρηγοριά και ανακούφιση. Σε κάποια μάχη όμως, νικήθηκε το βασιλικό στράτευμα και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος. Απελευθερώθηκε με θαυμαστό τρόπο και πήρε την απόφαση ν' αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Χριστό. Πήγε λοιπόν στη Ρώμη, περιηγήθηκε όλα τα χριστιανικά μνημεία, μελέτησε την Ιστορία των αγώνων της Εκκλησίας και κατόπιν έγινε μοναχός. Έπειτα πήγε στο Άγιο Όρος, όπου ασκήτεψε για αρκετά χρόνια μέσα σε μια σπηλιά. Όταν πέθανε οι μοναχοί τον έθαψαν με τιμές, σαν πατέρα και καθοδηγό τους.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Καταγόταν από τη Νίκαια της Βιθυνίας και υπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Μαξιμιανού και Διοκλητιανού και άρχοντα Πρισκιλλιανού. Το έτος 302 συνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή και χτυπήθηκε στους μαστούς. Κατόπιν ρίχτηκε στη φυλακή και επειδή επέμενε στην πίστη της, την κρέμασαν επάνω σ' ένα ξύλο, έτσι ώστε να καίγονται οι πλευρές της και έπειτα την άπλωσαν επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα. Κατόπιν σούβλισαν τα κάτω άκρα της και έτσι μισοπεθαμένη την έριξαν πάλι στη φυλακή, όπου έμεινε δύο ολόκληρα χρόνια. Έπειτα την έβγαλαν από τη φυλακή και την έριξαν στη θάλασσα, όπου ή Αγία έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ εν τοις Δογάζου
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΣ Επίσκοπος Λευκωσίας Κύπρου.
Απεβίωσε ειρηνικά. Στον Παρισινό Κωδ. 402 Coislin φ. 157 ή μνήμη του φέρεται και την 13η Ιουνίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Στρατιώτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Κονεζίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Ασπροκάστρω
Ό Νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από την Τραπεζούντα και ήταν λόγιος πρόκριτος της πόλης αυτής και πολύ ευσεβής. Ασχολούμενος με το εμπόριο, κάποτε επιβιβάσθηκε σ' ένα τούρκικο πλοίο και συνόδευε τα εμπορεύματα του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ή προσευχή, ή νηστεία και ή ελεημοσύνη πού εκδήλωσε ο Ιωάννης, κίνησε τον φθόνο του Τούρκου πλοιάρχου, ο οποίος με μακρές συζητήσεις προσπαθούσε να τον προσηλυτίσει. ο Ιωάννης έμπειρος σχετικά με τις Γραφές, νίκησε τον πλοίαρχο στις θρησκευτικές αυτές συζητήσεις. Όταν αποβιβάστηκαν στο Άκκερμαν (Ασπρόκαοτρο), ο πλοίαρχος συκοφάντησε τον Ιωάννη στον Τούρκο ηγεμόνα, ότι δήθεν έδωσε λόγο να γίνει μωαμεθανός. Μετά από λίγο οδηγούσαν με τιμές τον Ιωάννη, μπροστά στον ηγεμόνα, πού με κολακείες και υποσχέσεις προσπαθούσε να επιτύχει τον σκοπό του. Αλλ' ο Ιωάννης περίτρανα ομολόγησε πώς ήταν, είναι και θα παραμείνει χριστιανός, όσα πλούτη και αξιώματα και αν του προσφέρουν. Θυμωμένος ο ηγεμόνας, διέταξε και τον βασάνισαν τόσο σκληρά, ώστε το αίμα του έτρεχε σαν ποτάμι. Κατόπιν έτσι αιμόφυρτο τον έριξαν στη φυλακή. Την επόμενη ήμερα, όταν τον ξαναπαρουσίασαν στον ηγεμόνα, ο Ιωάννης ομολόγησε με περισσότερο θάρρος την πίστη του, λέγοντας πώς αυτά τα βασανιστήρια πού του έκαναν δεν του φάνηκαν τίποτα και αν έχουν άλλα καινούργια ας τα εφαρμόσουν. Εξοργισμένος ακόμα περισσότερο από τα λόγια αυτά ο τύραννος, διέταξε και τον μαστίγωσαν τόσο βάρβαρα, ώστε άρχισαν να πέφτουν κομμάτια οι σάρκες του, μέχρι πού φάνηκαν τα εντόσθια του. Στη συνέχεια τον έδεσαν στην ουρά ενός αγρίου αλόγου, πού τον έσερνε μέσα στους δρόμους της πόλης. Τη στιγμή δε πού περνούσε από την εβραϊκή συνοικία, οι Εβραίοι έβριζαν και κακοποιούσαν τον Μάρτυρα. Ένας μάλιστα, πήρε ένα σπαθί και του έκοψε το κεφάλι, στις 12 Ιουνίου 1492. Από τα θαύματα πού έκανε το εγκαταλελειμμένο λείψανο του Αγίου, ο ηγεμόνας φοβήθηκε και έδωσε την άδεια στους χριστιανούς να το παραλάβουν και να το κηδεύσουν με τιμές σε κάποιο Ναό, όπου παρέμεινε 70 χρόνια θαυματουργώντας. Αργότερα, με βασιλικές τιμές, μετακομίστηκε στη Σουτζάβα της Μολδαυίας. Ακολουθία του Αγίου αυτού, συνέταξε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Νικηφόρος ο Κρής, πού εκδόθηκε το 1819 στο Ιάσιο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη
Πατρίδα του Άγιου Αυτού, ήταν το χωριό Τρίγλια της Προύσας. Όταν λοιπόν ο Συνέσιος ήλθε σε ηλικία γάμου, οι γονείς του ετοιμάζονταν να τον παντρέψουν. Αυτός όμως, φλεγόμενος από θείο έρωτα, έφυγε και πήγε στο Άγιο Όρος. Αρχικά πήγε στη Μονή Ιβήρων, όπου ήταν ο Αδελφός του Θεόφιλος και ο θείος του Γεράσιμος. Αυτοί λοιπόν τον συμβούλεψαν και ήλθε στο κοινόβιο του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, όπου μετά από δοκιμή έγινε Μοναχός. Λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821, ο Συνέσιος μαζί με τους Γέροντες και τον επίτροπο του Αγίου Όρους Άρχοντα κυρ Σπανδωνή, συνελήφθησαν από τους Τούρκους και οδηγήθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί τους βασάνισαν σκληρά, επειδή δήθεν δεν μαρτυρούσαν τους κρυμμένους θησαυρούς των Μοναστηριών. ο επί δυόμισι χρόνια ανελέητος βασανισμός τους, έκανε τον Συνέσιο μαζί με τους υπόλοιπους Γέροντες να παραδώσουν μαρτυρικά τη δίκαια ψυχή τους στο Θεό, στις 12 Ιουνίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Πατρίδα του ήταν το χωριό Έζουβά ή αλλιώς Άμούρμπεκι των Σερρών. Νέος ακόμα, ήλθε με τον πατέρα του στο Άγιο Όρος, όπου ο μεν πατέρας του έγινε μοναχός στο κοινόβιο του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, ο δε Βενέδικτος στά
λθηκε στον Πολύγυρο για να μάθει τα Ιερά γράμματα. Όταν μεγάλωσε έγινε και αυτός μοναχός και αργότερα Ιερέας. Με την Επανάσταση του 1821 συνελήφθη από τους Τούρκους, οδηγήθηκε δέσμιος μαζί με άλλους καλόγηρους στη Θεσσαλονίκη, όπου πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου με αποκεφαλισμό, στις 12 Ιουνίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Ό νέος Οσιομάρτυρας Τιμόθεος καταγόταν από ένα χωριό της Βέροιας. Όταν ήταν νέος παντρεύτηκε και μετά από την αποθίωοη της συζύγου του πήγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε Μοναχός. Με την Επανάσταση του 1821, μαρτύρησε και αυτός στη Θεσσαλονίκη, μαζί με άλλους καλόγηρους, στις 12 Ιουνίου 1821. Ήταν τότε πάνω από 60 χρονών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας από τα Ιωάννινα
Κατά κόσμον ονομαζόταν Πέτρος και καταγόταν από τα Ιωάννινα. Έμεινε ορφανός από πατέρα και ή μητέρα του τον έστειλε στο Ελληνικό σχολείο του Παλάνου για να διδαχθεί τα Ιερά γράμματα. Συνέβη όμως να έλθει σε επαφή με μοναχούς του Ιερού κοινοβίου του πρωτομάρτυρα Στεφάνου του Αγίου Όρους, και όταν αυτοί επέστρεψαν στο Άγιον Όρος τους ακολούθησε και αυτός. Μετά από δοκιμή, έγινε μοναχός με το όνομα Παύλος. Το 1821 όμως, συνελήφθη μαζί με άλλους συμμοναστές του, από τον ηγεμόνα Άμπλούτ Ρομπούτ πασά και οδηγήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έλαβε μαρτυρικό τέλος, μετά από φρικτά και βάρβαρα βασανιστήρια.
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ο Αιγύπτιος
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Θεοφόρος ο εν Άθω ασκήσας
Η ΑΓΙΑ ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ εν τοις Δογάζου
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΣ Επίσκοπος Λευκωσίας Κύπρου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Στρατιώτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Κονεζίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Άσπροκάστρω
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας από τα Ιωάννινα
Αναλυτικά
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ο Αιγύπτιος
Από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες των αιγυπτιακών έρημων ο Ονούφριος, καταγόταν από την Περσία. Από παιδί ακόμα έδειχνε φλογερό πόθο ολοκληρωτικής αφιέρωσης στο Θεό. Σε νεαρή ηλικία, εντάχθηκε σε μια κοινοβιακή αδελφότητα, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην πνευματική και σωματική εγκράτεια και στην υπακοή. Ή μεγάλη του ταπεινοφροσύνη έκανε τους αδελφούς του να τον αγαπήσουν πολύ. Όταν ωρίμασε περισσότερο στην ηλικία ο Ονούφριος θέλησε να πάει βαθύτερα στην έρημο, να γνωρίσει και να μιμηθεί τη ζωή των εκεί ασκητών της. Με μεγάλη λύπη ή αδελφότητα άφησε ελεύθερο το επίλεκτο αυτό μέλος της. Αφού βάδισε αρκετά μέσα στην έρημο, συνάντησε την καλύβη του ερημίτη Έρμία, πού με θεία αποκάλυψη τον περίμενε. ο Έρμίας τον οδήγησε σε μια καλύβη, κάτω από έναν πελώριο φοίνικα, πού δίπλα κελάρυζαν τα νερά μιας καθάριας πηγής. Εκεί ο Ονούφριος επιδόθηκε σε μεγαλύτερη πνευματική άσκηση και ή φήμη του διαδόθηκε σε όλους τους ερημίτες, πού συχνά πήγαιναν να τον συμβουλευθούν και να πάρουν την ευχή του. Τελικά, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε ο Αββάς Παφνούτιος, άφησε την τελευταία του πνοή και ο Παφνούτιος τον έθαψε κάτω από τον πελώριο φοίνικα. Θύμισε έτσι, σε όλους τα λόγια του Απ. Παύλου: "γύμναζε σεαυτόν προς ευσέβειαν"1. Δηλαδή, γύμναζε και συνήθιζε τον εαυτό σου στη συνεχή εξάσκηση της αγίας ζωής.
1. Α' προς Τιμόθεον, δ' 7.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Των Αγγέλων τον βίον εν σαρκί μιμησάμενοι, ώφθητε ερήμου πολίται και χαρίτων κειμήλια, Ονούφριε Αιγύπτου καλλονή και Πέτρε των εν Άθω ο φωστήρ· δια τούτο τους αγώνας υμών αεί, τιμώμεν αναμέλποντες· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι' υμών πάσιν ιάματα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Θεοφόρος ο εν Άθω ασκήσας
Πατρίδα του οσίου αυτού ήταν ή Κωνσταντινούπολη. Οι γονείς του, ευσεβή και διακεκριμένα μέλη της εκεί κοινωνίας, τον είχαν αναθρέψει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Ή εκπαίδευση του Πέτρου, υπήρξε αξιόλογη και με τα προσόντα πού ήταν προικισμένος αναδείχτηκε και στρατηγός. Αλλ' ο Πέτρος, με τη δύναμη της χριστιανικής ζωής, δεν ξέφυγε από τον ίσιο και φωτεινό δρόμο. Ανέβηκε ψηλά, αλλ' έμεινε αγαθός. Και ενώ βρισκόταν μεταξύ των επισήμων και μεγάλων, αγαπούσε να κάνει συντροφιά με τους μικρούς και να επισκέπτεται τα ταπεινά τους σπίτια, για να φέρνει στις στερήσεις και τις θλίψεις τους παρηγοριά και ανακούφιση. Σε κάποια μάχη όμως, νικήθηκε το βασιλικό στράτευμα και ο ίδιος πιάστηκε αιχμάλωτος. Απελευθερώθηκε με θαυμαστό τρόπο και πήρε την απόφαση ν' αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Χριστό. Πήγε λοιπόν στη Ρώμη, περιηγήθηκε όλα τα χριστιανικά μνημεία, μελέτησε την Ιστορία των αγώνων της Εκκλησίας και κατόπιν έγινε μοναχός. Έπειτα πήγε στο Άγιο Όρος, όπου ασκήτεψε για αρκετά χρόνια μέσα σε μια σπηλιά. Όταν πέθανε οι μοναχοί τον έθαψαν με τιμές, σαν πατέρα και καθοδηγό τους.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΤΩΝΙΝΑ
Καταγόταν από τη Νίκαια της Βιθυνίας και υπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Μαξιμιανού και Διοκλητιανού και άρχοντα Πρισκιλλιανού. Το έτος 302 συνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή και χτυπήθηκε στους μαστούς. Κατόπιν ρίχτηκε στη φυλακή και επειδή επέμενε στην πίστη της, την κρέμασαν επάνω σ' ένα ξύλο, έτσι ώστε να καίγονται οι πλευρές της και έπειτα την άπλωσαν επάνω σε πυρακτωμένη σχάρα. Κατόπιν σούβλισαν τα κάτω άκρα της και έτσι μισοπεθαμένη την έριξαν πάλι στη φυλακή, όπου έμεινε δύο ολόκληρα χρόνια. Έπειτα την έβγαλαν από τη φυλακή και την έριξαν στη θάλασσα, όπου ή Αγία έλαβε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ εν τοις Δογάζου
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΖΗΝΩΝ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΣ Επίσκοπος Λευκωσίας Κύπρου.
Απεβίωσε ειρηνικά. Στον Παρισινό Κωδ. 402 Coislin φ. 157 ή μνήμη του φέρεται και την 13η Ιουνίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Στρατιώτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Κονεζίας ο Θαυματουργός (Ρώσος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο εν Ασπροκάστρω
Ό Νεομάρτυρας αυτός καταγόταν από την Τραπεζούντα και ήταν λόγιος πρόκριτος της πόλης αυτής και πολύ ευσεβής. Ασχολούμενος με το εμπόριο, κάποτε επιβιβάσθηκε σ' ένα τούρκικο πλοίο και συνόδευε τα εμπορεύματα του. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ή προσευχή, ή νηστεία και ή ελεημοσύνη πού εκδήλωσε ο Ιωάννης, κίνησε τον φθόνο του Τούρκου πλοιάρχου, ο οποίος με μακρές συζητήσεις προσπαθούσε να τον προσηλυτίσει. ο Ιωάννης έμπειρος σχετικά με τις Γραφές, νίκησε τον πλοίαρχο στις θρησκευτικές αυτές συζητήσεις. Όταν αποβιβάστηκαν στο Άκκερμαν (Ασπρόκαοτρο), ο πλοίαρχος συκοφάντησε τον Ιωάννη στον Τούρκο ηγεμόνα, ότι δήθεν έδωσε λόγο να γίνει μωαμεθανός. Μετά από λίγο οδηγούσαν με τιμές τον Ιωάννη, μπροστά στον ηγεμόνα, πού με κολακείες και υποσχέσεις προσπαθούσε να επιτύχει τον σκοπό του. Αλλ' ο Ιωάννης περίτρανα ομολόγησε πώς ήταν, είναι και θα παραμείνει χριστιανός, όσα πλούτη και αξιώματα και αν του προσφέρουν. Θυμωμένος ο ηγεμόνας, διέταξε και τον βασάνισαν τόσο σκληρά, ώστε το αίμα του έτρεχε σαν ποτάμι. Κατόπιν έτσι αιμόφυρτο τον έριξαν στη φυλακή. Την επόμενη ήμερα, όταν τον ξαναπαρουσίασαν στον ηγεμόνα, ο Ιωάννης ομολόγησε με περισσότερο θάρρος την πίστη του, λέγοντας πώς αυτά τα βασανιστήρια πού του έκαναν δεν του φάνηκαν τίποτα και αν έχουν άλλα καινούργια ας τα εφαρμόσουν. Εξοργισμένος ακόμα περισσότερο από τα λόγια αυτά ο τύραννος, διέταξε και τον μαστίγωσαν τόσο βάρβαρα, ώστε άρχισαν να πέφτουν κομμάτια οι σάρκες του, μέχρι πού φάνηκαν τα εντόσθια του. Στη συνέχεια τον έδεσαν στην ουρά ενός αγρίου αλόγου, πού τον έσερνε μέσα στους δρόμους της πόλης. Τη στιγμή δε πού περνούσε από την εβραϊκή συνοικία, οι Εβραίοι έβριζαν και κακοποιούσαν τον Μάρτυρα. Ένας μάλιστα, πήρε ένα σπαθί και του έκοψε το κεφάλι, στις 12 Ιουνίου 1492. Από τα θαύματα πού έκανε το εγκαταλελειμμένο λείψανο του Αγίου, ο ηγεμόνας φοβήθηκε και έδωσε την άδεια στους χριστιανούς να το παραλάβουν και να το κηδεύσουν με τιμές σε κάποιο Ναό, όπου παρέμεινε 70 χρόνια θαυματουργώντας. Αργότερα, με βασιλικές τιμές, μετακομίστηκε στη Σουτζάβα της Μολδαυίας. Ακολουθία του Αγίου αυτού, συνέταξε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Νικηφόρος ο Κρής, πού εκδόθηκε το 1819 στο Ιάσιο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΝΕΣΙΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη
Πατρίδα του Άγιου Αυτού, ήταν το χωριό Τρίγλια της Προύσας. Όταν λοιπόν ο Συνέσιος ήλθε σε ηλικία γάμου, οι γονείς του ετοιμάζονταν να τον παντρέψουν. Αυτός όμως, φλεγόμενος από θείο έρωτα, έφυγε και πήγε στο Άγιο Όρος. Αρχικά πήγε στη Μονή Ιβήρων, όπου ήταν ο Αδελφός του Θεόφιλος και ο θείος του Γεράσιμος. Αυτοί λοιπόν τον συμβούλεψαν και ήλθε στο κοινόβιο του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, όπου μετά από δοκιμή έγινε Μοναχός. Λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821, ο Συνέσιος μαζί με τους Γέροντες και τον επίτροπο του Αγίου Όρους Άρχοντα κυρ Σπανδωνή, συνελήφθησαν από τους Τούρκους και οδηγήθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Εκεί τους βασάνισαν σκληρά, επειδή δήθεν δεν μαρτυρούσαν τους κρυμμένους θησαυρούς των Μοναστηριών. ο επί δυόμισι χρόνια ανελέητος βασανισμός τους, έκανε τον Συνέσιο μαζί με τους υπόλοιπους Γέροντες να παραδώσουν μαρτυρικά τη δίκαια ψυχή τους στο Θεό, στις 12 Ιουνίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Πατρίδα του ήταν το χωριό Έζουβά ή αλλιώς Άμούρμπεκι των Σερρών. Νέος ακόμα, ήλθε με τον πατέρα του στο Άγιο Όρος, όπου ο μεν πατέρας του έγινε μοναχός στο κοινόβιο του πρωτομάρτυρα Στεφάνου, ο δε Βενέδικτος στά
λθηκε στον Πολύγυρο για να μάθει τα Ιερά γράμματα. Όταν μεγάλωσε έγινε και αυτός μοναχός και αργότερα Ιερέας. Με την Επανάσταση του 1821 συνελήφθη από τους Τούρκους, οδηγήθηκε δέσμιος μαζί με άλλους καλόγηρους στη Θεσσαλονίκη, όπου πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου με αποκεφαλισμό, στις 12 Ιουνίου 1821.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας πού μαρτύρησε στη Θεσσαλονίκη.
Ό νέος Οσιομάρτυρας Τιμόθεος καταγόταν από ένα χωριό της Βέροιας. Όταν ήταν νέος παντρεύτηκε και μετά από την αποθίωοη της συζύγου του πήγε στο Άγιον Όρος, όπου έγινε Μοναχός. Με την Επανάσταση του 1821, μαρτύρησε και αυτός στη Θεσσαλονίκη, μαζί με άλλους καλόγηρους, στις 12 Ιουνίου 1821. Ήταν τότε πάνω από 60 χρονών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας από τα Ιωάννινα
Κατά κόσμον ονομαζόταν Πέτρος και καταγόταν από τα Ιωάννινα. Έμεινε ορφανός από πατέρα και ή μητέρα του τον έστειλε στο Ελληνικό σχολείο του Παλάνου για να διδαχθεί τα Ιερά γράμματα. Συνέβη όμως να έλθει σε επαφή με μοναχούς του Ιερού κοινοβίου του πρωτομάρτυρα Στεφάνου του Αγίου Όρους, και όταν αυτοί επέστρεψαν στο Άγιον Όρος τους ακολούθησε και αυτός. Μετά από δοκιμή, έγινε μοναχός με το όνομα Παύλος. Το 1821 όμως, συνελήφθη μαζί με άλλους συμμοναστές του, από τον ηγεμόνα Άμπλούτ Ρομπούτ πασά και οδηγήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί έλαβε μαρτυρικό τέλος, μετά από φρικτά και βάρβαρα βασανιστήρια.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Ιουνίου
Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ
Η ΟΣΙΑ ΑΝΝΑ και ΙΩΑΝΝΗΣ ο γιος της
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο εξ απάτης τον διάβολον προσκυνήσας
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ επίσκοπος Βόστρων
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ Πατριάρχης 'Αντιόχειας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ ο εξ Έμέσης
Εύρεσης ιερών λειψάνων ιερομάρτυρας ΝΙΚΟΛΑΟΥ του εν Καρυαίς Λέσβου (1960)
Ο άγιος Τριφύλλιος
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ
Έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ., στα χρόνια του Διοκλητιανού. Παλαιστίνια στην καταγωγή, βαπτίσθηκε σε ηλικία πέντε ετών από τον επίσκοπο Ευθάλιο. ο πατέρας της Ευτόλμιος δημιούργησε τις καταλληλότερες συνθήκες στην κόρη του, έτσι ώστε αυτή να κατηχηθεί στη χριστιανική πίστη κατά τον καλύτερο τρόπο. Πράγματι, ή Ακυλίνη δεν άργησε να φέρει πνευματικούς καρπούς. Νεαρό κορίτσι ακόμα, είχε την αγία κλίση να κάνει ελεημοσύνες και να διδάσκει το λόγο του Θεού, συναναστρεφόταν με κορίτσια ειδωλολατρών, και πολλά από αυτά είλκυσε στη χριστιανική πίστη. Αυτό αναφέρθηκε στον ανθύπατο Ουλοσιανό, ο οποίος, αφού τη συνέλαβε, με κάθε τρόπο προσπάθησε να την αναγκάσει να αλλαξοπιστήσει. Ή Ακυλίνη, αν και ανήκε στο ασθενές φύλο και ήταν νεαρό κορίτσι, περιφρόνησε τις προσπάθειες του ανθυπάτου. Τότε αυτός με πολύ θυμό την χτύπησε με τον πιο ωμό τρόπο στο πρόσωπο, πού πλημμύρισε από αίματα. Αλλά ή Ακυλίνη με περισσότερη θέρμη ομολογεί πώς είναι χριστιανή. ο Ούλοσιανός, καταντροπιασμένος πού δεν μπόρεσε να κάμψει ένα αδύνατο κορίτσι, την αποκεφάλισε, αποδεικνύοντας ότι "τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά"1. Δηλαδή, τους κατά κόσμον αδυνάτους εξέλεξε ο Θεός, για να καταντροπιάσει εκείνους πού έχουν ισχυρή κοσμική επιρροή.
1. Α' προς Κορινθίους, α' 27.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Παρθένος ακήρατος, και Αθληφόρος σεμνή, εδείχθης τοις πέρασι, τη αγαπήσει Χριστού, Άκυλίνα θεόνυμφε· συ γαρ καθάπερ ρόδον, νοητόν τεθηλυία, έπνευσας εν αθλήσει, της αγνείας την χάριν, πρεσβεύουσα τω Κυρίω, υπέρ των τιμώντων σε.
Η ΟΣΙΑ ΑΝΝΑ και ΙΩΑΝΝΗΣ ο γιος της
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο εξ απάτης τον διάβολον προσκυνήσας
Ό όσιος αυτός απαρνήθηκε τον κόσμο, αφού είχε διαμοιράσει όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, και επιδόθηκε στο κήρυγμα του θείου λόγου, στις αυστηρές νηστείες και αγρυπνίες. ο κόσμος, πού τον έβλεπε να κατορθώνει τόσες αρετές, τον επαινούσε πολύ. Αυτός όμως, αντί να κλείσει τ' αυτιά του στα επικίνδυνα αυτά εγκώμια, λησμόνησε τα λόγια της Γραφής πού λένε, ότι ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους, και ότι όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και έτσι έπεσε στο άκρως επικίνδυνο πάθος της υπερηφάνειας. ο διάβολος, δεν έχασε την ευκαιρία και κάποια νύκτα, παρουσιάστηκε σαν άγγελος στον Ιάκωβο και του είπε, ότι σε τίποτα δεν υστερεί από τον απόστολο Παύλο και ότι για τη μεγάλη του αγιότητα, την επομένη νύκτα θα του έκανε επίσκεψη ο ίδιος ο Θεός. ο Ιάκωβος, τυφλωμένος από την υπερηφάνεια, το πίστεψε και με θυμιάματα και κεριά, ετοιμάσθηκε και περίμενε το Θεό. Πράγματι, μέσα στη σιγή της νύκτας, ακούστηκε κρότος και ο Ιάκωβος άνοιξε την πόρτα του και προσκύνησε. Όταν όμως σήκωσε το κεφάλι του, είδε το φρικιαστικό πρόσωπο του σατανά να τον κοροϊδεύει. Τότε αμέσως έκανε το σταυρό του και ο δαίμονας εξαφανίστηκε. Το πρωί, με δάκρυα εξομολογήθηκε το πάθημα του σε κάποιο γέροντα, μετάνιωσε ειλικρινά και στην πράξη, και από τότε έγινε υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης σ' όλη την περιοχή.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ επίσκοπος Βόστρων
Στους Συναξαριστές δεν υπάρχουν βιογραφικά του στοιχεία. Από αλλού όμως γνωρίζουμε, ότι έζησε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα, έγραψε σύγγραμμα κατά των δογμάτων του Ωριγένη, το οποίο χάθηκε και διασώθηκαν λίγα μόνο τεμάχιά του. Επίσης έχουμε και δύο λόγους του, στον Ευαγγελισμό και στον Βαπτιστή Ιωάννη. ο Αντίπατρος απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ Πατριάρχης Αντιόχειας
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ ο εξ Εμέσης
Μαρτύρησε δια σταυρικού θανάτου.
Εύρεσης ιερών λειψάνων ιερομάρτυρας ΝΙΚΟΛΑΟΥ του εν Καρυαίς Λέσβου (1960)
Ο άγιος Τριφύλλιος
Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ
Η ΟΣΙΑ ΑΝΝΑ και ΙΩΑΝΝΗΣ ο γιος της
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο εξ απάτης τον διάβολον προσκυνήσας
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ επίσκοπος Βόστρων
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ Πατριάρχης 'Αντιόχειας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ ο εξ Έμέσης
Εύρεσης ιερών λειψάνων ιερομάρτυρας ΝΙΚΟΛΑΟΥ του εν Καρυαίς Λέσβου (1960)
Ο άγιος Τριφύλλιος
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ
Έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ., στα χρόνια του Διοκλητιανού. Παλαιστίνια στην καταγωγή, βαπτίσθηκε σε ηλικία πέντε ετών από τον επίσκοπο Ευθάλιο. ο πατέρας της Ευτόλμιος δημιούργησε τις καταλληλότερες συνθήκες στην κόρη του, έτσι ώστε αυτή να κατηχηθεί στη χριστιανική πίστη κατά τον καλύτερο τρόπο. Πράγματι, ή Ακυλίνη δεν άργησε να φέρει πνευματικούς καρπούς. Νεαρό κορίτσι ακόμα, είχε την αγία κλίση να κάνει ελεημοσύνες και να διδάσκει το λόγο του Θεού, συναναστρεφόταν με κορίτσια ειδωλολατρών, και πολλά από αυτά είλκυσε στη χριστιανική πίστη. Αυτό αναφέρθηκε στον ανθύπατο Ουλοσιανό, ο οποίος, αφού τη συνέλαβε, με κάθε τρόπο προσπάθησε να την αναγκάσει να αλλαξοπιστήσει. Ή Ακυλίνη, αν και ανήκε στο ασθενές φύλο και ήταν νεαρό κορίτσι, περιφρόνησε τις προσπάθειες του ανθυπάτου. Τότε αυτός με πολύ θυμό την χτύπησε με τον πιο ωμό τρόπο στο πρόσωπο, πού πλημμύρισε από αίματα. Αλλά ή Ακυλίνη με περισσότερη θέρμη ομολογεί πώς είναι χριστιανή. ο Ούλοσιανός, καταντροπιασμένος πού δεν μπόρεσε να κάμψει ένα αδύνατο κορίτσι, την αποκεφάλισε, αποδεικνύοντας ότι "τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά"1. Δηλαδή, τους κατά κόσμον αδυνάτους εξέλεξε ο Θεός, για να καταντροπιάσει εκείνους πού έχουν ισχυρή κοσμική επιρροή.
1. Α' προς Κορινθίους, α' 27.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Παρθένος ακήρατος, και Αθληφόρος σεμνή, εδείχθης τοις πέρασι, τη αγαπήσει Χριστού, Άκυλίνα θεόνυμφε· συ γαρ καθάπερ ρόδον, νοητόν τεθηλυία, έπνευσας εν αθλήσει, της αγνείας την χάριν, πρεσβεύουσα τω Κυρίω, υπέρ των τιμώντων σε.
Η ΟΣΙΑ ΑΝΝΑ και ΙΩΑΝΝΗΣ ο γιος της
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο εξ απάτης τον διάβολον προσκυνήσας
Ό όσιος αυτός απαρνήθηκε τον κόσμο, αφού είχε διαμοιράσει όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, και επιδόθηκε στο κήρυγμα του θείου λόγου, στις αυστηρές νηστείες και αγρυπνίες. ο κόσμος, πού τον έβλεπε να κατορθώνει τόσες αρετές, τον επαινούσε πολύ. Αυτός όμως, αντί να κλείσει τ' αυτιά του στα επικίνδυνα αυτά εγκώμια, λησμόνησε τα λόγια της Γραφής πού λένε, ότι ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους, και ότι όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και έτσι έπεσε στο άκρως επικίνδυνο πάθος της υπερηφάνειας. ο διάβολος, δεν έχασε την ευκαιρία και κάποια νύκτα, παρουσιάστηκε σαν άγγελος στον Ιάκωβο και του είπε, ότι σε τίποτα δεν υστερεί από τον απόστολο Παύλο και ότι για τη μεγάλη του αγιότητα, την επομένη νύκτα θα του έκανε επίσκεψη ο ίδιος ο Θεός. ο Ιάκωβος, τυφλωμένος από την υπερηφάνεια, το πίστεψε και με θυμιάματα και κεριά, ετοιμάσθηκε και περίμενε το Θεό. Πράγματι, μέσα στη σιγή της νύκτας, ακούστηκε κρότος και ο Ιάκωβος άνοιξε την πόρτα του και προσκύνησε. Όταν όμως σήκωσε το κεφάλι του, είδε το φρικιαστικό πρόσωπο του σατανά να τον κοροϊδεύει. Τότε αμέσως έκανε το σταυρό του και ο δαίμονας εξαφανίστηκε. Το πρωί, με δάκρυα εξομολογήθηκε το πάθημα του σε κάποιο γέροντα, μετάνιωσε ειλικρινά και στην πράξη, και από τότε έγινε υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης σ' όλη την περιοχή.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ επίσκοπος Βόστρων
Στους Συναξαριστές δεν υπάρχουν βιογραφικά του στοιχεία. Από αλλού όμως γνωρίζουμε, ότι έζησε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα, έγραψε σύγγραμμα κατά των δογμάτων του Ωριγένη, το οποίο χάθηκε και διασώθηκαν λίγα μόνο τεμάχιά του. Επίσης έχουμε και δύο λόγους του, στον Ευαγγελισμό και στον Βαπτιστή Ιωάννη. ο Αντίπατρος απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΟΓΙΟΣ Πατριάρχης Αντιόχειας
Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ ο εξ Εμέσης
Μαρτύρησε δια σταυρικού θανάτου.
Εύρεσης ιερών λειψάνων ιερομάρτυρας ΝΙΚΟΛΑΟΥ του εν Καρυαίς Λέσβου (1960)
Ο άγιος Τριφύλλιος
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 14ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ο ομολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Γορτύνης Κρήτης
Η ΟΣΙΑ ΙΟΥΛΙΤΤΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ο Αθωνίτης
Αναλυτικά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ
Ό προφήτης Ελισσαίος ήταν γιος του μεγαλοκτηματία Σαφάτ, από το χωριό Αελμούθ ή Αβελμεολά. Τον Ελισαίο συναντάμε μέσα στην Παλαιά Διαθήκη σαν υπηρέτη του Προφήτη Ηλία. Όταν εκείνος με θαυμαστό τρόπο έφυγε προς τον Κύριο, ο Ελισσαίος συνέχισε το προφητικό έργο του Ηλία και μάλιστα με πολλά θαύματα. Ενδεικτικά εδώ θα αναφέρουμε ένα. Κάποτε ήλθε στον Ελισαίο μια χήρα γυναίκα, πού πριν λίγο είχε χάσει τον άνδρα της, και του λέει: "Ό άνδρας μου πέθανε και συ γνωρίζεις ότι σεβόταν το Θεό. Και όμως, ένας άσπλαχνος δανειστής του ήλθε τώρα και, επειδή δεν έχουμε να τον πληρώσουμε, ζητάει να πάρει τους γιους μου δούλους του". ο Ελισσαίος συγκινημένος της είπε: "Τι μπορώ να σου κάνω; Πες μου, τι έχεις στο σπίτι σου;" Ή χήρα του απάντησε: "Τίποτα. Μόνο ένα αγγείο λάδι". Τότε ο Ελισσαίος της λέει να πάει να δανειστεί από τους γείτονες όσα μπορεί περισσότερα άδεια αγγεία. Έπειτα, να κλείσει την πόρτα του σπιτιού της, και μαζί με τους γιους της να γεμίσουν τα αγγεία αυτά από το δικό τους αγγείο με λάδι. Έτσι και έγινε. Αφού δανείστηκε πολλά άδεια αγγεία, τα γέμισε με λάδι από το δικό της, πού στο τέλος βρέθηκε και αυτό γεμάτο! Έτσι, πούλησε την άφθονη εκείνη ποσότητα λαδιού, πλήρωσε το χρέος και έμειναν αρκετά χρήματα γι' αυτήν και τα παιδιά της. ο Ελισσαίος πέθανε επί βασιλέως Ιωάς και τον έθαψε με πολύ θρήνο ο λαός του Ισραήλ στη Σεβαστούπολη της Σαμάρειας.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως υποφήτην αληθή του Σωτήρος, και των εν νόμω παιδευτήν και φωστήρα, τοις πόρρω σε εδήλωσεν ο τόκος σου σοφέ' συ γαρ κληρωσάμενος, του Θεσβίτου την χάριν, θαύμασι διέπρεψας, και δυνάμεσι πλείσταις. Και νυν απαύστως φύλαττε ημάς, ώ Ελισαίε, Προφήτα θεσπέσιε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ο ομολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ό Μεθόδιος καταγόταν από μεγάλη και ευσεβή οικογένεια, μέσα στην οποία ανατράφηκε σύμφωνα με τις εντολές του ορθοδόξου χριστιανικού πνεύματος. Γεννήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας και ήλθε στην Κων/πολη επί Λέοντος του Ε', για ν' αναλάβει κάποια πολιτική υπηρεσία, άξια της υψηλής παιδείας και Ικανότητάς του. Τότε στη Βασιλεύουσα, επικρατούσε το ζήτημα της προσκύνησης των Αγίων εικόνων. ο Βασιλιάς Θεόφιλος, επειδή εκτιμούσε την παιδεία του Μεθοδίου, προσπαθούσε με διάφορες περιποιήσεις να τον πάρει με το μέρος του. Αλλ' ο Μεθόδιος τον παρατήρησε σκληρά και ευθέως, για την ανόητη στάση του απέναντι στις Άγιες εικόνες. ο Θεόφιλος εξοργισμένος, τον φυλάκισε μέσα σ' ένα τάφο μαζί με δύο ληστές. Αργότερα όμως, επειδή του εξήγησε κάποιο δύσκολο χωρίο, σχετικά με τις απόκρυφες επιστήμες, τον αποφυλάκισε υπό επιτήρηση. Μετά τον θάνατο του Θεοφίλου, στις 12 Φεβρουαρίου 842, ο Μεθόδιος έγινε Πατριάρχης Κων/πολης. Επί της πατριαρχείας του, καθιερώθηκε ή γιορτή της Ορθοδοξίας την πρώτη Κυριακή των νηστειών, έγινε ή ανακομιδή των λειψάνων του πατριάρχη Νικηφόρου και Θεοδώρου του Στουδίτου και γενικά, μπορούμε να πούμε ότι επί Μεθοδίου παγιώθηκε ή νίκη της Ορθοδοξίας.
Απεβίωσε ειρηνικά την 14η Ιουνίου του 846.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ευσέβειας την μέθοδον προβαλλόμενος, αιρετικών διαλύεις τας επινοίας στερρώς, Όρθοδόξων ή κρηπίς Πάτερ Μεθόδιε την γαρ Εικόνα του Χριστού, ανεστήλωσας τιμάν, ως θείος ιεροφάντωρ· και νυν αεί εκδυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Γορτύνης Κρήτης
Ό Άγιος Κύριλλος, αφού πέρασε τη ζωή του όσια και ασκητικά, χειροτονήθηκε στο 68ο έτος της ζωής του επίσκοπος Γορτύνης στην Κρήτη. Αφού κυβέρνησε το ποίμνιο του 25 χρόνια, παρουσιάστηκε στον ηγεμόνα Αγριανό το έτος 299, στα χρόνια των Βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, και επειδή με θάρρος κήρυξε τον Χριστό, ρίχτηκε μέσα στη φωτιά. Αλλά ενώ τα δεσμά κάηκαν και τα ξύλα όλα της φωτιάς έγιναν στάχτη, ο Άγιος έμεινε εντελώς αβλαβής. Τότε αφέθηκε ελεύθερος. Αργότερα όμως, επειδή επέστρεφε στην πίστη του Χριστού πολλούς ειδωλολάτρες, καταδικάστηκε σε θάνατο. Τότε του έβαλαν χαλινάρι στο στόμα και τον φόρτωσαν επάνω σε άμαξα, επειδή ήταν 93 χρονών και δεν μπορούσε να βαδίσει. Όταν έφτασαν σε μια τοποθεσία πού ονομαζόταν Ράξο, τα βόδια σταμάτησαν μόνα τους και εκεί ο άξιος Ιεράρχης και αθλητής του Κυρίου, έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου με αποκεφαλισμό.
Η ΟΣΙΑ ΙΟΥΛΙΤΤΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ο Αθωνίτης
Ό όσιος αυτός ήταν γιος Ιερέα και γεννήθηκε στο χωριό Λουκόβη του Αργυροκάστρου. Νεαρός στην ηλικία, εισήλθε στη Μονή του Μεσοποτάμου, όπου εκπαιδεύτηκε και χειροτονήθηκε ιερέας. Έπειτα αναχώρησε στο Άγιο Όρος, όπου στα όρια της Μεγίστης Λαύρας, αφού άλλαξε αρκετά κελιά, κατέληξε στα Βουλευτήρια και εκεί ασκήτευε περί το 1330. Κατόπιν πήγε και κατοίκησε στη Μεταμόρφωση, αλλά επειδή έρχονταν πολλοί μοναχοί, έφυγε από τον τόπο εκείνο και πήγε σαν υποτακτικός στον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη. Μετά από μικρό χρονικά διάστημα και με την ευλογία του γέροντα του, εγκαταστάθηκε σε σπηλιά κοντά στα Καυσοκαλύβια, όπου με αυστηρή άσκηση πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Έζησε συνολικά 96 χρόνια.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Της Ηπείρου τον γόνον και του 'Αθωνος όρπηκα, και των ιερέων την δόξαν, τον θεόληπτον Νήφωνα, τιμήσωμεν έν ύμνοις ιεροίς- ασκήσει γαρ όσιων αρετών, ουρανίων χαρισμάτων αξιωθείς, λαμπρύνει τους κραυγάζοντας' δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω εκπληρούντι δια σου, πάντων τα αιτήματα.
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ο ομολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Γορτύνης Κρήτης
Η ΟΣΙΑ ΙΟΥΛΙΤΤΑ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ο Αθωνίτης
Αναλυτικά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ
Ό προφήτης Ελισσαίος ήταν γιος του μεγαλοκτηματία Σαφάτ, από το χωριό Αελμούθ ή Αβελμεολά. Τον Ελισαίο συναντάμε μέσα στην Παλαιά Διαθήκη σαν υπηρέτη του Προφήτη Ηλία. Όταν εκείνος με θαυμαστό τρόπο έφυγε προς τον Κύριο, ο Ελισσαίος συνέχισε το προφητικό έργο του Ηλία και μάλιστα με πολλά θαύματα. Ενδεικτικά εδώ θα αναφέρουμε ένα. Κάποτε ήλθε στον Ελισαίο μια χήρα γυναίκα, πού πριν λίγο είχε χάσει τον άνδρα της, και του λέει: "Ό άνδρας μου πέθανε και συ γνωρίζεις ότι σεβόταν το Θεό. Και όμως, ένας άσπλαχνος δανειστής του ήλθε τώρα και, επειδή δεν έχουμε να τον πληρώσουμε, ζητάει να πάρει τους γιους μου δούλους του". ο Ελισσαίος συγκινημένος της είπε: "Τι μπορώ να σου κάνω; Πες μου, τι έχεις στο σπίτι σου;" Ή χήρα του απάντησε: "Τίποτα. Μόνο ένα αγγείο λάδι". Τότε ο Ελισσαίος της λέει να πάει να δανειστεί από τους γείτονες όσα μπορεί περισσότερα άδεια αγγεία. Έπειτα, να κλείσει την πόρτα του σπιτιού της, και μαζί με τους γιους της να γεμίσουν τα αγγεία αυτά από το δικό τους αγγείο με λάδι. Έτσι και έγινε. Αφού δανείστηκε πολλά άδεια αγγεία, τα γέμισε με λάδι από το δικό της, πού στο τέλος βρέθηκε και αυτό γεμάτο! Έτσι, πούλησε την άφθονη εκείνη ποσότητα λαδιού, πλήρωσε το χρέος και έμειναν αρκετά χρήματα γι' αυτήν και τα παιδιά της. ο Ελισσαίος πέθανε επί βασιλέως Ιωάς και τον έθαψε με πολύ θρήνο ο λαός του Ισραήλ στη Σεβαστούπολη της Σαμάρειας.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως υποφήτην αληθή του Σωτήρος, και των εν νόμω παιδευτήν και φωστήρα, τοις πόρρω σε εδήλωσεν ο τόκος σου σοφέ' συ γαρ κληρωσάμενος, του Θεσβίτου την χάριν, θαύμασι διέπρεψας, και δυνάμεσι πλείσταις. Και νυν απαύστως φύλαττε ημάς, ώ Ελισαίε, Προφήτα θεσπέσιε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ο ομολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ό Μεθόδιος καταγόταν από μεγάλη και ευσεβή οικογένεια, μέσα στην οποία ανατράφηκε σύμφωνα με τις εντολές του ορθοδόξου χριστιανικού πνεύματος. Γεννήθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας και ήλθε στην Κων/πολη επί Λέοντος του Ε', για ν' αναλάβει κάποια πολιτική υπηρεσία, άξια της υψηλής παιδείας και Ικανότητάς του. Τότε στη Βασιλεύουσα, επικρατούσε το ζήτημα της προσκύνησης των Αγίων εικόνων. ο Βασιλιάς Θεόφιλος, επειδή εκτιμούσε την παιδεία του Μεθοδίου, προσπαθούσε με διάφορες περιποιήσεις να τον πάρει με το μέρος του. Αλλ' ο Μεθόδιος τον παρατήρησε σκληρά και ευθέως, για την ανόητη στάση του απέναντι στις Άγιες εικόνες. ο Θεόφιλος εξοργισμένος, τον φυλάκισε μέσα σ' ένα τάφο μαζί με δύο ληστές. Αργότερα όμως, επειδή του εξήγησε κάποιο δύσκολο χωρίο, σχετικά με τις απόκρυφες επιστήμες, τον αποφυλάκισε υπό επιτήρηση. Μετά τον θάνατο του Θεοφίλου, στις 12 Φεβρουαρίου 842, ο Μεθόδιος έγινε Πατριάρχης Κων/πολης. Επί της πατριαρχείας του, καθιερώθηκε ή γιορτή της Ορθοδοξίας την πρώτη Κυριακή των νηστειών, έγινε ή ανακομιδή των λειψάνων του πατριάρχη Νικηφόρου και Θεοδώρου του Στουδίτου και γενικά, μπορούμε να πούμε ότι επί Μεθοδίου παγιώθηκε ή νίκη της Ορθοδοξίας.
Απεβίωσε ειρηνικά την 14η Ιουνίου του 846.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ευσέβειας την μέθοδον προβαλλόμενος, αιρετικών διαλύεις τας επινοίας στερρώς, Όρθοδόξων ή κρηπίς Πάτερ Μεθόδιε την γαρ Εικόνα του Χριστού, ανεστήλωσας τιμάν, ως θείος ιεροφάντωρ· και νυν αεί εκδυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Γορτύνης Κρήτης
Ό Άγιος Κύριλλος, αφού πέρασε τη ζωή του όσια και ασκητικά, χειροτονήθηκε στο 68ο έτος της ζωής του επίσκοπος Γορτύνης στην Κρήτη. Αφού κυβέρνησε το ποίμνιο του 25 χρόνια, παρουσιάστηκε στον ηγεμόνα Αγριανό το έτος 299, στα χρόνια των Βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, και επειδή με θάρρος κήρυξε τον Χριστό, ρίχτηκε μέσα στη φωτιά. Αλλά ενώ τα δεσμά κάηκαν και τα ξύλα όλα της φωτιάς έγιναν στάχτη, ο Άγιος έμεινε εντελώς αβλαβής. Τότε αφέθηκε ελεύθερος. Αργότερα όμως, επειδή επέστρεφε στην πίστη του Χριστού πολλούς ειδωλολάτρες, καταδικάστηκε σε θάνατο. Τότε του έβαλαν χαλινάρι στο στόμα και τον φόρτωσαν επάνω σε άμαξα, επειδή ήταν 93 χρονών και δεν μπορούσε να βαδίσει. Όταν έφτασαν σε μια τοποθεσία πού ονομαζόταν Ράξο, τα βόδια σταμάτησαν μόνα τους και εκεί ο άξιος Ιεράρχης και αθλητής του Κυρίου, έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου με αποκεφαλισμό.
Η ΟΣΙΑ ΙΟΥΛΙΤΤΑ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ο Αθωνίτης
Ό όσιος αυτός ήταν γιος Ιερέα και γεννήθηκε στο χωριό Λουκόβη του Αργυροκάστρου. Νεαρός στην ηλικία, εισήλθε στη Μονή του Μεσοποτάμου, όπου εκπαιδεύτηκε και χειροτονήθηκε ιερέας. Έπειτα αναχώρησε στο Άγιο Όρος, όπου στα όρια της Μεγίστης Λαύρας, αφού άλλαξε αρκετά κελιά, κατέληξε στα Βουλευτήρια και εκεί ασκήτευε περί το 1330. Κατόπιν πήγε και κατοίκησε στη Μεταμόρφωση, αλλά επειδή έρχονταν πολλοί μοναχοί, έφυγε από τον τόπο εκείνο και πήγε σαν υποτακτικός στον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη. Μετά από μικρό χρονικά διάστημα και με την ευλογία του γέροντα του, εγκαταστάθηκε σε σπηλιά κοντά στα Καυσοκαλύβια, όπου με αυστηρή άσκηση πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Έζησε συνολικά 96 χρόνια.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Της Ηπείρου τον γόνον και του 'Αθωνος όρπηκα, και των ιερέων την δόξαν, τον θεόληπτον Νήφωνα, τιμήσωμεν έν ύμνοις ιεροίς- ασκήσει γαρ όσιων αρετών, ουρανίων χαρισμάτων αξιωθείς, λαμπρύνει τους κραυγάζοντας' δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω εκπληρούντι δια σου, πάντων τα αιτήματα.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 15ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΜΩΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΥΛΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΣ, ΑΧΑΪΚΟΣ και ΣΤΕΦΑΝΑΣ οι Απόστολοι
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΡΤΙΣΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ επίσκοπος Ιππώνος και ΜΟΝΙΚΑ η ευσεβεστάτη μητέρα του
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΥΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΡΣΗΣ
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ πέραν εν τοις Μαρανακίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΝΑΣ της Μονής Πεσόνσα (Ρώσος).
Αναλυτικά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΜΩΣ
Ό Αμώς γεννήθηκε ατό χωριό Θεκουέ της γης του Ιούδα. Ήταν βοσκός προβάτων, αλλά η χάρη του Θεού ανέδειξε τον Αμώς προφήτη. Προφήτευσε 800 χρόνια προ Χρίστου, τότε πού βασιλιάς του Ιούδα ήταν ο Όζίας και του Ισραήλ ο Ιεροθοάμ, γιος του Ιωάς. Στις προφητείες του χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα και ελέγχει αυστηρά τον αποστάτη λαό του Ισραήλ. Να τι λέει ο Θεός με το στόμα του προφήτη Αμώς, στο λαό πού γνωρίζει, αλλά καταφρονεί το Νόμο Του: "Πλην υμάς έγνων εκ πασών των φυλών της γης· δια τούτο εκδικήσω εφ' υμάς πάσας τας αμαρτίας υμών"1. Γνωρίζετε καλά, ότι εγώ σας εξέλεξα σαν λαό μου από όλες τις φυλές της γης και απολαύσατε από μένα πολλά υλικά και πνευματικά αγαθά. Επειδή, όμως, σεις καταφρονήσατε το Νόμο μου και αμαρτήσατε, γι' αυτό θα σας τιμωρήσω για όλες τις αμαρτίες σας, περισσότερο από όσο τα άλλα έθνη. Ας προσέξει, λοιπόν, και σήμερα κάθε χριστιανός, πού ο Θεός τον αξίωσε να γνωρίσει το Νόμο Του, να διαχειρίζεται αυτόν με Ιερή προσήλωση και αυταπάρνηση. (Να σημειώσουμε εδώ ότι, ο προφήτης Αμώς ήταν πατέρας του προφήτη Ησαΐα).
1. Άμώς, γ'2.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Προφήτην σε πιστόν, και των άνω έπόπτην, άνέδειξεν Άμώς, εκ ποιμνίου ο Λόγος, του βίου σου δεξάμενος, ευμενώς την χρηστότητα' όθεν ήλεγξας, τους άσεβούντας ανδρείως, και τον θάνατον, μαρτυρικώς δεδεγμένος, ζωής θείας έτυχες.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΥΛΑΣ
Καταγόταν από ένα χωριό της Πραιτωριάδας στην Κιλικία, πού ονομαζόταν Ζεφύρι. Διακρινόταν για τα φιλανθρωπικά του έργα, το ζήλο του για τον Χριστό και για την συνεχή προσπάθεια του να φωτίζει ψυχές στο δρόμο της αληθινής σωτηρίας. Καταγγέλθηκε λοιπόν γι' αυτό στον έπαρχο Μάξιμο και επειδή δεν μπόρεσαν να κάμψουν το χριστιανικό του φρόνημα, τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια. Έχυσαν καυτό λάδι στο κεφάλι του, έβαλαν πυρακτωμένα σίδερα στη ράχη του, συνέτριψαν τα μέλη του, χωρίς όμως να πετύχουν μ' αυτά την παραμικρή υποχώρηση της πίστης και του ηρωισμού του. Κατόπιν ο έπαρχος με ωμό τρόπο ξέσχισε την κοιλιά του, από την οποία χύθηκαν τα σπλάγχνα του. Έτσι μισοπεθαμένο, τον ανάγκασαν να τρέχει γύρω στα 20 μίλια, με αποτέλεσμα ο Άγιος να πέσει νεκρός και η αγία του ψυχή να πετάξει στις σκηνές των δικαίων, νικήτρια της ειδωλολατρικής αυθαιρεσίας και τυραννίας.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΣ, ΑΧΑΪΚΟΣ και ΣΤΕΦΑΝΑΣ οι Απόστολοι
Και οι τρεις ήταν συνεργάτες του αποστόλου Παύλου, πού με όλη τους την ψυχή βοηθούσαν για τη διάδοση του Ευαγγελίου μεταξύ των εθνών. Αναφέρει και τους τρεις ο Παύλος, στην Α' προς Κορινθίους επιστολή του (ιστ', 17). Ότι δηλαδή πήγαν προς αυτόν στην Έφεσο, από την Κόρινθο, και ανακούφισαν το πνεύμα του με την παρουσία τους και με τη βοήθεια πού του πρόσφεραν για τους αγώνες υπέρ της Εκκλησίας. Γι' αυτό συνιστά στους χριστιανούς της Κορίνθου να τους τιμούν. Ιδιαίτερα για το σπίτι του Στεφανά, λέει ότι υπήρξε ο πρώτος χριστιανικός οίκος της επαρχίας Αχαΐας, πού υπαγόταν τότε και η Κόρινθος. Την οικογένεια του Στεφανά, βάπτισε ο 'ίδιος ο Παύλος, και μας πληροφορεί ότι όλα της τα μέλη, αφοσιώθηκαν στην υπηρεσία των αγίων. ο Φουρτουνάτος είναι ίσως το λατινικό όνομα του Τυχικού, πού οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν ότι καταγόταν από την Ασία και συνόδευε τον Παύλο, μαζί με άλλους, όποτε επέστρεφε από την κυρίως Ελλάδα δια της Μακεδονίας (Πράξ. Κ' 4).
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΡΤΙΣΙΟΣ
Ό όσιος αυτός ήταν ένας από τους διάσημους ασκητές της ερήμου και αποφθέγματα του σώζονται στον "Παράδεισο των Πατέρων" του Παλλαδίου. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
Γεννήθηκε το 345 στο χωριό Στριδώνι της Δαλματίας από γονείς ενάρετους χριστιανούς, οι όποιοι για να τον μορφώσουν καλύτερα, τον έστειλαν στη Ρώμη. Εκεί βαπτίστηκε, αλλά και εκεί έπεσε στη διαφθορά. ' Μετά τη Ρώμη επισκέφθηκε τη Γαλλία. Έπειτα επέστρεψε στην' Ιταλία και από εκεί πέρα-( σε στην Ανατολή και έφθασε το 373 στην ' Αντιόχεια για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αφού βέβαια γρήγορα συνήλθε από τις νεανικές του παρεκτροπές, αποσύρθηκε στην έρημο της Χαλκίδας (στη Συρία) και ζούσε ασκητική ζωή. Αηδιασμένος όμως από τους εκεί υποκριτές μοναχούς επέστρεψε στην Κων/πολη, όπου γνωρίστηκε με τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό και τον Γρηγόριο Νύσσης και από εκεί επέστρεψε στη Ρώμη, πολύ εκτιμώμενος για την πολυμάθεια του. Αλλ' οι σχέσεις του με μια πλούσια, αλλ' ευσεβή χήρα, την Παούλα, και τις θυγατέρες της, σκανδάλισε τη Ρωμαϊκή κοινωνία και αναγκάσθηκε να φύγει με τη συνοδεία αυτών από τη Ρώμη και να πάει δια της Αντιόχειας στα Ιεροσόλυμα και από 'κει στη Βηθλεέμ, οπού έκτισαν δύο Μονές, μία ανδρική και μία γυναικεία, στις όποιες και διέμεναν. Και η μεν Πάουλα πέθανε στη Βηθλεέμ το 404 και λύπησε πολύ τον Ιερώνυμο, αυτός δε το 420. Αργότερα το ιερό του λείψανο μετακομίστηκε στη Ρώμη και εναποτέθηκε στον Ναό της S. Maria Maggiore. Ακολουθία του, ποίημα Νήφωνος Αγιορείτου, εκδόθηκε στην Αθήνα το 1925.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ επίσκοπος Ίππώνος και ΜΟΝΙΚΑ η ευσεβεστάτη μητέρα του
Γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμηδίας στην Αφρική, το έτος 354, από μητέρα χριστιανή, τη Μόνικα, και πατέρα ειδωλολάτρη, τον Πατρίκιο. Τις πρώτες του σπουδές έκανε στην ίδια του την πατρίδα και κατόπιν ο πατέρας του τον έστειλε στα Μάδαυρα και για ανώτερες σπουδές στην Καρχηδόνα. Σαν φοιτητής έζησε ζωή έκλυτη, μάλιστα απέκτησε και ένα εξώγαμο γιο. Στην Αφρική προσήλθε στο Μανιχαϊσμό, αλλ' όταν αργότερα ήλθε στο Μιλάνο, οι θερμές προσευχές της μητέρας του Μόνικας, η μελέτη των Γραφών από τον ίδιο και τα φλογερά κηρύγματα του Αμβροσίου Μεδιολάνων, τράβηξαν τον Αυγουστίνο στον χριστιανισμό και βαπτίστηκε μαζί με το 15χρονο γιο του Άδεοδάτη. Από το Μιλάνο επανήλθε στην Αφρική και μετά τον θάνατο της μητέρας του πήγε στη Ρώμη. Όταν δε το 391 επισκέφθηκε κάποιους φίλους του στην Ίππώνα (στα παράλια της Νουμηδίας), χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο της πόλης Βαλέριο πρεσβύτερος (395), έπειτα βοηθός επίσκοπος, και μετά τον θάνατο του Βαλέριου τον διαδέχτηκε στο θρόνο Ίππώνος (396). Για 34 ολόκληρα χρόνια, ποίμανε άριστα το ποίμνιο του και πέθανε στις 28 Αυγούστου 430 σε ηλικία 76 χρονών. 'Ακολουθία του 'Αγίου συνέταξε ο 'Αγιορείτης Ιάκωβος, πού εκδόθηκε στη Σμύρνη το 1861 και ο αρχιμανδρίτης Ιωάννης Δανιηλίδης, πού εκδόθηκε στην 'Αθήνα το 1914.
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΥΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΡΣΗΣ
Το όνομα του Μάρτυρα αυτού δεν συναντάμε πουθενά στους Συναξαριστές. Ίσως να λέγεται Ναρσής.
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ πέραν εν τοις Μαρανακίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΝΑΣ της Μονής Πεσόνσα (Ρώσος).
(Δια Χριστόν Σαλός)
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΜΩΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΥΛΑΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΣ, ΑΧΑΪΚΟΣ και ΣΤΕΦΑΝΑΣ οι Απόστολοι
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΡΤΙΣΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ επίσκοπος Ιππώνος και ΜΟΝΙΚΑ η ευσεβεστάτη μητέρα του
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΥΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΡΣΗΣ
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ πέραν εν τοις Μαρανακίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΝΑΣ της Μονής Πεσόνσα (Ρώσος).
Αναλυτικά
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΜΩΣ
Ό Αμώς γεννήθηκε ατό χωριό Θεκουέ της γης του Ιούδα. Ήταν βοσκός προβάτων, αλλά η χάρη του Θεού ανέδειξε τον Αμώς προφήτη. Προφήτευσε 800 χρόνια προ Χρίστου, τότε πού βασιλιάς του Ιούδα ήταν ο Όζίας και του Ισραήλ ο Ιεροθοάμ, γιος του Ιωάς. Στις προφητείες του χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα και ελέγχει αυστηρά τον αποστάτη λαό του Ισραήλ. Να τι λέει ο Θεός με το στόμα του προφήτη Αμώς, στο λαό πού γνωρίζει, αλλά καταφρονεί το Νόμο Του: "Πλην υμάς έγνων εκ πασών των φυλών της γης· δια τούτο εκδικήσω εφ' υμάς πάσας τας αμαρτίας υμών"1. Γνωρίζετε καλά, ότι εγώ σας εξέλεξα σαν λαό μου από όλες τις φυλές της γης και απολαύσατε από μένα πολλά υλικά και πνευματικά αγαθά. Επειδή, όμως, σεις καταφρονήσατε το Νόμο μου και αμαρτήσατε, γι' αυτό θα σας τιμωρήσω για όλες τις αμαρτίες σας, περισσότερο από όσο τα άλλα έθνη. Ας προσέξει, λοιπόν, και σήμερα κάθε χριστιανός, πού ο Θεός τον αξίωσε να γνωρίσει το Νόμο Του, να διαχειρίζεται αυτόν με Ιερή προσήλωση και αυταπάρνηση. (Να σημειώσουμε εδώ ότι, ο προφήτης Αμώς ήταν πατέρας του προφήτη Ησαΐα).
1. Άμώς, γ'2.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Προφήτην σε πιστόν, και των άνω έπόπτην, άνέδειξεν Άμώς, εκ ποιμνίου ο Λόγος, του βίου σου δεξάμενος, ευμενώς την χρηστότητα' όθεν ήλεγξας, τους άσεβούντας ανδρείως, και τον θάνατον, μαρτυρικώς δεδεγμένος, ζωής θείας έτυχες.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΥΛΑΣ
Καταγόταν από ένα χωριό της Πραιτωριάδας στην Κιλικία, πού ονομαζόταν Ζεφύρι. Διακρινόταν για τα φιλανθρωπικά του έργα, το ζήλο του για τον Χριστό και για την συνεχή προσπάθεια του να φωτίζει ψυχές στο δρόμο της αληθινής σωτηρίας. Καταγγέλθηκε λοιπόν γι' αυτό στον έπαρχο Μάξιμο και επειδή δεν μπόρεσαν να κάμψουν το χριστιανικό του φρόνημα, τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια. Έχυσαν καυτό λάδι στο κεφάλι του, έβαλαν πυρακτωμένα σίδερα στη ράχη του, συνέτριψαν τα μέλη του, χωρίς όμως να πετύχουν μ' αυτά την παραμικρή υποχώρηση της πίστης και του ηρωισμού του. Κατόπιν ο έπαρχος με ωμό τρόπο ξέσχισε την κοιλιά του, από την οποία χύθηκαν τα σπλάγχνα του. Έτσι μισοπεθαμένο, τον ανάγκασαν να τρέχει γύρω στα 20 μίλια, με αποτέλεσμα ο Άγιος να πέσει νεκρός και η αγία του ψυχή να πετάξει στις σκηνές των δικαίων, νικήτρια της ειδωλολατρικής αυθαιρεσίας και τυραννίας.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΤΟΣ, ΑΧΑΪΚΟΣ και ΣΤΕΦΑΝΑΣ οι Απόστολοι
Και οι τρεις ήταν συνεργάτες του αποστόλου Παύλου, πού με όλη τους την ψυχή βοηθούσαν για τη διάδοση του Ευαγγελίου μεταξύ των εθνών. Αναφέρει και τους τρεις ο Παύλος, στην Α' προς Κορινθίους επιστολή του (ιστ', 17). Ότι δηλαδή πήγαν προς αυτόν στην Έφεσο, από την Κόρινθο, και ανακούφισαν το πνεύμα του με την παρουσία τους και με τη βοήθεια πού του πρόσφεραν για τους αγώνες υπέρ της Εκκλησίας. Γι' αυτό συνιστά στους χριστιανούς της Κορίνθου να τους τιμούν. Ιδιαίτερα για το σπίτι του Στεφανά, λέει ότι υπήρξε ο πρώτος χριστιανικός οίκος της επαρχίας Αχαΐας, πού υπαγόταν τότε και η Κόρινθος. Την οικογένεια του Στεφανά, βάπτισε ο 'ίδιος ο Παύλος, και μας πληροφορεί ότι όλα της τα μέλη, αφοσιώθηκαν στην υπηρεσία των αγίων. ο Φουρτουνάτος είναι ίσως το λατινικό όνομα του Τυχικού, πού οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν ότι καταγόταν από την Ασία και συνόδευε τον Παύλο, μαζί με άλλους, όποτε επέστρεφε από την κυρίως Ελλάδα δια της Μακεδονίας (Πράξ. Κ' 4).
Ο ΟΣΙΟΣ ΟΡΤΙΣΙΟΣ
Ό όσιος αυτός ήταν ένας από τους διάσημους ασκητές της ερήμου και αποφθέγματα του σώζονται στον "Παράδεισο των Πατέρων" του Παλλαδίου. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
Γεννήθηκε το 345 στο χωριό Στριδώνι της Δαλματίας από γονείς ενάρετους χριστιανούς, οι όποιοι για να τον μορφώσουν καλύτερα, τον έστειλαν στη Ρώμη. Εκεί βαπτίστηκε, αλλά και εκεί έπεσε στη διαφθορά. ' Μετά τη Ρώμη επισκέφθηκε τη Γαλλία. Έπειτα επέστρεψε στην' Ιταλία και από εκεί πέρα-( σε στην Ανατολή και έφθασε το 373 στην ' Αντιόχεια για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αφού βέβαια γρήγορα συνήλθε από τις νεανικές του παρεκτροπές, αποσύρθηκε στην έρημο της Χαλκίδας (στη Συρία) και ζούσε ασκητική ζωή. Αηδιασμένος όμως από τους εκεί υποκριτές μοναχούς επέστρεψε στην Κων/πολη, όπου γνωρίστηκε με τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό και τον Γρηγόριο Νύσσης και από εκεί επέστρεψε στη Ρώμη, πολύ εκτιμώμενος για την πολυμάθεια του. Αλλ' οι σχέσεις του με μια πλούσια, αλλ' ευσεβή χήρα, την Παούλα, και τις θυγατέρες της, σκανδάλισε τη Ρωμαϊκή κοινωνία και αναγκάσθηκε να φύγει με τη συνοδεία αυτών από τη Ρώμη και να πάει δια της Αντιόχειας στα Ιεροσόλυμα και από 'κει στη Βηθλεέμ, οπού έκτισαν δύο Μονές, μία ανδρική και μία γυναικεία, στις όποιες και διέμεναν. Και η μεν Πάουλα πέθανε στη Βηθλεέμ το 404 και λύπησε πολύ τον Ιερώνυμο, αυτός δε το 420. Αργότερα το ιερό του λείψανο μετακομίστηκε στη Ρώμη και εναποτέθηκε στον Ναό της S. Maria Maggiore. Ακολουθία του, ποίημα Νήφωνος Αγιορείτου, εκδόθηκε στην Αθήνα το 1925.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ επίσκοπος Ίππώνος και ΜΟΝΙΚΑ η ευσεβεστάτη μητέρα του
Γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμηδίας στην Αφρική, το έτος 354, από μητέρα χριστιανή, τη Μόνικα, και πατέρα ειδωλολάτρη, τον Πατρίκιο. Τις πρώτες του σπουδές έκανε στην ίδια του την πατρίδα και κατόπιν ο πατέρας του τον έστειλε στα Μάδαυρα και για ανώτερες σπουδές στην Καρχηδόνα. Σαν φοιτητής έζησε ζωή έκλυτη, μάλιστα απέκτησε και ένα εξώγαμο γιο. Στην Αφρική προσήλθε στο Μανιχαϊσμό, αλλ' όταν αργότερα ήλθε στο Μιλάνο, οι θερμές προσευχές της μητέρας του Μόνικας, η μελέτη των Γραφών από τον ίδιο και τα φλογερά κηρύγματα του Αμβροσίου Μεδιολάνων, τράβηξαν τον Αυγουστίνο στον χριστιανισμό και βαπτίστηκε μαζί με το 15χρονο γιο του Άδεοδάτη. Από το Μιλάνο επανήλθε στην Αφρική και μετά τον θάνατο της μητέρας του πήγε στη Ρώμη. Όταν δε το 391 επισκέφθηκε κάποιους φίλους του στην Ίππώνα (στα παράλια της Νουμηδίας), χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο της πόλης Βαλέριο πρεσβύτερος (395), έπειτα βοηθός επίσκοπος, και μετά τον θάνατο του Βαλέριου τον διαδέχτηκε στο θρόνο Ίππώνος (396). Για 34 ολόκληρα χρόνια, ποίμανε άριστα το ποίμνιο του και πέθανε στις 28 Αυγούστου 430 σε ηλικία 76 χρονών. 'Ακολουθία του 'Αγίου συνέταξε ο 'Αγιορείτης Ιάκωβος, πού εκδόθηκε στη Σμύρνη το 1861 και ο αρχιμανδρίτης Ιωάννης Δανιηλίδης, πού εκδόθηκε στην 'Αθήνα το 1914.
Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΥΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΡΣΗΣ
Το όνομα του Μάρτυρα αυτού δεν συναντάμε πουθενά στους Συναξαριστές. Ίσως να λέγεται Ναρσής.
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ πέραν εν τοις Μαρανακίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΝΑΣ της Μονής Πεσόνσα (Ρώσος).
(Δια Χριστόν Σαλός)
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 16ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΥΧΩΝ ο Θαυματουργός επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Απολλωνιάδος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Νικομήδεια
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι Ρωμαίοι
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Συκεώτου
Σύναξη της Θεοτόκου "εν Διακοναίς"
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΣ επίσκοπος Αμαθούντος Κύπρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΑΠΠΑΣ
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΥΧΩΝ ο Θαυματουργός επίσκοπος
Έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αρκαδίου και Όνωρίου (400 μ.Χ.). ΟΙ γονείς του τον ανέθρεψαν σύμφωνα με τα διδάγματα του Ευαγγελίου, γι' αυτό και όταν μεγάλωσε ο Τυχών διακρίθηκε για το ζήλο του στη μελέτη των Γραφών. ο επίσκοπος (Άμαθούντος Κύπρου) Μνημόνιος τον χειροτόνησε διάκονο. Άλλα ή αρετή και ή θέρμη του θείου κηρύγματος του ανέδειξαν τον Τύχωνα διάδοχο του Μνημονίου. Σαν επίσκοπος επιδόθηκε σε φιλανθρωπικά έργα, και με το κήρυγμα του έφερε στη χριστιανική πίστη πολλούς ειδωλολάτρες," κηρύσσων την βασιλείαν του Θεού και διδάσκων τα περί του Κυρίου Ιησού Χρίστου μετά πάσης παρρησίας άκωλύτως"1.Δηλαδή, κήρυττε σ' αυτούς τη βασιλεία του Θεού, πού θα κληρονομήσουν αυτοί πού πιστεύουν έμπρακτα στο Μεσσία Ιησού, και δίδασκε σ' αυτούς τις αλήθειες για το πρόσωπο του Χριστού με άφοβη παρρησία και θάρρος, χωρίς κανένα εμπόδιο. Μάλιστα, ο Θεός έδωσε στον Τύχωνα και θαυματουργική δύναμη. Έτσι, διδάσκοντας και θαυματουργώντας, σημείωσε μεγάλη αποστολική δράση. Αποδήμησε στον Κύριο, αγωνιζόμενος μέχρι τέλους.
1. Πράξεις των Αποστόλων κη' 31.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως. .
Θείας έτυχες, ίερατείας, νεύσει κρείττονι, έκλελεγμένος, ως θεράπων της Τριάδος επάξιος· συ γαρ των έργων εκλάμπων ταίς χάρισι, την Εκκλησίαν εστήριξας θαύμασι. Τυχών Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Άπολλωνιάδος
Μαρτύρησε αφού τον κρέμασαν ανάποδα, έδεσαν στα χέρια του ογκόλιθους, και κατόπιν τον άφησαν να αιωρείται στο κενό.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Νικομήδεια
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι Ρωμαίοι
Μαρτύρησαν δια πυρός.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Συκεώτου
Το λείψανο του κατατέθηκε στο ναό του Αγίου Γεωργίου "εν τω Δευτέρω" στο Βυζάντιο.
Σύναξη της Θεοτόκου "εν Διακοναίς"
Το γεγονός κατά τον Συναξαριστή Delehaye "πέραν εν Ευδοκιαναίς".
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΣ επίσκοπος Αμαθούντος Κύπρου
Αυτός χειροτόνησε διάκονο τον Άγιο Τύχωνα (βλέπε στην αρχή). Άλλες πληροφορίες για τη ζωή του δεν έχουμε, εκτός του ότι γίνεται αναφορά σ' αυτόν στη βιογραφία του Αγίου Τύχωνα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΑΠΠΑΣ
Ό άγιος Ελάππας αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση Αποστολικής Διακονίας" 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά αλλού δεν αναφέρεται ή μνήμη του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΥΧΩΝ ο Θαυματουργός επίσκοπος
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Απολλωνιάδος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Νικομήδεια
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι Ρωμαίοι
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Συκεώτου
Σύναξη της Θεοτόκου "εν Διακοναίς"
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΣ επίσκοπος Αμαθούντος Κύπρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΑΠΠΑΣ
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΥΧΩΝ ο Θαυματουργός επίσκοπος
Έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αρκαδίου και Όνωρίου (400 μ.Χ.). ΟΙ γονείς του τον ανέθρεψαν σύμφωνα με τα διδάγματα του Ευαγγελίου, γι' αυτό και όταν μεγάλωσε ο Τυχών διακρίθηκε για το ζήλο του στη μελέτη των Γραφών. ο επίσκοπος (Άμαθούντος Κύπρου) Μνημόνιος τον χειροτόνησε διάκονο. Άλλα ή αρετή και ή θέρμη του θείου κηρύγματος του ανέδειξαν τον Τύχωνα διάδοχο του Μνημονίου. Σαν επίσκοπος επιδόθηκε σε φιλανθρωπικά έργα, και με το κήρυγμα του έφερε στη χριστιανική πίστη πολλούς ειδωλολάτρες," κηρύσσων την βασιλείαν του Θεού και διδάσκων τα περί του Κυρίου Ιησού Χρίστου μετά πάσης παρρησίας άκωλύτως"1.Δηλαδή, κήρυττε σ' αυτούς τη βασιλεία του Θεού, πού θα κληρονομήσουν αυτοί πού πιστεύουν έμπρακτα στο Μεσσία Ιησού, και δίδασκε σ' αυτούς τις αλήθειες για το πρόσωπο του Χριστού με άφοβη παρρησία και θάρρος, χωρίς κανένα εμπόδιο. Μάλιστα, ο Θεός έδωσε στον Τύχωνα και θαυματουργική δύναμη. Έτσι, διδάσκοντας και θαυματουργώντας, σημείωσε μεγάλη αποστολική δράση. Αποδήμησε στον Κύριο, αγωνιζόμενος μέχρι τέλους.
1. Πράξεις των Αποστόλων κη' 31.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως. .
Θείας έτυχες, ίερατείας, νεύσει κρείττονι, έκλελεγμένος, ως θεράπων της Τριάδος επάξιος· συ γαρ των έργων εκλάμπων ταίς χάρισι, την Εκκλησίαν εστήριξας θαύμασι. Τυχών Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Άπολλωνιάδος
Μαρτύρησε αφού τον κρέμασαν ανάποδα, έδεσαν στα χέρια του ογκόλιθους, και κατόπιν τον άφησαν να αιωρείται στο κενό.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι εν Νικομήδεια
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 40 ΜΑΡΤΥΡΕΣ οι Ρωμαίοι
Μαρτύρησαν δια πυρός.
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Συκεώτου
Το λείψανο του κατατέθηκε στο ναό του Αγίου Γεωργίου "εν τω Δευτέρω" στο Βυζάντιο.
Σύναξη της Θεοτόκου "εν Διακοναίς"
Το γεγονός κατά τον Συναξαριστή Delehaye "πέραν εν Ευδοκιαναίς".
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΣ επίσκοπος Αμαθούντος Κύπρου
Αυτός χειροτόνησε διάκονο τον Άγιο Τύχωνα (βλέπε στην αρχή). Άλλες πληροφορίες για τη ζωή του δεν έχουμε, εκτός του ότι γίνεται αναφορά σ' αυτόν στη βιογραφία του Αγίου Τύχωνα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΑΠΠΑΣ
Ό άγιος Ελάππας αναφέρεται επιγραμματικά στο "Μικρόν Ευχολόγιον ή Αγιασματάριον" έκδοση Αποστολικής Διακονίας" 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες. Πουθενά αλλού δεν αναφέρεται ή μνήμη του.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 17ην του μηνός Ιουνίου
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΑΒΕΛ και ΙΣΜΑΗΛ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΥΡΟΣ και οι συν αυτώ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΣ, ΕΡΜΕΙΑΣ, ΦΙΛΗΚΑΣ και ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ ο εν Ρουφινιαναίς
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΝΕΙΔΗΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Κουρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο αναχωρητής
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΙΩΡΟ ΑΓΙΟΣ ALBAN (Πρωτομάρτυς Βρεταννίας)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΑΒΕΛ και ΙΣΜΑΗΛ
Ήταν και οι τρεις αδέλφια από την Περσία (ό πατέρας τους ήταν πυρολάτρης, ενώ ή μητέρα τους χριστιανή και τους μετέδωσε τη χριστιανική αγωγή, ενώ τη χριστιανική μόρφωση κάποιος ευλαβής Ιερέας ονόματι Εύνικος) και είχαν έλθει στην Κωνσταντινούπολη για κάποια αποστολή. Κατά το διάστημα της εκεί παραμονής τους, συνέβη να δουν στη Χαλκηδόνα τον αυτοκράτορα Ιουλιανό, που θυσίαζε στα είδωλα εν μέσω πομπής. Το θέαμα αυτό τους λύπησε πολύ και εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους για το κράτος, που ο ηγέτης του γινόταν ένοχος τέτοιας ασέβειας. Κάποιοι καταδότες όμως, που τους άκουσαν, τους κατάγγειλαν στον Ιουλιανό. Αυτός διέταξε αμέσως οι τρεις Πέρσες ν' αρνηθούν το Χριστό. 'Αλλά και αυτοί με τη σειρά τους αποκρίθηκαν, ότι τους εαυτούς τους προ πολλού είχαν αρνηθεί, και στον Ιησού που είχαν παραδομένη την ψυχή τους, είναι έτοιμοι να χύσουν γι' Αυτόν το αίμα τους. Τότε άρχισε ο βασανισμός τους. Διαπέρασαν τους αστραγάλους τους με μυτερό αντικείμενο, και έκαψαν τις μασχάλες τους με αναμμένες λαμπάδες. Κατόπιν τους αποκεφάλισαν. Αλλ' ή θεία δίκη δεν άργησε να έλθει. Όταν μετά από λίγο ο Ιουλιανός εξεστράτευσε κατά των Περσών, σε κάποια μάχη, πληρώνοντας για τις αμαρτίες του, έπεσε νεκρός στο άνθος της ηλικίας του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΥΡΟΣ και οι συν αυτώ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΣ, ΕΡΜΕΙΑΣ, ΦΙΛΗΚΑΣ και ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΣ
Όλοι αγωνίστηκαν για το Χριστό στην Απολλωνία, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Νουμεριανός (283-284 μ. Χ.). Οι τρεις πρώτοι ήταν Αθηναίοι και ασπάσθηκαν τη χριστιανική πίστη που με τόση θερμότητα είχε κηρύξει ο Απ. Παύλος στους αρχαίους Αθηναίους. Αφού συνδέθηκαν αδελφικά εν Χριστώ και με τους άλλους τρεις, όλοι μαζί ήταν πρότυπο εφαρμογής των εντολών του Κυρίου, δείχνοντας έτσι τη μεγάλη αγάπη τους σ' Αυτόν. Άλλωστε, ο ίδιος ο Κύριος είπε πώς θέλει να τον αγαπουν αυτοί που τον ακολουθούν: "Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε"1. Δηλαδή, αν με αγαπάτε, τηρείστε τις εντολές μου και δείξτε έτσι ότι ή αγάπη σας για μένα είναι αληθινή και ειλικρινής. Ή ζωή λοιπόν των έξι αδελφικών φίλων, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Τριπόντιο. Αυτός με κάθε τρόπο προσπάθησε να τους κάνει να θυσιάσουν στα είδωλα. Μάταια, όμως. Αυτοί ομολόγησαν Χριστόν εσταυρωμένον. Τότε τους υπέβαλε σε μια σειρά από σκληρά βασανιστήρια. Αλλά με θαυμαστό τρόπο έμειναν αβλαβείς από αυτά και κατόρθωσαν να φέρουν πολλούς στη χριστιανική πίστη. Τελικά τους αποκεφάλισαν.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιδ' 15.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Ως εννεάριθμον, του Λόγου σύνταγμα, εχθρών τας φάλαγγας, κατετροπώσαντο, Ίσαυρος Φήλιξ συν αυτοίς, Ερμείας και Περεγρίνος, άμα Ιννοκέντιος, Μανουήλ και Βασίλειος, Ισμαήλ ο ένδοξος και Σαβέλ ο μακάριος' διό και τα βραβεία της νίκης, εύρον ως Μάρτυρες Κυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ ο εν Ρουφινιαναίς
Αυτός υπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Ονωρίου και Αρκαδίου (395-480) και γεννήθηκε στη Φρυγία. Δεκαοκτώ χρονών έφυγε από τη πατρίδα του και πήγε στη Θράκη, οπου έγινε μοναχός και ασκήτευε σε κάποιο κοινόβιο. Από τη Θράκη, με άδεια του ηγουμένου του πήγε στη Χαλκηδόνα με συνοδεία δύο άλλων μοναχών και εκεί βρήκε τη Μονή του Ρουφίνου ακατοίκητη, έρημη και άγρια. Τότε ο Υπάτιος, μαζί με τους συνοδίτες του, την καθάρισε από τα αγκάθια και τα τριβόλια, που είχαν φυτρώσει από την πολυκαιρία και την έκανε κατοικήσιμη. Διότι από τον θάνατο του κτίτορα της Μονής Ρουφίνου, ο Οποίος και τάφηκε σ' αυτή, οι μοναχοί εγκατέλειψαν αυτή και έτσι ερημώθηκε. Στη Μονή αυτή ο Υπάτιος, μαζί με άλλους μοναχούς, πέρασε αρκετά χρόνια, εργαζόμενος και τρεφόμενος από το εργόχειρό του. Άλλα κατόπιν έφυγε και πήγε πάλι στο προηγούμενο κοινόβιο του στη Θράκη. Όμως, οι μοναχοί της Μονής Ρουφίνου, ήλθαν τον ζήτησαν και τελικά τον πήραν στη Μονή τους σαν ηγούμενο. Έτσι, αφού έζησε με οσιότητα και έκανε αρκετά θαύματα απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα. (Περιττώς επαναλαμβάνεται ή μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές και την 29η Μαΐου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΝΕΙΔΗΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Κουρίου.
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (284-304) και ήταν επίσκοπος Κουρίου, πόλη της νότιας Κύπρου. Για τον αποστολικό του ζήλο συνελήφθη μαζί με τρεις άλλους χριστιανούς και ρίχτηκε στη φυλακή. Όταν οι τρεις συγκροτούμενοί του - Αριστοκλής, Δημητριανός και Αθανάσιος (23 Ιουνίου) -πέθαναν μαρτυρικά, νέο διάταγμα του βασιλιά, προέτρεπε τους ειδωλολάτρες να ατιμάζουν παρά φύση τα σώματα των χριστιανών. Τότε ο Φιλονείδης για ν' αποφύγει τη βέβαιη ατίμωση, έδεσε το κεφάλι του, κάλυψε το πρόσωπο με το ρούχο του και έπεσε προς τα κάτω, από μέρος υψηλό. Άλλα πριν ακόμα το σώμα του φτάσει κάτω στη γη, ή ψυχή του πέταξε στα χέρια του Θεού. ΟΙ δε ειδωλολάτρες, όταν βρήκαν το σώμα του νεκρό, το έβαλαν μέσα σ' ένα σάκο και το πέταξαν στη θάλασσα. Όποτε το βρήκαν στην παραλία οι πιστοί, το παρέλαβαν και το έθαψαν με τιμές. Το μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε ο επίσκοπος Άριστων.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο αναχωρητής
Υπήρξε διάσημος για την εγκράτεια και την ταπεινοφροσύνη του. Για να αποφεύγει τους επαίνους του κόσμου, αποσυρόταν με τους μαθητές του και προσευχόταν και έψαλλε. Με τέτοιο πνεύμα αρετής, απεβίωσε ειρηνικά. Γι' αυτόν γράφει ο Ευεργετινός.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΙΩΡ
Ή βιογραφία του βρίσκεται στο Λαυσαϊκό. Ήταν ασκητής Αιγύπτιος, ο οποίος αναχώρησε από το σπίτι του στην έρημο και πήρε την απόφαση να μη δει ποτέ τους γονείς και συγγενείς του. Μετά από πολλά χρόνια, ή αδελφή του, γερόντισσα πια, έμαθε πώς ζει και παρακάλεσε να τον δει με τη μεσιτεία των πατέρων της Σκήτης. Τότε ο αβάς Πιώρ, πήγε στο σπίτι της, στάθηκε στην πόρτα, χωρίς να μπει μέσα στο σπίτι και με κλειστά τα μάτια του, συνομίλησαν με την αδελφή του. Και χωρίς να τη δει καθόλου, έφυγε πάλι στην έρημο, όπου απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ALBAN (Πρωτομάρτυς Βρεταννίας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΑΒΕΛ και ΙΣΜΑΗΛ
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΥΡΟΣ και οι συν αυτώ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΣ, ΕΡΜΕΙΑΣ, ΦΙΛΗΚΑΣ και ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ ο εν Ρουφινιαναίς
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΝΕΙΔΗΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Κουρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο αναχωρητής
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΙΩΡΟ ΑΓΙΟΣ ALBAN (Πρωτομάρτυς Βρεταννίας)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΝΟΥΗΛ, ΣΑΒΕΛ και ΙΣΜΑΗΛ
Ήταν και οι τρεις αδέλφια από την Περσία (ό πατέρας τους ήταν πυρολάτρης, ενώ ή μητέρα τους χριστιανή και τους μετέδωσε τη χριστιανική αγωγή, ενώ τη χριστιανική μόρφωση κάποιος ευλαβής Ιερέας ονόματι Εύνικος) και είχαν έλθει στην Κωνσταντινούπολη για κάποια αποστολή. Κατά το διάστημα της εκεί παραμονής τους, συνέβη να δουν στη Χαλκηδόνα τον αυτοκράτορα Ιουλιανό, που θυσίαζε στα είδωλα εν μέσω πομπής. Το θέαμα αυτό τους λύπησε πολύ και εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους για το κράτος, που ο ηγέτης του γινόταν ένοχος τέτοιας ασέβειας. Κάποιοι καταδότες όμως, που τους άκουσαν, τους κατάγγειλαν στον Ιουλιανό. Αυτός διέταξε αμέσως οι τρεις Πέρσες ν' αρνηθούν το Χριστό. 'Αλλά και αυτοί με τη σειρά τους αποκρίθηκαν, ότι τους εαυτούς τους προ πολλού είχαν αρνηθεί, και στον Ιησού που είχαν παραδομένη την ψυχή τους, είναι έτοιμοι να χύσουν γι' Αυτόν το αίμα τους. Τότε άρχισε ο βασανισμός τους. Διαπέρασαν τους αστραγάλους τους με μυτερό αντικείμενο, και έκαψαν τις μασχάλες τους με αναμμένες λαμπάδες. Κατόπιν τους αποκεφάλισαν. Αλλ' ή θεία δίκη δεν άργησε να έλθει. Όταν μετά από λίγο ο Ιουλιανός εξεστράτευσε κατά των Περσών, σε κάποια μάχη, πληρώνοντας για τις αμαρτίες του, έπεσε νεκρός στο άνθος της ηλικίας του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΥΡΟΣ και οι συν αυτώ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΣ, ΕΡΜΕΙΑΣ, ΦΙΛΗΚΑΣ και ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΣ
Όλοι αγωνίστηκαν για το Χριστό στην Απολλωνία, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Νουμεριανός (283-284 μ. Χ.). Οι τρεις πρώτοι ήταν Αθηναίοι και ασπάσθηκαν τη χριστιανική πίστη που με τόση θερμότητα είχε κηρύξει ο Απ. Παύλος στους αρχαίους Αθηναίους. Αφού συνδέθηκαν αδελφικά εν Χριστώ και με τους άλλους τρεις, όλοι μαζί ήταν πρότυπο εφαρμογής των εντολών του Κυρίου, δείχνοντας έτσι τη μεγάλη αγάπη τους σ' Αυτόν. Άλλωστε, ο ίδιος ο Κύριος είπε πώς θέλει να τον αγαπουν αυτοί που τον ακολουθούν: "Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε"1. Δηλαδή, αν με αγαπάτε, τηρείστε τις εντολές μου και δείξτε έτσι ότι ή αγάπη σας για μένα είναι αληθινή και ειλικρινής. Ή ζωή λοιπόν των έξι αδελφικών φίλων, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Τριπόντιο. Αυτός με κάθε τρόπο προσπάθησε να τους κάνει να θυσιάσουν στα είδωλα. Μάταια, όμως. Αυτοί ομολόγησαν Χριστόν εσταυρωμένον. Τότε τους υπέβαλε σε μια σειρά από σκληρά βασανιστήρια. Αλλά με θαυμαστό τρόπο έμειναν αβλαβείς από αυτά και κατόρθωσαν να φέρουν πολλούς στη χριστιανική πίστη. Τελικά τους αποκεφάλισαν.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιδ' 15.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Ως εννεάριθμον, του Λόγου σύνταγμα, εχθρών τας φάλαγγας, κατετροπώσαντο, Ίσαυρος Φήλιξ συν αυτοίς, Ερμείας και Περεγρίνος, άμα Ιννοκέντιος, Μανουήλ και Βασίλειος, Ισμαήλ ο ένδοξος και Σαβέλ ο μακάριος' διό και τα βραβεία της νίκης, εύρον ως Μάρτυρες Κυρίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ ο εν Ρουφινιαναίς
Αυτός υπήρξε στα χρόνια των βασιλέων Ονωρίου και Αρκαδίου (395-480) και γεννήθηκε στη Φρυγία. Δεκαοκτώ χρονών έφυγε από τη πατρίδα του και πήγε στη Θράκη, οπου έγινε μοναχός και ασκήτευε σε κάποιο κοινόβιο. Από τη Θράκη, με άδεια του ηγουμένου του πήγε στη Χαλκηδόνα με συνοδεία δύο άλλων μοναχών και εκεί βρήκε τη Μονή του Ρουφίνου ακατοίκητη, έρημη και άγρια. Τότε ο Υπάτιος, μαζί με τους συνοδίτες του, την καθάρισε από τα αγκάθια και τα τριβόλια, που είχαν φυτρώσει από την πολυκαιρία και την έκανε κατοικήσιμη. Διότι από τον θάνατο του κτίτορα της Μονής Ρουφίνου, ο Οποίος και τάφηκε σ' αυτή, οι μοναχοί εγκατέλειψαν αυτή και έτσι ερημώθηκε. Στη Μονή αυτή ο Υπάτιος, μαζί με άλλους μοναχούς, πέρασε αρκετά χρόνια, εργαζόμενος και τρεφόμενος από το εργόχειρό του. Άλλα κατόπιν έφυγε και πήγε πάλι στο προηγούμενο κοινόβιο του στη Θράκη. Όμως, οι μοναχοί της Μονής Ρουφίνου, ήλθαν τον ζήτησαν και τελικά τον πήραν στη Μονή τους σαν ηγούμενο. Έτσι, αφού έζησε με οσιότητα και έκανε αρκετά θαύματα απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα. (Περιττώς επαναλαμβάνεται ή μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές και την 29η Μαΐου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΝΕΙΔΗΣ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Κουρίου.
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (284-304) και ήταν επίσκοπος Κουρίου, πόλη της νότιας Κύπρου. Για τον αποστολικό του ζήλο συνελήφθη μαζί με τρεις άλλους χριστιανούς και ρίχτηκε στη φυλακή. Όταν οι τρεις συγκροτούμενοί του - Αριστοκλής, Δημητριανός και Αθανάσιος (23 Ιουνίου) -πέθαναν μαρτυρικά, νέο διάταγμα του βασιλιά, προέτρεπε τους ειδωλολάτρες να ατιμάζουν παρά φύση τα σώματα των χριστιανών. Τότε ο Φιλονείδης για ν' αποφύγει τη βέβαιη ατίμωση, έδεσε το κεφάλι του, κάλυψε το πρόσωπο με το ρούχο του και έπεσε προς τα κάτω, από μέρος υψηλό. Άλλα πριν ακόμα το σώμα του φτάσει κάτω στη γη, ή ψυχή του πέταξε στα χέρια του Θεού. ΟΙ δε ειδωλολάτρες, όταν βρήκαν το σώμα του νεκρό, το έβαλαν μέσα σ' ένα σάκο και το πέταξαν στη θάλασσα. Όποτε το βρήκαν στην παραλία οι πιστοί, το παρέλαβαν και το έθαψαν με τιμές. Το μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε ο επίσκοπος Άριστων.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ο αναχωρητής
Υπήρξε διάσημος για την εγκράτεια και την ταπεινοφροσύνη του. Για να αποφεύγει τους επαίνους του κόσμου, αποσυρόταν με τους μαθητές του και προσευχόταν και έψαλλε. Με τέτοιο πνεύμα αρετής, απεβίωσε ειρηνικά. Γι' αυτόν γράφει ο Ευεργετινός.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΙΩΡ
Ή βιογραφία του βρίσκεται στο Λαυσαϊκό. Ήταν ασκητής Αιγύπτιος, ο οποίος αναχώρησε από το σπίτι του στην έρημο και πήρε την απόφαση να μη δει ποτέ τους γονείς και συγγενείς του. Μετά από πολλά χρόνια, ή αδελφή του, γερόντισσα πια, έμαθε πώς ζει και παρακάλεσε να τον δει με τη μεσιτεία των πατέρων της Σκήτης. Τότε ο αβάς Πιώρ, πήγε στο σπίτι της, στάθηκε στην πόρτα, χωρίς να μπει μέσα στο σπίτι και με κλειστά τα μάτια του, συνομίλησαν με την αδελφή του. Και χωρίς να τη δει καθόλου, έφυγε πάλι στην έρημο, όπου απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ALBAN (Πρωτομάρτυς Βρεταννίας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων", του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
-
Ierodiakonos
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 369
- Εγγραφή: Σάβ Δεκ 15, 2007 6:00 am
Εορτάζοντες την 18ην του μηνός Ιουνίου
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ και οι συν αυτώ ΥΠΑΤΙΟΣ (ή ΥΠΑΤΟΣ) και ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΘΕΡΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΡΑΣΜΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Κύπρο
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο ποιμένας του κειμένου πέραν της Πόλεως
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο Αθωνίτης ο Μυροβλήτης
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
[ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΟΚΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ]
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ και οι συν αυτώ ΥΠΑΤΙΟΣ (ή ΥΠΑΤΟΣ) και ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ
Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν επί αυτοκράτορας Ούεσπασιανού (70 μ.Χ.). ο Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα και είχε χαρακτηριστική ρωμαλεότητα και μεγαλοπρεπές παράστημα. Κατατάχθηκε στο στρατό και στις μάχες έδειξε μεγάλη γενναιότητα και ανδρεία. Έτσι, προβιβάσθηκε σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα. Όμως κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ο Λεόντιος διατηρούσε πολλή μετριοφροσύνη και τιμιότητα. Έτσι, ο λόγος του Θεού έπεσε στην καρδιά του όπως το μέρος του σπόρου "εις την γήν αγαθήν", το όποιο "φυέν έποίησε καρπόν έκατονταπλασίονα"1. Έπεσε, δηλαδή ο λόγος του Θεού στην καρδιά του Λεοντίου, όπως πέφτει ο σπόρος στη μαλακή και εύφορη γη και, όταν φύτρωσε, έκανε καρπό εκατό φορές περισσότερο από ό,τι ο σπόρος. Πράγματι, αφού ο Λεόντιος πίστεψε στο Χριστό, άφθονες ήταν οι φιλανθρωπίες του, και μάλιστα φανερά μέσα στο στράτευμα. Μ' αυτόν τον τρόπο έφερε στη χριστιανική πίστη και δύο συναδέλφους του, τον Υπάτιο και τον Θεόδουλο. Όταν το έμαθε αυτό ο αφρικανός ηγεμόνας Αδριανός, θέλησε να τους αναγκάσει να αλλαξοπιστήσουν. Είδε, όμως, ότι δεν μπορούσε. Τότε, τους μεν Υπάτιο και Θεόδουλο αποκεφάλισε, τον δε Λεόντιο μαστίγωσε μέχρι θανάτου. Έτσι, με το τίμιο αίμα τους σφράγισαν την αγάπη και την αφοσίωση τους στο Χριστό.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, η' 8.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Ρώμην ένθεον, διεζωσμένος, έθριάμβευσας, εν τοίς άγώσιν, Αθλοφόρε του Σωτήρος Λεόντιε' συ γαρ ως λέων προς άθλησιν ώρμησας, και πολεμίων το κράτος κατέβαΛες. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΘΕΡΙΟΣ
Ανήκει και αυτός στην ατέλειωτη και ένδοξη φάλαγγα των μαρτύρων της χριστιανικής πίστης. Ή θεία χάρη τον έκανε από τη γη ακόμα, πολίτη του ουρανού. Ή διάνοια και ή καρδιά του, ήταν ελεύθερες από κάθε παχυλότητα. γεμάτες πνευματικότητα. Νεκρός απέναντι στον κόσμο, δηλαδή στην αμαρτία, ζούσε μόνο για τον Ιησού Χριστό. Άλλα στο διωγμό επί Διοκλητιανού, ο Αιθέριος συνελήφθη. Ούτε οι απειλές όμως, ούτε οι υποσχέσεις, ούτε οι ραβδισμοί, ούτε οι μαστιγώσεις ούτε οι ανοιγμένες πληγές με τα αίματα πού έτρεχαν, στάθηκαν Ικανές να κάμψουν την πίστη του Αιθέριου. Πιστός μέχρι θανάτου έφυγε από τον κόσμο αυτό, εκεί όπου είναι ή αγαλλίαση του Παραδείσου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΡΑΣΜΟΣ
'Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Κύπρο
Μαρτύρησαν αφού τους έκαψαν τα πόδια.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο ποιμένας του κειμένου πέραν της Πόλεως
'Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο Αθωνίτης ο Μυροβλήτης
Ό όσιος αυτός καταγόταν από το Άργος της Πελοποννήσου. Εγκατέλειψε τον κόσμο και αναχώρησε για το Άγιο Όρος. Εκεί κατοίκησε στο Ιερό κοινόβιο της Μονής Διονυσίου και για 60 ολόκληρα χρόνια δεν βγήκε από το Μοναστήρι. Έτσι αξιώθηκε του διορατικού και προφητικού χαρίσματος. Μετά τον θάνατό του, τα Ιερά του λείψανα ανέβλησαν Μύρο, όπως Ιστορεί ο Ιερός Μαλαξός (1580) ο πρωτοπαπάς Ναυπλίου. ο όσιος Λεόντιος έζησε περί το 1530 και απεβίωσε ειρηνικά.
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
πλησίον του Ιουλιανού εν τω Φόρω
[ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΟΚΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ]
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ και οι συν αυτώ ΥΠΑΤΙΟΣ (ή ΥΠΑΤΟΣ) και ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΘΕΡΙΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΡΑΣΜΟΣ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Κύπρο
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο ποιμένας του κειμένου πέραν της Πόλεως
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο Αθωνίτης ο Μυροβλήτης
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
[ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΟΚΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ]
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ και οι συν αυτώ ΥΠΑΤΙΟΣ (ή ΥΠΑΤΟΣ) και ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ
Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν επί αυτοκράτορας Ούεσπασιανού (70 μ.Χ.). ο Λεόντιος καταγόταν από την Ελλάδα και είχε χαρακτηριστική ρωμαλεότητα και μεγαλοπρεπές παράστημα. Κατατάχθηκε στο στρατό και στις μάχες έδειξε μεγάλη γενναιότητα και ανδρεία. Έτσι, προβιβάσθηκε σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα. Όμως κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ο Λεόντιος διατηρούσε πολλή μετριοφροσύνη και τιμιότητα. Έτσι, ο λόγος του Θεού έπεσε στην καρδιά του όπως το μέρος του σπόρου "εις την γήν αγαθήν", το όποιο "φυέν έποίησε καρπόν έκατονταπλασίονα"1. Έπεσε, δηλαδή ο λόγος του Θεού στην καρδιά του Λεοντίου, όπως πέφτει ο σπόρος στη μαλακή και εύφορη γη και, όταν φύτρωσε, έκανε καρπό εκατό φορές περισσότερο από ό,τι ο σπόρος. Πράγματι, αφού ο Λεόντιος πίστεψε στο Χριστό, άφθονες ήταν οι φιλανθρωπίες του, και μάλιστα φανερά μέσα στο στράτευμα. Μ' αυτόν τον τρόπο έφερε στη χριστιανική πίστη και δύο συναδέλφους του, τον Υπάτιο και τον Θεόδουλο. Όταν το έμαθε αυτό ο αφρικανός ηγεμόνας Αδριανός, θέλησε να τους αναγκάσει να αλλαξοπιστήσουν. Είδε, όμως, ότι δεν μπορούσε. Τότε, τους μεν Υπάτιο και Θεόδουλο αποκεφάλισε, τον δε Λεόντιο μαστίγωσε μέχρι θανάτου. Έτσι, με το τίμιο αίμα τους σφράγισαν την αγάπη και την αφοσίωση τους στο Χριστό.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, η' 8.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Ρώμην ένθεον, διεζωσμένος, έθριάμβευσας, εν τοίς άγώσιν, Αθλοφόρε του Σωτήρος Λεόντιε' συ γαρ ως λέων προς άθλησιν ώρμησας, και πολεμίων το κράτος κατέβαΛες. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΙΘΕΡΙΟΣ
Ανήκει και αυτός στην ατέλειωτη και ένδοξη φάλαγγα των μαρτύρων της χριστιανικής πίστης. Ή θεία χάρη τον έκανε από τη γη ακόμα, πολίτη του ουρανού. Ή διάνοια και ή καρδιά του, ήταν ελεύθερες από κάθε παχυλότητα. γεμάτες πνευματικότητα. Νεκρός απέναντι στον κόσμο, δηλαδή στην αμαρτία, ζούσε μόνο για τον Ιησού Χριστό. Άλλα στο διωγμό επί Διοκλητιανού, ο Αιθέριος συνελήφθη. Ούτε οι απειλές όμως, ούτε οι υποσχέσεις, ούτε οι ραβδισμοί, ούτε οι μαστιγώσεις ούτε οι ανοιγμένες πληγές με τα αίματα πού έτρεχαν, στάθηκαν Ικανές να κάμψουν την πίστη του Αιθέριου. Πιστός μέχρι θανάτου έφυγε από τον κόσμο αυτό, εκεί όπου είναι ή αγαλλίαση του Παραδείσου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΡΑΣΜΟΣ
'Απεβίωσε ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ από την Κύπρο
Μαρτύρησαν αφού τους έκαψαν τα πόδια.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο ποιμένας του κειμένου πέραν της Πόλεως
'Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ο Αθωνίτης ο Μυροβλήτης
Ό όσιος αυτός καταγόταν από το Άργος της Πελοποννήσου. Εγκατέλειψε τον κόσμο και αναχώρησε για το Άγιο Όρος. Εκεί κατοίκησε στο Ιερό κοινόβιο της Μονής Διονυσίου και για 60 ολόκληρα χρόνια δεν βγήκε από το Μοναστήρι. Έτσι αξιώθηκε του διορατικού και προφητικού χαρίσματος. Μετά τον θάνατό του, τα Ιερά του λείψανα ανέβλησαν Μύρο, όπως Ιστορεί ο Ιερός Μαλαξός (1580) ο πρωτοπαπάς Ναυπλίου. ο όσιος Λεόντιος έζησε περί το 1530 και απεβίωσε ειρηνικά.
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
πλησίον του Ιουλιανού εν τω Φόρω
[ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ ΟΚΤΩ ΜΑΡΤΥΡΕΣ]