Κωλύματα ιερωσύνης

[srev]

Ευχαριστώ όλους που τίμησαν την ανάρτηση θέματός μου και συνέβαλαν με τις απαντήσεις τους.

Π. Αντώνιε,

θα ήθελα παρακαλώ την απάντησή σας στις ερωτήσεις με τις οποίες άνοιξα και το θέμα. Ιδιαίτερα ένα σχόλιό σας για το περιστατικό με τη σύγκρουση γνώμης μεταξύ επισκόπου και π. Παϊσίου στην καταλληλότητα του συγκεκριμένου ιερέα καθώς και κάποια ευθεία απάντηση στα παρακάτω:

"Μπορεί κάποιος υπεύθυνα να με ενημερώσει για την ορθότητα αυτών των πληροφοριών;"

"Πότε και από ποιόν ή ποιούς καθορίστηκαν τα κωλύματα ιεροσύνης;"


Ένα γενικό σχόλιο στον alithias:

Εάν πρέπει να εμπιστευόμαστε χωρίς εξαίρεση τις βουλές ενός επισκόπου και της ιεραρχίας γενικότερα τότε 8α πρέπει να δεχθούμε ότι η συμπροσευχή και συλειτουργία με δυτικούς καθώς και η αναγνώριση του Πάπα σαν επισκόπου της εκκλησίας του Χριστού είναι σύμφωνη με την πίστη μας αφού έχει την έγκριση του οικουμ. πατριάρχη, ανωτάτου "αρμοδίου" της Ορθοδοξίας. Για τον ίδιο λόγο δε θα χρειαζόταν ποτέ να επιλέγουμε πνευματικό, ασχέτως αν μας αναπαύει ή όχι, διότι είναι όλοι τους αλάθητοι και εν Αγίω Πνεύματι.

Και πάλι ευχαριστώ,

Σπύρος.

[aposal]

Για τον ίδιο λόγο δε θα χρειαζόταν ποτέ να επιλέγουμε πνευματικό, ασχέτως αν μας αναπαύει ή όχι, διότι είναι όλοι τους αλάθητοι και εν Αγίω Πνεύματι.

Και πάλι ευχαριστώ,

Σπύρος.

Αδελφέ μου Σπύρο, έχω την εντύπωση ότι η επιλογή πνευματικού έχει να κάνει με το ότι σε προδιαθέτει να γίνεις πιο ειλικρινής στην εξομολόγησή σου, να βγάλεις δηλαδή ότι σου προκαλεί ντροπή, που με κάποιον άλλον πνευματικό πιθανόν να μην το έκανες!
Όταν όμως πηγαίνουμε σε κάποιον πνευματικό δεν μπορούμε ξέρουμε αν είναι καλός ή όχι! Περισσότερο ρωτάμε και μαθαίνουμε, αλλά και αυτό εμπεριέχει υποκειμενικότητα.
Ένας όμως αδελφός που δεν έχει κοντά του κάποιον "καλό" πνευματικό είναι χαμένος από χέρι; Μπορεί δηλαδή να μην πετύχει τελικά το στόχο του;
Θεωρώ ότι ο Κύριος από εμάς ζητάει να κάνουμε υπακοή στον πνευματικό μας και μόνον! Αν δει ο Κύριος τη καλή μας διάθεση για υπακοή (και ταπείνωση) νομίζω ότι θα φωτίσει τον πνευματικό, ώστε να μας συμβουλεύει τα καλά και συμφέροντα στη ψυχή μας.
Έχω την άποψη ότι αν έχουμε εμπιστοσύνη στον Κύριό μας, τότε πρέπει να εμπιστευόμαστε και τον πνευματικό μας (και είναι ένα καλό τεστ για να δούμε αν τελικά Τον εμπιστευόμαστε) .

[nektarios]

Στο χωριό μου ακόμη και σήμερα όταν περνά ο Ιερέας όλοι σηκώνονται όρθιοι και τον χαιρετούν .Στην εκκλησία δε δεν τολμούν να ακουμπήσουν ούτε τα άμφια του .
Πόσο μάλλον να μιλήσουν <απρεπώς> σε Ιερέα……………………………

[nektarios]

Oόσο για τα κωλύματα της Ιεροσύνης διαβάστε τη λέει πάνω στο θέμα αυτό ο π. Φιλόθεος Ζερβακος…

[Teri]

Έχω την άποψη ότι αν έχουμε εμπιστοσύνη στον Κύριό μας, τότε πρέπει να εμπιστευόμαστε και τον πνευματικό μας (και είναι ένα καλό τεστ για να δούμε αν τελικά Τον εμπιστευόμαστε) .

Σωστά!
Είναι το πιο εύκολο και το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο, να εμπιστευτείς τον Κύριό σου και Θεό σου! Εκείνος όμως ΠΑΝΤΑ φροντίζει το καλό των παιδιών του, και μας στέλνει ότι είναι καλύτερο για μας. είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι!

[alithis]

Εάν πρέπει να εμπιστευόμαστε χωρίς εξαίρεση τις βουλές ενός επισκόπου και της ιεραρχίας γενικότερα τότε 8α πρέπει να δεχθούμε ότι η συμπροσευχή και συλειτουργία με δυτικούς καθώς και η αναγνώριση του Πάπα σαν επισκόπου της εκκλησίας του Χριστού είναι σύμφωνη με την πίστη μας αφού έχει την έγκριση του οικουμ. πατριάρχη, ανωτάτου "αρμοδίου" της Ορθοδοξίας. Για τον ίδιο λόγο δε θα χρειαζόταν ποτέ να επιλέγουμε πνευματικό, ασχέτως αν μας αναπαύει ή όχι, διότι είναι όλοι τους αλάθητοι και εν Αγίω Πνεύματι.

Και πάλι ευχαριστώ,

Σπύρος.

αγαπητε σπυρο,

κατα πρωτον,η Α.Θ.Π. ο Οικουμ.Πατριαρχης δεν ειναι ο "ανωτατος αρμοδιος της ορθοδοξιας"!
κατα δευτερον,υπαρχουν θεματα στα οποια θα πρεπει να ακολουθησομε τις αποφασεις του επισκοπου μας και της Ι.Συνοδου της Εκκλησιας μας.
αν εχομε ενσταση για καποιον κληρικο,ή καποια ακρως διασταυρωμενη και απτη καταγγελια για καποιον κληρικο,ή γενικοτερα καταγγελιες για σοβαρα θεματα πνευματικα κ εκκλησιαστικα,οι Ιεροι Κανονες και η Ιερα Παραδοσις της Εκκλησιας μας οριζει συγκεκριμενο τροπο επιλυσεως του θεματος!φανταζομαι οτι εισαι υπερ του να ακολουθουμε την Ιερα Παραδοση της Εκκλησιας μας!
κανεις δεν ειπε οτι επισκοποι μας και οι ιερεις μας ειναι αλαθητοι-ουδεις αλαθητος-,αλλα λεμε οτι ειναι οι αρμοδιοι επι πνευματικων κ εκκλησιαστικων θεματων.στο θεμα της χειροτονιας,ο επισκοπος εχει το δικαιωμα κρινοντας βασει πολλων παραγοντων-κοινωνικων,πνευματικων,της βαρυτητος του αμαρτηματος,της πνευματικοτητος του χειροτονηθησομενου κα. πολλων να κρινει αν θα προβει στην χειροτονια,παρακαμπτωντας καποιο κωλυμα για την ιερωσυνη φερει εκεινος την ευθυνη!το "παιρνει επανω του" το ολο θεμα!.
εκεινοι εχουν και τις ευθυνες"ως λογον αποδωσοντες"!οι αντιρρησεις μας εκφραζονται αρμοδιως κ καταλληλως και οχι με σπασμωδικο και πολλες φορες πλανεμενο τροπο,που οδηγει στο σχισμα,την αιρεση κ την τυρεια,χαριν μιας δηθεν ευσεβοφανειας."τροπος παντι πραγματι"!

[pAntonios]

...Εγώ σαν ιερέας (ανάξιος έστω)...

π.Αντωνιε, με όλο τον σεβασμό στην προσωπικότητά σου, στην επιστημονική σου κατάρτιση και στην Ιερωσύνη σου, αφού αισθάνεσαι ανάξιος γιατί δεν παραιτείσαι ?

Χρ.

Έχεις απόλυτο δίκιο!
Αυτό δείχνει ακόμη περισσότερο ότι είμαι ανάξιος, διότι αν είχα λίγο περισσότερη συναίσθηση θα είχα παραιτηθεί...
Μπορεί βέβαια τυπικά να μην έχω κώλυμμα ιεροσύνης αλλά αυτό δεν σε μετατρέπει αυτομάτως και σε άξιο!!!
Χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα για έναν ιερέα, χρειάζεται καθαρότητα ψυχής, χρειάζεται ζήλος, χρειάζεται αγάπη, κατάρτιση κοκ.

Ο Θεός να μας φυλάει διότι ας γνωρίζουμε ότι όσο μεγαλύτερο αξίωμα έχει κάποιος τόσο περισσότερο κινδυνεύει και τόσο αυστηρότερα θα κριθεί.
Αν φυσικά κριθεί άξιος... τότε θα είναι μακάριος!

Να εύχεσθε για μένα όπως κάνω κι εγώ για σας...

[dionysisgr]

Δεν προσεγγιζονται τα θεματα της Ιερωσυνης με ορθολογιστικο τροπο και τον κοινον νουν. Εδω εχουμε να κανουμε με εφαρμοσμενη υψηλοτατη Θεολογια και διενεργεια της Χαριτος του Παναγιου Θεου.

Παιρνω το θαρρος και την παρρησια, να το πω και θρασος ακομα, να τονισω οτι ο Ιερεας και Λειτουργος του Υψιστου π.Αντωνιος εννοει οταν λεει οτι ειναι αναξιος εστω, την απολυτη πραγματικοτητα.

Οτι το κτιστον ανθρωπινο φθαρτο και πεπερασμενο χοικο ον κατα την μεταπτωτικη του κατασταση καλειται με την Θεικη συγκαταβαση του Ακτιστου Δημιουργου του να γινει ενεργουμενο (οχι ενεργων) της διαχεομενης απο Τον Πατερα δια Του Υιου εν Αγιω Πνευματι Θειας ακτιστου ενεργειας.

Το κτιστον και οντολογικα εαν θελετε ακομα και εαν τηρει πληρη αναμαρτησια το οποιο φυσικα δεν ισχυει για κανεναν στην γη, ειναι αναξιο συγκρινομενο με το ανομοιο κατα την ουσια και Θεικη του φυση Ακτιστο Ον τον οντως Ων δηλαδη.

Ετσι την καθολικη αναξιοτητα ο Κυριος την παρακαμπτει και την μεταποιει σε αναβαση μετοχης της Θειας Του Χαριτος συνεργεια της.

Ο Ιερεας δεν ενεργει ουσιαστικα παρα το καναλι μεσα απο το οποιο διαχεεται στο επιπεδο του κτιστου η Χαρις. Και αυτο αφορα και το νοερο μερος των ψυχων του Ιερεως και των Πιστων αλλα και το υλικο μερος των καθαγιαζομενων Τιμιων Δωρων, που πριν το Καθημερινο Υπερλογο Θαυμα της Θειας Μυσταγωγιας, αποτελουν κοινο κρασι και ψωμι.

Αρα πολυ σοφα και πραγματιστικα μιλησε ο Ιερευς, επαναφεροντας μας στην κτιστη πραγματικοτητα eortologio_gr. Ουδεις αξιος... το λεει κα ιη σχετικη ευχη.

Λοιπον μην τον εγκαλεις ετσι, ειναι ατοπημα σου αυτο. Σε αγαπω, αλλα αυτο ηταν κακη σπουδη στην οποια σε εριξε ο λογισμος σου.

Να τα βλεπουμε και λιγο θεολογικα τα πραγματα, δεν εξορθολογιζονται ολα. Ανηκουμε στην κατεξοχην μυσταγωγικη πιστη οχι με την εννοια του αλχημιστικου και αποκρυφιστικου γιγνεσθαι (απαγε της βλασφημιας) αλλα με την εννοια οτι τα Θεια Μυστηρια δεν αναλυονται περαιτερω απο το φαινεσθαι και το αποτελεσμα τους. Ξερουμε το γιατι και το διαταυτα αλλα το πως δεν το γνωριζουμε.

Να μενουμε στο υψος μας, και χαριτι τη Θεικη συγκαταβαση να ανεβαινουμε σιγα σιγα τα σκαλακια της Χαριτος.

[tomR]

Όμως αν σε μια τοπική Εκκλησία δεν υπάπάρχουν αρκετοί, που να πληρούν τα παραπάνω κριτήρια και παράλληλα να είναι διατεθημένοι να γίνουν κληρικοί, τότε τι γίνεται; Είναι προτιμώτερο να μείνει ο λαός αλειτούργητος; Τι είναι χειρότερο να μην υπάρχει παπάς σ' ένα χωριό, ή να μην είναι ο παπάς πλήρως σύμφωνος με τα άυστηρά πράγματι κριτήρια, που θέτουν οι Πατέρες της Εκκλησίας;

Η ερώτηση σου αγαπητέ είναι υποθετική , ας προσπαθούμε να μοιάσουμε τους καλύτερους ,και θα φροντίσει ο Χριστός να μας βρει ποιμένες άξιους , ο πολύς οχαδερφισμός βλάπτει , δεν θα πρέπει να θέλουμε οι ιερείς μας να έχουν κολλήματα , θα πρέπει να τους θέλουμε και να είναι ότι καλύτερο έχουμε ,και θα πρέπει να αγωνιζόμαστε και εμείς ως λαϊκοί. Και δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει μια εκκλησία αλειτούργητη εάν αυτό δεν είναι θέλημα Θεού , εδώ τα σπουργίτια δεν πέφτουν από τον ουρανό χωρίς να το θέλει εκείνος , τώρα θα κάνουμε ιερείς τους τελευταίους? για να μην κλίσουν οι εκκλησίες? , γι, αυτό μένουν εκκλησιές αλειτούργητες ,και άλλες φορές κλείνουν κιόλας, γιατί χειροτονούμε τους τελευταίους, και όχι γιατί δεν μπορούν να βρεθούν σωστοί , δεν είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοιες απόψεις .

Τώρα αν οι ιερείς με κωλύματα είναι ότι καλύτερο έχουμε στις μέρες μας τότε μιλάμε για έσχατες μέρες .

[eortologio_gr]

Αδελφοί μου το όλο θέμα κινείται μέσα στην "γκρίζα ζώνη" χωρίς να είναι ξεκάθαρα "ασπρο ή μαύρο". Και ακριβώς εκεί ήταν η ένστασή μου. Για μένα δεν υπάρχει γκρί ζώνη.

Η θέση μου, την οποία ήδη έχω εκφράσει σε προηγούμενο ερώτημα το οποίο και απαντήθηκε σαφώς από όλους, είναι ένα : "ή θα είμαστε με τον Θεό ή με τον Διάβολο".

Εφ' όσον αβιάστως έχουμε ταχθεί με τον Θεό, σημαίνει ότι είμαστε άξιοι να συνεχίσουμε στα του Θεού. Δεν υπάρχει μέση λύση ή μεσαία γκρίζα ζώνη.

Σαφως όμως είμαστε ανάξιοι να φτάσουμε στην Αγιότητα.

Εγώ είμαι σε lower entry level και εκεί θα παραμείνω. Μου αρκεί αυτό. Οπως μου αρκεί οτι και ο Παράδεισος είναι δεδομένο οτι με περιμένει.

Μέσα μου αισθάνομαι "άξιος" που έχω την δυνατότητα να προσεγγίσω τα της Ορθοδοξίας.

Το "ανάξιος" που ανέφερε ο π.Αντώνιος καταλαβαίνω ότι αναφέρεται σε αναξιότητα ανόδου στο επίπεδο της Αγιότητας, ενώ εγώ αναφερόμουν στο "άξιος να μετέχει κάποιος στα της Ορθοδοξίας".

Δεν ήταν ατόπημα η έκφρασή μου ή μάλλον είναι ατόπημα αν την δεί κάποιος με καθαρά Ορθόδοξα κριτήρια δηλ. "εκ των ένδον". Πως την βλέπει όμως κάποιος "εκ των έξω" ? Εδώ είναι ένα δημόσιο φόρουμ και όχι Ιερό Ησυχαστήριο.

Αν δεν αισθάνομαι "άξιος να αγγίξω την Ορθοδοξία", διαρκώς θα τρώγωμαι με τα ρούχα μου και με τα σωθικά μου.

Χρ.